«Πνευματικός» εξομολογούσε μια γυναίκα, στο σπίτι της οποίας διέμενε με ενοίκιο κάποιος παπάς.
-«Ξέρεις, της είπε, αυτός ο παπάς, που μένει στο σπίτι σου, είναι αιρετικός, κλέφτης, τρελός και, με λίγα λόγια, παλιάνθρωπος. Να προσέχεις»!
-«Κι από πού τα ξέρετε όλα αυτά, πάτερ»; Ρώτησε απορημένη η γυναίκα.
-«Μου τα είπε το Άγιο Πνεύμα»! Ισχυρίστηκε ο «πνευματικός». Ποντάροντας, προφανώς, στην ευπιστία της γυναίκας.
Αλλά η γυναίκα, που δεν ήταν καθόλου εύπιστη, έσπευσε και τα είπε στον παπά. O οποίος και έσπευσε να συναντήσει τον «πνευματικό», για να του πει:
-«Άγιε πατέρα, πώς θα σας φαινόταν, αν σας έλεγα ότι είστε κρετίνος, δολοφόνος και συλλήβδην παλιάνθρωπος»!
-«Πώς τολμάς»! Ούρλιαξε ο συκοφάντης.
-«Όχι εγώ, αλλά το Άγιο Πνεύμα»!
-Και πώς είναι δυνατόν να πει σε σένα το Άγιο Πνεύμα για μένα τέτοια πράγματα;
-Όπως και σε σένα είπε ότι εγώ είμαι αιρετικός, κλέφτης, παλιάνθρωπος και όσα άλλα η μωρία και η μοχθηρία σου υπαγόρευσε»!…
Ασφαλώς μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν αληθινά άγιοι πνευματικοί, οι οποίοι συχνά-όπως οι νεοφανείς Άγιοι, Γέροντας Πορφύριος και Γέροντας Παΐσιος, κλπ-γνωρίζουν την πνευματική ταυτότητα του εξομολογούμενου, προτού εκείνος ανοίξει καν το στόμα του. Και ο λόγος τους είναι «άρτος επιούσιος», ιδιαίτερα για τις σημερινές συνθήκες πνευματικού λιμού.
Αλλά υπάρχουν, δυστυχώς, και κάποιοι κενοί ηθικού και πνευματικού περιεχομένου ρασοφόροι, που καταφεύγουν σε συκοφαντίες, πιστεύοντας ότι θα ανεβάσουν τους εαυτούς τους, υπονομεύοντας τους άλλους. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν, θέλουν να εξασφαλίσουν πιστοποιητικό γλειψηματία για τη μελλοντική δεσποτοποίησή τους .
Οι ρασοφόροι του φυράματος αυτού, εκτός του ότι, ως εξομολόγοι, παίζουν το ρόλο κομματικών προπαγανδιστών, φτάνουν, συχνά, στο κατάντημα να χρησιμοποιούν τα πνευματικά τους παιδιά ακόμη και ως διακινητές των δολοφονικών συκοφαντικών τους ιδιοσκευασμάτων. Και μιλώ για «δολοφονικά ιδιοσκευάσματα», δεδομένου ότι η συκοφαντία συνιστά ηθική δολοφονία, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι βδελυρότερη ακόμη και από τη βιολογική δολοφονία.
Και απορεί κανείς πώς κάποιοι τέτοιοι Ιησουΐτες, με καλπάζουσα υποκρισία τολμούν να παριστάνουν και τους ιεροκήρυκες και ν’ ανεβαίνουν στον άμβωνα, για να μιλούν για τη χριστιανική αγάπη, παρότι ουδέποτε την φιλοξένησαν στα σπλάχνα τους. Και ύστερα απορούν, γιατί τα κηρύγματά τους δεν βρίσκουν απήχηση. Δεδομένου ότι το χριστεπώνυμο πλήρωμα διαθέτει, σε μεγάλο ποσοστό το αισθητήριο να ξεχωρίζει αυτούς, που, μέσα απ’ την καρδιά τους, του μιλούν με ειλικρίνεια και αγάπη. Σε αντίθεση με τα κάλπικα και αλαλάζοντα φαρισαϊκά κύμβαλα, τα οποία δεν έχουν να του προσφέρουν τίποτε περισσότερο απ’ την ανούσια κενότητά τους και την αποκρουστική υποκρισία τους.
Δυστυχώς την ίδια τακτική ακολουθούν και κάποιοι ανερμάτιστοι μητροπολίτες. Που απομονωμένοι σαν τα ψαράκια της γυάλας και αποστειρωμένοι από τη γνώση του περιβάλλοντός τους, άκριτα και αβασάνιστα υιοθετούν ο, τι τους σερβίρουν οι ρουφιάνοικαι οι ρουφιάνες. Οι οποίοι άγουν και φέρουν την αχυρώδη τους υπόσταση και κάνουν άνω κάτω τις μητροπόλεις. Δεδομένου ότι σπρώχνουν τους ρουφιανο-δεσποτάδες σε άδικες ενέργειες σε βάρος αθώων ανθρώπων. Έτσι ώστε να εκτίθενται ανεπανόρθωτα στην κοινή γνώμη, η οποία σε αντίθεση με τους εμπαθείς ρουφιάνους έχει σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένο το περί δικαίου αίσθημα. Με αποτέλεσμα να λυπάται και να ντρέπεται ο λαός με τα τέτοιου είδους ακατανόητα καμώματα κάποιων δεσποτάδων. Που, μη έχοντας συναίσθηση της ανεπάρκειας του εαυτού τους και συνείδηση του περιβάλλοντός τους, μιλούν ακόμη και για κλίκες και συνωμοσίες αθώων κληρικών εναντίον τους. Τη στιγμή που τα άνθη αυτά του κακού θεριεύουν και ανθούν στις παρυφές της αλλοπρόσαλλης αυλής τους. Όπου αυτοί οι ίδιοι, με την ακρισία τους και την πονηρία τους γίνονται αρχιτέκτονες πάσης αυθαιρεσίας και ακαταστασίας.
Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, οι εξομολόγοι, που επιχειρούν να κάμουν τα πνευματικά τους παιδιά «υιούς γεέννηςδιπλότερους αυτών» (=παιδιά της κόλασης χειρότερα απ’ τους ίδιους), οι ιεροκήρυκες, που χρησιμοποιούν τις θρησκευτικές οργανώσεις ως γιάφκες -με την ηθική του όρου έννοια-δολοφόνων και οι δεσποτάδες, που εκτρέφουν στις μητροπόλεις τους κλίκες ρουφιάνων, είναι σαν τους κακούς γεωργούς της ευαγγελικής παραβολής. Οι οποίοι άλλους μεν εκ των απεσταλμένων του οικοδεσπότη έδειραν, άλλους λιθοβόλησαν και άλλους φόνευσαν. Για να μη διστάσουν στο τέλος να προχωρήσουν στο φόνο και του ίδιου του γιου του οικοδεσπότη. Που σημαίνει ότι, σε τελική ανάλυση, οι «άγιοι» αυτοί συκοφάντες και πνευματικοί δολοφόνοι δολοφονούν στις καρδιές των ανθρώπων τον ίδιο το Χριστό, τον οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Δεν ξέρω, αν, για κάποιες απ’ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να καταφύγει κανείς στη, λεγόμενη, Δικαιοσύνη. Δεδομένου ότι οι «πνευματικοί» δολοφόνοι φτάνουν σε τέτοιο βαθμό πονηρίας, ώστε, προκειμένου να προφυλάξουν τον εαυτό τους από δικαστικές περιπέτειες, να δεσμεύουν, συχνά, τα «βαποράκια» της συκοφαντικής τους πραμάτειας με το απόρρητο της εξομολόγησης. Αλλά και όταν ακόμη στοιχειοθετούνται οι προϋποθέσεις, προκειμένου να προσφύγει κάποιος στη Δικαιοσύνη, κινδυνεύει, όχι μόνο να μη βρει το δίκιο του, αλλά να βρεθεί και κατηγορούμενος. Δεδομένου ότι ανάμεσα στους θρησκευτικούς ιεροεξεταστές αφενός και κάποιους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς αφετέρου υπάρχει συχνά διαπλοκή. Αφού, ανάμεσα στους Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες της, λεγόμενης, Δικαιοσύνης υπάρχουν και οι Τριβωνιανοί, που δωροδοκούνται και επηρεάζονται ποικιλοτρόπως.
Γεγονός που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι όσοι παίρνουν στα σοβαρά τη χριστιανική τους ταυτότητα καλό είναι να θυμούνται το «προσέχετε από το προζύμι των φαρισαίων», που είπε ο Χριστός. Κι ακόμη, όπως έλεγε και ο μεγάλος Γιουνγκ «να προσέχουν πολύ σε ποιους εμπιστευόμαστε την πολύτιμη ψυχή τους»!….
παπα-Ηλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά