Στην παλιά ντουλάπα της γιαγιάς μου της Λενιώς, που είχε αδελφή την Κανιώ - ο Θεός να της σχωρέσει και τις δυο που κάθονταν στην πεζούλα στο χωριό και δεν άφηναν ακουτσομπόλευτο περαστικό για περαστικό - έχει στο δεξιό φύλλο εσωτερικά έναν καθρέφτη.
Είναι θαμπός με την ξύλινη, καφέ, μπορντούρα του, ξεφτισμένη από τον καιρό. Όταν κοιτιέμαι μέσα, εγώ ο ταπεινός νεωκόρος, νιώθω κάτι παραπάνω από υπουργός. Κοτζαμάν οδηγός Αρχιεπισκόπου και βάλε σας λέγω. Πρώτο μπόι.
Έναν τέτοιο καθρέφτη, παρόμοιο στο θάμπος και τις παραμορφώσεις, έχουν και οι βιαστικοί υποψήφιοι. Αρχιμανδρίτες, πρωτοσύγκελλοι και επίσκοποι που βιάζονται να καπαρώσουν θέσεις δεσποτικές. Στον καθρέφτη τους προβάρουν κάθε πρωί τα μύρια όσα. Εγκόλπια και μίτρες. Άμφια και πατερίτσες. Σταυρούς και “φούσκωμα”.
Αυτό, ντε, το φούσκωμα, που έχουν μερικοί, σα να έχουν καταπιεί δυο τρία μπαλόνια αποκριάτικα και περπατούν καμαρωτοί, εγκολπιοφόροι, σαν τον γάλο που διασχίζει αμέριμνος τις περιόδους της νηστείας, γιατί είναι σίγουρος ότι δεν κινδυνεύει από το χασαπομάχαιρο.
Στον καθρέφτη τους οι βιαστικοί υποψήφιοι έχουν κολλήσει σε ποστ-ιτ τα χαρτάκια φίλων και εχθρών. Ποιος θα τους ψηφίσει και ποιος όχι. Ποιος θα τους στηρίξει και ποιος θα περάσει απέναντι. Τι σημασία έχει το έργο στην ενορία που έχει μείνει ξοπίσω. Ποιος λογίζει τέτοιες ώρες τις υποχρεώσεις που μένουν παραπίσω στη μητρόπολη ή την υπηρεσία; Αυτό που μετρά είναι τα κουκιά. Οι συμμαχίες αλλάζουν. Οι ισορροπίες είναι κινούμενη άμμος. Η ευχή του πρώτου είναι sine qua non. Χρειάζονται κι άλλα εφόδια όμως.
“Καθρέφτη - καθρεφτάκι μου ποιος θα γίνει Κεφαλληνίας; Ποιος θα γίνει Νέας Κρήνης; Θα φτάσω μέχρι την Πελοπόνησσο; Θα χαρώ εγώ ενθρόνιση στο αττικό επίνειο; Της Πάργας τον ανήφορο θα τον διαβώ ροδοπεταλοστολισμένο;”. Αυτά ρωτούν τον καθρέφτη τον θαμπό, τον παλιοκαιρισμένο, οι βιαστικοί.
Ο μύθος λέει πως ο καθρέφτης δεν κάθεται άπραγος. Απαντά κιόλας στους αδημονούντες. Αινιγματικά για να μην εκτεθεί. “Όταν πάρεις την ευχή του πρώτου ψάξε, μπαιλντισμένε υποψήφιε, και γι’ άλλες βοήθειες. Μη στέκεσαι μόνο στου πρώτου το τηλέφωνο. Μπούχτισε κι αυτός από τέτοιους αγώνες. Κάνε τον αγώνα τον δικό σου”. Τέτοια λέει ο καθρέφτης και ξυπνούν από το όνειρο οι βιαστικοί.
Αυτός, δεν είναι αγώνας προεκλογικός για μητρόπολη. Πόλεμος είναι. “Ζώσου με πυρομαχικά. Εκπαιδεύσου στο πεδίο βολής της Καισαριανής. Πάρε για φυλαχτό τσιτσίραβλα και λίγο τσίπουρο από το Πήλιο. Γράσαρε το ξίφος σου με λίγο λάδι από την Καλαμάτα. Αν σε πιάσει μία λιγούρα στη μάχη, κράτα μία μπουγάτσα από τη Θεσσαλονίκη. Και ένα λουκούμι από τη Σύρο για την υπογλυκαιμία. Τέτοια χρειάζεσαι για έναν καλό αγώνα. Αν τα έχεις όλα, μαζί με την ευχή του στρατηγού, πέτυχες. Με διάκους και γεροντάδες δεν πας πουθενά”.
“Τα έχεις βρε όλα αυτά τα εφόδια;” ρωτούσε ο ιεράρχης έναν υποψήφιο που έχει βαλθεί να γεράσει βλέποντας τη θάλασσα από το Καραμπουρνάκι. “Γιατί δεν περιμένεις τη φυσική συνέχεια, να διαδεχτείς τον γέροντά σου που ξέρεις και τα κατατόπια εδώ που υπηρετείς; Σηκώθηκαν οι διάκοι να χτυπήσουν τον δεσπότη; Είναι φως… Φανάρι παιδί μου ποιος θα πάει, μην τρέφεις ελπίδες” του έλεγε ο έμπειρος μητροπολίτης.
Στον καθρέφτη δεν κοιτιούνται μόνο υποψήφιοι που είναι με το ένα πόδι στο Λιζάρδο για εγκόλπιο. Υπάρχουν και μικρότεροι, σαν αυτούς τους μικρούς από την Πυλαία. Πριν καν βγάλουν τη διακονική στολή και το αρωματικό ζελέ από το κορακί μαλλί τους, ονειρεύονται να γίνουν δεσπότες σε νησί.
Αχ… άμυαλοι νέοι. Έχεις να φας κρυάδες νεαρέ, σαν αυτή που έφαγαν οι δεσποτάδες, όταν ο νεοχωρίτης συλλειτουργός τους μνημόνευσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη -μόλις μερικά μέτρα από το αγέρωχο άγαλμα του Νικόλαου Πλαστήρα- και τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι και παγωμένοι.
Ξαναρίχνω μία ματιά στον καθρέφτη της γιαγιάς Λενιώς για να συνέλθω. Κοιτάω τη νεωκορική μου φορεσιά και με φαντάζομαι πλούσιο και ωραίο. Με “βλέπω” τουλάχιστον πρέσβη εξ Ανατολών. Κι αν εγώ το βλέπω σε όνειρο, άλλοι προσπαθούν να το κάνουν πραγματικότητα. Να περιβάλλουν το γραφείο τους με διπλωματική αξία και να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, ίσο με πρέσβη. Τέτοια έχουν συμφωνήσει, λέγεται, με τη στήριξη μεγαλο-συνιστωσάρχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο νέος διευθυντής στην Αθήνα που θέλει να γίνει “πρέσβης” και ο υπουργός που απεχθάνεται το ευρώ, είναι φίλοι και τα έχουν βρει σε αυτό το σενάριο και το έχουν βάλει σε εφαρμογή.
Δεν αντέχω πια τους λογισμούς. Κλείνω το φύλλο της ντουλάπας να μην κοιτώ το είδωλό μου στον καθρέφτη. Μακριά πια από καθρέπτες!
“Καλύτερα δέκα κιλά πιο παχύς νεωκόρε κι ας μην ξέρεις πόσο κακομούτσουνος είσαι, παρά ανυπόμονος υποψήφιος μητρόπολης” σκέφτηκα και αποχώρησα από το δωμάτιο σκιαγμένος.
Ο Νεωκόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά