Ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε επίγεια ευτυχία ~ π.Αλέξανδρος Σμέμαν

                                 

                                                                                       

π.Αλέξανδρος Σμέμαν: Ο Θεός δεν μας υποσχέθηκε επίγεια ευτυχία

  
Τι είναι αυτό που θέλει ο άνθρωπος; Γιά ποιό πραγµα διψά; Αν δεν το λάβει, µεταµορφώνεται σ’ ένα πρόσωπο του κακού, κι αν το λάβει, τον κάνει να επιθυµει περισσότερο...

Θέλει την αναγνώριση, δηλαδή τη «δόξα των άλλων». Να είναι «κάποιος» για τον άλλο, για τους άλλους, «κάτι»: µια αρχή, µια εξουσία, ένα αντικείµενο φθόνου, κ.λπ. 

Εδώ βρίσκεται, νοµίζω, η κύρια πηγή και η ουσία της υπερηφάνειας. Κι αυτή η υπερηφάνεια µεταµορφώνει αδελφούς σ’ εχθρούς.

Στην Εκκλησία, που είναι ένας µικρόκοσµος και που καλείται ν’ αποκαλύψει την Καινή Ζωή σ’ αυτόν τον κοσµο, η πηγή της και η ουσία της δεν είναι η υπερηφάνεια, αλλά η αγάπη. Έξω από την Εκκλησία, «εν τω κοσµω τούτω», η υπερηφάνεια - όπως ο θάνατος, η εξουσία, ο πόθος - είναι νοµιµη.

Εφευρίσκονται σχήµατα για τον εξαγνισµό τους, τη µεταµόρφωσή τους σε κοινωνικά αποδεκτά φαινόµενα. Γι’ αυτό έχουµε τη σηµερινή αναστάτωση µε τα «δικαιώµατα», τη δηµοκρατία, κ.λπ. 

Η κύρια κινητήρια δύναµη σηµερα δεν είναι η «ελευθερία», όπως συνήθως νοµίζουµε, αλλά η εξίσωση. Είναι µια ισχυρή άρνηση της ιεραρχίας στη ζωή... 

Αν εκπέσει ή αδυνατίσει η αγάπη, αν κάποιος αποµακρυνθεί από την αγάπη, εισβάλλει η υπερηφάνεια (επιθυµια της σαρκός, επιθυµια των οφθαλµων, αλαζονεία του βίου - Α’ Ιωαν. 2,16). 

Ο Θεός δίνει αυτή την αγάπη, κάνει τον άνθρωπο µέρος αυτής της αγάπης, και αυτή η κοινωνία είναι η Εκκλησία.

Έτσι στην Εκκλησία δεν υπάρχουν δικαιώµατα, ούτε συνδεόµαστε µ’ αυτά τα δικαιώµατα, ούτε υπάρχει εξισωτισµος. Δεν υπάρχει εξισωτισµος, γι’ αυτό και δεν υπάρχει σύγκριση,που είναι η κύρια πηγή υπερηφάνειας.

Η πρόσκληση για τελείωση που απευθύνεται σε κάθε πρόσωπο είναι µια πρόσκληση να βρούµε τον εαυτό µας, όχι βέβαια µε τη σύγκριση, ούτε µε την αυτοανάλυση («που βρίσκεται το δυναµικό µου;») αλλά κατά Θεόν. 

Από δω προέρχεται και το παράδοξο:

µπορείς να βρείς τον εαυτό σου µόνον όταν τον χάσεις.. 
και αυτό σηµαίνει να ταυτίσεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου µε την κλήση του Θεού... 

ενώ το σχέδιο που υπάρχει για τον άνθρωπο δεν αποκαλύπτεται στον ίδιο τον άνθρωπο,αλλά «εν Θεώ»!

Ν’ αγαπάς - τον εαυτό σου και τους άλλους - µε την αγάπη του Θεού: πόσο χρειάζεται αυτό στην εποχή µας που η αγάπη έχει σχεδόν ολοκληρωτικά παρεξηγηθεί... 

Στην αγάπη του Θεού, δεν υπάρχει καµια υπόσχεση για επίγεια ευτυχία, καµια φροντίδα γι’ αυτήν. Αυτή η αγάπη είναι υποταγµένη ολοκληρωτικά στην επαγγελία και στην έγνοια για τη Βασιλεία του Θεού...

δηλαδή στην απόλυτη ευτυχία για την οποία ο Θεός έχει δηµιουργήσει τον άνθρωπο και στην οποία έχει καλέσει τον άνθρωπο. 

Έτσι, η πρώτη ουσιαστική σύγκρουση ανάµεσα στην αγάπη του Θεού και στην πεπτωκυία ανθρώπινη αγάπη: «Κόψε το χέρι σου», «βγάλε το µάτι σου», «άφησε τη γυναίκα και τα παιδιά σου», «ακολούθησε τη στενή οδό...» - όλα αυτά είναι φανερό πως δεν συµβιβάζονται µε την ευτυχία στη ζωή. 

''Αυτό ήταν που έκανε τον κοσµο ν’ αλλάξει δροµο από την ολοκληρωτική αγάπη, και να τον γεµίσει µε µίσος...'' ~ π. Schmemann Alexander

_____________________________________

Σχόλιο: Εφήμερη θεώριση των πραγμάτων, και οχι αναζήτηση της αλήθειας. Απο αυτό πάσχουμε, μην θέλωντας να κατανοήσουμε, πως εδω θα υπάρξουμε για λίγα χρόνια, θες 50-70 θες 100, μην αναφέρω βέβαια όσους φεύγουν σε πολύ νεαρή ηλικία...

Ενας μηδαμινός αριθμός σε σχέση με το αέναο, την αιώνεια και ατελείωτη ύπαρξη της ψυχής. Οι επίγειες ανεκπλήρωτες επιθυμίες, τα θέλω, οι κοσμικές φιλοδοξίες, φαντάζουν αστεία μπροστά στο συνταρακτικό αυτό γεγονός... 

Η ζωη δεν τελειώνει ποτέ, συνεχίζει η ψυχή να αισθάνεται, να βλέπει, να βιώνει. Και ολα γύρω μας, οι εξουσίες του κόσμου τούτου, να προβάλουν με μανία την λήθη, την άγνοια, μια σειρά απο εωσφορικά όνειρα μιάς πλαστής - υλικής ευτυχίας με στόχο την απώλεια της ψυχής. ''Μια ισχυρή άρνηση της ιεραρχίας στη ζωή.'' 

 

Και αυτή η ιεραρχία, δεν είναι άλλη απο την γνώση της αλήθειας και αγάπης του Θεού, και την επιστροφή στόν Πατέρα και Δημιουργό μας, ενωμένοι ως μέλοι της ίδιας οικογένειας... 

 πηγή