«Οι 52 δαίμονες της χαρτοπαιξίας»

 

...Ένα βιβλίο για όλους, αλλά και για όσους 

θα παίξουν την Πρωτοχρονιά…  

π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου

Αναδημοσίευση από εδώ

Εισαγωγή του blog μας: Το παρακάτω κείμενο σ' έναν πεπεισμένο ορθολογιστή 

ασφαλώς θα φανεί παραμύθι για μικρά παιδιά. Ωστόσο υπάρχουν γύρω μας & 

άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά με τη μεταφυσική πλευρά της τράπουλας. 

Εκείνοι ίσως κάτι ψυλλιαστούν, έστω, για το πού τους οδηγεί ο δρόμος που τραβάνε.

 Το ίδιο εύχομαι και για τους τζογαδόροους -ευκαιριακούς, συστηματικούς ή 

επαγγελματίες- που ίσως το διαβάσουν. Καλή Πρωτοχρονιά,

 δηλ. εορτή της περιτομής του χριστού και μνήμη του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.

Φύγαμε από τα Χριστούγεννα, πήραμε ευχές και ευλογίες Θεού μέσα από την Εκκλησία Του, ακούσαμε κάλαντα, ανταλλάξαμε επισκέψεις, χειραψίες, ρεβερέντζες, και τώρα βάλαμε πλώρη για Πρωτοχρονιά με ότι αυτό συνηθίζεται και συνεπάγεται…

Επειδή όμως την Πρωτοχρονιά γίνονται και πολλά παιχνίδια πονηρά με την τράπουλα, σκεφθήκαμε να ανοίξουμε ένα σχετικό με όλα αυτά βιβλίο, και όποιος θέλει βρέ αδελφέ, άς το διαβάσει !

Είτε παίξει, είτε δεν παίξει. Κερδισμένος θα βγεί, χαμένος όχι !

Όποιος διαβάσει το παρακάτω βιβλίο για τη χαρτοπαιξία, ασφαλώς θα πεί μέσα του:

«Αυτός που τα γράφει, για να κατέχει τόσο πολύ τα πράγματα, πρέπει να είναι πολύ μεγάλο χαρτόμουτρο ! ».

Σάς εξομολογούμαι όμως, ότι στα χαρτιά έβαλα μόνον μια φορά στη ζωή μου προ (58) πενήντα οκτώ ετών, όταν ήμουνα μαθητής.

Το βράδυ της πρωτοχρονιάς επήγα σε ένα καφενείο, που χαρτόπαιζαν. Ξεγελάστηκα και έβαλα μια δραχμή. Είχα οκτώ (8) εν όλω.

Για την εποχή, που η λίρα είχε 30-40 δραχ. ήταν λογαριασμός οι (8) δραχμές μου. Στην αρχή κέρδισα τρεις δραχμές. Έχασα κατόπιν δύο. Ξανακέρδισα, ξανάχασα. έφθασα να κερδίσω δεκάξη δραχ. Είχα γλυκαθεί και δεν ξεκολλούσα...

Γύρισε κατόπιν το χαρτί και έχασα τις δεκαέξι δραχ. και τις οκτώ δικές μου... Γύρισα κατόπιν αργά άφραγκος και εισέπραξα δριμύτατες παρατηρήσεις από τον παππού μου, Θεός σχωρέστον. Αϊ! αυτό ήταν. Από τότε δεν τα ξανάγγιξα στη μακρά ζωή μου.

Τότε θα πής: πώς τα ξέρεις και τα γράφεις, αφού έτσι δεν τα ξέρουν ούτε οι πιο μεγάλοι χαρτοπαίκτες του κόσμου; Θα σου λυθεί η απορία με την παρακάτω επιστολή ενός φίλου και συνεργάτη μου:

«Πάτερ Χαράλαμπε,

Εν Χριστώ χαίρετε! Σάς γράφω αυτές τις γραμμές από το μακρυνό Νεπάλ, στους πρόποδες των Ιμαλαΐων! Φυσικά δεν ήλθα εδώ δια τουρισμό, αλλά να συλλέξω στοιχεία.  
Σήμερα συνάντησα μερικά ενδιαφέροντα άτομα κατέχοντα γνώσεις δια τα θέματα, τα οποία μας ενδιαφέρουν! Ατενίζω τις τρομερού ύψους κορυφές και σκέπτομαι τις σκοτεινές δυνάμεις, που εξορμούν απ’ εκεί κατά της Ορθοδοξίας μας!  

Το μεγάλο υψόμετρο πειράζει πολύ την καρδιά μου. Ευτυχώς φεύγω αύριο πιο κάτω, στο Κατμαντού. Ύστερα από λίγες μέρες θα έχουμε τα Χριστούγεννα. Θέλω πάντοτε να σάς χαρίσω κάτι, που να σάς χαροποιήση! Σάς στέλνω λοιπόν σήμερα αυτά τα χειρόγραφα.
Μου αναθέσατε προ πολλού να συλλέξω στοιχεία για τη χαρτοπαιξία, αλλά έπρεπε να έλθω ως έδώ δια να μπορέσω να τα αποτελειώσω. Επεξεργαστείτε αυτά, όπως εσείς ξέρετε και χαρίσατε τα σ' όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς δια να διαφωτιστούν! Θερμώς σάς παρακαλώ να προσεύχεσθε καθημερινώς δι' εμέ. Διότι, όσο ποτέ άλλοτε έχω ανάγκην των προσευχών σας.
ασπάζομαι την δεξιάν σας
ο πιστός σας εν Χριστώ συνεργός

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α'

Η γέννηση της χαρτοπαιξίας και η προϊστορία της…

Κάθε φορά, όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και τον Νέον έτος, οι εφημερίδες και τα περιοδικά όλου του κόσμου, αρχίζουν να γράφουν άρθρα, μελέτες, σχόλια γύρω από την χαρτοπαιξία, ρουλέτες και άλλα τυχερά παιχνίδια... 

Ταυτοχρόνως δημοσιεύονται αι «σοβαραί δηλώσεις» των διαφόρων μάγων, οραματιστριών και μέντιουμ, δια το τι περιμένει την ανθρωπότητα στον ερχόμενο νέο χρόνο. Ποιες καταστροφές θα γίνουν και πού! Ποιοι μεγάλοι και ισχυροί του κόσμου τούτου «θα τα τινάξουν»! Ποια μεγάλη ηθοποιός θα τελέση τους γάμους της δια 11ην φορά ή και άλλα χειρότερα.

Ετοιμάζονται εξ άλλου οι άνθρωποι για τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης. Σκέπτονται το 40ήμερο, τη νηστεία, το ότι θα Κοινωνήσουν. Σκέπτονται ακόμα τα ψώνια, το πλούσιο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, τις επισκέψεις, τα δώρα, που θα πάρουν ή θα δώσουν, τα κάλαντα και χίλια δύο άλλα πράγματα, όπως εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια από τον ερχομό του Σωτήρος μας.

Καλά και ευλογημένα όλα αυτά, αλλά σκέπτονται, χωρίς να εμβαθύνουν και ορισμένα άλλα πράγματα... Σκέπτονται το τραπέζι με την πράσινη τσόχα, όπου θα γίνη η δια της χαρτοπαιξίας αναμέτρησις, ή την ρουλέτα.

Θα παίξουν «έτσι για το καλό» χωρίς να γνωρίζουν, ότι, ενώ προετοιμάζουν τον εαυτόν τους σωματικώς (δια της νηστείας) και πνευματικώς (δια του εκκλησιασμού και Αγίας Κοινωνίας) για τις γιορτές, ταυτοχρόνως ανοίγουν τας θύρας δια την εν καλπασμώ είσοδον δαιμόνων, οι οποίοι μπορούν να ριζώσουν, όχι μόνον στις οικίες των, αλλά και μέσα σ' αυτούς τους πιστούς, μέχρι τελείας καταστροφής και αφανισμού των!

Ακριβώς γι' αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο θα μιλήσουμε σ' αυτό το βιβλίο στους αγαπητούς μας αδελφούς και θα τους αποκαλύψομε όλες του τις πτυχές! Το φως του ηλίου της Βηθλεέμ δεν θα πρέπει να σκιαστεί από τα σύννεφα της Κολάσεως. Τα όσα θα εκθέσομε εδώ ίσως για πρώτη φορά γράφονται και αποκαλύπτονται.

Δεν πρόκειται περί των συνήθων πολυλογιών, οι οποίες εγράφησαν κατά καιρούς επί του θέματος της χαρτοπαιξίας, άλλα περί επισταμένης ερεύνης, την οποίαν επί μακρόν έκανε φίλος μου.

Επισκέφθηκε προς τούτο διάφορα μέρη της Ασίας, όπως την έρημο Τάκλα-Μακάν, Θιβέτ, Ινδία και προσφάτως (1979) το Κατμαντού του Νεπάλ εις τους πρόποδας των Ιμαλαΐων! 

Είχε την δυνατότητα να συνομιλήσει επί του θέματος, με τους πλέον «αρμοδίους» απ αυτού σατανιστάς - Ινδουϊστάς!  

Ας μη λησμονούμε, ότι αυτή τη στιγμή διεξάγεται από αυτούς σε παγκόσμια κλίμακα επίθεση κατά του Χριστιανισμού και ειδικώς κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Αλλά απ’ αυτού εις έτερον πόνημα!

Ιδού, λοιπόν, η ΑΛΗΘΕΙΑ, όπως έχει σύμφωνα με στοιχεία που βρήκαμε:

Όταν σε παμπάλαιους χρόνους η μεγάλη ήπειρος του Ειρηνικού ωκεανού «Μοθ» άρχισε να συνταράσσεται από τρομερούς σεισμούς, δια να καταποντισθεί τελικά πριν από χιλιάδες χρόνια και με πληθυσμό πολλών εκατομμυρίων κατοίκων εις τα βάθη του ωκεανού, αρκετές χιλιάδες από αυτούς είχαν εγκαίρως μεταφερθεί στην Ανατολική Αφρική, την Κεντρική Αμερική και το Θιβέτ!

Η ήπειρος «Μού» κατεστράφη και κατεποντίσθη από την οργή του Θεού, διότι οι κάτοικοί της ήσαν σατανολάτραι και έκφυλοι! 

Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένον, ότι ο Θεός για την ιδία αίτία τιμώρησε και κατά τον ίδιον τρόπον και άλλους λαούς. Η Ατλαντίς! Τα Σόδομα και Γόμορρα! η Σίβαρις! η Μού!

Οι Ιερείς, οι εγκατασταθέντες εις τα Ιμαλάια, συνέχισαν το έργον των και αποτέλεσαν τον πυρήνα του Λευκού αδελφάτου, αυτής της Υπερ-μασωνικής οργανώσεως, η οποία δρα μέχρι των ημερών μας με αύξουσα ζωτικότητα! 

Οι Ιερείς αυτοί των Ιμαλαΐων ήλθαν εις επαφή με τους λαούς της Ασίας και τους δίδαξαν διάφορες τέχνες.

Το επιτελείο του Λευκού Αδελφάτου…

Επειδή οι Κινέζοι ήσαν τότε πολυαριθμότεροι και ισχυρότεροι από τους άλλους Ασιατικούς λαούς, οι Ιερείς της «Μου» τους δίδαξαν την τυπογραφίαν, την παρασκευή και χρήσι χάρτου, πυρίτιδος, πυξίδα και άλλα πολλά, τα οποία «εφευρέθηκαν» εις την Ευρώπην μετά από πολλά χρόνια!

Πριν ο Γουτεμβέργιος «εφεύρει» την τυπογραφίαν, ήδη προ Χριστού οι Κινέζοι εξέδιδον ημερησίαν εφημερίδα τρις της ημέρας!

