Μορφές σύγχρονης απιστίας. (Κυριακή Ι΄Ματθαίου)

Ο σημερινός πολιτισμένος άνθρωπος μαζί με άλλα έχασε και τον καθρέπτη του Θεού, την φύση. Δεν ζει πια τόσο πολύ σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Η φύσις σήμερα παρουσιάζει ενδιαφέρον από πλευράς τουριστικής και εκμεταλλεύσεως. Ολίγοι όμως είναι εκείνοι που βλέπουν σ’ αυτήν τα μεγαλεία του Θεού και που δοξάζουν τον Δημιουργό της. Ο άνθρωπος γύρω και επάνω του βλέπει τα έργα των χειρών του, τις μηχανές, τα οικοδομικά μεγαθήρια, τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους,  τους πυραύλους, τα διαστημόπλοια και τόσα άλλα μέσα ασύλληπτα μέχρι χθες και με την φαντασία ακόμη.  Όλα αυτά τον απομακρύνουν από την φύση, όπου είναι χαραγμένα τα ίχνη του Θεού, όπου γίνεται ανάγλυφη η παρουσία Του. Έτσι μεγαλώνει η πεποίθησης του ανθρώπου στον εαυτόν του και τις δυνατότητες του και απεναντίας σβήνει η ανάγκη της παρουσίας και της επεμβάσεως του Θεού. έτσι δημιουργείται η γενεά των αδιαφόρων, των ψυχρών,των απίστων ανθρώπων, που όμως δεν διακηρύττουν φανερά πως είναι άπιστοι. Τι κρίμα! Οι ανακαλύψεις που δεν είναι παρά αποκαλύψεις δυνάμεων, που ο Θεός δημιούργησε, οι ανακαλύψεις λέγω να γίνονται για μερικούς αφορμή υποσυνείδητης απιστίας! Αλλά γιατί είμεθα ανόητοι; Η πρόοδος αυτή δεν επιβεβαιώνει, ότι ο άνθρωπος επλάσθει «κατ΄εικόνα  Θεού»; και δεν παραδειγματιζόμαστε από τους μεγάλους σοφούς και θεμελιωτές των επιστημών, που όσο ανακαλύπτουν τα μυστήρια αυτά της δημιουργίας,τόσο περισσότερο γίνονται πιστοί και ευσεβείς και αναφωνούν το  «ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας»;Και επιτέλους παρ’ όλες αυτές τις προόδους, τι ουσιαστικός επέτυχε ο άνθρωπος; Κατέστησε μήπως τον εαυτόν του ευτυχέστερο; Εξασφάλισε την διατροφή του; Μην ξεχνούμε ότι το ένα τρίτον του πληθυσμού της γης λιμοκτονεί και το άλλο ένα τρίτο υποσιτίζεται. Σταθεροποίησε μήπως την ειρήνη επάνω στη γη; Έγινε κύριος της ζωής και του θανάτου; Μην επαιρώμεθα, μην παρεκτρεπώμεθα, μην απιστούμε λοιπόν,αδελφοί μου, μπροστά στη θεία Μεγαλοσύνη.  Αδελφοί μου, ένας άθεος .έλεγε: « ορκίζομαι εις τον Θεόν, ότι είμαι άθεος».  Το χαρακτηριστικό αυτό παράδειγμα δείχνει, ότι άθεος στην πραγματικότητα κανείς δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος εκ φύσεως θρησκεύει, πιστεύει στον Θεόν. Διάφορες όμως εξωτερικές επιδράσεις κλονίζουν  ή νοθεύουν την πίστη του ανθρώπου. Γι’ αυτό πρέπει ο Χριστιανός συχνά να ανανεώνει και να τροφοδοτεί την πίστη του.  Πρέπει όμως και να παρακαλεί τον Θεόν να  του αυξάνει την πίστη αυτή. Οι   Απόστολοι  οι  ίδιοι παρακαλούσαν  «Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν» (Λουκ.ιζ, 5)

Και εμείς ας απευθυνθούμε με θέρμη και ας παρακαλέσουμε: Κύριε, πιστεύουμε στην παντοδυναμία  και την Πρόνοιά Σου.  Πιστεύουμε στην αλήθεια του Ευαγγελίου  και της Εκκλησία Σου. Και αν προς στιγμήν οι ανακαλύψεις της επιστήμης μας ξιπάζουν και μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση, ΄τι γίναμε θεοί, αρκεί ΄ένας καταποντισμός ή μία ασθένεια για να αποκαλυφθεί η γύμνια και η αδυναμία μας.  Και αν αναζητούμε σε ύποπτους δρόμους την αλήθεια, το κάνουμε από άγνοια. Φώτισε μας και κράτησε μας κοντά στην Εκκλησία Σου, μέσα στην Ορθοδοξία μας.  Και αν οι αντιπρόσωποί Σου, εδώ στη γη είναι μερικές φορές ανάξιοι του αξιώματος στον οποίο τους αναβίβασες, δώσε να καταλάβουμε, ότι Συ παραμένεις πάντα αμόλυντος και η χάρις Σου δεν αλλοιώνεται, έστω και αν μεταβιβάζεται με ανάξια και ακάθαρτα σκεύη. Και αν, Κύριε, ο αιώνιος εχθρός μας, ο διάβολος, από μίσος μας παρασύρει πολλές φορές και μας χαλκεύει δεσμά αμαρτίας, βοήθησε μας να απαλλαγούμε από το φορτίο αυτό.

Γνωρίζουμε ότι η αμαρτία είναι το σπουδαιότερο εμπόδιο στο να σε πλησιάσουμε και να σε πιστεύουμε. Κύριε, η πίστης μας διέρχεται πολλές φορές κρίσεις. Κατά βάθος Σε πιστεύουμε και θέλουμε να είμεθα μαζί Σου. Αλλά οι πειρασμοί  και τα εμπόδια μας αποκρίνουν  από κοντά Σου. Βοήθησε μας Κύριε.  Πρόσθεσε μας εμάς πίστη. Πιστεύουμε, Κύριε, βοήθησε μας να αποφύγουμε την απιστία . αμήν