Ὁ ἀπ. Παῦλος ὑποδειγματικὸ πρότυπο «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε» (Α΄ Κορ. 4,16) +Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

Ὁἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, εἶχε διδάξει τοὺς Κορινθίους τὰ ὑψηλὰ μα-θήματα τῆς ἠθικῆς ζωῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ποιά μαθήματα δηλαδή· μαθήματα ταπεινο-φροσύνης, σωφροσύνης, ἁγνότητος, ἐλεη-μο σύνης, ὁμονοίας, ἀγάπης. Ἦταν ὅμως εὔ-κολο οἱ Κορίνθιοι ν᾿ ἀκούσουν καὶ νὰ ἐφαρ-μό σουν τὰ χριστιανικὰ αὐτὰ μαθήματα τοῦ ἀ-

ποστόλου Παύλου; Καθόλου εὔκολο. Γιατί δὲν ἦταν εὔ κολο;

Διότι οἱ Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου ζοῦσαν μέ-σα σὲ μία κοινωνία τελείως ἀντίθετη μὲ τὸν τρόπο ζω ῆς ποὺ τοὺς δίδασκε ὁ ἀπόστολος Παῦλος· ζοῦσαν σὲ μία ἀπὸ τὶς πιὸ διεφθαρμένες κοινωνίες τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Στὴν Κόρινθο ἡ Ἀ φροδί τη καὶ ὁ Βάκχος, οἱ εἰδωλο-λατρικοὶ θεοὶ ποὺ ὑπέθαλπαν καὶ ἐξω θοῦσαν τοὺς λατρευτάς τους σὲ ἀθέμιτες ἀπολαύ-σεις καὶ ξεσήκωναν τὰ κατώτερα πάθη τοῦ ὄ - χλου, αὐτοὶ ποὺ θεοποι οῦσαν τὶς σαρκικὲς ἡ-δονὲς καὶ τὴ μέθη, ἦταν οἱ κατ᾿ ἐ ξοχὴν λα-τρευτοὶ θεοί. Ἐκεῖνα ποὺ ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ καυτηρίαζε ὡς ἁ μαρτία, αὐτὰ ἡ κοι-νω νία τῆς Κορίνθου τὰ εἶ χε ὄχι ἁπλῶς ὡς τρόπο ζωῆς ἀνεκτὸ καὶ θεμιτὸ - νόμιμο, ἀλλὰ ὡς τρόπο λατρείας ποὺ «εὐλογοῦσαν» οἱ θε-οὶ καὶ ὡς «ἱερὸ» καθῆκον ποὺ ἐπέβαλ λε ἡ θρησκεία τῆς κοινωνίας. Χιλιάδες δι εφθαρμέ-νοι ἄν θρωποι, ἄντρες καὶ γυναῖκες, μὲ τὴν ἀ - κόλαστη συμ περιφορά τους σκόρπιζαν τὸ μό-λυσμα τῆς ἁ μαρτίας σὲ ὁλόκληρη τὴν πόλι.

Τὸ ἠθικὸ λοιπὸν ἐπίπεδο τῆς Κορίνθου εἶ-χε πέσει τόσο χαμηλά, ὥστε ὁποιοσδήποτε δι δάσκαλος θὰ ἐπιχειροῦσε νὰ ἐξ υγιάνῃ τὰ ἤθη καὶ ν᾽ ἀνυψώσῃ τὴ ζωὴ σὲ βαθμὸ ἠθικώ-τερο καὶ εὐγενέστερο, θὰ συναντοῦσε ἐμπό-δια πολλὰ καὶ μεγάλα.

Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐμπόδια αὐτὰ θὰ ἦταν καὶ ἡ ἔμμονη ἰδέα, ἡ ἀντίληψι τῶν πολλῶν, ποὺ ἐ-

πικρατεῖ συνήθως στὶς διεφθαρμένες πόλεις, ὅτι ὑπὸ τὶς συνθῆκες αὐτὲς ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἀδύνατον νὰ ζήσῃ σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἠθική, τὴν ἠ θικὴ τοῦ Χρι-στιανισμοῦ μάλιστα.

