Συνεχίζεται με αμείωτη ένταση η ασεβής προβολή των εκκλησιαστικών δρώμενων - Πλήρης εκκοσμίκευση και κατάλυση κάθε Ιερότητας, διαφημίζονται ως "προβολή" της Ορθοδοξίας μας!

Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Εδώ και καιρό - και συγκεκριμένα από τον περασμένο Οκτώβριο οπότε δημοσίευσα το άρθρο με τίτλο "Ασέβεια και κατάλυση κάθε Ιερότητας από τα «εκκλησιαστικά πρακτορεία», με δεκάδες φωτογραφίες μέσα από την Αγία Τράπεζα και τον Ναό κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας!!!" - μου τηλεφωνούν πολλοί, ιδιαίτερα Ιερωμένοι, εκφράζοντας τους προβληματισμούς τους για την απίστευτη κατάσταση που έχει παγιωθεί πλέον σε πολλές Εκκλησίες και Μοναστήρια.

Αγανακτισμένοι, μου ζητούν να επανέλθω στο θέμα "γιατί οι πιστοί έχουν εξαγριωθεί, βλέποντας από τη μια την σχεδόν παντελή έλλειψη ποιμαντικού και ιεραποστολικού έργου κι από την άλλη τα διαρκή Συλλείτουργα και κοσμικού τύπου φιέστες εντός των Ορθοδόξων Ιερών Ναών!" "Γράψε κάτι", καταλήγουν, "για να ξέρει ο κόσμος πως υπάρχουν πολλοί που δεν τα αποδέχονται αυτά, για να μην μας παίρνει όλους η κατηφόρα"...!

Θα μπορούσα λοιπόν να αρκεστώ στις παραπάνω διαπιστώσεις, που αποτελούν και την ουσία του προβλήματος της ΑΚΡΑΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ της Εκκλησίας μας. Όμως, τα γεγονότα της "εκκλησιαστικής επικαιρότητας" (όρος εντελώς αδόκιμος, που αν τον άκουγαν οι παλαιοί Δεσποτάδες, Ηγουμένοι, μέχρι και Διάκοι, θα μας κοιτούσαν απορημένοι σα να μιλάμε...κινέζικα!), τρέχουν, οπότε είναι απαραίτητος ο σχολιασμός των εξής:

- Το τριήμερο που μας πέρασε, διοργανώθηκε στην Αττική το πολυδιαφημισμένο "1ο Διεθνές Συνέδριο Ψηφιακών Μέσων και Ορθόδοξης Ποιμαντικής". Σίγουρα ο τίτλος του προκαλεί το ενδιαφέρον και υπόσχεται πολλά. Δυστυχώς όμως, η εν λόγω εκδήλωση εξελίχθηκε σε "γαϊτανάκι" δημοσίων σχέσεων και υπερπροβολής ανθρώπων και πραγμάτων άσχετων τόσο με την Ορθοδοξία όσο και με το Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην συμμετέχει σε αυτό. Βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία άποψη της αίθουσας του συνεδρίου, με πολλά άδεια καθίσματα (ΠΗΓΗ: ΕΔΩ).

Και πώς να μην γίνει αυτό, όταν στο συγκεκριμένο συνέδριο έγινε λόγος για το "Ορθόδοξο Διαδίκτυο" και ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ οι εκπρόσωποι Ορθόδοξων Ιστοσελίδων! Μιλάμε για παγκόσμια πρωτοτυπία! Είναι σαν να κάνεις εκδήλωση π.χ για το Άγιον Όρος και να μην υπάρχει ούτε ένας Αγιορείτης Μοναχός παρών! 

Σεβαστές οι εισηγήσεις όλων, Ιερωμένων και μη, αλλά το θέμα εδώ ήταν να συζητηθεί η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ. Κι αν το πρώτο ζήτημα καλύπτεται γενικώς από Κληρικούς όλων των βαθμίδων, για τα ψηφιακά μέσα (δηλαδή τις Ιστοσελίδες) ποιοι θα μιλήσουν, αν όχι οι άνθρωποι που εδώ και χρόνια αγωνίζονται γι' αυτές με επιτυχία, με αποτέλεσμα στο Ελληνικό Διαδίκτυο να υπάρχουν πολλές μικρές ή μεγάλες "οάσεις" Ορθόδοξης Πνευματικότητας;!

Απόντες λοιπόν όσοι παλεύουν καθημερινά να γράψουν κάτι που θα ωφελήσει πιστούς και μη. Αντίθετα, παρόντες άνθρωποι παντελώς άσχετοι τόσο με την Ορθοδοξία όσο και με τα ψηφιακά μέσα, που διαχειρίζονται κάποια από τα λεγόμενα "εκκλησιαστικά πρακτορεία": Δηλαδή σελίδες που δεν τους νοιάζει η ψυχική ωφέλεια των αναγνωστών, αλλά μονάχα η υπερπροβολή (κατόπιν αδράς αμοιβής, φυσικά) συγκεκριμένων προσώπων και εκδηλώσεων, που φτάνουν μέχρι και την κομματική προπαγάνδα (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΣΧΕΤΙΚΑ) !

Ε λοιπόν, όχι, κύριοι διοργανωτές του συνεδρίου: Το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτά τα πρόσωπα, που μυρίστηκαν...φαί (=χρήμα) στην προβολή δημοσίων σχέσεων εκκλησιαστικών παραγόντων κι έτσι φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν σήμερα δεκάδες (!!!) τέτοια "πρακτορεία ειδήσεων", με θέματα που δεν ενδιαφέρουν κανέναν πιστό, ούτε φυσικά ποιμαίνουν τον Λαό του Θεού!

- Από την άλλη, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι διαφημιστικού τύπου καταχωρήσεις στα ίδια "εκκλησιαστικά πρακτορεία" από συγκεκριμένα πρόσωπα, που ενδιαφέρονται για την προβολή των "δραστηριοτήτων" τους, ξεχνώντας πως αυτές δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Ορθόδοξη πο'ιμανση και ιεραποστολή.

Δείτε λοιπόν μια χαρακτηριστή φωτογραφία, από εγκαίνια Ιεράς Μονής. Ο φωτογράφος απαθανατίζει τη σκηνή (!!!) ευρισκόμενος εντός της Αγίας Τραπέζης. Βέβαια, αυτό δεν αρκεί στους παρευρισκομένους, αφού πίσω αριστερά βλέπουμε ρασοφόρο να κραδαίνει το κινητό και να βγάζει κι αυτός φωτογραφία το...event!!! (ΠΗΓΗ: ΕΔΩ)

Κι αναρωτιόμαστε: Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ορθοδοξία των Αγίων Πατέρων; Τι συνάφεια υπάρχει μεταξύ τέτοιων επικοινωνιακών "σόου" με την κατανυκτικότητα, την απλότητα και τον ησυχασμό που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει ειδικά στα Μοναστήρια μας;

Ο γράφων, φυσικά, δεν είναι αναμάρτητος. Όμως, στο συγκεκριμένο θέμα, έχει κατασταλαγμένη άποψη και λόγω εργασίας! Όταν λοιπόν, προσκυνώντας και φωτογραφίζοντας για τις ανάγκες των βιβλίων μου δεκάδες Ιερές Μονές της Πατρίδας μας, συζήτησα το ζήτημα με τους μοναχούς, δεν βρέθηκε ούτε ένας να μου πει πως ναι, είναι σωστό να απαθανατίζονται τέτοιες ΙΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ από οποιονδήποτε! "Αφήστε και τίποτα κρυφό, βρε παιδιά, έτσι θα έρθει ο κόσμος στην Εκκλησία; Τι είμαστε, σινεμά ή θέατρο;", μου έλεγε χαρακτηριστικά ηλικιωμένος Ηγούμενος απομακρυσμένης Μονής.

Δυστυχώς, όπως φαίνεται η επικοινωνιακή...καταιγίδα της "εκκλησιαστικής ενημέρωσης" θα συνεχιστεί, αφού ο πειρασμός της υπερπροβολής είναι τεράστιος, για κληρικούς και λαϊκούς. Εμείς, διαφωνούμε κάθετα με αυτή την ΕΚΤΡΟΠΗ της εκκλησιαστικής τάξης και επαναλαμβάνουμε όσα είχαμε γράψει μήνες πριν για το θέμα:

Πατέρες, τι νόημα έχει όλη αυτή η υπερπροβολή των ιερών και των οσίων μας; Γιατί αφήσατε το μικρόβιο της εκκοσμίκευσης και της ματαιόδοξης προβολής να μπει και μέσα στους Ιερούς Ναούς μας; Δεν προβληματίζεστε, Σεβασμιώτατοι ή Καθηγούμενοι που συνήθως οι Εκκλησίες μας είναι ΑΔΕΙΕΣ από πιστούς, αλλά εσείς θέλετε σώνει και καλά να φωτογραφηθείτε (!!!) λες και είστε τίποτα...σταρ;!

Λυπάμαι, αλλά είναι αδιανόητο για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό να βλέπει τέτοιες εικόνες! Και καλά όσοι τις προβάλουν στις σελίδες τους, ίσως να έχει...ψωμί η υπόθεση! Εσείς όμως, Πατέρες; Δεν βλέπετε πως έτσι κατασκανδαλίζονται πιστοί και άπιστοι; Ότι η ζημιά που γίνεται στο Ποίμνιο είναι πολύ μεγαλύτερη από την «ωφέλεια» που λαμβάνετε εσείς, μέσω της προσωπικής σας προβολής; Στο κάτω - κάτω, γι' αυτό ιερουργείτε; Για να σας φωτογραφήσουν τα «πρακτορεία εκκλησιαστικών ειδήσεων»;

Να συμμορφωθούμε, λοιπόν. Όλοι μας! Και να καταλάβουμε επιτέλους πως η Εκκλησία δεν είναι ούτε τόπος επίδειξης και δημοσίων σχέσεων, ούτε κάποιο «θέατρο» όπου παίζεται κάποια...διασκεδαστική παράσταση! Αλλά Θεού Κατοικητήριον και Οίκος της Αγίας Τριάδος, όπου όλα πρέπει να γίνονται προς δόξαν του Κυρίου...και όχι των ανθρώπων...!

Το είδαμε  εδώ

Κατευόδιο στο Γέροντα Σπυρίδωνα Μικραγιαννανίτη.

Αδελφέ, πατέρα, 
γέροντα και ΦΙΛΕ, 
αγαπημένε μου 
Σπυρίδωνα 
καλή ανάπαυση 
και Καλή Ανάσταση.



π. Τιμόθεος Ηλιάκης
"Στις 04.10 το πρωΐ εκοιμήθη εν Κυρίω ο Γέροντας Σπυρίδων Μικραγιαννανίτης της Αδελφότητας του Υμνογράφου. Ας προςευχηθούμε, Ο Θεός να τον κατατάξει εις χώρα ζώντων.

Γεννήθηκε (1951) στη Θεσσαλονίκη από γονείς Μικρασιάτες (κατά κόσμον Γεώργιος Ραχώνης), όπου και περάτωσε τις Γυμνασιακές του σπουδές. Φοίτησε στην Αθωνιάδα Σχολή (1968-1969) και αμέσως έπειτα (1970) έγινε μοναχός στη συνοδεία του Γέροντος Γερασίμου του Υμνογράφου, στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στην Καλύβη της “Κοιμήσεως της Θεοτόκου”, της οποίας σήμερα (1998 κ.εξ.) είναι ο ίδιος Γέρων. Πλούσια η μουσική του κατάρτιση και εμπειρία. Μαθητής του Χαρίλαου Ταλιαδώρου στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και του σπουδαίου σύγχρονου Αγιορείτη μουσικού και δασκάλου Γέροντος Μελετίου Συκιώτου στην Αθωνιάδα Σχολή. Συχνός ακροατής των μεγάλων Αγιορειτών ψαλτών της παλαιότερης γενιάς, πατρός Διονυσίου Φιρφιρή, Ιωάσαφ Ιωασαφαίου, διακο-Γιάννη, Γαβριήλ Μακκαβού, και πολλών άλλων. Η ψαλτική του εμπειρία εμπλουτίσθηκε ιδιαίτερα στον χώρο της Σκήτης της Αγίας Άννης, όπου καλλιεργείται και υπηρετείται η παλαιότερη αγιορειτική μουσική παράδοση, και με επιχωριάζουσες τις μουσικές Αδελφότητες των Δανιηλαίων και των Θωμάδων. O ίδιος έψαλλε επιπλέον στο Κυριακό της Σκήτης της Αγίας Άννης, ενώ συμμετέχει αδιάλειπτα ως ψάλτης στις μεγάλες Αγρυπνίες και Πανηγύρεις των Κελιών και των Μοναστηριών (συχνά και εκτός Όρους). Ευρύφωνος και σθεναρός, αποτυπώνει εξαίρετα στα μέλη που ψάλλει τη μακραίωνη παράδοση του ειδικού τόπου, στον οποίο ανδρώθηκε μοναστικά και μουσικά. Από τους πιο σημαντικούς αρχαιότροπους Αγιορείτες ψάλτες στο μεταίχμιο της παλαιότερης με τη νεώτερη γενιά. Λαμπρές οι ερμηνείες του σε παλαιά αρχαιότροπα και αργά μέλη, με ζώσα λειτουργική παράδοση στο Όρος".

Με αυτά τα λόγια παρουσίασαν τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως την εκδημία του Γέροντα Σπυρίδωνα Μικραγιαννανίτη,ενός από τους τελευταίους παλιούς Αγιορείτες Πατέρες ,πιστούς στην γνήσια Αγιορείτικη παράδοση.Τον π.Σπυρίδωνα γνώρισα όταν ακόμα ήταν Δόκιμος Μοναχός στην ευλογημένη Συνοδεία του μακαριστού Γέροντα Γεράσιμου Υμνογράφου στην σκήτη της Μκράς Αγίας Άννας στο Άγιο Όρος. Τον θυμάμαι να εργάζεται σκληρά μαζί με τον επίσης μακαριστό πατέρα Μητροφάνη για να δώσουν ζωή στην σκληρή και άγρια ,βραχώδη και άγονη περιοχή της Μιραγιάννας μεταφέροντας στους ώμους το νερό από την Κερασιά και αργότερα τις σωληνώσεις για την ύδρευση της άνυδρης περιοχής που την μετέτρεψαν σε επίγειο παράδεισο. Εκείνο που με είχε εντυπωσιάσει στον Δόκιμο,τότε,Γεώργιο και αργότερα Μοναχό Σπυρίδωνα,ήταν η μεγάλη και χωρίς όρους υπακοή στα κελεύσματα  των Γεροντάδων του ,του Γέροντα Γεράσιμου και του αειμνήστου παπά-Διονύση του Πνευματικού.Μπορώ να καταθέσω υπεύθυνα πως η δοκιμασία του ήταν σκληρή,όπως και η μοναχική ζωή στη σκήτη.Τα χρόνια πέρασαν ο Γεώργιος έγινε ο Μοναχός Σπυρίδων που εξελίχθηκε σε ένα από τους καλύτερους ψάλτες του Αγίου Όρους με σπάνιο ήθος και μουσική κατάρτιση αλλά και σε ένα Μοναχό που έκλεινε στην καρδιά του μέσα όλο το μεγαλείο της Χριστιανικής ανιδιοτελούς αγάπης. Η αγκαλιά του ,όπως και η πόρτα του αγιασμένου από τα δάκρυα και τις προσευχές των Μικραγιαννανιτών Πατέρων,κελιού του,ήταν πάντα ανοιχτές για κάθε άνθρωπο.Κάθε κουρασμένο οδοιπόρο της ζωής που ζήταγε δροσιστική παρηγοριά και αγάπη .Πάντα πρώτος όπου υπήρχε ανάγκη με το χαμόγελο και λόγο παραμυθίας στα χείλη.Δεν είναι μικρός ο αριθμός των ευεργετηθέντων από τα λόγια και τα έργα του.Ο μακαριστός Σπυρίδων αγαπούσε πολύ τον Θεό και την Ελλάδα. Μικρασιάτης στην καταγωγή δεν έκρυβε την αγωνία του για το μέλλον της πατρίδας μας και δεν δίστασε με παρρησία να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πρός τους αρμόδιους φορείς του Τόπου μας. Πιστός στις παραδόσεις ήταν πάντα στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου που τον επιστράτευε πάντα τόσο κατά την τελετή του αγίου Μύρου,όσο και για άλλες σημαντικές αποστολές. Συγκινητική ήταν η παρουσία  του Γέροντα στην πρώτη Θεία Λειτουργία στον άγιο Βουκόλο της Σμύρνης όπου παρά την ασθενεία του έψαλλε μέσα από την ψυχή του καλύτερα από κάθε άλλη φορά.   
Πατριάρχες,Αρχιεπίσκοποι,Αρχιερείς,Ιερείς ,Μοναχοί και Λαϊκοί,έχουν γνωρίσει το μεγαλείο της καρδιάς του ,και σήμερα όλοι τον κατευοδώνουμε στο μεγάλο του τελευταίο ταξίδι .
Στο νου μου έχω τα τελευταία λόγια που μου είπε από το κρεβάτι του πόνου ,"το μόνο που θέλω είναι να κάνεις προσευχή να γίνει το θέλημα του Θεού".Όταν τον είδα για τελευταία φορά πρίν λίγες ημέρες δεν μπορούσε να μιλήσει κατάλαβα όμως από το σφίξιμο στο χέρι πως επαναλάμβανε το ίδιο.
Τώρα ο Σπυρίδων ψάλλει με τους αγίους Αγγέλους και βάζει μετάνοια στους Γεροντάδες,στον π.Γεράσιμο,στον παπά-Διονύση και στον παπά-Μητροφάνη.
 Όλοι μαζί προσκυνούν τον Θρόνο του αγίου Θεού και εύχονται για εμάς και ιδιαίτερα για την ευλογημένη Συνοδεία τους. 
Αδελφέ,πατέρα ,γέροντα και ΦΙΛΕ, αγαπημένε μου Σπυρίδωνα καλή ανάπαυση και Καλή Ανάσταση.
πηγή
το είδαμε εδώ

Όσοι είναι δεμένοι για τον Χριστό, είναι πιο δυνατοί από τους λυμένους

Τίποτα δεν είναι πιο λαμπερό από τον Παύλο αλυσοδεμένο, με τις αλυσίδες που τύλιξαν αυτά τα μακάρια χέρια…Να είσαι δεμένος για το Χριστό είναι ανώτερο από το να είσαι απόστολος ή διδάσκαλος ή ευαγγελιστής.

Κάποιος που αγαπάει το Χριστό καταλαβαίνει τι λέω και θα προτιμούσε να είναι δεμένος για το Χριστό, από το να κατοικεί στα ουράνια.


Το να είσαι δεμένος για εκείνον ειναι πιο λαμπερό από το να βρίσκεσαι στα δεξιά Του, πιο σημαντικό από το να κάθεσαι στους δώδεκα θρόνους. Τότε η φυλακή είναι πιο λαμπερή από τα ουράνια παλάτια και από τον ίδιο τον ουρανό.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να υποφέρεις για το Χριστό.

Δεν μακαρίζω τόσο τον Παύλο επειδή ανέβηκε στους ουρανούς,όσο τον μακαρίζω επειδή τον έριξαν στη φυλακή! Δεν τον μακαρίζω τόσο επειδή άκουσε άρρητα ρήματα, όσο επειδή υπέφερε τα δεσμά! Δεν τον μακαρίζω τοσο επειδή ανέβηκε στον τρίτο ουρανό, όσο για τα δεσμά του.

Ω, μακάριες αλυσίδες! Ω, μακάρια χέρια που στολίστηκαν απ’αυτήν την αλυσίδα! Δεν ήταν τόσο τιμημένα τα χέρια του όταν σήκωσε και θεράπευσε τον χωλό στα Λύστρα, όσο μακάρια ήταν τυλιγμένα από τις αλυσίδες… Αν μου έδινε κάποιος τη δύναμη να αναστήσω νεκρους, θα προτιμούσα τις αλυσιδες του Παύλου… Αυτό είναι το πιο μεγάλο χάρισμα απ’όλα, πιο μεγάλο και απ΄το να σταματήσεις την πορεία του ηλίου και του φεγγαριού. Πιο μεγάλο και απ΄το να κινείς τη γη και απ΄το να διώχνεις τους δαίμονες…

Δεν αξίζει να είσαι δεμένος για το Χριστό μόνο για να κερδίσεις τη Βασιλεία των ουρανών, αλλά επειδή υποφέρουμε για το Χριστό. Δεν τους μακαρίζω επειδή θα πάνε στους ουρανούς, αλλά επειδή είναι δεμένοι για τον Κύριο των ουρανών. Πόση πνευματική ανύψωση δεν αισθάνεται κάποιος που ξέρει ότι τον έδεσαν για τον Χριστό!Πόσην ευχαρίστηση, πόσην τιμή!

Οσοι είναι δεμένοι για το Χριστο είναι πιο δυνατοί από τους λυμένους.Μπήκε η αλυσίδα του Παύλου στη φυλακή και μεταμορφώθηκε η φυλακή σε εκκλησία και όλους τους έκανε σώμα Χριστού.

Ιερός Χρυσόστομος
Το είδαμε εδώ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΣΕΙΣΜΟΙ

ΑΣ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ...

ΠΟΛΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ ΝΑ ΒΡΩ
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΣΕΙΣΜΟΙ.

ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΗΝ ΧΑΣΑΜΕ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΕΜΝΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΕΠΕΡΝΑΝ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΔΟΡΥ ΤΟΥΣ,ΕΚΑΝΑΝ ΑΙΜΟΜΙΞΙΕΣ ΚΑΙ ΣΠΑΤΑΛΗ ΖΩΗ.

ΕΔΩ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΚΡΥΒΕΙ ΘΥΣΑΥΡΟ ΜΕΓΑΛΟ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΥΘΗΤΟΣ ΘΥΣΑΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.

ΠΡΩΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ.
ΤΟ ΑΝΑΛΥΕΙ Ο ΠΑΠΑ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΧΙΛΕΩΣ.......

Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΗΜΑΔΙ ΙΑΠΩΝΙΑ

ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΣΙΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΜΦΥΤΕΥΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Μια εντυπωσιακή μαρτυρία έφτασε στη σελίδα Votegreece.gr λίγες μέρες μετά τον φονικό σεισμό στην Ιαπωνία.

Πριν λίγες μέρες ακριβώς μετά τον φονικό σεισμό της Ιαπωνίας επισκέφτηκε το Άγιο Όρος και συγκεκριμένα την μονή Εσφιγμένου κάποιος κύριος. Στην επίσκεψη του που δεν ήταν για πρώτη φορά επιχείρησε να δει κάποιον Πατέρα ασκητή (συγκεκριμένο) για να συζητήσει και να πάρει την ευλογία του.
Στην συζήτηση που είχαν ο Πατέρας ασκητής του εκμυστηρεύτηκε μια πληροφορία που σίγουρα ακούγοντας την μας σόκαρε.
Του είπε ο Πατέρας… Παιδί μου ο σεισμός στη Ιαπωνία δεν έγινε τυχαία.
Στην Ιαπωνία βρίσκεται το εργοστάσιο που δόθηκε η εντολή από την Ελληνική κυβέρνηση να κατασκευαστούν τα τσιπάκια για την κάρτα του πολίτη. Μετά τον σεισμό και το τσουνάμι που προκλήθηκε το εργοστάσιο υπέστη σοβαρές ζημίες και σταμάτησε η λειτουργία του αυτή τη στιγμή.
Του είπε ακόμη πως το θέμα με την Κάρτα του Πολίτη προς το παρόν θα ανασταλεί λόγο των ζημιών που υπέστη το εργοστάσιο και κάνεις δεν πρέπει να αποδεχτεί αυτή τη κάρτα διότι είναι το προχάραγμα και η αποδοχή στον αντίχριστο.
Τα παραπάνω λόγια μας τα εκμυστηρεύτηκε ο κύριος που επισκέφτηκε το Άγιο Όρος .

Να θυμίσουμε ότι η Ιαπωνία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως στην τεχνολογία τέτοιου είδους εξαρτημάτων.

ΠΗΓΗ.........http://www.votegreece.gr/archives/10539

ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΕΜΝΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ.ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1999 ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΛΟΓΟ ΕΓΙΝΕ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ,Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ,ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ,ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ,ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΥΠΟΣΤΕΙ  Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ.ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΤΟΤΕ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΠΟΛΛΟΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ  ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΕΛΟΥΣΑΝ ΕΓΙΝΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ,ΠΡΟΠΕΡΣΙ.

ΑΛΛΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΑΔΙΩΦΟΝΟΥ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

  

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΜΑΚΡΗ. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ.Η ΨΗΦΙΣΗ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ 

το είδαμε εδώ

Νέα Παγκόσμια Τάξη – Illuminati: Μια ιστορία κυριαρχίας 6000 ετών που πρέπει να γνωρίζετε!

Αυτό το βίντεο είναι ένα από τα καλύτερα μαθήματα ιστορίας, με τεκμηριωμένα γεγονότα.
Θα καλύψει κάθε πόλεμο, γιατί και πώς τον δημιούργησαν.
Θα εξηγήσει γιατί η Αμερική και ο υπόλοιπος κόσμος τέθηκαν σκόπιμα σε χρεοκοπία.
Θα δείξει με το όνομά τους πρόσωπα και οργανισμούς που συμμετέχουν, μαζί με μερικούς από τους προέδρους, βουλευτές, τραπεζίτες και ακόμη και τη μαφία.
Θα παράσχει αποδεικτικά στοιχεία και την αληθινή ιστορία του κόσμου μας, που ελέγχεται από μια κρυφή δύναμη, τόσο ισχυρή, ώστε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν γνωρίζει καν ότι υπάρχει.

Ξέρατε ότι κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, μεγάλες αμερικανικές εταιρείες που έχτιζαν τανκ και όπλα, επίσης ξανάχτιζαν εργοστάσια του Χίτλερ, κάθε φορά που βομβαρδιζόταν και αυτός ήταν ανέκαθεν ο φυσιολογικός τους τρόπος επιχειρηματικής δραστηριότητας;
Αυτή η ομάδα (μετονομάστηκε σε Illuminati το 1776) είναι υπεύθυνη για κάθε πόλεμο, πειρατεία, πείνα, εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής, την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, τον κομμουνισμό και όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο και σε όλη τη διάρκεια της ψευδώς καταγραμμένης ιστορία μας.
Κάντε στον εαυτό σας και σε όλους μια χάρη και να μορφωθείτε με αυτά τα σημαντικά γεγονότα, καθώς μας έχει μείνει τόσο λίγος χρόνος.
ΠΗΓΗ

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Μαγεία & πολυγαμία: δύο συμπτώματα της νόσου του δυτικού ανθρώπου, & η βοήθειά του από την Ορθοδοξία

Δυο posts στο blog του Κόκκινου Ουρανού με έκαναν να αναλογιστώ με φρίκη πόσο έχει προχωρήσει η παράνοια, που έχει προκαλέσει στο δυτικό άνθρωπο η αποκοπή του από το Θεό των πατέρων του, το Χριστό.

Η αποκοπή αυτή είναι δήθεν "απελευθερωτική" (πολλοί μάλιστα νομίζουν πως οφείλεται στην επιστήμη), αλλά στην πραγματικότητα γίνεται επιστροφή σ' ένα νέο Μεσαίωνα. Η "απελευθερωτική" αθεΐα έδωσε τη θέση της σε νέες δεισιδαιμονίες, περνώντας στο επόμενο στάδιο, όπως έχει εξηγήσει ο μεγάλος ορθόδοξος Γάλλος θεολόγος Ολιβιέ Κλεμάν (για τα στάδια του αθεϊσμού βλ.εδώ).

Προβολή της πολυγαμίας

Το πρώτο post γράφει: Και τώρα το επόμενο βήμα: πολυγαμικές οικογένειες (γιατί σημασία έχει "η αγάπη" και τα "ατομικά δικαιώματα". Σωστά;).

Αναφέρεται στην προσπάθεια, μέσα από την αμερικανική τηλεόραση, να καταξιωθεί στη συνείδηση του μέσου τηλεθεατή-καταναλωτή η συνήθεια των Μορμόνων να παντρεύονται πολλές γυναίκες (υποτίθεται μία είναι η "ουράνια σύζυγος", ενώ οι άλλες είναι "επίγειες", άρα δήθεν είναι μονογαμικοί).

Οι Μορμόνοι ("Εκκλησία των αγίων των τελευταίων ημερών") είναι μια προτεσταντική αίρεση, που κυριαρχεί ιδιαίτερα στην πολιτεία της Γιούτα και, εκτός από την Αγία Γραφή, διαθέτει ως ιερό βιβλίο το "Βιβλίο του Μόρμον", ένα κείμενο γραμμένο στο στυλ της Αγίας Γραφής, που υποτίθεται ότι έφερε στους ανθρώπους ο "άγγελος Μορόνι". Οι αποκλίσεις τους από το χριστιανισμό είναιπολλές, ανάμεσα στις οποίες η πίστη σε ...πολλούς θεούς, που ο καθένας ζει και σε ένα άστρο μαζί με τις (πολλές) γυναίκες του!...

Είναι φυσικό κάθε κοινωνική και θρησκευτική ομάδα να θέλει να περάσει την κουλτούρα της στο ευρύ κοινό, είτε για να τη δικαιώσει είτε για να την "προπαγανδίσει". Ωστόσο θα πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι η πολυγαμία των Μορμόνων είναι μια σοβαρή απόκλιση από το χριστιανισμό. Όπως όλοι οι προτεστάντες, οι Μορμόνοι είναι υπερβολικά επηρεασμένοι από την Παλαιά Διαθήκη (ενώ οι άγιοι της αρχαίας Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας ερμηνεύουν την Π. Διαθήκη υπό το φως της Καινής, και ΟΧΙ το αντίστροφο) και ίσως θεωρούν ότι στην Π. Διαθήκη η πολυγαμία ήταν αποδεκτή (κάνουν λάθος, όπως εξηγείται σε αυτό το άρθρο). Κατά τη Βίβλο, ο Θεός έπλασε έναν άντρα και μία γυναίκα, θεσμοθετώντας έτσι (δηλ. ευλογώντας) τη μονογαμία, που αποτελεί και ένα στοιχείο της ισοτιμίας των δύο φύλων.

Αφίσα αμερικάνικου σήριαλ με ήρωες πολυγαμική οικογένεια

Έτσι κι αλλιώς όμως στο χριστιανισμό ισχύει η Καινή Διαθήκη, που αποσκοπεί στην τελειότητα του ανθρώπου (την τέλεια ένωσή του με τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ), ενώ η Παλαιά απευθυνόταν σε ανθρώπους πνευματικά νήπιους (το γράφει και ο απόστολος Παύλος, επιστολή προς Γαλάτας, κεφ. 3). Και στο χριστιανισμό, παρόλο που αναρίθμητοι άγιοι ήταν παντρεμένοι και αναρίθμητοι παντρεμένοι αγίασαν, ΠΟΤΕ δεν υπήρξε πολυγαμία.

Η θρησκεία των Μαγισσών ανεβαίνει!...

Το δεύτερο post αναλύει πώς οι γυναίκες στη Βρετανία εγκαταλείπουν το χριστιανισμό (μαζικά, σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα) και προσχωρούν σε μια θρησκεία μαγισσών, γνωστή και "της μόδας" τα τελευταία χρόνια, την περίφημη Wicca!

Υποτίθεται ότι τις τραβάει εκεί η "υψηλή θέση" που κατέχουν οι γυναίκες, δηλαδή οι Μάγισσες!...

Θυμάστε φυσικά την τηλεοπτική σειρά "Οι Μάγισσες", αλλά & πλήθος ταινιών & τηλεοπτικών περιπετειών, όπου η μαγεία παρουσιάζεται ως ένα χάρισμα (κληρονομικό μάλιστα), συναρπαστικό και θετικό, που προσφέρει στον άνθρωπο υπερδυνάμεις, σχετίζεται με τη μελέτη "αρχαίας σοφίας" (άρα κολακεύει τη μανία του σύγχρονου ανθρώπου να το παίζει "ερευνητής") και ανοίγει την πόρτα σ' έναν εξωτικό κόσμο, διαφορετικό από τον πεζό και μίζερο δικό μας & γεμάτο γοητεία.

Εννοείται ότι η μυθολογία του Χάρυ Πότερ εντάσσεται σ' αυτό το πλαίσιο... Οι Μάγοι και οι Μάγισσες σε όλη αυτή την τηλεοπτική φιλολογία "έχουν υψηλές αποστολές": να σώσουν τους κοινούς ανθρώπους από κακούς δαίμονες, αξιοποιώντας το χάρισμά τους.

Δυστυχώς, οι κυρίες που εντάσσονται στη θρησκεία των Μαγισσών δεν αντιλαμβάνονται πολύ βασικά πράγματα:

• Ότι αρνούνται το Χριστό, το Φως του κόσμου, και ξεπέφτουν στην αρχαία ειδωλολατρία, μεταμφιεσμένη σε δήθεν "θρησκεία της Φύσης", υποτίθεται "φεμινιστική". Η φύση δεν είναι θεότητα και συνεπώς δεν είναι σωστό να λατρεύεται - αυτό είναι η ειδωλολατρία. Μόνο στο Θεό πρέπει να αποδίδεται λατρεία. Οι χριστιανοί μάλιστα, στην αρχαία εποχή, τόνιζαν ως ένα από τα πιο σημαντικά θετικά στοιχεία της θρησκείας τους (μας) ότι λατρεύουν το Δημιουργό και όχι τα δημιουργήματα (το Θεό κι όχι τα δέντρα, τα ποτάμια, τον ήλιο, τα άστρα κ.τ.λ.).
• Ότι τις πιάνει κορόιδο το παγκόσμιο κίνημα της Νέας Εποχής (New Age), που δε νοιάζεται καθόλου για το γυναικείο φύλο, αλλά μόνο για την κατάρριψη του χριστιανισμού & την αντικατάστασή του με ένα ανακάτεμα θρησκειών, που καταλήγει στην ειδωλολατρία και τον (καμουφλαρισμένο ή απροκάλυπτο) σατανισμό.
• Ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "ΚΑΛΗ" ΜΑΓΕΙΑ. Ακόμα κι αν (όπως νομίζουν) η μαγεία είναι επίκληση και χρήση "τυφλών δυνάμεων", το γεγονός ότι τόσο εύκολα μια "μαγική επίκληση" μπορεί (με μια λάθος κίνηση) να ανοίξει μια πόρτα σε κακοποιές δυνάμεις, φανερώνει τη ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΦΥΣΗ των "δυνάμεων" που επικαλούνται. Επιπλέον, οι χριστιανοί άγιοι (της αρχαίας Εκκλησίας και της Ορθόδοξης, εννοώ) ξέρουν από την πείρα τους την πραγματική φύση της μαγείας και των "δυνάμεών" της, καθώς και τη φύση και τα κόλπα του διαβόλου (με τα οποία εξαπατά τους αφελείς & δήθεν "τους βοηθάει", για να πάρει την ψυχή τους) και θα ήταν σοφό κάθε ενδιαφερόμενος/η να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις ενάντια στο χριστιανισμό που του έχουν περάσει στο κεφάλι και να μάθει για τη ζωή, τις εμπειρίες και τη διδασκαλία των αγίων μας, ανδρών και γυναικών. 

Οι άγιοι ξέρουν, επειδή πολλοί απ' αυτούς ήταν μάγοι στο παρελθόν, όπως ο άγιος Κυπριανός (άφησε τη μαγεία και έγινε χριστιανός, βλέποντας ότι μια απλή μοναχή τσάκισε όλες του τις δυνάμεις με την προσευχή της και το σύμβολο του σταυρού), αλλά και πολλοί μάγοι παράτησαν τη μαγεία και έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί, βλέποντας ότι ο Χριστός είναι το Φως, ενώ η μαγεία τους φέρνει στο σκοτάδι και το διάβολο. Η πρώτη τέτοια περίπτωση αναφέρεται ήδη στην Καινή Διαθήκη (Πράξεις των αποστόλων, κεφ. 19, στίχος 19): στην Κόρινθο πολλοί μάγοι έφεραν και έκαψαν δημόσια τα πανάκριβα μαγικά βιβλία τους και έγιναν χριστιανοί, μετά το κήρυγμα & τη δράση του αποστόλου Παύλου και της συνοδείας του.

Ο άγιος Κυπριανός, ο πρώην μεγάλος μάγος, έγραψε εξορκισμούς (προσευχές προς το Χριστό) ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις της μαγείας. Αγάπησε τόσο το Φως (το Χριστό), που προτίμησε να βασανιστεί μέχρι θανάτου από τους Ρωμαίους παρά να λατρέψει τους ψεύτικους θεούς της αρχαίας θρησκείας. Προσκαλώ κάθε ενδιαφερόμενο σε γνωριμία μαζί του.

• Ξεχνούν επίσης οι πιστοί/ές της Wicca ότι στην αρχαιότερη και αυθεντική μορφή του χριστιανισμού (την Ορθοδοξία), η γυναίκα παίζει πρωταρχικό ρόλο, στο πρόσωπο της Παναγίας. Όχι μόνο η Γυναίκα γεννάει το Θεό ως άνθρωπο (ο Χριστός ως άνθρωπος έχει Μητέρα, αλλά όχι και πατέρα, όπως επισημαίνει κάποιος ορθόδοξος μπλόγκερ) και γίνεται η αιτία της σωτηρίας και η μεγάλη Μητέρα όλων, αλλά υμνείται ως "μετά Θεόν η θεός", βασίλισσα των ουρανών, λαμπρότερη από τους αγγέλους κ.τ.λ.! Όλοι (ακόμα και οι αρχιερείς, ακόμα και οι Οικουμενικές Σύνοδοι - το ανώτατο "όργανο λήψης αποφάσεων" στην Εκκλησία) τιμούν, προσκυνούν και προσεύχονται στην Παναγία, ακόμη και οι πιο μεγάλοι άγιοι θεωρούν ως τη μεγαλύτερη τιμή να τους επισκεφτεί η Παναγία, ενώ όλοι οι πιστοί, άντρες και γυναίκες, την αναγνωρίζουμε για προστάτισσά μας - τι άλλη σπουδαιότερη θέση θα μπορούσε να έχει η Γυναίκα σε μια πνευματική παράδοση;

Η Παναγία ως Ηγουμένη του Αγίου Όρους (που είναι "Το Περιβόλι της Παναγιάς", ολόκληρο αφιερωμένο σ' Αυτήν, και γι' αυτό δε μπαίνουν άλλες γυναίκες). Εικόνα και άρθρο εδώ.

  

Για πιο αναλυτική εξήγηση της ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ ΘΕΣΗΣ της Γυναίκας στο χριστιανισμό, και αναφορά σε πολλές μεγάλες αγίες, μη βαρεθείτε να διαβάσετεαυτό. 

Να και μια ιστοσελίδα ειδικά για τις αγίες γυναίκες.

Τι προτείνω κλείνοντας; Τη γνωριμία κάθε γυναίκας με το πρόσωπο της Παναγίας, τη μελέτη της Παράκλησης και των Χαιρετισμών της (τη Μεγάλη Παράκληση μάλιστα την έγραψε ένας αυτοκράτορας, ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, το 13ο αιώνα), τη συμμετοχή στις λαμπρές γιορτές της (που με τη συμμετοχή των γυναικών γίνονται πιο λαμπρές) και τη διαρκή προσευχή προς Αυτήν, με τα παραπάνω κείμενα που αναφέραμε και με το "Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς".

Υπόψιν ότι η Παναγία είναι πραγματική και όχι "ένα σύμβολο". Προσευχόμενοι σ' Αυτήν απευθυνόμαστε σ' ένα πρόσωπο που ΑΚΟΥΕΙ και δε μιλάμε στο βρόντο.

Επιθυμείς την αρχαία σοφία, αδελφή μου; Ξεκίνα από τη σοφία των γιαγιάδωνμας (των Σούπερ Γιαγιάδων), που και σήμερα ακόμα τιμούν την Παναγία όσο δεν παίρνει. Μάθε απ' αυτές και με τον καιρό γίνε μία απ' αυτές: δασκάλα των παιδιών σου και οδηγός όλης της κοινωνίας, δασκάλα του Φωτός, όχι των σκοτεινών τεχνών.

Το Φως είναι πολύ πιο γοητευτικό από το σκοτάδι. Και το Φως -όπως αποδεικνύει η πείρα- είναι ο Χριστός.

Η Παναγία σταματάει τα τανκς των Ναζί (Ορχομενός Βοιωτίας 10 Σεπτ 1943). Άρθρο εδώ.

Γυναίκες, αναγνωρίστε την αξία σας. Μάθετε για τις αγίες διδασκάλισσες του χριστιανισμού, που τιμήθηκαν και όσο ζούσαν και τιμώνται ακόμη σήμερα. Μάθετε για την Παναγία και επικοινωνήστε μ' Αυτήν. Χρειάζεται βέβαια αγώνας για κάθαρση της καρδιάς και καλλιέργεια της αγάπης - αγώνας και για τον άντρα και για τη γυναίκα. Ίσως για τη γυναίκα ο αγώνας να είναι μικρότερος. Αλλά το τέρμα του δρόμου είναι η Αγάπη, δηλαδή ο Χριστός, ο Θεός.

Φωτο από εδώ

το είδαμε εδώ

ΓΙΑΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ

 

Λίγα Χρόνια μετά τη κοίμησή του,στα 1939,φέρανε στο μαναστήρι ένα δαιμονισμένο.Τον πήγαν στον τάφο του Δεσπότη.Τότες δεν υπήρχε τα εκκλησάκι πάνω από τον τάφο.Κι ο τάφος ήτανε χαμηλός.Το πεύκο μόνο ήταν κοντά.Οι παπάδες λοιπόν μνημονεύανε το δαιμονισμένο και τόνε διαβάζανε πάνω στον τάφο.Τον κρατούσαν δεμένο με αλυσίδες δύο χωροφύλακες και δύο ναύτες.Δεν μπορούσανε να τον κάνουνε καλά.Τους συντάραζε.Χάλαγε ο κόσμος.

Μια στιγμή λοιπόν,ο δαιμονισμένος άρχισε να φωνάζει τόσο δυνατά,που φοβηθήκαμε όλοι: «’Αγιε Νεκτάριε,μ’ έκαψες».Φώναζε το δαιμόνιο που ταλαιπωριόταν από τον ’Αγιο.Σε λίγο,ο άνθρωπος έπεσε σαν νεκρός.Αυτό ήταν.Θεραπεύτηκε!Σηκώθηκε και με δάκρυα στα μάτια προσκύνησε τον τάφο, λέγοντας και ξαναλέγοντας: «’Αγιε Νεκτάριε, μ’ έσωσες, σ’ ευχαριστώ»!’Αλλη μια φορά,φέρανε μια κοπέλα δαιμονισμένη.Ούρλιαζε σαν το θεριό.'Ολοι όσοι ήμασταν γύρω-τριγύρω, φοβόμασταν.Το πρόσωπό της ήταν αγριωπό σαν αγρίμι.Την ώρα που βαγίνανε τα Άγια,έγινε καλά.Μέρεψε.Γαλήνεψε η μορφή της.Έγινε πεντάμορφη.Κλαίγαμε όλοι μας.Βάραγαν οι καμπάνες.Κάποιος νέος διηγόταν:«Είμαι Πειραιώτης.Μόλις επέστρεψα από το αλβανικό μέτωπο.Κινδύνεψα.Δίπλα μου ακριβώςε,έπεσε μια οβίδα.’Ανοιξε ολόκληρο πηγάδι.Εκείνη τη στιγμή,έρχεται αστραπιαία ένας παπάς –που βρέθηκε;- και μου δίνει μια γερή σπρωξιά.Μ΄ έριξε στο χώμα,αντίθετα από την οβίδα.Γλίτωσα,κυριολεκτικά από θαύμα.Όταν γύρισα στο Πειραιά,άρχισα να ρωτώ γνωστούς παπάδες και να κοιτάζω φωτογραφίες ιερωμένων,για να βρω τον παπά μου μ΄έσωσε.Εκείνος,μόλις μ΄ έσπρωξε,εξαφανίστηκε.Ταραγμένος όπως ήμουν,ούτε που μου ’ κοψε να τον αναζητήσω εκείνη τη στιγμή.Ανάμεσα στις φωτογραφίες που μου δείξανε,ήταν και μια του Αγίου Νεκταρίου.Αυτός είναι! Φώναξα ανατριχιασμένος.Γι΄αυτό έρχομαι στο μοναστήρι.Ήθελα κι εγώ,κάτι να προσφέρω στο μοναστήρι του.Ρώτησα κι έμαθα,ότι έσπασαν τα κεραμίδια τους και δεν είχαν χρήματα οι μοναχές να τα επισκευάσουν.Ανέλαβα εγώ.Θα τα κάνω καινούργια απ΄την αρχή.Γι΄αυτό πηγαίνω.Είναι η δεύτερη φορά.Όταν πρωτοπήγα,με υποδέχτηκαν οι μοναχές,δίχως να με γνωρίζουν.«Ήρθατε για τα κεραμίδια;» με ρώτησαν!Τα΄ χασα.Δεν είχα πει τίποτα σε κανένα.Βλέποντας την απορία μου, μου είπαν:« Ήρθε χτες βράδυ χαρούμενος ο Δεσπότης μας (σ.σ. ο Άγιος) και μας το είπε!…»».Αυτά μου διηγήθηκε το παληκάρι.Ανεβήκαμε όλοι μαζί στο μοναστήρι.Πήγα στον τάφο,γονάτισα κι άρχισα να κλάιω με λυγμούς. Εκείνη τη στιγμή μια υπέροχη μυρωδιά γιασεμιού απλώθηκε.Άρχισα να ψάχνω μέσα στην αυλή την κρεβατίνα με το γιασεμί.Η Γερόντισσα Παρασκευή με ρώτησε τι ψάχνω.Όταν της εξήγησα,μου είπε:«Δεν έχουμε γιασεμί στο μοναστήρι.Ούτε βασιλικό.Σε υποδέχτηκε ο Άγιος, παιδί μου!».Από τότε,πίστεψα πιο δυνατά στη χάρη του.Ο Δεσπότης ήταν άγιος από ζωντανός.Ένα πρωί, ήρθε μια πλουσιοτάτη οικογένεια από τις κυκλάδες.Οι γονιοί κι ένα κορίτσι.Τη μικρή την είχαν πάει στην Αγγλία.Την εξέτασαν οι γιατροί και είπαν ότι,άμα γίνει δεκατριών χρονών θα πεθάνει.Το λοιπόν,ξαναπήγαν το παιδί στην Αγγλία,για δεύτερη φορά.Τίποτα.Ήρθαν και πάλι άπρακτοι στο νησί τους.Τότε η μάνα του παιδιού είδε στον ύπνο της το Δεσπότη τον Άγιο Νεκτάριο.Της είπε:''Παντού το πήγατε το παιδί,παντού το γυρίσατε.Φέρτε το και στο σπίτι μου,στην Αίγινα.Με λένε Νεκτάριο.Μην το ταλιπωρείτε.Αυτό είναι όπως το γέννησες,ολόκαλο!…Γι αυτό ήρθαν στην Αίγινα.Τους πήγα στο μοναστήρι.Κάνανε λειτουργία και κοινωνήσανε από το Δεσπότη.Εκείνος το σταύρωσε και τους είπε,ότι ο Θεός θα το κάνει καλά.Φύγανε οι άνθρωποι.Ύστερ΄από λίγο καιρό,νά΄σου κι ήρθανε πάλι.Το κορίτσι τους ήταν πεντάγερο.Με βρήκανε στην αγορά και σαλτάραν πάνω στην καρότσα να τους πάω στο μοναστήρι.Κάνανε πάλι λειτουργία.Κλαίγανε και γελούσανε μαζί, απ΄τη χαρά τους.Ο Δεσπότης το θεράπευσε το παιδί…Αμέτρητα θαύματα γίνονταν από τότε (όταν ζούσε).Δαιμονισμένοι λυτρώνονταν,άρρωστοι θεραπεύονταν,χίλια δυό.Τα μαθαίναμε όλοι οι Αιγινήτες και σταυροκοπιόμασταν. Πολλά,πολλά…Μόνο που τον έβλεπες,αισθανόσουνα,πως ήταν θαυματουργός. Γαλήνια η μορφή του.Πράος, γλυκός.Άνθρωπος με πνεύμα Θεού…Τρέχω στο κελί του Αγίου.Μόλις μπήκα στην τραπεζαρία του,βλέπω την εσωτερική πόρτα ανοιχτή.Αυτό που αντίκρυσα στη συνέχεια,όπως θα καταλάβετε με άφησε άναυδη.Με γέμισε θαυμασμό.Ο Άγιος δεν πατούσε στο πάτωμα!Στεκότανε στον αέρα,δύο σπιθαμές πάνω από το έδαφος!Τα χέρια του ήσαν υψωμένα προς το εικονοστάσιο του,στην Παναγία και προσευχόταν.Το πρόσωπό του είχε υποστεί μιαν αλλοίωση.Πρόσωπο Αγίου.Όταν είδα αυτό το θαύμα,συγκινήθηκα βαθύτατα…’Οταν γύρισα το 1920 από τη Μικρασιατική οπισθοχώρηση έμαθα, πως λίγες ημέρες πριν,μια φτωχιά γυναίκα πήγε ξυπόλητη στο μοναστήρι.Μόλις την είδε ο ’Αγιος,έβγαλε τις παντόφλες του και τις έδωσε. Ύστερ΄ από λίγο,πήγε μα άλλη φτωχιά που πείναγε.Λέει τότε ο Άγιος στις Γερόντισσες:Δώστε της να φάει.Δεν έχουμε τίποτα,Σεβασμιώτατε,εκτός από λιγοστό ψωμάκι.Να το δώσετε αμέσως τους είπε…κι έχει ο Θεός!Το πρωί,να΄σου ένας πλούσιος με δύο γαίδουράκια,φορτωμένα ρύζι,ζάχαρη,μακαρόνια,αλεύρι.Δωρεά στη μονή.Το ξέρω,γιατί βοήθησα στο ξεφόρτωμα.Θυμάμαι,γύρισε ο Άγιος εκείνη τη στιγμή και λέει με σημασία στην ηγουμένη:Γερόντισσα,έχει ο Θεός…Κι έκανε το σταυρό του.Άλλη μια φορά,πήγανε χωρικοί από τον Κοντό και του είπαν,ότι με την ανομβρία θα πάθουνε πολλές ζημιές.Ο ’Αγιος έκανε δέηση και άρχισε αμέσως δυνατή βροχή!Τα θυμάμαι πολύ καλά.Τι ευλογία,γιαγιά,να ζήσει στο νησί σας ο Άγιος Νεκτάριος!…Άκου δω.Παντού γίνανε του κόσμου τα εγκλήματα.Κάψανε τα Καλάβρυτα,κάψαν τα χωριά όλα.Εδώ,δεν εράγισε ούτε πέτρα.Δεν άνοιξε μύτη. Για τη χάρη του Αγίου παιδί μου.

Μιλώ για την Κατοχή.Ο γερμανός διοικητής Αθηνών, έλεγε,ότι άμα περνάγανε τ΄αεροπλάνα τους και πήγαιναν στην Κρήτη,δεν βλέπανε την Αίγινα.Ούτε καταχνιά ήταν,ούτε τίποτα.Κι όμως!Η Αίγινα πουθενά.Τη σκέπαζε ο Άγιος.Από τον καιρό,που ήρθε ο Άγιος στον τόπο μας,πάμε από το καλό στο καλύτερο! 

Από το βιβλίο του Μανώλη Μελινού:«Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο» Β΄ Τόμος.Τίτλος,επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης

http://353agios.blogspot.gr/2015/05/blog-post_11.html

Αναρτήθηκε από Ιστολόγιο ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ 
το είδαμε εδώ

Ἡ Κυριακὴ τοῦ τυφλοῦ Anthony Bloom

 

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Στὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος, ὑπάρχουν λέξεις ποὺ τὶς προσπερνᾶμε πολὺ συχνά. Ὁ τυφλός λέει στὸν Χριστό, «Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;» κι ὁ Χριστὸς ἀπαντᾶ «Τὸν ἔχεις δεῖ, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μιλάει μαζὶ σου».

Γιὰ μᾶς, οἱ πρῶτες αὐτὲς λέξεις εἶναι τόσο φυσικές· τὸ πρῶτο γεγονὸς στὴν ζωή μας, τὸ πρῶτο γεγονὸς σὲ μιὰ συνάντηση εἶναι ὅταν δοῦμε ἕνα πρόσωπο, ἀλλά τὶ θαῦμα ἦταν γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ποὺ δὲν εἶχε ξαναδεῖ τίποτα στὸν κόσμο καὶ ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ἄγγιγμα τοῦ ζωοδότη Χριστοῦ, ξαφνικὰ βλέπει! Κι τὸ πρῶτο πρόσωπο ποὺ εἶδε ἦταν ὁ Κύριος καὶ Θεός Του, ὁ Χριστὸς, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

Θυμᾶμαι ἕναν Ρουμάνο συγγραφέα νὰ λέει στὴν βιογραφία του, πόσο καθοριστική, πόσο βαθειὰ ἐντύπωση τοῦ ἔκανε τὸ πρόσωπο τοῦ πρώτου ἀνθρώπου ποὺ θυμᾶται. Θυμᾶται τὸν ἑαυτό του σὰν παιδί, καὶ ἐπάνω του τὸ ἀνείπωτα ὄμορφο πρόσωπο τοῦ πατέρα του ὁ ὁποῖος ἦταν ἱερέας, νὰ τὸν κοιτάζει, μὲ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη ἀγάπη, μ’ ὅλη τὴν τρυφερότητα, ὅλο τὸ βάθος μιᾶς ἀνθρώπινης ματιᾶς. Καὶ λέει ὅτι αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη εἰκόνα του, ἡ εἰκόνα ποὺ ἕνα ἀνθρώπινο πρόσωπο μπορεῖ νὰ ἔχει ὅταν φωτίζεται ἀπὸ μιὰν ἐσωτερικὴ ἀγάπη, μιὰ κατανόηση, ἕνα βάθος καὶ τὴν αἰωνιότητα, μιὰ εἰκόνα Θεοῦ. Ἐδῶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶδε τὸν Θεὸ μὲ τὰ χαρακτηριστικά Ἐκείνου ποὺ ἦταν Θεὸς καὶ ποὺ εἶχε γίνει Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου.

Θὰ ἤθελα νὰ ἑστιάσω τὴν προσοχή σας σὲ κάτι διαφορετικό. Σὲ μιὰ ἄλλη περίπτωση ποὺ διαβάζουμε στὴν ἱστορία τοῦ παραλυτικοῦ ποὺ θεραπεύτηκε ἀπὸ τὸν Χριστό· καὶ ἡ Ἐκκλησία, ψάλλοντας ὕμνους στὸν Θεὸ γι αὐτή τὴν περίπτωση λέει, «Καθὼς αὐτὸς ὁ ἄνδρας δὲν βρῆκε κανέναν νὰ δείξει ἔλεος, συμπόνια, ἐνδιαφέρον, ὁ Υἱὸς τῆς Μαρίας, ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἔσκυψε νὰ τὸν συναντήσει στὴν ἀνάγκη του» Ἐπειδὴ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν βρῆκε ἄλλον ἄνθρωπο νὰ τοῦ δείξει εὐσπλαχνία, νὰ δείξει συμπόνια, νὰ τὸν νοιαστεῖ, ὁ Θεὸς ἦλθε σ’ αὐτόν. Τώρα ζοῦμε σ’ ἄλλη ἐποχή, ζοῦμε σὲ καιροὺς ποὺ ὁ Θεὸς ἔχει πράγματι γίνει ἄνθρωπος καὶ ζεῖ ἀνάμεσα μας, κι ἀκόμα περισσότερο: μᾶς ἔκανε ζωντανὰ μέλη τοῦ σώματος Του, μιὰ σαρκωμένη, συγκεκριμένη παρουσία τῆς Ἐνσάρκωσης Του, ναοὺς τοῦ Πνεύματος, τόπο τῆς Παρουσίας Του. Τώρα κάθε ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται σὲ ἀνάγκη μπορεῖ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ βρεῖ στὸν καθένα ἀπὸ μᾶς κάποιον ποὺ κινεῖται ἀπὸ συμπόνια, ποὺ ἔχει μάθει τὸ ἔλεος καὶ κατάλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ τὴν ἴδια στιγμή, ταυτόχρονα, καθὼς μᾶς συναντᾶ, θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὰ μάτια μας, καὶ νὰ ἀντιληφθεῖ, τὴν ἐνεργή, ἐφευρετική, δημιουργικὴ ἐνέργεια τῆς θεϊκῆς εὐεργεσίας στὰ λόγια μας καὶ τὶς πράξεις μας.

Ἀπὸ τότε ποὺ ἦρθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, ἦλθε καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὁ καιρός· ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀποκόπηκε ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ χωρίστηκε ἀπὸ Αὐτόν, ἔγινε ξένος γι’ Αὐτόν, ἀλλὰ μία ὑπέροχη περίοδος ὅπου στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, σ’ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀνακαλύψει τὸν Χριστό, ποὺ πίστεψαν σ’ Αὐτόν, ποὺ ἔγιναν ἕνα μὲ Ἐκεῖνον - ἐκεῖνοι στοὺς ὁποίους ἔχει ἐμπιστευθεῖ τὴν φροντίδα τοῦ κόσμου Του – οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ δεχτοῦν μαζὶ τὴν θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη εὐσπλαχνία καὶ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀνθρώπινη συμπόνια, τὴν ἀγάπη, τὴν χαρά.

Δὲν εἶναι αὐτὸ ἕνα σπουδαῖο κάλεσμα, δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς κάνει ἱκανούς γιὰ μεγάλα πράγματα; Ὁ χρόνος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ χρόνος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνας, ὄχι μόνο μέσα ἀπὸ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ μέσα ἀπὸ τὴν μυστηριακὴ σαρκωμένη παρουσία ποὺ ὁ καθένας μας συμβολίζει, ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴν σάρκα, στὴν ἀνθρώπινη συμπόνια, στὴν ἀνθρώπινη ἀγάπη, κι αὐτό εἶναι μιὰ σοβαρὴ ἀξίωση καὶ μιὰ πρόκληση ποὺ τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει. Ἔχουμε γιὰ τὸν πλησίον μας καὶ γιὰ ὅσους βρίσκονται πιὸ μακριὰ, αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς ἀνθρωπιᾶς; Νέα ἀνθρωπιά, νέα πλάσματα, νέοι ἄνθρωποι μὲ μιὰ φρεσκάδα μιᾶς ζωῆς ἀνακαινισμένης, τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ καλούμαστε να γίνουμε.

Ἄς προβληματιστοῦμε πάνω σ’ αὐτό, ἄς πάρουμε μιὰ ἀπόφαση, ἄς κάνουμε μιὰ κίνηση κι ἄς γίνουμε μιὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀγάπη νὰ λάμπει στὰ μάτια μας, ὄχι μόνο μὲ τὰ λόγια ποὺ θὰ ποῦμε, ἀλλὰ ἐπίσης σὲ κάθε ἐνέργεια καὶ πράξη, τότε ὁ ἀνθρώπινος χρόνος θὰ γίνει ἡ ἡμέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Ἀμήν

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας

 

«Εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς»

Ἡ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ εἶναι ἕνας φοβερὸς ἔλεγχος γιὰ τοὺς Φαρισαίους ποὺ δὲ θέλουν νὰ παραδεχθοῦν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Πρὶν ἀπὸ τὸ μεγάλο αὐτὸ γεγονὸς ὁ Χριστὸς ἔκανε ἕνα μεγάλο διάλογο μὲ τοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους. Στὸ διάλογο αὐτὸ ὁ Κύριος τοὺς εἶπε: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμὶ" (Ἰω. 8,58). Ἐξαγριωμένοι τότε οἱ Ἰουδαῖοι, ἐπειδὴ δὲν κατάλαβαν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, σήκωσαν λίθους γιὰ νὰ Τὸν κτυπήσουν (ὅπ. π. στίχ. 59). Ὁ Χριστός, γιὰ νὰ καταπραΰνει τὸ θυμὸ τους ἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ» (ὅπ. π.). Μετὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνάντησε τὸν ἐκ γενετῆς τυφλὸ καὶ τὸν θεράπευσε, γιὰ νὰ γίνει ἡ ἴασή του ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ μία ἀπάντηση στοὺς ἐχθρούς του, ποὺ ὑποτιμοῦσαν τὸ πρόσωπό Του.


Ὁ ἐκ γενετῆς τυφλὸς

Οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ νόμιζαν πὼς ἢ αὐτὸς ἁμάρτησε ἢ οἱ γονεῖς του γιὰ νὰ γεννηθεῖ τυφλός. Στὴ συνέχεια ὅμως ὁ Κύριος ἀποκλείει καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Γεννήθηκε τυφλὸς γιὰ νὰ φανερωθεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀντίληψη τῶν μαθητῶν εἶναι ἐσφαλμένη, γιατί πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πέσει κάποιος στὴν ἁμαρτία πρὶν νὰ γεννηθεῖ; Μόνον οἱ εἰδωλολάτρες εἶχαν τέτοιες δοξασίες καὶ τέτοια ἀνόητα δόγματα. Ὁ Κύριος εἶναι κατηγορηματικός. Κάθε ἕνας εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὰ δικά του ἁμαρτήματα. Ἡ ἁμαρτία ποὺ διαπράττουμε εἶναι ἐκείνη ποὺ μᾶς ταλαιπωρεῖ. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γράφει πὼς ἡ ὠφέλεια στὸν ἄνθρωπο εἶναι μεγάλη, ὅταν γνωρίζει τὴ σωστὴ διδασκαλία τοῦ Θεοῦ. Δὲν πέφτει σὲ σφάλματα οὔτε ἑρμηνεύει λάθος τὰ γεγονότα.


Ὁ τρόπος τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ

Ἀξιοθαύμαστος εἶναι ὁ τρόπος θεραπείας τοῦ τυφλοῦ. Μποροῦσε ὁ Χριστὸς νὰ τὸν θεραπεύσει διὰ λόγου χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει πηλὸ καὶ νὰ τοῦ ἀλείψει τὰ μάτια. Πρῶτα πρῶτα ἤθελε νὰ τοῦ διεγείρει τὴν πίστη. Ἔπειτα, μὲ τὴν πράξη Του αὐτὴ ἔδειξε τὴ δημιουργική Του δύναμη. Ὅπως ἕνας οἰκοδόμος τὴν μισοτελειωμένη οἰκία του τὴ συμπληρώνει (κτίζοντας μὲ νέα ὑλικά), ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς στὸ θαῦμα τοῦ τυφλοῦ «τὸ σῶμα τὸ ἡμέτερον συγκολλᾶ καὶ ἀναπληροῖ», δηλαδὴ συμπληρώνει τὶς ἀτέλειες τοῦ σώματός μας, γράφει ὁ Χρυσόστομος. Μὲ χῶμα δημιούργησε τὸν Ἀδάμ, μὲ χῶμα δημιούργησε καὶ τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ. Μετά, κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου τοῦ εἶπε νὰ πάει νὰ πλύνει τὸ πρόσωπό του στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Ὁ τυφλὸς ὑπάκουσε ἀμέσως. Μέχρι νὰ πάει στὴ δεξαμενὴ ἀπὸ τὸ σημεῖο ποὺ τὸν διέταξε ὁ Κύριος, ἀσφαλῶς θὰ συνάντησε πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ θὰ τὸν ρωτοῦσαν ποῦ πάει καὶ γιατί ἔχει λάσπη στὰ μάτια του. Ἤθελε ὁ Κύριος νὰ γίνει τὸ σημεῖο ἐνδεικτικώτερο. Μετὰ τὴν θεραπεία θὰ ξαναγύριζε πάλι ἀπὸ τὸν ἴδιο δρόμο καὶ θὰ γινόταν κατὰ κάποιο τρόπο μία λιτάνευση τοῦ σημείου, θὰ γινόταν γνωστὸ τὸ θαῦμα χωρὶς εἰδικὴ σύσταση καὶ διάδοση. Βέβαια καὶ οἱ συνεχεῖς ἀνακρίσεις ποὺ κάνανε στὴ συνέχεια οἱ Φαρισαῖοι, χωρὶς νὰ τὸ θέλουν, κάνουν γνωστὸ σ’ ὅλους τὸ θαῦμα. Ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, ὁ Θεὸς «ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ ἐνάντια κατασκευάζει», θεραπεύτηκε ὁ τυφλὸς μὲ τὴ ζωοποιὸ ἐνέργεια τοῦ Κυρίου.


Ἡ πνευματικὴ Σιλωὰμ

Ὁ Κύριος εἶναι ἡ πνευματικὴ πέτρα καὶ ἡ πνευματικὴ κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ ποὺ καθαρίζονται ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνας μεγάλος χείμαρρος ποὺ δρόσισε καὶ ἀνέψυξε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Στὶς πάσης φύσεως ἀρρώστιες μας, συμβουλεύει ὁ Μ. Βασίλειος, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς γιατροὺς νὰ καταφεύγουμε στὴ θεία χάρη. Ἡ μεγάλη τραγωδία τοῦ ἀνθρώπου, λέγει ἕνας Ἐπίσκοπος, εἶναι ἡ ἁμαρτία του. Ὄχι ἁπλῶς ὅτι ἁμάρτησε, ἀλλ’ ὅτι ἡ ἁμαρτία του «μένει». Στὴ διαμάχη μεταξὺ τυφλοῦ καὶ Φαρισαίων δὲν εἶναι ἡ ἀνεύρεση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία. Δὲν ἐνδιαφέρονται τόσο γιὰ τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, ἀλλ’ ὅτι θίγεται ὁ ἐγωισμὸς τῶν Φαρισαίων. Ὁ ἐγωισμός μας δὲ μᾶς ἀφήνει νὰ παραδεχθοῦμε τὶς ἐνέργειες καὶ τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ. Βλέπουμε τὰ μικρὰ καὶ ἀφήνουμε τὰ μεγάλα. Ἐγκλωβίζεται ἡ καλή μας θέληση καὶ ἀρνούμεθα νὰ παραδεχθοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς. Στὸ βάθος πιστεύουμε μόνον στὸν ἑαυτό μας καὶ στὰ χαρίσματά μας.


Ἀδελφοί μου,

Ἂς σπάσουμε αὐτὸ τὸ σύμπλεγμα τοῦ ἐγωισμοῦ μας κι ἂς παραδεχθοῦμε τὰ σφάλματά μας, ἂς ἀφήσουμε τὸ Θεὸ νὰ ἐνεργήσει ἐπάνω μας ὅπως Αὐτὸς γνωρίζει καὶ μὲ ὅποιον τρόπο θέλει. Ἐὰν γίνουμε ὄργανο γιὰ νὰ φανερωθεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, τότε ἂς ὑποστοῦμε καὶ τὶς μεγαλύτερες θυσίες.