4 Σέρβοι Νεομάρτυρες

Ο μητροπολίτης Ζάγκρεμπ Δοσίθεος. Γεννήθηκε το 1877, χειροτονήθηκε το 1899 και έγινε επίσκοπος Νίς το 1913. Τοποθετήθηκε στη μητρόπολη Ζάγκρεμπ το 1933. Όταν τα κατοχικά στρατεύματα έφθασαν στο Ζάγκρεμπ οι Ούστασι ζήτησαν το βασανισμό και εξευτελισμό του.

Κατόπιν εκδιώχθηκε για το Βελιγράδι. Από τις κακουχίες ασθένησε βαριά και εκοιμήθη στις 13 Ιανουαρίου 1945 στη Μονή των Еισοδίων της Θεοτόκου στο Βαβεντένιε οπού και ετάφη.

Ο μητροπολίτης Νταμπρομποσάνσκι – Σεράγιεβου Πέτρος. Γεννήθηκε το 1866, χειροτονήθηκε το 1895, έγινε μητροπολίτης Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης το 1903 και Νταμπρομποσάνσκι το 1920. Δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του, έμεινε μαζί του και αγωνίσθηκε γενναία κατά των βασανιστών Ούστασι. Τον συνέλαβαν στις 12 Μαΐου 1941 και τον θανάτωσαν. Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε τον τόπο της ταφής του.

Ο επίσκοπος Γορνιοκαρλοβάτσκι Σάββας Γεννήθηκε το 1884, χειροτονήθηκε το 1909 και έγινε επίσκοπος το 1934. Το 1938 τοποθετήθηκε στο Γορνιοκαρλοβάτσκι. Τον καιρό της κατοχής, αρνήθηκε να εγκαταλείψει το λαό του και έμεινε μαζί του. Ταπεινώθηκε, εξευτελίστηκε και τελικά πέθανε μαρτυρικά περί το 1941. Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε τον τόπο της ταφής του.

Ο νεομάρτυρας επίσκοπος Μπανιαλούκα Πλάτων. Βασανίστηκε, θανατώθηκε και κατόπιν ρίχτηκε στα νερά του ποταμού Βρμπάς το 1941. Ενταφιάστηκε στο στρατιωτικό νεκροταφείο της Μπανιαλούκα.

Πηγή: Αλεξίου Παναγοπούλου Ο Νεομάρτυρας Πλάτων Επίσκοπος Μπανιαλούκα (+1941), Σελ. 213-214 Εκδόσεις Νεκτ. Παναγόπουλος Έκδοσις Α΄, Αθήνα Ιανουάριος 1996

Γιατὶ νὰ λατρεύω τὸν Θεὸ;

 

Πῶς τόν φαντάζεσαι τόν Θεό;

•Μήπως τόν βλέπεις σάν κάποιο ὁ ὁποῖος κάθεται σέ πανύψηλο θρόνο πού στραβομουτσουνιάζει καί θυμώνει ὅταν δέν τόν λατρεύεις καί δέν τόν δοξάζεις;


•Μήπως σάν κάποιο ὁ ὁποῖος χαίρεται καί εὐχαριστιέται μαζί σου ὅταν πηγαίνεις ἐκκλησία καί προσεύχεσαι;


•Μήπως ἔχεις τήν ἐντύπωση πώς ὁ Θεός εἶναι ἕνας καλωσυνάτος παππούς (γεροντάκος) πού δέν τοῦ καίγεται καρφί τό τί κάνεις μέ τήν ζωή σου, φτάνει σύ νά εἶσαι εὐχαριστημένος μέ τόν ἑαυτό σου;


Ἄν ἔτσι πιστεύεις γιά τόν Θεό, δέν θά καταλάβεις ποτέ:


•οὔτε γιατί ἔχεις χρέος νά Τόν λατρεύεις·


•οὔτε γιατί ὁ Θεός εἶναι καλός μόνο ὅταν σέ ἀφήνει νά κάνεις τά ὅποια θελήματά σου-ἐλεύθερο.


Ἄς ξεκινήσομε ὅμως μέ τό πρῶτο ἐρώτημα: γιατί ἔχομε χρέος νά Τόν λατρεύομε.


Ἡ λέξη λατρεία στήν ἀρχική της σημασία σημαίνει: ἀπονέμω ἀξία, τιμή καί σεβασμό σέ κάποιο ἤ σέ κάτι. Συνεπώς, λατρεία εἶναι ἡ ἐκδήλωση σεβασμού, τιμής, ἀξίας, ἀναγνώρισης. Π.χ. ὅταν χειροκροτῶ ἕνα ἠθοποιό ἐπάνω στήν σκηνή ἤ ἕνα ποδοσφαιριστή (ἀθλητή), τόν τιμῶ· τοῦ ἀναγνωρίζω κάποια ἀξία· τόν λατρεύω. Κάθε φορά πού ἕνας ἄνδρας -τήν παλαιότερη ἐπόχη- ἔβγαζε τό καπέλο του σέ μιά διερχόμενη γυναίκα, τό ἔκαμε εἰς ἔνδειξη τιμῆς (τιμητικά).