Η πρωινή έκδοσις ήτο επί ροζ χάρτου, η μεσημβρινή έκδοσις επί λευκού χάρτου και η εσπερινή επί γαλανού χάρτου! Κανονικά χαρτονομίσματα εκυκλοφόρουν εις την Κίναν 1500 χρόνια προ Χριστού!

Οι ίδιοι εδιδάχθησαν να κάνουν χρήσιν νυκτερινών φώτων, υπό το φως των οποίων απέκρουον εχθρικάς επιθέσεις, αυτά τα οποία επέζησαν μέχρι των ημερών μας ως «Βεγγαλικά»! 

Ας μη ξεχνάμε, ότι η Βεγγάλη είναι στις Ινδίες και οι Ινδίες εις τους πρόποδας των Ιμαλαΐων!

Φυσικά τα όσα εδίδαξαν οι απόγονοι των Ιερέων της «Μου» ήσαν με ανταλλάγματα Έτσι όλες οι θρησκείες της Ασίας διεβρώθησαν από τον σατανισμόν! Αλλά και στη Θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης έγινε κατόπιν κάποια προσπάθεια για να διαβρωθή από το Ταλμούδ και τους Ταλμουδιστάς!

Από το «βιβλίο των εναλλαγών» στην τράπουλα…

Διδάσκοντες τους Κινέζους και λοιπούς λαούς τις επιστήμες και τις τέχνες, οι απόγονοι των Ιερέων της «Μου», τους δίδαξαν και ΕΠΑΦΕΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ!

Οι δαίμονες με τη σειρά τους τους δίδαξαν την μαντείαν και την μαγείαν. Τους έμαθαν δηλ. πως να βοηθούνται από τους δαίμονας κατά την διάρκειαν της ζωής των!

Προς τον σκοπόν αυτόν συνετάγη 5.000 χρόνια προ Χριστού ειδικός κώδιξ οδηγιών με το όνομα «ΥΙ -ΚΙΝΓΚ» Με την βοήθειαν του οποίου έκτοτε εκυβερνάτο η Κίνα και σχεδόν ολόκληρη η Ασία!

Μα και ο κάθε σχεδόν Κινέζος θεωρούσε καθήκον του σε κάθε βήμα της ζωής του να προσφεύγη στη μαγεία του «Ιερού» αυτού βιβλίου, για να λάβη τον «Χρησμόν» από το εξάγραμμα, για το τι πρέπει να κάνη!

Όπως αναφέρει η παράδοσις κατά την σύνταξιν του «ΥΙ- ΚΙΝΓΚ» προσήλθαν εκατοντάδες δαίμονες και έδωσαν, δια ζώσης οδηγίες, οι οποίες και κατεγράφησαν υπό των ειδικών γραφέων!

Ήτο τόσο μεγάλης σημασίας ο συνταχθείς αυτός δαιμονικός Κώδικας, ώστε αυτός ο Κομφούκιος να πη:  

«Εάν επρόκειτο να προστεθούν μερικά ακόμη έτη στην ζωή μου, θα διέθετα πενήντα εξ αυτών για τη μελέτη του ΥΙ - ΚΙΝΓΚ (δηλ. του βιβλίου των εναλλαγών) και έτσι θα απέφευγα να πέσω σε μεγάλα σφάλματα»!

Αργότερα ο ίδιος ο Κομφούκιος, προσέθεσε πολλά σχόλια εις τον Κώδικα ΥΙ- ΚΙΝΓΚ. Με την παρέλευσιν του χρόνου 48 άλλοι κινέζοι σοφοί προσέθεσαν και άλλα σχόλια και εξηγήσεις! (Βλέπε:) «GΗΙΝG μετάφρασις JΑΜΕ LΕGGΕ, βιβλιοθήκη Αμερικανικού Κογκρέσου, Δελτίον άρ. 63 - 19508.

''Από τα σπήλαια και τα άντρα του Θιβέτ στα σαλόνια και τα φτωχόσπιτα''

Πριν προχωρήσωμε θα πρέπει να αναφέρωμεν, ότι όπως προκύπτει από αρχαία κείμενα, ο Κώδιξ Υι - Κίνγκ ήδη υπήρχε το 3322 π.Χ. ο δε Κομφούκιος έζησε τον 6ον π.Χ. αιώνα! Αλλά ας εξετάσουμε το τι είναι το «βιβλίον των εναλλαγών» και πώς εφαρμόζεται! Φυσικά θα το κάμωμεν αυτό όσον το δυνατόν πιο περιληπτικά, διότι το βιβλίο αυτό αποτελείται από 1.000 και πλέον σελίδες κείμενο και άλλες περίπου 1.000 σελίδες με σχόλια.

Σύμφωνα με την Κινεζική παράδοση μέσα από τον Χω ανεδύθη ένα τέρας, το οποίον ήτο διαστάυρωσις δράκοντος και ίππου. Αυτό έφερε στη ράχη του σχήματα υπό μορφήν μαύρων κύκλων! Από ένα άλλο ποταμό, τον Λω, ανεδύθη μια χελώνα, η οποία έφερε στη ράχη της σχήματα υπό μορφήν ερυθρών κύκλων! Ο ποταμός Χω είναι γνωστός σήμερον ως Γιάνγκ Τσεκιάγκ δηλαδή ο Κίτρινος ποταμός!

Οι σοφοί κινέζοι της παλαιάς εποχής έκαναν ένα συνδυασμό των οχημάτων, τον οποίον ονόμασαν «χάρτην της μαντείας» και ο οποίος διατηρήθηκε ως κειμήλιον εις τα ανάκτορα μέχρι το 10079 π.Χ.

Ο τρόπος της μαντείας ήτο ο εξής: ένα νόμισμα ή δίσκος έφερε από την μια πλευρά ένα μαύρο κύκλον και από την άλλη ερυθρόν. Κάτι που θα λέγαμε σήμερα «Κορώνα ή Γράμματα», ο επιθυμών να λάβη τον χρησμόν ερριχνε τον κύκλο εξ (6) φορές και κατέγραφε το αποτέλεσμα εις μίαν κάθετον γραμμήν!

Κατόπιν θα άνοιγε το βιβλίον των εναλλαγών Υί -Κίνγκ και θα εύρισκε εκεί την επεξήγησι του δαιμονικού χρησμού! Κατ’ αρχάς οι συνδυασμοί ήσαν εκατοντάδες (δια την ακρίβειαν 512) !

Αργότερα όμως σταθεροποιήθηκαν στους 64! Και αργότερα οι μικροί αντεκατεστάθησαν δια γραμμών. Ένας μαύρος κύκλος έγινε μία γραμμή! Και ο ερυθρός δύο διακεκομμένες γραμμές ίσες προς το μήκος της μεγάλης γραμμής!

Το βιβλίο των «εναλλαγών» του έδιδε την εξήγηση!... Ο άνθρωπος ήτο πλέον ήσυχος και γνώριζε το πώς να αντιμετώπιση το κάθε του πρόβλημα οικογενειακό, εμπορικό επαγγελματικό! Τον λόγο είχε πάντοτε το Υι -Κίνγκ!

Κατμαντού, τό κέντρο τής μαγείας στήν Άπω Ανατολή...

Περί το 600 π.Χ., όταν οι Εβραίοι ακόμη ήσαν στη δουλεία της Βαβυλώνος, πολλοί εξ αυτών ήλθαν σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το Yi-Κίνγκ εις χώρας εκτός των σινικών τειχών και μερικοί μάλιστα έφτασαν στα κρησφύγετα του Λευκού Αδελφάτου εις τα Ιμαλάια.

Το αποτέλεσμα ήτο ένα συνέδριον όλων των ενδιαφερομένων, εις το οποίον κατά την παράδοσιν προσήλθαν και 365 δαίμονες.

Οι περισσότεροι εξ αυτών συμφώνως προς τα Κινέζικα κείμενα ήσαν «μικρού αναστήματος (2.5 - 3 ποδών ύψους), πολύ δύσμορφοι, βρωμεροί και μερικοί εξ αυτών έφερον στολές μαύρου και ερυθρού χρώματος με μαύρους κύκλους ή γραμμές».

Οι δαίμονες αυτοί εδίδαξαν συνολικώς 18 διάφορα «τυχερά» παιχνίδια εις τους συνέδρους, εκ των οποίων επέζησαν μέχρι των ημερών μας μόνον μερικά παιχνίδια. Περί των λοιπών απωλέσθη κάθε πληροφορία! Για κάθε δε σύμβολο και είδος τυχερού παιχνιδιού διορίσθηκε και ο «αρμόδιος» δαίμων!

Η τράπουλα στην Ελλάδα…

Στην Ελλάδα φέρανε τα χαρτιά οι Βενετσιάνοι. Τα φέρανε αρχικά στα Επτάνησα και διατήρησαν εδώ στη πατρίδα μας το ιταλικό τους όνομα.
Η ιταλική ορολογία «τράπουλα» σημαίνει φάκα, παγίδα, απάτη.

Αλλά και η άλλη ιταλική ορολογία «κοντσίνα» σημαίνει επίσης παγίδα, συμπαιγνία.

Τα πρώτα ελληνικά χαρτιά τυπώθηκαν στη Βιέννη από φιλέλληνες ύστερα από την επανάσταση του 1821 και είχαν πατριωτικό χαρακτήρα. Οι φιγούρες τους παριστάνανε ήρωες, μορφές του εθνικού αγώνα, όπως τον Κολοκοτρώνη, τον Μιαούλη, τον Κανάρη, τον Ρήγα, τον Υψηλάντη και άλλους. 

Στην τράπουλα εκείνη είχε ντάμες την «θεά» Αθηνά, την Καρτερία κ.λ.π. Μια τέτοια τράπουλα σώζεται στο Εθνολογικό Μουσείο.
Γύρω στον 16ον αιώνα ήτανε τόσο μεγάλο το πάθος της χαρτοπαιξίας στις διάφορες χώρες, ώστε δεν υπήρχε λαϊκό εστιατόριο χωρίς τράπουλα καινούργια ή παλιά.

Στην Ελλάδα υπήρξαν αντιδράσεις για το παιγνίδι αυτό. Χαρακτηρίσθηκε πολύ γρήγορα σχολείο διαφθοράς και απάτης, αιτία καταστροφής για την οικογένεια και την κοινωνία. Για να παρακάμψουν ακριβώς την αντίδραση αυτή ζωγράφισαν στα παιγνιόχαρτα τις μορφές των ηρώων της Επαναστάσεως Ρήγα Κολοκοτρώνη κ.λ.π.

Το πρώτο ελληνικό γραπτό κείμενο, που μνημονεύει τα χαρτιά στην Ελλάδα, το συναντούμε σ' ένα ποίημα, Το ποίημα αυτό, που γράφτηκε το 1949, έχει τίτλο: «Το Θανατικό της Ρόδου». Ο Ποιητής Εμ. Γεωργιλάς, αποδίδει την πανούκλα, που θέρισε πολύ κόσμο την εποχή εκείνη, στη οργή του Θεού, επειδή παίζανε εκεί με μεγάλο πάθος... χαρτιά! Συμβουλεύει, λοιπόν τους Ροδίτες, ο Γεωργιλάς, και τους καλούς χριστιανούς, που παρασύρθηκαν στη «σατανική χαρτοπαιξία» να μετανοήσουν, για να πάψη η δίκαιη οργή του Θεού.

«Και τα παιγνίδια και χαρτιά και ζάρια να τα κάψουν

Και όσα βλάπτουν την ψυχήν έργα κακά να πάψουν...»

Οι 52 δαίμονες εξουσιάζουν την τράπουλα…

Πριν να αναφέρομαι τους 52 δαίμονες «αρμοδίους» δια το κάθε χαρτί της τράπουλας, θα πρέπει να πούμε, ότι κατά την πρώτη επαφή όλοι τους προσπαθούν να εξακριβώσουν 

αν «ταιριάζουνε» με το υποψήφιο θύμα τους. Τελικά επικρατούν 1-4 εξ αυτών και αρχίζουν να ΕΠΙΔΡΟΥΝ!

Τότε ο χαρτοπαίκτης αρχίζει να παρατηρή, ότι το τάδε ή το δείνα χαρτί τον ευνοεί! Αυτό είναι και το πρώτο βήμα!

Όταν τα πράγματα προχωρήσουν «κατ' ευχήν», τότε οι εγκατασταθέντες δαίμονες θα ζητήσουν βοήθειαν άλλων «συναδέλφων» ειδικών στην κλοπή, χαρτοκλοπή, εξώθησιν στην πορνεία, μοιχεία, φόνον και τελικά και στήν αυτοκτονία!

Σε άλλο σημείο του παρόντος θα ασχοληθούμε και μ' αυτά τα δαιμονικά πνεύματα, τα οποία επιδιώκουν ένα και μόνο την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ!

Θα πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε, ότι τα πνεύματα τα πονηρά παρουσιάζονται και αυτά σαν να διαιρούνται σε τρία γένη : αρσενικό, θηλυκό, και ουδέτερο!

Δεν είναι δε τυχαίο το, ότι οι τέσσερες Ντάμες της τράπουλας έχουν ως «προστάτριες» τέσσερα σατανικά πνεύματα θηλυκού γένους! με χειρότερη απ’ όλες την Ντάμα Μπαστούνι.

Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφεύς Αλέξανδρος Πούσκιν σε ένα διήγημα του, με τον τίτλο «Ντάμα Μπαστούνι», περιγράφει το δράμα ενός Ρώσου νεαρού χαρτοπαίκτη, ο οποίος δολοφόνησε μια γραία χαρτοπαίκτρια, η οποία διαρκώς εκέρδιζε, δια να αποκαλύψη το μυστικό της! Τελικά αυτός βρήκε πολύ τραγικό τέλος!

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ…

Και τώρα σας παρουσιάζουμε τους 52 «κυριάρχους» της τράπουλας! Τους 52 κακούς δαίμονας, οι οποίοι κατέστρεψαν εκατομμύρια ανθρωπίνων ψυχών μέχρι των ημερών μας ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ να καταστρέφουν, επεκτείνοντας διαρκώς τα όρια της σατανικής των δράσεως!

SAMAS RΑΥΜΟΝ SARIEL ΖΑVΕΒΕ SARLIL ΤUΜΑΕL TUREL ΙΒLΙS RUMAEL ΑΖΑΖΕLΟΝ ΜΑΜΜΟΝ RΙΜΜΟΝ ΑΖARADEL ΑΖΖΑ GAIM ΗΑΚΑΕL TABAET ΖΕFΟΝΙΤΗ BELIAR IUVΑΡΤ RIGAS ADRAMALEG SAGΗΑΜ DAMA SATRINA ΡΑΤΡΟΤΑΙ VALESSAMANGALUF SAGMAGIRΙΝ ΜΑRUT ΜURMUR ΒΕLΕΤΗ ΒΑLΑΜ URΑΚΑ ΒΑRΑΜΕΕL ΕRRΙΝΕ SIMARE SIEL ΡΑΙΜΟΝ ΑΤARGULPH ΑΖΑΖΕL ΜΕRΕSΙΝ SΕΑLΙΑΗ ΑΖΖΑΕL ΗΑΝΑΝΕL ΗΑURAS USIEL GADRΕΕL ΑRMAROS ΑSΒΕΕL ΚΟΚΑΒΕL SARMIEL SAMSAVEEL SEKET LILITH ΥΑΗRIEL DAGΟΝ

Ο χαρτοπαίκτης και ο κάθε «τζογαδόρος» κατ' αρχάς μόνον ενδιαφέρεται να κερδίση, να πλουτήση, να κυριάρχηση εις βάρος των άλλων! Αργότερα, με την πάροδον του χρόνου, έχει τόσον κυριευθή από τους αρμοδίους δαίμονας, ώστε ΔΕΝ τον ενδιαφέρει καν το γεγονός, ότι χάνει. Το πάθος γίνεται «η τέχνη δια την τέχνην!». L’ ART POUR L’ ART!

Ο παίκτης παύει να ενδιαφέρεται , όχι μόνον δια τους άλλους, αλλά και δια τον ίδιο τον εαυτόν του!

Πολλές φορές ξεχνάει και να φάγη ακόμα. Την ημέρα εις την εργασία του είναι αφηρημένος. Το μόνο που τον βαστάει κάπως είναι ο καφές και το κάπνισμα. Μισεί τα πάντα και όλους, διότι τους θεωρεί ως εμπόδια στη ζωή, που κάνει. 

Το μόνο, που σκέπτεται, είναι το πότε θα έλθη το βράδυ για να στρωθή στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα! Μόνο εκεί αποκτά κάποιο χρώμα το πρόσωπο του! Ο άλλοτε γερός οργανισμός του έχει προσβληβή από νευρασθένεια, ταχυπαλμία και κακή λειτουργία όλων των οργάνων!

Ο παίκτης για μερικές μόνον στιγμές συνέρχεται και βλέπει την καταστροφή την ιδική του, της οικογενείας του, της εργασίας του, των παιδιών του!  

Τότε ακριβώς επεμβαίνουν και οι 52 δαίμονες και του ψιθυρίζουν: «Παίξε δια να σωθής! Εδώ που έφτασες δεν μπορείς να επιστρέψης πλέον πίσω! η μόνη σου ελπίδα είναι να κερδίσης!».

Ο παίκτης, ο οποίος έφτασε σ' αυτό το σημείο, είναι έτοιμος να διαπράξει και άλλο θανάσιμο σφάλμα!

Οι ίδιες οί  ("εσωτερικές ") φωνές θα του ψιθυρίσουν: 

«Δια να είσαι τυχερός στο παιχνίδι χρειάζεσαι όχι μόνον προσοχή, αλλά και κάποια βοήθεια. Άκουσες τι λένε δια τον κ.Χ. Παπαδόπουλον, ή κάποιον άλλον. Αυτός απέκτησε τεράστια περιουσία στα χαρτιά, διότι είχε ΦΥΛΑΧΤΟ! Ένα φυλαχτό, που το είχε πάντα μαζί του και κέρδιζε. Γιατί δεν αποκτάς και συ ένα παρόμοιο φυλαχτό;»

Το θύμα, το οποίον συμφωνεί με τους ψιθύρους αυτούς φυσικά δεν πρόκειται να πάη στην Εκκλησία για να απόκτηση αυτό το φυλαχτό. Έτσι θα καταλήξειξη σε καμμιά μάγισσα Χαρτού! Αυτή θα τον «παρηγόρηση» λέγοντας, ότι βλέπει γρήγορα κέρδη.. «Λεφτά! Πολλά λεφτά σου πέφτουνε!» και θα τον εφοδιάση με το απαιτούμενο «φυλαχτό».

Αντί όμως να σωθή από το βούρκο της επικείμενης καταστροφής ο δυστυχής, θα βυθισθή ακόμη βαθύτερα! Οι δαίμονες γύρω του και ΜΕΣΑ ΤΟΥ πανηγυρίζουν λέγοντες: «Τώρα είναι δικός μας! Δεν μας ξεφεύγει!» Αλλά ας δούμε τι άλλα κέρδη μπορούμε να αποκομίσωμεν απ’ αυτόν;...

Τα ξημερώματα, όταν ο χαρτοπαίκτης θα γυρίση σπίτι του, όλοι θα κάνουν, ότι κοιμούνται. Η γυναίκα του, η κόρη του, τα παιδιά του θα κρύψουν τα πρησμένα από το κλάμα πρόσωπα των, γιατί το βράδυ έπεσαν νηστικοί... 

Το ψυγείο είναι άδειο... Στο τραπέζι της κουζίνας ίσως να υπάρχη κανένα σημείωμα, ότι πέρασαν για κάποιο γραμμάτιο που έληξε..., ότι ο καθηγητής των Αγγλικών θέλει να πληρωθή, γιατί είναι ο τρίτος μήνας απλήρωτος... Ότι η ΔΕΗ θα κόψη αύριο το φως, και άλλα χειρότερα.

Το δράμα της χαρτοπαιξίας δεν πλήττει μόνον τον χαρτοπαίκτη, αλλά ολόκληρο το περιβάλλον του! Κοντά σε 100 χαρτοπαίχτας υποφέρουν πολλές φορές χίλια (1.000) άτομα. Πώς να μη χαίρονται οι δαίμονες; Το τι καταστροφές δύναται να επιφέρη στην κοινωνία η χαρτοπαιξία και ο τζόγος γενικώς θα εξετάσωμεν εις άλλα σημεία του παρόντος βιβλίου.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΤΗΣ ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑΣ. ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΤΩΝ…

Κλείνοντες αυτό το κεφάλαιο θα αποκαλύψωμε στους αναγνώστες μας το τι στην πραγματικότητα συμβολίζουν τα «καμουφλαρισμένα και φαινομενικώς αθώα τέσσερα σήματα της τράπουλας μας και ας μας συγχωρέσουν δια την ελευθεροστομία μας.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: «Ου βούλομαι σεμνότητι λόγω καλλωπίζεσθαι, αλλά σεμνούς ποιείσαι τους ακούοντας» Ιδού λοιπόν η τρομερή αλήθεια.

Καλλίτερα σύμβολα ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να επινοήσουν αυτοί, οι οποίοι τόσον ενδιαφέρονται για την καταστροφήν των ανθρώπων, με την Πορνεία, την αρσενοκοιτία ( ομοφυλοφυλία ), την Μαύρη Μαγεία κάτω από τα γνωστά σε όλους «αθώα» σήματα...κατατεθέντα...

Τά σύμβολα των τεσσάρων σειρών υποκρύπτουν και αναπαριστούν:

Η κούπα, ή καρδιά τα στήθη και το γεννητικό όργανο της γυναίκας...

Το μπαστούνι, την έδρα και τα γεννητικά όργανα του άνδρα...

Το σπαθί, τον ανίερο σταυρό της μαύρης μαγείας “Κρουξ – Ανσάτα”, και 

Το καρρώ, τον εξάκτινο Εβραϊκό αστέρα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'

• Μετά το «πρώτο βήμα» και την σταθεροποίησιν της «πρώτης γραμμής του μετώπου» οι 52 δαίμονες ζητούν ανάλογες ενισχύσεις.

• Οι πρώτοι εφεδρικοί δαίμονες καταλαμβάνουν με στόχον όχι τους χαρτοπαίκτας αλλά την οικία και τους οικοδεσπότες, που προσφέρουν άσυλο δια τους χαρτοπαίκτας!

• H δεύτερη ομάδα ενισχύσεως, που καταφθάνει με στόχο τους παίκτας, και τους, ή τας συζύγους των…

Ευρισκόμεθα μπροστά στο γήπεδο του αγώνος το τραπέζι με την πράσινη τσόχα! στο ίδιο δωμάτιο ή αίθουσα μπορεί να υπάρχουν και άλλα παρόμοια τραπέζια, όπου είναι θρονιασμένες ηλικιωμένες ή μη κυρίες σε ένα φιλικό αγώνα του Κούμ-Κάν! Οι κύριοι όμως προτιμούν κάτι πιο σοβαρό, κάτι το περισσότερο συγκινητικό!

Οι 52 έχουν προ πολλού μοιραστεί την «πελατεία» τους! Σε κάποια στιγμή η υπηρέτρια φέρνει μέσα τα «τρέλερς» (τραπεζάκια με ρόδες φορτωμένα με μεζέδες και ποτά). Τα ποτήρια, παγάκια, μαχαιροπήρουνα αστράφτουν και κάνουν ένα γνώριμο κουδούνισμα. Μια μικρή διακοπή για να πάρουν κάτι οι «αγωνιζόμενοι».

--«Τώρα! ξαφνικά προστάζει η «Σαντρίνα», τους εφεδρικούς δαίμονας, που εκλήθησαν. 

«Τώρα γευόσαστε την ατμόσφαιρα της οικίας αυτής με πόθους ερωτικούς και παράνομους. Εμπνεύσατε με σκέψεις μοιχείας τον Ιωάννη και την Ευαγγελία, τον Γιώργο και την Κωντσταντίνα, τον Δημήτρη και την Αικατερίνη...».  

Ακολουθούν τα ονόματα των παρόντων, αλλά και απόντων! Δεν είναι αυτό το αποτέλεσμα της μικράς ποσότητος των οινοπνευματωδών ποτών, που κατηνάλωσαν οι χαρτοπαίζοντες!

Έτσι ξαφνικά η κυρία Δημητρούλα, παντρεμένη και με παιδιά στο Γυμνάσιο, αισθάνεται πόθο δια τον κ. Αλεξόπουλο, ο οποίος δεν ευρίσκεται καν στην αίθουσα! Ούτε και αυτή δεν γνωρίζει πώς το σκέφθηκε αυτό. Στα καλά καθούμενα!

Αλλά μπορεί ο στόχος της να είναι ο κ. Ιωαννίδης, που παίζει στο άλλο τραπέζι κοντά στη πόρτα. Ακριβώς την ίδια σκέψη θα περάση την ίδια στιγμή και από το μυαλό του κ. Ιωαννίδη! «Διάβολε, θα σκεφτή αυτός, αυτή με το πράσινο φόρεμα δεν είναι καθόλου άσχημη!» Και ξαφνικά τα βλέμματα τους θα διασταυρωθούν σαν μαγνητισμένα! Θα ξαφνιαστούν και οι ίδιοι και ίσως ανταλλάξουν και κανένα χαμόγελο!

«Αυτό είναι»! Θα πη η Σατρίνα θα προστάξη τους εφεδρικούς δαίμονες να συνεχίσουν το έργο τους...

Αλλά ποίοι είναι οι κληθέντες προς ενίσχυσιν δαίμονες; Μη νομίζετε, ότι πρόκειται για μικροδαίμονες δεκάτης πέμπτης διαλογής! Όχι ! Κάθε άλλο!

Εδώ θα προσέλθουν ακάθαρτα πνεύματα του μεγέθους του GΟG -SΗΕΚLΑΗ, SΑΤΗΑRΙΕL, CΑΜCΗΙCΟΤΗ, ΜΑRΑΒSΕRΑR και ΤΟGΑRΙΝΙ! Ένας κι' ένας του σκληρού πυρήνος του Εωσφόρου!  

Κι’ όταν έρχονται αυτοί, οι 52 δαίμονες της παγίδος καταλαμβάνονται από φόβο και τρόμο, τόσο φοβεροί είναι και δι' αυτούς ακόμη τους «Άρχοντες» αυτοί του σκότους!
 

[...]

Και ενώ αυτά συμβαίνουν αοράτως γύρω από τους χαρτοπαίζοντες, η δαιμονική συνωμοσία καταστρώνεται! Ο GOG - SHEKLAH προστάζει. «Δώσατε απόψε κέρδη στον Ιωάννη, ο όποιος έχει ειδικό φυλαχτό δικό μας!»
«Σήμερα πρέπει να γλυκαθή ο Πέτρος με ένα καλό ποσό!»

«SΕΚΕΤ, δώστε στον Ανδρέα να καταλάβη, ότι είσαι η τύχη του! Το τυχερό χαρτί!»

Αλλά, αγαπητοί αναγνώστες, μη νομίζετε, ότι σε όλες τις περιπτώσεις της χαρτοπαιξίας προσέρχονται και τα «μεγάλα αφεντικά» του Εωσφορικού επιτελείου, διότι όταν προσέρχονται, τότε εκεί τάχιστα συμβαίνουν μεγάλα πράγματα ή ακριβέστερα ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ! Άλλωστε οι 52 βασικοί «πρωταγωνισταί» είναι υπεραρκετοί!

Τα πάντα γύρω από το τραπέζι της χαρτοπαιξίας γίνονται ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟΝ! 

Δεν έχει σημασία, εάν ο τάδε παίκτης «θυμάται» τα χαρτιά ή ακολουθεί κάποιο «σύστημα»! Εάν το αποφασίσει ο ADRAMELEC και η ΡATRΟΤΑ ή κάποιος άλλος διάβολος, ο φουκαράς θα πάει κατά.... διαβόλου, ο οποίος θα τον πάρη και θα... τον σηκώση!

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, όταν δια τους χαρτοπαίζοντας «ενδιαφέρθηκαν» ακόμη μεγαλύτερα δαιμονικά πνεύματα, τα οποία προσήλθαν, επειδή είχαν ΠΡΟΣΚΛΗΘΕΙ από τους χαρτοπαίζοντας.  

Δηλαδή άνθρωποι, οι οποίοι έχασαν τεράστιες περιουσίες και μπήκαν σε τεράστια χρέη, προκειμένου να σωθούν από την ατίμωση και φυλακή, έκαναν επίκληση προς τα ειδικά ακάθαρτα πνεύματα και ήλθαν απευθείας σε επαφή με αυτά και έκλεισαν τρομακτική συμφωνία! Έναντι της απαρνήσεως του Θεού και προσκυνήσεως του Εωσφόρου, κέρδη μεγάλα στα τυχερά παιγνίδια.

Το τέλος όμως όλων των παρομοίων «συμφωνιών» είναι πάντοτε ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ!

Το ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη αιφνιδίως αναφλέγεται  εν μέσω τρομερών πόνων και κραυγών, και καίγεται ως που να μείνει μια χούφτα στάκτη μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών... Και τότε αντί να βλασφημά πλέον τον Θεό, τον οποίον αρνήθηκε, καταριέται τους δαίμονας στους οποίους πουλήθηκε.

Οι κραυγές πόνου, απελπισίας και αγανακτήσεως θα ακούγονται ευκρινώς εις τον τόπον της αυτοαναφλέξεως επί πολλές ακόμη ημέρες, ενώ η ιατροδικαστική εξέταση θα αποκαλύπτει και κάτι το περίεργον! Θα έχει καεί μόνον το σώμα, χωρίς να έχουν καεί τα ρούχα, εσώρουχα ή τα υποδήματα του θύματος!

Έχομεν υπ’ όψιν μερικές από τις συναφθείσες «συμφωνίες», όπως οι προαναφερθείσες.

Εις τρεις εξ αυτών οι πελάτες ήταν ζωγράφοι και καλλιτέχνες, οι οποίοι είχαν αποθανατίσει τις μορφές των δαιμονικών πνευμάτων, με τα οποία είχαν υπογράψει «συμφωνητικά». 

Παρά το γεγονός, ότι και οι τρεις ανήκαν σε διάφορες χώρες και λαούς, ευρισκομένους σε απόστασι πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων μεταξύ τους, τα φιλοτεχνηθέντα από αυτούς σχέδια είναι καταπληκτικά όμοια! χάριν των αναγνωστών μας παραθέτωμεν μερικά από τα σχέδια αυτά!... αλλά αυτό μας οδηγεί και σ' ένα άλλο συμπέρασμα! Ο ΚΑΘΕ ΔΑΙΜΩΝ έχει και τη ιδική του μορφή, αδιάφορον αν μπορή να αλλάζη κατά βούλησιν!

Ερευνώντας τα αρχεία και τον τύπον των διαφόρων χωρών, σχετικά με την χαρτοπαιξία, ανακαλύψαμε ΧΙΛΙΑΔΕΣ περιπτώσεων, οι οποίες ομοιάζουν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ μεταξύ τους!... Ιδού μερικές έξ αυτών:

1) Καθόλα έντιμος αξιωματικός παρασυρθείς από το πάθος της χαρτοπαιξίας παίζει και χάνει στα χαρτιά χρήματα της μονάδος του. Το γεγονός αυτό τον οδηγεί εις την ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ!

2) Η ίδια περίπτωσις με άλλον αξιωματικό, ο οποίος δια να καλύψη το γεγονός δέχεται να γίνη κατάσκοπος ξένης δυνάμεως. Τελικά συλλαμβάνεται καταδικάζεται εις ΘΑΝΑΤΟΝ, αφού καθαιρείται!...


3) Χρηματιστής ή τραπεζίτης καταχράται χρήματα των πελατών, δια να πλήρωση τα χρέη του λόγω, χαρτοπαιξίας! Δραπετεύει εις εξωτερικό.

4) Ταμίας τραπέζης ή μεγάλης εταιρίας καταχράται μεγάλα ποσά και εξαφανίζεται. Καταχράται μεγάλα ποσά και εξαφανίζεται. Αποκαλύπτεται ότι είχε χρέη λόγω χαρτοπαιξίας!

5) Ταμίας Δημοσίου ταμείου αυτοκτονεί μετά την κατάχρησιν πολλών εκατομμυρίων, τα οποία απώλεσεν εις χαρτοπαικτικός λέσχας!

6) Γνωστός βιομήχανος εξετέλεσεν εντός χαρτοπαικτικής λέσχης την συζυγόν του και τον στενόν του φίλον, αυτοκτονήσας εν συνεχεία. Το ζεύγος είχε 3 ανήλικα τέκνα, ο δε δολοφονηθείς ήτο επίσης έγγαμος πατήρ 2 τέκνων!

7) Υπό των αρμοδίων αστυνομικών οργάνων εγένετο έφοδος εις το διαμέρισμα της πολυκατοικίας επί τής οδού .... αρ.... όπου συνελήφθησαν χαρτοπαίζοντες δημόσιοι υπάλληλοι και 2 τραπεζικοί.


8) Κατά την αιφνιδιαστική έρευνα της αστυνομίας (τμήμα Λεσχών) εις την βίλλαν του προαστίου της πρωτευούσης εις την οδόν...ευρέθησαν σημαδεμένες τράπουλες και «πλαστά» ζάρια. Η έρευνα εγένετο κατόπιν καταγγελίας από τηλεφώνου, υπό ανωνύμου θύματος, το οποίον απώλεσεν άνω των 3 εκατομμυρίων. Ο ιδιοκτήτης και οι θαμώνες συνελήφθησαν.


9) Συνελήφθη ο περιπτεράς της πλατείας... ο οποίος διέθετε σημαδεμένες τράπουλες παιγνιόχαρτων. Ως προκύπτει εκ των ανακρίσεων ο συλληφθείς ήτο μέλος μεγάλου δικτύου χαρτοκλεπτών!


10) Υπό της υπηρεσίας Ηθών ανεκαλυφθείς την οδόν... κρυφόν κέντρον μαστρωπείας και μπαρπουτιέρα διευθυνομένη υπό της γνωστής δια την δράσιν της Χ... ή Σ... ή Β. ή Ζ...., η οποία και άλλοτε απησχόληοε πολλάκις εις διαφόρους ποινάς φυκακίοεως.


11) Εις την επαρχία... επί της δημοσίας οδού προς... ανεκαλύφθη προχθές κρυφόν χαρτοπαικτικόν εντευκτήριον, όπου εσύχναζαν και παράνομα ζεύγη! Κοιτά την γενομένην έρευναν εις την αποθήκην καυσίμων ευρισκομένην εις την αύλήν ευρέθησαν 320 γραμμάρια Ινδικής κανάβεως είς φούνταν!


