«ΤΕΤΟΙΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΑΙΩΝΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΡΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ ΑΣΩΜΑΤΩΣ ΜΕ ΣΩΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ…»
Μιὰ μέρα, καθὼς προσευχόταν μὲ καθαρότητα καὶ συνομιλοῦσε μὲ τὸ Θεό, εἶδε πὼς ὁ ἀέρας ἄρχισε νὰ φωτίζειτὸ νοῦ του, καὶ ἐνῷ ἦταν μέσα στὸ κελλί του νόμιζε ὅτιβρισκόταν ἔξω, σ’ ἀνοιχτὸ χῶρο.
Ἦταν νύχτα, ποὺ μόλις εἶχε ξεκινήσει. Τότε ἄρχισε νὰ φέγγει ἀπὸ ψηλὰ ὅπως τὸ πρωινὸ ροδοχάραμα –ὢ τῶν φρικτῶν ὀπτασιῶν τοῦ ἀνδρός!–, καὶ τὸ οἴκημα κι ὅλα τ’ ἄλλα ἐξαφανίστηκαν, καὶ νόμιζε ὅτι δὲν ἦταν καθόλου σὲ οἴκημα.
Τὸν συνέπαιρνε ὁλότελα θεία ἔκσταση ἀντιλαμβανόμενοςκαλὰ μὲ τὸ νοῦ του τὸ φῶς ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ἐμφανιζόταν. Αὐτὸ μεγάλωνε λίγο-λίγο κι ἔκανε τὸν ἀέρα νὰ φαίνεται πιὸ λαμπερὸς κι αἰσθανόταν τὸν ἑαυτό του μ’ ὁλόκληρο τὸ σῶμα του νὰ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὰ γήινα.
Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐξακολουθοῦσε νὰ λάμπει ἀκόμη περισσότερο ἐκεῖνο τὸ φῶς καὶ τοῦ φαινόταν σὰν ἥλιος ποὺ μεσουρανώντας ἔλαμπε ἀπὸ ψηλά, αἰσθανόταν σὰν νὰ στέκεται στὸ μέσο τοῦ φωτὸς ποὺ φαινόταν καὶ ὅτι ὁλόκληρος ὁ ἑαυτός του μαζὶ μὲ τὸ σῶμα του ἦταν γεμάτος ἀπὸ χαρὰ καὶ δάκρυα λόγῳ τῆς γλυκύτητας ποὺ τοῦ προξενοῦσε ἡ παρουσία του. Παράλληλα ἔβλεπε ὅτι τὸ ἴδιο φῶς κατὰ τρόπο θαυμαστὸ ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ σῶμα του καὶ σιγά-σιγὰ διαπερνοῦσε τὰ μέλη του. Ἡ ἔκπληξη αὐτῆς τῆς ὀπτασίας τὸν ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴν προηγούμενη θεωρία καὶ τὸν ἔκανε νὰ αἰσθάνεται μόνο αὐτὸ τὸ ἐξαίσιο πράγμα ποὺ συνέβαινε μέσα του. Ἔβλεπε, λοιπόν, ὅτι τὸ φῶς ἐκεῖνο σιγά-σιγὰ εἰσχώρησε σ’ ὁλόκληρο τὸ σῶμα του, τὴν καρδιὰ καὶ τὰ ἔγκατά του καὶ τὸν ἔκανε ὁλόκληρο σὰν φωτιὰ καὶ φῶς. Καὶ ὅπως προηγουμένως τὸ οἴκημα, ἔτσι καὶ τώρα τὸν ἔκανε νὰ χάσει τὴν αἴσθηση τοῦ σχήματος, τῆς θέσεως, τοῦ βάρους καὶ τῆς μορφῆς τοῦ σώματος καὶ σταμάτησε νὰ κλαίει.
Τότε ἀκούει μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὸ φῶς νὰ τοῦ λέει: «Κατὰ τὸνἴδιο τρόπο εἶναι ἀποφασισμένο ν’ ἀλλάξουν οἱ Ἅγιοι ποὺ θὰ ζοῦν καὶ θὰ βρίσκονται ἀκόμη ἐδῶ κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἔσχατηςσάλπιγγας, κι ἔτσι μεταμορφωμένοι θ’ ἁρπαγοῦν, ὅπως λέεικαὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος».
Γιὰ πολλὲς ὧρες ὄντας ὁ μακάριος σ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση,ἀνυμνώντας μυστικὰ καὶ ἀκατάπαυστα τὸ Θεὸ καὶκατανοώντας τὴ δόξα ποὺ τὸν περιέβαλλε καὶ τὴν αἰώνιαμακαριότητα ποὺ πρόκειται νὰ δοθεῖ στοὺς Ἁγίους, ἄρχισε νὰσκέφτεται καὶ νὰ μονολογεῖ μέσα του: «Ἄραγε θὰξαναγυρίσω πάλι στὴν προηγούμενη κατάσταση τοῦσώματός μου ἢ θὰ ζήσω ἔτσι συνέχεια;».
Μόλις ἔκανε τὴ σκέψη αὐτή, ἀμέσως αἰσθάνθηκε νὰπεριφέρει τὸ σῶμα του σὰν σκιὰ ἢ σὰν πνεῦμα. Καταλάβαινεὅτι εἶχε γίνει, ὅπως εἴπαμε, ὁλόκληρος μὲ τὸ σῶμα του φῶςχωρὶς μορφή, χωρὶς σχῆμα καὶ ἄυλο. Καὶ τὸ μὲν σῶμα του τὸαἰσθανόταν νὰ ὑπάρχει, πλὴν ὅμως χωρὶς ὑλικὲς διαστάσειςκαὶ σὰν πνευματικό. Αἰσθανόταν δηλαδὴ νὰ μὴν ἔχει καθόλου βάρος ἢ ὄγκο κι ἀποροῦσε βλέποντας τὸν ἑαυτό του ποὺ εἶχε σῶμα νὰ εἶναι σὰν ἀσώματος. Καὶ τὸ φῶς ποὺ λαλοῦσε μέσα του, ὅπως καὶ προηγουμένως, τοῦ ἔλεγε καὶ πάλι: «Τέτοιοι θὰ εἶναι μετὰ τὴν ἀνάσταση στὸν μέλλοντα αἰώνα ὅλοι οἱ ἅγιοι περιβλημένοι ἀσωμάτως μὲ σώματα πνευματικὰ ἢ ἐλαφρότερα καὶ λεπτότερα καὶ πιὸ αἰθέρια ἢ παχύτερα καὶ βαρύτερα καὶ πιὸ γεώδη, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ καθορισθεῖ γιὰ τὸν καθένα ἡ στάση καὶ ἡ τάξη καὶ ἡ οἰκείωση μὲ τὸ Θεό».
Αὐτὰ ὅταν ἄκουσε ὁ θεοπτικότατος καὶ θεόληπτος Συμεὼν κιἀφοῦ εἶδε τὸ ἀνέκφραστο θεϊκὸ φῶς κι εὐχαρίστησε τὸ Θεό,ποὺ δόξασε τὸ γένος μας καὶ τὸ ἔκανε μέτοχο τῆς θεότηταςκαὶ τῆς βασιλείας Του, ξαναγύρισε πάλι στὸν ἑαυτό του καὶβρέθηκε ξανὰ μὲς στὸ κελλί του στὴν προηγούμενηἀνθρώπινη καὶ φυσικὴ κατάσταση. Ὅμως μὲ ὅρκουςδιαβεβαίωνε ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους εἶχε θάρρος καὶφανέρωνε τὰ μυστικά του, ὅτι «γιὰ πολλὲς ἡμέρεςαἰσθανόμουν αὐτὴ τὴν ἐλαφρότητα τοῦ σώματος χωρὶς νὰκαταλαβαίνω καθόλου οὔτε κόπο, οὔτε πείνα, οὔτε δίψα».
Ἐπειδή, λοιπόν, μὲ αὐτὰ ἑνωνόταν μόνο μὲ τὸ Πνεῦμα κιἦταν γεμάτος ἀπὸ τὰ θεϊκὰ χαρίσματά Του –καὶ φυσικὰ εἶχεκαθαρίσει καὶ ὁ ἴδιος πλήρως τὸ νοῦ του–, ἔβλεπε ὀπτασίεςκαὶ φρικτὲς ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου ὅπως παλιὰ οἱΠροφῆτες.
Ἔτσι, ἔχοντας ἀποστολικὴ διάνοια, ἐπειδὴ τὴν ὕπαρξή του κατηύθυνε καὶ κινοῦσε τὸ θεῖο Πνεῦμα, εἶχε καὶ τὸ χάρισματοῦ λόγου ποὺ ἔβγαινε ἀπὸ τὰ χείλη του καί, ἐνῷ ἦταν ὅπωςκι ἐκεῖνοι ἀγράμματος, θεολόγησε καὶ μὲ τὰ θεόπνευστα συγγράμματά του διδάσκει τοὺς πιστοὺς τὴν ἀκρίβεια τῆςεὐσεβοῦς ζωῆς.
Ἔχοντας ἀνέλθει σ’ ἕνα τέτοιο πνευματικὸ ἐπίπεδο, ἀρχίζεινὰ συγγράφει ἀσκητικοὺς λόγους κατὰ κεφάλαια γιὰ τὶςδιάφορες ἀρετὲς καὶ τὰ πάθη ποὺ ἀντίκεινται σ’ αὐτές, ἀπὸὅσα αὐτὸς ἔμαθε ἀπὸ τὴν προσωπική του ἀσκητικὴ ζωὴ καὶτὴ θεία γνώση ποὺ τοῦ δόθηκε, καὶ περιγράφει μὲ ἀκρίβεια τὴμοναχικὴ ζωὴ γιὰ ὅσους τὴν ἀσκοῦν καὶ ἔτσι γίνεται γιὰ τὸν ἰσραηλιτικὸ λαὸ τῶν μοναχῶν ποταμὸς Θεοῦ γεμάτος πνευματικὰ νερά.
Σημ. Ο Νικήτας Στηθάτος εχρημάτισε μαθητής του Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου.
ΠΗΓΗ : Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀπόδοση στὰ νέα ἑλληνικὰ ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ν. Σμύρνης κ. Συμεών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά