Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου, ἔρχεται νά μᾶς ὑπενθυμίσει μία μεγάλη ὅσο καί φοβερή ἀλήθεια.

Τήν περασμένη Κυριακή, μέ τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, εἴδαμε τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πόσο σπλαχνικός Πατέρας εἶναι. Περιμένει τό πλᾶσμα του νά ἐπιστρέψει. Περιμένει μέ καρτερία καί ἀνοιχτή πάντοτε τήν ἀγκαλιά του. 

Αὐτό ὅμως δέν πρέπει νά μᾶς κάνει νά ξεχάσουμε τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν εἶναι μόνο στοργικός Πατέρας, εἶναι καί δίκαιος κριτής. Λέει ὁ Μέγας βασίλειος: Οὔτε τό ἔλεοςἄκριτο, οὔτε ἡ κρίσις ἀνελεήμων. Θά κρίνει τόν κόσμο, ὄχι αὐθαίρετα, ἀλλά σύμφωνα μέ τάἔργα μας.

Ἡ παγκόσμια κρίσις εἶναι γεγονός βέβαιο, εἶναι δόγμα κεφαλαιῶδες. Ἀποτελεῖ βαθειά πίστη μας. Εἶναι τό πιό φοβερό γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Τό ὁμολογοῦμε καί τό παραδεχόμαστε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς.

Σήμερα λοιπόν πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε τρία πράγματα:

1) Κριτής θά εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι σωτήρας, ἀλλά καί κριτής. Ἄν τήν πρώτη φορά ἦρθε στή γῆ ταπεινός, ἵνα σώσῃ τόν κόσμον, κατά τήν δευτέρα του παρουσία θά ἔρθει ἐν τῇ δόξῃαὐτοῦ, ἵνα κρίνῃ τόν κόσμον. Αὐτός πού πέθανε γιά μᾶς, πού θυσιάσθηκε πάνω στό σταυρό,ἔχει κάθε δικαίωμα νά μᾶς κρίνει, ὅταν ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε γιαὐτήν τήν θυσία καί τήν κάνουμε μέσα μας ἀνενέργητη. 

 2) Θά κρίνει ὅλους τούς ἀνθρώπους, χριστιανούς καί μή, πιστούς καί ἀπίστους. Οἱ Ἑβραῖοι πίστευαν, ὅτι ὁ Θεός θά κρίνει μόνο τούς ἐθνικούς, τούς εἰδωλολάτρες, ὄχι καί τούς ἴδιους, πούἀποτελοῦσαν τόν ἐκλεκτό λαό του. Αὐτό εἶναι λάθος. Θά κρίνει ὅλους τούς ἀνθρώπους. Κανείς δέν θά ἀποφύγει αὐτήν τήν φοβερή κρίση. 

3) Βάσις καί κριτήριο τῆς κρίσεως θά εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἀγάπη, ναί, ἀλλά ποιά ἀγάπη; Θά δεῖ ὁΧριστός καί θά ἐκτιμήσει τήν στάση μας ἀπέναντι στούς ἄλλους ἀνθρώπους. 

Καθολική, παγκόσμια ἡ κρίσις. Καθολικό, παγκόσμιο τό κριτήριο. Ἡ ἀγάπη εἶναι παγκόσμιος νόμος τῆς ἀνθρωπιᾶς. Καί ὅσοι γνωρίζουν τόν Θεό καί ὅσοι δέν μπόρεσαν νά τόν γνωρίσουν, ἔχουν μέσα τους ἀγάπη. Στόν νόμο αὐτό δέν ὑπάρχει χῶρος γιά προφάσεις καί δικαιολογίες, ὅτι δένἤξερα. Ὁ νόμος τῆς ἀγάπης εἶναι γραμμένος ἀπό τόν Θεό στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ πείνα καί ἡ δίψα, ἡ γύμνια καί ἡ ἀρρώστια, ἡ φυλακή δέν μποροῦν νά μείνουν κρυφά. Βοοῦν,ὅλοι τά παίρνουν εἴδηση καί ὅλοι πρέπει-μποροῦν νά βοηθήσουν.

Θά κριθοῦμε, ἀγαπητοί μου, βάσει τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης. Δηλαδή ὄχι ὡς ἄτομα μεμονωμένα,ἀλλ᾿ ὡς μέλη τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας. Δέν θά ἔχει τόση σημασία καί ἀξία τί κάναμε γιά τόνἑαυτό μας, ἀλλά τί καί πῶς προσφέραμε στούς ἄλλους.

 Ἀσφαλῶς καλός εἶναι ὁ προσωπικός μας ἀγώνας, πού ἀποβλέπει στήν ὑποτιθέμενη πνευματική μας πρόοδο. Ἄν ὅμως ἔχουμε τίς μεγαλύτερες ἀρετές μόνο γιά τό ἄτομό μας, εἶναι μετοχές καίἐπιταγές χωρίς ἀντίκρυσμα. Αὐτό πού εἴμαστε καί αὐτά πού ἔχουμε εἶναι γιά χάρη τοῦ πλησίον μας, τοῦ συνανθρώπου μας.

Ἡ ἐγκράτεια καί ἡ εὐλάβειά μας, ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή, ἡ ὅλη ἄσκησή μας δέν γίνονται γιά τήν ἀτομική μας δικαίωση, ἀλλά γιά τήν διακονία τῶν ἀδελφῶν μας. Μᾶς ἐλέγχει ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ, πού λέει ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν. Θέλω ἀγάπη καί ὄχι μία θρησκευτικότητα, πού ἀποβλέπει στήν αὐτοέξαρση καί αὐτοπροβολή. 

Ἡ ἀτομική εὐσέβεια δέν μπορεῖ νά μᾶς ἐξασφαλίσει θέση στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά γίνει ἐκκλησιαστική, νά συνοδεύεται μέ ἔργα ἀγάπης. Ὁ στίβος ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, τό στάδιοὅπου θά ἀγωνιζώμαστε, δέν εἶναι τό ταμιεῖον μας. Ἐκεῖ καταφεύγουμε γιά πνευματικόἀνεφοδιασμό, νά ὁπλισθοῦμε γιά νά βγοῦμε στήν κοινωνία καί νά ἀγωνισθοῦμε.

Κοιτάω μόνο τόν ἑαυτό μου, τήν ψυχή μου, σημαίνει δειλία καί ὑποχώρηση. Θά παλαίψουμε καί θά ἀγωνισθοῦμε, γιά νά κάνουμε χριστιανική τήν κοινωνία μας. Πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ πολύ καί νά μᾶς ἀνησυχεῖ ἡ κατάστασή της. Πρέπει νά βάλουμε κι᾿ ἐμεῖς  ἕνα λιθαράκι στό χτίσιμο τῆς χριστιανικῆς κοινωνίας, διαφορετικά εἴμαστε κατά λάθος ἀνάμεσα σέ χριστιανούς. Ἡ θέση μας θά ταίριαζε περισσότερο πέρα στήν Ἄπω Ἀνατολή, στή νέκρωση τοῦ νιρβάνα.

Ὁ κεκηρυγμένος ἄθεος καί ὁ συνειδητός ἀρνητής τῆς πίστεως μεταφράζει τήν ἀθεΐα καί τήνἀπιστία του σέ ἀντίθεα ἔργα, σέ ἔργα πονηρίας καί ἁμαρτίας. Ὁ πιστός πρέπει νά κάνει τήν πίστι του κινητήρια δύναμη στή ζωή του. Ἡ πίστι του νά μεταφράζεται σέ ἔργα ἀγάπης. Πίστις χωρίςἔργα εἶναι νεκρή, θά μᾶς πεῖ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος. Ἡ πίστις εἶναι ἡ προϋπόθεση τοῦ ὀρθοῦ καί ἁγίου βίου καί τῆς σωτηρίας. 

Ἀγαπητοί μου,

Σύμφωνα μέ τό σημερινό εὐαγγέλιο, οἱ ἁμαρτωλοί θά πορευθοῦν στήν αἰώνια κόλαση. Τί εἶναι αὐτή ἡ κόλαση; Εἶναι ἡ αἰώνια στέρηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τό μεγαλύτερο μαρτύριο τῶν κολασμένων θά εἶναι, ὅτι θά ζοῦν χωρίς Θεό. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη φρίκη ἀπό τήν αἰωνιότητα χωρίς Χριστό. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη κόλαση ἀπό τό νά χάσουμε τόν Χριστό. 

Δέν καθόμαστε στά θεωρία, στίς κερκίδες τοῦ βίου. Κατεβαίνουμε μέσα στό στάδιο. Μέ λίγα πού θά προσφέρουμε κερδίζουμε τόσα πολλά, ὁλόκληρο τόν παράδεισο. Μέ λίγα πού δέν θά κάνουμε, θά πέσουμε στήν κόλαση. 

Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος ἕνα παράδειγμα: "Κάποτε ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος παρακαλοῦσε τόν Θεό νά τοῦ δείξει πῶς εἶναι ὁ Παράδεισος καί ἡ κόλαση. Ἕνα βράδυ λοιπόν στόν ὕπνο του ἄκουσε μιά φωνή νά τοῦ λέει: «Ἔλα, νά σοῦ δείξω τήν κόλαση». Βρέθηκε τότε σ᾿ἕνα δωμάτιο, ὅπου πολλοίἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί στή μέση ἦταν μιά κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Ὅλοιὅμως οἱ ἄνθρωποι ἦταν πεινασμένοι, γιατί δέν μποροῦσαν νά φᾶνε. Στά χέρια τους κρατοῦσαν ἀπό μιά πολύ μακριά κουτάλα∙ ἔπαιρναν ἀπό τήν κατσαρόλα τό φαγητό, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά φέρουν τήν κουτάλα στό στόμα τους. Γι᾿ αὐτό ἄλλοι γκρίνιαζαν, ἄλλοι φώναζαν, ἄλλοι ἔκλαιγαν…

Μετά ἄκουσε τήν ἴδια φωνή νά τοῦ λέει:«Ἔλα τώρα νά σοῦ δείξω καί τόν Παράδεισο». Βρέθηκε τότε σ᾿ἕνα ἄλλο δωμάτιο ὅπου πολλοί ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι ὅμοιο μέ τό προηγούμενο καί στή μέση ἦταν πάλι μιά κατσαρόλα μέ φαγητό καί εἶχαν τίς ἴδιες μακριές κουτάλες. Ὅλοι ὅμως ἦταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ὁ καθένας ἔπαιρνε μέ τήν κουτάλα του φαγητό ἀπό τήν κατσαρόλα καί τάϊζε τόν ἄλλο!! Ἔτσι καταλαβαίνουμε πολύ καλά πῶς μποροῦμε νά ζοῦμε ἀπό αὐτήν τήν ζωή τόν Παράδεισο".

Τελικά αὐτή ἡ ἀγάπη θά μᾶς σώσει. Μόνο πού ὁ δρόμος γιά τήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, ὅπως εἴδαμε στό πιό πάνω περιστατικό, περνάει ἀπό τήν ἔμπρακτη ἀγάπη, ἀπό τήν βοήθεια πρός τόν πλησίον μας. Ἄν ἐδῶ στή γῆ ἔχουμε ἀγάπη, ἄν δείξουμε πραγματική ἀγάπη, θά μᾶς πάρει ὁ Θεός μαζί του στόν οὐρανό, πού εἶναι βασιλεία ἀγάπης. Ἀμήν.-