Οφειλόμενη απάντηση στον Σεβ. Μητροπολίτη Καμερούν κ. Γρηγόριο

  

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 28η Φεβρουαρίου 2022

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΑΜΕΡΟΥΝ κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟ

Σεβασμιώτατε ευλογείτε, την ευχή σας, καλό Τριώδιο και καλή Σαρακοστή.

    Πολύ θα θέλαμε να δώσουμε ένα τέλος, εν όψει μάλιστα της εισόδου μας στην κατανυκτική περίοδο του Τριώδιου, στην, ως μη όφειλε, δημιουργηθείσα θλιβερή αντιπαράθεση με διαδοχικές δημοσιεύσεις, μεταξύ Υμών και της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Μετά από πολλή περίσκεψη καταλήξαμε, ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε, γι’ αυτό και θεωρήσαμε αναγκαίο να επανέλθουμε, διότι με πολύ θλίψη διαπιστώσαμε από τα δημοσιεύματά σας, ότι δίδετε μια παραπλανητική εικόνα της λειτουργίας του Γραφείου μας, ενώ πολλά από όσα εγράφησαν, τόσο από το Γραφείο μας, όσο και από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, είτε αγνοήθηκαν, είτε διαστρεβλώθηκαν.

    Πιο συγκεκριμένα:  

   

    1. Γράφετε: «Οι ιθύνοντες νόες του ‘Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών’ της ως άνω Μητροπόλεως….να σταματήσουν να υβρίζουν, εργολαβικώς, την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και να κρίνουν και να κατακρίνουν τις αποφάσεις των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων». Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας σας παρεκάλεσε να αποδείξετε μέ παράθεση στοιχείων, «πότε εξυβρίσθη υπό του Γραφείου μας τό Σεπτόν Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον καί μέ ποίες ύβρεις». Δυστυχώς δεν λάβαμε καμία απάντηση. Σας πληροφορούμε, ότι με πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι δεν είμαστε αλάθητοι, προσπαθούμε με φόβο Θεού να είμαστε ακριβείς στις κρίσεις μας και ευγενείς στις διατυπώσεις μας, στηλιτεύοντας τις πλάνες και τις κακοδοξίες και εκφράζοντας ελεύθερα τις προσωπικές μας απόψεις, σεβόμενοι τα ανθρώπινα πρόσωπα.

    2. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας σας παρεκάλεσε να προσκομίσετε αποδείξεις, ότι το φρικώδες αυτό έργον της εξυβρίσεως το διαπράττει το Γραφείο μας «εργολαβικώς», δηλαδή επί οικονομική αμοιβή. Εσείς όμως διαστρέψατε δυστυχώς την έννοια της λέξεως «εργολαβικώς», παραθέτοντας ένα επιλεκτικό απόσπασμα από το λεξικό του Δημητράκου με τη δευτερεύουσα σημασία της λέξεως. Γράψατε: «Θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον άγιο Πειραιώς ότι το επίρρημα εργολαβικώς παράγεται εκ του ρήματος ἐργολαβέω-ῶ, που μεταξύ των άλλων σημαίνει «ἐκτελῶ μετὰ σπουδῆς ἐργῶδές τι ἔργον» (Δ. Δημητράκου, ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, τ. 6, σ. 2937). Και δεν ενέχει, ασφαλώς, η αναφορά μας την υπόνοια του χρηματισμού και της συναλλαγής». Δυστυχώς για σας, η σημασία του ρήματος εργολαβέω-ώ, στο λήμμα του Λεξικού Δ. Δημητράκου Α.Ε., Τόμος τέταρτος, σελ. 2937, που επικαλείσθε είναι: «αναλαμβάνω την εκτέλεσιν έργου τινός επ’ ορισμένη αμοιβή. Κατ’ αποκοπήν εκτελώ εργολαβικώς έργον τι. Επαγγέλομαι τον εργολάβον», γεγονός που δεν σας τιμά, εφ’ όσον επικαλείσθε δήθεν στοιχείο, που το αποκρύπτετε !!!

