Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Ζ΄ Λουκά

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που να μη θέλει να γίνει δυνατός, να αποκτήσει δύναμη με την οποία θα κατορθώνει να ξεπερνά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής και να ευδοκιμεί στο έργο του. Κι αν κάποιες στιγμές αισθάνεται να τον κυριεύει η αδυναμία, τόσο περισσότερο νιώθει την ανάγκη να αποκτήσει δύναμη. Ιδιαίτερα όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με αρρώστιες και θανάτους, τότε ζητάει περισσότερο δύναμη.
Κι ο Ιάειρος, ο άρχοντας της συναγωγής, όπως ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή, και η γυναίκα που ήταν δώδεκα χρόνια άρρωστη κατέφυγαν στον Κύριο, για να πάρουν δύναμη και ίαση, που θα τους ελευθέρωνε από την τρομερή δοκιμασία τους. Θάνατος από τη μια, αρρώστια από την άλλη. Δύσκολες καταστάσεις για όσους τις έχουν ζήσει. Και την πήραν πλούσια τη θεία δύναμη. Η γυναίκα θεραπεύτηκε από τη χρόνια και ανίατη αρρώστια της και η κόρη του Ιάειρου επέστρεψε ξανά στη ζωή.
Εκείνη την ημέρα δεν ήταν μόνο τα δύο αυτά πρόσωπα που πλησίασαν τον Κύριο. Πλήθος λαού τον είχε περιβάλλει. «Οἱ ὂχλοι συνέχουσιν αὐτόν» μάς λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Πολλοί είναι αυτοί που πλησιάζουν τον Κύριο, δεν παίρνουν όμως τη θαυματουργική δύναμη, που πήρε ο Ιάειρος και η αιμορροούσα γυναίκα. Κι αυτοί είναι οι αδιάφοροι ή απλώς οι περίεργοι. Είναι αυτοί για τους οποίους λέει η Παλαιά Διαθήκη «ὁ λαός οὗτος τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δέ καρδιά αὐτοῦ πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ».
Αλλά μήπως και στην εποχή μας δεν υπάρχουν άνθρωποι σαν κι αυτούς;
Η εποχή μας που παρουσιάζει τόση πρόοδο σε κάθε πτυχή της ζωής και τιθασεύει ακόμη και τις δυνάμεις της φύσης, βρίσκεται, συχνά, στην έσχατη πνευματική αδυναμία να αντιμετωπίσει και να λύσει τα προβλήματα που την πιέζουν. Έχει τον παντοδύναμο Κύριο κοντά της, μαζί της. Και είτε δεν τον πλησιάζει καθόλου είτε τον πλησιάζει όχι όπως πρέπει. Τον πλησιάζει με τέτοιο τρόπο, που να μην παίρνει τη δύναμη, τη χάρη και την ευλογία Του.
Είναι οι άνθρωποι που έχουν σαν τύπο τη χριστιανική τους ιδιότητα, που δεν πηγαίνουν συχνά στην Εκκλησία, ίσως τις μεγάλες γιορτές, «για το καλό», όπως λένε, που ποτέ δεν κοινωνούν των αχράντων Μυστηρίων ή αν κάποια φορά κοινωνήσουν το κάνουν από συνήθεια, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία. Κι όμως θα μπορούσαν όλοι να πάρουν δύναμη από την πηγή της δυνάμεως, τον Ιησού Χριστό, να ενισχυθούν, να λάβουν αποφάσεις ισχυρές, να ανέβουν ψηλά, να παρηγορηθούν στις θλίψεις, να βοηθηθούν στις δύσκολες στιγμές, να γίνουν δυνατοί και νικητές. Αρκεί όμως να πλησιάσουν τον Χριστό όπως πρέπει.
Εδώ ακριβώς έγκειται η διαφορά του αληθινού πιστού από εκείνο που μόνο στο όνομα είναι. Πλησιάζει τον Χριστό με όλη του την καρδιά, με πίστη, με εμπιστοσύνη, με αφοσίωση. Συνδέεται στενά μαζί του και τον κάνει οδηγό της ζωής του.
Οι αληθινά πιστοί δεν έρχονται τυπικά στη θεία Λειτουργία. Συμμετέχουν με προσοχή και ευλάβεια. Προσεύχονται με ταπείνωση. Δεν ακούν με αδιαφορία το κάλεσμα του ιερέα «μετά φόβου Θεοῦ πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε», αλλά προσέρχονται στο μυστήριο της ζωής και μεταλαμβάνουν του Σώματος και Αίματος του Κυρίου, ύστερα από ειλικρινή εξομολόγηση, με βαθειά ευλάβεια και θερμή πίστη. Και παίρνουν ζωή από την πηγή της ζωής, της πνευματικής ζωής, της αρετής, της αγιότητος. Παίρνουν θάρρος, ενίσχυση και παρηγοριά. Μελετούν την αλήθεια του Χριστού. Και την μελετούν όχι απλώς για να αποκτήσουν γνώσεις, αλλά για να την αισθάνονται στα βάθη της καρδιάς τους σαν πηγή δύναμη και ενίσχυσης. Σαν θεία και ουράνια τροφή που τρέφει το πνεύμα, την ψυχή, ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου.
Πως, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός που συνδέεται κατ’ αυτό τον τρόπο με τον Θεό, να μην αναφωνήσει μαζί με τον προφήτη Δαυβίδ «ἐν τῷ Κυρίῳ ποιήσομεν δύναμιν»; Πώς να μην πει μαζί με τον Απόστολο Πέτρο «ὁ Κύριος πάρεστη καί ἐνεδυνάμωσέ με»; Αυτός ο σύνδεσμος έκανε τον Ιερό Χρυσόστομο μαζί με χιλιάδες πιστούς να λέει «Χριστός μετ’ ἐμοῦ, τίνα φοβηθήσομαι»;
Πραγματικά πόση μεγάλη είναι η δύναμη, η χάρη, η ευλογία που παίρνουν όσοι πλησιάζουν τον Κύριο με τον σωστό τρόπο. Θαυμάζει πράγματι κανείς, ότι ρίχνει μια ματιά στην ιστορία του χριστιανισμού πως παλαιοί και σύγχρονοι «κατηγωνίσαντο βασιλείας, είργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἒφραξαν στόματα λεόντων…»
Πολλοί επιστήμονες απορούν που βρήκαν τη δύναμη οι μάρτυρες και οι ήρωες της πίστεως και πρόσφεραν θυσία και τη ζωή τους ακόμη στο βωμό της αλήθειας. Ο Κύριος ήταν εκείνος που τους έδινε δύναμη, ο Κύριος με τον οποίο είχαν συνδεθεί τόσο στενά.
Οι άνθρωποι αν έχουν κάποια δύναμη την κρατούν για τον εαυτό τους. Ζητούν να την εκμεταλλευθούν εις βάρος των άλλων. Πόσα δεν έχει υποστεί η ανθρωπότητα από τέτοιους ανθρώπους.
Ο Κύριος όμως, που είναι η πηγή της δυνάμεως, αγαθοποιεί, ευεργετεί, και αρέσκεται να την μεταδίδει σε όλους. Αρκεί εμείς να στρεφόμαστε προς την πηγή, να συνδεόμαστε στενά με τον Χριστό, για να παίρνουμε δύναμη. Μια δύναμη που θα μας κάνει αληθινά δυνατούς.
 Αμήν.