Ανάσταση, η μοναδική επανάσταση!…

                  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

                  ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Κάποιος αριστερός, με τον συνήθη ανατρεπτικό λόγο και τρόπο των αριστερών, μου είπε: «Πάτερ για μας τους αριστερούς η αληθινή ανάσταση είναι η επανάσταση»! Κι όμως η πραγματικότητα φωνάζει ότι ισχύει το τελείως αντίθετο: Ότι, δηλαδή, η αληθινή και μοναδική επανάσταση είναι η Ανάσταση. Ισχύει, δηλαδή, και εδώ ο, τι και στο «δος μοι πα σρω και ταν γαν κινάσω» του Αρχιμήδη. Που σημαίνει «δώσε μου ένα στήριγμα, για να σταθώ έξω από τη Γη και θα τη μετακινήσω». Και το , σχετικό με τους μοχλούς, απόφθεγμα αυτό, μεταφερόμενο στον πνευματικό χώρο, ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση της Ανάστασης. Η οποία είναι το μοναδικό έξω από τη Γη βάθρο, που αν στηριχτούμε πάνω του μπορούμε να λύσουμε όλα τα γήινα προβλήματα.
Κι αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε, αν λάβουμε υπόψη μας ότι, κατά κανόνα, οι κοσμικές επαναστάσεις αποβλέπουν στο να επικρατήσει κάθε φορά η μία κοινωνική ή πολιτική παράταξη σε βάρος της άλλης. Επιβάλλοντας επαχθή κοινωνικά, νομικά, οικονομικά, κλπ μέτρα και βάρη. Πραγματικότητα, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διαλεκτική της ανακυκλούμενης βίας. Η οποία συνιστά ακριβώς το φαύλο κύκλο της αδιέξοδης γήινης πραγματικότητας. Ενώ η επανάσταση του Ευαγγελίου αποβλέπει στο να επικρατήσει για χάρη όλων των ανθρώπων το δίκιο και η αλήθεια, που οδηγούν στην ειρήνη, την ευημερία και την ευτυχία. Κι όχι μόνο την επίγεια αλλά-σύμφωνα με τη χριστιανική μας πίστη- και την αιώνια. Δεδομένου ότι η οριστική νίκη του ανθρώπου απέναντι στο κακό είναι η νίκη του απέναντι στον έσχατο εξευτελισμό του θανάτου.
Αξίζει όμως να υπογραμμιστεί ότι η ευαγγελική επανάσταση δεν είναι-όπως κοινά πιστεύεται-απλά και μόνο μεταφυσική. Με αποτέλεσμα να κινείται στα πλαίσια του πνευματικού και μόνο χώρου. Αλλά αγκαλιάζει το σύνολο των ανθρώπινων προβλημάτων. Από τα πλέον υλικά, μέχρι τα πλέον πνευματικά. Δεδομένου ότι, σε τελική ανάλυση, ο απώτερος στόχος της ευαγγελικής επανάστασης είναι να νικήσει το θάνατο σε όλα τα επίπεδα.
Όταν, για παράδειγμα, έκαμε ο Χριστός το πρώτο του κήρυγμα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ναζαρέτ, είπε στους συμπατριώτες του ότι σκοπός της δικής του επανάστασης ήταν να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα της ανθρώπινης κοινωνίας και ύπαρξης: Τη φτώχεια, δηλαδή, την αρρώστια, τη σκλαβιά και συνολικά την αμαρτία, που είναι η μητέρα όλων των ανθρώπινων δεινών. Και σε τελική ανάλυση του ίδιου του θανάτου.
Όταν στην έρημο χόρτασε το λαό με την διδασκαλία του, οι μαθητές του τού υπενθύμισαν ότι οι άνθρωποι εκτός από το νου και την καρδιά έχουν και στομάχια, που χρειάζονται τροφή. Και ο Χριστός τους αποκρίθηκε πως και τα στομάχια τους «εσείς πρέπει να τα χορτάσετε»! Για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά του με το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δυο ψαριών. Και να τους δείξει ότι η ευαγγελική πολιτεία δεν είναι μονοφυσιτική και μονόπλευρη, αλλά, όπως προαναφέραμε, αγκαλιάζει το σύνολο των ανθρώπινων προβλημάτων.
Αλλά και με τη συνολική διδασκαλία του ο Χριστός καταπολέμησε τη διαστροφή και την αφροσύνη του πλούτου και την μαμωνολατρεία του φαρισαϊκού κατεστημένου. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οχτακόσια και περισσότερα χρόνια πριν απ’ το Χριστό τον ίδιο αγώνα είχαν κάμει και οι θαυμάσιοι προφήτες. Και λέω θαυμάσιοι, γιατί δύσκολα θα συναντήσει κανείς στις μέρες μας κοινωνικούς επαναστάτες της εμβέλειας ενός Ωσηέ ή ενός Αμώς. Παρότι με τα δεδομένα της εποχής εκείνης δεν ήταν τίποτε περισσότερο από γεωργοκτηνοτρόφοι. Που όμως η διδασκαλία τους βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση και ασύγκριτη υπεροχή σε σύγκριση με την τοκογλυφική διαστροφή των τωρινών σιωνιστών απογόνων τους. Άλλωστε και ο λόγος της σταυρικής καταδίκης του Χριστού δεν ήταν βέβαια το ότι τάχα βλασφήμησε, επειδή είπε ότι είναι γιος του Θεού, αλλά το γεγονός ότι ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τα ωμά συμφέροντα του φαρισαϊκού κατεστημένου.
Μέσα στα πλαίσια της ευαγγελικής επανάστασης κινήθηκε και η πρώτη χριστιανική κοινότητα. Όπου ήταν όλα για όλους κοινά και δεν υπήρχε κανένας φτωχός ανάμεσά τους. Βέβαια το καθεστώς αυτό δεν διατηρήθηκε για πολύ. Δεδομένου ότι οι χριστιανοί προϊόντος του χρόνου αλλοτριώθηκαν και συγχρωτίσθηκαν με το ειδωλολατρικό κατεστημένο, αλλά και το καθεστώς της μαμωνολατρίας των φαρισαίων. Με θαυμαστές εξαιρέσεις τις μοναστικές πολιτείες και τους μεγάλους Πατέρες της εκκλησίας. Οι οποίοι και αυτοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με το κατεστημένο της εποχής τους και είχαν τις ανάλογες δυσάρεστες συνέπειες.
Γεγονός που σημαίνει ότι η ευαγγελική επανάσταση δεν επιτυγχάνεται με τη ραστώνη και την αδιαφορία για την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Γιατί, αν φτάσαμε εδώ, που μας κατάντησαν σήμερα, αν γίναμε «άλας μωρόν»(Ματθαίου: 5,13), με αποτέλεσμα να μας ποδοπατούν οι τοκογλύφοι, οι ναζί και οι ντόπιοι δωσίλογοι, είναι γιατί, όχι μόνο δεν επωμιστήκαμε, αλλά και ποδοπατήσαμε το σταυρό της δικαιοσύνης. Κι όχι μόνο οι κοσμικοί αλλά και εμείς οι κληρικοί. Οι οποίοι μπορεί στις εκκλησιές να ζητούμε από το Θεό «τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών», αλλά η πραγματικότητα φωνάζει ότι αυτό, που περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο επιδιώκουμε είναι τα καλά και συμφέρονται για τις τσέπες μας και την καλοπέρασή μας.
Που σημαίνει ότι το «Χριστός Ανέστη», που θ’ ακούσουμε το βράδυ της αναστάσιμης ακολουθίας και που κάποιοι το επαναλαμβάνουν για σαράντα-μέχρι της αναλήψεως- μέρες είναι οπωσδήποτε πρωταρχικά η ιαχή του θριάμβου της Ανάστασης του Χριστού απέναντι στην τραγωδία του θανάτου. Αλλά παράλληλα είναι και ένα δριμύ κατηγορώ, ένα αδυσώπητο «ουαί» για τους, λεγόμενους, χριστιανούς, που επιμένουν να προδίδουν την ωραιότερη και ωραιότερη και μοναδική επανάσταση, που είναι η Ανάσταση.
Την επανάσταση της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Που κάποιοι επιμένουν να τη συμβιβάζουν με την επαίσχυντη σκλαβιά του ψεύδους και της αδικίας. Όπως το τωρινό κατεστημένο την έχει μεθοδεύσει, προκειμένου να οδηγηθεί η πατρίδα μας στην καταστροφή και ο λαός μας στην αργή αλλά νομοτελειακή γενοκτονία….

παπα-Ηλίας