Ἡ «Ἐκκλησία» τοῦ Ἀντιχρίστου

Πηγή:  Περιοδικὸ “Ο ΣΩΤΗΡ”

Ἂν θέλει κανεὶς νὰ ἀποκτήσει ἀπὸ τώρα μιὰ εἰκόνα τῆς ψευδοεκκλησίας ποὺ θὰ δημιουργηθεῖ στὸν καιρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου, δὲν ἔχει παρὰ νὰ παρατηρήσει τὶς ἰδέες ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ τὶς κινήσεις ποὺ γίνονται σήμερα στὸν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ.   

   Ὁ πάπας Φραγκίσκος ἐκπλήσσει διαρ­­κῶς μὲ αὐτὰ ποὺ λέει καὶ πράττει, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι πραγματικὰ ἄξια ἐ­­παίνου, ἀφοῦ δείχνει νὰ ξεπερνᾶ τὶς ­συν­ηθι­σμένες ἀγ­κυλώσεις τοῦ μονο­λιθικοῦ συ­στή­μα­τος τοῦ ­Βατικανοῦ.

    Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως στὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐνέργειές του πρὸς τὰ ἄλλα δόγματα καὶ τὶς θρησκεῖες, κύρια ἐπιδίωξή του παραμένει αὐτὴ ποὺ καὶ σὲ ἄλλα σχόλιά μας ἔχουμε τονίσει: Ὄχι συμφωνία μὲ θεολογικὸ διάλογο ἀλλὰ συμπροσ­­ευχὲς καὶ κοινὲς φιλανθρωπικὲς δραστη­ριότητες, δηλαδὴ ἕνωση στὴν πράξη. 

Τὸ δηλώνει ξεκάθαρα: «Δὲν πιστεύω σὲ ἕναν ὁριστικὸ οἰκουμενισμό, πολὺ ­λιγότε­ρο ­πιστεύω στὸν οἰκουμενισμὸ ποὺ ὡς ­πρῶ­­το βῆμα μᾶς ζητάει νὰ ­συμφωνήσουμε σὲ ἕνα θεολογικὸ ἐπίπεδο. Πιστεύω ὅτι πρέ­­πει νὰ προχωρήσουμε σὲ ἑνότητα, συμ­με­τέχοντας μαζὶ στὴν προσευχὴ καὶ στὰ ἔργα τῆς ­φιλανθρωπίας» (http://vati­ca­ni­nsider.lastampa.it/en/documents/detail/arti­colo/ecumenismo-ecumenism-ecu­me­nismo-37469/).

Τί σημαίνουν στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ ἀντιλήψεις τοῦ Παπισμοῦ γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὰ ὅσα συζητήθηκαν πρὶν ἀπὸ ἕνα ἔτος σὲ διαθρησκειακὴ σύσκεψη παπικῶν θεολόγων καὶ ἑβραίων ραββίνων στὸ Σαλέρνο τῆς Ἰταλίας.

Κατ᾿ αὐτὴν μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ καρδινάλιος Cocopalmerio εἶπε ὅτι «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ νέος λαὸς τοῦ Θεοῦ, τὴν ἴδια στιγμὴ τὸ Ἰσραήλ, ἐπίσης, ἦταν, παραμένει καὶ θὰ εἶναι πάντα ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπιβεβαιώθηκε ἀπὸ τὸν Παῦλο. Ὡς ἐκ τούτου, ὁποιαδήποτε ἐπιθυμία ἤ, ἀκόμη χειρότερα, κάθε προσπάθεια γιὰ προσηλυτισμὸ τῶν Ἑβραίων στὴ χριστιανικὴ πίστη φαίνεται παράλογη καὶ ἀπαράδεκτη». 

Μάλιστα! Παράλογη καὶ ἀπαράδεκτη! Χειρότερη προδοσία τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἀδύνατο νὰ διανοηθεῖ κα­­­νείς. Ἔτσι ποὺ δικαιώνεται πλήρως ὁ αὐ­στηρὸς λόγος τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου Πόπο­βιτς, ποὺ εἶχε πεῖ ὅτι στὴν ἱστορία τοῦ ἀν­θρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Πάπα.

Καὶ γιὰ νὰ φανεῖ ἀκόμη πιὸ καθαρὰ ἡ παπικὴ κατάπτωση, ἂς δοῦμε πῶς κατέληξε ἐκείνη ἡ διάσκεψη:

«Σὲ μιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἑβραϊκὸ χιοῦμορ, ὁ Ραβίνος Greenberg ἔκλεισε τὴν ὁμιλία του μὲ σχετικὸ ἀστεῖο. “Ὅταν ὁ Μεσσίας ἦρθε τελικά, γινόταν μία συνέντευξη Τύπου. Ἀ­­­πάντησε σὲ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις, ἀλλὰ ὅταν ρωτήθηκε “Εἶναι αὐτὴ ἡ πρώτη ἢ ἡ δεύτε­ρη ἔλευσή σας;”, τὸ σχόλιό του ἦταν: “Οὐ­δὲν σχόλιο”» (http://vaticaninsider.lastam­pa.it/en/news/detail/articolo/rabbi-coco­palmerio-cei-unedi-37881/).

Οἱ Ἑβραῖοι προδιέγραψαν μὲ ἀπόλυτη ἀ­­­κρίβεια τὴ μορφὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῆς ψευδοεκκλησίας του, ποὺ ἐπιμελῶς ἑτοιμάζει ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν ἀφελὴ συνέργεια ἀκόμη καὶ Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων.

   Τραγικὸ κατάντημα!

Περιοδικὸ “Ο ΣΩΤΗΡ”

πηγή