ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
Ἐπιστολή πρός τούς Ἑβραίους τούς ἀρνουμένους ὅτι σταύρωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό μας
Ἀδελφοί χριστιανοί,
Χριστός Ἀνέστη!
1. Χθές, προχθές, μοῦ εἶπαν γιά ἕνα ραββῖνο Ἑβραῖο πού λέει καί πολυ-λέει ὅτι δέν εὐθύνονται οἱ Ἑβραῖοι γιά τήν Σταύρωση τοῦἸησοῦ Χριστοῦ καί ρίχνει τήν ὅλη εὐθύνη γιά τήν πράξη αὐτή στούς Ρωμαίους. Γιά τήν βεβαιότητα τοῦ πράγματος ζήτησα νάἀκούσω καί ἐγώ τήν ὁμιλία του. Ἀπό τήν ὁμιλία του προσωπικά μοῦ ἔκανε καλή ἐντύπωση ἡ προσπάθειά του νά ἀπαλλάξει τόἑβραϊκό ἔθνος του ἀπό τήν κατηγορία ὅτι βαρύνεται γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, γιατί μέ αὐτό δηλώνει ὅτι τό θεωρεῖ ὡς μεγάλο κακό αὐτό πού ἔγινε.
Τό κακό δηλαδή νά καταδικασθεῖ σέ θάνατο ὁ ἀθῶος Ἰησοῦς Χριστός. Καί δέν θέλει λοιπόν νά βαρύνεται καί νά κακολογεῖται τόἔθνος του μέ μία τέτοια βαρειά κατηγορία. Πραγματικά, ὁ ὁμιλητής μέ ὅσα λέγει καί μέ τόν τρόπο πού τά λέγει φανερώνει ὅτι ἀγαπάει πολύ τό ἔθνος του, τό ἑβραϊκό ἔθνος, γι᾽ αὐτό καί προσπαθεῖ, χωρίςὅμως νά τό ἐπιτυγχάνει, νά ἀποδείξει ὅτι ὁ ἑβραϊκός λαός δέν ἔχει καθόλου σχέση μέ τήν σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχουνὅμως ἔτσι τά πράγματα, γιατί, ὅπως τό λέγουν καθαρά τά Εὐαγγέλια, στά ὁποῖα καταφεύγει συχνά ὁ ὁμιλητής, ὁ ἑβραϊκός λαός ἦταν πού φώναζε καί ἀπαιτοῦσε ἀπό τόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα νά σταυρωθεῖ ὁ Ἰησοῦς καί νά ἐλευθερωθεῖ ὁ Βαραββᾶς. Ὁ Πιλᾶτοςἐπανειλημμένως ἔκανε τήν προσπάθεια, μέ τήν συγκινητική μάλιστα ἀνάμειξη τῆς γυναίκας του, νά μήν καταδικάσει τόνἸησοῦ, γιατί διεπίστωσε τήν ἀθωότητά του, ἀλλά οἱ Ἑβραῖοιἐπίμονα καί ἔντονα ἀπαιτοῦσαν τήν σταυρική καταδίκη του. Καί μάλιστα ἀπείλησαν τόν Πιλᾶτο ὅτι ἄν δέν τόν καταδικάσει, θά τόνἀναφέρουν στόν Καίσαρα, γιατί ὁ καταδικαζόμενος εἶπε τόν ἑαυτό του γιά «βασιλέα». Καί «πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτόν ποιῶν – εἶπαν –ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι» (Ἰωάν. 19,12). Μάλιστα τόσο πεισματικοίἦταν οἱ Ἑβραῖοι στήν ἀπαίτησή τους πρός τόν Πιλᾶτο γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, στόν δισταγμό τοῦ Πιλάτου ὅτι ὁδικαζόμενος εἶναι ἀθῶος καί θά συμβεῖ κακό, ἄν καταδικαστεῖ, οἱἙβραῖοι πῆραν πάνω τους τήν εὐθύνη καί εἶπαν: «Τό αἷμα του σέ μᾶς καί στά παιδιά μας» (Ματθ. 27,25). Φαίνεται λοιπόν καθαρά καί πεντακάθαρα ἀπό τά κείμενα τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, τά ὁποῖα,ὅπως φαίνεται, ἔχει πολύ καλά ὑπ᾽ ὄψιν ὁ ὁμιλητής, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁμοεθνεῖς τοῦ ὁμιλητοῦ, ὑπῆρξαν οἱ σταυρωτές τοῦ Κυρίουἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
2. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι προσωπικά μοῦ ἄρεσε ἡ ἀγωνία τοῦὁμιλητοῦ νά μή βαρύνεται τό ἔθνος του γιά τήν καταδίκη τοῦἸησοῦ Χριστοῦ, γιατί αὐτό τό θεωρεῖ μεγάλη προσβολή καί μεγάλο κακό γιά τούς ὁμοεθνεῖς του. Γι᾽ αὐτό καί δέν σταματᾶ μέχρις ἐδῶτό λόγο του, ἀλλά, ἐπειδή τόν πιέζει ἡ ἀλήθεια τῶν κειμένων, κάνει μιά ὑποχώρηση καί λέγει: Ἔστω ὅτι τόν ἐσταύρωσαν οἱ Ἑβραῖοι τόν Χριστό ἀπαιτώντας ἀπό τόν Πιλᾶτο τήν καταδίκη του. Ἀλλά αὐτοί οἱ Ἑβραῖοι – λέγει – ἦταν μία μικρά, μία ἐλαχίστη μερίδα τοῦἙβραϊκοῦ λαοῦ καί δέν ἐκπροσωποῦσαν αὐτοί ὅλο τόν Ἑβραϊκό λαό. Καί πάλι μέ τό νέο του ἐπιχείρημα προδίδει ὁ ὁμιλητής τήνἀγωνία του νά μή στιγματίζεται ὁ λαός του μέ τό κακό τῆς σταυρώσεως τοῦ ἀθώου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό ἐπιχείρημά του ὅμως δέν εἶναι καθόλου ἐπιστημονικό. Γιατί ὁ καιρός πού ἔγινε ἡκαταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Καίὅπως γνωρίζει ὁ ἴδιος καί ξέρουμε ὅλοι ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, κατά τίς τρεῖς μεγάλες Ἑβραϊκές ἑορτές, τῆς Σκηνοπηγίας, τοῦΠάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς, συγκεντρώνονταν στά Ἰεροσόλυμαὅλοι οἱ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑβραῖοι γιά νά ἑορτάσουν στόν ἐκεῖμοναδικό Ναό τους τίς ἑορτές αὐτές. Μάλιστα, ὅταν δέν μποροῦσαν νά παρευρίσκονται καί στίς τρεῖς ἑορτές, ὁπωσδήποτε τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τό θεωροῦσαν ἱερή ὑποχρέωση καίἐπιτακτική τους ἀνάγκη νά εἶναι στά Ἰεροσόλυμα. Ἄρα, κατά τήν καταδίκη τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν στά Ἰεροσόλυμα οἱ λίγοι μόνο ἐκεῖμόνιμοι Ἰουδαῖοι κάτοικοι, ἀλλά, γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, εἶχε συντρέξει στήν πόλη πλῆθος Ἰουδαίων. Οἱ ἱστορικοί ὑπολογίζουνὅτι τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα συγκεντώνονταν στά Ἰεροσόλυμα ἕναἑκατομμύριο Ἑβραῖοι! Ἔπειτα, τό Ἑβραϊκό Συνέδριο («Σανχεντρίν»), τό ὁποῖο ἐπανειλημμένως μνημονεύει ὁ ραββῖνοςὁμιλητής, ἐθεωρεῖτο ἀπό ὅλους τούς Ἑβραίους αὐθεντία καί γι᾽αὐτό οἱ ἀποφάσεις του ἐξέφραζαν τήν γνώμη ὅλου τοῦ ἰουδαϊκοῦλαοῦ.