Γιά τόν Θεό, λατρεία εἶναι κάτι παραπάνω. Λατρεύω τόν Θεό σημαίνει: ἀναγνωρίζω τήν δύναμή Του, τήν καλωσύνη Του, τήν ἀξία Του, τήν μεγαλωσύνη Του, τήν κυριαρχία Του, τήν ἀλήθεια Του...


•Ἄν δέν λατρεύεις τόν Θεό, μάθε το, λατρεύεις κάτι ἄλλο ἤ κάποιον ἄλλο, πού 9 στίς 10 φορές θά εἶναι ὁ ἑαυτός σου!


•Ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, θεός εἶσαι σύ! Καί ἄν ἐσύ εἶσαι θεός - ὁ νομοθέτης καί ὁ δημιουργός, τότε τί νά σοῦ εἰπῶ; Ἐγώ εἶμαι ἄθεος. Ὁ βασικός λόγος πού οἱ ἄνθρωποι σήμερα λατρεύουν λίγο τόν Θεό καί πολύ τόν ἑαυτό τους, εἶναι ὅτι δέν θέλουν νά τό «χωνέψουν» ὅτι εἶναι κτίσματα-δημιουργήματα καί ὄχι δημιουργοί!


Νά λοιπόν, γιατί ἔχεις χρέος νά λατρεύεις τόν Θεό.


Ὄχι γιατί ὁ Θεός τό ἔχει ἀνάγκη, ἤ διαφορετικά θά αἰσθανόταν δυστυχισμένος καί ἀτελής, ἀλλά ἐπειδή σύ θά εἶσαι δυστυχισμένος καί ἀτελής
πηγή

Το λείψανο της αγίας Βαρβάρας & η Γιορτή της Κάνναβης...

Δυο στιγμιότυπα, με διαφορά μιας μέρας,

 στην ίδια πόλη: 

Αθήνα 9 & 10 Μαΐου 2015

 

Ο κόσμος μας δεν είναι μόνο ένας κόσμος, αλλά πολλοί κόσμοι που συνυπάρχουν και ο καθένας από μας ζει "στον κόσμο του". Συχνά αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη των "παράλληλων κόσμων" που ανασαίνουν και κινούνται δίπλα του ή τους γνωρίζει παραμορφωμένους.
Δε θα σχολιάσω τη συνύπαρξη, σχεδόν, αυτών των δύο εκδηλώσεων (9 Μαΐου έγινε η Γιορτή της Κάνναβης, 10 Μαΐου ήρθε η αγαπημένη μου αγία Βαρβάρα). Απλώς θα κεράσω με αγάπη κάτι από τη δική μου φυτεία για κάθε διερχόμενο μπλογκοναύτη:
Βιογραφία της αγίας Βαρβάρας 
Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα!" - Σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου...
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
Ζήσε πέρα από τα όρια!
Οι άγιοι αναρχικοί
Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους... 
Ο Μπαγάσας του Νικόλα του Άσιμου (και ο ίδιος ο Άσιμος)
Ο άγιος των Εξαρχείων, που δεν είχε ούτε για νοίκι... 
Είσαι ο άνθρωπός μου; 
"Νεκρός για τον κόσμο" τι σημαίνει;
Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;
Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...
Αθήνα, πόλη των αγίων!...

το είδαμε εδώ

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.