Ἀδύνατον! θὰ φώναζε ἡ διεφθαρμένη κοι-νωνία. Ἀδύνατον! θὰ διαμαρτύρονταν οἱ ὑ λι-σταὶ φιλόσοφοι καὶ διδάσκαλοι τῆς Κορίνθου, νὰ ζήσουν οἱ ἄνθρωποι καὶ μάλιστα οἱ Κορίν-θιοι σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Παύλου. Ἀδύνατον! θὰ σφύριζε στὰ αὐτιὰ τῶν ἀ κροα-τῶν τοῦ Παύλου ὁ σατανᾶς, ποὺ ἔβλεπε πὼς ἡ πελατεία του, μὲ τὰ φλο γερὰ κηρύγμα τα τοῦ ἀποστόλου γιὰ τὴν ἀρετή, κινδυνεύει νὰ διαρρεύσῃ πρὸς τὸ στρατόπεδο τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἀδύνατον; Ἀλλὰ νά λοιπὸν ὁ Παῦλος. Τί ἦ-ταν αὐτός; Μήπως ἦ ταν ἄγγελος χωρὶς σῶ μα ἢ μήπως ἦταν φάντασμα; Ἄνθρωπος ἦταν κι αὐτός, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἄνθρωπος ὅπως καὶ οἱ Κορίνθιοι, ἄν θρωπος μὲ σωματικὲς ἀ-νάγκες ὅπως ὅ λος ὁ κόσμος. Καὶ ποῦ ζοῦσε; Μήπως στὴν ἔ ρημο, ἔ ξω ἀπ᾽ τὸν κόσμο; Ὄχι, δὲν ζοῦσε στὴν ἔρημο· ζοῦσε μέσα στὶς πό-λεις, ὅπου πλεονά ζει ἡ ἁμαρτία. Καὶ ὅμως ὁ Παῦλος ἔζησε τὴ χριστιανικὴ ζωὴ μὲ ἀκρί-βεια, ἐφάρμοσε τὰ διδάγματα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔφθασε σὲ ἕνα ἐπίπεδο τελειότητος μοναδι-κό· ἐνῷ ζοῦσε πάνω σ᾽ αὐτὴ τὴ γῆ, φαινόταν ὅτι ζῇ καὶ πολιτεύεται στοὺς οὐ ρανούς.

Ὁ Παῦλος ἔζησε μὲ συνέπεια. Καν είς δὲν μποροῦσε νὰ τοῦ βρῇ ἀντιφάσεις, νὰ ξεχωρί-σῃ τὴ διδασκαλία του ἀ πὸ τὴ ζωή του. Δίδα-σκε ὅ,τι ἦταν, καὶ ἦταν ὅ,τι δίδασκε. Φῶς ἡ δι-δασκαλία του, φῶς καὶ τὸ παράδειγμά του. Καὶ ἔτσι ἐξηγεῖται πῶς εἶχε τὸ θάρρος, ν᾿ ἀπευ-θυνθῇ στοὺς Κο ρινθίους, νὰ τοὺς προσκα-λέσῃ νὰ δοῦν στὸ δικό του πρόσωπο τὴ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ.

Μεγάλη τόλμη αὐτό. Ποιός ἄλλος θὰ εἶχε	μιμηθῆτε τὴν ἐγκράτειά μου, οἱ φιλάργυροι
τὴ δύναμι νὰ πῇ, ὅτι στὸ πρόσωπό του μπορεῖ	μιμηθῆτε τὴν ἀνιδιοτέλειά μου, οἱ φθονεροὶ
ὁ κάθε συνάνθρωπός του νὰ δῇ ἕνα τέλειο	μι μηθῆτε τὴν ἀγάπη μου, οἱ ὀκνηροὶ μιμηθῆ-
καὶ ἀξιομίμητο πρότυπο; Μόνο ἡ Παναγία καὶ	τε τὴν ἐργατικότητά μου, οἱ ἀνυπόμονοι μι-
ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μέσα στὴν ἁγία Γραφὴ	μηθῆτε τὴν ὑπομονή μου, οἱ δειλοὶ μιμηθῆτε
ἀκοῦμε βέβαια πρῶτα τὸν ἴδιο τὸν Χρι στὸ νὰ	τὸ θάρρος μου… Θὰ χρειαζόταν νὰ ἔχουμε
προκα λῇ τοὺς ἐχθρούς του καὶ νὰ τοὺς λέῃ ἄ-	στὴ διάθεσί μας πολὺ χρόνο γιὰ νὰ δείξουμε
φοβα «Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁ μαρ τί-	τὰ ὑπέροχα δείγματα καθεμιᾶς ἀπὸ τὶς ἀρε-
ας;», ποιός δηλαδὴ ἀπὸ σᾶς μπορεῖ νὰ βρῇ ἐ-	τὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, συλλέγοντάς τα
πάνω μου κάποια ἁ μαρτία; (Ἰω. 8,46). Ἔπειτα, ἀπὸ	μέσα ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων καὶ τὶς
ὅλους τοὺς ἁ γίους ἀνθρώπους, ἀκοῦμε μόνο	14 Ἐπιστολές του. Τὸ ἀφήνω στὴ διάθεσι καὶ
τὴν Παναγία νὰ λέῃ «Ἀπὸ τοῦ νῦν μακα ριοῦσί	στὴν προθυμία τοῦ καθενός μας.
με πᾶσαι αἱ γενεαί», στὸ ἑξῆς δηλαδὴ θὰ μὲ	* * *
μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεὲς τῶν ἀνθρώπων
	«Μιμηταί μου γίνεσθε». Ὁ Παῦλος εἶχε τὸ
(Λουκ. 1,48), καὶ ἐδῶ τὸν ἀπόστολο Παῦλο νὰ γρά-
	θάρρος νὰ γράφῃ τὰ λόγια αὐ τὰ στοὺς Κοριν-
φῃ στοὺς Κορινθίους τὰ βαρυσήμαντα λό για	θίους, νὰ προσκαλῇ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἐ-
«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε»	χθροὺς καὶ φίλους τῆς ἐκκλησίας τῆς Κορίν-
(Α΄ Κορ. 4,16), μιμηθῆτε με δηλαδή.	θου νὰ ἐξετάσουν τὴ συμπεριφο ρά του, νὰ ἐ-
Ὦ Κορίνθιοι, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀ-
	ρευνήσουν τὴ ζωή του, καὶ τότε νὰ πεισθοῦν,
κούσατε τὴ διδασκαλία μου; Σᾶς φάνηκε ἴσως	ὅτι τὰ ὅσα διδάσκει δὲν εἶνε μόνο λόγια, ἀλλὰ
ὑπερβολικὰ αὐ στηρὴ καὶ ἀ πραγματοποίητη;	εἶνε καὶ ἔργα· πρῶτος αὐτὸς τὰ ἐφάρμοσε
Ἀλλὰ στρέψτε λοι πὸν τὴν προσοχή σας καὶ	στὸν ἑαυτό του.
παρατηρῆστε τὴν ἐφαρμογή της· δῆ τε τὸ πα-	Ἀλλὰ τὸ θάρρος αὐτὸ τοῦ Παύλου, ἀγαπη-
ράδειγμά μου. Ἐξετάστε προσεκτι κὰ τὴ ζωή
	τοί μου, θὰ ἔπρεπε νὰ διακρίνῃ καὶ ὅλους ἐ-
μου. Κι ὅπως ἐγὼ ἀντέγραψα καὶ ἀποτύπωσα	μᾶς, οἱ ὁποῖοι μέσα στὴ σημερινὴ κοινωνία,
στὸν ἑαυτό μου τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι	κοι νωνία διεφθαρμένη ὅπως καὶ ἡ κοινωνία
κ᾽ ἐσεῖς ἀντιγράψτε καὶ ἀποτυπῶστε στὴ δι-	τῆς ἀρχαίας Κορίνθου, φέρουμε τὸ τίμιο ὄνο-
κή σας καρδιὰ τὸν Χριστό· καὶ γιὰ νὰ μὴ δυσ-	μα τοῦ Χριστιανοῦ. Ναί· θὰ ἔπρεπε νὰ ζοῦμε
κολευθῆτε σ᾽ αὐτό, ἀντιγρά ψτε βλέποντας ἐ-	κ᾽ ἐμεῖς τόσο ἅγια, ὥστε στὴν κάθε στιγμὴ τῆς
μένα, ποὺ ἔζησα κοντά σας· μιμηθῆτε τὸ πα-	ζωῆς μας, ὅσοι εἶνε γύρω μας, ὅσοι ἐξαρτῶν-
ράδειγμά μου, τὴ ζωή μου. «Μιμηταί μου γί-	ται ἀπὸ μᾶς, ὅσοι βρίσκονται πάνω ἀπὸ ᾽μᾶς,
νεσθε».	ὅσοι εἶνε φίλοι τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι εἶνε ἐχθροὶ
Καὶ πράγματι. Ὁ βίος τοῦ μεγάλου ἀποστό-
	τοῦ Χριστοῦ, ὅλοι αὐτοὶ νὰ ἔβλεπαν στὸ πρό-
λου εἶνε τὸ ὑπόδειγμα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.	σωπό μας τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ καρδιά του εἶνε μιὰ ζωντανὴ εἰκόνα τοῦ Χρι-	«Μιμηταί μου γίνεσθε». Τὸ εἶπε ὁ Παῦλος
στοῦ. Δὲν ὑπάρχει ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ τὴν ὁ-
	πρὸς τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου. Ἐμεῖς
ποία ὁ ἀπόστολος νὰ μὴν ἔχῃ τηρήσει, δὲν ὑ-	δυστυχῶς δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε. Ὁ κό-
πάρχει χριστιανικὴ ἀρετὴ τὴν ὁ ποία νὰ μὴν ἔ-	σμος μᾶς παρατηρεῖ, καὶ ἀντὶ στὸ πρόσωπό
χῃ ζήσει, νὰ μὴν ἔχῃ ἐφαρμόσει. Καὶ γι᾿ αὐτὸ	μας καὶ στὸ χαρακτῆρα μας νὰ δῇ τὴν εἰκόνα
ὅλοι ἐμεῖς, ποὺ ἔχουμε τόσες ἐλλείψεις στὴ	τοῦ Χριστοῦ, τὴ μίμησι τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἁγι-
ζωὴ καὶ στὸ χαρακτῆρα μας, μποροῦμε νὰ	ωσύνη τοῦ Χριστοῦ, βλέπει –φοβερὸ ἀλλ᾿ ἀ-
βλέπου με τὸν ἀπόστολο Παῦλο, νὰ παρατη-	ληθινό– ἢ τὴν εἰκόνα τοῦ ἑωσφόρου, μὲ ὅ λες
ροῦμε τὴν ἁγιότητά του καὶ τὴν καθαρότητά	τὶς κακίες καὶ τὰ πάθη, ἢ μιὰ ξεθωριασμένη
του, νὰ ζηλεύουμε τὴν ἀκρίβεια καὶ τὴ συνέ-	εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἢ μία γελοιογραφία τοῦ
πειά του, νὰ μυούμεθα στὸ πνεῦμα του, νὰ μι-	Χριστοῦ. Αὐτοὶ εἴμαστε.
μούμεθα τὴ ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμά του, νὰ	Ἀδελφοί μου, ὁποιοδήποτε ἐπάγγελμα καὶ
πατοῦμε στ᾽ ἀχνάρια του, καὶ ν᾽ ἀνα πληρώ-
	ἂν κάνουμε, ὁποιαδήποτε θέσι καὶ ἐὰν κατέ-
νουμε τὶς ἐλλείψεις μας, ὥστε ἡ εἰκόνα τοῦ	χουμε στὴν κοινωνία καὶ στὴν Ἐκκλησία, ἂς
Χριστοῦ νὰ γίνῃ μέσα μας ζωηρή, ὡραία, πλή-	σκεπάσουμε τὸ πρόσωπό μας ἀπὸ ντροπή,
ρης, μὲ ὅλα τὰ χρώματα τῆς ἀρετῆς.	διότι βρισκόμαστε τόσο μακριὰ ἀπὸ τὴ μίμη-
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας «Μιμηταί
	σι τοῦ Παύλου, ἀπὸ τὴ μίμησι τοῦ Χριστοῦ, ἀ-
μου γίνεσθε» εἶνε σὰν νὰ μᾶς λέῃ· Οἱ ὑπερή-	πὸ τὸν προορισμό μας ὡς Χριστιανῶν.
φανοι μιμηθῆτε τὴν ταπείνωσί μου, οἱ θυμώ-	(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
δεις μιμηθῆτε τὴν πραότητά μου, οἱ ἀκρατεῖς