Τὸ ταρακούνημα στὴν οἰκονομία ... φανέρωσε τὴν ὀλιγοπιστία! Βαρύτατη ἡ εὐθύνη τῆς θρησκευτικῆς μας ἡγεσίας στὴν κατάντια αὐτοῦ τοῦ τόπου!

 Ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ ἀνεκτίμητη ἀδιαπραγμάτευτη ἀξία ἔγινε προϊὸν ... πρὸς πώληση!

Οἱ δοκιμασίες ποὺ ἐπιτρέπει ὁ καλὸς Θεὸς ἀποβλέπουν πάντα στὴν προσωπικὴ ἀντίδραση καὶ ἐν γένει στὴ διαμόρφωση τῆς στάσης τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἀκριβῶς ἡ στάση αὐτή, ὡς διάθεση τῆς καρδιᾶς καθορίζει τὴν πίστη μας, λογιζόμενη ὡς ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Καθορίζει τὸ ποιὸν ἀκόμη τῆς ἀγάπης μας πρὸς Ἐκεῖνον μὲ βάση τὶς προτεραιότητες καὶ τὶς συμπεριφορές μας ἔναντι τῆς δοκιμασίας ἢ δυσκολίας ἢ προβλήματος. Μέσω τῶν δυσκολιῶν, κρίσεων κ.ο.κ. διαπιστώνεται  ἐπίσης τὸ ποσοστὸ τῶν ἀρετῶν πού ἔχει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, ὅπως λ.χ. τῆς ὑπομονῆς, τῆς διάκρισης, τῆς ταπείνωσης ποὺ ἐμφανῶς δεικνύουν ἂν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας καὶ ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία ἀποτελεῖ τὴ βασικὴ προτεραιότητά  μας.

Γιὰ τὸν οὐρανὸ ἄλλωστε δὲν ἔχει καμιὰ σημασία ἡ ποσότητα τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ποὺ καλεῖσαι ὡς ἄνθρωπος νὰ διαχειριστεῖς ἀλλὰ ὁ τρόπος τῆς διαχείρισης αὐτῶν... Ὁ πλοῦτος καὶ ἡ φτώχεια λογίζονται πολὺ διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ Θεό, ἐνῶ ἐμεῖς συνηθίζουμε νὰ τὰ ἀντιλαμβανόμαστε μὲ τὸ κοσμικὸ κριτήριο. Κι γι’ αὐτὸ λ. χ. πλούσιος καὶ βασιλιὰς στὴν αἰωνιότητα χρίσθηκε ὁ φτωχὸς κατὰ κόσμον –ζητιάνος Λάζαρος, ἐνῶ καταδικασμένος καὶ φτωχὸς κρίθηκε ἐκεῖνος ποὺ ζοῦσε στὴν ἐφήμερη παρουσία του στὴ γῆ πλουσιοπάροχα, δηλαδὴ ὁ πλούσιος στὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου...

Τὸ πρόσφατο λοιπὸν ἀποκορύφωμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ποὺ ἐδῶ καὶ χρόνια ταλαιπωρεῖ τὴν χώρα μας ἔδειξε περίτρανα τὴν πνευματική μας φτώχεια καὶ τὴν ὀλιγοπιστία μας. Ἀπέδειξε ὅτι μόνο κατὰ τὴ θεωρία καὶ ὄχι στὴν πράξη καταλογιζόμαστε καὶ ὀνομαζόμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Πέσαμε μὲ λίγα λόγια στὴν παγίδα ποὺ ἔπεσε καὶ ὁ παλαιὸς Ἰσραήλ, ἀφοῦ μένουμε προσηλωμένοι στὰ κεκτημένα μας... Ἀναλισκόμαστε στὸ ἂν δηλαδὴ ἐξασφαλίσουμε τὸν καθημερινὸ ἐπιούσιο καὶ τοὺς κόπους καὶ μόχθους τῆς πολύχρονης ἐργασίας μας... Νὰ ἐξασφαλίσουμε τὰ περιουσιακά μας στοιχεῖα, λὲς κι αὐτὰ θὰ μᾶς συνοδεύσουν στὴ μετὰ θάνατον ζωή.

Ὡς ὀρθόδοξο Χριστιανὸ μὲ πληγώνει ἀφάνταστα τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ θρησκευτικοί μας ταγοὶ ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς σβήσαμε μονοκονδυλιᾶς τὴν διδακτικὴ ἱστορία τοῦ Ἰώβ. Μὲ πληγώνει ἀφάνταστα ὅτι λησμονήσαμε τὴν ἀγάπη καὶ τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο. Μὲ στεναχωρεῖ πάρα πολὺ ὅτι λησμονήσαμε τὴν προστασία τῆς Παναγίας μας καὶ τῶν Ἁγίων, ποὺ διαρκῶς σκεπάζουν τὴν Ἑλλάδα. Μὲ πληγώνει ὅτι ἀναζητήσαμε μέσα ἀπὸ τίς διαδικασίες τοῦ ΝΑΙ ἢ τοῦ ΟΧΙ στὸ πρόσφατο δημοψήφισμα νὰ στηρίξουμε ἀνθρωπίνως τὶς ὅποιες προσωπικὲς ἐπιδιώξεις καὶ τὰ μύχια συμφέροντά μας μέσα ἀπὸ ἐπίδοξους σωτῆρες τῆς Δύσης (Ε.Ε., ΗΠΑ) καὶ τῆς Ἀνατολῆς (Ρωσίας -Κίνας-Ἰσραήλ)! 

Τί θὰ κάνουμε ὡς Ἔθνος; Τί θὰ γίνουμε ἂν βγοῦμε ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη; Θὰ μείνουμε στὸ εὐρὼ ἢ θὰ ἐπιστρέψουμε στὴ δραχμή; Φταίει ὁ τάδε ἢ ὁ δείνα πού ὁδηγηθήκαμε στὴν κατάσταση αὐτή; Θὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πείνα; Δὲν θὰ πάρουμε τὴ σύνταξή μας ἢ τὸ μισθό μας; Τὰ παιδιά μας πὼς θὰ ἐπιβιώσουν σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση; Θὰ γυρίσουμε πίσω στὸ 1950; Μία σειρὰ τέτοιων ἐρωτημάτων καὶ ἀποριῶν ἀπασχολοῦν σήμερα τὸ σύνολο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Κι αὐτὸ τό στοιχεῖο δυστυχῶς δείχνει τὴ χαλαρότητά μας στὴ σχέση μὲ τὸ Θεό καί πιό συγκεκριμένα στὴ σχέση μας μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό. Ἐκδηλώνεται ὁ φόβος ποὺ ἀποτελεῖ ἀπόρροια τῆς παντελοῦς ἀπουσίας τῆς πίστης μας ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση τῆς ὀλιγοπιστίας μας. Τοὺς χαλαροὺς στὴν πίστη ὅμως, ὁ Θεὸς δὲν τοὺς θέλει, τοὺς ἀπορρίπτει, τούς καταδικάζει στό πῦρ τό ἐξώτερον. Ὁ προφητάναξ Δαυὶδ λέγει ξεκάθαρα νὰ μὴν τρέφουμε τὴν πεποίθηση καὶ τὴν ἐλπίδα σὲ ἄρχοντες ἀλλὰ νὰ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας στὸ Θεό. Ἐμεῖς ὡστόσο καλοί μου Χριστιανοὶ ταυτιζόμαστε μὲ τοὺς ἄρχοντες, ἀποδεχόμαστε τὶς ψεύτικες ὑποσχέσεις τους, δενόμαστε στὸ ἅρμα τους καὶ στὸ τέλος ἀπογοητευόμαστε γιατί συνειδητὰ ἀγνοοῦμε ὅτι αὐτοὶ ἐκπίπτουν ὅπως τὰ λάχανα...

Ἡ εὐθύνη τῆς θρησκευτικῆς μας ἡγεσίας

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὡστόσο μὲ προβληματίζει καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι πλειάδα θρησκευτικῶν ὀρθοδόξων ταγῶν ἀκόμη καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, μ’ ὅλο τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη πού τρέφουμε στόν ἐπισκοπικό βαθμό, ἐνῶ παραμένουν σιωπηλοὶ καὶ ἁπλοὶ παρατηρητὲς στὴ σήψη καὶ διαπλοκὴ, ποὺ ὡς καλός ψαρὰς ἁπλώνει ὁ Ἀντίδικος καὶ φυλακίζει τὸν ἀνύποπτο λαὸ μας στερώντας τὴν σωτηρία του, ἔγιναν τελευταῖα λαλίστατοι, λαμβάνοντας ἀνοικτὰ καὶ ἀπροκάλυπτα σαφή θέση. Κι αὐτὸ γιατί ἔτσι πιστεύουν πώς θὰ στηρίξουν τὸ ἔργο τους!!! Τί θὰ γίνουμε; ὑποστηρίζουν ἀνήσυχοι! Δὲν θὰ μποροῦμε νὰ στηρίξουμε τὸ ἔργο φιλανθρωπίας! Θὰ κλείσουν τὰ ἱδρύματά μας! Πῶς θὰ χρηματοδοτήσουμε τὰ συσσίτια; Πῶς θὰ λειτουργήσουν οἱ ναοί μας; Αὐτὰ κι ἄλλα ἐρωτήματα δυστυχῶς τοὺς κάνουν νὰ ἐπιλέγουν μεταξὺ τῶν μασόνων καὶ τοῦ δεδηλωμένων ἄθεων τούς πρώτους. Ταυτίζονται μὲ πρόσωπα ποὺ ὑπηρέτησαν τυφλὰ τὸ νοσηρὸ σύστημα τῆς διαπλοκῆς καὶ τῆς σήψης ὡς πειθήνια ὄργανα καὶ ἐκτελεστὲς τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας. Μὲ πρόσωπα ποὺ πατοῦν σταθερὰ στὰ χνάρια τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων, δηλαδή τῶν σταυρωτῶν τοῦ Κυρίου μας καί ἐμμένουν ἀκόμη καί σήμερα καθημερινά νά Τόν σταυρώνουν. Κι αὐτὸ γιὰ νὰ διατηρηθοῦν τὰ κεκτημένα  τους καί νὰ μείνει «ἀλώβητη» ἡ σαθρότητα αὐτῶν ποὺ κατὰ κόρον ὀνομάζουν θεσμούς... (Δικαιοσύνη, Πολιτεία, Ἔνοπλες Δυνάμεις, Ἐκκλησία) οἱ ὁποῖοι θεσμοί τίς τελευταῖες δεκαετίες ἀγωνίζονται ὄχι στό πρωτάθλημα ἀξιῶν ἀλλά σ’ αὐτό τῆς διαπλοκῆς καί τῆς σήψης!

 Ποῦ εἶναι καλοί μου Ἀρχιερεῖς ἡ πίστη σας; Ποῦ εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη σας πρὸς τὸν Χριστό; Πῶς θά στηρίξετε τόν ἑλληνικό λαό ὅταν ἐσεῖς πρῶτοι μέ ἀνακοινώσεις, δελτία τύπου καί δημόσιες παρεμβάσεις παρουσιάζεστε ὀλιγόπιστοι, ἔντρομοι, δειλοί ἐνώπιον τῆς δοκιμασίας, ὅταν ἐσεῖς πέφτετε θύματα στίς κάθε λογῆς ἐκ δεξιῶν καί ἐξ εὐωνύμων παγίδες τῶν ἐκβιαστικῶν διλημμάτων;  Λησμονήσατε τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καὶ τῶν ἰχθύων; Λησμονήσατε τὰ θαύματα τῆς Παναγίας τῆς Ἐλαιοβρύτισσας, τῆς Παναγίας τῆς Γερόντισσας, τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας ἀλλὰ καὶ τὶς τόσες σωτήριες παρεμβάσεις Της στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ σὲ ὁλάκερη τὴν Ἑλλάδα; Φαίνεται ὡστόσο νὰ ἔχετε λησμονήσει ὅτι ἡ Ἁγία Θεοτόκος παρεμβαίνει μόνο ὅταν μὲ θέρμη, μὲ ἱκετευτικὰ δάκρυα καὶ προπαντὸς μὲ προσευχὲς Τῆς τὸ ζητήσουμε. Εἰλικρινὰ θὰ περίμενα ἀντὶ γιὰ ἀνόητες, ἀνούσιες ἐπιστολὲς ἐντυπωσιασμοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς τὶς μασωνοκρατούμενες Βρυξέλλες, ποὺ προκαλοῦν εἰρωνικὰ χαμόγελα νὰ δοθεῖ ἐντολὴ καθαρὴ νὰ ἀνοίξουν ὅλοι οἱ ναοὶ, ἔτσι ὥστε ἡμέρα καὶ νύχτα νὰ τελοῦνται παρακλήσεις καὶ ἀγρυπνίες γιά νὰ βοηθήσει ὁ Θεός. Καὶ νὰ βοηθήσει ὄχι νὰ ἐξασφαλίσουμε τὰ κεκτημένα μας καί τίς ἀνέσεις μας καί νέα μνημόνια «σωτηρίας» ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴ μετάνοια ὡς λαός, νὰ ἐπανέλθουμε στὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, τόν ὁποῖο ἔχουμε ἀπωλέσει, μ’ἀποτέλεσμα νά κλυδωνιζόμαστε σάν καρυδότσουφλα μέσα σέ ἔντονη θαλασσοταραχή... Γιατί μόνο καὶ μόνο τότε θὰ ἀνοίξουν οἱ κρουνοὶ τοῦ οὐρανοῦ ποὺ θὰ τρέχουν εὐλογίες. Μόνο τότε θὰ ἀρχίσει νὰ καρποφορεῖ αὐτὸς ὁ εὐλογημένος ἀπὸ τὸ Θεὸ τόπος, ποὺ κάποιοι ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια φρόντισαν συστηματικὰ νὰ τὸν ἐρημοποιήσουν ἐπιβάλλοντας μία συνειδητά πρωτοφανῆ μέ τήν ἀδιαφορία τους πνευματικὴ ξηρασία. 

Γιατί ἂν ὁ λαὸς μας ζοῦσε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ εὐαγγελίου’  Ἄν οἱ θρησκευτικοί μας ταγοὶ εἶχαν φροντίσει νὰ βάλουν τὸν λαὸ στὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀντὶ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἵδρυση τῶν ΜΚΟ καὶ μὲ τὸ πῶς θὰ ἐξασφαλίσουν κονδύλια τῆς Ε.Ε. γιὰ νὰ κάνουν μέσω αὐτῶν τοὺς σπουδαίους εὐεργέτες καὶ φιλάνθρωπους καὶ νὰ καυχῶνται σὰν γύφτικα σκεπάρνια γιὰ τὴν μεγάλη κοινωνικὴ προσφορά τους’  Ἂν ἀπὸ τὴ χώρα αὐτὴ ἀνέδυε ἕνα διαρκὲς λιβανωτὸ εὐχαριστίας καὶ δοξολογίας πρὸς τὸν τριαδικὸ καὶ μόνο ἀληθινὸ Θεό τότε ἡ Ἑλλάδα θὰ ἦταν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, θὰ ἦταν τὸ ὁρατὸ κομμάτι καὶ τὸ ζωντανὸ ἄνθος τοῦ Παραδείσου, τὸ ὁποῖο ὅλοι οἱ λαοὶ θὰ ἐπιδίωκαν νὰ δοῦν καὶ νὰ μυρίσουν.

Ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν κατάσταση αὐτή, τὴν ὁποία πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς καταλογίζουν στὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου προσωπικὰ πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι βαρύνει κατά κύριο λόγο τὴν πλειονότητα τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου, ἡ ὁποία ἀναλίσκεται στὰ τετριμμένα τῆς διοίκησης καὶ τῆς ψευτο-ἐξουσίας καὶ ὄχι στὴν διάδοση τοῦ εὐαγγελίου μὲ προσωπικὲς ἐπισκέψεις κατ’ οἶκον. Ὁ Θεὸς Χριστιανοί μου θὰ εὐλογήσει τὴν Ἑλλάδα μόνο ἂν οἱ θρησκευτικοί μας ταγοὶ διαψεύσουν μὲ τὴ ζωὴ τους τὴν γνωστὴ προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περὶ τῶν ἱερέων τῶν ἐσχάτων χρόνων. Γιατί μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά τους θὰ ὑποστήριζα εὐθαρσῶς ὅτι συνεχῶς τὴν ἐπιβεβαιώνουν ἀντὶ νὰ τὴ διαψεύουν... 

Σ.Ο.

ΠΗΓΗ: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2015 www.Othodoxia.gr 

Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ -ΙΟΥΛΙΟΣ 2015