Ο ΑΪ-ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟ!

Γράφει ο δάσκαλος, Παπαδόπουλος Θεόφιλος   

   Κατά τήν κρίσιμη φάση πού περνᾶ σήμερα ἡ Ἀνθρωπότητα, τήν τροχιά τῆς σωτηρίας μόνο ἡ Ἑλληνική σκέψη, ἡ Ἑλληνική Παιδεία μποροῦν νά τή διαγράψουν. Ἡ Ἑλληνική σκέψη συνθέτει τό τέλειο.

   Ἡ Ἑλλάδα λοιπόν εἶναι τό ἀντίπαλο δέος ἀπέναντι σέ αὐτούς πού ἔχουν σάν πρόγραμμά τους τήν ἐξάλειψη τῆς ἰδιαιτερότητας, τήν κατάπνιξη τοῦ πνευματικοῦ στοιχείου, τήν ἐπιβολή τῆς ἀνελευθερίας καί τήν διά τῶν ὑλικῶν μέσων (χρήματος, ὅπλων, φακελώματος, παραπληροφόρησης, πειθαναγκασμοῦ καί τρομοκρατίας) ἀπόλυτη κυριαρχία τους στόν κόσμο.

   Ἡ ΝΤΠ (Νέα Τάξη Πραγμάτων) γνωρίζει ὅτι στό δικό της σχέδιο τῆς παγκόσμιας ἐπικράτησης, ὁ Ἑλληνισμός, ἡ Ἑλληνική στάση, εἶναι τό ἀντι-Σχέδιο. Καί ἔχει πάρει καί παίρνει ὅλα τά μέτρα, μέ μεθοδικότητα ἀλλά καί σκληρότητα, ὥστε αὐτό τό ἀντι-Σχέδιο νά μήν τό ἀφήσει νά ἀναπτυχθεῖ, νά μήν ὁλοκληρωθεῖ, γιατί, ἄν αὐτό γίνει, τότε τό δικό της σχέδιο θά ἀποτύχει. 

   Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πρέπει νά μάθουμε ὅτι ὁ καθένας ἀπό μᾶς εἶναι καί ἕνας ἑταῖρος, σάν κι ἐκείνους τούς παλιούς Φιλικούς, σέ μιά ἱερή ὑπόθεση. Τότε ἦταν τό Ἔθνος, τώρα εἶναι ἡ Ἀνθρωπότητα.

    Ὁ καθένας, ἐφόσον γεννήθηκε Ἕλληνας καί βαπτίσθηκε, στρατολογήθηκε στήν Ἱερή Ὑπόθεση. Ἄλλο τί γίνεται στή συνέχεια. Ἄλλοι Ἕλληνες ἀποτάσσονται τόν σατανᾶ, ἄλλοι οἰκειοθελῶς ὑποτάσσονται σέ αὐτόν. Ἡ πάλη καί ἡ ἐπιλογή γίνεται στή συνείδηση τοῦ καθενός. Ἡ ΝΤΠ δέν καταδιώκει ὅλους τούς Ἕλληνες. Τούς περισσότερους τούς παίρνει μέ τό μέρος της, τούς κερδίζει. Μέ τά μέσα πού διαθέτει προσηλυτίζει τούς εὐάλωτους, μάλιστα τούς βοηθάει νά ἀποκτήσουν ἀξιώματα, χρῆμα, κῦρος ἐντός τῆς «κοινωνίας τῶν πιθήκων», γνωρίζοντας ὅτι αὐτοί θά εἶναι αὔριο οἱ πιστοί ὑπήκοοι, οἱ πειθήνιοι ὀπαδοί (ἀλλαξοπιστήσαντες πλέον) –τά πρόβατα καί οἱ χοῖροι- τῆς ὑπό σχεδιασμό Παγκόσμιας «Φάρμας τῶν ζώων».

   Ἀλλά ἐκεῖνοι οἱ Ἕλληνες, λιγοστοί βέβαια, πού δένονται στό κατάρτι, ὅπως ὁ Ὀδυσσέας, γιά νά μήν ὑποκύψουν στό ἐκμαυλιστικό τραγούδι τῶν Σειρήνων, ἐκεῖνοι πού ὡς ταχυδρόμοι μεταφέρουν τό μήνυμα, τήν ἐπιστολή-ἀποστολή γιά νά τήν παραδώσουν κατ’ ἐντολή στόν «πρός ὅν αὐτή ἀπευθύνεται», ἐκεῖνοι εἶναι ὁ στόχος τῆς ΝΤΠ.

   Ἡ ΝΤΠ ἐπιδιώκει ὅπως τό Ἑλληνικό κράτος συρρικνώνεται συνεχῶς, νά βάλλεται καί νά ἀπειλεῖται, νά διασπασθεῖ ἤ καί νά διαμελισθεῖ καί τοῦτο διότι τό Ἑλληνικό κράτος εἶναι στήν παροῦσα φάση ἡ μόνη ὑπαρκτή καί κατά τεκμήριο προστατευτική κάψα, ἐντός τῆς ὁποίας ἐγκαταβιώνει σέ ἄμυνα ὁ Ἑλληνισμός. Ἡ ΝΤΠ ἐπιδιώκει ὅπως ὁ Ἑλληνικός πληθυσμός, ἀλλοτριωθεῖ, ἀποξενωθεῖ τῶν καταβολῶν του, διεθνοποιηθεῖ, ἀποπροσωποιηθεῖ, γιά νά καταστεῖ ἐνεργούμενο, ἄρα ἀκίνδυνος. Ἐπιδιώκει ἀκόμη ὅπως οἱ Ἕλληνες πνευματικοί ἄνθρωποι (οἱ ταγμένοι φύλακες τῆς Παραδόσεως, ὅπως αὐτή κι ἄν ἐκφράζεται: μέ τή Γλῶσσα, τήν Πίστη, τό Φρόνημα, τό Ήθος, τόν Πατριωτισμό, τήν Ἑλληνική Σοφία, τό πάθος τῆς Ἐλευθερίας), αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, νά ἐμποδιστοῦν μέ κάθε τρόπο, νά καταπολεμηθοῦν, νά συκοφαντηθοῦν, νά διασυρθοῦν, νά ἐξοντωθοῦν, καί αὐτό γιά νά μή μεταδοθεῖ τό ἔργο τους ἀπό γενιά σέ γενιά, ἡ σκυτάλη ἀπό χέρι σέ χέρι, τό μήνυμα ἀπό ψυχή σέ ψυχή. Ἡ ἀδυσώπητη αὐτή διαπάλη κρατάει χιλιετηρίδες. Ἑκατομμύρια τά ἔργα λόγου καί τέχνης πού καταστράφηκαν ἀπό τούς βανδάλους, ἑκατομμύρια οἱ Ἕλληνες πού μαρτύρησαν, πού καταδικάσθηκαν σέ σιωπή, πού θανατώθηκαν γιατί καί μόνη ἡ παρουσία τους ἐνοχλοῦσε τούς δυνάστες.

   Παλαιότερα ὁ πόλεμος κατά τοῦ Πνεύματος (τοῦ ἑλληνικοῦ) διεξαγόταν ἀπό τά βαρβαρικά στίφη, ἀπό τούς φανατικούς τῆς δεισιδαιμονίας. Τότε οἱ καταστροφές ὑποκινοῦνταν ἀπό παρορμήσεις, μισαλλοδοξία καί κίνητρα ἐπικράτησης καί λαφυραγωγίας. Σήμερα ἡ διάβρωση, ἡ ἐξόντωση, ἡ ἀφαίμαξη, τό πλιάτσικο ἀπό τούς Δυτικούς, γιά νά καταστεῖ ὁ Ἑλληνισμός σαρκίον καί τό Πνεῦμα μαυσωλεῖον, γίνεται μέ ἄλλους τρόπους, μέ ἄλλα μέσα, μέ ΄΄πολιτισμένο τρόπο΄΄-Βάσει Προγράμματος: Δάνεια… Τζόγος…Μνημόνια…Μεταρρυθμίσεις…

   Ἐπισπεύδουν τούς καιρούς. Προσεγγίζει ἡ Ἐσχάτη Ἡμέρα. Ὅλα πρός τά ἐκεῖ συγκλίνουν. Ὁ Διγενής θά κληθεῖ καί πάλι νά δώσει τήν κρίσιμη μάχη. Στήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὁ Διγενής εἶναι ἐκεῖνος πού δέχεται τή θανάσιμη λαβωματιά. Ἀλλά ἡ Ἱστορία δέν τελειώνει μέ ἕναν θάνατο. Ὁ Διγενής ἀφήνει παρακαταθήκη. Πάντοτε ἡ θυσία τοῦ Ἕλληνα ἥρωα, ὄχι μονάχα γιά τούς δικούς του ἀλλά καί γιά τούς ἄλλους, γιά τούς λαούς!… Ὅμως ὁ Ἑλληνισμός, ὅσο κι ἄν ἀποδέχεται τήν ἀδήριτη πραγματικότητα, ἀκριβῶς ἐπειδή πιστεύει στό θαῦμα, ἔχει ἕτοιμη καί τήν ἄλλη ἐκδοχή: ὁ Ἅϊ-Γιώργης δέν καταβάλλεται ἀπό τόν Δράκοντα, ἀλλά τόν σκοτώνει, ἐλευθερώνοντας τό νερό πού ἀναβλύζει ἀπό τά ἔγκατα τῆς Φυλῆς, γιά νά ξαναδώσει ζωή στόν διψασμένο λαό καί ἀνάσα στή φρυγμένη γῆ.

   Βέβαια, ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν αἰώνων συνάγεται ὅτι πολλές φορές τό Κακό αὐτοκαταστρέφεται! Λιγότερο συχνά μεταλλάσσεται σέ Καλό. Ποιός ὅμως μᾶς ἐγγυᾶται ὅτι μ’ αὐτές τίς ταχύτητες πού ἀναπτύσσονται καί μ’ αὐτές τίς δυνάμεις πού ἐκλύονται θά προφτάσουν νά λειτουργήσουν οἱ Νόμοι; Γι’ αὐτό, παρ’ ὅλο πού ἦταν ἀλλοτινοί οἱ καιροί, ἡ ἑλληνική Σοφία πρότεινε καί τήν ἐναλλακτική λύση: Ὁ Ἅϊ-Γιώργης δέν περίμενε. Ὕψωσε τό δόρυ καί τό ἔμπηξε στό ἀνοικτό στόμα τοῦ Θηρίου. Καί αὐτός πού τό ’κανε ἦταν Ἅγιος…!

Παπαδόπουλος Θεόφιλος

Δάσκαλος, Ἔδεσσα

πηγή