ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
σημερινή Εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε, καί ἡ ὁποία ἔκανε λόγο γιά τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονισμένου τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν ἤ Γεργεσηνῶν εἶναι μία χαρακτηριστική περικοπή, ἡ ὁποία μᾶς βοηθάει νά μελετήσουμε τό φαινόμενο, τοῦ δαιμονισμοῦ.Ὁ δαιμονισμός, ὅπως παρουσιάζεται στήν Καινή Διαθήκη, εἶναι μία κατάσταση σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ὁ ἄνθρωπος χάνει τόν ἔλεγχο τῆς προσωπικότητάς του καί γίνεται ὄργανο τοῦ Σατανᾶ. Κινεῖται, δρᾶ καί ὑπάρχει σάν ὑποχείριό του.
Ὑπάρχουν δύο μορφές μέ τίς ὁποῖες ἐμφανίζεται ὁ δαιμονισμός. Στήν μία μορφή ἐξωτερικεύεται μέ διάφορες ἐνέργειες καί συμπεριφορές, φανερώνοντας στούς ἀνθρώπους πόσο φοβερό εἶναι τό φαινόμενο, τοῦ δαιμονισμοῦ.
Ὡς παράδειγμα γιά τήν περίπτωση αὐτή ἔχουμε τόν δαιμονισμένο τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ὁ συγκεκριμένος δαιμονισμένος ροῦχα δέν φοροῦσε, περιφερόταν γυμνός. Ἦταν δεμένος μέ ἁλυσίδες, τίς ὁποῖες ἔσπαζε συνεχῶς καί κανένας δέν μποροῦσε νά τόν δαμάσει. Κατοικοῦσε μέσα στά μνήματα. Τά δαιμόνια εἶχαν καταλάβει ὅλη τήν προσωπικότητά του.
Τόν ρώτησε ὁ Χριστός πῶς τόν λένε, καί ἀπάντησε «λεγεών». Δηλαδή, πλῆθος δαιμονίων.
Τό γεγονός ὅτι μετά τήν ἀπελευθέρωσή του ἀπό τά δαιμόνια, δαιμονίσθηκαν τά γουρούνια, τά ὁποῖα ρίχτηκαν στή λίμνη καί πνίγηκαν, ἀποδεικνύει ὅτι· δέν δαιμονίζονται μόνο οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά καί τά ζῶα. Ἐκτός ὅμως ἀπό τόν φανερό καί ἐντυπωσιακό αὐτό ἐξωτερικό δαιμονισμό ἔχουμε καί τόν κρυφό, τόν ἐσωτερικό δαιμονισμό, πού εἶναι πολύ χειρότερος καί καταστρεπτικώτερος. Ἔχουμε τήν μορφή ἐκείνη τοῦ δαιμονισμοῦ σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος, ἐνῶ φαίνεται πολιτισμένος καί εὐγενικός καί ἥσυχος, ἐν τούτοις δέν θέλει νά ἔχει καμία σχέση μέ τόν Θεό καί ζεῖ, ἀποκομμένος ἀπό τόν Θεό, μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας.
Ὅταν παγιδευτεῖ κανείς στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας, πάλι χάνει τον ἔλεγχο τῆς προσωπικότητάς του, ἄγεται καί φέρεται ἀπό τά πάθη του καί ὁδηγεῖται πρός τήν καταστροφή καί τήν ἐξαθλίωση.
Τέτοιο δαιμονισμό εἶχε ὁλόκληρη ἡ πόλη τῶν Γαδαρηνῶν. Ἄν καί ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀπαγόρευε στούς Ἰουδαίους νά τρῶνε καί συνεπῶς νά τρέφουν χοίρους, αὐτοί δέν τό τηροῦσαν καί ζοῦσαν κόντρα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό, ἐνῶ εἶδαν τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ συμπολίτη τους, ἐντούτοις - ἴσως γιατί φοβόντουσαν τήν δύναμή τοῦ Χριστοῦ δέν τόν κυνήγησαν καί δέν τοῦ φέρθηκαν μέ βία – ἀλλά τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους. Ἤθελαν νά συνεχίσουν τήν παράνομη δουλειά τους χωρίς νά ἐλέγχονται ἤ νά ἔχουν συνέπειες. Καί ἔτσι προτίμησαν τά γουρούνια παρά τόν Χριστό.
Συμβαίνει, δηλαδή, μέ τόν δαιμονισμό ὅ,τι συμβαίνει καί μέ τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἄλλα εἶναι ἐξωτερικά, φανερά καί ἐντυπωσιακά, ὅπως τό νά ἀνασταίνει κάποιος νεκρούς, νά θεραπεύει ἀρρώστιες καί νά προφητεύει. Καί ἄλλα εἶναι ἐσωτερικά καί ἀφανῆ, πλήν ὅμως οὐσιώδη καί πρωτεύοντα καί σπουδαιότατα γιά τήν σωτηρία μας, ὅπως γιά παράδειγμα· τό νά ἔχεις μέσα στήν καρδιά σου ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἀπόστόλος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή του. (5,22).
Οἱ πρῶτοι δαιμονισμένοι, πού ἐμφανίστηκαν πάνω στήν γῆ, ἦταν οἱ πρωτόπλαστοι, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Προτίμησαν τήν παρέα τοῦ διαβόλου ἀπό τήν παρέα τοῦ Θεοῦ. Ἔκοψαν τίς σχέσεις μέ τόν Θεό καί ἀπέκτησαν σχέσεις μέ τόν διάβολο. Γιά νά ἀποφύγουν τήν κυριαρχία καί τήν καθοδήγηση τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν ὑπόδουλοι καί ὑποτάχτηκαν στόν διάβολο.
Μετά τούς πρωτοπλάστους ἔχουμε τόν δαιμονισμό τοῦ Κάιν. Ἕνα δαιμονισμό πολύ καμουφλα-ρισμένο καί κρυφό. Ἕνα δαιμονισμό μέ ἔνδυμα θεοσέβειας. Προσφέρει θυσία στόν Θεό, γιατί ἔτσι τόν πιέζει τό θρησκευτικό του ἔνστικτο, πλήν ὅμως ἀπό τά χειρότερα γεωργικά προϊόντα του. Δέν ἀγαπᾶ τόν Θεό «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδίας του», ὅπως ὁ ἀδερφός του ὁ Ἄβελ, ὁ ὁποῖος προσφέρει θυσία τά πιό παχιά καί καλύτερα ζῶα του. Κι ὅταν βλέπει ὅτι ὁ Θεός δέν δέχεται τήν καμουφλαρισμένη καί δαιμονική θυσία του, τότε - ἀντί νά διορθωθεῖ - ἐκεῖνος σκοτώνει τόν ἀδερφό του.
Δαιμονισμένος ἦταν καί ὁ Ἠσαῦ.Ἔφθασε στό κατάντημα νά πουλήσει τά πρωτοτόκιά του καί μάλιστα τά πνευματικά, δηλαδή τό νά εἶναι ὁ συνεχιστής τῆς εὐλογίας, πού δόθηκε στόν παππού του Ἀβραάμ καί τόν πατέρα του τον Ἰσαάκ, ὥστε νά εὐλογηθεῖ μέσα ἀπ' αὐτούς ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Κι αὐτός τά πούλησε γιά ἕνα πιάτο φακή.
Ὁ Ἰούδας, ἦταν κι αὐτός ἕνας δαιμονισμένος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θεωρεῖ τό φιλάργυρο ἄτομο δαιμονισμένο, πού ὁδηγεῖται ἀπό τούς δαίμονες σέ μύρια ὅσα κακά, προκειμένου νά θεραπεύσει το πάθος του· σέ ληστεῖες, σέ φόνους, σέ συκοφαντίες, σέ μηχανορραφίες καί σέ ἄλλα πολλά. Δέν διστάζει νά πουλήσει ἀκόμα καί τόν Χριστό, τόν διδάσκαλο καί Σωτήρα του, γιά τριάκοντα ἀργύρια. Ἐνῶ ἄκουσε ὁ Ἰούδας τόν Χριστό νά λέγει «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾶ»(Ματθ. 6,24), ἐν τούτοις δέν πρόσεξε καί θυσίασε τό ἀποστολικό του ἀξίωμα, τά χαρίσματα πού πῆρε ἀπό τόν Θεό, τήν ψυχή του καί τήν αἰώνια ζωή, χάριν τοῦ δαίμονα τῆς φι- λαργυρίας.
Ἐγώ, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, θά προτιμοῦσα νά ζῶ μέ μύριους ἐξωτερικά δαιμονισμένους ἀνθρώπους, παρά μέ ἕναν φιλάργυρο.
Στήν κατήχηση, πού γίνεται πρίν τήν βάπτιση, στόν Δ΄ ἀφορκισμό ὁ Ἱερέας ἐμφυσᾶ στόν κατη- χούμενο καί εὔχεται τρεῖς φορές «ἐξέλασον ἀπ' αὐτοῦ πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ», καί ἐπεξηγεῖ πιό κάτω τί πνεῦμα ἐννοεῖ. «Πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα πονηρίας, πνεῦμα εἰδωλολατρείας καὶ πάσης πλεονεξίας…». Θεωρεῖ τήν πλεο- νεξία, ὅπως καί ἡ Ἁγία Γραφή, ὡς εἰδωλολατρεία καί δαιμονισμό.
Ἄς προσέξουμε καί τήν σχετική ἐρωταπόκριση πού γίνεται στήν κατήχηση πρό τῆς βαπτίσεως:
-«Αποττάση τῷ Σατανᾷ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ;
- «Ἀποτάσσομαι».
-«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;»
-«Συντάσσομαι».
Θεωρεῖται, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος πρίν βαπτισθεῖ ὡς εὑρισκόμενος ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαίμονα, ἄν καί δέν ἔχει ἐξωτερικά συμπτώματα πού νά μᾶς τρομάζουν. Νά, λοιπόν, τί σημαίνει ἐσωτερικός δαιμονισμός.
Ὅταν ὁ διάβολος πείραξε τόν Χριστό στήν ἔρημο, τότε ἀνάμεσα στά ἄλλα, τοῦ ζήτησε νά τόν προσκυνήσει, μέ ἀντάλλαγμα νά τοῦ δώσει ὅλα τά βασίλεια τῆς γῆς. Καί ὁ Χριστός ἀντέδρασε ἀπότομα καί αὐστηρά· «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ· γέγραπται γὰρ Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις».Οὐσιαστικά ὁ διάβολος μέ τά ὅσα του εἶπε, ζητοῦσε ἀπό τόν Χριστό νά δαιμονισθεῖ (!).
Τό ἴδιο πράγμα ζητοῦσε καί ὁ μαθητής του, ὁ Πέτρος, ὅταν ἐμπόδιζε τόν Χριστό νά πορευθεῖ στά Ἱεροσόλυμα γιά νά σταυρωθεῖ. Καί τότε ὁ Χριστός μίλησε ἀπότομα καί εἶπε τήν ἴδια φράση· «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἰ· ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τὰ τῶν ἀν- θρώπων». (Ματθ. 16,23)
Πόσο χειρότερη εἶναι ἡ ἁμαρτία ἀπό τόν ἁπλό δαιμονισμό φαίνεται καί στήν συμβουλή πού ἔδωσε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους «ὅταν ὑπέστρεψαν μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου». Τότε ὁ Χριστός τούς εἶπε· «Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε. Χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Δηλαδή, τό νά θεραπεύεις ἕνα δαιμονισμένο εἶναι θαῦμα. Σπουδαιότερο ὅμως εἶναι νά λυτρώνεις τόν ἑαυτό σου καί τούς ἄλλους, ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ὁ ἐξωτερικός δαιμονισμός δέν μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό την βασιλεία τοῦ Θεοῦ, σέ ἀντίθεση μέ τήν ἁμαρτία, πού δαιμονίζει ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπο. Οἱ δαιμονισμένοι λυποῦνται γι' αὐτά πού κάνουν, ξέρετε πότε; Ὅταν θεραπευτοῦν. Οἱ ἁμαρτωλοί ὅμως οὔτε πού τό αἰσθάνονται, ἐκτός καί ἄν τούς φωτίσει ὁ Θεός καί μετανοήσουν.
Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, νά μήν πέσουμε στόν βοῦρκο καί στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας, γιατί τότε θά δώσουμε τό δικαίωμα στόν διάβολο νά θρονιαστεῖ μέσα στήν καρδιά μας, νά μᾶς ἀποκόψει ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουμε δαιμονόπληκτοι.
-Τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ γύριζε στούς δρόμους γυμνός ἕνας δαιμονισμένος, ἐνῶ στίς μέρες μας ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά ὅλοι γυρίζουν γυμνοί, ἄρα εἶναι δαιμονισμένοι.
-Τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ γύριζε ἕνας δαιμονισμένος στά μνήματα, ἐνῶ στίς μέρες μας γυρίζουν πάμπολλοι στά μνήματα τῆς ἀσωτίας, τῆς μοιχείας καί τῆς πορνείας.
-Τί εἶναι ὅσοι μέ τίς κουκοῦλες στό κεφάλι καταστρέφουν περιουσίες, ληστεύουν καί σκοτώνουν ἀνύποπτους καί ἀνήμπορους ἀνθρώπους; Δέν εἶναι δαιμονισμένοι;
Ἄς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι, δέν θά μᾶς σώσουν ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαιμονισμοῦ οἱ ἐξορκισμοί καί τό ξεμάτιασμα, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση.Ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή.
Τόν ρώτησε ὁ Χριστός πῶς τόν λένε, καί ἀπάντησε «λεγεών». Δηλαδή, πλῆθος δαιμονίων.
Τό γεγονός ὅτι μετά τήν ἀπελευθέρωσή του ἀπό τά δαιμόνια, δαιμονίσθηκαν τά γουρούνια, τά ὁποῖα ρίχτηκαν στή λίμνη καί πνίγηκαν, ἀποδεικνύει ὅτι· δέν δαιμονίζονται μόνο οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά καί τά ζῶα. Ἐκτός ὅμως ἀπό τόν φανερό καί ἐντυπωσιακό αὐτό ἐξωτερικό δαιμονισμό ἔχουμε καί τόν κρυφό, τόν ἐσωτερικό δαιμονισμό, πού εἶναι πολύ χειρότερος καί καταστρεπτικώτερος. Ἔχουμε τήν μορφή ἐκείνη τοῦ δαιμονισμοῦ σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος, ἐνῶ φαίνεται πολιτισμένος καί εὐγενικός καί ἥσυχος, ἐν τούτοις δέν θέλει νά ἔχει καμία σχέση μέ τόν Θεό καί ζεῖ, ἀποκομμένος ἀπό τόν Θεό, μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας.
Ὅταν παγιδευτεῖ κανείς στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας, πάλι χάνει τον ἔλεγχο τῆς προσωπικότητάς του, ἄγεται καί φέρεται ἀπό τά πάθη του καί ὁδηγεῖται πρός τήν καταστροφή καί τήν ἐξαθλίωση.
Τέτοιο δαιμονισμό εἶχε ὁλόκληρη ἡ πόλη τῶν Γαδαρηνῶν. Ἄν καί ἡ Παλαιά Διαθήκη ἀπαγόρευε στούς Ἰουδαίους νά τρῶνε καί συνεπῶς νά τρέφουν χοίρους, αὐτοί δέν τό τηροῦσαν καί ζοῦσαν κόντρα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό, ἐνῶ εἶδαν τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ συμπολίτη τους, ἐντούτοις - ἴσως γιατί φοβόντουσαν τήν δύναμή τοῦ Χριστοῦ δέν τόν κυνήγησαν καί δέν τοῦ φέρθηκαν μέ βία – ἀλλά τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό τήν περιοχή τους. Ἤθελαν νά συνεχίσουν τήν παράνομη δουλειά τους χωρίς νά ἐλέγχονται ἤ νά ἔχουν συνέπειες. Καί ἔτσι προτίμησαν τά γουρούνια παρά τόν Χριστό.
Συμβαίνει, δηλαδή, μέ τόν δαιμονισμό ὅ,τι συμβαίνει καί μέ τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἄλλα εἶναι ἐξωτερικά, φανερά καί ἐντυπωσιακά, ὅπως τό νά ἀνασταίνει κάποιος νεκρούς, νά θεραπεύει ἀρρώστιες καί νά προφητεύει. Καί ἄλλα εἶναι ἐσωτερικά καί ἀφανῆ, πλήν ὅμως οὐσιώδη καί πρωτεύοντα καί σπουδαιότατα γιά τήν σωτηρία μας, ὅπως γιά παράδειγμα· τό νά ἔχεις μέσα στήν καρδιά σου ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἀπόστόλος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή του. (5,22).
Οἱ πρῶτοι δαιμονισμένοι, πού ἐμφανίστηκαν πάνω στήν γῆ, ἦταν οἱ πρωτόπλαστοι, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Προτίμησαν τήν παρέα τοῦ διαβόλου ἀπό τήν παρέα τοῦ Θεοῦ. Ἔκοψαν τίς σχέσεις μέ τόν Θεό καί ἀπέκτησαν σχέσεις μέ τόν διάβολο. Γιά νά ἀποφύγουν τήν κυριαρχία καί τήν καθοδήγηση τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν ὑπόδουλοι καί ὑποτάχτηκαν στόν διάβολο.
Μετά τούς πρωτοπλάστους ἔχουμε τόν δαιμονισμό τοῦ Κάιν. Ἕνα δαιμονισμό πολύ καμουφλα-ρισμένο καί κρυφό. Ἕνα δαιμονισμό μέ ἔνδυμα θεοσέβειας. Προσφέρει θυσία στόν Θεό, γιατί ἔτσι τόν πιέζει τό θρησκευτικό του ἔνστικτο, πλήν ὅμως ἀπό τά χειρότερα γεωργικά προϊόντα του. Δέν ἀγαπᾶ τόν Θεό «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδίας του», ὅπως ὁ ἀδερφός του ὁ Ἄβελ, ὁ ὁποῖος προσφέρει θυσία τά πιό παχιά καί καλύτερα ζῶα του. Κι ὅταν βλέπει ὅτι ὁ Θεός δέν δέχεται τήν καμουφλαρισμένη καί δαιμονική θυσία του, τότε - ἀντί νά διορθωθεῖ - ἐκεῖνος σκοτώνει τόν ἀδερφό του.
Δαιμονισμένος ἦταν καί ὁ Ἠσαῦ.Ἔφθασε στό κατάντημα νά πουλήσει τά πρωτοτόκιά του καί μάλιστα τά πνευματικά, δηλαδή τό νά εἶναι ὁ συνεχιστής τῆς εὐλογίας, πού δόθηκε στόν παππού του Ἀβραάμ καί τόν πατέρα του τον Ἰσαάκ, ὥστε νά εὐλογηθεῖ μέσα ἀπ' αὐτούς ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα. Κι αὐτός τά πούλησε γιά ἕνα πιάτο φακή.
Ὁ Ἰούδας, ἦταν κι αὐτός ἕνας δαιμονισμένος. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θεωρεῖ τό φιλάργυρο ἄτομο δαιμονισμένο, πού ὁδηγεῖται ἀπό τούς δαίμονες σέ μύρια ὅσα κακά, προκειμένου νά θεραπεύσει το πάθος του· σέ ληστεῖες, σέ φόνους, σέ συκοφαντίες, σέ μηχανορραφίες καί σέ ἄλλα πολλά. Δέν διστάζει νά πουλήσει ἀκόμα καί τόν Χριστό, τόν διδάσκαλο καί Σωτήρα του, γιά τριάκοντα ἀργύρια. Ἐνῶ ἄκουσε ὁ Ἰούδας τόν Χριστό νά λέγει «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾶ»(Ματθ. 6,24), ἐν τούτοις δέν πρόσεξε καί θυσίασε τό ἀποστολικό του ἀξίωμα, τά χαρίσματα πού πῆρε ἀπό τόν Θεό, τήν ψυχή του καί τήν αἰώνια ζωή, χάριν τοῦ δαίμονα τῆς φι- λαργυρίας.
Ἐγώ, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, θά προτιμοῦσα νά ζῶ μέ μύριους ἐξωτερικά δαιμονισμένους ἀνθρώπους, παρά μέ ἕναν φιλάργυρο.
Στήν κατήχηση, πού γίνεται πρίν τήν βάπτιση, στόν Δ΄ ἀφορκισμό ὁ Ἱερέας ἐμφυσᾶ στόν κατη- χούμενο καί εὔχεται τρεῖς φορές «ἐξέλασον ἀπ' αὐτοῦ πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ», καί ἐπεξηγεῖ πιό κάτω τί πνεῦμα ἐννοεῖ. «Πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα πονηρίας, πνεῦμα εἰδωλολατρείας καὶ πάσης πλεονεξίας…». Θεωρεῖ τήν πλεο- νεξία, ὅπως καί ἡ Ἁγία Γραφή, ὡς εἰδωλολατρεία καί δαιμονισμό.
Ἄς προσέξουμε καί τήν σχετική ἐρωταπόκριση πού γίνεται στήν κατήχηση πρό τῆς βαπτίσεως:
-«Αποττάση τῷ Σατανᾷ; Καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ;
- «Ἀποτάσσομαι».
-«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;»
-«Συντάσσομαι».
Θεωρεῖται, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος πρίν βαπτισθεῖ ὡς εὑρισκόμενος ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαίμονα, ἄν καί δέν ἔχει ἐξωτερικά συμπτώματα πού νά μᾶς τρομάζουν. Νά, λοιπόν, τί σημαίνει ἐσωτερικός δαιμονισμός.
Ὅταν ὁ διάβολος πείραξε τόν Χριστό στήν ἔρημο, τότε ἀνάμεσα στά ἄλλα, τοῦ ζήτησε νά τόν προσκυνήσει, μέ ἀντάλλαγμα νά τοῦ δώσει ὅλα τά βασίλεια τῆς γῆς. Καί ὁ Χριστός ἀντέδρασε ἀπότομα καί αὐστηρά· «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ· γέγραπται γὰρ Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις».Οὐσιαστικά ὁ διάβολος μέ τά ὅσα του εἶπε, ζητοῦσε ἀπό τόν Χριστό νά δαιμονισθεῖ (!).
Τό ἴδιο πράγμα ζητοῦσε καί ὁ μαθητής του, ὁ Πέτρος, ὅταν ἐμπόδιζε τόν Χριστό νά πορευθεῖ στά Ἱεροσόλυμα γιά νά σταυρωθεῖ. Καί τότε ὁ Χριστός μίλησε ἀπότομα καί εἶπε τήν ἴδια φράση· «ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἰ· ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τὰ τῶν ἀν- θρώπων». (Ματθ. 16,23)
Πόσο χειρότερη εἶναι ἡ ἁμαρτία ἀπό τόν ἁπλό δαιμονισμό φαίνεται καί στήν συμβουλή πού ἔδωσε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους «ὅταν ὑπέστρεψαν μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου». Τότε ὁ Χριστός τούς εἶπε· «Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε. Χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Δηλαδή, τό νά θεραπεύεις ἕνα δαιμονισμένο εἶναι θαῦμα. Σπουδαιότερο ὅμως εἶναι νά λυτρώνεις τόν ἑαυτό σου καί τούς ἄλλους, ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ὁ ἐξωτερικός δαιμονισμός δέν μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό την βασιλεία τοῦ Θεοῦ, σέ ἀντίθεση μέ τήν ἁμαρτία, πού δαιμονίζει ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπο. Οἱ δαιμονισμένοι λυποῦνται γι' αὐτά πού κάνουν, ξέρετε πότε; Ὅταν θεραπευτοῦν. Οἱ ἁμαρτωλοί ὅμως οὔτε πού τό αἰσθάνονται, ἐκτός καί ἄν τούς φωτίσει ὁ Θεός καί μετανοήσουν.
Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, νά μήν πέσουμε στόν βοῦρκο καί στά δίχτυα τῆς ἁμαρτίας, γιατί τότε θά δώσουμε τό δικαίωμα στόν διάβολο νά θρονιαστεῖ μέσα στήν καρδιά μας, νά μᾶς ἀποκόψει ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά γίνουμε δαιμονόπληκτοι.
-Τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ γύριζε στούς δρόμους γυμνός ἕνας δαιμονισμένος, ἐνῶ στίς μέρες μας ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά ὅλοι γυρίζουν γυμνοί, ἄρα εἶναι δαιμονισμένοι.
-Τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ γύριζε ἕνας δαιμονισμένος στά μνήματα, ἐνῶ στίς μέρες μας γυρίζουν πάμπολλοι στά μνήματα τῆς ἀσωτίας, τῆς μοιχείας καί τῆς πορνείας.
-Τί εἶναι ὅσοι μέ τίς κουκοῦλες στό κεφάλι καταστρέφουν περιουσίες, ληστεύουν καί σκοτώνουν ἀνύποπτους καί ἀνήμπορους ἀνθρώπους; Δέν εἶναι δαιμονισμένοι;
Ἄς ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι, δέν θά μᾶς σώσουν ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαιμονισμοῦ οἱ ἐξορκισμοί καί τό ξεμάτιασμα, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση.Ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά