Ιερά Μητρόπολις Πατρών-Το πρόγραμμα των πρωτοκλήτειων 2011

Π Ρ Ω Τ Ο Κ Λ Η Τ Ε Ι Α 2011




ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


7.00-10.00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΩΝ




ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


19.00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ κ. ΦΩΤΙΟΥ ΜΠΑΡΟΥΤΑ "ΩΔΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ", ΕΡΓΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΔΗΜ. Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ




ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


19.00


ΔΙΑΚΙΔΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ ΛΑΟΥ


ΕΝΩΣΗ ΚΥΠΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΧΑΪΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΚΩΔΙΚΟΙ Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959" ΚΩΣΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ




ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


17:00


ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ




ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


19:00


ΔΙΑΚΙΔΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ ΛΑΟΥ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 100 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ.ΟΜΙΛΗΤΗΣ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ & ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ




ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


8:00 - 13:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΓΕΝΙΚΗ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: "Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ"



20:00


ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ "ΑΠΟΛΛΩΝ"


ΡΕΣΙΤΑΛ ΠΙΑΝΟΥ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΩΓΟ & ALICE HAMPEL




ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


20:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ "ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΦΩΚΑΕΥΣ" ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ"ΦΩΝΕΣ ΑΣΜΑΤΩΝ"




ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


10:00 - 12:00


ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ "ΑΣΤΗΡ"


ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΟΛΥΣΥΝΕΔΡΙΟ "FORUM ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ"ΜΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΡΙΣΗ




ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


18:00


ΑΙΘΟΥΣΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΠΑΤΡΩΝ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: " Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ"




ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


20:00


ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ & ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ



ΤΡΙΤΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


20:00


ΠΑΛΑΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ




ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


20:00


ΑΙΘΟΥΣΑ "ΑΙΓΛΗ" - ΠΟΛΥΧΟΡΟΣ "VESO MARE"


ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ, ΜΕ ΘΕΜΑ: "ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ ΜΕΛΟΣ"



ΠΕΜΠΤΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


10.00


ΑΙΘΟΥΣΑ "ΑΙΓΛΗ" - ΠΟΛΥΧΟΡΟΣ "VESO MARE"


ΗΜΕΡΙΔΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ."ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ. ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ"




ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


7:00 - 10:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΟΡΘΡΟΣ- ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ


20:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΧΟΡΟΥ ΨΑΛΤΙΚΗΣ "ΚΛΕΙΔΑ"ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ κ. ΛΕΩΝΙΔΑ ΑΣΤΕΡΗ - ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΧΟΡΩΔΙΩΝ "ΚΛΕΙΔΑ" και "ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΩΝ ΠΕΡΑΝ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ"




ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


18:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΧΑΙΩΝ ΑΓΙΩΝ. ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ. ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΕΥΣΑΝΤΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.




ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


7:00 - 10:30


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ΕΟΡΤΗ ΑΧΑΙΩΝ ΑΓΙΩΝ







18:00


ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Τ.Ε.Ι. ΠΑΤΡΩΝ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΗΣ Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ




ΤΡΙΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


18:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ



ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011


7:00


ΝΕΟΣ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ


ΟΡΘΡΟΣ - ΠΟΛΥΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ -ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ - ΛΙΑΤΑΝΕΙΑ

Όπου και να είσαι, να προσεύχεσαι.( Αγ. Ιωαν. Δαμασκηνού)

Όταν ο δικαστής οργίζεται εναντίον σου, να προσεύχεσαι!
Μπροστά ήταν η θάλασσα, από πίσω οι Αιγύπτιοι τους καταδίωκαν, και στη μέση ο Μωυσής. Πολλή προσευχή μέσα στη στενοχώρια του. Αλλά μεγάλο το πέλαγος της προσευχής. Από πίσω οι Αιγύπτιοι τους καταδίωκαν, και στη μέση η προσευχή. Και δεν έλεγε τίποτα ο Μωυσής. Και του λέγει ο Θεός: «Γιατί φωνάζεις σε μένα;» (Εξ. 14, /5).Έστω κι αν το στόμα σου σιωπά, όμως η καρδιά σου φωνάζει.
Κι εσύ όταν στέκεσαι μπροστά σε δικαστή οργισμένο που σε τυραννά, αλλά και σ’ αυτούς τους δήμιους, να προσεύχεσαι στο Θεό. Κι όταν προσεύχεσαι τα κύματα καταπραΰνονται.
Έρχεται ο δικαστής εναντίον σου; Φύγε εσύ προς το Θεό!
Ο άρχοντας είναι κοντά σου; Εσύ παρακάλεσε το Θεό. Μήπως είναι άνθρωπος; Πάντοτε βρίσκεται κοντά σου, και βρίσκεται παντού, και γεμίζει τα πάντα. Εάν θέλεις να παρακαλέσεις έναν άνθρωπο και να μάθεις τι κάνει, όταν εργάζεται, δεν απαντά. Στο Θεό όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όπου κι αν πας και τον καλέσεις, ακούει. Ούτε θυρωρός υπάρχει εδώ, ούτε οικονόμος, ούτε μεσίτης, ούτε υπηρέτης, τίποτα απ’ αυτά. Πες, «Ελέησέ με», και ο Θεός έρχεται. «Ενώ εσύ θα μιλάς, θα σου πει: Να είμαι παρών» (Ησ. 58, 9). Πω, πω, λόγος γεμάτος πραότητα, ο οποίος δεν περιμένει να τελειώσεις την προσευχή! Δεν προφθάνεις να τελειώσεις την προσευχή, και ικανοποιείται το αίτημά σου!
«Ελέησέ με»! Ας μιμηθούμε αυτή την Χαναναία. «Ελέησέ με. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο»!
Και τί άκουσε; «Γυναίκα, η πίστη σου είναι μεγάλη. Ας γίνει όπως θέλεις». Ταπεινώθηκες, βρίστηκες από μένα. Σε έδιωξα και δεν έφυγες, αλλά παρέμεινες. Αλήθεια, γυναίκα, η πίστη σου είναι μεγάλη. Η γυναίκα πέθανε, και το εγκώμιό της μένει πιο λαμπερό από διάδημα σ’ όλη τη γη που φωτίζει ο ήλιος. Ακούς το Χριστό να λέγει: «Γυναίκα, η πίστη σου είναι μεγάλη. Ας γίνει όπως θέλεις εσύ». Και βγήκε το δαιμόνιο, «και θεραπεύτηκε η θυγατέρα της». Πότε; Από εκείνη τη στιγμή! Όχι από τότε που ήρθε η μητέρα της, αλλά από τότε που άκουσε από τον Σωτήρα μας «Γυναίκα, η πίστη σου είναι μεγάλη. Ας γίνει όπως θέλεις».Έτσι λοιπόν γύρισε περιμένοντας να βρει τη θυγατέρα της δαιμονισμένη, και την βρήκε να είναι υγιής, θεραπευμένη με τη δική της θέληση, σύμφωνα με την προσταγή του Δεσπότη!».

(Από τα «Ιερά παράλληλα», Αγ. Ιωαν. Δαμασκηνού

Πρωτοπρ. Πολύκαρπος Τύμπας, «Θεέ μου λυπήσου την χώρα μας»

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Είναι κραυγή του δυναμικού Μητροπολίτου Καλαβρύτων Αμβροσίου. Έχει υπότιτλο: «Ο Χριστός είναι ο μεγάλος εξόριστος από την ζωή μας» και δημοσιεύεται στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 14 Μαΐου 2010. Αξίζει να μελετηθεί από όλους τους Έλληνες που αγαπούν την Πατρίδα.

«Γράφει, λοιπόν: Θεέ μου λυπήσου την χώρα μας. Η Ελλάδα κατοικείται από παράφρονες! Δός μας την μεταξύ μας αγάπη! Περίσσευσε το μίσος!

Χωρίς να διεκδικούμε την ιδιότητα του προφήτου εγράψαμε ήδη, ότι μετά τις αποφάσεις του Δ.Ν.Τ. θα ακολουθήσει κοινωνική αναστάτωση! Και δυστυχώς ήλθε τόσο γρήγορα! Όσο οι καταχρηστές του ιδρώτος του Ελληνικού Λαού παραμένουν ελεύθεροι και ατιμώρητοι, τόσο οι αναταραχές στους δρόμους εντείνονται. Όσο συνεχίζεται η φαγωμάρα των Πολιτικών Αρχηγών μέσα στη Βουλή, τόσο περισσότερο η κοινωνική αναταραχή στους δρόμους θα γίνεται πιο σκληρή! Δεν την δικαιολογούμε, απλώς την περιγράφουμε.

Αδελφοί μου Έλληνες, πληρώνουμε το τίμημα της αποστασίας μας από τον δρόμο του Θεού! Η Ελληνοχριστιανική αγωγή των παιδιών μας, την οποία επιβάλλει ακόμη το Σύνταγμα ως ιδεώδες της Παιδείας, εγκαταλείφτηκε πια! Το μάθημα των θρησκευτικών γίνεται μάθημα θρησκειολογίας. Τα θρησκευτικά σύμβολα εξοβελίζονται από τις Αίθουσες Διδασκαλίας! Αντί της καθιερωμένης προσευχής προς τον αληθινό Θεό στα Σχολεία μας, δειλά – δειλά εισάγεται η απαγγελία αποσπασμάτων από ποιήματα του Ρίτσου και το Υπουργείο Παιδείας κωφεύει! Η Χριστιανική μας ιδιώτης απαλείφτηκε από τις ταυτότητες. Η Χριστιανική ηθική καταπατείται φανερά. Όσοι διάγουν ηθικά θεωρούνται αρρωστημένες υπάρξεις! Η αγνότης είναι ξεπερασμένη ιδέα! Χλευάζεται πια! Η ισοβιότης στον γάμο είναι λάθος πορεία. Η ομοφυλοφιλία θεωρείται φυσικός τρόπος ζωής! Η Μύκονος έγινε σύμβολο ακολασίας. Ο Χριστός μας έγινε ο μεγάλος εξόριστος! Έτσι λοιπόν άρχισε η κοινωνική σήψις Κύριε, σώσον τους ευσεβείς! Κύριε σώσον την Ελλάδα μας. Κύριε σώσον τον κόσμον!».

Εμείς θα επαναλάβουμε την επωδό μας. Μόνο η μετάνοια και η επιστροφή στον Ιησού Χριστό μας θα μας σώσει.