Ασφαλώς, αγαπητοί αναγνώσται παρόμοιες ειδήσεις θα έχετε διαβάσει ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ και θα συνεχίζετε να τις διαβάζετε καθ’ όλην την διάρκειαν της ζωή σας!

Αλλά και σεις θα γνωρίζετε τώρα ότι η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ -ΜΟΙΧΕΙΑ - ΠΟΡΝΕΙΑ συμβαδίζουν χέρι με χέρι στην εποχή μας όπως συνεβάδιζαν από της εμφανίσεως της πρώτης χαρτοπαιξίας προ πολλών χιλιάδων ετών!

Αλλά δυστυχώς ο,τι συμβαίνει με την πορνεία, συμβαίνει και με την χαρτοπαιξία και τα εν γένει τυχερά παιχνίδια! Και οι δυο αυτές κοινωνικές πληγές έχουν τεθεί υπό την υψηλήν ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!!


Και η πρώτη απόδειξις αυτού είναι η ύπαρξις των ειδικών Υπηρεσιών Ηθών και Λεσχών εις όλα τα «Πολιτισμένα» Κράτη!! Έτσι ενώ όλοι έχουν την αναίδειαν να φωνασκούν περί δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητος των δύο φύλων, δισεκατομμύρια γυναικών υφίστανται σήμερον την τρομερήν εκμετάλλευση των σωματεμπόρων!


Το επίσημον κράτος ενδιαφέρεται δια την χαρτοπαιξίαν εφόσον αύτη δεν καταβάλει τον υψηλόν φόρον οπότε τότε μόνο θεωρείται «έγκλημα».

Το ίδιο επίσημο Κράτος ανοίγει και συντηρεί Καζίνα και Λέσχες χαρτοπαιξίας, γιατί αυτές εξασφαλίζουν ΚΕΡΔΟΣ ! Στην εποχή μας υπάρχουν πόλεις, και κράτη, τα οποία συντηρούνται από την ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ και τα τυχερά παιγνίδια, όπως π.Χ. Λάς Βέγκας, Μοντε Κάρλο, Μονακό, κ.λ.π. κ.λ.π.

Τώρα χωρίς φόβο και πάθος θα υποβάλομε μία ερώτηση προς όλους αυτούς οι οποίοι παριστάνουν παντού τους δήθεν προστάτας των λαών: ΔΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΙΖΩΝΟΥΝ αυτές τις μεγάλες ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΛΗΓΕΣ;


Φταίει η Αστυνομία; ΟΧΙ. Χίλιες φορές ΟΧΙ! Αυτή κατά το μέτρον του δυνατού πράττει παντού το καθήκον της εις το ακέραιον! Το κακό δεν ευρίσκεται καν και εις τα αρμόδια υπουργεία ή Κρατικές υπηρεσίες!

ΤΟ ΚΑΚΟ ΦΩΛΙΑΖΕΙ μέσα ατά Κοινοβούλια, τα οποία ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να ψηφίσουν Νόμους εναντίον αυτών (και ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ) πληγών οι οποίες κατατυραννούν τους Λαούς.

Όπως η πορνεία δυσκόλως αναπτύσσεται άνευ ΜΑΣΤΡΩΠΩΝ, έτσι και η χαρτοπαιξία και τα λοιπά τυχερά παιγνίδια δεν θα μπορούσαν να πάρουν τις τρομακτικές διαστάσεις, εάν εψηφίζοντο αυστηροί νόμοι εκριζώνοντες αυτά!


ΟΛΟΙ οι μαστρωποί και «διευθυνταί» κρυφών χαρτοπαικτικών λεσχών μετά την έκτιση της ποινής των ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΡΙΜΥΤΕΡΟΙ!


Τι θα γινόταν όμως, εάν εψηφίζετο και εφηρμόζοντο ΠΟΙΝΕΣ ΙΣΟΒΙΩΝ ΔΕΣΜΩΝ, και δια τις δυο προαναφερθείσες Κοινωνικές καταστροφικές πληγές; Να λοιπόν, που ΔΕΝ πρέπει να αποδίδομε ΟΛΕΣ τις ευθύνες εις άλλους, όταν φταίμε και εμείς ΟΙ ΙΔΙΟΙ δια πολλά από τα δεινά μας!  


ΔΕΝ υπήρξε ούτε και υπάρχει στις ημέρες μας Βουλή, ή οποία να μην έχει εις τους κόλπους της, Παιδεραστάς, Κυναίδους, Λεσβίας, έκφυλους, χαρτοπαίκτας κ.λ.π.

ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ; Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΑΠΟΚΑΡΔΙΩΤΙΚΗ! ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ! Μα μήπως δεν εγνωρίζαμε το ποιόν τους πριν τους στείλουμε ως αντιπροσώπους μας στη Βουλή; Στις 89% των περιπτώσεων η απάντηση είναι ΝΑΙ.

Και τώρα ας εξετάσωμεν στο επόμενο Κεφάλαιο το πώς αντιμετωπίζει την κατάραν της χαρτοπαιξίας το επίσημο Κράτος και οι υπηρεσίες του, με τους οποίους και εμείς είμεθα ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ.

[...]

 

«Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ»

Και τώρα κρίνω καλόν να παραθέσω μια συζήτηση που είχα στο σπίτι μιας χαρτοπαίχτρας και την οποίαν δημοσίευσα τότε στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος». 
Έγραφα:

«Επισκέφθην γνωστήν μου, από παλαιότερα, οικογένεια, μήπως την ωφελήσω ψυχικά. Νέοι το ανδρόγυνο τότε, ηλικιωμένοι τώρα. Πτωχοί τότε, παραλήδες νυν. Στην επαρχία τότε, στο Κολωνάκι σήμερα. Η Κατοχή τους έφερε στην Αθήνα και η Μαύρη αγορά με τις κομπίνες και τις μπίζνες τους έφερε χρήμα με ουρά.

Ο σύζυγος πλεονέκτης, ζει για να δουλεύει. Η σύζυγος ματαιόδοξη, ζει για να ξοδεύει. Πασχίζει να φαίνεται αριστοκράτισσα, χωρίς και να τα καταφέρνη η πρώην χωριάτισσα.

— Με κατέστρεψε, πάτερ, με τα χαρτιά της, είπεν ο σύζυγος. Θα είχα πέντε πολυκατοικίες. Χθες χαρτιά. Προψές χαρτιά. Απόψε χαρτιά. Μαζεύει τα βράδυα εδώ τους αλήτες και ξενυχτούν στην τράπουλα.

— Ας λέγει, πάτερ, είπεν η σύζυγος. Είναι καθυστερημένος. Σήμερα ζούμε στην Αθήνα. Όλος «ο καλός» κόσμος και σ' όλα «τα καλά» σπίτια παίζουν.
—Ποιος καλός κόσμος; Αυτοί οι αλήτες, που μου τους κουβαλάς εδώ και έκαμαν το σαλόνι χαρτοπαικτική λέσχη;

-- Καλέ! Αλήτες είναι ο Τοτός, που ήταν ανθυπασπιστής, η Νόλλη που εργάζεται σε Τράπεζα, η Πόπη, που έχει άνδρα στο εξωτερικό, και ο Λάκης που είναι βιομήχανος και βγάζει τούβλα; Άλλωστε εμείς παίζουμε για κέρδος; Απλώς για να σκοτώνουμε τον καιρό.

— Είναι, παιδί μου, είπα, θηρίο ο καιρός και τον σκοτώνετε; Δεν έχετε ανώτερη απασχόληση να κάνετε και να τον χρησιμοποιήσετε για την ψυχή σας; Άκουσε. Από την καλή χρησιμοποίηση του χρόνου εξαρτάται η ευτυχία του παρόντος και του αιωνίου μέλλοντος.

— Ναι, πάτερ. Εγώ αν δεν έκανα την νύχτα μέρα, δεν θα έκανα λεφτά, είπεν ο κύριος. Ο χρόνος είναι χρήμα! «Φείδου χρόνου» δεν λέγει και το Ευαγγέλιο;

—Πρέπει, είπα, να φείδεται κανείς του χρόνου και να τον χρησιμοποιή για θεάρεστα έργα. Αν έκαναν οι μεγαλοκυρίες νυχτέρια όχι για πινάκλ, για πόκα και μπακαρά, αλλά για να πλέκουν φανέλες για το στρατό μας, πουλόβερ για τους τρεμάμενους γέροντας, να ράβουν επίσης ποδίτσες για τα ορφανά, να κεντούν προίκες για απροστάτευτες κοπέλλες, να επισκέπτονται ιδρύματα, να διαδίδουν, βιβλία και έντυπα Θρησκευτικά, θα πήγαιναν στην καρδιά του Παραδείσου.

— Να ράψουν είπες και να πλέξουν; Είναι αχαΐρευτες. Ούτε ένα κουμπί δεν θέλει να ράψη η δική μου. Χαρτιά και μόνον χαρτιά. Και να κέρδιζε τουλάχιστον τίποτε! Είναι κουτουρνίθι και όλο χάνει. Την κλέβουν οι λωποδύτες στα χαρτιά.

— Αλήθεια είναι αυτό, της είπα. Στο χαρτοπαίγνιον γίνεται κλοπή, κατόπιν κοινής συμφωνίας. Στα τυχερά παιγνίδια ο ένας είναι βλάκας και ο άλλος κλέφτης. Γι’ αυτό δε και ο αρχαίος Αριστοτέλης τους χαρτοπαίκτες τους αριθμούσε με τους ληστάς και τους κλέφτες. «Ο κυβευτής (χαρτοπαίκτης), ο λωποδύτης και ο ληστής των ανελεύθερων εισί», λέγει.


--Μήπως δεν είχε ο συγχωρημένος δίκιο; είπε ο σύζυγος. Ξέρεις τι γίνεται με τον «καλόν» κόσμον , όπως τον λέγει η Κατίνα; Στα «καλά» σπίτια του Κολωνακίου χώνονται μέσα και ύποπτα πρόσωπα. Είναι ολόκληρες παρέες, οργανωμένες συμμορίες, που μαδούν τα κοροΐδα. Προετοιμάζουν πρωτύτερα καταλλήλως το θύμα, που ήλθε από την επαρχία, σαν την Κατίνα, καλή ώρα. 


Όταν αποκτήσουν εμπιστοσύνη και φιλίαν, το καλούν στα μεγάλα σπίτια, για μια παρτίδα και εκεί με τα γλυκόλογα το γδύνουν, χωρίς καν να το παίρνη είδηση. Τα λέγω της Κατίνας , άλλα δεν ακούει. Βρε γυναίκα, της λέγω, το χαρτί έκανε νοικοκυρόπουλα να ζητιανεύουν και επιχειρηματίες να αυτοκτονήσουν. Πέταξε παιδιά στο δρόμο, και κορίτσια στο ράφι. Έκλεισε ανθρώπους στη φυλακή και χάθηκαν τιμές. Και η Κατίνα, δυστυχώς, όλο χάνει.

— Πάψε, που λες όλο χάνω. Δεν κέρδισα και πήρα το βραχιόλι και το καλοκαίρι στα λουτρά το μενταγιόν;

— Άκουσε, παιδί μου, της είπα: «Του χαρτοπαίκτη, του ψαρά, του κυνηγού το πιάτο εννιά φορές είν' αδειανό και μια φορά γεμάτο».
Κανένας απ’ το χαρτί δεν έκανε προκοπή. Αναρίθμητοι όμως πέσανε στην καταστροφή.
—Έχασε η Κατίνα, πάτερ, μια φορά 73.000 δρχ. και προ ήμερων 45.000 δρχ. και αφήνω τα λιγοστάρια.


— Πάψε να λες ανοησίες. Τότε, πάτερ, με παρέσυρε το χαρτί. Στην αρχή κέρδισα 105.000. Αλλα γύρισε το χαρτί. Και είναι αμαρτία να παίζουμε κανένα κατοστάρικο για το καλό του χρόνου;


—Για το κακό πες του χρόνου, διότι σε παρασύρη το χαρτί. Κανένας χαρτοπαίκτης δε αρχίζει από τα πολλά, άλλα απ’ τα μικροποσά φθάνει εις τα μεγάλα. Έπειτα μ' αυτό το εκατοστάρικο μπορούσες να πάς στον Παράδεισο δίνοντας το στον πεινασμένο. Την Πρωτοχρονιά μόνον πόσοι Έλληνες έπαιξαν;


—Από τα 8 εκατομμύρια, είπε ο σύζυγος, ζήτημα είναι αν δεν έπαιξαν ελάχιστοι. Έβαζαν παρτίδα και στα βυζανιάρικα. Όλοι έκτος από σας που καλογερεύετε.
—Υπολογίστε, παιδί μου, μόνον από πέντε εκατοστάρικα, πόσα είναι.
—Είναι δισεκατομμύρια δραχμές, είπε ο σύζυγος.


—Αϊ! είπα. Μ' αυτά θα μπορούσαν να σπουδάσουν χιλιάδες φτωχοί φοιτηταί, ή να παντρευτούν χιλιάδες ορφανές κοπέλες, που φεύγουν στη Γερμανία και χάνονται ή να μοιρασθούν εκατομμύρια χριστιανικά βιβλία και να φωτισθή το Πανελλήνιον. Πες μου. 


Δεν αμαρτάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Διότι «ειδότι καλόν ποιείν και μη ποιούντι, αμαρτία αυτώ εστί». Και την κλοπή, που γίνεται στο χαρτοπαίγνιο δεν την λογαριάζουν για αμαρτία; Παίρνουν το χρήμα του άλλου, χωρίς να κουρασθούν και φέρουν δυστυχία στο σπίτι τους αν χάσουν ή στην οικογένεια του άλλου αν κερδίσουν. Πόσες οικογένειες θλίβονται την Πρωτοχρονιά; Αί! Δεν είναι αμαρτία; Δεν θα δώσουν λόγο στο Θεό;


— Είπατε, πάτερ, ότι το χαρτί φέρνει γκρίνια στο σπίτι. Μη πάς μακρυά. Εμείς τρώμε ποτέ γλυκό ψωμί με την Κατίνα; Μου άφησε τα παιδιά. Κολλάει στην τράπουλα και δεν τα φροντίζει, δεν τα ταΐζει, δεν τα διαβάζει, δεν τα Βγάζει, δεν την νοιάζει. Παίρνω βέβαια υπηρεσίες, αλλά δεν τα πάει σαν μάνα ποτέ στην Εκκλησία. Έμειναν τα καημένα ακοινώνητα τα Χριστούγεννα. Αγρίεψαν. Χαρτοπαίζει τα Σαββατόβραδα και κοιμάται το πρωί. Πήγαινε τα παιδιά στην Εκκλησία της λέω. Νυστάζω μου λέει. Πήγαινε τα εσύ.


— Τα παιδιά, είπεν η κυρία, σήμερα είναι κακοκέφαλα. Τα ξυπνάς και δεν σ' ακούνε.
—Γιατί στα χαρτιά σε ακούνε; είπε εκείνος.
— Παίζουν και τα παιδιά; ερώτησα.
— Τα έβγαλε ξεφτέρια.
— Σήμερα, είπεν η μητέρα, η επιστήμη λέει: να τα μάθης συ. Να μη τα μάθουν έξω.


—Ποια επιστήμη; την ερώτησα.
Το λέει ή κυρία Λούση, που έχει άνδρα μηχανικό.

— Είναι ένα χαρτόμουτρο εκείνη, πάτερ!...Μου πήρανε στο λαιμό τους τα παιδιά. 13 χρονών η κοπέλα μου και τα κόβει σαν μεγάλος. Και αν δεν της δώσω, σηκώνει την πολυκατοικία στο πόδι.

— Και συ της δίδεις;

—Αν δεν την χαρτζιλικώσω εγώ, της δίδει η μητέρα της
— Και η μητέρα που τα βρίσκει;
— Έκανα σφάλμα. Της έγραψα ένα μαγαζί και δύο διαμερίσματα.
— Επί τέλους! είπε νευριασμένη εκείνη, πάψε. Έχω και εγώ πάτερ ένα ελάττωμα. Δεν υποφέρεται η γκρίνια του με έκανε νευρασθενικά.
— Εγώ σε έκαμα, ή τα χαρτιά; Αν εγώ δεν είχα εσένα, θα ήμουν άγιος.


— Τα χαρτιά, είπα, πράγματι κάνουν νευρασθενικό τον χαρτοπαίκτη. Βλέπεις την αγωνία ζωγραφισμένη στα άνοιγμα των ματιών του, στο σφίξιμο των γρόθων του, στις συσπάσεις του προσώπου του, στην νευρικότητα του γενικώς. «Έμπα ψυχή και έβγα ψυχή» είναι.


Μοιάζει σαν τον ναυαγό, που παλεύει με τα κύματα της θάλασσας. Άλλοτε υψώνεται και άλλοτε καταποντίζεται. Οι διακυμάνσεις του
χαρτιού σε επηρεάζουν. Τραντάζουν το εσωτερικό σου. Τώρα χαίρεσαι και σε λίγο σκυθρωπάζεις και μελαγχολείς. Κόβεις χρόνια από τη ζωή σου, Βραδέως αυτοκτονείς και θα δώσεις λόγο στο Θεό, για την υγεία που έδωσε και συ την σπατάλησες.

—Έχει δίκαιο ο πάτερ, είπε ο σύζυγος. Με τα τσιγάρα και τους καφέδες συνέχεια έγινες νευροπαθής.

—Καπνίζετε, κυρία Κατίνα;

—Όχι, πάτερ. Κανένα μόνο όταν έχω ξένους εδώ. Αλλά δεν τον τραβάω μέσα τον καπνό.

— Τι κανένα! Μη λες ψέματα στον πάτερ. Καπνίζει σαν αράπης, φουγάρο και παπόρο είναι. Πετούμε τα αποτσίγαρα με το κάρο. Έχει αϋπνίες. Λίγο ύπνο και εκείνον ταραγμένο. Κατήντησε μουσείο ασθενειών. Το βράδυ στα χαρτιά και την ημέρα στους γιατρούς γυρίζει. Θα την χώριζα. Αλλά είναι τα παιδιά στη μέση.


— Δεν επιτρέπεται διαζύγιο, είπα, «παρεκτός λόγου πορνείας»
— Πού ξέρω τι κάνει με αυτούς τους αλήτες, που παίζει. Εδώ όταν μαζεύονται λένε του κόσμου τα σόκιν και τα ξετσίπωτα, που ούτε
στην Τρούμπα του Πειραιώς δεν λέγονται.
— Καλέ! Μουγκοί θα είμαστε; Θα πούμε και καμμιά κουβέντα.


— Τι κουβέντα μου λες. Να ακούς, πάτερ το στόμα αυτού του «καλού» κόσμου! Γίνεται οχετός. Σηκώνεται το τομάρι σου από τις βρωμολογίες τους. Και το κακό είναι πώς ακούνε και τα παιδιά. Αφήνω τις βλασφημίες. Κατεβάζουν όλους τους Αγίους, όταν χάνουν.
— Μπα! Είπα. Έχουν την αξίωση να κατέβουν οι Άγιοι να γίνουν χαρτοπαίκτες, και να τους φέρουν το χαρτί, που θέλουν αυτοί, για να κλέβουν τους άλλους; Και σεις πώς ανέχεστε να βλασφημούν τα θεία στο σπίτι σας; κάποτε και οι ίδιοι οι χαρτοπαίκτες δεν ηνείχοντο τον βλάσφημον. Πάνε χρόνια, που εδώ στην Αθήνα ήταν ένας δεινός χαρτοπαίκτης και πολύ βλάσφημος. Οι συμπαίκται του είπαν:

— «Αν ξαναβλαστημήσης, δεν θα σε ξαναπαίξουμε».

Τι έκανε τότε εκείνος ο διεστραμμένος; 

Έραψε μέσα στην τραγιάσκα του μια Εικόνα της Παναγίας, και όταν έχανε έχωνε τη μούρη του στην τραγιάσκα και την βλαστημούσε. Μια φορά όμως καθώς έτσι βλαστημούσε. του έδωσε το θαύμα η Παναγία. Στραβώθηκε και από τα δύο! Γύριζε κατόπιν τυφλός στους δρόμους των Αθηνών ζητιανεύοντας και διδάσκοντας με το πάθημα του και με τα λόγια του να μη χαρτοπαίζουν και να μη βλαστημούν.
— Γιατί, πάτερ, δεν στραβώνει και τούτους ο Θεός;
— Γιατί θα πρέπει πρώτα να στραβώση εσένα.


— Εμένα; Γιατί; Ποτέ δεν βλαστήμησα, ούτε τον εξαποδώ.
— Και όμως ανέχεσαι να γίνεται η αμαρτία στο σπίτι σου. Πώς θα ρθή η ευλογία του Θεού σ' αυτό το σπίτι;
— Το βλέπω, πάτερ. Λες και μπήκε στο σπίτι μου ο σατανάς και λιχνάει. εγώ μαζεύω και αυτός σκορπάει. Κλονίζονται οι δουλειές μου.
— Εσύ παιδί μου, μόνο τις δουλειές και την υλικήν ζημία κοιτάζεις. Δεν νοιάζεσαι και για την ψυχική.
— Καθένας μας πάτερ, την ψυχή του την έχει χωριστά, είπε.

—Όχι ! Είστε ανδρόγυνο και την έχετε μαζί. Συ, σαν άνδρας, είσαι κεφαλή της γυναικός και έχεις ευθύνην. Έπρεπε να φροντίζης, όχι μόνον για τις δουλειές, άλλα και για τις ψυχές. Τη δική σου, τη δική της και τις ψυχές των παιδιών και να είχες λάβει εξ αρχής τα μέτρα σου να μην απόκτηση το πάθος η σύζυγος. Φταις και συ.

— Ναι ! Αυτός φταίει, είπε η σύζυγος, Αυτός που μου έφερε εδώ τον ένα και τον άλλο, για τις δουλειές. Εγώ γυναίκα ήμουνα, από ένα «αθώο» χαρτοπαίγνιο στην αρχή φτάσαμε στην πόκα, και δεν συμμαζεύεται. Ο σκοπός είναι να μην αρχίσεις. Σε τραβάει το χαρτί, πάτερ.
—Πες, δεν θέλω να το κόψω.
—Αν θέλω λέει! Πες μου μόνον, πώς να το κόψω.
—Να κόψης τις παρέες, που σε παρασύρουν.
— Ναι. Αλλά ακοινώνητη θα γίνω; Τι θα πη ο κόσμος;
— Αν ξανάρθουν, μουρμούρησε ο σύζυγος θα τους πάρω με το σκουπόξυλο.

— Ο Θεός τι θα πή, της είπα. Τον κόσμο θα λογαριάσεις ή το Θεό; Το ξέρεις, παιδί μου, πώς είσαι αφορισμένη;

— Εγώ αφορισμένη:

--Ναι, συ! Αφορισμένη από τους Κανόνας 42ον και 43ον των Αγίων Αποστόλων. «Επίσκοπος, λέγουν, ή πρεσβύτερος ή διάκονος κύβοις σχολάζων (χαρτοπαίζων) ή παυσάσθω ή καθαιρείσθω. Υποδιάκονος ή αναγνώστης ή ψάλτης τα όμοια ποιών, ή παυσάτω ή αφοριζέσθω. Ωσαύτως και λαϊκός». Δηλ. αν δεν σταματήσουν, ο κληρικός θα καθαιρήται και ο λαϊκός θα αφορίζεται.

—Βαρεία δεν είναι η τιμωρία: είπεν η κυρία.

-Μεγάλη είναι και η αμαρτία της χαρτοπαιξίας, ή μάλλον οι αμαρτίες, διότι χάνουν τα λεπτά και τον καιρόν τους που τους έδωσε ο Θεός να μπουν στον Παράδεισο. Κλέβουν, βλαστημούν, γίνονται κακό παράδειγμα, παραμελούν την προσευχή, τον εκκλησιασμό. Προξενούν στενοχώριες και γκρίνιες στο σπίτι τους και στα σπίτια των άλλων, καυγαδίζουν και τόσες άλλες αμαρτίες κάνουν. «Η περί το κυβεύειν σπουδή, λέγει ο Ι. Χρυσόστομος, βλασφημίας, ζημίας, οργάς, λοιδορίας και μύρια ετέρα τούτων δεινότερα πολλάκις ειργάσατο».


— Έχεις δίκιο, πάτερ, πρέπει να το κόψω, βοήθησε με, είπεν η Κατίνα.
— Η εξομολόγηση θα σε σώση. Από πότε έχεις να εξομολογηθείς; την ερώτησα
—Από το χωριό. Είχαμε ένα καλό παπά. Και εδώ είναι καλοί. Αρκεί να πάς με απόφαση , της είπα.
— Την παίρνω από τώρα και θα έλθω το συντομώτερο να με εξομολόγησης».

Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Το ερώτημα μας τώρα είναι αν δίνη ή όχι χαρά το έθιμο να παίζονται χαρτιά την Πρωτοχρονιά. Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε απλή. Πολλοί λένε, ότι με τα χαρτιά της Πρωτοχρονιάς συμβαίνουν τα εξής ευχάριστα:

• Γιορτάζουν από κοινού φιλικές ή συγγενικές οικογένειες τον Καινούργιο Χρόνο, διασκεδάζοντας με τις μικρές αγωνίες και εκπλήξεις που προσφέρει ή χαρτοπαιξία.
• Δίνουν γενικά στη βραδυά τους μια ξεχωριστή γεύση ζωής, που κάνει αισθητό τον ερχομό του Νέου Έτους.
Υπάρχουν όμως και οι αντίθετες απόψεις:

• Τα χαρτιά έχουν τους «χαμένους» και τους «κερδισμένους». Είναι συχνά περισσότεροι από τους κερδισμένους οι χαμένοι και αυτοί λοιπόν, αρχίζουν την αφετηρία του χρόνου με ένα εκνευρισμό. Και ρωτάνε: Πού βρίσκεται, λοιπόν η διασκέδαση;

• Υπάρχουν πολλοί, που μέσα στο πείσμα και την προσδοκία παίζουν χωρίς αυτοσυγκράτηση και φεύγουν από μερικά τέτοια...παιγνίδια «ξεπουπουλιασμένοι». Το έθιμο, λοιπόν τους φυτεύει ίσως κι' ένα πάθος. Ελπίζοντας να τα καταφέρουν καλύτερα σε κάποια ρεβάνς, παγιδεύονται καμμιά φορά στο χαρτοπαικτικό πάθος.


• Σε σπίτια που κυριαρχεί, την πρωτοχρονιά, το χαρτί δεν είναι δυνατόν να γιορτασθή μια όμορφη οικογενειακή γιορτή.


Και αν υποστηρίξουν μερικοί έτσι, μέσα στις κάπνες του τσιγάρου και της αγωνίας, πανηγυρίζουν και χαίρονται, υπάρχουν και κάποιοι που δεν μπορούν μ' αυτό τον τρόπον ούτε να χαρούν, ούτε να γιορτάσουν κι' αυτοί είναι τα παιδιά.
Εν πάση περιπτώσει - «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» - 


Οι περισσότεροι, λίγο πολύ, πιάνουν τα χαρτιά στο χέρι τέτοιες μέρες για... «τα χρόνια πολλά», αν όμως θέλετε να ιδήτε, πόσο τελικά διασκεδάσανε, κοιτάξτε τα κομμένα και κιτρινισμένα πρόσωπα τους το ξημέρωμα της Πρωτοχρονιάς ή ακόμα το μεσημέρι, καθώς τελειώνει η μάχη των Άσσων, των Ρηγάδων, και των Βαλέδων και φεύγουν από το χαρτοπαίγνιο.

ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΠΟΥΛΑ…

Στο μυαλό μου έρχονται τώρα σοφές κουβέντες γερόντων που υποστηρίζουν, ότι πιο καλά είναι να μην πιάνη κανείς τα «χαρτιά» με τα χέρια του ακόμα και τη Πρωτοχρονιά. Είναι -λένε- αληθινή παγίδα και γίνεται εύκολα «χούϊ» (συνήθεια), που δεν βγαίνει αν δε βγή πρώτα η ψυχή...


Οι παλιοί Ηπειρώτες, όταν ξεπροβοδίζανε τα παιδιά τους για τον σκληρό δρόμο της ξενητιάς τους λέγανε:
—Καλό ταξίδι παιδί μου. Μη ξεχνάς ποτέ να κάνης το σταυρό σου. Πρόσεξε την πίστη σου σαν τα μάτια σου. Πολλοί θα σε γυροφέρουνε να σε φραγκέψουνε... Κι' ακόμα γιε μου σου δίνω ευχή και κατάρα μη πιάσης... χαρτιά με τα χέρια σου. Κανένας δεν «καζάντησε« (πρόκοψε) από τα χαρτιά...


Και είναι αλήθεια πώς η τράπουλα, τα χαρτιά «θάψανε» ανθρώπους με πλούτη και δόξα. Καταστρέψανε καλούς οικογενειάρχες. Καταντήσανε φτωχούς ανθρώπους, που είχαν προηγουμένως προκόψει με τη δουλειά τους. Η όμορφη τούτη ευχή των παλιών Ηπειρωτών απευθύνεται με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς και σ' όλα τα ταξιδεμένα παιδιά της Ελλάδος.

Η ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΕΙΑ…

• Τα παιγνιόχαρτα ως μέσα μαντείας στις χαρτούδες, καφετζούδες, Μέντιουμ!


Στά προηγούμενα κεφάλαια εξετάσαμε την γέννηση και τους «γεννήτορας» της χαρτοπαιξίας και των εν γένει «τυχερών» παιχνιδιών. Εξετάσαμε την στρατηγικήν των και τα αποτελέσματα της. 


Να όμως, όχι η καταστροφή, η οποία προκαλείται δεν περιορίζεται στα πεδία «μαχών» επάνω στην πράσινη τσόχα! Τώρα, όταν γνωρίζωμε την «δύναμη» και τον «κυρίαρχο» του κάθε χαρτιού, θα πρέπει να δούμε και τη δράση των 52 και εις άλλα πεδία.
Ο κλάδος, τον οποίον θα εξετάσωμεν εδώ τώρα δεν υπάγεται μεν εις την τάξιν των «τυχερών» αλλά είναι εξ ίσου τρομερός και επικίνδυνος δια τους ασχολούμενους και προσφεύγοντας σ' αυτόν!

Είναι ο της ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΕΙΑΣ! Αλλά ας εξετάσωμεν εν πρώτοις το πώς γίνεται καθημερινώς οι στρατιές ολόκληρες των «χαρτούδων», Καφετζούδων και λοιπών μάντεων!

Το πραγματικό λίκνο των προαναφερθέντων είναι η Τουρκία (Σμύρνη, Κωνσταντινούπολις και οι Ανατολικές επαρχίες) η Αίγυπτος και η Ινδία! Στην Ελλάδα έχουμε αρκετά γερά ριζωμένα κέντρα της Κρήτης, Κορίνθου και Θράκης εάν πιάσετε κουβέντα με οποιανδήποτε «Χαρτού» ή θα σας πή, ότι κατάγεται από τα προαναφερθέντα μέρη ή είχε κάποια γιαγιά της , συγγενή ή γνωστή, η οποία την δίδαξε να ρίχνη χαρτιά ή τον καφέ και η οποία κατήγετο από την Τουρκία, Αίγυπτο ή Ινδία! Αυτό είναι σχεδόν ο απαράβατος κανών!


Μέχρι και τα τέλη του παρελθόντος αιώνος η ζωή των γυναικών εις τα προαναφερθέντα μέρη ήταν πολύ περιορισμένη. Όταν τελείωναν οι δουλειές του σπιτιού και τα ψώνια , οι γυναίκες της εποχής εκείνης είχαν ως μόνη ψυχαγωγία τις επισκέψεις φιλικών οικογενειών. 


Τότε δεν υπήρχαν θέατρα, κοντσέρτα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και τόσα άλλα, που έχομε σήμερα εμείς! Έτσι, όταν τελείωναν όλα τα «κουτσομπολιά» και η ανταλλαγή νέων, κάποιος από την παρέα έλεγε: «Ας δούμε και τι θα γίνη αύριο»! Κάποια από την παρέα που «κατείχε» τα χαρτιά, ανελάμβανε να φωτίσει το αόρατο μέλλον!


Αλλά δεν περιορίζετο μόνον εις αυτό. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΔΙΔΑΣΚΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ! Έτσι σε κάθε φιλικό κύκλο ξεπηδούσαν και καινούργια «φυντάνια»... Οι γυναίκες πάντοτε δημιουργούν φιλίες ευκολότερα από τους άνδρες. 


Έτσι οι Χριστιανές έπιαναν φιλίες με εντόπιες γυναίκες, πράγμα το οποίον εξυπηρετούσε και άλλες πλευρές της ζωής.


Η κυρία Μαρία, η οποία είχε γιο σε λίγο στρατεύσιμο, πήγαινε εις την φίλην της κυρίαν Φατμά της οποίας ο σύζυγος ήταν Πασάς (στρατηγός) και παρακαλούσε να την τοποθετήσουν σε Μονάδα πλησίον της πόλεως, οπού ζούσε! 


Ο Χριστιανός έμπορος, ο οποίος είχε δυσκολίες με τα φορολογικά, προσέφευγε εις τα «μέσα», που είχε μέσω της συζύγου του, η οποία είχε φίλη την σύζυγο του εφόρου Σερίφ Μπέη! Μαζί με τις φιλικές σχέσεις, την εποχή εκείνη, είχαν ριζώσει και οι σχέσεις με τους 52 της τράπουλας.


Μία από τις εντολές του Θεού είναι και να μη αναφέρωμε, χωρίς λόγο, το Άγιον Όνομα Του! Άλλα το αυτό ισχύει και δια τας δυνάμεις του σκότους. Όταν τις αναφέρομε ή μελετούμε, τότε προσέρχονται ασφαλώς! Αυτή είναι και η αιτία γιατί ο Λαός μας, αντί να αναφέρει το όνομα ενός εκ των δαιμόνων, λέγει «ο έξω απ’ εδώ!» 

Ο γράφων τις γραμμές αυτές ενοχλείται τρομερά από τις δυνάμεις του σκότους οι οποίες λυσσούν για τις αποκαλύψεις εις βάρος τους! Αλλά δεν μπορεί να μας κάμουν τίποτε, διότι είναι «μείζων ο εν ημίν, ή ο εν τω κόσμω»

Πρέπει ν' αναφέρω εδώ και το πάθημα ενός νέου. Ήμουν έτοιμος και βιαζόμουν να βγω από το κελλί μου, οπότε κτυπάει την πόρτα κάποιος εικοσιπεντάχρονος

—Σε θέλω μου λέγει.
— Βιάζομαι του λέγω. Έλα άλλοτε
—Δεν φεύγω αν δεν με δεχθής. Είσαι ο σωτήρας μου.
— Έλα μέσα, του λέγω τι σου συμβαίνει:


— Εγώ λέγει, ήμουνα περίεργος, διάβαζα τα άποκρυφιστικά βιβλία, Σολομωνική κ.λ.π. Διάβαζα και τις επικλήσεις προς τους δαίμονες. Δεν τους επικαλούμην αλλα απλώς τις διάβαζα. 


 Στις 12 όμως τα μεσάνυχτα μέχρι τις τρεις με έπιασε δαιμονική κρίσις. Και αυτό συνεχιζόταν κάθε βράδυ. Υπέφερα. Δεν ήξερα τι να κάμω. Αλλά ευτυχώς έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο σου «Υπάρχουν Μάγια και πώς λύονται». Διάβαζα τις ευχές που είναι μέσα και σταμάτησε το κακό επί ένα και πλέον χρόνο. Τώρα όμως με ξαναπιάνει και ήλθα σε σένα να με διαβάσης, υποφέρω.


—Περίμενε του λέγω και σηκώθηκα να πάρω τον τίμιον Σταυρόν να τον σταυρώσω. 


Αλλά τη στιγμή εκείνη τον έπιασε η κρίσις του δαιμονίου. Αγρίεψε, τραντάχθηκε και έπεσε κάτω. Να πω την αμαρτία μου μου πέρασε η σκέψις: ο σατανάς εδώ που είμαι μόνος μου θα με πνίξη. Αλλά είπα μέσα μου «μείζων ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω». Τον άρπαξα από τον ώμο και τον σταύρωσα. Μετά το σταύρωμα συνήλθε, επανήλθε στην κατάσταση που ήταν πρώτα και ιλαρύνθηκε το πρόσωπο του. Έγινε υγιής.
Σε ευχαριστώ . Πάτερ, μοΰ είπε.

— Τον Θεόν να ευχαριστής και να μην ξαναπιάσης στα χέρια σου τέτοια αποκρυφιστικά βιβλία, ούτε για περιέργεια. Έφυγε ο άνθρωπος χαρούμενος.

Από την στιγμήν λοιπόν, που κάποιος ή κάποια θα πιάσουν στα χέρια τους την τράπουλα δια να κάνουν «προβλέψεις» , Και οι 52 κακοί δαίμονες θα προσέλθουν και θα ριζώσουν στο σπίτι και βαθμηδόν μέσα στα ίδια τα άτομα, τα οποία και τα κάλεσαν!
Έτσι η χαρτομάντις θα δή μετ' εκπλήξεως ότι σιγά - σιγά πράγματι θα αρχίσει να προβλέπη ορθώς αρκετά γεγονότα! Ας μη ξεχνάμε, ότι πολλάκις οι δαίμονες κάνουν πολλά ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΙΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Προ ετών μου εξωμολογείτο κάποια, ότι ήταν καφετζού (καφεμάντισσα) μεγάλη.

—Τι ξέρεις; της λέγω
—Τίποτε, μου άπαντα, κάποτε για αστεία είπα καφέ και επέτυχε. Από τότε μου ερχόταν σε μένα σαν στραβές και τις έλεγα ότι μου ερχόταν στο κεφάλι. Κορόιδευα τον κόσμο. Θα σου δώσω μάλιστα και μια επιστολή να την δημοσίευσης για να ξέρουν οι άνθρωποι και να μην απατώνται.
—Πράγματι! Μου την έδωσε την επιστολή. Αλλα... δυστυχώς την έχασα.


Ευτυχώς όμως η μετάνοια της ήταν μεγάλη. Δόθηκε ολόκληρη στο Χριστό. Και τώρα είναι σε ένα Μοναστήρι μαζί με τις δυο κόρες της, μοναχές.

Με την πάροδον του χρόνου, η Χαρτορίχτρα όλο και κατέχεται περισότερον από τους 52, και ας έχει στο σπίτι της κρεμασμένες Άγιες Εικόνες! Την ενδιαφέρει εν πρώτοις το ΚΕΡΔΟΣ! Με την πάροδον όμως του χρόνου σχηματίζει μια αρκετή περιουσία, η οποία εκ του ασφαλούς θα πάει κατά... διαόλου τελικώς!

Αλλα το σπουδαιότερον θα γίνη «μυστικοσύμβουλος» πολλών γυναικών και ανδρών, των οποίων τη ζωή θα επηρεάζει! Εάν η χαρτορίχτρα έχει σύζυγον, αυτός ταχέως θα εγκαταλείψει την εργασία του και θα μετατραπή εις βοηθόν της, δια να βράζη τους «καφέδες», που θα «διαβάζη» αυτή! 

Η θέσις του θα είναι απλώς η θέσις «κομπάρσου». Τα κέρδη μιας «γερής» Χαρτούς και Καφετζούς κυμαίνονται από 10 - 30 την ημέρα! 


Προ ετών έγραψαν οι εφημερίδες ότι «υπάρχουν μέντιουμ, που βγάζουν 100.000 ημερησίως» που αντιστοιχούν σήμερα σε 500.000 δρχ.


Δια να είναι περισσότερο «εντυπωσιακοί» εις τους πελάτας τους, οι μάντεις της κατηγορίας αυτής παίρνουν και ένα «καλλιτεχνικό» ψευδώνυμο ανατολικής προελεύσεως! Αργότερα, προς ικανοποίησιν της πελατείας στα χαρτιά, προστίθεται ο ΚΑΦΕΣ, Η ΥΑΛΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ και η αυτούπνωσις! Και ό χορός κρατεί! 


Δεν είναι μόνον οι μάντεις, που πέφτουν για καλά στα νύχια των δαιμόνων, άλλα και ή πελατεία τους, διότι ή προσφυγή στους μάντεις, που είναι υπηρέτες των δαιμόνων σημαίνει και την άρνησιν του ΘΕΟΥ!

[...]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Αγαπητέ μου αναγνώστα! εσύ που είχες την υπομονή να διάβασης αυτό το καινούργιο πόνημα ασφαλώς ωφελήθηκες, διότι έμαθες με κάθε λεπτομέρεια το πώς δρουν οι καταχθόνιες δυνάμεις της «φάκας», διότι φάκα ιταλικά λέγεται η «τράπουλα» και μόνον οι δαίμονες θα μπορούσαν να την επινοήσουν! 


Τώρα, που έμαθες την αλήθεια, πάψε να παίζης τον ρόλο του μικρού ποντικού, που τριγυρνά μια τεράστια άγρια γάτα! 


Από την στιγμή, που θα πιάσης στα χέρια σου τα 52 χαρτιά της χαρτοπαιξίας, θα έκθεσης τον εαυτόν σου στον τρομερώτερον κίνδυνον των 52 δαιμόνων με πολύ πιο γαμψά νύχια από της γάτας!


Δεν είναι-μόνον η χρεοκοπία, ατίμωσις, πορνεία και η αυτοκτονία, που θα σε παρακολουθούν πλέον σε κάθε σου βήμα στην εδώ επίγειο ζωή, αλλά και η απώλεια της αιωνίας ψυχής σου. Το σκέφθηκες καλά αυτό και σοβαρά;


Διώξε λοιπόν μακρυά από τον εαυτόν σου, τους οικείους σου και τους φίλους σου αυτόν τον μεγάλον κίνδυνο. Γίνε και συ αίτιος να παύσουν τα δάκρυα των δυστυχισμένων συζύγων και τέκνων που πεινούν και υποφέρουν μέσα στην κοινωνία μας! 

Σταμάτησε τα απειλούμενα οικογενειακά δράματα! Διακήρυξε παντού, ότι εκεί που υπάρχουν άγιες εικόνες δεν μπορούν να συνυπάρχουν και τα 52 ομοιώματα, παραστάσεις των δαιμόνων, γιατί δεν μπορούμε να συμπαρακαθήμεθα στο ίδιο τραπέζι και με το Θεόν και με τους δαίμονας!

Δεν μπορείς να λες την ώρα του δείπνου σου το Πάτερ ημών και κατόπιν μετά την λήξιν του δείπνου σου να κάθεσαι στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα! Σκέψου λοιπόν καλά αυτές τις γραμμές, που διάβασες και αποφάσισε τώρα! 


Ο Θεός σε έπλασε ΕΛΕΥΘΕΡΟ για να αποφασίζης εσύ ο ίδιος, για το μέλλον σου και αν ακόμη δεν αισθάνεσαι την δύναμη να σταματήσεις το κακό της χαρτοπαιξίας, ζήτησε αυτήν την δύναμη από τον Χριστόν και θα σόι την δώση!

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

Το κακό της χαρτοπαιξίας, αναγνώστα, όπως είδες είναι τρομακτικό. Πρέπει να αγωνισθούμε όλοι μας, για να σταματήση και να σωθούν άτομα, οικογένειες, ψυχές. 

Είμαι βέβαιος, εάν το βιβλιαράκι αυτό έπεφτε στα χέρια των χαρτοπαικτών, ελάχιστοι πωρωμένοι και κυριευμένοι τελείως από τους 52 δαίμονες θα εξακολουθούσαν να χαρτοπαίζουν. Γι' αυτό πρέπει το βιβλιαράκι αυτό να φθάση στο κάθε σπίτι.

Εγώ έκαμα εκείνο, που μπορούσα και δεν το μπορούσαν άλλοι, το έγραψα. Εάν μάλιστα είχα τα μέσα, θα τύπωνα εκατομμύρια αντίτυπα και θα τα μοίραζα δωρεάν σε κάθε σπίτι. Άλλα δεν έχω.
Αυτό όμως μπορείτε να το κάνετε σεις, που το διαβάσατε. Αγόρασε, αγαπητέ, μια ποσότητα βιβλίων και σκόρπισε τα παντού. Είτε λίγα, είτε πολλά.


Μη πεις δεν έχω. Πώς, εάν σε έπιανε ο δαίμονας της χαρτοπαιξίας, θα είχες; Χρειάζεται η αγάπη θυσίες. Έτσι όμως θα σώσης τον χαρτοπαίχτη, την οικογένειά του, και την ψυχή σου. 


Αυτά είναι τα έργα της αγάπης, η πραγματική ελεημοσύνη. Δεν είναι ανάγκη να πάς μέσα στα καφενεία, στις χαρτοπαικτικές λέσχες να τους απόσπασης από τα χαρτιά. Δώσε τους, στείλε τους από ένα βιβλιαράκι, και θα φύγουν μόνοι τους και θα αδειάσουν οι χαρτοπαικτικές λέσχες.


Ξέρω όμως τώρα τι θα πης. Θα αδειάσουν τα χαρτοπαικτικά κέντρα, για να γεμίσουν οι τσέπες οι δικές σου.


Θα με εξαναγκάσεις να πω κάτι, που είπα και άλλοτε. 

Οι τσέπες οι δικές μου, αγαπητέ, θα είναι πάντα άδειες. Διότι, ενώ έχω εκδώσει με τη βοήθειαν του Θεού μέχρι σήμερα διακόσια πενήντα (250) βιβλία μικρά και μεγάλα, εν τούτοις από αυτά δεν πήρα ούτε δραχμή. 

Όλες οι εισπράξεις διατίθενται δια τον αντιαιρετικόν αγώνα. Ευτυχώς σκοπός μας δεν είναι το χρήμα, αλλά το καλό και η σωτηρία των αδελφών μας, για να βρούμε και μείς έλεος εν ημέρα Κρίσεως. Πρόκειται για σωτηρία ψυχής.

Τώρα στις γιορτές αυτό το δώρο άς κάνεις κι΄εσυ σε γνωστούς, φίλους, συγγενείς και αγνώστους και θα έχης πολύν μισθόν από τον Θεόν...

Σου εύχομαι ο Θεός να σε ευλογεί, και για να κάνης πολύ καλό, και για να έχης και συ από το Θεό πολύ καλό...