Ἡ ἀλληλεγγύη καί ἡ συμπαράσταση, ἐκδηλώνονται σχεδόν πάντοτε μετά ἀπό κάθε φυσικό «τσουνάμι». Ὅταν ὅμως μοῦ μιλᾶνε γιά κάποιους πνευματικούς «κατακλυσμούς», αὐτό πού ἀκούω πάντοτε εἶναι ἡ λέξη «μοναξιά».
Ἡ Ἀμαλία, ὁ Γιῶργος, ἡ Μαρία ζοῦν καί οἱ τρεῖς ἕνα «τσουνάμι»· τό διαζύγιό τους.
Ἡ Ἀμαλία τό ἀποφάσισε, ἀφοῦ ἔζησε δέκα χρόνια γάμο μαρτυρικό.
Ὁ Γιῶργος δέ μπορεῖ πιά νά ὑποφέρει τόν ἀλκοολισμό τῆς γυναίκας του, καί ἀναρρωτιέται ποιά λύση, θά εἶναι ἡ λιγότερο ἐπώδυνη, γιά τά παιδιά του.
Ἡ Μαρία εἶναι ἐγκαταλελειμμένη. Ὁ σύζυγός της ἔφυγε, μέ μιά ἄλλη. Τώρα εἶναι χωρίς δουλειά, μέ τέσσερα παιδιά. Καί φεύγοντας τῆς εἶπε: «Εἶσαι δυνατή. Θά τά καταφέρεις...».
* * *
Τό διαζύγιο μᾶς συγκλονίζει τρομακτικά· μᾶς κάνει καί χάνομε τήν ἴδια μας τήν «ταυτότητα».
Λέει ἕνας σύγρονος στοχαστής, ὅτι: Ἀγάπη σημαίνει Ζωή. Ὅταν ἕνας σύζυγος λέει στόν ἄλλο (ἤ τόν κάνει νά αἰσθάνεται) ὅτι «ἐγώ δέν σέ ἀγαπῶ πιά», οὐσιαστικά τοῦ ἀναγγέλλει ἀπόφαση «καταδίκης σέ θάνατο». Οὐσιαστικά τοῦ λέει: «Μπορεῖς νά πεθάνεις. Ὁ θάνατός σου, δέν μέ ἀπασχολεῖ».
Ἀπό τή στιγμή τῆς γέννησής μας, «ζοῦμε» χάρις στό βλέμμα τῆς ἀγάπης τῶν γύρω μας. Ὅταν τό βλέμμα αὐτό παύει, τό μωρό οὐρλιάζει, γιατί αἰσθάνεται νά μήν ὑπάρχει· «χάνεται». Ὅσοι ζοῦν τήν στέρηση τῆς ἀγάπης, (μέ ὅλα της τά ἐπακόλουθα), περιμένουν νά διαβάσουν στό βλέμμα τῶν ἄλλων τήν φράση: «Σέ ἀγαπᾶμε. Ἔχεις γιά μᾶς ἀξία· εἶσαι κάτι μπροστά στά μάτια μας».
Ἀφηγεῖται ἡ Ἀμαλία γεμάτη παράπονο: «Ὅταν τό διαζύγιό μου ἔγινε γνωστό, τό τηλέφωνό μου ἔπαψε πιά νά κτυπᾶ! Οἱ κλήσεις ἔγιναν σπάνιες. Αἰσθάνομαι νά μέ ἀντιμετωπίζουν, σάν νά ἔχω κολλητική ἀρρώστια».
* * *
Τό διαζύγιο «σκοτώνει» ἐκείνους πού τό ὑφίστανται: συζύγους· παιδιά· γονεῖς· συγγενεῖς.
Τό διαζύγιο εἶναι ὀσμή θανάτου· ἕνα ξἀνοιγμα στόν θάνατο· μιά γεύση θανάτου.
Τό διαζύγιο εἶναι μία βόμβα, πού σκάζει καί ἀφήνει γιά πάντα τραυματισμένους, ἄτομα δυστυχισμένα «μέ εἰδικές ἀνάγκες», πολλούς: πνευματικά μισοπεθαμένους.
Γίνε καλός σαμαρείτης. Κάνε καί σύ κάτι νά λιγοστεύει τό κακό
πηγή
Οταν έχεις παιδιά, δεν παίρνεις διαζύγιο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠας και βρίσκεις έναν ενάρετο πνευματικό, - θυμάμαι τότε τον Αγιο τώρα, Παίσιο τον Αγιορίτη, και κάνεις υπακοή.
Αστα στον Χριστό , απλά.
Βέβαια πόσο δύσκολο είναι αυτο το " απλά " ....
...και λίγο πιό ανθρώπινα, πρίν παντρευτείς, δές πώς παιρνούν τα μελλοντικά πεθερικά σου, και μπορείς σε μεγάλο ποσοστό να καταλάβεις πώς θα περάσεις......