Τό ἀρχαιότερο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου καί ὅλης τῆς Καινῆς Διαθήκης: Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή

ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ – 29 ΙΟΥΝΙΟΥ-

Α’ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΜΕΛΕΤΗ Α΄-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἐπισκέφθηκε γιά πρώτη φορά τή Θεσσαλονίκη γύρω στά 52 μ.Χ. Τότε πραγματοποιοῦσε τήν δεύτερη Ἀποστολική περιοδεία του. Εἶχε πρίν λίγες ἡμέρες φύγει ἀπό τούς Φιλίππους ὅπου εἶχε κακοπαθήσει πολύ καί τήν τελευταία νύκτα τήν εἶχε φυλακιστεῖ. Συνοδεύεται στό ταξίδι του πρός τήν Θεσσαλονίκη ἀπό δύο συνεργάτες του Ἀποστόλους τόν Ἅγιο Σίλαν καί τόν Ἅγιο Τιμόθεον. ­

Ὅπως διαβάζουμε στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (κεφ. ιζ΄ 1-10) ὁ θεῖος Ἀπόστολος ὅταν ἦλθε στήν Θεσσαλονίκη κατ’ ἀρχάς ἀπευθύνθηκε στούς Ἰουδαίους. Σ΄ αὐτούς μίλησε γιά τρία συνεχῆ Σάββατα. Ὁ λόγος του πού σάν περιεχόμενο εἶχε τήν σάρκωση, τήν σταύρωση καί τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου βασίστηκε στίς προφητεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Τό ἀποτέλεσμα τοῦ κηρύγματος καί τῆς ὅλης ἱεραποστολικῆς προσπάθειας ἦταν νά ἱδρυθεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης. Τά μέλη της, οἱ πρῶτοι χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης προερχόνταν:α)ἀπό Ἰουδαίους (μικρός ἀριθμός),

β)ἀπό προσηλύτους δηλ. ἀπό εἰδωλολάτρες πού εἶχαν ἐν τῷ μεταξύ μεταστραφεῖ στόν Ἰουδαϊσμό (αὐτοί ἦσαν πάρα πολλοί) καί

γ)ἀπό Ἐθνικούς δηλ. ἀπό εἰδωλολάτρες (καί αὐτοί ἐπίσης ἦσαν πολλοί).

Μεταξύ τῶν πρώτων χριστιανῶν ἦσαν καί ἀρκετές γυναῖκες πού ἀνῆκαν πιθανότατα στήν ἀνώτερη τάξη τῆς Θεσσαλονίκης. Τό γεγονός αὐτό ξεσήκωσε τόν φανατισμό τῶν Ἰουδαίων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δέν ἐπίστευσαν στό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου. Αὐτοί ὑποκίνησαν διωγμό ἐναντίον του, ὁ ὁποῖος στή συνέχεια ἐπεκτάθηκε ἐναντίον ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Θεσσαλονίκης.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος ἀναγκάσθηκε λόγῳ τοῦ διωγμοῦ νά φύγει, ὄχι μόνο ἀπό τήν Θεσσαλονίκη ἀλλά καί ἀπό τήν Βέρροια καί νά καταλήξει στήν Ἀθήνα.
Ἀπό τήν Ἀθήνα στέλνει τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Τιμόθεο πίσω στήν Θεσσαλονίκη μέ σκοπό νά ἐνισχύσει τούς ὑπό διωγμόν εὑρισκόμενους νεοτεύκτους Θεσσαλονικεῖς χριστιανούς.Ὁ ἅγιος Τιμόθεος ἐπιστρέφοντα κομίζει στόν ἅγιο Παῦλο τίς εἰδήσεις γιά τήν πορεία τῆς νεοπαγοῦς διωκομένης ἐκκλησίας. Ἐν τῷ μεταξύ ὁ Ἅγιος Παῦλος εἶχε μεταβεῖ στήν Κόρινθο. Ἐκεῖ τόν συναντά ὁ Ἅγιος Τιμόθεος. Οἱ εἰδήσεις καί κάποιες ἀπορίες τῶν Θεσσαλονικέων κάνουν τόν Ἅγιο Παῦλο νά γράψει στούς Θεσσαλονικεῖς. Ἔτσι συντάσσει  τήν Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του γύρω στό 52 μ.Χ. Εἶναι τό πρῶτο κείμενο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί ὅλης τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Σ’ αὐτήν ἐκφράζει πρός τούς ἡρωικούς Θεσσαλονικεῖς τήν χαρά του, γιά τήν σταθερότητά τους μέσα στούς διωγμούς καί στούς ποικίλους πειρασμούς. Μετά τό προοίμιο τῆς ἐπιστολῆς τούς ὑπενθυμίζει τίς συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποῖες ἦλθε στήν πόλη τους,τό γιατί πῆγε στήν Θεσσαλονίκη καθώς καί τό πόσα ὑπέφερε γιά χάρη τοῦ Κυρίου καί γιά χάρη τους. Τό κίνητρό του ἦταν ἡ ἀνιδιοτελής στοργική του ἀγάπη ἡ ὁποία ἐκφραζόταν ὡς  ἐπιθυμία τοῦ νά μεταδώσει στούς Θεσσαλονικεῖς ὄχι μόνο τή σωστική ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου ἀλλά- ἐάν ἦταν δυνατόν- καί τήν ψυχή του, «σάν τή μητέρα πού φροντίζει τά παιδιά της».

Ἀπόδειξη τοῦ μεγάλου ἐνδιαφέροντός του ἀποτελεῖ ἡ ἀποστολή τοῦ Ἁγίου Τιμοθέου πρός αὐτούς καί ἡ χαρά του γιά τίς καλές εἰδήσεις πού τοῦ ἔφερε· ἐπίσης ἡ σφοδρή ἐπιθυμία του νά τούς ἐπισκεφθεῖ καί πάλι καθώς καί ἡ θλίψη του, γιατί αὐτό δέν ἦταν δυνατό νά πραγματοποιηθεῖ πρός τό παρόν. Ὁ Ἅγιος Παῦλος ἐπιμένει τόσο ἔντονα στήν ἀποσαφήνιση τῶν ἐλατηρίων τοῦ κηρύγματός του καί στήν ὑπογράμμιση τῆς στοργῆς του γι’ αὐτούς, ὥστε νά ἄρει κάθε τυχόν ὑποψία τους ὅτι ἦταν κάποιος φιλόδοξος πλανόδιος κήρυκας, πού διέδιδε τίς ἰδέες του ἀπό πόλη σέ πόλη».

Ἐπίσης ἐφιστᾶ τήν προσοχή τους ἀπέναντι σέ μερικά ὀλέθρια ὑπολείμματα ἀπό τίς προηγούμενες εἰδωλολατρικές συνήθειες καί κακίες τους. Τονίζει τήν ἠθική καθαρότητα καί τήν φιλαδελφία πού πρέπει νά ἔχουν. Ἡ νέα πίστη στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπαιτεῖ μία πλήρη ἠθική καθαρότητα ὄχι μόνο τοῦ σώματος ἀλλά καί τῶν αἰσθήσεων,  τοῦ νοός, τῶν λογισμῶν, τῆς καρδίας καί τῆς διανοίας. Πρέπει νά ἐξαγνιστοῦν καί νά ἀποφεύγουν τελείως τήν πορνεία. Ἰδίως κινδυνεύουν οἱ «ἐξ ἐθνῶν χριστιανοί» διότι ἔχουν ἁμαρτωλό παρελθόν μέ πολλές ἀνήθικες συνήθειες. Εἶναι ἀπόλυτη ἡ ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ γιά ἠθική καθαρότητα.

Κοντά σ’αὐτά ὁ Ἅγιος Παῦλος τούς διδάσκει καί περί τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν πού θά συμβεῖ κατά τήν Δευτέραν Παρουσία τοῦ Κυρίου. Τούς ὀνομάζει «κεκοιμημένους». Παρατηρεῖ ὅτι οἱ Χριστιανοί εἶναι αὐτοί πού «ἔχουν ἐλπίδα» σέ ἀντίθεση μέ τούς ὑπόλοιπους «τούς μή ἔχοντας ἐλπίδα». Ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνάστασης τῶν κεκοιμημένων ἔγκειται στήν νίκη τοῦ Χριστοῦ μας κατά τοῦ θανάτου πού πραγματοποίησε μέ τήν ἀνάστασή Του. Ὅταν θά ἔλθει πάλι ὁ Κύριος οἱ κεκοιμημένοι «ἐν Χριστῷ» θά ἀναστηθοῦν πρῶτοι. Κατόπιν μαζί μέ τούς ζῶντες ἐκείνη τήν ὥρα δικαίους θά πορευθοῦν «στόν ἀέρα» γιά νά συναντήσουν τόν Κύριο «ἁρπαγμένοι ἐπάνω σέ νεφέλες» πού δέν εἶναι παρά τό ἄκτιστο φῶς- ἡ θεία ἐνέργεια. Τό πότε θά γίνει ἡ Β΄ Παρουσία τοῦ Κυρίου δέν εἶναι γνωστό.  Θά ἔρθει ὅμως «ὅπως ὁ κλέφτης τή νύκτα» γι΄ αυτό καί ἀπαιτεῖται ἐγρήγορση ἀπό τούς χριστιανούς. Οἱ Χριστιανοί θά πρέπει νά εἶναι πάντα «τέκνα τοῦ φωτός καί τῆς ἡμέρας».

Τέλος ὁλοκληρώνει τήν ἁγία του αὐτή ἐπιστολή ὁ ἅγιος Παῦλος μέ προτροπές γιά ἀγαθοεργία, γιά ὑπακοή στούς προϊσταμένους, γιά ἀδιάλειπτη προσευχή, γιά διατήρηση τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων κ.λ.π.

Τήν Β΄πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος τήν συνέταξε καί αὐτήν ἐνῶ βρισκόταν ἀκόμη στήν Κόρινθο, λίγους μῆνες μετά τήν σύνταξη τῆς Α’ Πρός Θεσσαλονικεῖς. Φαίνεται ὅτι ἀπαντᾶ σέ ἀπαντητική ἐπιστολή τῶν Θεσσαλονικέων πρός τήν Α’ του ἐπιστολή ἤ ἐν τῷ μεταξύ ἔλαβε νέες πληροφορίες περί τῆς κατάστασης στήν Θεσσαλονίκη.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος αἶνος καί δόξα

εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

 Ἀρχιμανδρίτης Σάββας Ἁγιορείτης

πηγή: http://www.hristospanagia.gr/
το είδαμε εδώ