Τις τελευταίες ημέρες ακούμε για το αν θα υπάρξει συμφωνία με τους πιστωτές ή δεν θα υπάρξει.Πιστεύω ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός ήταν κατατοπιστικότατος για τις εξελίξεις που έρχονται:<<Θα γίνει Πολιτειακή ανωμαλία.Οταν γίνει πολιτειακή ανωμαλία θα τραβηχτεί πίσω το διεθνές κεφάλαιο,το Μασονικό κεφάλιαο ,εκεί θα απολυθούν όλοι οι υπάλληλοι!>>Το ελληνικό κράτος από τον Αύγουστο του 2014 έχει να δει χρήματα από δόσεις ,από τους δανειστές.Και από τότε όλο πληρώνουμε τις δόσεις και τους φόρους που λήγουν,από το χρέος και κάποια στιγμή,-λογικό είναι- θα στερέψουν τα ταμεία του κράτους.Εκεί θα τεθεί θέμα κάρτας για συναλλαγές εφόσον δεν θα υπάρχει αντίκρυσμα σε ρευστό ,για πληρωμές συντάξεων-μισθών.Δεν γνωρίζουμε αν θα είναι πιστωτική κάρτα ή ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ αλλά το θέμα θα τεθεί,και τότε θα έρθουν οι   εξελίξεις.Ούτε δημοψηφίσματα ,ούτε εκλογές που ακούγονται,δεν πρόκειται να γίνουν.Και όπως είπε και ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:<<Να παρακαλάτε να είναι μέρα και όχι νύχτα,καλοκαίρι και όχι χειμώνας>>.Το σίγουρο από τους
 δανειστές είναι :<<Θα σας ρίξουν παρά(χρήματα)πολύ,θα ζητήσουν να τον πάρουν πίσω,αλλά δεν θα προφτάσουν.>>Κι ενώ θα τεθεί το θέμα με τις κάρτες δεν είναι και σίγουρο ότι θα προλάβουν να τις κυκλοφορήσουν αφού ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε:<<Λυπηρόν είναι να σας το ειπώ, σήμερον,αύριον καρτερούμε δίψες και πείνες μεγάλες που να δίδωμεν χιλιάδες φλουριά και να μην ευρίσκομεν ολίγον ψωμί>>.Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είπε δραχμές-που υπήρχαν στην εποχή του-αλλά φλουριά,όπως είναι στην όψη το Ευρώ,σαν φλουρί.Οσον αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στα Σκόπια,στην περιοχή Κουμάνοβο,ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε αναφέρει ότι:<<Η αιτία θα έλθει από τα Δελειατά>>.Τα Δελειατά είναι περιοχή στο Τέτοβο και οι Αλβανοί το ονομάζουν Kodra e Diellit δηλ.<<Ο λόφος του ήλιου.>>       (Φωτόhttp://www.tetova.gov.mk/getartm.aspx?aid=136&men=5&lan=1&sub=17)                                                                        Τα γεγγονότα στο αστυνομικό τμήμα στο Λιπκοβο που είναι κοντά στο Τέτοβο αλλά και όσα είδαμε με την πολεμική σύγκρουση στο Κουμάνοβο μεταξύ μικρών δυνάμεων του UCK και των αστυνομικών δυνάμεων των Σκοπίων είναι προάγγελός γι αυτά που θα ακολουθήσουν  (Το Κουμάνοβο -Kumanovo βρίσκεται ΒΑ της πρωτεύουσας των Σκοπίων,ενώ το Τέτοβο-Τetovo είναι ΒΔ) μελλοντικά στο Τέτοβο.Ο Αγιος Πα'ί'σιος όταν ρωτήθηκε για τα Σκόπια απάντησε : <<Την σαύρα μην την φοβάστε,γιατί δεν μπορεί να σας κάνει τίποτα.Να φοβάστε τα μεγάλα φίδια(προφανώς εννοεί τους δανειστές και τους Τούρκους-λαθρομετανάστες)γιατί εκείνα τσιμπάνε και μπορούν να κάνουν και κακό.>>
πηγή

ΓΕΡΩΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ Ο ΕΥΡΥΦΩΝΟΣ (1951-2015)

Το "αηδόνι" του Αγίου Όρους, όπως αποκαλούσαν τον μακαριστό Γέροντα Σπυρίδωνα Μικραγιαννανίτη, στην Αγία Φωτεινή και στον Άγιο Βουκόλο Σμύρνης τον περασμένο Φεβρουάριο (2015). 

Ο αείμνηστος μοναχός Σπυρίδων, ο οποίος μετέστη σήμερα προς ζωήν την αγήρω, έψαλε κατά την ιστορική Πατριαρχική επίσκεψη στη Σμύρνη, απ' όπου και οι φωτογραφίες του Αριστείδη Βικέτου που δημοσιεύουμε εδώ. 

Παραθέτουμε στη συνέχεια το βιογραφικό του, όπως το συνέταξε ο φιλόλογος Μανόλης Χατζηγιακουμής, ο οποίος πραγματοποίησε σειρά ηχογραφήσεων με τον αείμνηστο γέροντα, οι οποίες εκδόθηκαν από το Κέντρον Ερευνών και Εκδόσεων. 

Γεννήθηκε (1951) στη Θεσσαλονίκη από γονείς Μικρασιάτες (κατά κόσμον Γεώργιος Ραχώνης), όπου και περάτωσε τις Γυμνασιακές του σπουδές. Φοίτησε στην Αθωνιάδα Σχολή (1968-1969) και αμέσως έπειτα (1970) έγινε μοναχός στη συνοδεία του Γέροντος Γερασίμου του Υμνογράφου, στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στην Καλύβη της "Κοιμήσεως της Θεοτόκου", της οποίας σήμερα (1998 κ.εξ.) είναι ο ίδιος Γέρων. Πλούσια η μουσική του κατάρτιση και εμπειρία. Μαθητής του Χαρίλαου Ταλιαδώρου στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και του σπουδαίου σύγχρονου Αγιορείτη μουσικού και δασκάλου Γέροντος Μελετίου Συκιώτου στην Αθωνιάδα Σχολή. Συχνός ακροατής των μεγάλων Αγιορειτών ψαλτών της παλαιότερης γενιάς, πατρός Διονυσίου Φιρφιρή, Ιωάσαφ Ιωασαφαίου, διακο-Γιάννη, Γαβριήλ Μακκαβού, και πολλών άλλων. Η ψαλτική του εμπειρία εμπλουτίσθηκε ιδιαίτερα στον χώρο της Σκήτης της Αγίας Άννης, όπου καλλιεργείται και υπηρετείται η παλαιότερη αγιορειτική μουσική παράδοση, και με επιχωριάζουσες τις μουσικές Αδελφότητες των Δανιηλαίων και των Θωμάδων. O ίδιος έψαλλε επιπλέον στο Κυριακό της Σκήτης της Αγίας Άννης, ενώ συμμετέχει αδιάλειπτα ως ψάλτης στις μεγάλες Αγρυπνίες και Πανηγύρεις των Κελιών και των Μοναστηριών (συχνά και εκτός Όρους). Ευρύφωνος και σθεναρός, αποτυπώνει εξαίρετα στα μέλη που ψάλλει τη μακραίωνη παράδοση του ειδικού τόπου, στον οποίο ανδρώθηκε μοναστικά και μουσικά. Από τους πιο σημαντικούς αρχαιότροπους Αγιορείτες ψάλτες στο μεταίχμιο της παλαιότερης με τη νεώτερη γενιά. Λαμπρές οι ερμηνείες του σε παλαιά αρχαιότροπα και αργά μέλη, με ζώσα λειτουργική παράδοση στο Όρος ("Σύμμεικτα", Αγιορειτικά Απανθίσματα Α', CD 19ο και 20ο). 

το είδαμε εδώ

Χριστόφιλος ή Χριστομάχος;

«Ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη». ( Ἰωάννου Α΄ 4:2)

         

 Στὴν πραγματικότητα ὅλα τὰ πνεύματα καταλήγουν σὲ δύο εἴδη: σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν διάβολο. Ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ἐκεῖνα ποὺ ἀναγνωρίζουν καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνσαρκωμένος Θεὸς Λόγος, Κύριος καὶ Σωτήρας· ἐνῷ ἀπὸ τὸν διάβολο εἶναι ἐκεῖνα ποὺ δὲν Τὸν ἀναγνωρίζουν. 

        

 Ἡ φιλοσοφία τοῦ διαβόλου συνοψίζεται σ’ αὐτό: δὲν ἀναγνωρίζει τὸν Θεὸ στὸν κόσμο, οὔτε τὴν παρουσία Του, οὔτε τὴν ἐνσάρκωσή Του. Ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς οὔτε στὸν κόσμο, οὔτε στὸν ἄνθρωπο, οὔτε στὸν Θεάνθρωπο. Κηρύττει ὅτι εἶναι ἀνοησία νὰ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς ἐνσαρκώθηκε σὲ ἄνθρωπο καὶ μπορεῖ νὰ ζήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο· ὁ ἄνθρωπος ὅλος εἶναι δίχως Θεό, ὂν στὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει Θεός, οὔτε ὁτιδήποτε τοῦ Θεοῦ, ὁτιδήποτε θεῖο, ἀθάνατο, αἰώνιο. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅλος πρόσκαιρος, ὅλος θνητός. Ἀνήκει στὸ ζωικὸ κόσμο, καὶ σχεδὸν σὲ τίποτα δὲν διαφέρει ἀπ’ αὐτόν, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ ζεῖ σὰν τὰ ζῶα, ποὺ εἶναι πρόγονοί του καὶ οἱ φυσικοὶ συνάδελφοί του. 

         

 Τέτοια εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἀντίχριστου, ποὺ μὲ κάθε τρόπο θέλει νὰ ἀντικαταστήσει τὸ Χριστό, νὰ πάρει τὴν θέση Του στὸν κόσμο καὶ στὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἅγιος Θεολόγος ξεκάθαρα λέει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια: «ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη». Ὅταν γράφει «πᾶν πνεῦμα» μπορεῖ νὰ ἐννοεῖ ἕνα πρόσωπο, ἢ μία διδασκαλία, ἢ μία ἰδέα, ἢ μία σκέψη. Κάθε διδασκαλία, κάθε ἰδέα, κάθε σκέψη ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός, Σωτήρας, καὶ ἐνσαρκωμένος Θεός, κατάγεται ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο. Καὶ τέτοια πρόσωπα καὶ διδασκαλίες καὶ ἰδέες ὑπῆρχαν κιόλας ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Μύστης λέει γιὰ τὸν Ἀντίχριστο: «καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη». 

