Η ποιμαντική ευθύνη έναντι της αντιχριστιανικής προπαγάνδας των ΜΜΕ

Η συνειδητοποίηση της αντιχριστιανικής προπαγάνδας πρέπει να συνοδευτεί και από τις προτάσεις αντιμετώπισής της, και δη από την κατάδειξη των ποιμαντικών ευθυνών που προκύπτουν από την κατάσταση που δημιουργείται. Στο ζήτημα αυτό αναφέρεται το σημερινό απόσπασμα της εργασίας του Δρ. Αθ. Κολιοφούτη (προηγούμενο άρθρο:www.pemptousia.gr/?p=71467).

β) Οι ποιμένες οφείλουν να ενεργοποιήσουν και να εντείνουν κάθε ποιμαντική δραστηριότητα, η οποία μπορεί να συμβάλλει στην διεύρυνση της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας των πιστών. Οι χριστιανοί οφείλουν να ξέρουν τι πιστεύουν και γιατί το πιστεύουν. Όταν οι χριστιανοί δεν γνωρίζουν έστω και σε αδρές γραμμές το περιεχόμενο της πίστεως τους είναι πολύ πιο εύκολο να παρασυρθούν και να πέσουν στα δίχτυα οποιουδήποτε επιθυμεί συνειδητά η ασυνείδητα να τους παραπλανήσει.  Γι’ αυτό και το κήρυγμα των ιερέων της Εκκλησίας  οφείλει να προβαίνει διαρκώς σε αποσαφήνιση η επεξήγηση της δογματικής  και κοινωνικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου πίστεως η σε ανάλυση των ηθικών διδαγμάτων που απορρέουν από την εφαρμογή του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο. Όταν οι πιστοί γνωρίζουν τόσο το λόγο της αλήθειας, όσο και την αλήθεια του λόγου της πίστεως που πρεσβεύουν, δεν μπορούν να πέσουν εύκολα θύματα της αντιχριστιανικής προπαγάνδας.

Η ενίσχυση της χριστιανικής αυτοσυνειδησίας μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους: α) Μέσα από τις κατηχητικές δομές της ενορίας, η οποία απεικονίζει εν τόπω και χρόνω την καθολική Εκκλησία, οι διάφοροι ενοριακοί κύκλοι μπορούν να συστηματοποιήσουν με έναν ακόμα πιο στοχευμένο και αποφασιστικό τρόπο απ’ ότι σήμερα την προαγωγή της γνώσης της ορθοδόξου πίστεως από τα μέλη της Εκκλησίας. β) Η ενίσχυση των εκκλησιαστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ιδιαιτέρως δε της τηλεόρασης και του διαδικτύου, που επιδρούν τόσο καθοριστικά στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του σύγχρονου ανθρώπου, θα δώσει την ευκαιρία της προβολής πληθώρας ενημερωτικών εκπομπών για την πίστη της Εκκλησίας.

Ο πολλαπλασιασμός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία διαθέτει σήμερα η Εκκλησία, θα δευρύνει με έναν αποφασιστικό τρόπο τις επικοινωνιακές δυνατότητες των ποιμένων να μορφώσουν τους πιστούς στην αλήθεια του Χριστού. Με την παρουσίαση ποικίλων εκπομπών, οι οποίες θα βρίσκονται στον πυρήνα και όχι στο περιθώριο του καθημερινού τηλεοπτικού προγράμματος, καταρτισμένοι θολόγοι επιστήμονες και ζηλωτές της πίστεως θα έχουν την ευκαιρία να αποσαφηνίζουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας, να προβαίνουν σε επικαιροποίησή της και να συσχετίζουν τις ηθικές αξίες του Ευαγγελίου με τα πολύπλοκα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας.

Με διαδραστικές εκπομπές, οι οποίες θα στοχεύουν στην ενεργοποίηση των τηλεθεατών και την συμμετοχή τους σε δημόσιες συζητήσεις, που θα φιλοξενούνται από εκκλησιαστικούς τηλεοπτικούς θεσμούς, θα δίδεται η ευκαιρία της αλληλεπίδρασης του Ευαγγελίου με τους φορείς της επιστημονικής κοινότητας και τη κοινωνία των πολιτών. Οι πιστοί θα συνειδητοποιήσουν ότι η Εκκλησία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τον εξαντλητικό, πλην όμως καθαρό και δημοκρατικό διάλογο. Έναν διάλογο που σέβεται την αλληλοπεριχώρηση των ιδεών απ’ όπου και αν αυτές πηγάζουν, αλλά ταυτόχρονα δεν κόπτεται να συνθλίψει και να υποτιμήσει την προαγωγή της προβαλλόμενης αλήθειας, όταν αυτή δεν είναι συμβατή με τις ψευδεπίγραφες αλήθειες ύποπτων κέντρων εξουσίας.

Μ’ αυτόν τον τρόπο οι ποιμένες της Εκκλησίας θα επιτύχουν την ποιμαντική αντιμετώπιση της προπαγάνδας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, μέσα από τα ίδια τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτό θα αποδείξει περίτρανα την αλήθεια ότι η Εκκλησία δεν απορρίπτει συλλήβδην και εξ ορισμού κανένα μέσο επικοινωνίας, το οποίο σέβεται, προασπίζεται και διαφυλάσσει την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου. Αυτή αποτελεί την μόνη αδιαπραγμάτευτη επιταγή της Εκκλησίας, με γνώμονα την οποία αξιολογεί κάθε στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού.

γ) Η εκκλησία οφείλει να καταστήσει ορατή την παρουσία της στα υπάρχοντα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τοπικής η πολύ περισσότερο πανελλαδικής εμβέλειας. Η συμμετοχή των ποιμένων της η εξειδικευμένων επιστημόνων, που έχουν σπουδάσει την ιερά επιστήμη και έχουν εντρυφήσει στη θεολογική έρευνα, σε στρογγυλές τράπεζες που φιλοξενούνται από τηλεοπτικές και διαδικτυακές εκπομπές αποτελεί μια αδιαμφισβήτη ποιμαντική αναγκαιότητα. Στο βαθμό που καθίσταται εφικτή η ικανοποίηση της παραπάνω προϋπόθεσης, οι ποιμένες της Εκκλησίας θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέτουν με ένα έγκυρο και αξιόπιστο τρόπο την άποψη της Εκκλησίας επί σοβαρών και αμφιλεγόμενων κοινωνικών η ηθικών ζητημάτων. Δεν μπορεί για παράδειγμα να συζητούνται σε τηλεοπτικά πάνελ προβλήματα βιοηθικής και να μη καλούνται οι αρμόδιοι επί του θέματος θεολόγοι επιστήμονες για να συνεισφέρουν τις θέσεις τους και να αντιπαρατεθούν, στα πλαίσια ενός καλόπιστου και δημιουργικού διαλόγου, με τους φορείς αντίθετων προς την πίστη της Εκκλησίας απόψεων.

Εντός αυτού του διαλογικού πλαισίου, οι φορείς της Εκκλησίας θα έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν με νηφάλιο και αποτελεσματικό τρόπο σε ερωτήματα και ενστάσεις, που τίθενται από όσους υιοθετούν αντιχριστιανικές θέσεις και προσκαλούνται επίσης σε ανάλογες εκπομπές για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Χωρίς μισόλογα η υπεκφυγές είναι αυτοί που με την γνωσιολογική τους επάρκεια και την αλήθεια του βιώματος που κομίζουν, μπορούν να ενισχύσουν το συναίσθημα της αυτοπεποίθησης των πιστών για το περιεχόμενο της πίστης που πρεσβεύουν. Με την ψυχραιμία τους, τη μακροθυμία τους, την υπομονή τους και την μη ανταπόκρισή τους σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που ενδεχομένως διατυπώνονται ορισμένες φορές από τους συνομιλητές τους, αλλά και την επιστράτευση σωρείας επιχειρημάτων, έχουν τη δυνατότητα να προάγουν ακόμα και σε αντιχριστιανικές εκπομπές την πανηγυρική επιβεβαίωση των αληθειών της ορθοδόξου πίστεως.

Μπορούν να ξεσκεπάζουν, όσο τους επιτρέπεται, τα ψεύδη και τις αναλήθειες. Και όλα αυτά με τρόπο που επιβεβαιώνει την εσωτερική τους πληρότητα και την απόλυτη βεβαιότητα των αληθειών που εκφράζουν. Έτσι, οι ποιμένες μεταβιβάζουν σταθερά το συναίσθημα της ασφάλειας στο ποίμνιό του, προσανατολίζοντας τους πιστούς με πυξίδα τις παραδεδομένες αλήθειες της πίστεως, οι οποίες, πέραν της βιωματικής διάστασής τους, για να εμπεδωθούν από τους πιστούς, απαιτούν και επιστημονική ανάλυση και ερμηνεία.

Για να υποστηριχθεί η σημασία της πρόσκλησης των ποιμένων της Εκκλησίας σε ανάλογες εκπομπές, η Ιερά Σύνοδος θα μπορούσε να κοινοποιήσει το παραπάνω αίτημα σε δημοσιογραφικούς φορείς και διοικήσεις τηλεοπτικών σταθμών. Θα μπορούσε να ζητήσει διακριτικά και προς χάριν της ολόπλευρης ενημέρωσης, την επίσημη εκπροσώπηση της Εκκλησίας σε τηλεοπτικές εκπομπές οι οποίες θέτουν υπό το μικροσκόπιο της δημοσιογραφικής τους έρευνας θέματα, που ενέχουν μεταξύ των άλλων και τη θεολογική διάσταση. Οι συνοδικοί μητροπολίτες, οι οποίοι ηγούνται των αντίστοιχων συνοδικών επιτροπών, θα μπορούσαν να συμμετέχουν ως καθ’ ύλην αρμόδιοι, σε στρογγυλές τράπεζες που επιδίδονται στη διερεύνηση θεμάτων συναφών  με το έργο των επιτροπών τους η να ορίσουν τους πλέον ενδεδειγμένους εκπροσώπους τους.

[Συνεχίζεται]

πηγή