«Η ΕΡΕΥΝΑ» 30 Μαΐου 2010

Κυριακή Ζ’ Λουκά – Η ανάσταση της κόρης της Ιαερού

Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. η’ 41-56

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. 52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. 52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Δυο θαύματα πίστεως

Μια πίστη που σώζει

Μόλις επέστρεψε ο Κύριος στην Καπερναούμ, Τον υποδέχθηκαν πλήθη λαού, διότι όλοι Τον περίμεναν ανυπόμονα. Ανάμεσά τους ξεχώριζε ο Ιάειρος, που ήταν άρχοντας της Συναγωγής. Ένα πρόβλημα μεγάλο τον είχε αναστατώσει. Γι’ αυτό και έπεσε γονατιστός στα πόδια του Χριστού και Τον παρακαλούσε να έλθει στο σπίτι του· η μονάκριβη δωδεκάχρονη κόρη του ήταν βαριά άρρωστη, ετοιμοθάνατη. Ο Κύριος σπλαχνίστηκε τον πονεμένο πατέρα κι αμέσως τον ακολούθησε.
Στο δρόμο όμως τα πλήθη του λαού Τον πίεζαν ασφυκτικά. Κάποια στιγμή έγινε κάτι που κανείς από τα πλήθη δεν το πήρε είδηση. Μία γυναίκα που υπέφερε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία και είχε ξοδεύσει όλη την περιουσία της σε γιατρούς χωρίς να βρει πουθενά γιατρειά, πλησίασε τον Κύριο κρυφά από πίσω, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερό το νόσημά της, άγγιξε την άκρη του ενδύματός κι αμέσως το θαύμα έγινε, σταμάτησε η αιμορραγία της. Όμως ο Κύριος άρχισε να ρωτά: Ποιος με άγγιξε; Κι επειδή κανείς τριγύρω δεν αποκρινόταν, είπε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές: Διδάσκαλε, τόσα πλήθη λαού Σε έχουν περικυκλώσει και Σε πιέζουν, κι Εσύ ρωτάς: ποιος με άγγιξε; Μα ο Κύριος επιμένει: Κάποιος με άγγιξε. Αισθάνθηκα να βγαίνει από πάνω μου δύναμη θαυματουργική. Τότε η γυναίκα, που κατάλαβε ότι δεν έμεινε κρυφή η πράξη της, ήλθε τρέμοντας κι αφού έπεσε γονατιστή στα πόδια του, ομολόγησε μπροστά σ’ όλους το θαύμα που έγινε. Και ο Κύριος της είπε: Κόρη μου, η πίστη σου σε έχει θεραπεύσει. Πήγαινε στο καλό.
Γιατί όμως ο Κύριος ρωτούσε ποιος Τον άγγιξε; Δεν ήξερε; Ασφαλώς ήξερε. Αλλά ήθελε να δείξει ότι δεν αγνοούσε το γεγονός κι ότι η γυναίκα αυτή δεν υπέκλεψε τη θεραπεία της, αλλά την έλαβε από την πανάγαθη θέλησή του. Και την έλαβε επειδή έδειξε μία πολύ μεγάλη πίστη. Αυτήν ακριβώς την πίστη της ήθελε να δημοσιοποιήσει και να επιβραβεύσει· για να διδαχθούν τα πλήθη που ήταν εκεί, και πολύ περισσότερο ο άρχοντας της Συναγωγής που περνούσε μία πολύ μεγάλη δοκιμασία· αλλά και για να κάνει τη γυναίκα αυτή αιώνιο παράδειγμα πίστεως. Και την ονομάζει «κόρη του», διότι με την πίστη της αυτή η γυναίκα δεν βρήκε μόνο τη θεραπεία του σώματός της αλλά και τη σωτηρία της ψυχής της. Έγινε κατά την Παράδοση πιστή χριστιανή. Πίστεψε ολοκληρωτικά στον Κύριο και έγινε αγία της Εκκλησίας μας, η αγία Βερονίκη, και σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή της διακήρυττε το θαύμα που της έκανε ο Κύριος. Και μας εμπνέει η αγία Βερονίκη να έχουμε κι εμείς την πίστη της, τη βεβαιότητά της ότι μόνο στον Χριστό μπορούμε να βρούμε λύτρωση και σωτηρία. Ακόμη κι όταν τρέχουμε στους γιατρούς, να έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ο μέγας ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας.

Η ζωή και η ανάσταση

Καθώς ο Κύριος συνέχιζε την πορεία του, ήλθε κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου και του είπε: Η κόρη σου πέθανε· μην κουράζεις άλλο τον διδάσκαλο. Μπορούμε άραγε να φανταστούμε τι ένιωσε τη φοβερή εκείνη ώρα ο δύστυχος πατέρας; Ο κύριος όμως, μόλις άκουσε την είδηση αυτή, του είπε: Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί η κόρη σου. Όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, αντίκρισε ένα οδυνηρό θέαμα. Έκλαιγαν όλοι και χτυπούσαν τα στήθη τους και τα κεφάλια τους για τη νεκρή. Κι Αυτός τότε τους είπε: Μην κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μια εκείνοι Τον περιγελούσαν, διότι ήταν βέβαιοι ότι το κοριτσάκι ήταν νεκρό. Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, άφησε να μείνουν στο δωμάτιο της νεκρής μόνο ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης και οι γονείς του παιδιού. Κι εκείνη τη μοναδική ώρα έπιασε το χέρι του μικρού κοριτσιού και φώναξε: Κόρη, σήκω επάνω! Η στιγμή ήταν συγκλονιστική. Το πρόσωπο της κορούλας ροδίζει, τα δυο μάτια της ζωής και του θανάτου. Οι γονείς κοιτούν εκστατικοί, γεμάτοι ασυγκράτητη χαρά. Κι Εκείνος τους προστάζει να δώσουν στη μικρή φαγητό και να μην πουν σε κανένα το γεγονός.
Γιατί όμως τους έδωσε αυτή την οδηγία; Για να μην ερεθιστεί ο φθόνος των εχθρών του, εξηγούν οι ιεροί ερμηνευτές. Διότι το θαύμα αυτό διαλαλούσε περίτρανα ότι ο Κύριος δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, αλλά έχει τη δύναμη να ανασταίνει νεκρούς, να νικά το θάνατο. Αυτή η πραγματικότητα είναι ασύλληπτη. Δεν είναι μία λεπτομέρεια στην Πίστη μας αλλά η μεγαλύτερη αλήθεια. Ο Χριστός είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου. Ανέστησε νεκρούς, αναστήθηκε και ο ίδιος για να μας δείξει ότι είναι ο Νικητής του θανάτου και ο καθαιρέτης του Άδη, η ζωή των απάντων.
Η πίστη αυτή πρέπει να κυριαρχεί διαρκώς στη σκέψη μας, να αλλάξει τη ζωή μας. Δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα εμείς να τρέμουμε μπροστά στο θάνατο· να τον φοβόμαστε όπως όλοι όσοι ζουν χωρίς ελπίδα. Δεν είμαστε πλασμένοι για τα λίγα χρόνια της επίγειας ζωής μας. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος μας αλλά η αρχή μιας άλλης, ατελεύτητης ζωής. Η ζωή μας εδώ στη γη είναι ένα μικρό επεισόδιο μπροστά στην αιωνιότητα. Κάποτε θα αναστήσει ο Κύριος κι όλους εμάς. Θα ακούσουμε όλοι μας τη φωνή του να μας καλεί και πάλι στη ζωή, στην αιώνια ζωή. Μη φοβόμαστε τον θάνατο. Η ζωή μας έχει νόημα μόνο επειδή υπάρχει ο Χριστός, που είναι «η ζωή και η ανάστασις ημών». Ας ζούμε λοιπόν με προοπτική αιωνιότητας, προσμένοντας και τη δική μας ανάσταση.

Περιοδικό “Ο Σωτήρ”, τ. 1988

Κυριακὴ Ζ' Λουκᾶ: Δύο θαύματα πίστεως

Γράφει ὁ π. Χερουβείμ Βελέτζας

Δύο θαύματα τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ χριστοῦ περιγράφει ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, αὐτὸ τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης καὶ τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰάειρου. Ἡ μία ἦταν μία ἁπλὴ γυναίκα μέσα στὸ πλῆθος, ὁ δεύτερος ἦταν ἐπιφανής, ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς. Προσεγγίζουν τὸ Χριστό, ὁ καθένας μὲ διαφορετικὸ τρόπο: ἡ αἱμορροοῦσα δὲν τολμᾶ καν νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ τὴ θεραπεύσει, ἁπλὰ Τὸν πλησιάζει καὶ ἀκουμπᾶ τὴν ἄκρη τῶν ἱματίων Του, καὶ τὸ θαῦμα γίνεται. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ζητᾶ ἀπὸ τὸν Διδάσκαλο νὰ ἔλθει στὸ σπίτι του καὶ νὰ θεραπεύσει τὴ μονάκριβη κόρη του καὶ ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ ἀνασταίνει τὸ κορίτσι, ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχε πεθάνει. Καὶ οἱ δύο ὅμως, καὶ ἡ αἱμορροοῦσα καὶ ὁ Ἰάειρος, ἔχουν δύο κοινὰ στοιχεῖα: διαθέτουν πίστη καὶ τόλμη. Πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ παράσχει τὴν ἴαση καὶ τολμοῦν, ὁ μὲν νὰ τὸ ζητήσει καὶ ἡ δὲ νὰ ἀγγίξει τὸν Κύριο.

Δὲν ἦταν μικρὸ πράγμα γιὰ ἕναν ἀρχισυνάγωγο τὸ νὰ μιλήσει μὲ τὸ Χριστό. Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι εἶχαν ἀπαγορεύσει στὸ λαὸ νὰ Τὸν πλησιάζει καὶ νὰ ἀκούει τὴ διδασκαλία Του. Ὁ Ἰάειρος ὄχι μόνο τολμᾶ νὰ βρίσκεται ἀνάμεσα στὸ πλῆθος ποὺ ἀκούει τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ...

συζητεῖ μαζί Του καὶ Τοῦ ζητᾶ νὰ ἔλθει στὸ σπίτι του, γιατί πιστεύει ὅτι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ σώσει τὸ παιδὶ τοῦ εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ πίστη τοῦ λοιπὸν ὑπερνικᾶ τὸν ὁποιοδήποτε φόβο, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ πίστη τῆς γυναίκας, ποὺ ἁπλὰ ἀγγίζει τὰ ροῦχα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, προσδοκώντας νὰ λάβει τὴν ἴαση.

Τὴν ἀναγκαιότητα τῆς πίστης προκειμένου νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ θαῦμα, τὴν ἐπισημαίνει καὶ τὴν τονίζει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Στὴν αἱμορροοῦσα λέει: “θυγάτηρ, ἡ πίστις σου σέσωκε σε”1 καὶ στὸν Ἰάειρο, ποὺ τὸν εἰδοποίησαν ὅτι ἡ κόρη τοῦ πέθανε καὶ νὰ μὴν ταλαιπωρεῖ ἄλλο τὸν Διδάσκαλο, τοῦ ἁπαντά: “μὴ φοβοῦ, μόνο πίστευσον, καὶ σωθήσεται”2. Τὴ διαφορὰ ἀνάμεσα σὲ αὐτὸν ποὺ πιστεύει ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ κάνει τὸ θαῦμα καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ δὲν τὸ πιστεύουν τὴ βλέπουμε στοὺς συγγενεῖς του μικροῦ κοριτσιοῦ, ποὺ γέλασαν μὲ τὸν Χριστό, ὅταν τοὺς εἶπε νὰ μὴν κλαῖνε, γιατί τὸ κορίτσι δὲν πέθανε. Ἡ ἀπελπισία τοὺς εἶχε ἐξανεμίσει κάθε ἐλπίδα καὶ πίστη πρὸς τὸν Θεό, καὶ θεωροῦσαν πὼς ὅλα πιὰ εἶχαν χαθεῖ.

“Μόνο πίστευσον, καὶ σωθήσεται”. Τὰ λόγια του Χριστοῦ εἶναι καταλυτικά, ὄχι μόνο γιὰ τὸν πατέρα τοῦ ἄρρωστου κοριτσιοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν καθένα μας. Μέσα στὸ πέλαγος τῆς βιοπάλης καὶ τῆς καθημερινότητας, συχνὰ αἰσθανόμαστε ἀνίσχυροι, ἀδύναμοι, νικημένοι. Νιώθουμε ὅτι δὲν ἔχουμε ἀπὸ ποῦ νὰ κρατηθοῦμε, ποῦ νὰ στηριχτοῦμε καὶ νὰ πάρουμε δύναμη γιὰ νὰ ἀντεπεξέλθουμε στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Συχνὰ μία ἀσθένεια, μία ἀνυπέρβλητη δυσκολία, μᾶς βυθίζει στὴν ἀπόγνωση καὶ τὴν ἀπελπισία. Κι ὅμως, ὁ Χριστὸς μᾶς προσκαλεῖ νὰ πιστέψουμε, καὶ ἡ βοήθειά Του θὰ ἔλθει.

