Ο θαρραλέος οσιομάρτυς Θαδδαίος

Σήμερα τιμάται η μνήμη του οσίου πατρός Θαδδαίου. Αυτός ήταν  βαρβαρικής καταγωγής (Σκύθης) και μας φανερώνει με το βίο του πως από τη στιγμή που κάποιος γίνεται χριστιανός «… οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν  Χριστὸς» (Κολοσ.3,11).

Έτσι λοιπόν αφού υπήρξε πρώτα δούλος του οσιωτάτου Θεοδώρου, που του δόθηκε με βασιλική εντολή η μονή Στουδίου και τη μετέτρεψε σε Κοινόβιο, ελευθερώθηκε και εκάρη μοναχός σ’ αυτήν.

Είχε θεάρεστο βίο γι’ αυτό ήταν αγαπητός σε όλους. Ασκούνταν έντονα με αγρυπνίες, νηστείες, κοιμόταν κάτω και  διακρίνονταν στις αρετές της υπακοής, της ακτημοσύνης, της εγκράτειας στα λόγια του σε συνδυασμό με την προσοχή στους θείους λόγους.

Εκείνο το διάστημα, κατά παραχώρηση Θεού βασίλευσαν ασεβείς και εικονομάχοι βασιλείς: ο Μιχαήλ ο Τραυλός το 820 και ο γιός του Θεόφιλος το  829, γι’ αυτό  εξορίζονταν ή φυλακίζονταν όλοι οι επίσκοποι και οι ηγούμενοι, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Θεόδωρος της μονής Στουδίου!

Συνέβη λοιπόν μια φορά να πάει στο παλάτι  ο όσιος Θαδδαίος με τον άγιο Θεόδωρο, όπου και τόλμησε να ελέγξει το βασιλιά ενώπιον της Συγκλήτου.

Τότε εκείνος διέταξε να θέσουν κατά γης την εικόνα του Σωτήρα και δύο άντρες  ακινητοποιώντας τον να τον κρατήσουν όρθιο πάνω της ώστε να την πατά χωρίς να θέλει! Έπειτα ο βασιλιάς λέγοντας του ότι καταπάτησε την εικόνα  του Χριστού ζητούσε να συγκατατεθεί στα λόγια του. Όμως ο φωτισμένος  με διάκριση άγιος αρνήθηκε την άδικη κρίση μετά το πανούργο τέχνασμά του, διότι δεν ήταν κάτι που έκανε εκουσίως.

Επιπλέον ομολόγησε ότι την προσκυνά και είναι έτοιμος να πεθάνει γι’ αυτήν. Τότε  ο τύραννος που αισθάνθηκε  προσβεβλημένος, πρόσταξε και τον έδειραν τόσο ώστε όλοι νόμιζαν πως  πέθανε. Μετά αφού τον έδεσαν και τον έσυραν σαν ψοφίμι σε όλη την αγορά, τον έριξαν κοντά στο τείχος της πόλης. Ο όσιος υπέμεινε τα μαρτύρια με ανδρεία και χαρά και αποδήμησε εις Κύριον σε τρεις ημέρες.

Απόδοση: Μαρία Βλάχου, θεολόγος