Δεν είναι έργα της Εκκλησίας οι αλαζονικές αντικανονικότητες

Λεζάντα: Ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος περιστοιχιζόμενος ἀπὸ τὸν νῦν Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιον, τὸν Σπάρτης κ. Εὐστάθιον καὶ ἀπὸ ὀκτὼ πατέρας, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ νῦν Ν. Σμύρνης κ. Συμεὼν καὶ ὁ νῦν Παροναξίας κ. Καλλίνικος.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΙ ΑΛΑΖΟΝΙΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΕΣ

Γράφει ὁ π. Ἱερόθεος Ἀργύρης, Ἱεροκήρυξ

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν; οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος; οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρὸν» (Ἡσ. ε΄ 20).

(Ἤτοι, ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους ποὺ λέγουν καὶ παριστάνουν τὸ κακὸν ὡς καλὸν καὶ τὸ καλὸν ὡς κακὸν καὶ οἱ ὁποῖοι διὰ τῶν πράξεών τους παρουσιάζουν τὸ σκότος ὡς φῶς καὶ τὸ φῶς ὡς σκότος, οἱ ὁποῖοι πείθουν μὲ τὸ παράδειγμά τους καὶ τοὺς ἄλλους, ὅτι τὸ πικρὸν εἶναι γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ εἶναι πικρόν).

Νὰ συλλειτουργήσουν μὲ καθῃρημένους καὶ αὐτοχειροτονήτους;

Δεχθήκαμε ἐπίμονα τηλεφωνήματα ἀγωνίας ἀπὸ Πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Μᾶς ἀπεκάλυψαν τὸ βαθὺ συνειδησιακὸ πρόβλημα ποὺ ἀνέκυψε ἐσχάτως γιὰ ἐκείνους. Ἀναγκαστικὰ κάναμε μία ἔρευνα γιὰ τὰ τεθέντα ἐρωτήματα καὶ διλήμματα. Αὐτὸ συμβαίνει, διότι, μερικοὶ κληρικοί, δῆθεν ἔχοντες πνευματικὴ σχέσι μὲ τὸν Μέγα Κανονολόγο Γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο τοὺς προτρέπουν νὰ συλλειτουργήσουν μὲ τοὺς σχισματικούς, καθῃρημένους καὶ αὐτοχειροτονήτους ἐκ τῆς Οὐκρανίας (τῆς ὀνομαζομένης «Μικρῆς Ρωσίας»). Μὲ τοὺς «Ἐπισκόπους» τῆς μὴ σοβαρῆς «Ψευτο-Συνόδου» τῶν τοῦ Κιέβου.

«Εἶναι ἀληθές, ρωτοῦν οἱ Πατέρες, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ σοφὸς Γέροντας, ὁ ἔγκριτος καὶ παραδοσιακὸς Κανονολόγος, διετείνετο ὅτι πρέπει νὰ ὑπακούωμε σὲ πᾶν ὅ,τι προστάζει ἡ Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ὀρθό;»

Προφανῶς, τὸ ἐρώτημα τίθεται γιὰ τὸ ζήτημα τῆς Οὐκρανικῆς περιπλοκῆς. Περὶ ἀποδοχῆς καὶ ἀναγνωρίσεως, κοινωνίας καὶ συλλειτουργίας μὲ Καθηρημένους καὶ Ἀναθεματισμένους Σχισματικοὺς «Ἐπισκόπους». Ἀκόμη καὶ μὲ «Ἐπισκόπους» «χειροτονηθέντας» ἀπὸ αὐτοχειροτονήτους «Ἐπισκόπους». Συγκεκριμένα στὴν Οὐκρανία, τὸ 1921, ἐπὶ Ἐρυθροῦ Κομμουνισμοῦ, καθὼς ὁμοίως καὶ τὸ 1941, ἐπὶ μαύρου Γερμανικοῦ Ναζιστικοῦ Φασισμοῦ. Τότε συνετελέσθησαν παντελῶς ἄκυρες «Χειροτονίες» «Ἐπισκόπων». Πῶς; Μὲ τὴν ἐναπόθεσι ἐπάνω στὸ κεφάλι τῶν «Χειροτονουμένων» τῆς χειρὸς τοῦ πρώτου, πρὸ χιλίων (1.000) ἐτῶν, Ἐπισκόπου Κιέβου Ἁγ. Μιχαήλ. Αὐτοὶ οἱ «Ἐπίσκοποι» εἶναι γνωστοὶ ὡς «Σαμοσφιάτοι», (= Αὐτοχειροτόνητοι).

Καταπάτησις βασικῆς Τετραπλοῦς ἀρχῆς Ἰσότητος

Ἰδού. Ὁ αὐτοαποκαλούμενος, «Πατριάρχης Οὐκρανίας» κ. Φιλάρετος Ντενισένκο, καθῃρημένος, ἀναθεματισμένος καὶ σχισματικός. Ὁ ἀναφερόμενος ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος Οὐκρανίας» κ. Μακάριος Μαλέτιτς «χειροτονηθεὶς» ἀπὸ αὐτοχειροτονήτους. Καὶ ὁ «Μητροπολίτης Κιέβου» κ. Ἐπιφάνιος Πέτροβιτς Ντουμένκο μὲ «χειροτονία» ἀπὸ καθῃρημένους… καὶ ἅπαντες οἱ σὺν αὐτοῖς.

Καὶ πάντα ταῦτα συντελοῦνται κάτω ἀπὸ τὸν μελανὸ μανδύα καὶ τὰ γαμψὰ νύχια τῶν Ναζιστῶν παρακρατικῶν τῆς Οὐκρανίας. Μὲ σχέδια καὶ ἐντολὲς τῶν διεθνῶν ἐγκληματιῶν τῶν «ψευτο-εἰρηνιστῶν ἐμπόρων ὅπλων». Τῶν δολίων ὑποκινητῶν τῶν πιὸ φρικτῶν ἐμφυλίων πολέμων.

Ἑπομένως, τό, ὡς μὴ ὤφειλε ἀνακύψαν θέμα ποὺ δημιουργεῖ μέγιστο συνειδησιακὸ πρόβλημα σὲ μερικοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, εἶναι τὸ τῆς ἀναγνωρίσεως ἢ μή, μιᾶς «Ψευτο-Συνόδου» τοῦ Κιέβου (15-12-18), μιᾶς «Ψευτο-Αὐτοκεφαλίας» (6-1-19) καὶ ἑνὸς «Ψευτο-Μητροπολίτου Κιέβου».
Ὅλα τὰ σκοτεινὰ ἔργα συνετελέσθησαν, κατὰ κατάφωρη παράβασι τῆς βασικῆς Τετραπλῆς Κανονικὸ-Εὐαγγελικῆς Ἀρχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανοσύνης:

«Ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι εἶναι Ἴσοι». «Ὅλες οἱ Ἐκκλησίες εἶναι Ἴσες». «Ὅλες οἱ Σύνοδοι εἶναι Ἴσες». «Ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι Ἴσοι».

Μαύρη προπαγάνδα χωρὶς ὅρια

Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ τίθενται παρόμοια ἐρωτήματα καὶ τόσο ἀντιφατικὰ διλήμματα ἀπὸ τοὺς Πατέρες, ποὺ ἀποτελοῦν «τὴν Ἀριστοκρατία τῆς Ἐκκλησίας μας», κατὰ τὰ λόγια τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου; Ἀπὸ τοὺς γνῶστες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως τῆς Οὐρανίου Τάξεως καὶ τῶν Θεοπνεύστων Ἱερῶν Κανόνων; Ἀσφαλῶς ὄχι. Εἶναι ποτὲ δυνατὸν ὁ Κανονολόγος Ἐπιφάνιος νὰ ἔλεγε ναὶ σὲ «Ἐκκλησία Σχισματικῶν Καθηρημένων καὶ Αὐτοχειροτονήτων»

Ἡ μαύρη προπαγάνδα καὶ τὸ ψεῦδος δὲν ἔχουν τὰ ὅριά τους.Ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος ποτὲ δὲν ἔλεγε παρόμοια ἀντικανονικὰ πράγματα. Κατ’ ἀρχάς, ἄλλο Ἐκκλησία καὶ ἄλλο Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ βέβαια πρέπει νὰ ἀποδεχώμεθα ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποφασίζει, ὡς θεοσύστατος Ὀργανισμός, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Ὑφίστανται ἀποφάσεις ποὺ διέρχονται μέσα ἀπὸ τὸ κριτήριο τῆς διαχρονικότητος. Καὶ ἐπὶ πλέον ὀρθὸν εἶναι «πᾶν ὅ,τι πάντοτε καὶ ὑπὸ πάντων ἐπιστεύθη». Προφανῶς, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας πορεύεται καὶ βιώνει τὴν Παράδοσί της, ἐφαρμόζοντας τοὺς Θεοπνεύστους καὶ Ἱεροὺς Κανόνες καὶ ΟΧΙ παραβιάζοντάς τους.

Εἶναι γνωστὸν πώς, καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἀνέκυψαν, ὡς ἀποτελέσματα τῆς ἀλαζονείας, τῆς φιλοδοξίας καὶ τῆς φιλαργυρίας, ἀντικανονικὲς ἀποφάσεις ἀπὸ «Ψευτο-Συνόδους» κάθε μορφῆς καὶ κατηγορίας. Αὐτὲς ποτὲ δὲν ἀπετέλεσαν ἐκφράσεις καὶ ἐκφάνσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ἐπίσης εἴχαμε καὶ αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους, Κληρικοὺς καὶ Πατριάρχες.

Ἐπολέμησε δυναμικὰ τὰς ἀντικανονικότητας

Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως καὶ στὸν Γέροντα Ἐπιφάνιο. Ὁ σοφὸς καὶ συνετὸς αὐτὸς Γέροντας, μὲ τὸν ποιὸ καταλυτικὸ τρόπο διετύπωσε ὅτι οἱ ἀντικανονικὲς ἀποφάσεις τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας δὲν γίνονται ἀποδεκτὲς μὲ κανένα τρόπο. Καὶ πολεμῶνται χωρὶς κανένα συμβιβασμό.

Τρεῖς ἔμπρακτες καὶ οὐσιαστικὲς ἀποδείξεις τῆς ἀληθοῦς πραγματικότητος:
Πρῶτον, στὸ θέμα τῆς ἀντικανονικῆς καὶ ἀδίκου ἐκδιώξεως τῶν Δώδεκα σεμνῶν, ἁγίων Μητροπολιτῶν, κατὰ τὸ 1974, ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Ποτὲ δὲν ἀνεγνώρισε τοὺς καταληψίες τῶν θρόνων, τοὺς «Μοιχεπιβάτες». Ποτὲ δὲν εἶχε καμιὰ κοινωνία καὶ ἐπικοινωνία μαζί τους. Οὔτε καὶ μὲ πρόσωπα πολὺ γνωστὰ ἢ λίαν φιλικὰ πρὸς τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο.

Μὲ ἕνα λόγο, ΠΟΤΕ δὲν Συλλειτούργησε οὔτε συνιερούργησε μὲ ὁποιοδήποτε «Μοιχεπιβάτη». Κατὰ μείζονα λόγο, προφανῶς, ποτὲ δὲν θὰ συλλειτουργοῦσε μὲ Καθῃρημένους καὶ Αὐτοχειροτονήτους. Ἀλλά, τραγικὴ διαπίστωσις ἀνακύπτει:

Πλεῖστοι ὑμνηταὶ τοῦ διασήμου Γέροντος, συλλειτούργησαν, κατὰ συρροή, συστηματικὰ καὶ κατ’ ἐξακολούθησι μὲ ἀρκετοὺς «Μοιχεπιβάτες». Καὶ δυστυχέστατα, … Αὐτοσυστηνόμενο ἢ Νομιζόμενο ἢ Πρώην «Πνευματικὸ Τέκνο» του, διάσημός τις Ἁγιορείτης Ἡγούμενος, μετέβη γιὰ νὰ συλλειτουργήση μὲ τὸν «Ψευτο-Κιέβου», κατὰ τὴν ἀπίθανη Ψευτο-Ἐνθρόνισι στὴν Πρωτεύουσα τῆς Μικρῆς Ρωσίας, τῆς Οὐκρανίας στὶς 03-02-2019. Ἀλλά…

Ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος δὲν συλλειτούργησε ΠΟΤΕ μὲ «Μοιχεπιβάτες», καθότι ἐτηροῦσε, ἐν προκειμένῳ, τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου τῆς Ἀγάπης, τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Ἠγαπημένου, ποὺ προστάζει, «…μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β΄ Ἰωάνν. 10), διότι «… ὁ λέγων γὰρ αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (Β΄ Ἰωάνν. 11). [Δηλαδή, (εἰς αὐτὸν ποὺ δὲν φέρει τὴν γνησία διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ) μὴ τὸν δέχεσθε πρὸς φιλοξενία εἰς τὸ σπίτι σας, οὔτε χαιρετισμὸν νὰ ἀπευθύνετε πρὸς αὐτόν. Διότι ἐκεῖνος ποὺ χαιρετᾶ αὐτὸν γίνεται συγκοινωνὸς πρὸς τὰ πονηρά του ἔργα).

Δεύτερον, στὸ ζήτημα τοῦ Μακαρίου τῆς Κύπρου καὶ τῆς Κανονικῆς Ἱερᾶς Συνόδου ποὺ τὸν Καθήρεσε. Ἐκεῖνος ἀρνήθηκε τὶς ἀποφάσεις τῆς λεγομένης Ψευδεπιγράφου λεγομένης «Μείζονος Συνόδου» τοῦ Μακαρίου. Ἀνεγνώριζε πάντοτε μόνο τὴν Κανονικὴ Ἱερὰ Σύνοδο τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Κύπρου.
Στὴ συνέχεια, μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ὑπαιτίου Μακαρίου ὁ ἴδιος ἐπεμελήθη, ὥστε νὰ κλείση τὸ θέμα, νὰ ἀναγνωρισθῆ, κατ’ οἰκονομίαν, τὸ διαμορφωθὲν σύστημα στὴν Κύπρο. Ἐλάβομεν γνῶσιν τῶν κειμένων καὶ τῶν ἐνεργειῶν. Συμμετείχαμε δὲ σ’ αὐτὴ τὴν διαδικασία ἀποκαταστάσεως τῆς Ἱεροκανονικότητος.
Τρίτον, ἐπολέμησε μὲ πολλὴ δύναμι καὶ μὲ πολλοὺς κινδύνους καὶ ἀπειλὲς τὸ περίφημο «Μεταθετὸ» τῶν Ἐπισκόπων, παρὰ τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐπισήμου Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως.

Πραγματικὰ ἐρεβώδη ἔργα εἰς τὰς αὐλὰς  τῆς ὁλοφωτείνου Ἐκκλησίας

Ἐν κατακλεῖδι, ἂς μὴ ἐπιτρέπουμε στοὺς παραβάτες τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοὺς συνεργούς των καὶ στοὺς συνοδοιπόρους των νὰ μᾶς ἐξαπατοῦν, ἐμφανίζοντας τὸ σκοτάδι ὡς φῶς.

Αὐτοὶ δὲν θὰ ἐπιτύχουν νὰ παραπλανήσουν ἢ νὰ ἐκβιάσουν τὶς ἁπλοϊκές, μὰ σοφὲς ἅγιες μορφὲς τῶν γνησίων Πατέρων, ἐπικαλούμενοι τὸν Γέροντα Ἐπιφάνιο, ποὺ ἐδίδασκε καὶ ἔπραττε φωτεινὰ τὰ ἀντίθετα πρὸς τὰ «ἐρεβώδη» δικά τους ἔργα.

Ὀφείλουμε νὰ ἀναζητοῦμε μεθοδικά. Νὰ ἀνακαλύπτουμε τὰ λάθρα γενόμενα. Κατόπιν, νὰ ἀποκαλύπτουμε συνετὰ τὰ σκολιὰ ἔργα καὶ τοὺς ἐπιβούλους μεθοδευτὲς ρασοφόρους. Νὰ προστατεύουμε ἑαυτούς, τοὺς ἀδελφούς μας καὶ τὴν Ἐκκλησία μας.

«… Οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ κακοῖς καὶ χαίροντες ἐπὶ διαστροφῇ κακῇ, ὧν αἱ τρίβοι σκολιαὶ καὶ καμπύλαι αἱ τροχιαὶ αὐτῶν τοῦ μακράν σε ποιῆσαι ἀπὸ ὁδοῦ εὐθείας καὶ ἀλλότριον τῆς δικαίας γνώμης» (Παροιμ. β΄ 12-16).
(Τουτέστιν, ἀλλοίμονο σὲ ἐκείνους ποὺ ὄχι μόνον εὐφραίνονται μὲ τὸ κακὸ καὶ χαίρουν, ὅταν κατορθοῦται διαστοφὴ καὶ διαφθορὰ τῶν χαρακτήρων.

Αὐτῶν οἱ δρόμοι εἶναι ἀνάποδοι καὶ διεστραμμένοι καὶ ἡ πορεία τους καμπυλωτὴ καὶ ὕπουλος, ἔχουσα σκοπὸν νὰ σὲ ἀπομακρύνη ἀπὸ τὸν εὐθὺν δρόμον καὶ νὰ σὲ ἀποξενώση ἀπὸ τὰς ἐναρέτους σκέψεις καὶ ἀποφάσεις).

orthodoxostypos.gr

το μεταφέρουμε απο εδώ