Τί σημαίνει νὰ πιστέψουμε; εἶναι μία ἁπλὴ λέξη, ἀλλὰ χρειάζεται τόλμη καὶ ἀπαιτεῖ ὑπέρβαση τοῦ ἐγώ μας, προκειμένου νὰ γίνει πράξη στὴ ζωή μας. Εἶναι ἀπαραίτητο πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι δὲν εἴμαστε παντοδύναμοι, πὼς πέρα ἀπὸ τὴ δική μας προσπάθεια ἔχει μεγάλη σημασία καὶ ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, ἡ προστασία Του καὶ ἡ εὐλογία Του. Μέσα στὶς δυσκολίες, τὶς ἀστοχίες καὶ τὶς ἀποτυχίες, δύο ἐπιλογὲς μᾶς μένουν: ἢ νὰ βυθιστοῦμε στὴν ἀπόγνωση καὶ νὰ καταστραφοῦμε πνευματικά, ἢ νὰ ἀποδεχτοῦμε τὴ δική μας ἀνεπάρκεια καὶ νὰ στραφοῦμε μὲ πίστη στὸν Θεό. Ἂν καταφέρουμε ἑπομένως νὰ κάνουμε τούτη τὴν ὑπέρβαση τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ ἀποδεχτοῦμε τὴν παντοδυναμία ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς, τότε μποροῦμε μὲ ταπείνωση πλέον νὰ ἀπευθυνθοῦμε πρὸς Αὐτὸν καὶ μὲ πίστη νὰ Τοῦ ζητήσουμε νὰ ἔλθει σὲ βοήθειά μας.

Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι χαιρέκακος, οὔτε θέλει νὰ μᾶς βλέπει νὰ ταλαιπωρούμαστε. Ἐπειδὴ ὅμως μᾶς ἔπλασε ἐλεύθερους, περιμένει ἀπὸ μόνοι μας, ἐλεύθερα νὰ Τὸν βάλουμε στὴ ζωή μας. Καὶ στὸ μεταξύ, διακριτικά μας σκεπάζει καὶ μᾶς προσφέρει τὶς εὐκαιρίες νὰ πιστέψουμε σὲ Αὐτόν. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, μόλις προστρέξουμε μὲ πίστη σπεύδει καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα στὴν προσωπική μας ζωή, ὄχι πάντα σύμφωνα μὲ τὴ δική μας ἐπιθυμία, ἀλλὰ μὲ γνώμονα τὸ πνευματικό μας καλὸ καὶ συμφέρον.

Εἶναι ὄντως δύσκολο νὰ στηρίξουμε τὴν ἐλπίδα μας στὸ Θεό. Χρειάζεται ταπείνωση, χρειάζεται τόλμη, χρειάζεται πίστη. “Μή φοβοῦ, μόνο πίστευσον”, μᾶς προσκαλεῖ σήμερα ὁ Χριστός, προκειμένου νὰ κάνει τὸ θαῦμα στὴ ζωή μας. Ἀρκεῖ νὰ Τὸν ἐμπιστευτοῦμε, νὰ τοῦ δώσουμε χῶρο νὰ σταθεῖ μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ προσευχή μας, σὲ κάθε Λειτουργία καὶ σὲ κάθε ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας: “ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πάσαν τὴν ζωὴν ἠμῶν Χριστῷ τῷ Θεῶ παραθώμεθα”.

http://xerouveim.blogspot.com/

Ἡ ζωὴ μέσα ἀπὸ τὸν θάνατο (Λουκ. η΄41-56)

Νικάνωρ Καραγιάννης (Ἀρχιμανδρίτης)

«Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Ἡ φράση αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερα, προκαλεῖ τὴ λογική μας καὶ θὰ μᾶς προσκαλεῖ πάντοτε νὰ ἀφεθοῦμε μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ παραδοθοῦμε μὲ ἐλπίδα στὴν πραγματικότητα τοῦ μυστηρίου καὶ τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ. Θὰ μᾶς προσκαλεῖ, γιὰ νὰ δοῦμε μὲ τὴν πίστη τί κρύβεται στὸ σκοτεινὸ καθρέπτη τοῦ θανάτου. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ γεννηθεῖ ἕνας ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἄλλη βεβαιότητα, παρὰ μόνο ὅτι κάποτε θὰ πεθάνει. Καὶ ὅμως, αὐτὴ ἡ βεβαιότητα παραμένει μιὰ ἄγνωστη ἐμπειρία. Κανεὶς δὲν ἔχει ἐμπειρία τοῦ θανάτου του. Κανεὶς δὲν «ἔζησε» τὸ βιολογικό του θάνατο, γιὰ νὰ μᾶς πεῖ τί σημαίνει αὐτό. Κανεὶς δὲν μᾶς εἶπε τί βιώνει, ὅταν εἶναι νεκρός. Βέβαια, ὁ Χριστὸς καὶ τὰ χαρισματικὰ μέλη τοῦ Σώματός Του, οἱ Ἅγιοί Του, φανέρωσαν τὴν ἀντίπερα ὄχθη τῆς ζωῆς, τὴν πραγματικὴ καὶ ἄφθαρτη ζωὴ τῆς αἰωνιότητας μετὰ τὸ θάνατο.

Αὐτὴ ἡ βεβαιότητα, λοιπόν, εἶναι πίστη καὶ ἀποκάλυψη, εἶναι μιὰ ἄλλη διάσταση ὕπαρξης καὶ ζωῆς, ἡ ὁποία, ὅμως, ἂς μὴν ξεχνᾶμε, ὑπερβαίνει πολὺ τὴ γήινη ἐμπειρία μας. Ἐδῶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τὰ μοναδικὰ σημεῖα στήριξης τῆς ὕπαρξής μας, ποὺ ἀποκαλύπτουν τὸ θαῦμα τῆς Ἀνάστασης καὶ ὑποδηλώνουν τὸ μυστήριο τῆς αἰωνιότητας. Χωρὶς αὐτά, καμία λογικὴ καὶ καμία ἐπιστήμη, καμία φιλοσοφία καὶ καμία γνώση, καμία δύναμη τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τοῦ κόσμου τούτου δὲν μπορεῖ νὰ φωτίσει τὰ σκοτάδια καὶ νὰ διαλύσει τὰ ἀδιέξοδά μας. Μόνο ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ποὺ γίνεται πίστη τοῦ ἄνθρωπου εἶναι ἡ ἀπάντηση στὸ ὑπαρξιακό μας πρόβλημα. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια μᾶς λέει ὅτι ὁ θάνατος δὲν εἶναι πλέον τέρμα, ἀλλὰ ἔγινε ἐν Χριστῷ πέρασμα καὶ μετάβαση στὴν αἰωνιότητα. Μοιάζει νὰ εἶναι μιὰ ἄλλου εἴδους γέννηση στὴν ὄντως ζωή.

Ἡ ζωὴ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ θάνατο

Ὁ θάνατος δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰ ἔλθει τὴν τελευταία μέρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, ἀλλὰ κάτι ποὺ ἀντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ὁ τρόπος ποὺ ζοῦμε ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο βλέπουμε τὸ θάνατο. Ἡ σχέση μας μὲ τὸ θάνατο διαδραματίζει καθοριστικὸ ρόλο στὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας, σὲ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε κοσμοθεωρία, δηλαδὴ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιλαμβανόμαστε τὴ σχέση μας μὲ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν Θεό, τὸν κόσμο καὶ τὴ ζωή. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δεχθεῖ ὅτι ὁ θάνατος εἶναι διάλυση καὶ ἀποσύνθεση καὶ ἀφανισμός, τότε ὁδηγεῖται στὴν ἀπόγνωση καὶ τὸ κενό. Μέσα στὸν παραλογισμὸ ὅτι ζεῖ γιὰ νὰ πεθάνει, δὲν ἔχει ἄλλη ἐπιλογή, παρὰ τὸ «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὑλιστής, ἰδιοτελὴς καὶ κυνικός, ὅπως ἐπιβεβαιώνει ἡ καθημερινή μας πείρα. Ἐδῶ ἡ πίστη εἶναι περιττὴ καὶ γραφική, ἐδῶ ἡ ἠθικὴ παραμερίζεται καὶ ἡ ἁμαρτία γελοιοποιεῖται. Ὁ χῶρος τοῦ πνεύματος μικραίνει ἐπικίνδυνα καὶ ἐξαφανίζεται. Τὸ σῶμα καὶ οἱ αἰσθήσεις, ἡ ὕλη καὶ οἱ ποικίλες ἀνάγκες της ἀπολυτοποιοῦνται. Τότε ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ βιαστεῖ, γιὰ νὰ προλάβει νὰ χαρεῖ τὶς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς. Ἡ ἀγωνία τοῦ τέλους ποὺ ἔρχεται καὶ διαλύει τὰ πάντα σκιάζει τὴν ὕπαρξή του. Καὶ μετὰ τὸ θάνατο, δὲν ὑπάρχει τίποτα. Αὐτὴ εἶναι ρίζα τοῦ μηδενισμοῦ σὲ ὅλη τὴ γυμνότητά του. Ὅμως, εὐτυχῶς γιὰ ἐμᾶς τοὺς πιστούς, ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἐκμηδένιση τοῦ θανάτου καὶ ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς πέρα ἀπὸ τὸν τάφο. Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς ὑποδεικνύει μιὰ ζωὴ μὲ νόημα καὶ πληρότητα, μᾶς ὑπόσχεται καὶ μᾶς ἐγγυᾶται τὸ «περισσόν τῆς ζωῆς», τὸ περίσσευμά της καὶ τὴ συνέχειά της στὴν αἰωνιότητα.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ παροῦσα ζωὴ δὲν εἶναι καταπίεση, γιὰ νὰ ὑποτιμήσουμε καὶ νὰ ἀρνηθοῦμε αὐτὸ τὸν κόσμο καὶ νὰ θελήσουμε ἕναν ἄλλον, ποὺ δὲν γνωρίσαμε. Δὲν εἶναι μιζέρια καὶ περιφρόνηση κάθε ὀμορφιᾶς καὶ χαρᾶς, ὅπως συχνὰ τὴν παραμορφώνουμε. Εἶναι ἀγώνας γιὰ ἀλήθεια, πίστη, ἀγάπη καὶ ἐλπίδα. Εἶναι σχέση καὶ κοινωνία μὲ τὸν θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Μιὰ τέτοια ζωὴ ὑπερφαλαγγίζει τὸ φράγμα τοῦ θανάτου καί, τότε, ὄχι μόνο οἱ χαρὲς καὶ οἱ ὀμορφιὲς τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτὲς οἱ λύπες καὶ τὰ δάκρυά της μεταμορφώνονται λυτρωτικά. Ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἔτσι βλέπουμε τὴ ζωὴ μποροῦμε ἐν Χριστῷ νὰ βιώσουμε τὸ θάνατο σὰν ὕπνο ποὺ θὰ μᾶς ξυπνήσει στὴν κοινὴ ἀνάσταση. Ἀμήν.

Το κενόδοξο ντύσιμο των ανθρώπων - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στην εποχή μας το κενόδοξο ντύσιμο των ανθρώπων είναι φαινόμενο με ιδιαίτερη έξαρση. Αυτός που δεν έχει κάτι άλλο για να καμαρώσει, καυχιέται για το ντύσιμό του. Όμως ο άνθρωπος που έχει κάτι πολυτιμότερο από τα ρούχα για να καμαρώσει, δεν γίνεται υπερήφανος. Όπως το χρυσάφι δεν βρίσκεται στην επιφάνεια της γης, έτσι και η πνευματική αξία ενός ανθρώπου δεν προβάλλεται εξωτερικά. Λέγεται πως, κάποτε, κάποιος διακεκριμένος φιλόσοφος είδε ένα νέο άνδρα που καυχιόταν για την αμφίεσή του. Τον πλησίασε λοιπόν ο φιλόσοφος και του ψιθύρισε στ’ αυτί: «Την ίδια προβιά φορούσε προηγουμένως ένα κριάρι• κι όμως κριάρι παρέμεινε!». Το να είσαι χριστιανός και να καυχιέσαι για τα ρούχα σου είναι πιο παράλογο και απ’ το να είσαι αυτοκράτορας και να υπερηφανεύεσαι για τη σκόνη κάτω απ’ τα πόδια σου. Τον άγιο Αρσένιο, όσον καιρό ήταν ενδεδυμένος χρυσοποίκιλτη φορεσιά στη βασιλική αυλή, ουδείς τον αποκαλούσε Μεγάλο! Επονομάστηκε Μέγας μόνον όταν με αυταπάρνηση παραδόθηκε απολύτως στο θέλημα του Θεού ντυμένος με κουρέλια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Συναξαριστής 6 Νοεμβρίου 2011

Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη, στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα μ.Χ.

Ἔγινε διάκονος στὴν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ γραμματέας τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξάνδρου. Ὅταν πέθανε ὁ Ἀλέξανδρος, Πατριάχης ἐξελέγη -τὸ 340- ὁ Παῦλος. Ἡ χειροτονία του ἔγινε ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ ἀρειανόφιλου αὐτοκράτορα Κωνσταντίου, ποὺ ἔλειπε τότε στὴν Ἀντιόχεια.

Ὅταν ὁ Κωνστάντιος ἐπέστρεψε στὴν Πόλη, ἐξεδίωξε ἀπὸ τὸ θρόνο τὸν Παῦλο καὶ ἀντ᾿ αὐτοῦ τοποθέτησε τὸν ἀρειανιστὴ Εὐσέβειο Νικομήδειας. Τότε ὁ Παῦλος πῆγε στὴ Ῥώμη, ὅπου ἦταν ἐξόριστος ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Ἔπειτα, μὲ τὴν ἐπέμβαση τοῦ πάπα Ῥώμης Ἰουλίου, οἱ ἐξόριστοι ἀνέκτησαν τοὺς θρόνους τους. Ἀλλὰ καὶ πάλι, μὲ ἐνέργειες τῶν Ἀρειανῶν, ὁ Παῦλος ἐκδιώκεται ἀπὸ τὸ θρόνο. Κατόπιν καὶ πάλι, μὲ ἀπειλὲς τοῦ Κώνσταντα στὸν ἀδελφό του Κωνστάντιο, ὁ Παῦλος ἐπανέρχεται στὸ θρόνο του, καὶ γιὰ τρία χρόνια ἀδιάλειπτα ἐργάζεται γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία.

Ὅμως, μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Κώνσταντα, ὁ Κωνστάντιος ἐξόρισε καὶ πάλι τὸν Παῦλο στὴν Κουκουσὸ τῆς Ἀρμενίας, ὅπου μὲ πανουργία οἱ Ἀρειανοὶ τὸν ἔπνιξαν μὲ τὸ ἴδιο του τὸ ὠμοφόριο. Ἔτσι, ὁ μέγας αὐτὸς Ὁμολογητής, μέσα σὲ ταλαιπωρίες καὶ βάσανα, παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸ Χριστό, χωρὶς νὰ καμφθεῖ.

Καὶ τήρησε ἀπόλυτα τὴν ἐντολὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λέει, «κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας», ἂς κρατᾶμε, δηλαδή, καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρὸς τὸ Χριστό.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Αὐτόμελον.
Θείας πίστεως ὁμολογία, ἄλλον Παῦλόν σε τῇ Ἐκκλησίᾳ, ζηλωτὴν ἐν ἱερεῦσιν ἀνέδειξε· συνεκβοᾷ σοι καὶ Ἄβελ πρὸς Κύριον, καὶ Ζαχαρίου τὸ αἷμα τὸ δίκαιον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἀστράψας ἐν γῇ, ὡς ἄστρον οὐρανόφωτον, τὴν καθολικήν, φωτίζεις Ἐκκλησίαν νῦν, ὑπὲρ ἧς καὶ ἤθλησας, τὴν ψυχήν σου Παῦλε προθέμενος, καὶ ὡς Ζαχαρίου καὶ Ἀβελ τρανῶς, βοᾷ σου τὸ αἷμα πρὸς Κύριον.

Ὁ Οἶκος
Ὁμολογίας στύλος ὑπάρχεις, καὶ ὁμώνυμος Παύλου τοῦ φωστῆρος τῆς γῆς, ὁμότροπός τε καὶ σύναθλος, τὰ στίγματα τοῦ Ἰησοῦ βαστάζων ἐν τῷ σώματι, Παῦλε ἰερομύστα· καὶ ἐν αὐτοὶς ἐντρυφῶν, καὶ καυχώμενος πάντοτε, ἐνώπιον βασιλέων κακοδόξων ὤφθης ἱστάμενος, καὶ μὴ πτοούμενος, μᾶλλον δὲ δυναμούμενος. Ὅθεν τρανώτερον βοᾷ σου τὸ αἷμα πρὸς Κύριον.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν.
Ὡς τοῦ σκεύους ὑπάρχων τῆς ἐκλογῆς, καὶ ὁμώνυμος Πάτερ καὶ μιμητής, κινδύνους ὑπέμεινας, καὶ διωγμοὺς ὑπὲρ πίστεως, καὶ ὡς αὐτὸς τὴν Ῥώμην, κατέλαβες Ὅσιε, πανταχοῦ κηρύσσων, Τριάδος τὸ ὁμότιμον· ὅθεν καὶ τὸν δρόμον, ἐν Ἀρμενίᾳ τελέσας, ἀξίως ἀπείληφας, ἐκ Κυρίου τὸν στέφανον, καταισχύνας τὸν Ἄρειον· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

---

Τῇ αὑτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς μετὰ φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως ἐπὶ Λέοντος τοῦ Μεγάλου

Λεπτομέρειες βλέπε στὸν «Μέγα Συναξαριστή» τοῦ Ματθαίου Λαγγῆ τόμος ΙΑ´, σελίδα 171, ἔκδοση 1993.

---

Ὁ Ὅσιος Λουκᾶς

Ξένος πρὸς τὶς μάταιες κλήσεις καὶ ἐπιθυμίες, καταγινόταν ἥσυχα μὲ τὴν ἐργασία του καὶ τὸν ὑπόλοιπο καιρὸ χρησιμοποιοῦσε γιὰ λογικὴ ἀνάπαυση, μελέτη καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον του.

Ὁ Ὅσιος Λουκᾶς ἦταν ἀπὸ τὸ Ταυρομένιο τῆς Σικελίας καὶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ διακρινόταν γιὰ τὴν ζωντανὴ εὐσέβειά του. Ἀπὸ τὸν ἱδρώτα του ἔδινε στοὺς φτωχοὺς καὶ πολλὲς φορὲς ἀγρύπνησε κοντὰ στὰ κρεβάτια δυστυχισμένων, ποὺ χωρὶς οἰκογένεια περνοῦσαν τὴν ἀσθένεια μέσα στὴ θλίψη καὶ τὴν μόνωση.

Οἱ γονεῖς του θέλησαν νὰ τὸν παντρέψουν, ἀλλ᾿ ὁ Λουκᾶς δὲν δέχτηκε. Δὲν περιφρονῶ, ἔλεγε τὸν γάμο, ἀφοῦ τόσο τὸν τίμησε ὁ Κύριός μας καὶ ἡ Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ εἶναι τάχα ἀνάγκη νὰ παντρευτοῦμε ὅλοι; Ὑπάρχουν τόσες διακονίες πρὸς τὸν πλησίον, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκτελεῖ ὁ ἄγαμος μὲ περισσότερη εὐκολία. Ἐπίσης εἶναι ὑποχρεωτικὸ νὰ ἀποκτήσει κανεὶς παιδιά; Καὶ μήπως τάχα δὲν εἶναι ἱερὸ καὶ ὡραῖο νὰ δώσει κανεὶς ψωμὶ καὶ νὰ φέρει κάποια ἀκτίνα παρηγοριᾶς στὶς καρδιὲς ἀπόρων ὀρφανῶν;

Ἀργότερα ὁ Λουκᾶς ἔγινε μοναχὸς καὶ ἀσκήτευε σὲ κάποια τοποθεσία τῆς Αἴτνας. Στὴ συνέχεια ταξίδεψε στὸ Βυζάντιο, ὅπου ὑπῆρχαν τόσοι θησαυροὶ τῆς Ἐκκλησίας. Τελικὰ τὸν τράβηξε ἡ Κόρινθος, ὅπου δίδασκε καὶ οἰκοδομοῦσε μὲ τὶς εὐσεβεῖς ὁμιλίες του καὶ τὶς πατρικὲς συμβουλές του. Ἐκεῖ ἐπίσης τὸν βρῆκε καὶ ὁ εἰρηνικὸς θάνατος τοῦ δικαίου.

---

Ὁ Ὅσιος Νίκανδρος

Μαρτύρησε, ἀφοῦ θανατώθηκε μὲ μαχαῖρι.

---

Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς (τρελός)

Δὲν γνωρίζουμε πὼς ἀπεβίωσε. Ξέρουμε μόνο ὅτι ἦταν ἀπὸ τὴν Κόρινθο καὶ ὅτι ἔγινε σημειοφόρος.

---

Ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος ὁ πρεσβύτερος

Κατὰ κόσμον Ἀσημάκης Λεονάρδος, γνωστὸς ὡς Ἀγάπιος ὁ πρεσβύτερος. Διαπρεπὴς λόγιος καὶ ἐκκλησιαστικὸς συγγραφέας (Δημητσάνα, 1740-Ἄργος, 1812).

Ὁ νεαρὸς Ἀσημάκης ἔμαθε τὰ πρῶτα του γράμματα στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του - πιθανῶς στὴ σχολὴ Φιλοσόφου, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὴ Δημητσάνα - καὶ ἀργότερα στὴν Τρίπολη, ὅπου ἄκουσε τὰ μαθήματα τοῦ ἱεροδιδάσκαλου Παρθενίου.

Τὸ 1759, σὲ ἡλικία 19 ἐτῶν, ἀναχώρησε γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη μὲ ἀντικειμενικὸ σκοπὸ τοῦ ταξιδιοῦ του τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου δίδασκε τότε ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης. Τελικὰ ὅμως κατέληξε στὴ Σμύρνη, ὅπου σπούδασε στὴν τότε Εὐαγγελικὴ Σχολὴ τῆς ἰωνικῆς μεγαλουπόλεως. Ἔκαρη μοναχὸς καὶ πῆρε τὸ ἱερατικὸ ὄνομα Ἀγάπιος.

Ἵδρυσε τὸ 1764 μαζὶ μὲ τὸν συμπατριώτη του λόγιο ἱερομόναχο Γεράσιμο Γοῦνα, τὴν σχολὴ τῆς Δημητσάνας, ποὺ κατὰ τὴν πρώτη περίοδο τῆς λειτούργησε ὡς τὸ 1770.

Τὸ ἔτος αὐτὸ ξέσπασαν στὴν Πελοπόννησο μεγάλοι διωγμοὶ καὶ ἄγρια τρομοκρατία ὡς ἀντίποινα γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν στὸ κίνημα τοῦ Ὀρλόφ. Στίφη Ἀλβανῶν διέτρεχαν τὸν Μοριά, λεηλατῶντας καὶ ἐρημώνοντας τὴν χώρα. Ἀνάμεσα στὶς πόλεις ποὺ καταστράφηκαν τότε ἦταν καὶ ἡ Δημητσάνα.

Ἡ σχολή της ἔκλεισε καὶ ὁ Ἀγάπιος κατέφυγε στὴ Ζάκυνθο, ἐνῷ ὁ Γεράσιμος στὴ Σμύρνη. Ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο ὁ Ἀγάπιος πέρασε στὴν Πάργα, ὅπου καὶ δίδαξε.

Τὸ 1780, ὅταν στὴν Πελοπόννησο ἀποκαταστάθηκε σχετικὴ ἠρεμία, ἐπέστρεψε στὴ Δημητσάνα καὶ ἀνέλαβε πάλι τὰ διδακτικά του καθήκοντα στὴν ἀνασυσταθεῖσα σχολή της. Τὸν ἑπόμενο χρόνο τὸν κάλεσαν νὰ ἀναλάβει τὴν διεύθυνση τῆς Εὐαγγελικῆς Σχολῆς. Ἀλλὰ καὶ στὴν θέση αὐτὴ δὲν παρέμεινε γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα.

Μεταξὺ 1783-1786 ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους τόπους καὶ ἀπὸ τότε πῆρε καὶ τὴν προσωνυμία Χατζη-Ἀγάπιος. Ἔκτοτε τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο ἔγινε ὁ κύριος σκοπὸς τῆς ζωῆς του.

Ἐπισκέφθηκε κατὰ καιροὺς τὴν Θεσσαλία, Μακεδονία, Θρᾴκη, τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὴν Μ. Ἀσία, Παλαιστίνη, Ἀραβία, Αἴγυπτο, Ἤπειρο, Πελοπόννησο καὶ νησιά.

Τὸ 1812 ἐπέστρεψε στὴ σχολὴ τῆς γενέτειράς του, ἔπειτα ἀποσύρθηκε στὸ Ἄργος, ὅπου καὶ πέθανε.

---

Ὁ Ἅγιος Δημητριανός ἐπίσκοπος Κηθηρίας Κύπρου

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές, γνωστὸς ὅμως στὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου σὰν ἐπίσκοπος Κηθηρίας (ἢ Κυθραίων ἢ Χυτρῶν).

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου (829-843) καὶ γεννήθηκε στὸ χωριὸ Συκὰ τῆς Κυθρίας.

Ἔγινε μοναχὸς καὶ ἔπειτα πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Χυτρῶν Εὐστάθιο, ποὺ τὸν διαδέχτηκε στὸ θρόνο. Ὁ Δημητριανὸς συμμετεῖχε τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ ποιμνίου του ἀπὸ τοὺς Αἰγυπτίους καὶ κατόπιν ἐπέστρεψε μ᾿ αὐτὸ στὴν Κύπρο, ὅπου ὁσιακὰ ἀφοῦ ἔζησε, πέθανε σὲ βαθιὰ γεράματα.

---

Οἱ Ὅσιοι Βαρλαάμ «ὁ ἐν Χουτινῇ» καὶ Λουκᾶς «ὁ ἐν Σπηλαίῳ» (Ρῶσοι)

---

Ὁ Ἅγιος Iltud (Οὐαλλός)

Λεπτομέρειες γιὰ τὴ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

Πες το μ' ένα σκίτσο γιατί χανόμαστε!

Η καρέκλα μουυυυυυ!!!

ισχύς τους η απάτη!...

Το καθεστώς της απάτης συνεχίζεται!…
Η πολιτική έπρεπε να είναι η τέχνη και η επιστήμη της αλήθειας και του δίκιου.
Και οι τωρινοί πολιτικάντηδες του χειρίστου είδους την κατάντησαν καθεστώς απάτης και ληστείας.Έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι σκοποί και τα συμφέροντα τα δικά τους και των πατρώνων τους τοκογλύφων.
Έβαλαν-προεκλογικά-οι απατεώνες, προκειμένου να εξαπατήσουν το λαό, το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Και επέβαλαν σε βάρος του οι αδίστακτοι το δολοφονικό καθεστώς της χείριστης νομικής, αστυνομικής και οικονομικής βαρβαρότητας.
Και, όταν διαπίστωσαν ότι η βαρβαρότητά τους δεν μπορούσε να αναχαιτίσει τη δίκαιη οργή και την ιερή αγανάκτηση του λαού προσέφυγαν στην απάτη του δημοψηφίσματος. Προκειμένου να τον παγιδεύσουν και να τον αναγκάσουν να σκύψει και να γονατίσει μπροστά στην κατοχική τους ιταμότητα.
Για να υπαναχωρήσουν, στη συνέχεια, στην απάτη μιας μεταβατικής (συναινετικής, κλπ), τάχα, διακυβέρνησης, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να συνεχίσουν το ληστρικό τους καθεστώς.
Διακυβέρνηση, που απέρριψαν ομοθυμαδόν όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Ακόμη και εκείνα, που, σε τελική ανάλυση, συμπορεύονται με το τοκογλυφικό καθεστώς του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. Επειδή, προφανώς, έμειναν κατάπληκτοι μπροστά το σήριαλ και το όργιο του χειμάρρου ακατάσχετης συρροής απατών.
Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν όλα φωνάζουν ότι η μοναδική διέξοδος, στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι εκλογές.
Διέξοδο, που οι αρχιτέκτονες του αδιεξόδου χαρακτηρίζουν καταστροφική. Προφανώς για τα συμφέροντα τα δικά τους και των τοκογλύφων…
Κι έτσι το γαϊτανάκι της νομικής οικονομικής και αστυνομικής βαρβαρότητας και απάτης συνεχίζεται και διαιωνίζεται.
Πάντοτε καταστροφικό για την Ελλάδα και εξολοθρευτικό για τους Έλληνες…
παπα-Ηλίας

ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΤΕ!

ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΤΕ! ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΞΙΑ ΧΕΡΙΑ! ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!

Η ΕΛΛΑΔΑ Η ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ "MONEY WEEK"

Ανατρεπτικό άρθρο αναφορικά με την κρίση χρέους της Ελλάδας έχει κάνει πάταγο στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας πως η χώρα μας είναι αυτή τη στιγμή η ισχυρότερη χώρα του κόσμου...«Μήπως η Ελλάδα είναι η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;» αναρωτιέται στο MoneyWeek η Μέριν Σόμερσετ Βεμπ δίνοντας μια διαφορετική οπτική από αυτή που είχαμε συνηθίσει. «Η Ελλάδα είναι πανίσχυρη. Όλος ο κόσμος υποθέτει ότι η Γερμανία έχει τη δύναμη και παρακολουθεί με ενδιαφέρον συνήθως τι είναι διατεθειμένη να δώσει η Γερμανία αντί να προσέξει τι είναι διατεθειμένη η Ελλάδα να δεχθεί».

Η βασική υπόθεση σύμφωνα με τη Σόμερσετ Βεμπ, ήταν ότι η Γερμανία έχει τη δύναμη. «Η στάση της Ελλάδας όμως έδειξε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα», ισχυρίζεται. «Αν οι Έλληνες αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να εγκρίνουν τα μέτρα και αποχωρήσουν από την ευρωζώνη, αυτό θα είναι game over για το ευρώ, την Ευρώπη και την εξαγωγική πολιτική της Γερμανίας».
«Είναι καιρός για όλους να αρχίσουν να είναι πιο ευγενικοί με την Ελλάδα. Πρόσφατα ένα μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού της Άγκελα Μέρκελ δήλωσε οργισμένος με την απόφαση για δημοψήφισμα, λέγοντας πως οι άλλες χώρες κάνουν θυσίες για να πληρώσουν τις δεκαετίες ελληνικής κακοδιαχείρισης. Κατά τη γνώμη μου αν δεν προετοιμαστούν κατάλληλα θα πρέπει να κάνουν και άλλες», προσέθεσε δηκτικά.

Το άρθρο προκάλεσε τόσο μεγάλη εντύπωση στις Ηνωμένες Πολιτείες, που ο αρχισυντάκτης του CNBC Τζόν Κάρνεϊ, εκτός του ότι το αναπαρήγαγε, προσέθεσε πως δεν πρέπει να ακούμε τις Κασσάνδρες και τα σενάρια τρόμου για το χρέος της Ελλάδας.

«Η Ελλάδα δε θα παραμείνει εκτός αγορών σε περίπτωση αναδιάρθρωσης για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ήδη εκτός αγορών. Αλλά μετά από μια αναδιάρθρωση η Ελλάδα θα έχει έναν από τους πλέον υγιείς ισολογισμούς στην Ευρώπη. Το μόνο που θα κάνει είναι να βελτιώσει τη θέση της. Σαφώς κάποιοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί δεν θα θέλουν να δανείσουν μια χώρα που πτώχευσε πρόσφατα. Υπάρχουν όμως τόσοι άλλοι που θα δάνειζαν μια χώρα με καθαρό ισολογισμό, ακριβώς γιατί η περίπτωση νέας χρεοκοπίας είναι απίθανη στο κοντινό μέλλον».

«Η εκδίκηση άλλωστε, δεν είναι οικονομική στρατηγική», καταλήγει με νόημα ο Κάρνεϊ.

Που είσαι, Χριστόδουλε ; Σε “έφαγαν” για να μπορέσουν να φέρουν την Ελλάδα σε αυτό το χάλι…

 

 

 

 

έφυγες νωρίς ή μάλλον σε “έστειλαν” νωρίς, όπως και τον Τάσο τον Παπαδόπουλο. Ήξεραν ότι εσύ θα μιλούσες. Δεν υπολόγιζες πολιτικούς και διαπλεκόμενους. Αν ήσουν εσύ σήμερα, αυτοί θα ήταν αλλού, φευγάτοι με ελικόπτερα και αεροπλάνα.

Ήξεραν, τα σχεδίαζαν, ήθελαν να ταπεινώσουν και να εξοντώσουν οικονομικά το 95% των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών. Να τους οδηγήσουν στην απελπισία και στην απόγνωση. Στην ανεργία και στη φτώχεια.

Αν ήσουν εσύ, σήμερα αυτοί που μαυρίζουν τη ψυχή των πνευματικών παιδιών της Εκκλησίας μας, αλλά και όλου του ελληνικού λαού, θα είχαν καταρρεύσει, παρά τις πλάτες των γνωστών-άγνωστων “παρακρατικών” της Νέας Τάξης που έχουν εισχωρήσει σε ΜΜΕ, σε Πανεπιστήμια, στη πολιτική, στους δήμους και προσπαθούν να μειώσουν την πίστη των Ελλήνων, την αγάπη τους στον Τριαδικό Θεό, να γκρεμίσουν την αγάπη του για την Εκκλησία ως Σώμα Χριστού, παρατεινόμενο εις τους αιώνες.

Προσπάθησαν να μας διαλύσουν με αιρέσεις και παραθρησκείες και ψευτοθρησκείες, με την αθεϊα και τον πολυθεϊσμό, με την υπερκατανάλωση και τις απολαύσεις και τις ηδονές, αλλά μέσα του ο κόσμος ποτέ δεν έχασε την εμπιστοσύνη στο Θεό, στην Εκκλησία, στη Παναγιά μας, στους Αγίους.

Και έβαλαν μπροστά το σχέδιο της οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων και των παιδιών τους, την αλβανοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας με όρους εποχή Χότζα, ώστε να εξοντώσουν τη νέα γενιά του Ελληνικού Έθνους και να στείλουν τα παιδιά μας μετανάστες και υπαλλήλους πολυεθνικών με μισθούς πείνας και εξαθλίωσης !

Αυτοί που σε “έφαγαν” είναι οι ίδιοι που έφαγαν το δημόσιο χρήμα εδώ και 30 χρόνια, σε Χρηματιστήρια και Ολυμπιάδες και κάθε είδους δημόσιο έργα, μίζες και τοξικά ομόλογα, και έκαναν περιουσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν και τώρα “νοιάζονται” να μας σώσουν , κλέβοντας μισθούς, συντάξεις, αποταμιεύσεις, τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων του Ελληνικού λαού !

Αυτοί που σε “έφαγαν” είναι οι ίδιοι που μας επιστρέφουν στον εργασιακό Μεσαίωνα, καταργώντας όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, είναι οι ίδιοι που οδήγησαν χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, είναι οι ίδιοι που σήμερα, ωμά και στυγνά, ζητούν και άλλο ΑΙΜΑ Ελλήνων, εφεδρείες, απολύσεις και χίλια μύρια όσα, οδηγώντας το 95% του Ελληνικού λαού στην απόλυτη εξαθλίωση, ενώ οι ίδιοι θα ζουν πλουσιοπάροχα, με παχυλούς μισθούς, με αμέτρητες – φανερές και κρυφές- καταθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, με δεκάδες ακίνητα ( ενώ η μέση ελληνική οικογένεια κινδυνεύει να χάσει τα 1-2 σπίτια που έχει γιατί δεν θα μπορεί να πληρώσει τους αβάσταχτους φόρους ) !

Αυτοί που σε “έφαγαν” απειλούν και εκβιάζουν χιλιάδες Ελληνικές Οικογένειες και έχουν στοχοποιήσει τα παιδιά των Ελληνικών Οικογενειών, ειδικά των Τρίτεκνων και Πολύτεκνων οικογενειών, που είναι τα παιδιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα πνευματικά σου και πνευματικά παιδιά Επισκόπων, ιερέων, μοναχών, βάζοντας μεγάλα βάρη στη πλάτη τους. Ο Ηρώδης και η Μήδεια μπροστά τους μοιάζουν με “αγγελάκια”…

Αυτοί που σε “έφαγαν” είναι οι ίδιοι που με την οικονομική κρίση οδήγησαν εκατοντάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία ( τουλάχιστον τα επίσημα στοιχεία ), ενώ δεν είναι καταγεγραμμένες οι στατιστικές για άλλους ξαφνικούς θανάτους ( καρδιακά, εγκεφαλικά, καρκίνοι ) που οφείλονται στην οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας στο ΔΝΤ και στο μνημόνιο !

Αυτοί που σε “έφαγαν” και σε πολέμησαν λυσσαλέα κοιμούνται ήσυχοι και μας ειρωνεύονται και μας κοροϊδεύουν κάθε μέρα την ίδια ώρα που συνάνθρωποί τους δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα βασικά έξοδα, ούτε τα φάρμακα, ούτε το φαγητό τους και τρέχουν στα συσσίτια της Εκκλησίας και των δήμων !

Αυτοί που σε “έφαγαν” είναι εκείνοι που έχουν διαλύσει τη νεολαία οδηγώντας την στην αποχαύνωση των ριάλιτυ σόου, στα ναρκωτικά, στα ψυχοναρκωτικά, στον αλκοολισμό, στα σεξουαλικώς μεταδιδόδενα νοσήματα, στο πνευματικό και σωματικό θάνατο. Εσύ τους έλεγες την Αλήθεια, εσύ τους έδειχνες την Αλήθεια, τον Ιησού Χριστό, εκείνοι τους κατέστρεψαν, σωματικά και πνευματικά, και συνεχίζουν το έργο τους…

Αν ήσουν εσύ, φαντάζομαι, θα είχες δώσει εντολή σε όλες τις ενορίες να καταγράψουν τις οικογένειες των ενοριτών που είναι άνεργοι, Πολύτεκνοι,Τρίτεκνοι, άνθρωποι με στεγαστικά δάνεια και χρέη, που έχουν οικονομικές υποχρεώσεις, οικογένειες που ένας από τους δύο συζύγους έχει αποβιώσει και ο άλλος δεν μπορεί να συντηρήσει τα παιδιά και θα είχες θέσει όλο το οικονομικό δυναμικό της Εκκλησίας στην επούλωση των άμεσων πληγών που φέρνει η οικονομική κρίση. Θα είχες, φαντάζομαι, δημιουργήσει δίκτυα αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης σε κάθε Μητρόπολη και ενορία, σε κάθε μοναστήρι και σε κάθε χριστιανική αδελφότητα.

Αλλά τώρα είσαι “απών” γιατί έτσι θέλησαν εκείνοι που νόμισαν και νομίζουν ότι σε “εξαφάνισαν”, για να μπορούν να ολοκληρώσουν τη λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της Ελλάδας, να διαλύσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, τους Ορθόδοξους Χριστιανούς Έλληνες… ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ. ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, ΤΟ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ, ΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ…

Σε σένα που είσαι ελεύθερος από θεσμά του θανάτου, υψώνουμε φωνή παράκλησης και προσευχής : εσύ μαζί με όλους εκείνους που αγαπούσαν τον Ελληνισμό και βρίσκονται στη χορεία των Αγίων και Μαρτύρων και Νεομαρτύρων, να σηκώσετε τείχη προστατευτικά για τον δεινώς χειμαζόμενο Ορθόδοξο Χριστιανικό λαό, για τα πνευματικά σας παιδιά, που δοκιμάζουν “μεγάλη θλίψη” και πειρασμούς.

Παρακάλεσε την Παναγία Βοήθεια και Σκέπη να έρθει γρήγορα κοντά στα παιδιά σου. Να έρθει Γοργοεπήκοος και Φοβερά Προστασία για όλο τον Ελληνικό λαό, ώστε να αποτινάξει τα νύχια της Νέας Εποχής και Νέας Τάξης που τον συνθλίβου. Να έρθει, όπως τότε στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, το 626 μΧ, ως Υπέρμαχος Στρατηγός και να βοηθήσει στις δύσκολες ώρες που βιώνουν όλοι οι Έλληνες. Να έρθει, ως Ελευθερώτρια, και να μας απαλλάξει από τους ανθρώπους εκείνους, που νυχθημερόν, δολοφονούν τους Έλληνες και τα παιδιά τους και “κοιμούνται” ήσυχοι, χωρίς τύψεις και ενοχές !

Παρακάλεσε τους Αγίους μας, να έρθουν κοντά και να στηρίξουν με τις μεσιτείες τους και τις προσευχές τους, τους Έλληνες. Παρακάλεσε τον εν Τριάδι Θεό να μην μας εγκαταλείψει αυτή τη δύσκολη ώρα, επειδή αφήσαμε την Ορθόδοξη Εκκλησία Του, τα Μυστήρια της, επειδή απομακρυνθήκαμε και ζούσαμε χωρίς Χριστό και προοπτική αιωνιότητας, χωρίς εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία… Ας δείξει έλεος και ας μας καλέσει σε μετάνοια και προσευχή και νηστεία και να λυτρώσει τάχιστα εκ παντοίων κινδύνων και συμφορών, που απεργάζονται εδώ και 2 χρόνια οι Νεοεποχίτες Κυβερνώντες μας !

Χριστόδουλέ μας,

που είσαι να φωνάξεις για εμάς, να μας υπερασπιστείς,να υπερασπιστείς τις Τριτεκνες και Πολύτεκνες Οικογένειες, να διαλύσεις πολυνομοσχέδια και χαράτσια ; Που είσαι να φωνάξεις και να υπερασπιστείς την αξιοπρέπεια και την εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων ; Που είσαι για να κατακεραυνώνεις τα ασπόνδυλα που ψήφισαν τη θανατική μας καταδίκη μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ; Που είσαι να μας προστατεύσεις από τους “ψεύτες και τους κλέφτες” ;

Εμείς υποσχόμαστε ότι θα αγωνιστούμε, με προσευχή και με υπομονή. Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. Εν τω κόσμω θλίψεις έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο.

Εξήλθε νικών και ίνα νικήση… Ναι, Κύριε Ιησού Χριστέ, έρχου και απάλλαξε μας από πάσης θλίψεως και ανάγκης, απάλλαξέ μας από όσους απεργάζονται την πνευματική, ηθική, οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων, δια πρεσβειών της Παναγίας Μητέρας Σου, πάντων των Αγίων και Αγγέλων και Μαρτύρων και κεκοιμημένων μας…

κ. Παπανδρέου, κ. Παπούλια, κ. βουλευτές, Μακαριώτατε, Σεβασμιότατοι, μπορείτε να απαντήσετε ; Ένας νεκρός διαδηλωτής και οι ηθικοί αυτουργοί ψηφίζουν στη Βουλή για να εξοντώσουν τα παιδιά των Ελλήνων !

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (Ο πολιτικός – μάρτυρας της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού). 154 ( ; ) μαχαιριές στα παιδιά της Ελλάδος, παραμονή του ΟΧΙ !!!

Η οικογένεια...η κατ' οίκον εκκλησία - Γέροντας Παϊσιος

Όταν κάποτε ρώτησε τον Γέροντα ένας καθηγητής αν πρέπει να νηστεύουμε τα παιδιά, του έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν πρέπει να νηστεύετε τα μικρά παιδιά Όταν κάθεστε στο τραπέζι για φαγητό σε ήμερες νηστείας, θα τους λέτε: Βλέπετε, εμείς οι γονείς σας τρώμε νηστίσιμο, ενώ εσείς όχι. Δεν σας δίδαμε νηστίσιμα, γιατί έχετε ανάπτυξη». "Απάντηση πολύ έξυπνη και παιδαγωγικά ορθή. Κι αυτό, γιατί όταν το παιδί μεγαλώσει θα πει: Αφού δεν έχω πια ανάπτυξη, πρέπει να νηστεύω όπως οι γονείς μου.
Ό Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής. Έλεγε: «Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια. Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος. Δείχνε αγάπη και πέρα από την οικογένεια σου. Αν είσαι συνταξιούχος, αφιέρωνε λίγο χρόνο και λίγο χρήμα, για να βοηθήσεις τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας.

Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει και ό κλήρος και ό μοναχισμός και όλα». Σε ερώτηση Τι πρέπει να γίνει όταν οϊ γονείς δεν συμφωνούν στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους, έδωσε την εξής απάντηση: «Το αυτοκίνητο έχει φρένα και ταχύτητες. Δεν δουλεύει μόνο με τα φρένα ή μόνο με τίς ταχύτητες ».

Αυτό μπορεί να συμβεί και με τους γονείς: Ό ένας να σπρώχνει και ό άλλος να φρενάρει, οπότε δημιουργείται ισορροπία». Πράγματι, αν δεν υπάρχει ισορροπία των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην οικογένεια, όλα θα καταρρεύσουν.

πηγή : http://1myblog.pblogs.gr

Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα: Πώς να κόψετε το Κάπνισμα

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

Ένας μανιώδης καπνιστής από την Αγία Πετρούπολη, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς Μαγιόρωφ, άρχισε κάποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του. Οι πολλές συμβουλές και παραινέσεις των φίλων του αποδείχθηκαν μάταιες. Τελικά το έτος 1888 ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς κατέφυγε στην βοήθεια του στάρετς Αμβροσίου και με επιστολή τού ζήτησε να του υποδείξη τον τρόπο που θα καταπολεμήση το πάθος του.

Σε γράμμα του με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1888 ο όσιος Αμβρόσιος απάντησε στον Αλέξιο Μαγιόρωφ τα εξής:

«Γράφεις ότι δεν μπορείς να κόψης το κάπνισμα! Αυτό που είναι αδύνατο για τον άνθρωπο, είναι δυνατό με τη βοήθεια του Θεού. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποφασίσης με σταθερότητα να απαλλαγής απ' αυτό, αφού αναγνωρίζεις την ζημία που προξενεί στην ψυχή και στο σώμα σου. Διότι ο καπνός εξασθενίζει την ψυχή, αυξάνει και δυναμώνει τα πάθη, σκοτίζει το νου και καταστρέφει σιγά-σιγά τη σωματική υγεία με έναν αργό θάνατο. Ταυτόχρονα οι πνευματικές ασθένειες της οξυθυμίας και μελαγχολίας εμφανίζονται στην ψυχή σαν συνέπεια του καπνίσματος.

Σε συμβουλεύω να χρησιμοποιήσης πνευματική θεραπεία για την καταπολέμησι του πάθους σου. Να κάνης λεπτομερή εξομολόγησι όλων των αμαρτιών που διέπραξες από την ηλικία των επτά χρόνων έως σήμερα και να μεταλάβης τα Άχραντα Μυστήρια. Κάθε μέρα να διαβάζης όρθιος ένα ή περισσότερα κεφάλαια του Ευαγγελίου. Μόλις αρχίζει να εμφανίζεται η αποθάρρυνσις και η απελπισία, να διαβάζης και πάλι μέχρι να περάση. Αν ξαναεμφανισθή, άρχισε πάλι την μελέτη του Ευαγγελίου. Ή, αν θέλης, πήγαινε σε κάποιον απομονωμένο χώρο και κάνε τριάντα τρεις εδαφιαίες μετάνοιες εις ανάμνησιν της επίγειας ζωής του Κυρίου και προς τιμήν της Αγίας Τριάδος».

Μόλις έλαβε το γράμμα, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς το διάβασε και «άναψε ένα τσιγάρο», όπως εξηγεί ο ίδιος σε ιδιόγραφο σημείωμα του:

«Άρχισα να το καπνίζω, άλλα ένιωσα ξαφνικά έναν φοβερό πονοκέφαλο και μια απέχθεια προς τον καπνό του τσιγάρου. Εκείνο το βράδυ δεν κάπνισα.

Την επομένη ημέρα τέσσερις φορές άρχισα να καπνίζω μηχανικά και από συνήθεια. Δεν μπορούσα όμως να καταπιώ τον καπνό, γιατί με έπιανε δυνατός πονοκέφαλος. Έτσι έκοψα το κάπνισμα με ευκολία.

Τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν είχα μπορέσει να απαλλαγώ από το κάπνισμα όσο κι αν είχα πιέσει τον εαυτό μου. Παρ' όλο που η υγεία μου επιδεινώθηκε σοβαρά, συνέχισα να καπνίζω γύρω στα εβδομήντα πέντε τσιγάρα την ημέρα. Όταν λοιπόν άρχισα να αισθάνωμαι άρρωστος και ανίκανος να ξερριζώσω το πάθος μου, ακολούθησα τις συμβουλές των φίλων μου και κατέφυγα στον στάρετς Αμβρόσιο. Με ειλικρινή μετάνοια τού ζήτησα να προσευχηθή για μένα. Αργότερα, όταν πήγα να τον ευχαριστήσω, ο πατήρ Αμβρόσιος άγγιξε με το ραβδί του το κεφάλι μου που πονούσε και από εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνομαι πια κανενός είδους πονοκέφαλο».

Αγιορείτικη Μαρτυρία
Τριμηνιαία έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου
Τεύχη 8-9
Ιούνιος - Νοέμβριος 1990

πηγή : http://www.impantokratoros.gr

καλά... ένα λαθάκι έκανα, μη βαράτε

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης (1945-1961)

Προδημοσίευση από υπό έκδοση βιβλίο

του Ιωάννου Π. Μπουγά* Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης (1945-1961) προΐσταται, της εν Μεσσηνία Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής Κοινότητος, σε δύσκολες και μεταβατικές εποχές τόσο για την εν Ελλάδι Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και για την ελληνική κοινωνία γενικότερα. Ο Δασκαλάκης με την προσωπικότητα του, τις ενέργειές του, το έργο του κατόρθωσε να επηρεάσει και να επισκιάσει κάθε πολιτική μορφή στην Μεσσηνία και να αναδειχθεί ο κορυφαίος άνδρας - αναμορφωτής της εποχής του. Δεν υπέταξε την εκκλησιαστική κοινότητα στις κάθε είδους αρπακτικές διαθέσεις κάθε μικροκοματίσκου της εποχής, αλλά, όπως μαρτυρούν τα έργα του, τους «χρησιμοποίησε» όλους για να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που επέτρεπαν στο αναγκεμένο ποίμνιό του να ζήσει εν ελευθερία. Δεν υπέταξε την Εκκλησία στην πολιτεία σε μία εποχή που πολλοί Ιεράρχες επεδίωκαν τον εγκλωβισμό της στην ασφυκτική συμφεροντολογική κρατική αγκάλη. Με τους Ιεροσπουδαστές του Ανωτέρου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου Καλαμάτας το 1958 Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης κατόρθωσε να αναδείξει την εκκλησία ως τον παράγοντα εκείνον που διαμορφώνει το κοινωνικό γίγνεσθαι, χωρίς ακρότητες και μικροπολιτικά συμφέροντα. Τούτο φαίνεται από την αγάπη και την εμπιστοσύνη που του έδειχνε ο λαός της Μεσσηνίας ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων. Αγάπη διαχρονική αφού μέχρι σήμερα 2011 πολλοί τον θυμούνται με ιδιαίτερη αγάπη και συγκίνηση, διότι τα έργα του τότε βοήθησαν ουσιαστικά τους ανθρώπους της Μεσσηνίας. Το έργο του στην Μεσσηνία είναι ορατό μέχρι σήμερα, 66 έτη από της αναρρήσεώς του στον Μητροπολιτικό θρόνο της Μεσσηνίας και 50 έτη από της κοιμήσεώς του. Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης εγεννήθη στις 31 Αυγούστου 1906 στην Αθήνα από τον Μιχαήλ και τη Ζωή Δασκαλάκη. Στις 7 Ιουνίου 1930 χειροτονείται Διάκονος, και το 1933 χειροτονείται Πρεσβύτερος. Στις 24 Φεβρουαρίου 1942 εκλέγεται Μητροπολίτης Γυθείου και Οιτύλου. Ο Χρυσόστομος Δασκαλάκης ως Κατηχητής - Ιεροκήρυξ της Μητροπόλεως Μυτιλήνης, με Κατηχητόπαιδες του Ιερού Ναού Αγ. Γεωργίου στον Πολύχνιτο Λέσβου το 1933 Στις 13-10-1945, εγκαθίσταται στην Μητροπόλη Μεσσηνίας Με την εγκατάσταση του Χρυσοστόμου στην Μεσσηνία αλλάζει η πορεία, όχι μόνο της Εκκλησιαστικής κοινότητας, αλλά και σύνολης της Μεσσηνιακής κοινωνίας. Στην δύσκολη εποχή της ανασυγκροτήσεως της Ελλάδος μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και τον Εμφύλιο έδωσε όλον του τον εαυτό για την πρόνοια, περίθαλψη και για την, με κάθε τρόπο βοήθεια στο δοκιμασμένο ποίμνιό του. Υπήρξε ο δημιουργός πολλών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων και επεξέτεινε την φιλανθρωπική του δράση πέραν των ορίων της Μητροπολέως του. Πέραν του αμιγώς φιλανθρωπικού έργου ο εργατικός Μητροπολίτης συνέβαλε τα μέγιστα στα Γράμματα. Έκαμε την τοπική Εκκλησία της Μεσσηνίας πρωτοπόρα σε όλες τις πτυχές δράσης του Μεσσηνιακού λαού. Προΐστατο σε 38 φιλανθρωπικούς, πατριωτικούς, κοινωνικούς, θρησκευτικούς, πνευματικούς συλλόγους. Όταν ανέλαβε την διαποίμανση της Μητροπόλεως Μεσσηνίας ο Χρυσόστομος Δασκαλάκης αντιμετώπισε πολλά προβλήματα. Ιδιαίτερο πρόβλημα για τον Δασκαλάκη ήταν η συμπεριφορά των κληρικών του. Μετά την Κατοχή η περισσότεροι εκ των ιερέων ήταν χωρίς την πρέπουσα εκκλησιαστική παιδεία. Βεβαίως και η συμπεριφορά των επιτρόπων και των ιεροψαλτών δεν ήταν η αρμόζουσα με το εκκλησιαστικό διακόνημά τους. Κατά την διάρκεια της Κατοχής αλλά και του Εμφυλίου οι εφημέριοι των πόλεων και της υπαίθρου ευρέθησαν σε δεινή θέση χωρίς να έχουν την δυνατότητα να ζήσουν τις οικογενειές τους. Κύριος σκοπός των περισσοτέρων ιερέων ήταν η εξεύρεση τρόπων για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα για βιοπορισμό τα οποία δεν ήταν σύμφωνα με τις ευαγγελικές επιταγές. Οι Ιεροσπουδαστές του Ανωτέρου Εκκλησιαστικού Φροντιστηρίου Καλαμάτας, Ιούνιος 1960 Συνήθως ο Δασκαλάκης είχε να αντιμετωπίσει τα παρακάτω υπό των εφημερίων παραπτώματα: παρ’ ενορίαν πράξη, μη τελέσεως της Θείας Λειτουργίας και των Ιερών Ακολουθιών, διενέργεια δημοπρασίας για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, μη εξυπηρετήσεως λειτουργικής άλλων ενοριών, εξομολογήσεως των πιστών άνευ της πνευματικής πατρότητος, τέλεσεως γάμου κατ’ οίκον, μη εκδόσεως πιστοποιητικών άνευ πληρωμής, εκβιασμούς για πληρωμή των μυστηρίων, την μη σύνταξη και υποβολή στην Μητρόπολη του προϋπολογισμού του ναού, μέθης και χορού δημοσίως, μεροληπτικές διανομές τροφίμων και ενδυμάτων, ταυτίσεως με μία πολιτική παράταξη, ξυλοδαρμού ενοριτών, εξυβρίσεως και τραυματισμού συμπολιτών των, κλοπής αιγοπροβάτων, ελαιολάδου κ.α.. Άξιον λόγου είναι ότι αρκετοί ιερείς, την εποχή εκείνη, για ασήμαντο αφορμή επέβαλον επιτίμια στους ενορίτες τους και αφόριζαν αυτούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μετά τη λήξη του πολέμου, εφημέριου σε χωριό πλησίον των Αρφαρών, ο οποίος, αφού οικειοποιήθηκε τρόφιμα και ρουχισμό τα οποία επροορίζοντο για τους φτωχούς ενορίτες του, εν συνέχεια μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας αφόρισε όλους τους κατοίκους του χωριού. Αρχικά ο φιλακόλουθος Επίσκοπος έδειξε με κάθε τρόπο στους κληρικούς του να τελούν τις ιερές ακολουθίες με κατάνυξη και σεβασμό. Συνεχής επιθυμία του ήταν να έχουν οι ιερείς τάξη και ευπρέπεια στους Ιερούς Ναούς και στις Ιερές Ακολουθίες, οι οποίες πρέπει να τελούνται συμφώνως με το εκκλησιαστικό τυπικό, με ιδιαίτερη προσοχή και ευλάβεια. Επιβάλλει την ομοιόμορφη εκκλησιαστική αμφίεση με ιερατικές στολές υφασμένες στην Μονή Καλογραιών Καλαμάτας. Συνιστά στους ιερείς του να συμμετέχουν στις ιερές πανηγύρεις και λιτανείες, προτρέποντας, με το παράδειγμά τους, την συμμετοχή τόσων των αρχών όσο και του απλού λαού. Εορτασμός της Υπαπαντής στην Καλαμάτα το 1947, μετά των Μητροπολιτών Πατρών Θεοκλήτου Παναγιωτοπούλου, Αττικής Ιακώβου Βαβανάτσου, Ζιχνών Κυρίλλου Καρμπαλιώτου Διαρκώς με εγκυκλίους του υπενθυμίζει στους κληρικούς του ότι πρέπει να επιμελούνται την καθαριότητα του Ιερού Ναού και ιδιαιτέρως των λειτουργικών σκευών. Να τοποθετούν επί της Αγίας Τραπέζης το Αρτοφόριο, το Ιερό Ευαγγέλιο, το Ιερό Αντιμήνσιο, δύο κηροπήγια και τίποτε άλλο. Να μην χρησιμοποιούν ως αποθήκη το Άγιο Βήμα τοποθετώντας την κολυμβήθρα, το κουβούκλιο του Επιταφίου, χρηματοκιβώτια κ.α.. Να τακτοποιούν τα ιερά άμφια σε ειδικά ερμάρια. Συνιστά στους ιερείς να σταματήσουν την κακή συνήθεια να κοινωνούν τους πιστούς προ της Θείας Λειτουργίας χάριν ευκολίας. Δεν επιτρέπει στους ιερείς να βαπτίζουν εκτός του Ιερού Ναού και να δέχωνται πολλούς αναδόχους. Ιδιαιτέρως εφιστά την προσοχή των εφημερίων να τελούν τους Γάμους πάντοτε με πρότερη άδειά του και συμφώνως με τους κανόνες της Εκκλησίας και τους νόμους του κράτους. Συνιστά να μην αναπέπονται δεήσεις κατά την διάρκεια της μεταφοράς των νεκρών προς και από τον Ναό. Απαγορεύει αυστηρώς τη λήψη χρημάτων κατά το μυστήριο της Εξομολογήσεως. Απαγορεύει επίσης κάθε λιτανεία ιερών εικόνων και ιερών λειψάνων άνευ προηγούμενης εγκρίσεώς του. Απαγορεύει το κήρυγμα και το ψάλσιμο από πρόσωπα τα οποία δεν έχουν διοριστεί από τον ίδιο. Δεν επιτρέπει να εξέρχονται του ναού οι ιεροψάλτες, κατά την διάρκεια της αναγνώσεως του Ευαγγελίου, προκειμένου να καπνίσουν, οι οποίοι και συχνά διεπληκτίζοντο με τον ιερέα και τους συναδέλφους τους. Απαγορεύει σε όλους τους κληρικούς την προσέλευση στα κοσμικά δικαστήρια, ακόμη και ως μάρτυρες, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδειά του και μόνο για πολύ σοβαρές υποθέσεις. Δεν επιτρέπει την απομάκρυνση των ιερέων από την ενορία τους χωρίς άδειά του, καθώς και την παραμονή τους σε καπηλειά. Αυστηρώς, με Εγκύκλιό του, δεν επιτρέπει την ανάμειξη των κληρικών σε πολιτικές διαμάχες, αλλά και συζητήσεις. «Οι κληρικοί δεν είναι δυνατόν να γίνωνται αφορμή σκανδαλισμού των συνειδήσεων των Χριστιανών λησμονούντες ότι το έργο αυτών είναι μόνον αγιαστικόν και καθαρώς πνευματικόν και ότι τοιαύτην ανάμιξιν όχι μόνον οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν, αλλά και βαρύτατας ποινάς επιβάλλωνται. ». Ενδιαφέρεται για κάθε πράξη και ενέργεια των κληρικών της Μητροπόλεως του, τονίζοντας ότι το έργο του κληρικού είναι καθαρά πνευματικό. Δείχνοντας το παράδειγμα στους κληρικούς του ο πτωχός Επίσκοπος ποτέ δεν έλαβε χρήματα για τις τελετές στις οποίες συμμετείχε. Ο Ανδριάντας του Χρυσοστόμου Δασκαλάκη σήμερα, έμπροσθεν του Μητροπολιτικού Οίκου στην Καλαμάτα Με τακτικές επισκέψεις στις ενορίες προσπάθησε να σταματήσει τα προβλήματα που ανεφύοντο από λάθη των κληρικών του. Αλλά και οι λαϊκοί, οι αποτελούντες το χριστεπώνυμο πλήρωμα, συνήθιζαν πολύ συχνά να αποστέλλουν επιστολές στον Δασκαλάκη, κατηγορώντας τους ιερείς για το παραμικρό λάθος, τις περισσότερες φορές αδίκως. Στο Αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως υπάρχουν τέτοιες επιστολές. Αρκετές φορές μάλιστα υποδείκνυαν στον Μητροπολίτη ποιόν πρέπει να χειροτονήσει ιερέα. Οι συνήθεις κατηγορίες εναντίον των ιερέων ήταν: «κλέφτης, ανήθικος, μέθυσος, κομμουνιστής!». Ο Χρυσόστομος Δασκαλάκης σε όλες τις περιπτώσεις ασκούσε τον έλεγχο των ιερέων συμφώνως με το κανονικό δίκαιο. Ασκούσε με διάκριση την εκκλησιαστική δικαιοσύνη, γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση και την δυσχερή κοινωνική θέση των ιερέων του, μην παραλείποντας βεβαίως την αυστηρότητα όπου εχρειάζετο. Για τους φτωχούς ιερείς, ενέκρινε τακτικά τα έξοδα ραφής ιερών αμφίων υπό την προϋπόθεση ότι τα άμφια θα έμεναν κτήμα των Ναών. Με πρόταση του Δασκαλάκη πολλοί εφημέριοι διέμεναν σε οικίες που ανήκαν σε ενοριακούς ναούς. Πάντοτε επέμενε για την καταβολή της ενοριακής εισφοράς, προκειμένου να μισθοδοτούνται οι εφημέριοι πόλεων και χωρίων. Το 1956 ανασυγκρότησε και επαναλειτούργησε τον Ιερατικό Σύνδεσμο της Μητροπόλεως Μεσσηνίας, ο οποίος είχε ιδρυθεί το 1905 από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Μελέτιο Σακελλαρόπουλο. Σκοπός του Συνδέσμου ήταν η προώθηση των συμφερόντων των εφημερίων. Ο αγωνιστής Ιεράρχης συμετείχε σε πολλές επιτροπές της Ιεράς Συνόδου για την οικονομική αναβάθμιση του εφημεριακού κλήρου σε συνεργασία με την Πολιτεία. Υπήρξε πνευματικός συμπαραστάτης των ιερέων και μοναχών του και υποστήριξε αυτούς στις όποιες δυσκολίες τους. Πραγματοποιεί συνεχώς ετήσια Ιερατικά συνέδρια τόσο στην Καλαμάτα όσο και στις έδρες των Αρχιερατικών περιφερειών. Επέλεξε μορφωμένους θεολόγους για εγγάμους και αγάμους κληρικούς. Επί Αρχιερατείας του σπουδαίοι Κληρικοί Ιεροκήρυκες ελάπρυναν με την παρουσία τους την Μητρόπολη Μεσσηνίας όπως οι: Μελέτιος Γαλανόπουλος μετέπειτα Μητροπολίτης Κυθήρων, Κλεόπας Θωμόπουλος μετέπειτα Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, Σωτήριος Κίτσος, μετέπειτα Μητροπολίτης Γυθείου και Οιτύλου, Χρυσόστομος Βέργης μετέπειτα Μητροπολίτης Χαλκίδος, Δαμασκηνός Ρουμελιώτης, νυν Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής, Σπυρίδων Κυβετός μετέπειτα Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου, Μελέτιος Καλαμαράς νυν Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης, οι Αρχιμανδρίται: Ιωήλ Γιαννακόπουλος, Αγαθάγγελος Μιχαηλίδης, Μάξιμος Βασιλειάδης, Θεοφάνης Μαρκουλάκης, Ιωάννης Μαρκόπουλος, Θεοδόσιος Λαμπρόπουλος, Αλέξανδρος Θεοφιλόπουλος, Τιμόθεος Μοσχόπουλος, Νεόφυτος Παντζής. Αναγνώριζε και εκτιμούσε τους άξιους κληρικούς και πολλές φορές συνεργαζόταν μαζί τους για διάφορα θέματα. Επίστευε ότι η ανάσταση του ελληνικού έθνους είναι έργο του έλληνα κληρικού, και ότι το Έθνος οφείλει πολλά στους κληρικούς. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι ιερείς του αλλά και η πεποίθησή του ότι ο κληρικός πρέπει να είναι «αναμορφωτής της κοινωνίας» οδήγησαν τον Χρυσόστομο να ιδρύσει το Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Καλαμάτας. Το Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Καλαμάτας σκοπό είχε την παραγωγή μορφωμένων κληρικών για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις μεγάλες απαιτήσεις της τότε ελληνικής κοινωνίας. Από το Φροντιστήριο αποφοίτησαν οι περισσότεροι εφημέριοι της Μεσσηνίας, και άλλων Μητροπόλεων και ανεδείχθησαν σημαντικά ανώτερα στελέχη της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ο Χρυσόστομος Δασκαλάκης έγινε «τύπος Χριστού» θυσιαζόμενος όπως ο Χριστός για τον άνθρωπο. Με αυτήν του την αγάπη, ο Δεσπότης της Μεσσηνίας κατόρθωσε στα 16 χρόνια διακονίας του να μπει στις καρδιές των Μεσσηνίων. Τιμώντας τον Χρυσόστομο Δασκαλάκη, τον «Πατέρα» της Μεσσηνίας στα δύσκολα χρόνια της ανασυγκρότησης του τόπου μας ο σημερινός Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος ονόμασε το 2011 έτος Χρυσοστόμου Δασκαλάκη επί τη συμπληρώσει 50 ετών από της κοιμήσεως του μεγάλου Δεσπότου και θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία και Μνημόσυνο στον Ιερό Ναό του Κοιμητηρίου Καλαμάτας το Σάββατο 16 Απριλίου, ημέρα κατά την οποία το 1961, εκοιμήθη ο μακαριστός Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Δασκαλάκης, και εκδήλωσεις στην Κορώνη την Παρασκευή 29 Απριλίου 2011 και στην Καλαμάτα στις 6 Νοεμβρίου 2011. *Σημείωση: Ο Ιωάννης Π. Μπουγάς είναι Θεολόγος και Διδάκτορας Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΤΟΣΟΙ ΓΑΜΟΙ;

Γιατί ο κάθε σύζυγος σκέπτεται πως να ευτυχήσει και να ζήσει τη ζωή του, λησμονώντας ότι ο πραγματικός γάμος είναι μια συμπαράσταση στη ζωή, βοήθεια και πιστότητα.

Γάμος σημαίνει ο καθένας να βαστάζει το βάρος του άλλου.

Έτσι πρέπει να υπάρχει σε εγρήγορση ένα αίσθημα ευθύνης.

Κάθε φορά εκ νέου πρέπει ο ένας να δέχεται τον άλλο όπως είναι. Οφείλει να διώχνει απατηλές φαντασιώσεις και ψεύτικες παραστάσεις που καταστρέφουν την πραγματικότητα του γάμου και να ξέρει, ότι στην αγάπη της αρχής απλώς αρχίζει η πορεία του γάμου.

Ο γνήσιος γάμος μπορεί να προκύψει μόνο από αυτοπειθαρχία και υπερνίκηση του εαυτού μας, δηλ. Με την άσκηση. Γι’ αυτό μόνο με την άσκηση γίνεται γνήσιος γάμος ικανός να προάγει και να παράγει τη ζωή