         

Κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἰδέα στὸν κόσμο ποὺ ἀπαρνεῖται τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι τοῦ ἀντιχρίστου. Δημιουργὸς τῆς κάθε ἀντιχριστιανικῆς ἰδεολογίας εἶναι, ἄμεσα ἢ ἔμμεσα, ὁ ἀντίχριστος. Στὴν πραγματικότητα, ὅλες οἱ ἰδεολογίες μποροῦν νὰ συνοψιστοῦν σὲ δύο εἴδη: ἐκεῖνες γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἐκεῖνες γιὰ τὸν ἀντίχριστο. Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ λύσει ἕνα πρόβλημα στὴν πραγματικότητα: ἐὰν εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἢ κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ κάθε ἄνθρωπος, θέλοντας ἢ μή, μόνο αὐτὸ τὸ πρόβλημα ὄντως λύνει. Εἶναι ἢ Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος, δὲν ὑπάρχει τρίτη ἐκδοχή.

Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς 

Ἀπὸ τὸ βιβλίο:

«Ἑρμηνεία τῶν ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου», 

ἐκδ. «Ἐν πλῷ»

το είδαμε εδώ

Προφητειες Αγιου Παϊσιου για τα εθνικα θεματα Βόρειος Ήπειρος, Τσάμηδες, Αλβανία

Βόρειος Ήπειρος, Τσάμηδες, Αλβανία

Για τους Τσάμηδες και τους Αλβανούς.

Όταν είχαμε έρθει από την Καππαδοκία, με την ανταλλαγή, ήταν να μας δώσουν κάτι κτήματα στην Ηγουμενίτσα. ήταν κάτι τούρκικα χωριά αυτά που οι κάτοικοί τους θα πήγαιναν στην Τουρκία. Περιμέναμε εμείς να φύγουν. Πάει ο πρόεδρος μας (σημ. ιστολογίου: Πρόεδρος των Φαρασσιωτών – τα Φάρασσα Καππαδοκίας ήταν το χωριό καταγωγής του γέροντος- ήταν ο πατέρας του γέροντος Παϊσίου, Πρόδρομος Εζνεπίδης) και του λέει ο Τούρκος:  

- Εσείς θα φύγετε εμείς θα κάτσουμε.             
  Βρε σκεφτόταν ο πρόεδρος, τι λόγος είναι αυτός; 
 Τι είχε γίνει ̇ είχαν πληρώσει δύο βουλευτές και τους είχαν γράψει Αλβανούς, Αρβανίτες. Έτσι αυτοί μείναν και εμείς πήγαμε πάνω στην Κόνιτσα. Όταν τό ‘μαθε αυτό ο Κονδύλης, θύμωσε, χτύπησε το χέρι στο γραφείο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, ήταν τελειωμένο το πράγμα. Ήταν καλός ο Κονδύλης, δίκαιος. Όταν ήταν να κάνουν απόβαση, στον πόλεμο με τους τούρκους, δεν κρατιόταν. Γυρνούσε πάνω στο καράβι και φώναζε:        « Βρέ παλικάρια, μια φορά θα πεθάνουμε, τι τώρα, τι ύστερα. Ήρωες, βρε παιδιά.»      Εκατό μέτρα πριν φθάσει το καράβι, έπεσε μέσα στην θάλασσα. Ναι, ναι, ήταν πολύ θερμός ο καημένος. Καλός ήταν. Αυτούς τους τουρκαλβανούς μετά τους έδιωξε ο Ζέρβας. Έτσι αποκατέστησε ο Θεός την αδικία. Ήταν βάρβαροι αυτοί! Ο Θεός να σε φυλάει. Πόσους και πόσους δεν είχαν σκοτώσει!!! Κατέβαιναν οι καημένοι οι Έλληνες πάνω από τα βουνά, φορτωμένοι ένα τσουβάλι, σιτάρι συνήθως, με τα πόδια, για να το ανταλλάξουν με λάδι ή αλάτι· από αυτό ζούσαν. Ήταν δύσκολη η ζωή τότε. Οι τουρκαλβανοί τους αγόραζαν τα πράγματα, μετά βγαίναν έξω από το χωριό και τους σκότωναν και έπαιρναν πίσω τα χρήματα… Πόσους δεν είχαν σκοτώσει έτσι… Βάρβαροι… Υπέφερε ο κόσμος από αυτούς… Μετά μαζευόντουσαν  30 – 40 μαζί. « Ότι μας βρεί να μας βρεί όλους μαζί..». Ήταν δύσκολο να σκοτώσεις τόσους μαζί.

Αθ. Ρακοβαλή, Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε, σελ 68

Όταν μια γίδα θέλει να φάει ξύλο, πάει και ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνου. Έτσι κάνουν και οι Αλβανοί τώρα. Ας τους. Μην τους λογαριάζεις. Μη φοβάσαι».

 Νικολάου Ζουρνατζόγλου, Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Α', σελ 259

Εσείς οι στρατιωτικοί, την Αλβανία να προσέχετε. Από εκεί θα έρθει η απειλή".
"Γέροντα, άμα φτύσουμε, οι Αλβανοί θα πνιγούν στο σάλιο μας, και σεις λέτε ότι θα έρθει απειλή από την Αλβανία; Δεν μπορώ να το πιστέψω".
"Άκου το Γέροντα!", μου απάντησε.
Υποστράτηγος ε.α., Τσιαλίκης Χρήστος, Θεολόγος, Κομοτηνή.                                                  

Νικολάου Ζουρνατζόγλου, Μαρτυρίες Προσκυνητών, Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, τόμος Β', σελ 373.

Και για την αδερφούλα μας, την Βόρειο Ήπειρο

    Ο Γέροντας , αφού πρόσφερε και στους τελευταίους επισκέπτες που ήρθαν εκείνη την στιγμή κέρασμα , ξαναρωτά έναν απ΄ αυτούς 
-Γέροντας : Θα την πάρουμε την Πόλη ; Τι , λες ;
-Χρήστος : Εγώ θα πάω για την Βόρειο Ήπειρο.
-Γέροντας : Την Πόλη να πάρουμε , την Βόρειο Ήπειρο και επτά άτομα την παίρνουμε!
-Χρήστος : Επτά και εγώ οκτώ !
-Γέροντας : Πάρτηνα ! Και εγώ θα μεταφέρω τα λείψανα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού , τα οποία είναι και βαριά! Τι να πούμε , βρε παιδιά , όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας) , αλλά ποιος τα διαβάζει ; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει . Κοιμάται με τα τσαρούχια !

Ιερομόναχου Χριστόδουλου, «Σκεύος Εκλογής», Σελ :219

Τη Βόρειο Ήπειρο οι μεγάλοι τη χαντάκωσαν. Αυτοί πρέπει να κανονίσουν και τώρα το θέμα. Χρειάζεται διάκριση από εμάς για να μη γίνονται υπερβολές και δημιουργείται αναταραχή στον κόσμο".
Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, "Ο Γέροντας Παΐσιος", 1995.

Γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, ὁ Γέροντας εἶχε πεῖ μεταξὺ ἄλλων: «Μὴ φοβάστε. Ἐσᾶς θὰ σᾶς ἐλευθερώσουν κάτι παλαβοί· ἀπὸ μέσα καὶ ἀπὸ ἔξω. Παλαβοὶ μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, δηλαδὴ παλικάρια. Αὐτοὶ δὲ θὰ καταλαβαίνουν ἀπὸ πολιτικές, καὶ θὰ μποῦν μέσα νὰ βοηθήσουν. Οἱ πολιτικοὶ θὰ τὸ χαροῦν κι αὐτοὶ κατὰ βάθος, ἀλλὰ αὐτοὶ δεσμεύονται καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἐνεργήσουν. Οἱ ἄλλοι θὰ τὸ δεχτοῦν. Ἔ! ἀφοῦ ἔγινε τώρα, ἔγινε, θὰ ποῦν. Μὴ φοβάστε. Λειτουργοῦν καὶ οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Πόνος εἶναι αὐτός. Μιὰ οἰκογένεια εἴμαστε καὶ μᾶς χώρισαν. Σὰν νὰ λένε, αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε χώρια ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους. Πονάει αὐτό!! Τόσες φορὲς τὴν ἐλευθερώσαμε τὴ Βόρεια Ἤπειρο, τόσα αἵματα, τόσα κρυοπαγήματα! Δὲ θὰ πᾶν χαμένα ὅλα αὐτά.»

    Ἀθανάσιου Ρακοβαλῆ, «Ὁ πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε», ἔκδοση 18η, σελ. 76

το είδαμε εδώ

Άγιος Επιφάνιος, Επίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου. (12 Μαΐου)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου Επιφανίου επισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου. Ο άγιος Επιφάνιος είναι από τους μεγάλους πατέρες και διδασκάλους της Εκκλησίας, σύγχρονος του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Στα βαθειά γεράματά του, χωρίς να το καταλάβει, αναμίχθηκε στη λυπηρή υπόθεση εναντίον του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, αμέσως όμως μόλις είδε το λάθος του, παραιτήθηκε από κάθε πιό πέρα ενέργειά του. Γυρίζοντας τότε από την Κωνσταντινούπολη στη Κύπρο, πέθανε στο ταξίδι το 403, σε ηλικία κοντά ενενήντα ετών.
Ο άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε το 315 σ’ ένα χωριό της Παλαιστίνης από γονείς χριστιανούς. Σε ηλικία δέκα ετών έμεινε ορφανός· τότε κινδύνεψε να πεθάνει, αλλά τον υιοθέτησε ένας πλούσιος Ιουδαίος. Ο Ιουδαίος τον έστειλε να σπουδάσει στην Αλεξάνδρεια και πεθαίνοντας του άφησε όλη την περιουσία του. Ο άγιος Επιφάνιος σε ηλικία είκοσι ετών βαπτίσθηκε, μοίρασε ύστερα τη περιουσία του και πήγε κι έγινε μοναχός σ’ ένα μεγάλο μοναστήρι της Λιβύης, έχοντας γέροντα και πνευματικό οδηγό τον άγιο Ιλαρίωνα. Ύστερα από χρόνια, θέλοντας να διαδώσει το μοναχισμό στη πατρίδα του, γύρισε στη Παλαιστίνη και ίδρυσε εκεί μοναστήρι, το οποίο διοίκησε πνευματικά τριάντα χρόνια.
Ο άγιος ‘Επιφάνιος έζησε ολωσδιόλου φτωχός και ακτήμονας. Κάποτε τον αιχμαλώτισαν ληστές, αλλ’ όταν είδαν πως δεν είχε τίποτε, τον άφησαν ελεύθερο. Τόσο είχε διαδοθεί η φήμη της αγιοσύνης του, ώστε οι επίσκοποι της Παλαιστίνης κινήθηκαν να τον εκλέξουν επίσκοπο. Όταν το έμαθε, ο άγιος Επιφάνιος έφυγε στη Κύπρο, πάλι κοντά στο γέροντά του Ιλαρίωνα, που ασκήτευε τώρα κοντά στη Πάφο. Όταν πέθανε ο επίσκοπος Κωνσταντίας, της σημερινής δηλαδή Σαλαμίνας της Κύπρου, ο άγιος Επιφάνιος, με την επιμονή του κλήρου και του λαού, αναγκάσθηκε να τον διαδεχτεί στον επισκοπικό θρόνο.
Ο άγιος Επιφάνιος είναι πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Τον ονόμασαν πεντάγλωσσο, γιατί μιλούσε πέντε γλώσσες, την ελληνική, τη λατινική, την εβραϊκή, τη συριακή και την αιγυπτιακή. Προπάντων η μέριμνά του ήταν ακοίμητη για την καταπολέμηση των αιρέσεων και τα συγγράμματα που άφησε είναι πηγή για την ορθόδοξη πίστη. Οι αγώνες κι ο ζήλος του για την πίστη της Εκκλησίας τον έφεραν σε σύγκρουση με πολλούς ανθρώπους του καιρού του, όπως δυστυχώς συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιστάσεις. Έτσι βρέθηκε μπλεγμένος και στη δυσάρεστη υπόθεση του αγίου Χρυσοστόμου.
Σε μια απαντητική επιστολή του αγίου Βασιλείου προς τον άγιο Επιφάνιο, βλέπουμε πόσο ο επίσκοπος της Κύπρου ενδιαφερόταν για την Εκκλησία και πόσο οι άλλοι επίσκοποι, όπως ο Μέγας Βασίλειος, τον σέβονταν και τον τιμούσαν. Δεν είναι, γράφει ο άγιος Βασίλειος, μικρό σημάδι αγάπης να θυμηθείς εμάς τους τόσο μικρούς και ανάξιους. Πώς να μη θαυμάσουμε, συνεχίζει, την καθαρή και άδολη αγάπη του ανθρώπου, που μέσ’ από θάλασσες και στεριές, που σωματικά μάς χωρίζουν, φροντίζει να μάς ενισχύσει ψυχικά; Σε μια εποχή μεγάλης εκκλησιαστικής ταραχής και ακαταστασίας.
Η Εκκλησία είναι Εκκλησία Μαρτύρων, αλλά είναι επίσης και Εκκλησία Πατέρων. Πατέρες είναι οι κληρικοί και οι μοναχοί, που ξεχωρίζουν για την ορθόδοξη διδασκαλία τους και την αγιοσύνη του βίου τους. Οι Πατέρες δεν είναι μόνο σοφοί θεολόγοι, αλλά και άγιοι ασκητές. Τέτοιος υπήρξε ο άγιος Επιφάνιος· σοφός και άγιος. Χρόνια ολόκληρα ωρίμασε μέσα στην υπακοή και τη νηστεία του μοναστηριού, πρώτα ως απλός μοναχός, κι ύστερα ως ηγούμενος, και τελευταία, με την αξίωση όλων, δέχτηκε το επισκοπικό αξίωμα· όχι ως ηγεμονία, καθώς γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αλλ’ ως διακονία. Έμεινε και είναι ο πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου.

(+Διονυσίου Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, «Εικόνες έμψυχοι»)

Η Θεία πρόνοια! Γέροντα, πώς θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;

Ρώτησα κάποια φορά τον π. Γαβριήλ.

"Γιατί ψάχνεις το θέλημα του Θεού; Από σένα το μόνο που ζητείται είναι να τηρείς τις δέκα εντολές, να νηστεύεις, να εξομολογείσαι και να κοινωνάς.

Αλλά στους μοναχούς και τους ιερείς όλα χρειάζονται.

Πρέπει να ρωτάς την καρδιά σου. Κι όταν η καρδιά σου σε πείθει, αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Όταν οι άγιοι παρακαλούσαν τον Κύριο, ο Κύριος τούς έδειχνε το θέλημά Του.

Όμως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόνοια του Θεού. Υπάρχει τοκατ’ ευδοκία θέλημα του Θεού και το κατά συγκατάβαση.

Στη δεύτερη περίπτωση, επειδή ο Θεός μάς έχει δώσει απόλυτη ελευθερία, όλοι, και οι δαίμονες και οι άνθρωποι, κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Όταν όμως ο Θεός αποφασίζει να παρέμβει, ούτε τα πονηρά πνεύματα, ούτε οι άνθρωποι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Για παράδειγμα, ήταν θέλημα του Θεού να καούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα.
Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα άλλο. Ο Κύριος ήθελε να δώσει τέλος στο παγιωμένο εκείνο κακό.

Όταν γίνεται κάτι, μερικοί λένε: «Ήταν θέλημα Θεού!». Πού το ξέρουν; Άγιοι είναι;

Μπορεί ο άνθρωπος να επαναφέρει στην ορθόδοξη πίστη είκοσι ανθρώπους. Όμως ούτε τότε πρέπει να πει ότι ήταν θέλημα του Θεού, γιατί ο Θεός μπορεί να σου είχε δώσει τέτοια δύναμη και χάρη, που έπρεπε να επαναφέρεις όχι είκοσι, αλλά σαράντα ανθρώπους στην πίστη.

Αν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι, πρέπει να λες: «Γενηθήτω το θέλημα Σου».
Η θεία πρόνοια κυβερνά τα πάντα. Άλλοτε επιτρέπει κι άλλοτε ευλογεί σύμφωνα με το θέλημά Του ο Θεός.

Όταν για κάποιο ζήτημα δεν ξέρεις τι να κάνεις, τι να αποφασίσεις, τότε πρέπει να ανοιχτείς στη θεία πρόνοια και να πάψει αυτό να σε απασχολεί.«Ας γίνει το θέλημα Σου, Κύριε!». Τα παλαιά χρόνια, όταν δεν μπορούσαν να αποφασίσουν, έτσι έκαναν".

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995), Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

πηγή

Την μετάνοιαν ουδείς δύναται να την τελειοποιήσει, Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης (Αριζόνα)

Την μετάνοιαν ουδείς δύναται να την τελειοποιήσει,

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης (Αριζόνα)

 Η μετάνοια είναι ατέλεστος, όλαι αι αρεταί δύνανται με την χάριν του Θεού,

 να τελειοποιηθούν από τον άνθρωπον. 

Την μετάνοιαν ουδείς δύναται να την τελειοποιήσει, 

διότι μέχρι και της τελευταίας ημών αναπνοής έχομεν ανάγκην της μετανοίας,

 διότι σφάλλομεν εν ριπή οφθαλμού, οπότε η μετάνοια είναι ακατάκτητος.

 Ω, πόσον αγαθός ο Θεός! Δικαίως λοιπόν θα κολασθούν οι συναμαρτωλοί μου0

, διότι παρεγνώρισαν την άπειρον ευσπλαγχνίαν του ουρανίου Πατρός.
 Ενώ λοιπόν ως άνθρωποι σφάλλομεν, μας έρχεται οκνηρόν το να είπωμε

ν το « ήμαρτον »! 
Και πως θα το είπωμεν, εφ’ όσον έχομεν, εγώ πρώτος, την λήθην και

 την ραθυμίαν με συμβοηθόν την υπερηφάνειαν, ισχυρά εμπόδια προς

 τον δρόμον της ταπεινώσεως! Μας τον έδειξεν ο Χριστός δια του Σταυρού Του, 

αλλά δυστυχώς θεληματικώς κωφεύομεν προς μεγίστην μεταμέλειάν μας.

 Ο χρόνος φεύγει, τα έτη κυλούν και όλο και πλησιάζομεν δια την αιωνιότητα. 

Το βλέπομεν, ενώ μία νάρκη διανοητική μας δεσμεύει, έως να βληθώμεν, 

εγώ πρώτος, εις την κόλασιν! 
Ο Θεός μου, ο λυτρωσάμενος το ανθρώπινον γένος εκ της δουλείας του εχθρού, 

ρύσαι και ημάς από την μέλλουσαν καταδίκην, όταν θα έλθης να κρίνης τον κόσμον,

 αποδίδων εκάστω κατά τα έργα αυτού. Είθε δι’ ευχών σου να εύρω έλεος,

 όταν κρίνεται η ελεεινή μου ψυχή, 

διότι δειλιώ απαντήσαι τω φοβερώ Κριτή ελεγχόμενος υπό του

 ιδίου μου συνειδότος.

πηγή

Το είδαμε εδώ