    3. Μας εξομοιώσατε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τις διάφορες σέκτες, διότι όπως γράφετε «οι απαρτίζοντες το συγκεκριμένο Γραφείο απομονώνουν λέξεις και φράσεις από τη συνάφεια ενός κειμένου, τις διαστρέφουν και τις ερμηνεύουν κατά τη δική τους λογική, παρουσιάζοντας μια ανεστραμμένη πραγματικότητα ή, επί το λαϊκότερο, το άσπρο ως μαύρο και τη μέρα ως νύκτα». Περιμέναμε να μας παρουσιάσετε έστω και ένα παράδειγμα «απομονώσεως λέξεων και φράσεων και διεστραμμένης ερμηνείας», ωστόσο και πάλι δεν μπορέσατε να στοιχειοθετήσετε και να αποδείξετε με συγκεκριμένες παραθέσεις, ότι όντως ευσταθεί η εν λόγω βαρύτατη κατηγορία. Αντίθετα μάλιστα συνεχίσατε να αφήνετε να αιωρείται η εντύπωση, ότι είμαστε μία ομάδα, αν όχι επικίνδυνη, τουλάχιστον γραφική, για την Εκκλησία. Ίσως να πιστεύετε ότι λανθασμένα ερμηνεύσαμε τις φράσεις σας: «το πρόβλημα είναι πρωτίστως εσωτερικό μας», «υπάρχουν εντός του Σώματος της Ιεραρχίας αδελφοί, που φρονούν ότι η Εκκλησία της Ρωσίας καλώς πράττει και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας βρίσκεται εν αδίκω», «έχουμε πρόβλημα ταυτότητος και υποστάσεως, και ας μην φανεί σκληρός ο λόγος, πρόβλημα πίστεως». Πέστε μας λοιπόν, τι σημαίνουν οι παρά πάνω φράσεις σας και που δώσαμε λανθασμένες ερμηνείες.

    4. Για να σας διαλύσουμε την παραμορφωμένη εικόνα που έχετε σχηματίσει για το έργο μας, σας γνωρίζουμε ότι  το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως μας, εργάζεται εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας,  αφιλοκερδώς, διακονώντας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με γνώμονα την αγιοπατερική μας Παράδοση, την οριοθέτηση της Ορθοδόξου πίστεως,  την κατάδειξη των πολυπληθών αιρέσεων και ιδίως της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, που λυμαίνονται την πατρίδα μας, ενώ παράλληλα ασχολείται και με άλλης φύσεως καυτά θέματα,  που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία μας. Όλο αυτό το έργο συντελέσθηκε με την Χάρη του Θεού και συνεχίζει να συντελείται μέχρι σήμερα με δεκάδες Συνέδρια, Ημερίδες και αντιαιρετικά Σεμινάρια. Επίσης με αντιαιρετικά φυλλάδια, με πάνω από 700 ανακοινώσεις, άρθρα, μελέτες, μονογραφίες, επιστολές και υπομνήματα, δημοσιευθέντα σε Εγκυκλίους της Ιεράς Μητροπόλεώς μας προς τις Ενορίες, στο διαδίκτυο, σε περιοδικά σε θρησκευτικές εφημερίδες και με άλλες δραστηριότητες. Το έργο μας αυτό στα δέκα και πλέον χρόνια της λειτουργίας του έχει επαινεθεί ποικιλότροπα από υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα, θεσμικούς φορείς και τους πολυπληθείς αναγνώστες μας. Οι μερικών χιλιάδων σελίδων ανακοινώσεις μας αποτελούν περίπτωση θεολογικής Αντιρρητικής Γραμματείας για την αντιμετώπιση των αιρέσεων και όχι μόνον. Γι’ αυτό γινόμαστε συχνά αποδέκτες αιτημάτων από φορείς και πρόσωπα, να αποκτήσουν αυτό το πολύτιμο και χρήσιμο αρχείο. Άλλωστε όλες οι Ι. Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων έχουν, ή πρέπει να έχουν Γραφείο Αιρέσεων. 

    5. Επισημάναμε στην ανακοίνωσή μας (14.2.2022), ότι ο Μακ. κ. Θεόδωρος «προχώρησε στην αναγνώριση του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, παραβιάζοντας όμως το Συνοδικό Σύστημα». Και τούτο διότι όφειλε προηγουμένως, προτού δηλαδή προχωρήσει σε οποιαδήποτε απόφαση, να  συγκροτήσει Σύνοδο και να εξετάσει συνοδικά όλες τις παραμέτρους του χορηγηθέντος Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, (ιεροκανονικές, ιστορικές, γεωπολιτικές, εκκλησιολογικές κ.λ.π.) και στη συνέχεια το συνοδικό σώμα, (και όχι αυτός μονομερώς), να λάβει τις ορθές αποφάσεις. Η απάντησή σας στην εν λόγω επισήμανσή μας ήταν και στις δύο δημοσιεύσεις σας περίπου η ίδια: «Στην εν λόγω Σύνοδο δεν εκφράστηκε καμία απολύτως διαφωνία από τους αγίους Αρχιερείς για το θέμα της αναγνωρίσεως της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας εκ μέρους του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ», και «δεν εκφράστηκε ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία αντίρρηση ή διαφορετική σκέψη περί του θέματος της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας». Οι απαντήσεις σας αυτές δυστυχώς  δείχνουν, ή ότι δεν γνωρίζετε, πως λειτουργεί το Συνοδικό Σύστημα, ή εσκεμμένα προσπαθείτε να συγκαλύψετε το λάθος του προϊσταμένου σας με υπεκφυγές. Σας ερωτούμε: Πότε λειτουργεί ορθά το Συνοδικό Σύστημα;  Όταν ο προκαθήμενός μιάς Τοπικής Εκκλησίας λαμβάνει μονομερώς αποφάσεις για μείζονος σημασίας θέματα, (όπως εν προκειμένω το Ουκρανικό), χωρίς να συγκαλέσει προηγουμένως Σύνοδο, ή όταν, προτού λάβει την οποιαδήποτε απόφαση, συγκαλεί προηγουμένως Σύνοδο, για να αποφασίσει αυτή από κοινού με τον προκαθήμενο, όπως ρητώς προβλέπει ο ΛΔ΄ Ιερός Κανών των Αγίων Αποστόλων;      

    6. Ισχυρίζεσθε ακόμη ότι είναι «απρέπεια να υποδεικνύεται στο Δευτερόθρονο Πατριαρχείο πώς θα πρέπει να πορεύεται και να ενεργεί». Με τον ισχυρισμό σας αυτό, εμμέσως πλην σαφώς, αφήνετε να εννοηθεί, ότι το Γραφείο μας έχει υπερβεί τα όρια των αρμοδιοτήτων του.  Προφανώς θα μας θέλατε άφωνους και άβουλους, να παρακολουθούμε τις εκκλησιαστικές εξελίξεις χωρίς λόγο. Αγνοείτε, φαίνεται, ότι όλοι έχουμε λόγο στην Εκκλησία και κανένας, όσο υψηλό εκκλησιαστικό αξίωμα και αν έχει, δεν βρίσκεται υπεράνω κριτικής. Εδώ, Σεβασμιώτατε, δεν είναι Βατικανό, για να αποφασίζει ο κάθε Προκαθήμενος, όπως ο Πάπας, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, αλλά ο υπηρέτης του λαού του Θεού στον οποίο οφείλει να λογοδοτεί, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος», (Α΄ Πετρ. 3,15). Το αξίωμα του Επισκόπου στην Εκκλησία, δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε εξουσία, αλλά διακονία του λαού του Θεού: «Το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» (Πραξ.20,28). Η λέξη «ποιμαίνειν» δε σημαίνει «εξουσιάζειν», αλλά διακονείν. Αν μελετούσατε καλύτερα την Εκκλησιαστική μας Ιστορία, θα διαπιστώνατε, ότι ουδέποτε υπήρξε εποχή όπου Επίσκοποι, ή Πατριάρχες έκαναν ό,τι ήθελαν, χωρίς να λογοδοτούν σε κανέναν. Απλοί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, όταν διαπίστωναν ότι ο Επίσκοπός τους, ή ακόμα και Σύνοδοι Επισκόπων, παρεξέκκλιναν από την πίστη, ασκούσαν δριμύτατο έλεγχο. Χάρις σ’ αυτή την πρακτική διασώθηκε η Ορθόδοξη πίστη μας. Έστω για παράδειγμα ο έλεγχος και η αποδοκιμασία του συνόλου σχεδόν των Επισκόπων, που έλαβαν μέρος στην Ψευδοσύνοδο της Φεράρας – Φλωρεντίας, (1438-1439) και είχαν υπογράψει την «ένωση» με τους παπικούς. Ο πιστός λαός τους αποδοκίμασε όταν έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη και τους ανάγκασε να μετανοήσουν, φωνάζοντας από τα πλοία «η γλώσσα μας που είπε το ναι, ας ξεριζωθεί. Το χέρι μας που υπέγραψε, ας κοπεί»!

    Φαίνεται ακόμη να αγνοείτε την σημαντική συνοδική απόφαση της Συνόδου των Πατριαρχών του 1848, σύμφωνα με την οποία «… παρ’ ημίν ούτε Πατριάρχαι, ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού». Λησμονείτε ακόμη ότι  οι μεγαλύτερες αιρέσεις είχαν διατυπωθεί (και) από Πατριάρχες, (Νεστόριος, Διόσκουρος, Σεβήρος, Καλέκας κ.α.) και αλλοίμονο αν όλοι αυτοί οι αιρετικοί Πατριάρχες ήταν υπεράνω κριτικής. Δεν θα υπήρχε σήμερα Ορθοδοξία! Να σας θυμίσουμε ακόμη ότι στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία υπάρχει μία σειρά από ψευδείς και ληστρικές Συνόδους, οι οποίες ενώ είχαν εξωτερικώς άψογη συγκρότηση και οι αποφάσεις των είχαν παρθεί σχεδόν ομόφωνα από τους συμμετέχοντες επισκόπους, εν τούτοις δεν έγιναν αποδεκτές από την αλάνθαστη δογματική συνείδηση του πιστού λαού του Θεού και απορρίφθηκαν.

    7. Σας ενόχλησε ακόμη η φράση μας: «Σε αντίθετη περίπτωση να ηγηθεί ο ίδιος, [ο Μακ. κ. Θεόδωρος], Συνάξεως των Προκαθημένων, ή και Πανορθοδόξου Συνόδου, η οποία θα δώσει την λύση στο τρομακτικών διαστάσεων πρόβλημα». Δεν γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, ότι η συγκρότηση Οικουμενικών Συνόδων δίχως τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρείται πολλάκις στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία; Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε χωρίς την συμμετοχή του αιρετικού Πατριάρχη Μακεδονίου. Το ίδιο και η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας άγιο Κύριλλο, χωρίς τη συμμετοχή και την προεδρεία του αιρετικού Νεστορίου, τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Άλλωστε εμείς παρακαλέσαμε τον Μακαριώτατο να υποβάλει θερμή παράκληση στο παν. Οικουμενικό Πατριάρχη να συγκαλέσει την Πανορθόδοξη Σύνοδο, διότι ασφαλώς έχει αυτό το κανονικό δικαίωμα ο παναγιώτατος βάσει των Ιερών Κανόνων, το οποίο και σεβόμεθα και ουδόλως αμφισβητούμε. Διότι ως Πρόεδρος αποτελεί τον συντονιστή των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.    

    8. Επισημάναμε ακόμη ότι ο Μακ. κ. Θεόδωρος ήρθε «σε ευθεία αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό του».  Και τούτο διότι «στο παρελθόν κατ’ επανάληψη δήλωνε επισήμως σε συνεντεύξεις και άλλες δημόσιες εμφανίσεις του, ‘ότι η Ουκρανική Εκκλησία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας’. Και ξαφνικά στις 8 Νοεμβρίου 2019 δήλωσε, ότι αναγνωρίζει την ουκρανική σχισματική ομάδα, άρχισε να μνημονεύει τον ‘Προκαθήμενό’ της στις ιερές ακολουθίες και τον δέχθηκε σε ευθεία ευχαριστιακή κοινωνία». Δεν μας απαντήσατε, που οφείλεται η ξαφνική αλλαγή της στάσης του προς τον κανονικό και παγκοσμίως αναγνωρισμένο Προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας κ. Ονούφριο».        

    9. Σας ρωτάμε ακόμη: Βλέπετε εσείς άλλον τρόπο επίλυσης του μεγάλου προβλήματος που δημιουργήθηκε με την αντικανονική απόδοση Αυτοκεφαλίας εκτός από την συγκρότηση Πανορθόδοξης Συνόδου; Μακάρι, έστω και τώρα, να συνειδητοποιήσετε, τόσον Εσείς όσον και ο Προϊστάμενός σας, τη βασική και θεμελιώδη αυτή αλήθεια. Ότι δηλαδή η κανονική και Συνοδική μας Παράδοση ομόφωνα μαρτυρεί ότι η συνοδική επίλυση τέτοιου είδους πανορθοδόξων ζητημάτων είναι ο μόνος ασφαλής και νόμιμος τρόπος επιλύσεως. Άλλωστε η πρόταση αυτή, (Πανορθοδόξου Συνόδου), δεν είναι μόνο δική μας, αλλά της συντριπτικής πλειοψηφίας  των Προκαθημένων. Εμείς δεν θεωρούμε απαράδεκτη την χορήγηση της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, αλλά τον τρόπο με τον οποίο χορηγήθηκε και τα πρόσωπα στα οποία δόθηκε. Κατ’ αρχήν ούτε ρωτήθηκαν, ούτε συμφώνησαν όλοι οι Προκαθήμενοι των τοπικών Εκκλησιών με τον τρόπο που χορηγήθηκε η Αυτοκεφαλία. Αντίθετα η συντριπτική πλειοψηφία διαφώνησε. Και το σημαντικότερο: Δεν ρωτήθηκε η ίδια η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, υπό τον Μητροπολίτη κ. Ονούφριο. Επίσης αμφισβητείται και η χειροτονία των πρόσωπων στα οποία δόθηκε.

    10. Κάνετε μεγάλο λάθος, αν νομίζετε ότι «παίζουμε το παιχνίδι» της Ρωσίας, και ότι είμαστε ρωσόφιλοι. Προφανώς, είτε αγνοείτε, είτε αποσιωπάτε την κριτική που ασκούμε τακτικά στην Εκκλησία της Ρωσίας για τα οικουμενιστικά της ανοίγματα. Πρόσφατα ο Ποιμενάρχης μας σχολίασε με αυστηρότητα την συμμετοχή του Μητροπολίτη κ. Ιλαρίωνα σε συμπροσευχή με αιρετικούς Παπικούς σε παπικό ναό. Και ασφαλώς θεωρούμε εγκληματική την πολεμική επίθεση στον Ουκρανικό λαό, την οποία και καταδικάζουμε.

    11. Γράφετε ακόμη: «Διαφεύγει όμως της προσοχής μου, αν το Γραφείο της Ι. Μ. Πειραιώς έχει εξετάσει, εν τη θεοσδότω ελευθερία του πνεύματος και εν τω κανονικώ πλαισίω, τη λειτουργία του Συνοδικού Θεσμού στο Πατριαρχείο της Μόσχας σήμερα. Θα επιθυμούσα τα φώτα του Γραφείου σε αυτό το θέμα, εκτός εάν και σε αυτό θέμα έχουμε και πάλι το φαινόμενο του μονόπλευρου ‘πνευματικού πόνου’ ή αν ο ‘πνευματικός αυτός πόνος’ περιορίζεται και εξαντλείται μόνο στη ζώνη της διακεκαυμένης Αφρικής». Παρακολουθούμε, όσο αυτό μας είναι εφικτό, την εκκλησιαστική ειδησεογραφία από τα ελληνικά ιστολόγια, διότι  δυστυχώς δεν γνωρίζουμε την ρωσική γλώσσα, για να μπαίνουμε σε ρωσικά ιστολόγια. Όταν διαπιστώνουμε παραβίαση του Συνοδικού Συστήματος στο Πατριαρχείο της Ρωσίας, την αποδοκιμάζουμε και την στηλιτεύουμε. Επομένως ο «πνευματικός πόνος» μας δεν είναι «μονόπλευρος», αλλά σφαιρικός.

    12. Επαινούμε το γεγονός ότι το Αλεξανδρινό Πατριαρχείο δεν ανταπέδωσε την ίδρυση της Ρωσικής πατριαρχικής Εξαρχίας στην Αφρική με την δημιουργία αντίστοιχης Αλεξανδρινής Εξαρχίας στη Ρωσία. Επαινούμε επίσης το γεγονός ότι το Αλεξανδρινό Πατριαρχείο δεν έπαυσε να μνημονεύει τον Μακ. Πατριάρχη της Ρωσίας, ούτε χαρακτήρισε κάποιο κληρικό της Ρωσικής Εκκλησίας ως αιρετικό και σχισματικό, όπως απαραδέκτως έπραξε το Πατριαρχείο της Ρωσίας.

    13. Τέλος εις ό,τι αφορά το παρά κάτω σχόλιό σας: «Ο ίδιος ο ΣΤ΄ κανόνας της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, τον οποίον παραδόξως (!!!) ο άγιος Πειραιώς επικαλείται αναφέρει ρητώς: ‘Ει δε τις καταφρονήσας των κατά τα προδηλωθέντα δεδογμένων, τολμήσειεν ή βασιλικάς ενοχλείν ακοάς,….». Έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Τα μέλη του Γραφείου μας δεν έχουμε την πρόθεση να καταφύγουμε ούτε σε κοσμικά, ούτε σε εκκλησιαστικά δικαστήρια. Σας συγχωρούμε από καρδίας για τις πέρα για πέρα άδικες συκοφαντίες, πού διασπείρατε κατά του Γραφείου μας, έχοντας υπ’ όψη μας τον λόγον του  Κυρίου, «Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς…», (Ματθ. 5,11) και ευχόμεθα ο Θεός να σας δώσει ειλικρινή μετάνοια. Η φράση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας: «άλλως θα διεκδικήσουν οι θιγέντες την δικαίωσίν τους αστικώς καί ποινικώς», ας θεωρηθεί ως ρητορικό σχήμα λόγου.

Εξαιτούμενοι τις αρχιερατικές Σας ευχές, ευχόμεθα καλή μετάνοια, καλό Τριώδιο και καλή μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

πηγή