Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ

Το παρακάτω κείμενο είναι του Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου και θα αναφέρουμε σε επόμενες αναρτήσεις και άλλες προτροπές και διαπιστώσεις που έχει κάνει για τις ημέρες μας.                                                             Διατί διατρέχει μέγα κίνδυνο ή ελληνική φυλή.

Διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο" υπάρχει σωτηρία; "Ολοι αισθανόμεθα τόν κίνδυνο, τόν δποϊο διατρέχουμε, εκτός από με­ρικούς τελείως αναίσθητους, καί διερωτοΰμε τούς εαυτούς μας καί τούς άλλους, πώς καί μέ ποιό τρόπο θά μπορέσουμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο; Πώς θά σωθούμε; Ή Κυβέρνησις βλέ­ποντας τόν κίνδυνο κατέφυγε στους μεγάλους άρχοντας της γης, τούς συμμάχους μας, ελπίζοντας σωτηρία. Πλήν όμως τά δεινά, οί συμφορές, οι θλίψεις, οί στενοχώριες αυξάνουν καί μέχρι σήμερα καμμιά ελπίδα σωτηρίας από τούς άρχοντας της γης. Όρθώς ό προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ, στόν 145ο ψαλμό του, λέγει: «Μή πεποίθατε έπ' άρχοντας, έπί υιούς ανθρώπων, οΐς ούκ έστι σωτηρία».

Ή Κυβέρνησις καί όλοι εμείς οί "Ελληνες, εάν θέλουμε τήν σωτηρία μας θά τήν βρούμε μόνο στήν μετάνοια καί επι­στροφή στόν Θεό, από τόν όποιο απομακρυνθήκαμε. Ή Σεβα­στή 'Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, συναισθανό­μενη καί αυτή τόν κίνδυνο ώρισε μέ εγκύκλιο της νά γίνωνται στους Ιερούς ναούς, παρακλήσεις καί δεήσεις πρός τόν Θεό καί τήν ύπέραγνο Μητέρα Αύτου, τήν άκαταίσχυντο προστα­σία τών Χριστιανών, τήν ελπίδα καί σωτηρία τών αμαρτωλών. Άλλά είναι αυτό αρκετό πρός σωτηρία μας; Τό ότι συντρέ­χουν λίγες γυναίκες καί λιγότεροι άνδρες στίς παρακλήσεις, ε­νώ μυριάδες ανθρώπων Ελλήνων Χριστιανών βλασφημούν τό όνομα του ΥψίστουΘεοΰ καί της Παναγίας Μητρός Αύτοϋ, και τρέχουν με ακόρεστη επιθυμία καί μεγάλη προθυμία στους κινηματογράφους, τίς ταβέρνες καί τά καφενεία αγρυπνοϋν σε χαρτοπαιξίες, κρεπάλες, μέθες, χορούς, διασκεδάσεις καί άσωτίες; "Οχι! "Οχι! Αγαπητοί μου αδελφοί "Ελληνες Χριστιανοί, τά δεινά πού δοκιμάζουμε σήμερα

προ­έρχονται από έμας. Έμεις μόνοι μας τά επισωρεύσαμε στους εαυτούς μας καί τήν πατρίδα μας. Οι πολλές μας αμαρτίες έκίνησαν τόν Αγαθό, Φιλάνθρωπο καί Εϋσπλαγχνο Θεό σέ οργή, θυμό καί άγανάκτησι, δπως λέγει ο θεοκήρυξ Απόστολος Παΰλος' «θυμός καί οργή, θλϊψις καί στενοχώρια επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου τοϋ κατεργαζομένου τό κακόν...» (Ρωμ. 2, 9).

Ό αυτός απόστολος Παϋλος, τό στόμα του Χρίστου, γρά­φοντας πρός τούς εν Κολασσαΐς πιστούς καί νουθετώντας τους παραγγέλλει" «Νεκρώσατε ούν τά μέλη τά επί της γης, πορνείαν, άκαθαρσίαν, πάθος, έπιθυμίαν κακήν καί τήν πλεο-νεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' ά έρχεται ή οργή τοΰ Θεοΰ έπί τούς υίούς της απείθειας» (Κολασσ. 3, 5-6). Πάθος καί επι­θυμία κακή είναι κάθε αμαρτία, υπερηφάνεια, φθόνος, μνησι­κακία, συκοφαντία, κατάκρισις, καταλαλιά, ψευδός, δόλος, έπιορκία κ.λπ. Αυτά καί τήν πλεονεξία πρέπει οί Χριστιανοί νά τά αποφεύγουν, διότι εξ αιτίας αυτών έρχεται ή όργή τοϋ Θεοΰ στους ανθρώπους, οί όποιοι δέν πείθονται, δηλαδή δέν υ­πακούουν στίς παραγγελίες, στόν νόμο καί τίς εντολές τοΰ Θεοΰ. Εις δέ τήν επιστολή πρός τούς εξ Εβραίων πιστούς, ό ί­διος μέγας Απόστολος, γράφει: «Πάσα παράβασις καί παρα­κοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν" πώς ήμεΐς έκφευξόμεθα τηλικαύτης άμελήσαντες σωτηρίας;» (Έβρ. 2.3).

Ό Θεός ό όποιος είναι οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυ-μος καί πολυέλεος, είναι δυνατό νά μας παίδευση; «Ου κατά τάς ανομίας ημών έποίησεν ήμιν ουδέ κατά τάς αμαρτίας η­μών άνταπέδωκεν ήμΐν» (Ψαλμ. 102, 9). «Ό Θεός κριτής δί­καιος καί ισχυρός καί μακρόθυμος καί μή δργήν έπάγων καθ'

έκάστην ήμέραν», λέγει ό Προφητάναξ Δαυί< Ναί, είναι οικτίρμων καί ελεήμων, μακρόθυμί λεος, άλλά είναι καί δίκαιος" σάν μακρόθυμος μας υπομένει, δέν μας τιμωρεί, αναμένοντας τήν μετάνοια επιστροφή μας, σάν δίκαιος δμως μας τιμωρεί, δταν δέν μί νοοϋμε, λέγει ό ίδιος Προφητάναξ' «Έάν μή έπιστραφήτε, τήν ρομφαίαν αύτοΰ στιλβώσει, τό τόξον αύτοΰ ενέτεινε καί ήτοί-μασεν αυτό, καί έν αύτω ήτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αύ­τοΰ τοις καιομένοις έξειργάσατο», δηλαδή εις τούς άπειθοΰν-τας αμαρτωλούς... «Ιδού οί μακρύνοντες εαυτούς άπό Σοϋ (δηλ. τοϋ Θεοϋ) άπολοϋνται» (αύτ. 7, 13).

Ρομφαία, τόξο, σκεύη θανάτου καί βέλη είναι τά διάφορα ειδη των τιμωριών, τά όποια μεταχειρίζεται ό Θεός πρός τιμω­ρία καί παίδευσι τών αμαρτωλών, πρός μετάνοια καί επιστρο­φή τους. Άλλά, δταν δέν μετανοούν καί δέν επιστρέφουν (τόν καταφρονούν), τότε τούς παιδεύει μέ μεγαλύτερες τιμωρίες, α­κόμη καί αιώνιες, δπως λέγει ό θεοκήρυξ Απόστολος Παϋλος' «ή τοϋ πλούτου της χρηστότητος αύτοΰ καί της ανοχής καί της μακροθυμίας καταφρονείς, άγνοών δτι τό χρηστόν του Θεοΰ εις μετάνοιάν σε άγει; κατά δέ τήν σκληρότητα σου καί άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτω οργή ν έν ημέρα ορ­γής καί άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας τοΰ Θεοΰ...» (Ρωμ. 2, 4-5). Άλλά καί ό Κύριος ημών Ίησοΰς Χριστός στά Ευαγγέλια λέγει: «Έάν μή μετανόητε, πάντες ομοίως άπολεϊσθε» (Λουκ. 13, 3).ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ<<Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ>>

πηγή