Τρίτη, Ιουλίου 15, 2014

«ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΓΙΝΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΕΙΧΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΖΩ…» - ΟΛΙΒΙΕ ΚΛΕΜΑΝ


- «Ἂν δὲν εἶχα γίνει Ὀρθόδοξοςδὲν ξέρω ἂν θὰ εἶχακατορθώσει νὰ ζῶΟὔτε τὸ ἕνα πόδι δὲν μπορῶ νὰἀπομακρύνω ἀπὸ τὸ ἄλλοπαρὰ μόνο μέσα σ’ αὐτὸ τὸγλυκύτατο φῶςμέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο  ὈρθόδοξηἘκκλησία μὲ δίδαξε νὰ βλέπω τὸ Χριστόκάθεἀνθρώπινο πρόσωποκάθε χορταράκι ὅπως τοὺςἀστερισμοὺς τοῦ οὐρανοῦΓιατὶ μὲ δίδαξε ὅτι καὶ οἱἀστερισμοὶ οἱ πιὸ ἀπόμακροι καθρεφτίζονται στὸπρόσωπο ἐκείνου  ἐκείνης ποὺ ἀγαπῶ». ( Ὀλιβιὲ Κλεμάν, «Ὀρθοδοξία καὶ πολιτική», ἐκδόσεις Μήνυμα, Ἀθήνα 1985, μετάφραση -ἐπιμέλεια Γιάννης Λάππας-Γιάννης Ζερβός).

- «Γνωρίζετεβέβαιατὸ πιὸ πεζὸ ἐπιχείρημα τῶν ἀθέων:Γιατί  Θεὸς δὲν τὰ ρυθμίζει ὅλα αὐτὰ ἀφοῦ εἶναιπαντοδύναμοςΕἶναι παντοδύναμος  ΘεόςἈλλὰ  δύναμήτου δὲν εἶναι αὐτὴ τῶν δικτατόρων καὶ τῶν δημίωνοὔτε κἂν δύναμη ποὺ μπορῶ νὰ ἀσκήσω μέσα στὸ μίσος μουἩ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ εἶναι –κι ἐδῶ χρησιμοποιῶ ὅρο δυσκολομετάφραστο ποὺ θέλει ἀνάλυση - ἡ Ἀγάπη.» (ὅ.π. σελ.11).

- «Οἱ καλύτεροι ψυχολόγοιοἱ καλύτεροι παιδαγωγοί σήμερα,εἶναι ρητοί ἀνταρσία τῶν ἐφήβων προέρχεται ἀπό τὸγεγονός ὅτι ἀπογοη τεύθηκαν κατάβαθα ἀπὸ τὸν ὥριμοἀπόντα πατέρα  πατέρα χαμένοποὺ γίνεται περιοδικά«flic». Ἀλλ’ ἂς ἐμφανιστεῖ ἕνας ἄνθρωπος λιγάκι αὐθεντικός,ἕνας ἀληθινὰ ὥριμοςκαὶ τότε ὅλες οἱ λιγοθυμισμένεςἀνάγκες τοῦ θαυμασμοῦ καὶ σεβασμοῦ θὰ τὸν ἀγκαλιάσουν. ἀνταρσία τοῦ ἐφήβου ἐναντίον τοῦ πατέρα δὲν εἶναι,γενικά ἄρνηση τῆς οὐσίας τῆς πατρότηταςΕἶναι ἀναζήτηση μιᾶς ἄλλης πατρότηταςμιᾶς πατρότητας ποὺ θὰτὴν διάλεγε καὶ ποὺ δὲν θὰ ἐπιβάλλοντανμιᾶς πατρότηταςσυνδεμένης μὲ τὴν ἐλευθερία μὲ ἕναν ἀδελφικὸ δεσμόμιᾶςπατρότητας γιὰ τὴ μύηση στὸ ΠνεῦμαΚαὶ ἐδῶ θίγουμεὁρισμένες ἀπὸ τὶς ρίζες τοῦ σύγχρονου ἀθεϊσμοῦ (γιατὶ «θάνατος τοῦ πατρός» εἶναι βαθιὰ δεμένος μὲ τὸν ἀθεϊσμό)καίλοιπόντοὺς δρόμους τῆς θεραπείας του γιὰ μερικοὺςἀπὸ αὐτοὺς ποὺ καλούμαστε νὰ βοηθήσουμεΓιὰ τὸν χριστιανὸ παιδαγωγό, γιὰ τὸν χριστιανὸ μέσα στὸ χῶρο τῆς πατρότητας, τὸ πρωτότυπο θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι, κατά κάποιο τρόπο, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ὁ πιὸ ἀρρενωπὸς καὶ ὁ πιὸ ταπεινός: «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι», δηλαδὴ (καὶ τοῦτο μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ κάνει αἰσθητό, ἀκόμα καὶ ἂν δὲν τὸ πεῖ): «εἶστε συγκεντρωμένοι γύρω μου, πιστεύετε ὅτι εἶστε συγκεντρωμένοι γύρω μου, ἀλλ’ ἀπατᾶσθε στὴν πραγματικότητα εἴμαστε συγκεντρωμένοι γύρω ἀπὸ τὸν Χριστό». ( Ὀλιβιέ Κλεμάν, Παρατηρήσεις ἑνός Λαϊκοῦ πάνω στὴ Μαρτυρία τῆς Πίστης, Ἀπόδοση: Λουκίας Ἰ. Μεταξᾶ, Ἀπό τὸ «Χριστιανικὸν Συμπόσιον» Ἀθῆναι 1967, Ἐκδ. Ἰ.Δ. Κολλάρου & Σιας Α.Ε.).

- «Γιατί ὅμως μᾶς δημιουργεῖ τόσα προβλήματα ἡ ἐξουσία; Μὰ γιατὶ χάσαμε τὴν ἔννοια τῆς αὐτοθυσιαστικῆς καὶ ἀπελευθερωτικῆς πατρότητας. Μόνον οἱ μοναχοὶ τὴ διατήρησαν. Πρέπει τὴν πατρότητα αὐτὴ νὰ τὴν ἀνακαλύψουμε ξανὰ μέσα στὴν κοινωνία τῶν πολιτῶν… ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ ξεχωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ζῶα εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἕναν πατέρα. Τὰ ζῶα δὲν ἔχουν πατέρα, ἀλλὰ μόνο γεννήτορες… Ὁ πατέρας εἶναι ἐκεῖνος ποὺ πρέπει νὰ μάθει στὸ παιδί του ὅτι θὰ πεθάνει, θὰ ἀναστηθεῖ καὶ ὅτι αὐτὸ ἔχει κάποιο νόημα»( Ὀρθοδοξία καὶ πολιτικὴ, σελ. 32).

- «Οἱ μοναχοὶ ἀντικαθιστοῦν θεληματικὰ τοὺς μάρτυρες ὅταν ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει μιὰ σχετικὴ εἰρήνη. Ὁ μοναχὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ βυθίζεται ζωντανὸς μέσα στὸ θάνατο γιὰ νὰ βρεῖ τὴν Ἀνάσταση προκειμένου νὰ τὴν μεταδώσει στὴν ἀνθρωπότητα» (ὅ.π. σελ. 15).

ΠΗΓΗ : ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΡΒΟΥ, ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, «ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ», τευχ. 206, 2009, σσ. 42-43.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά