ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (κατά Ματθαίον η΄ 5 - 13) "Η θεραπεία του δούλου του εκατόνταρχου" “Κύριε, ουκ ειμί ικανός, ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης...”

“Κύριε, ουκ ειμί ικανός, 

ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης...”

    Τις Κυριακές μας, εμείς οι χριστιανοί, τις αφιερώνουμε στην δόξα του Θεού, και μάλιστα εορτάζουμε την Ανάσταση του Υιού Του και ιδρυτή της Εκκλησίας Του, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Έτσι με χαρά και ανυπομονησία περιμένουμε την ημέρα αυτή και όταν σημάνουν οι καμπάνες της εκκλησιάς στην Ενορίας μας τρέχουμε να προσευχηθούμε σε Αυτόν και να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας προσφέρει καθημερινά στην ζωή μας και να συμμετάσχουμε ενεργά στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία της Κυριακής που γίνεται με σκοπό την επιτέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και της Κοινωνίας μας με τον Χριστό μέσω του κοινού Αγίου Ποτηρίου και της Θείας Μετάληψης.

    Ό τρόπος λατρείας μας στον Θεό είναι κοινός και συγκεκριμένος και έχει καθοριστεί από μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας, με την Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αλλά και αυτήν του Μεγάλου Βασιλείου, όπου μέρος αυτών των Ακολουθίων είναι και  η ανάγνωση του Ευαγγελίου της ημέρας κατά την τάξη του Τυπικού της Εκκλησίας μας, που εκφωνείτε εμελλώς από τον Ιερέα ή τον Διάκονο περίπου στο μέσον της Θείας Λειτουργίας, μια στιγμή σημαντική και ιερή αφού ακούγονται τα λόγια του Χριστού μας κατά την τριετή διδασκαλία Του, όπως ακριβώς μας τα μεταφέρουν οι μαθητές Του και ευαγγελιστές, Ματθαίος, Ιωάννης, Μάρκος και Λουκάς.  

   Την συγκεκριμένη Κυριακή, 28η Ιουνίου 2015, την τέταρτη από την περίοδο των εβδομάδων του Ματθαίου, η ευαγγελική περικοπή που θα ακουστεί στις εκκλησιές όλης της οικουμένης, όπου χτυπά η καρδιά των ορθοδόξων χριστιανών, είναι από το όγδοο κεφάλαιο και μάλιστα οι στίχοι 5-13, που αναφέρονται σε ένα ακόμα θαύμα του Χριστού, στην θεραπεία του υπηρέτη ενός πιστού εκατόνταρχου, όπου στον διάλογο του με το διδάσκαλο Ιησού εμπεριέχεται όλη η θεολογία της Εκκλησίας μας.         

       Η συναίσθηση της αναξιότητας του εκατόνταρχου και κατ’ επέκταση η ταπείνωσή του, είναι στοιχεία από τα οποία θα μπορούσαμε ν’ αντλήσουμε ένα ισχυρό μήνυμα για την πορεία που ακολουθούμε στη ζωή μας. “ Κύριε, δεν είμαι άξιος να σε δεχθώ στο σπίτι μου, πες όμως μόνο ένα λόγο, και θα γιατρευτεί ο δούλος μου”. Συγκλονίζουν πράγματι τα λόγια αυτά γιατί σηματοδοτούν μια στάση, την οποία δύσκολα ο άνθρωπος και ιδιαίτερα ο σημερινός, υιοθετεί. Είναι η περίπτωση που αποτολμά ο άνθρωπος με ένα ιερό «θράσος», αν μπορούσαμε να το ονομάσουμε έτσι, να γκρεμίσει τα διαχωριστικά τείχη που συνήθως ανεγείρει, τα οποία αφήνουν τον εαυτό του σε μια παγερή απόσταση από το Θεό και το συνάνθρωπο. Είναι η κατάσταση εκείνη που καρπώνεται τη συναίσθηση της δικής του αδυναμίας και κάνει τη μεγάλη κίνηση, να ζητήσει τη βοήθεια του Θεού, τον οποίο μπορεί

να πλησιάζει πλέον με πίστη και ελπίδα.

    Μια τραγικότητα που βιώνει ο σημερινός άνθρωπος είναι ότι πολλές φορές ακολουθεί το δικό του εγωιστικό δρόμο, εκείνο της αυτοθεοποίησης. Απομακρύνεται από την αγάπη του Θεού τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι με αυτό τον τρόπο είναι δυνατό να επιτύχει στη ζωή του. Επιχειρεί με τις δικές του και μόνο δυνάμεις να τα καταφέρει και να ζήσει μια ζωή ιδανική για αυτόν, ανάγοντας μέσα στο μυατον εαυτό σε πλάσμα θεϊκό και παντοδύναμο. Εκείνο όμως που συνεχώς δοκιμάζει είναι η απογοήτευση και η αγωνία. Και αυτό γιατί αρνείται την παρουσία του Κυρίου στη ζωή του, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να μας προσφέρει θεραπεία σε κάθε μας ασθένεια και βοήθεια σε κάθε μας περίσταση.

     Όταν ο Χριστός μπήκε στην Καπερναούμ, ο εκατόνταρχος τον πλησίασε και τον παρακάλεσε για ένα δούλο του. Τον παρακάλεσε συγκεκριμένα να θεραπεύσει τον παράλυτο υπηρέτη του. Η καρδιά του Ρωμαίου στρατιωτικού δεν αντέχει να τον βλέπει να υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου. Αυτό το γεγονός, για όσους γνωρίζουν έστω και λίγο ιστορία, γίνεται σε μια εποχή που οι Ρωμαίοι, θεωρούσαν τους δούλους τους, περίπου σαν αντικείμενα, και υποδηλώνει πως ο εκατόνταρχος παρά τη θέση και το αξίωμα του, θεωρεί το δούλο του σπιτιού του σαν δικό του παιδί. Ταπεινώνεται μπροστά στο Χριστό και ζητά το έλεος του. Παρακαλεί να τον θεραπεύσει και ο Κύριος ανταποκρίνεται αμέσως.

      Ο εκατόνταρχος μπροστά στην προθυμία του Χριστού να έλθει στο σπίτι του για να θεραπεύσει τον άρρωστο δούλο του, αισθάνεται τη δική του αναξιότητα και ομολογεί “Κύριε, ουκ ειμί ικανός, ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης”. Συνεχίζοντας, εκφράζει δημόσια την πίστη του στην Θεότητα του Χριστού, λέγοντας: “Μόνον ειπέ λόγον και ιαθήσεται ο παις μου”. Σαν Θεός που είσαι πες ένα λόγο. Αυτός και μόνον αρκεί για να θεραπευθεί ο δούλος μου.

     Είναι πράγματι αξιοθαύμαστη και η ταπείνωση του εκατόνταρχου, αλλά και η μεγάλη πίστη που επέδειξε. Ένας πολύ αρμονικός συνδυασμός αρετών που ανεβάζει τον άνθρωπο σε δυσθεώρητα πνευματικά ύψη και τον καταξιώνει σαν εικόνα του Θεού στην πιο αυθεντική της μορφή. Φανταστείτε την εικόνα: Ένας σπουδαίος Ρωμαίος ειδωλολάτρης γονατιστός μπροστά στον Ιησού, να δείχνει αγάπη σε έναν συνάνθρωπο του και μάλιστα δούλο του, να κραυγάζει ομολογώντας την Θεότητα Του, να εκμυστηρεύεται την πίστη του σε Αυτόν και τέλος με απόλυτη ταπείνωση να του ζητά το θαύμα και φυσικά αυτό να του δίδετε ως αντίδωρο της πίστης του.    

     Αγαπητοί αναγνώστες της ιστοσελίδας του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας στην δυτική Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα στην εποχή μας σήμερα που μαστίζεται από τόσα πάθη και που ο εγωϊσμός και η υπερηφάνεια, αλλά πολλές φορές και η απιστία εμφωλεύουν στις καρδιές των ανθρώπων, ο εκατόνταρχος της διήγησής μας έρχεται να αλλάξει τα πάντα και να φωτίσει με τον διάλογο του με τον Χριστό μας, έναν άλλο δρόμο ζωής, να μας διδάξει μια άλλη κοσμοθεωρία, πιο ανθρώπινη, πιο ασφαλή, πιο όμορφη, αλλά το κυριότερο, και πιο αποτελεσματική. Εκείνην που περνά μέσα από τη συναίσθηση της αναξιότητάς μας και οδηγεί στην ταπείνωση για να μπορούμε να επιζητούμε το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού. Είναι ένας δρόμος μέσα από τον οποίο προβάλλεται η πίστη, η οποία εκφράζεται ως απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, που είναι και η μόνη ελπίδα και σωτηρία μας.

Αγάπη, πίστη και ταπείνωση...

...οι αρετές που οδηγούν στο Θαύμα!!!

Καλή και ευλογημένη Κυριακή

*ακολουθεί παρακάτω ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Δ΄Κυριακής Ματθαίου στο αρχαίο κείμενο και η απόδοσις του στην νεοελληνική... 

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ 

(Ρωμ. στ΄18-23)

Αρχαίο κείμενο:

Ελευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Και αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στη δικαιοσύνη. Ανθρώπινα μιλάω, εξαιτίας τής αδυναμίας τής σάρκας σας. Επειδή, καθώς παραστήσατε τα μέλη σας δούλα στην ακαθαρσία και στην ανομία για την ανομία, έτσι τώρα να παραστήσετε τα μέλη σας δούλα στη δικαιοσύνη για αγιασμό. Επειδή, όταν υπήρχατε δούλοι τής αμαρτίας, ήσασταν ελεύθεροι από τη δικαιοσύνη. Ποιον καρπό είχατε, λοιπόν, τότε από εκείνα τα έργα, για τα οποία τώρα ντρέπεστε; Επειδή, το τέλος εκείνων είναι θάνατος. Αλλά, τώρα, καθώς ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, και γίνατε δούλοι στον Θεό, έχετε τον καρπό σας σε αγιασμό· το δε τέλος αιώνια ζωή. Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 (Ματθαίου η΄ 5-13)

Αρχαίο κείμενο:

Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Και όταν ο Ιησούς μπήκε μέσα στην Καπερναούμ, τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, παρακαλώντας τον, και λέγοντας: Κύριε, ο δούλος μου κείτεται παράλυτος στο σπίτι, υποφέροντας φρικτά. Και ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εγώ, αφού έρθω, θα τον θεραπεύσω. Και απαντώντας ο εκατόνταρχος είπε: Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπεις κάτω από τη στέγη μου· αλλά, μονάχα πες έναν λόγο, και ο δούλος μου θα γιατρευτεί. Επειδή, και εγώ είμαι άνθρωπος υπό εξουσία, έχοντας κάτω από την εξουσία μου στρατιώτες· και λέω σε τούτον: Πήγαινε, και πηγαίνει· και στον άλλον: Έλα, και έρχεται· και στον δούλο μου: Κάνε τούτο, και το κάνει. Ακούγοντας δε ο Ιησούς, θαύμασε, και είπε σ' αυτούς που τον ακολουθούσαν: Σας διαβεβαιώνω, ούτε στον Ισραήλ δεν βρήκα τόσο μεγάλη πίστη. Και σας λέω ότι θάρθουν πολλοί από ανατολή και δύση, και θα καθήσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών· ενώ οι γιοι τής βασιλείας θα ριχτούν έξω, στο σκοτάδι το εξώτερο· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Και ο Ιησούς είπε στον εκατόνταρχο: Πήγαινε, και όπως πίστεψες ας γίνει σε σένα. Και ο δούλος του γιατρεύτηκε την ίδια εκείνη ώρα.

π  Χρυσόστομος Τελίδης