3. Καί ἕνα ἄλλο θέλουμε νά ποῦμε στόν ὁμιλητή καί νά τελειώσουμε τόν λόγο: Ἐάν τό σύνολο καί τό πλῆθος τῶν Ἑβραίων διαφωνοῦσε μέ τήν ἀπόφαση τῆς σταυρικῆς καταδίκης τοῦΧριστοῦ ἀπό τούς Ἑβραίους τῆς Ἰερουσαλήμ, θά ἔπρεπε στήν συνέχεια τῶν ἐτῶν νά ἔχουμε μία ἐπίσημη δήλωσή τους ὅτι διαφωνοῦν πρός τήν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νάἐκφράσουν τήν διαφωνία τους αὐτή μέ τό νά τόν πιστεύσουν ὡς τόν πραγματικό Μεσσία, ὡς τόν ἀληθινό Υἱό τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχουμεὅμως τέτοια ὡραία δήλωση καί τέτοιο ὡραῖο φαινόμενο, πλήν βεβαίως τῶν ἐξ Ἰουδαίων χριστιανῶν, γιά τούς ὁποίους διαβάζουμε στά ἱερά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Μάλιστα ἐκφράζουμε καί τήν λύπη μας γιά τόν ἴδιο Ἑβραῖο ραββῖνο ὁμιλητή, γιατί τόνἸησοῦ μας δέν τόν δέχεται ὡς πραγματικό Μεσσία, ἀλλά ὡς ἕνα κοινό ἄνθρωπο πού ἦρθε κι αὐτός νά κάνει μία ὁμαδούλα. Καί ἐδῶτοῦ σημειώνουμε τήν ἀντίφασή του: Ἀν ὁ γιά μᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι γι᾽ αὐτόν ἕνας ψευδομεσσίας πρός τί ἡ τόση τουἀγωνία στήν ὁμιλία του, νά ἀποσύρει ἀπό τούς Ἑβραίους τήν κατηγορία γιά τήν σταυρική του καταδίκη; Καί μία ἄλλη ἀντίφαση θέλουμε νά σημειώσουμε στόν ὁμιλητή, στήν ὁποία θέλουμε καί νά μᾶς ἀπαντήσει. Στήν ὁμιλία του ἀναφέρεται συχνά στήν Παλαιά Διαθήκη. Τό ἱερό αὐτό βιβλίο ἐμεῖς τό λέμε «Παλαιά Διαθήκη», γιατί δεχόμαστε τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς τόν πραγματικό Μεσσία καίὅτι τά λόγια Του καί τά λόγια τῶν μαθητῶν Του συνιστοῦν τήν «Καινή Διαθήκη». Τήν Παλαιά δηλαδή Διαθήκη τήν ὀνομάζουμεἔτσι, γιατί τήν ἀντιπαραθέτουμε πρός τήν ὑπάρχουσα Καινή Διαθήκη. Γιά τόν ραββῖνο ὁμιλητή, πού δέν δέχεται τόν Ἰησοῦ μας γιά πραγματικό Μεσσία, ποιά εἶναι γι᾽ αὐτόν ἡ Καινή Διαθήκη,ὥστε νά ὁμιλεῖ γιά «Παλαιά»;
Τέλος πάντων, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὅπως μοῦ φαίνεται καίὅπως μοῦ εἶπαν καί ἄλλοι, ὅπως ἔχουμε πρόβλημα μέ τούς Παπικούς καί τούς Οἰκουμενιστές, γρήγορα θά ἔχουμε πρόβλημα καί μέ τούς Ἰουδαίους καί τούς Ἰουδαϊστές. Πολλά φίδια ζώνουν τήν πίστη μας! Ἀλλά δέν θά ἐκλείψουν οἱ μαχητές, οἱ στρατιῶτες τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι, νά μήν ἐκλείψουν, Χριστέ καί Παναγία μας!
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά