Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Ιανουαρίου 08, 2013

Χωρίς ... Χριστό η Ναύπακτος! ...αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς, ευλογείτε τους καταρωμένους υμίν...




Του Διονύση Μακρή
 
Θλίψη μας προκαλούν τα τελευταία λυπηρά -τραγικά επεισόδια στη Ναύπακτο και ιδιαίτερα αυτό, που έχει να κάνει με την φερόμενη ως άρνηση του επιχώριου Επισκόπου να παραλάβει το σταυρό την ημέρα των Θεοφανείων από τον άνδρα που βούτηξε στη θάλασσα και τον έπιασε! Ο Επίσκοπος φυσικά το διαψεύδει με δηλώσεις του σε εκκλησιαστικό πρακτορείο και το εκλαμβάνει ως προσχεδιασμένο επεισόδιο που αποσκοπούσε να αναδείξει την αντιπαλότητα που έχει εδώ και χρόνια με το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Ως αιτιολογικό λοιπόν της φερόμενης άρνησης του να παραλάβει το σταυρό από το συγκεκριμένο άνδρα παρουσιάστηκε το γεγονός ότι ήταν φίλος του μοναστηριού της Μεταμορφώσεως, με το οποίο βρίσκεται, όπως προαναφέραμε σε ανοικτή αντιπαράθεση και σκληρή πρωτοφανή εκκλησιαστική διαμάχη επί σειρά ετών. Ωστόσο ανεξαρτήτως το πως επακριβώς έχουν τα πράγματα αυτό που περίτρανα διαπιστώνεται είναι ότι στη Ναύπακτο χορεύουν ανεξέλεγκτα τα δαιμόνια. Η απουσία της αγάπης του Χριστού είναι εμφανέστατη.
Στη Θεολογική Σχολή, ως φοιτητές, καλοί μου χριστιανοί μας μάθαιναν πως η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας ορίζει να είναι ο Επίσκοπος! Οι καθηγητές μας τόνιζαν πως πρέπει να στέκεται ο Επίσκοπος εν μέσω του χριστεπώνυμου ποιμνίου του. Μας έλεγαν ακόμη ότι πρέπει να είναι τύπος Χριστού. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πρέπει να εκπέμπει ανιδιοτελώς αγάπη στο ποίμνιό του και ιδιαίτερα προς τα ασθενή μέλη αυτού καθ’ όλην τη διάρκεια της εφήμερης ζωής του. Να είναι προσηνής, φιλεύσπλαχνος, ειρηνικός, πράος. Να προτιμά να μένει ο ίδιος νηστικός και να χορταίνει βλέποντας τα μέλη του ποιμνίου του να τρώνε! Να λειτουργεί ως καλός ποιμήν και ως στοργικός πατέρας μεταδίδοντας τα χαρμόσυνα δώρα της αναστάσεως. Να είναι ταπεινός και άκακος και με μοναδικό όπλο την προσευχή του να διορθώνει τα όποια κακώς κείμενα προκαλούν οι επιθέσεις του πονηρού! Να θωρακίζει το χριστεπώνυμο ποίμνιο με το φως του Χριστού, διαλύοντας τα σκοτάδια της αγνωσίας του. Να μειώνεται εκείνος για να φαίνεται ο Χριστός και η διδασκαλία Του. Να είναι ακτήμων, όπως ο Κύριος. Να εργάζεται νυχθημερόν στο πως να αυξήσει την πίστη του στο Θεό, στο πως να καταστεί ανοικτό δοχείο της χάριτος, από όπου θα παρέχεται η ίαση του ουρανού στους έχοντες ανάγκη πιστούς της επισκοπής του. Μοναδικό του μέλημα να είναι η σύναψη της φιλίας με τον γλυκύτατο Ιησού μας, έτσι ώστε να αναδειχθεί άξιος της αιωνιότητας και του Παραδείσου και άγιος...
Γιατί όλα τα ανωτέρω καταστούν ουσία και όχι τύποις θεολόγο κάθε ορθόδοξο χριστιανό και προπαντός τον Επίσκοπο.
Ειδάλλως θα μοιάζαμε με τους Φαρισαίους που ανέπτυσσαν άριστο θεολογικό λόγο αλλά ήταν παντελώς ξένοι και αντίθετοι στη διδασκαλία του Κυρίου μας. Ήταν θα λέγαμε κύμβαλα αλαλάζοντα και γι’ αυτό εξελίχθηκαν σε φανατικούς εχθρούς και αδίστακτους διώκτες του Ιησού Χριστού.
Διαβάζοντας λοιπόν το δημοσίευμα της απαράδεκτης κατά την άποψή μας πράξης του Επισκόπου να αποχωρήσει και να μην δεχθεί το σταυρό από το χέρι του συγκεκριμένου άνδρα, παρέχοντας την ευλογία, η μνήμη μου ανέτρεξε ασυναίσθητα σε μία ιστορία, που μου διηγήθηκε κάποτε ένας σεβάσμιος άγιος γέροντας της Εκκλησίας μας.
Στην Άνω Αίγυπτό -μου εξιστόρησε- υπήρχε μία ασκητική κοινοβιακή κοινότητα. Ο κάθε ασκητής είχε τη δική του καλύβη. Ακολουθούσε τον κανόνα που όριζε, ανάλογα με την πνευματική του πρόοδο, ο ηγούμενος. Ένας όμως εκ των μοναχών είχε πέσει στο βαρύτατο αμάρτημα της πορνείας. Κάθε βράδυ λοιπόν τον επισκεπτόταν στην καλύβα του μία συγκεκριμένη γυναίκα, η οποία έφευγε λίγο πριν την ανατολή του ηλίου. Κάποιοι εκ των συνασκητών του που είδαν τι συνέβαινε, έτρεξαν και ενημέρωσαν αμέσως τον ηγούμενο. Εκείνος δεν έδωσε αρχικά σημασία και αφού τους προέτρεψε να ενισχύσουν την προσευχή τους, τους καθησύχασε λέγοντας πως θα προσευχηθεί και ο ίδιος για να δει τι πραγματικά συμβαίνει. Πίστευε πως αν ήταν αλήθεια οι καταγγελίες τότε εκείνος έφταιγε και έφερε την αποκλειστική ευθύνη για την πτώση του μοναχού του. Διαπιστώνοντας ωστόσο, την αναστάτωση στην μοναχική κοινότητα που προκλήθηκε υποσχέθηκε πως θα ερευνήσει το όλο θέμα.
Ένα βράδυ λοιπόν οι μοναχοί έτρεξαν και του είπαν πως άκουσαν και πάλι γυναικείες φωνές να βγαίνουν από την καλύβα του μοναχού. Πίεσαν λοιπόν τον ηγούμενο να μεταβεί ο ίδιος και να βάλει μία τάξη. Πράγματι ο ηγούμενος κατευθύνθηκε με βήμα γοργό στην καλύβα ενώ πίσω του ακολούθησαν οι κατήγοροι μοναχοί. Μπήκε πρώτος μέσα και είδε τι ακριβώς γινόταν. Αμέσως πρόσταξε τη γυναίκα να μπει σε ένα μεγάλο μπαούλο που υπήρχε και εκείνος κάθισε από πάνω. Μετά λίγα λεπτά στην καλύβα εισήλθαν και οι ενοχλημένοι συνασκητές του μοναχού. Είδαν τον μοναχό με σκυμμένο το κεφάλι και τον ηγούμενο να κάθεται στο μπαούλο. «Ψάξτε καλά την καλύβα» τους πρόσταξε με στετόρεια φωνή ο ηγούμενος. Εκείνοι τότε έψαξαν παντού αλλά δεν βρήκαν τίποτε. Τότε ο ηγούμενος τους μίλησε σκληρά συνιστώντας τους να αποφεύγουν τις κατηγορίες και να εργάζονται κατά τρόπο που να ευχαριστούν και να δοξολογούν το Θεό. Εκείνοι έφυγαν ντροπιασμένοι. Πιο ντροπιασμένοι όμως ένιωσαν ο μοναχός και η γυναίκα. Και οι δύο κλαίγοντας με αναφιλητά υποσχέθηκαν στον ηγούμενο ότι θα ζήσουν κατά το πως προστάζει ο Χριστός και το Ευαγγελιό Του. Ο ηγούμενος τους πρότεινε να κάνουν οικογένεια, να κάνουν παιδιά και να πάψουν να ζουν μέσα στην αμαρτία. Εκείνοι όμως, συγκλονισμένοι από την πράξη του ηγουμένου επέλεξαν τον μοναχικό δρόμο. Η γυναίκα έμεινε έγκλειστη σε γυναικείο μοναστήρι και μέσα από σκληρή άσκηση αναζητούσε να βρει την αγάπη που διαπίστωσε στο λαμπερό πρόσωπο του ηγουμένου, την αγάπη δηλαδή του Χριστού. Έγινε νύμφη Χριστού και εκάρη μοναχή ακολουθώντας σκληρή άσκηση. Ο μοναχός υπό την καθοδήγηση του ηγουμένου απομάκρυνε τους σαρκικούς πειρασμούς που τον ταλαιπωρούσαν μέσα από την οδό της ταπείνωσης. Έγινε υπόδειγμα στους συνασκητές του. Η αγάπη του Χριστού που εκπορευόταν μέσω του ταπεινού ηγουμένου τους γιάτρεψε τελικά όλους. Με την αγάπη του Χριστού ετράπη σε φυγή το δαιμόνιο που αναστάτωσε την μοναχική κοινότητα...
Αυτή η αγάπη φαίνεται πως είναι άγνωστη, Χριστιανοί μου στους εμπλεκομένους ένθεν και ένθεν στην εκκλησιαστική διαμάχη της Ναυπάκτου. Ο Επίσκοπος παρουσιάζεται χρόνια τώρα να κυνηγά ως κοινούς εγκληματίες τα μέλη της αδελφότητας της Μονής Μεταμορφώσεως. Να τους οδηγεί συνεχώς με μηνύσεις στα πολιτικά και εκκλησιαστικά δικαστήρια. Να τους καταγγέλλει στο ΣΔΟΕ και να παραγγέλνει οικονομικούς ελέγχους μέσω της Ιεράς Συνόδου.
Και τώρα να επιχειρεί δια μέσου της «φιλίας» που τον συνδέει με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να διαλύσει παντελώς το μοναστήρι και να τους εκδιώξει από την πόλη τους σαν στιγματισμένους... Ακόμη και φονιάδες όμως να ήταν οι μοναχοί, ταπεινή μας γνώμη είναι πως θα έπρεπε να λειτουργήσει όπως ο Άγιος Επίσκοπος της Νήσου Ζακύνθου, δηλαδή ο Άγιος Διονύσιος που συγχώρεσε τον δολοφόνο του αδελφού του κερδίζοντας και προσφέροντας έτσι μέσω της μετάνοιας την ψυχή του φονιά στον Χριστό.
Μονός καυγάς δεν γίνεται λέγει ο σοφός λαός. Αυτό σημαίνει ότι ευθύνες είναι βέβαιο πως θα φέρει και η άλλη πλευρά, δηλαδή η αδελφότητα της Μονής. Αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη της τροπής που έλαβε το όλο ζήτημα, υπό πνευματική άποψη αν το εξετάσουμε, νομίζουμε ότι την φέρει αποκλειστικά ο επιχώριος Επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος.
Είναι εγωκεντρικά τα αίτια του προβλήματος και όχι νομικά η θεολογικά. Και ο εγωκεντρισμός τούτος νοείται στην Εκκλησία μας ως χορός δαιμονίων που προκαλούν ρήξεις, οξύνσεις, αντιπαλότητες, βιαιότητες και διαξιφισμούς. Νοείται ως ροπή στην εκκοσμίκευση, κάτι που στηλιτεύεται από το Απόστολο Παύλο. Οι ολοφάνερες εκκλησιαστικές εγωπάθειες που παρατηρούνται στην όμορφη Ναύπακτο στην ουσία διχάζουν, πληγώνουν και ενίοτε τραυματίζουν θανάσιμα τους πιστούς, εκθέτοντας στα μάτια του τριαδικού Θεού τους επί γης λειτουργούς Του. 
Και η λύση της διάλυσης της Μονής στην οποία προέβη προσφάτως με την προώθηση Προεδρικού Διατάγματος κάκιστα κατά την άποψή μας η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, προκειμένου να σταθεί στο πλευρό του ασθενούντος πνευματικά κατά την προσωπική μας άποψη Επισκόπου Ιεροθέου στην ουσία δεικνύει πόσο αδύναμοι και ανίκανοι καταντούμε οι Χριστιανοί, όταν εκδιώξουμε την αγάπη του Χριστού από το χωράφι της ψυχής μας. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο, καλοί μου άνθρωποι ότι η Ναύπακτος πορεύεται χωρίς ... Χριστό! 
 

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

ΑΡΧΙΜ. ΓΑΒΡΙΗΛ, ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΥ INTERNET .


πηγή

Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ (Vučković), Ηγούμενος του μοναστηριού Λεπαβίνα, είναι γνωστός ως «κληρικός του Internet» που έχει καταλάβει τη σημασία της σύγχρονης τεχνολογίας στη διάδοση του Λόγου του Θεού, στο ιεραποστολικό έργο. 

Σε μια συνέντευξη για το ραδιόφωνο «Λόγος της Αγάπης», μιλώντας για το ιεραποστολικό έργο μέσο του Διαδικτύου, εξηγεί πως στην αρχή ήταν δύσκολο, καθώς σαν Αγιορείτης απεχθανόταν τους υπολογιστές.


Αλλά, όταν κάνεις κάτι με την ευλογία και με την αγάπη, είναι πιο εύκολο να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια. 

Ας πούμε στην αρχή πως, ο Πάτερ Γαβριήλ σαν νεαρός έγινε μοναχός και πρόσφατα γιόρτασε την επέτειο, τα 50 χρόνια της μοναστικής ζωής. Πέρασε δεκατρία χρόνια στον Άγιο Όρος, ήταν στα μοναστήρια στη Σερβία, στο Μαυροβούνιο και τώρα είναι ο Ηγούμενος του σέρβικου μοναστηριού Λεπαβίνα, στην Κροατία. Με την ευλογία του Μητροπολίτη Ιωάννη, ξεκίνησε διαδικτυακό ιεραποστολικό έργο, και στην εκκλησία μας σήμερα, είναι ένας από τους πιο διάσημους εικονικούς κληρικούς.


Πάτερ Γαβριήλ και ο Μητροπολίτης Ιωάννης στο μοναστήρι Λεπαβίνα
Ευλογία

«Πνευματικό φυλλαράκι» - Μονή Λεπαβίνα

«Όλα ξεκίνησαν με την ευλογία του Μητροπολίτη Ιωάννη, ο οποίος είδε στη Δύση το πως οι υπολογιστές χρησιμοποιούνται για να κηρύξουν το Λόγο του Θεού. Ο  ίδιος ο Μητροπολίτης, ζήτησε τους υπολογιστές στο μοναστήρι Λεπαβίνα, να χρησιμοποιηθούν για το πνευματικό κήρυγμα και τη διάδοση του Λόγου του Θεού. Είχαν περάσει δύο χρόνια, αλλά εγώ δεν μπορούσα να ξεπεράσω ένα τέτοιο εμπόδιο. Επειδή η τεχνολογία αποτελούσε εμπόδιο για μένα. Μέχρι που είχα μια τηλεφωνική συνομιλία με τον ακαδημαϊκό καθηγητή, τον κύριο Δημήτρη Στεφάναβιτς, ο οποίος με βοήθησε να κατανοήσω τη σημασία της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών σε επικοινωνία με τους ανθρώπους. Όταν τελικά, κατανόησα  αυτή την τεχνολογική εξέλιξη, πρότεινα στον Πάτερ Βασίλειο (τότε, αδελφός Βόισλαβ), να ενημερωθεί  και να αποκτήσει τις γνώσεις τις πληροφορικής. Εκείνος, αυτοδίδακτος, έμαθε άπταιστα  την τεχνολογία των υπολογιστών. Ξεκινήσαμε με την έκδοση του φυλλαδίου «Πνευματικό φυλλαράκι», το οποίο μοιράζαμε στις ενορίες, όταν για Φώτα πηγαίναμε στα σπίτια να κάνουμε αγιασμό…», θυμάται ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ τις αρχές, σήμερα ήδη επιτυχημένης καριέρας Του στο Internet.

Δρόμος, Αλήθεια και Ζωή

Περιοδικό «Ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή»

«Το 1997. γεννήθηκε η ιδέα της έκδοσης  του περιοδικού του μοναστηριού, κατά το πρότυπο του περιοδικού «Το μοναστικό μονοπάτι» για τον οποίο είχα λάβει ευλογία να το εκδίδω στο Χιλανδάρι. Μετά το πρώτο τεύχος, σ’ εκείνη την εποχή, δεν υπήρχαν τεχνικές δυνατότητες για την έκδοση των παρακάτω τευχών, λόγω του χαλασμένου εκτυπωτή. Ήταν ένας μικρός φορητός εκτυπωτής. Έτσι, «Το μοναστικό μονοπάτι» αμέσως μετά τη πρώτη κυκλοφορία, έγινε παρελθόν. Το 1997. δόθηκε η ευκαιρία για δημοσιεύσει περιοδικού, εδώ, στην Λεπαβίνα. Είχαμε αγοράσει ένα μηχάνημα για φωτοτυπίες, και το πρώτο τεύχος του περιοδικού, το οποίο ονομαζόταν «Ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή», εκτυπώσαμε σε πενήντα αντίτυπα. Το περιοδικό είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο, υπήρχε πολύ ενδιαφέρον και ήδη από το δεύτερο τεύχος ήταν τυπωμένο σε 300 αντίτυπα και στη συνέχεια δηλώθηκε στο Κεντρικό Γραφείο για την καταλογογράφηση. Τα παρακάτω τεύχη βγαίνανε έξι φορές το χρόνο και  η κυκλοφορία τους ήταν περίπου 2.000 αντίτυπα. Το τελευταίο περιοδικό δημοσιεύθηκε ως ένα διπλό τεύχος, πριν την ασθένειά μου, το 2006. και η κυκλοφορία του ήταν σε 4.000 αντίτυπα. Ήμασταν σε θέση να καλύψουμε το κόστος της εκτύπωσης και το κόστος ταχυδρομείς. Ταυτόχρονα με την έκδοση του περιοδικού, είχα αρχίσει να ενδιαφέρομαι για την τεχνολογία των υπολογιστών. Αυτό μου δίδαξε ο κύριος Νέναντ Μπαντοβίνατς, ο οποίος ήταν τότε ακόμα φοιτητής Πληροφορικής… », λέει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, ενώ όλοι όσοι είχαν την ευκαιρία να διαβάζουνε το περιοδικό, «Ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή», ακόμη  και τώρα θυμούνται το καλό περιεχόμενο, τα κείμενα με μεγάλη ουσία, κατάλληλες εικόνες… με λίγα λόγια, ήταν το κάτι διαφορετικό, γεμάτο με την χαρά και την αγάπη.

Ιεραποστολική και ο σύγχρονος κόσμος

Το περιοδικό είχε σταματήσει να εκδίδεται, αλλά ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ σχεδίασε την μοναστική ιστοσελίδα. Αριστοτεχνικά λέει ότι, όποιος αποφασίζει να ανοίξει μια ιστοσελίδα πρέπει να σκεφτεί για πιο λόγω θα το κάνει - τι είναι ο σκοπός και τι ο στόχος.

Ιστοσελίδα της Μονής Λεπαβίνα

Ιστολόγιο «Αγιορείτικη κληρονομιά»

«Δεδομένου ότι η ιστοσελίδα μας είναι μοναστική, έχει ως στόχο να διαδίδει το Λόγο του Θεού. Ακολουθήσαμε τα λόγια του Κυρίου μας, του Ιησού Χριστού, ο οποίος διέταξε στους μαθητές Του, στους Αγίους Αποστόλους και στους ακόλουθούς τους: «Πορευθέντες σε όλο τον κόσμο και να κηρύξτε το Ευαγγέλιο σε κάθε κτίση.» Με τα μοναστήρια στην έρημο έχει αρχίσει και η μοναστική ζωή, αλλά οι μοναχοί πάντα ήταν οι μάρτυρες του Θείου Λόγου στον κόσμο, όπως που για πάντα ισχύουν τα λόγια του Σωτήρος: «Η συγκομιδή είναι άφθονη, και οι θεριστές λίγοι." Το ιστολόγιό μας έχει ιεραποστολικό και οικουμενικό χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ότι τα κείμενα που δημοσιεύονται είναι σε διάφορες γλώσσες. Εκτός από τη σέρβικη γλώσσα, που είναι αυτονόητο, υπάρχουν ορθόδοξα κείμενα στα ρωσικά, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ελληνικά. Όλες αυτές οι γλώσσες εκπροσωπούνται στην ιστοσελίδα μας. Θέλω να αναφέρω ότι η ιστοσελίδα του μοναστηριού μας κατατάσσεται ως ιεραποστολική. Έχει πάρει θέση στο ιστολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας «Ορθόδοξη Ιεραποστολή» το οποίο προορίζεται για τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο. Εκεί υπάρχει και σύνδεσμος για το Ραδιόφωνο Ευαγγελισμός. Σε αυτό το ιστολόγιο, που είναι οι σύνδεσμοι για τα ορθόδοξα ραδιόφωνα απ’ όλο τον κόσμο, το Ραδιόφωνο Ευαγγελισμός είναι τώρα στην 11η  θέση, επειδή τον τελευταίο καιρό ασχοληθήκαμε κάπως λιγότερο με τις εκπομπές. Παλιά, όταν ήμασταν πιο τακτική, ήταν στην 5η  θέση. Στο ίδιο ιστολόγιο, μεταξύ 16 συνδέσεις, ιστοσελίδα του μοναστηριού Λεπαβίνα, είναι στην 10η θέση. Και στο ιστολόγιο του Άγιου Όρος έχει μια σύνδεση για την ιστοσελίδα μας. Βρίσκετε στην 1η θέση στην κατηγορία των μη-Αγιορείτικων μοναστηριών.

Φυσικά, η ιστοσελίδα μας ανήκει στην Επισκοπή του Ζάγκρεμπ και της Λιουμπλιάνας, της Σέρβικης Ορθόδοξης Εκκλησίας και υπάρχει με την ευλογία του Μητροπολίτη Ιωάννη, αλλά είναι και οικουμενική, όπως ομολογεί το ένατο άρθρο του Σύμβολου της Πίστεως: (Πιστεύω) «Και σε μια, Άγια, Οικουμενική και Αποστολική Εκκλησία». Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός είναι το Κεφάλι της Εκκλησίας, και του ουρανού και της γης. Στη γη, οι πατριάρχες είναι επικεφαλής των Ορθόδοξων Εκκλησιών με επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και όλο το λαό του πίστεως που έχουν βαφτιστεί εις όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος… », λέει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ.

Amol από την Ινδία

Έτσι εξηγεί ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ πως δημιουργήθηκε η ιστοσελίδα του μοναστηριού Λεπαβίνα, τονίζοντας ιεραποστολικό χαρακτήρα της και αποδεικνύοντας στην πράξη, πως τα λόγια χωρίς έργα, είναι νεκρά.

«Η ιστοσελίδα μας δεν είναι τοπικού χαρακτήρα, δηλαδή, δεν έχει τοπικά πλαίσια. Το διαδικτυακό Ραδιόφωνο Ευαγγελισμός ακούγεται σε όλα τα μέρη του κόσμου. Θα αναφέρω ένα ενδιαφέρον παράδειγμα. Όλα τα προγράμματα που μεταδίδονται από το ραδιόφωνο, έχουν τεθεί στο αρχείο, έτσι ώστε μπορούν να ακουστούν ανά πάσα στιγμή. Επικοινώνησε μαζί μας ένας Ινδός, από την Ινδία, γράφοντας στα αγγλικά, και λέγοντας πως πηγαίνοντας ένα πρωί στην δουλειά, είχε στη τσέπη κάποιο μηχάνημα. Δεν ξέρω τι είδους, αλλά εκείνος βρήκε μ’ αυτό δικό μας Ραδιόφωνο Ευαγγελισμός. Εγώ, με την ευλογία του Μητροπολίτη Ιωάννη, κατά της έναρξης της εκπομπής, διαβάζω το Ακάθιστο της Υπεράγιας Θεοτόκου. Εκείνος το άκουγε και ένιωθε γαλήνη. Στο γράμμα του έλεγε πως: «Δεν κατάλαβα λέξη, αλλά ένιωσα στην καρδιά μου και στην ψυχή μου κάτι όμορφο, κάτι που μου έφερνε απερίγραπτη γαλήνη.» Έπειτα, όταν έφτασε στην δουλειά του, οι συνάδελφοί του παρατήρησαν μια αλλαγή πάνω του. Αισθάνθηκαν πως είναι ήρεμος, ενώ παλιά ερχόταν νευρικός και με ένταση που του προκαλούσε το άγχος, να μην αργήσει στη δουλειά λόγω πρωινής κίνησης. Δεν καταλάβαινε τίποτα, αλλά είχε μια ηρεμία από τα λόγια της προσευχής που άκουσε. Λοιπόν, και αυτό είναι ένα παράδειγμα του ιεραποστολικού έργου και πνευματικά οφέλη μέσω αυτών των νέων τεχνολογιών, ειδικά του Διαδικτύου…», αποδεικνύει με την ιστορία του ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, πόσο σημαντική είναι σύγχρονη τεχνολογία στην διάδοση του Θείου Λόγου.


Ο Θεός είναι αγάπη

«Η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό, για να διαδώσει το Λόγο του Θεού, όπως και για την ιεραποστολική. Ο Λόγος του Θεού θα πρέπει να κηρύξετε με την αγάπη, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Προς την Αλήθεια, δεν μπορεί ποτέ να οδηγεί το μίσος προς αυτούς που είναι διαφορετικοί από ‘μας, άρα – εκείνο που κηρύττει πρέπει και να επιβεβαιωθεί. Με την αγάπη να βεβαιώνουμε την αλήθεια του πίστεως, να μαρτυράμε την Ορθοδοξία, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι, να φυλάμε τα δόγματα των Αγίων Πατέρων που κληρονομήσαμε. Πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους για την πίστη, όπως ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Άγιος Μάρκος ο Έφεσος και πολύ άλλοι ομολογητές, μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες για την Ορθόδοξη πίστη. Άγιος, δίκαιος Αλεξέι Μέτσεβ, ρωσικός Άγιος, έλεγε ότι έχει έρθει καιρός που όλοι οι αναχωρητές και μεγαλόσχημοι μοναχοί πρέπει να βγούνε από τα σπήλαια και τις φυλακές (κρυμμένα κελιά) και να πάνε στον κόσμο. Μας μάθαινε ότι ένας Χριστιανός πρέπει να εκπληρώνει όλες τις εντολές της Εκκλησίας. Αλλά, θεωρούσε, όταν πρόκειται για την αγάπη που μπορεί πολλές αμαρτίες να νικήσει, μπορεί κάτι και να μην τηρεί αν δεν είναι επιβλαβής για την ψυχή. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό έγκλημα όταν κάποιος καταφέρει με την τυπική του συμπεριφορά να τρομάξει κάποιον ή να τον απομακρυνθεί από την Άγια Εκκλησία, έλεγε ο Πάτερ Αλεξέι.

Ραδιόφωνο Ευαγγελισμός

Και έτσι ακολουθήσαμε τα λόγια αυτού πνευματικού ποιημένου, οποίος συμβουλεύει τους μοναχούς να εγκαταλείψουν τα σκήτη και τα σπήλαια, να βγουν και να βοηθήσουν τον κόσμο. Να διδάξουν τους ανθρώπους έτσι, ώστε εκείνοι που είναι αδύναμοι στην πίστη να μην παραιτηθούν, καθώς και εκείνοι που είναι ισχυροί στην πίστη τους να είναι ακόμη ισχυρότερη…», τονίζει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ. Και στο ερώτημα το πώς οι άνθρωποι Τον έχουν δεχτεί στο χώρο του διαδικτύου, απαντά: «Υπάρχει μια παροιμία που λέει, Κάθε θαύμα τρεις ημέρες. Αυτό μπορεί να ειπωθεί για την εμφάνισή μου στο διαδίκτυο και έτσι πήρα παρατσούκλι «εικονικός κληρικός» ή « σάιμπερ κληρικός». Κάποιοι με έχουν αποδεχθεί με το καλό και με τις ευχές, κάποιοι ήταν έκπληκτοι, και άλλοι με λίγη χλεύη. Την έκπληξη έδειξαν κυρίως κάποιοι σοβαροί άνθρωποι, ενώ τα χλεύη, εκείνοι που είχαν, θα έλεγα, μια δόση ζήλιας. Θα σας πω όμως, για την υποστήριξη που έλαβα από τον Επίσκοπο Πορφύριο, οποίος τόνισε την δραστηριότητά μου. Το  έλεγε δημοσίως, την ώρα που ήταν σχολιαστής κατά της απευθείας μετάδοσης της Θείας Λειτουργίας από τον Καθεδρικό Ναό, όπου ενθρονίστηκε ο Πατριάρχης Ειρηναίος. Αυτή δημόσια υποστήριξη για τη σκληρή δουλειά μου, μου έχει δώσει ακόμα περισσότερη θέληση για να συνεχίσω. Και νομίζω ότι αυτό μπορεί να είναι ένα κίνητρο και για τους άλλους Πατέρες να αποδεχθούν τις τεχνολογικές εξελίξεις και να τα χρησιμοποιήσουν για να διαδώσουν την Ορθόδοξη πίστη.», λέει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ.

Μιλώντας για τον Πάτερ Γαβριήλ, ο Επίσκοπος Πορφύριος είπε: «Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ ήταν για πολύ καιρό ο μοναχός της Μονής Χιλανδαριού, μετά από αυτό, ήταν μοναχός στο Μαυροβούνιο, και τώρα ζει σε ένα μοναστήρι στην Κροατία, στην Λεπαβίνα. Το μοναστήρι είναι πραγματικά ένας τόπος συγκέντρωσης των προσευχών και πολλοί άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, έρχονται στο μοναστήρι για την πνευματική ανύψωση και ζητούν πνευματικές συμβουλές από τον Πάτερ Γαβριήλ. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο ίδιος χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, από την έλευση του Διαδικτύου, και με αυτό τον τρόπο επικοινωνεί με χιλιάδες ανθρώπους από όλο τον κόσμο και απαντάει στα πνευματικά ζητήματα και πνευματικά προβλήματα πολλών ανθρώπων…», δήλωσε ο Επίσκοπος Πορφύριος, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Εκκλησία είναι πρόθυμη να χρησιμοποιεί τη νέα τεχνολογία, επειδή είναι πάντα στην «τρέχουσα ώρα».

Τότε και τώρα

«Μερικές φορές σκέφτομαι, πόσοι πρόοδο έχουν κάνει οι τεχνικές δυνατότητες της επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων, μέσα σε 50 χρόνια. Όταν ήμουν μικρός, εμείς, τα παιδιά από το χωριό, παίζαμε «τηλέφωνο» έτσι, που παίρναμε ένα κουτί από το βερνίκι για τα παπούτσια, το τρυπάγαμε και περνούσαμε  και στα δύο κομμάτια από μια άκρη του σχοινιού, των δέκα μέτρων. Έπειτα, αποκρινόμασταν ένας από τον άλλον όσο μας επέτρεπε το σχοινί και έτσι μιλάγαμε «μέσο τηλεφώνου». Και αυτό ακουγότανε, παρόλο που ήταν απλά ένα σχοινί.

Ο Γέροντας Νικάνωρ (τηλέφωνο στο μοναστήρι Χιλανδάρι)

Όταν ήρθα στην Μονή του Χιλανδαρίου το 1971. είχα το καθήκον να είμαι στο γραφείο διοίκησης του μοναστηριού, για να εξυπηρετώ τους Γέροντες της διοίκησης και να βοηθάω τους επισκέπτες, να είμαι παρόν και να απαντάω στο τηλέφωνο. Αλλά, αυτό ήταν ένα τηλέφωνο για την επικοινωνία μόνο μεταξύ μοναστηριών και του κοιτώνα στης Καρυές. Έπρεπε να τον γυρνάς με το χέρι και ήταν συνδεδεμένος μόνο με αυτό το τηλέφωνο στης Καρυές. Δεν υπήρχε δίκτυο τηλεφωνίας. Αυτό συνέβη  αργότερα. Σήμερα στο Άγιον Όρος υπάρχει η πιο σύγχρονη τεχνολογία. Βρήκα ένα άρθρο από μια ημερήσια εφημερίδα με το εξής τίτλο: «Μοναχοί με το WiMax στο Άγιον Όρος». Λέει ότι η ελληνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών, ΟΤΕ, έχει κατασκευάσει έξι βασικούς σταθμούς στον Άγιο Όρος, οι οποίοι θα επιτρέψουν και θα συνδέσουν παγκοσμίως την πρωτεύουσα της μοναστικής δημοκρατίας, Καρυές, τα είκοσι μοναστήρια και σημαντικά μοναστικά χωριά (χωριά όταν λέμε, δεν εννοούμε κανονικά χωριά, αλλά σκήτες και τα κελιά των μοναχών). Το WiMax ασύρματο δίκτυο θα λειτουργεί με την παροχή της ηλιακής ενέργειας.

WiΜax στον Άγιο Όρος

Σταθμοί χτίστηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές και θα είναι ανθεκτικές στους ισχυρούς ανέμους, οι οποίοι δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο στον Άγιο Όρος. Έγινε η πλήρη κάλυψη του χερσονήσου του Άθως, σύμφωνα με την Θρησκευτική Υπηρεσία Πληροφοριών. Αρκετά μοναστήρια έχουν ήδη συνδεθεί με το δίκτυο και έχουν σύνδεση στο Internet. Αποτελούν επίσης μέρος του έργου, το οποίο έχει προγραμματιστεί για να καταγράψει ηλεκτρονικά τα σημαντικότερα χειρόγραφα, τοιχογραφίες και εικόνες. Μέρος του υλικού αυτού, δέκα τοις εκατό, θα πρέπει να είναι διαθέσιμο ηλεκτρονικά στο ευρύ κοινό και θα είναι πλήρως διαθέσιμο για να το χρησιμοποιούν εμπειρογνώμονες, καθώς και τα μοναστήρια. Επί του παρόντος, σύμφωνα με το πρακτορείο, ένας μικρός αριθμός από 1400 μοναχούς του Αγίου Όρους ξέρει πώς να χρησιμοποιεί το Internet. Από δω και πέρα, θα πρέπει σε κάθε μοναστήρι να είναι τουλάχιστον ένα ή δυο μοναχοί εκπαιδευμένοι να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο. Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, στη δικαιοδοσία του οποίου είναι το Άθως, θέλει να έχει ηλεκτρονική επικοινωνία με όσο γίνετε περισσότερα μοναστήρια. Μέχρι στιγμής, τα μηνύματα συνήθως αποστέλλονται ταχυδρομικά.

Οι μοναχοί με το WiMax στον Άγιον Όρος

Έτσι, είναι σαφές ότι η πιο μοντέρνα τεχνολογία ήρθε και στον Άγιον Όρος. Ολόκληρος Άγιος Όρος είναι πλήρες δικτυωμένο, έχει έξι κεραίες σε κρυφά σημεία, για να μην είναι ορατά. Όλα αυτά δεν είναι ακόμη σε πλήρη λειτουργία, γιατί δεν λειτουργεί με ηλεκτρική ενέργεια, αλλά με την ηλιακή ενέργεια. Στα μοναστήρια υπάρχουν τώρα υπολογιστές, και αυτό δεν είναι το κάτι ασυνήθιστο ή περίεργο. Σε μια ιστοσελίδα για τον Άγιον Όρος είδα μια φωτογραφία που κάποιος τράβηξε στο πλοίο για τη Δάφνη, και έδειχνε ένα μοναχό που κρατούσε ένα φορητό υπολογιστή στα γόνατά του και κοίταζε κάτι. Ίσως αυτός μοναχός δεν ήταν του Αγίου Όρους, γιατί πιο πολύ μου φαινότανε  να πηγαίνει για προσκύνημα στο Άγιο Όρος. Αλλά, ούτως ή άλλως, σήμερα αυτά έχουν έτσι…» , ενισχύει την ιστορία Του για το Διαδικτύου και τη σημασία του στο σύγχρονο κόσμο, ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ.

Facebook φίλοι και πνευματικά παιδιά

Είναι πολλοί συνομιλητές με τους οποίους ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ επικοινωνεί καθημερινά, και συχνά τον ρωτάνε αν οι Facebook Του φίλοι είναι και τα πνευματικά Του παιδιά. Αν υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ τους.

Εικονική σύναξη των πνευματικών παιδιών του Πάτερ Γαβριήλ στο Facebook

«Όταν μιλάμε για τη σχέση μεταξύ των πνευματικών παιδιών με τον πνευματικό, μπορώ να πω ότι υπάρχουν περισσότερες κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι η σχέση με τα πνευματικά παιδιά της μοναστικής αδελφότητας, την οποία είναι υπό προστασία του Γέροντα η Ηγούμενου. Δεύτερη είναι η σχέση με τα παιδιά που ζουν αλλού στον κόσμο, αλλά συχνά εξομολογούνται και ακούνε τον Γέροντά τους. Και η τρίτη σχέση είναι οι σχέσης μου με τους Facebook-φίλους οι οποίοι παρακολουθούν την πνευματική και ιεραποστολική μου δουλειά στο Διαδίκτυο. Ως εκ τούτου, η έρευνα και η πράξη είναι διαφορετικά πράγματα, και το αποτέλεσμα εξαρτάται από το πού βρίσκεστε και τι ρόλο έχετε. Για παράδειγμα, εγώ, σαν πνευματικός, έχω προφίλ στο Facebook ως δημόσιο πρόσωπο και ως εκ τούτου δεν έχω όρια. Όλοι τους είναι φίλοι μου - ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια σχέση στο Facebook. Μέσω Facebook, εγώ τους  ορίζω τα πνευματικά θέματα που εκείνοι σχολιάζουν. Επιλέγω ενδιαφέροντα θέματα, τρέχουσες ειδήσεις από τον κόσμο, εκείνες που μας έρχονται ως προειδοποίηση για να στραφούμε προς τον Θεό για τη σωτηρία των ψυχών μας. Επειδή, όσα άσχημα μας συμβαίνουν στη ζωή, είναι λόγω της αμαρτωλότητάς μας, λόγω το ότι δεν τηρούμε τις Δέκα Εντολές. Όλα αυτά τα πνευματικά παιδιά δέχομαι, γιατί έχουν αποσταλεί με τη θέληση του Κυρίου, όπως είπε Άγιος Δίκαιος Αλεξέι Μέτσεβ.  Όλοι οι άνθρωποι που τους συναντάμε στη ζωή, μας τα στέλνει ο Κύριος κατά τη θέλησή Του.

Αισθάνομαι υποχρεωμένος να κάνω το κήρυγμα. Χρησιμοποιώντας τη νέα τεχνολογία, το κήρυγμα μπορεί να μεταδοθεί σε όλους τους ηπείρους και να έχει πρόσβαση στο κάθε άτομο, σε κάθε σπίτι, ανεξάρτητα στο ποιο σημείο του πλανήτη είναι. Για μένα προσωπικά, είναι το ίδιο εάν το κήρυγμα θα ακούσει ένας ή δέκα άτομα ή εκατό. Φυσικά, όσοι περισσότεροι άνθρωποι - τόσο μεγαλύτερη είναι η επιτυχία του κηρύγματος. Με την ευλογία του Μητροπολίτη Ιωάννη, αρχίσαμε να μεταδίδουμε Internet Ραδιόφωνο Ευαγγελισμός κάθε βράδυ 9 με 10 μ. μ. Στη συνέχεια διαβάζω τον Ακάθιστο Ύμνο  της  Υπεράγιας Θεοτόκου, βάζω θρησκευτική μουσική και διαβάζω πνευματικά κείμενα. Καθημερινά στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι 130 έως 150 υπολογιστές παρακολουθούν το Ραδιόφωνό μας, και σύμφωνα με τους υπολογισμούς που χρησιμοποιούνται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από 3 άτομα αναλογούν σε έναν υπολογιστή όταν γίνετε μετάδοση ράδιο – εκπομπών στο Internet. Έτσι, σύμφωνα με αυτόν τον υπολογισμό, περίπου 500 άτομα κάθε βράδυ ακούνε Ραδιόφωνο του Ευαγγελισμού. Έχω και 1308 Skype – επαφές. Συνειδητοποιώντας το πλεονέκτημα του Internet για το ιεραποστολικό μου έργο, έχω ανοίξει και το προφίλ στο Facebook όπου έχω τώρα 5001 μέλη και άλλους 1344 τους οποίους, λόγω των περιορισμών, δεν μπορώ να δεχτώ. Γι’ αυτό, στη συνέχεια, έχω ανοίξει το προφίλ στο Facebook ως δημόσιο πρόσωπο και εκεί έχω 6324 επαφές. Ο αριθμός αυτός αυξάνεται καθημερινά, διότι δεν υπάρχουν περιορισμοί. Η επαφή με αυτούς τους ανθρώπους είναι το πρώτο τους βήμα προς την εκκλησία και ελπίζω ειλικρινά, ότι ίδιοι αυτοί άνθρωποι θα έρθουν και στην λειτουργική σύναξη…», λέει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ.

Προφίλ του Πάτερ Γαβριήλ στο Facebook

Οι στατιστικές δείχνουν ότι στο προφίλ Του στο Facebook ως ένα δημόσιο πρόσωπο που ονομάζεται Πάτερ Γαβριήλ, οι περισσότεροι από τους επισκέπτες είναι νέοι ηλικίας μεταξύ 25 και 34 ετών, και αποτελούν το 34%. Από αυτούς είναι το 20% των γυναικών και 14% των ανδρών. Και αυτά τα στατιστικά στοιχεία βοηθούν τον Πάτερ Γαβριήλ στην επιλογή των θεμάτων προς την συζήτηση. Με τον αριθμό των επισκέψεων βλέπει και για πια θέματα υπάρχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Skype προφίλ του Πάτερ Γαβριήλ

«Έτσι, για το θέμα της έρευνας που αναφερθήκατε, ήταν 25.000 επισκέπτες, που είναι μεγαλύτερος αριθμός μέχρι στιγμής. Ειδικά τις τελευταίες ημέρες, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που ενδιαφερόντουσαν για πνευματικά θέματα, καθώς και για εκείνους που μιλούν για τα προβλήματα των ψυχικά και σωματικά άρρωστων ανθρώπων. Μερικοί από τους πιο πρόσφατους τίτλους που έχω δημοσιεύσει είναι: «Περισσότερα από 300.000 άτομα είναι ψυχασθενής», αυτό ήταν ένα θέμα της καθημερινής εφημερίδας «Φωνή του κοινού». Σε αυτό το κείμενο, 67 φίλοι στο Facebook άφησαν τα σχόλιά τους. Στη συνέχεια, «Αν και οι γιατροί είναι επιφυλακτικοί, υπάρχουν πολλές θεραπευτικές δια της πίστεως », λέει ο παπάς και ο γιατρός Αλέξανδρος Αυδέιτσεβ. Επίσης, πολύ καλά παρακολούθησαν και το θέμα: «Η διάκριση μεταξύ της ψυχικής και πνευματικής ασθένειας.» Υπάρχουν και πνευματικά θέματα, και μια από αυτές είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τους επισκέπτες που αφορούσε κίνηση των προσκυνητών του Άγιου Μητροπολίτη Νικολάου, καθώς το κείμενο ήταν συνδεμένο σχετικά με το προηγούμενο κείμενο, τον άγιο βίο του Γέροντα Θαδδαίου. Ήταν σε μια συνάντηση των προσκυνητών στο Κρνιέβο, όταν ο Γέροντας Θαδδαίος είχε αρχίσει να κηρύττει στους πιστούς για διάφορα πνευματικά θέματα και να απαντάει στις ερωτήσεις τους. Ένα άρθρο έχουμε ληφθεί από την ιστοσελίδα της ενορίας στην Ελβετία, για την κοινότητα των πιστών στη Ζυρίχη, η οποία δημιουργήθηκε το 2001, προηγουμένως ζητώντας την ευλογία μου. Εκείνη την εποχή, εγώ πήγαινα ως ιερέας, με την ευλογία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κωνσταντίνου, για να εξομολογώ τους κληρικούς της επισκοπής της Κεντρικής Ευρώπης, γι’ αυτό και έδωσα πνευματική υποστήριξη στους πιστούς από εκείνη την κοινότητα. Εκείνη και σήμερα υπάρχουν, συνεχίζουν το έργο τους και γιορτάζουν την πέμπτη εβδομάδα της Σαρακοστής, η οποία είναι αφιερωμένη στην Σεβασμιώτατη Μαρία  Αιγυπτία…», λέει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ.

Η κίνηση των προσκυνητών και εικονική κοινότητα

Ρωτήσαμε, αν η κίνηση των προσκυνητών μπορεί να συγκριθεί με την εικονική κοινότητα σήμερα, ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ μας απάντησε:


 
«Κατά μία έννοια, μπορεί, αλλά τότε πρέπει να πω κάτι σχετικά με τις διαφορές μεταξύ κίνηση των προσκυνητών και των εικονικών κοινοτήτων στις ιστοσελίδες της Ορθοδοξίας. Προσκυνητές μαζευόντουσαν κάποτε για να συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο, σε διάφορα σημεία, ανάλογα που ήταν η αδελφότητα που φιλοξενούσε την εκδήλωση, συνήθως σε μοναστήρια ή στους ενοριακούς ναούς. Στη συνέχεια, με την καθολικότητα και την προσευχή, τραγουδώντας πνευματικά τραγούδια και με πνευματικά κηρύγματα, γιόρταζαν την αγάπη για τον Θεό. Τέτοιες συναντήσεις, μετά από τον Εσπερινό και το βραδινό, κράταγαν όλη τη νύχτα, και το πρωί συνεχίζονταν με συμμετοχή σε Όρθρο και στην Θεία Λειτουργία και με την κοινωνία όλων των παρόντων. Μετά το φαγητό, οι προσκυνητές φεύγανε. Πολλοί απ΄ αυτών των προσκυνητών έχουν καταλήξει  σε μοναστήρια ως μοναχοί ή μοναχές. Σήμερα, οι συναντήσεις των πνευματικών κοινοτήτων μέσω Διαδικτύου, δεν έχουν την λατρευτικό και λειτουργικό χαρακτήρα, αλλά μόνο ιεραποστολικό και κατηχητικό. Πρόκειται για την εισαγωγή στις αλήθειες της πίστεως ή επιβεβαίωση των θρησκευτικών γνώσεων, την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων για ένα συγκεκριμένο πνευματικό θέμα. Παρόλα αυτά, και μια τέτοια εικονική συνέλευση μπορεί να οδηγήσει σε πραγματικές συναντήσεις, σε κάποια εκκλησία ή σε ένα ιερό. Ένα παράδειγμα γι΄ αυτό είναι και το μοναστήρι μας, η Λεπαβίνα, στην οποία πολλοί Facebook - φίλοι έχουν έρθει για να προσκυνήσουν προσωπικά την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Λεπαβίνας, έμειναν εδώ στη Θεία Λειτουργία και λάβανε την Θεία Κοινωνία με τα πιο ιερά μυστήρια. Μερικοί γνωριστήκαν εδώ, και έγιναν και στην πραγματικότητα φίλοι, και όχι μόνο στο Διαδίκτυο… », λέει ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ.

Ο πνευματικός

Οι άνθρωποι που παρακολουθούν το έργο του Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ στο Διαδίκτυο, που συμμετέχουν σε συζητήσεις για συγκεκριμένα θέματα, οι οποίοι ζητάνε τη συμβουλή και πνευματική παρηγοριά, μερικές φορές θεωρούν ότι Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ είναι ο πνευματικός τους. Αλλά, αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί; Ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ εξηγεί αυτό:

« Ο πνευματικός είναι ιερέας ή ένας μοναχός, ο οποίος βοηθά τον άνθρωπο και τον καθοδηγεί στην πνευματική ζωή του, και στο χριστιανικό τρόπο ζωής γενικότερα. Πνευματική καθοδήγηση είχε πάντα μια σημαντική θέση στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, όπως προκύπτει από τις ζωές των άγιων και από τα κείμενα Άγιων Πατέρων. Είναι απαραίτητο για όλους μας, διότι καλούμαστε όλοι για την αρετή και την ένωση με τον Χριστό.

Καλή είναι η ερώτησή σας, και θα μπορούσα να πω πολλά μέσα από την πνευματική μου πρακτική. Είχα το καθήκον να εξομολογώ τους ιερείς σε ορισμένες επισκοπές της Σερβικής εκκλησίας μας, σαν ανταπόκριση στην πρόσκληση  του επισκόπου, αυτών των επισκοπών. Θα αναφέρω σε ποιες μητροπόλεις με είχαν καλέσει να εξομολογήσω τους κληρικούς. Συνήθως μία φορά το χρόνο, οι κληρικοί μαζεύονται και εξομολογούν στον πνευματικό, καλεσμένο από την πλευρά του επισκόπου, σύμφωνα με τον κλήρο της επισκοπής. Έτσι, εγώ, έκανα εξομολόγηση στις ακόλουθες επισκοπές: στη Μητρόπολη του Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα, έχει πάνω από 20 χρόνια πως εξομολογώ τους ιερείς, έπειτα, της Δαλματίας, πριν από αυτόν τον πόλεμο, τέσσερα χρόνια στη σειρά, της Κεντρικής Ευρώπης στον επίσκοπο Κωνσταντίνο, επίσης, τέσσερα χρόνια στη σειρά, της Σλαβονίας, όσο ήταν Επίσκοπος Λουκιανός - δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, εξομολογούσα και τους πιστούς που ήθελαν με την ευκαιρία να εξομολογηθούν. Αυτή είναι η υπακοή μου και ισχύει ακόμη στην επισκοπή μας του  Ζάγκρεμπ-Λιουμπλιάνα. Γιατί το λέω αυτό; Από την εμπειρία μου μπορώ να πω, πως οι κληρικοί της κάθε επισκοπής έχουν τον πνευματικό τους για μία μέρα στον χρόνο. Μετά απ’ αυτό, εκείνος παύει να είναι πνευματικός, μέχρι την επόμενη χρονιά. Κατά τη γνώμη μου, αυτό μοιάζει με κάποιο ετήσιο «πνευματικό έλεγχο», όπως στη Δύση που οι εργαζόμενοι σε κάποιες εταιρίες ή κυβερνητικούς οργανισμούς είναι υποχρεωμένη να κάνουν μια φορά το χρόνο την ιατρική εξέταση, για να δουν οι εργοδότες πως είναι η υγεία των εργαζομένων τους. Η διαφορά είναι που οι εργαζόμενοι λαμβάνουν ιατρική βεβαίωση και το δείχνουν στους εργοδότες τους, ενώ πνευματικός, ότι ακούσει στην εξομολόγηση, κρατάει το μυστικό και δεν το αποκαλύπτει σε κανέναν. Ειδικά ο πνευματικός που κάνει πολλές εξομολογήσεις, δεν μπορεί να θυμάται τι και ποιος και πότε του ομολόγησε κάτι.

Θα αναφέρω ποια είναι η πρακτική στην εκκλησία της Ελλάδας, από την άποψη της πνευματικής λειτουργίας και υπακοής. Στην επισκοπή, ο αρμόδιος επίσκοπος ορίζει έναν ιερέα, έμπειρο και όχι κάτω των 40 ετών, και εκείνος όλη τη χρονιά επισκέπτεται τους κληρικούς και τον λαό, και εξομολογεί εκείνους που το χρειάζονται. Αυτός ιερέας έχει μόνο αυτή την υπακοή - να εξομολογεί τον κλήρο και το λαό. Η πρακτική στα μοναστήρια έχει το εξής: ο πνευματικός της αδελφότητας της μονής είναι ο Ηγούμενος ή ο Ηγούμενος ο ίδιος διορίζει τον βοηθό του, εξέχοντα μοναχό με τις αρετές και σε ηλικία όχι κάτω των 40 ετών, οποίος είναι ιεροδιάκονος και ο ίδιος εξομολογεί όλη την αδελφότητα. Ήμουν συνολικά 13 χρόνια στη Μονή του Χιλανδαρίου και εκείνη την εποχή, ο Γέροντας Νηκανόρ ήταν ο πνευματικός όλης της αδελφότητας. Εκείνος ήταν επίσημα διορισμένος μετά την συνέλευση των Γερόντων, για μόνιμο πνευματικό της αδελφότητας και για τους προσκυνητές που ερχόντουσαν στη Μονή και ήθελαν να εξομολογηθούν.

Ο Πατριάρχης Κύριλλος με τον πνευματικό Του, τον Γέροντα Ηλία

Εδώ είναι και ένα παράδειγμα από τη Ρωσική Εκκλησία: Ρωσικός Πατριάρχης Κύριλλος έχει το πνευματικό τον Γέροντα Ηλία, οποίος ήταν στην έρημο της  Όπτινας και πριν απ’ αυτό, για πολλά χρόνια στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα στον Άγιο Όρος. Αφού εξελέγη και γίνετε επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας, ο Πατριάρχης Κύριλλος τον έφερε στο Πατριαρχείο, ως πνευματικό Του, από τον οποίο μπορεί να λάβει συμβουλές για πνευματικά θέματα που αφορούν αποκλειστικά την Εκκλησία. Ο Πατριάρχης Κύριλλος αναγνωρίζει την πνευματική Του εμπειρία και την κρίση Του, και ως Πατριάρχης εξακολουθεί να εξομολογείται στον Γέροντά Του.

Τέλος, όσον αφορά εμένα και εκείνους που μου απευθυνθούν για πνευματική συμβουλή, μπορώ να τους συμβουλεύσω, αλλά δεν προσπαθώ να γίνω πνευματικός τους. Μπορώ να τους δώσω ένα δίδαγμα, κατάλληλο για ό, τι έχουνε ρωτήσει, για να τους είναι προς το πνευματικό όφελος, και από εκείνους εξαρτάτε αν θα την αποδεχθούν ή όχι. Εδώ θα σας πω το πώς ο Άγιος Δίκαιος Αλεξέι Μέτσεβ συμβούλευε όσους τον ζητάγανε πνευματικές συμβουλές, σύμφωνα με την μαρτυρία των πνευματικών παιδιών Του: «Όταν ζητούσαν συμβουλές από τον Μπάτιουσκα (Γέροντα) ο ίδιος απαντούσε στην ερώτηση άμεσα. Αλλά, πιο πολλές φορές μίλαγε για κάτι από τη δική Του εμπειρία και έτσι απαντούσε στην ερώτηση. Δεν επέβαλε την θέλησή Του, ούτε στα πνευματικά Του τα παιδιά. Και όταν ζητούσανε ευλογία Του για κάτι, συνήθως έλεγε τη γνώμη Του. Και αν αυτός επέμενε στα δικά του, αναφέροντας τα στοιχεία που είναι σε αντίθεση με τις συμβουλές του Μπάτιουσκα, Εκείνος τότε συμφωνούσε και ευλογούσε, αλλά τη γνώμη Του, η οποία ήταν πάντα σωστή, έλεγε μόνο μία φορά.»

Ποτέ δεν προσπαθώ να επιβάλω τις συμβουλές μου, ότι πρέπει ακριβός έτσι να γίνει, αλλά ας ο καθένας με τη δική του συνείδηση δρα και κάνει. Σήμερα υπάρχουν τόσα πολλά πνευματικά βιβλία των πατερών και ευσεβών ασκητών. Αν κάποιος πραγματικά θα ήθελε να ακούσει από μένα ένα δίδαγμα, και πιστεύει ότι θα ήταν προς το πνευματικό του όφελος, συνιστώ να αγοράζει τα βιβλία μου «Πνευματικές συνομιλίες», το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο. Εκεί είναι συγκεντρωμένες πολλές πνευματικές συζητήσεις που είχα μέσω του Skype και το Facebook, και ο καθένας Θα μπορέσει να βρει μέσα κάποιο παράδειγμα, μια κατάσταση, στην οποία θα αναγνωρίζει τον εαυτό του, και αυτό θα μπορούσε να είναι προς το δίδαγμα και το όφελος του…», εξήγησε λεπτομερώς ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ (Vučković), Ηγούμενος του μοναστηριού Λεπαβίνα, σε συνέντευξή Του στο ραδιόφωνο «Λόγος της Αγάπης».     

Τα δάκρυα του Ιορδάνη




Εκπομπή Αθέατα Περάσματα του π.Ανδρέα Κονάνου
πηγή

Δευτέρα, Ιανουαρίου 07, 2013

Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες, αλλά με πραγματική μυστική αγάπη



Αγάπα όλους
Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες, αλλά με πραγματική μυστική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν. Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε. Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού». [Γ40-1]
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ»
Γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

Ιδού Έστηκα επί την θύραν . . .


ΙΔΟΥ: Την πρώτη κίνηση την έχω κάνει Εγώ.
.
Σε έχω προλάβει. Ο δικός σου ρόλος αρχίζει λίγο αργότερα…
ΕΣΤΗΚΑ: Δεν είναι τυχαίο το σταμάτημά μου μπροστά στην πόρτα σου…
Δεν ήμουν περαστικός από το σπίτι σου και είπα να σταθώ.
Η επίσκεψή μου είναι εντελώς π ρ ο σ ω π ι κ ή .
Έρχομαι αποκλειστικά για σένα παιδί μου …
ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ: Εγώ που έχω τη δύναμη να μπαίνω «και των θυρών κεκλεισμένων»,
θέλω να μπαίνω από την είσοδο του σπιτιού σου.
Από κει που εσύ ανοίγεις, που εσύ δέχεσαι…
Θέλω η επίσκεψή μου να γίνει από ένα άνοιγμα της ψυχής σου
και η είσοδός μου να είναι νόμιμη και αισθητή…
ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ: Που θα πει ζητώ τη συγκατάθεσή σου να μπω.
Δεν παραβιάζω πόρτες.
Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να μ’ ακούσεις πρώτα.
Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να θελήσεις την επίσκεψή μου έπειτα.
Κ ρ ο ύ ω. Θα μου ανοίξεις στο τέλος ;
Είσαι ελεύθερος…
Κύριε , εκείνο το «ιδού» μήπως σημαίνει «αυτή τη στιγμή»;
Εκείνος ο παρακείμενος «έστηκα», μήπως σημαίνει
ότι στην πόρτα μου έχεις σταματήσει εδώ και πολύ καιρό
και υπομονετικά περιμένεις ; . . .
Μήπως το «επί την θύραν» σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπεις
και δεν αρκείσαι σε μια συζήτηση από το παράθυρο
ή κάπου έξω από το σπίτι ; . . .
Κύριε, εκείνος ο ενεστώτας «κρούω» με τρομάζει…
Πόση ώρα χτυπάς;
Ως πότε θα χτυπάς;
Ως πότε θα περιμένεις;
Ως πότε θα με περιμένει η αγάπη Σου;
Ένας λόγος είναι να Σου ανοίξω.
Με βρίσκεις ανέτοιμο…
Μα έχω τόση ανάγκη απ’ αυτή Σου την επίσκεψη …

Ο ΑΓΙΟΣ IΩΑNNHΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ-ΕΙΚΟΝΑ


ταν αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης ἦτο ὁ Τιβέριος, πλησίον τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τό 28 ἡ 29 μ·Χ·, ἕνας ἄνθρωπος ἄρχισε τό κήρυγμά του. Ἰωάννης ἦταν τό ὄνομά του. Οἱ προφῆται τῆς Παλαιᾶς διαθήκης εἶχαν μιλήσει γι’ αὐτόν καί ἡ γέννησίς του ἦταν θαῦμα καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπί πεντακόσια ἔτη δέν εἶχε φανῆ προφήτης τοῦ Θεοῦ εἰς τήν Παλαιστίνη. Γιά τοῦτο τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου ἐπέσυρε τήν προσοχή τοῦ πλήθους.
Οἱ κατωτέρω στίχοι, πού ἀφιερώνουν Οἱ ἱεροί Εὐαγγελισταί εἰς τήν προσωπικότητα τοῦ Προδρόμου, θά μᾶς βοηθήσουν εἰς τήν κατανόησιν τῆς μεγάλης αὐτῆς μορφῆς, τῆς θέσεώς της εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τῆς ἁγίας εἰκόνος της.
«Ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου… ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν… Ἦν δέ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον…Ἰδών δέ πολλούς τῶν Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπί τό βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς… Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται… Ό… Ἡρώδης κρατήσας τόν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτόν καί ἔθετο ἐν φυλακῇ διά Ἡρωδιάδα τήν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. Ἔλεγε γάρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης· οὐκ ἔξεστί σοι (=δέν σοῦ ἐπιτρέπεται) ἔχειν αὐτήν… Γενεσίων δέ ἀγόμενων τοῦ Ἡρώδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ τῆς Ἡρωδιάδος ἐν τῷ μέσῳ καί ἤρεσε τῷ Ἡρώδ· ὅθεν μεθ’ ὅρκου ὠμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι ὅ ἐάν αἰτήσηται. Ἡ δέ… δός μοι, φησίν, ὧδε ἐπί πίνακι τήν κεφαλήν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ… Καί πέμψας ἀπεκεφάλισε τόν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ. Καί ἠνέχθη ἡ κεφαλή αὐτοῦ ἐπί πίνακι καί ἐδόθη τῷ κορασίῳ, καί ἤνεγκε τῇ μητρί αὐτῆς» (Μάρκ.1,1-6, Ματθ. 3, 7.10. 14, 3-11).
Ὅπως βλέπομεν εἰς τό ἀνωτέρω κείμενο, τό μήνυμα τῆς σωτηρίας πού ἔφερε ὁ Χριστός εἰς τόν κόσμον, συνδέεται μέ τήν ἐμφάνισι τοῦ Προδρόμου. Αὐτός εἶναι ὁ «ἄγγελος», δηλαδή ὁ ἀγγελιαφόρος, ὁ ὁποῖος συμφώνως πρός τήν προφητείαν τοῦ προφήτου Μαλαχίου (3, 1) ἀπεστάλη διά νά προετοιμάση τόν δρόμον τοῦ Κυρίου καί νά προπαρασκευάση τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων πρός ὑποδοχήν Του. Εἶναι ἡ «ὡραία τρυγών καί χελιδών ἡδύλαλος», πού προεμήνυσε τήν θείαν ἄνοιξιν, δηλαδή τόν Χριστόν.
Καί ἄλλοι προφῆται μίλησαν διά τόν Μεσσία. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὅμως εἶναι ὁ τελευταῖος, ὁ μεγαλύτερος καί ὁ σεβασμιώτερος τῆς ἡρωικῆς παρατάξεως τῶν προφητῶν. Εἶναι, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (+386), «ὁ μέγιστος μέν ἐν προφήταις, ἀρχηγός δέ τῆς καινῆς διαθήκης, καί τρόπον τινά συνάπτων ἀμφοτέρας ἐν αὐτῷ τάς διαθήκας, παλαιάν τε καί καινήν» (Κατήχησις 10,19). Δέν κήρυξε ἁπλῶς τόν Χριστόν, ἀξιώθηκε νά Τόν δείξη εἰς τά πλήθη, νά Τόν βαπτίση καί νά Τόν κηρύξη εἰς τόν κόσμον τῶν νεκρῶν. Τέλος διά τόν νόμον τοῦ Κυρίου καί τήν ἀλήθειάν Του ἔχυσε καί τό αἷμα του. Δικαίως λοιπόν εἶπε δι‘ αὐτόν ὁ Κύριος: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ» (Ματθ. 11,11).
Τήν θαυμαστήν ζωήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τό κήρυγμά του διά τόν Κύριον, τόν ζῆλον του καί τήν παρρησίαν του παρουσιάζει ὡραιότατα τό τρίτον Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς του (29 Αὔγουστου). Εἶναι τό τροπάριον τοῦτο μία σύντομος βιογραφία τοῦ Βαπτιστοῦ εἰς ποιητικήν γλῶσσαν καί ψάλλεται εἰς τόν πλ. δ’ ἦχον:
«Ἐκ τῆς στείρας ἐκλάμψας ψήφῳ Θεοῦ καί δεσμά διαρρήξας γλώσσης πατρός, ἔδειξας τόν ἥλιον, ἑωσφόρον αὐγάζοντα· καί λαοῖς ἐν ἐρήμῳ τόν Κτίστην ἐκήρυξας, τόν ἀμνόν τόν αἵροντα τοῦ κόσμου τά πταίσματα· ὅθεν καί πρός ζῆλον βασιλέα ἐλέγξας, τήν ἔνδοξον κάραν σου ἀπετμήθης, ἀοίδιμε Ἰωάννη πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου».
Ἡ θέσιςτοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τήν Ἐκκλησίαν εἶναι τιμητική. Εἰς τάς δεήσεις καί τάς προσευχάς ἀναφέρεται μετά τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου. Μέ αὐτήν πλαισιώνει τόν Παντοκράτορα Κύριον εἰς τήν εἰκόνα τῆς δεήσεως ἤ τοῦ Τριμόρφου. (Ἔτσι λέγεται ἡ εἰκών, πού παρουσιάζει τόν Χριστόν εἰς τό μέσον μέ τήν Θεοτόκον ἐκ δεξιῶν Του καί ἐξ ἀριστερῶν Του τον Ἅγιον Ἰωάννην τόν Πρόδρομον εἰς στάσιν δεήσεως). Ὁ Ἅγιος Πρόδρομος εἰκονίζεται παραπλεύρως τοῦ Κυρίου καί εἰς τό εἰκονοστάσιον ἤ τέμπλον, ὅπου τοποθετοῦνται καί οἱ εἰκόνες τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἁγίας τοῦ ναοῦ.
Τήν μεγαλωσύνην τοῦ Προδρόμου ἀναγνωρίζει ἡ Ἐκκλησία μέ τάς ἑορτάς, πού ἔχει ἀφιερώσει εἰς αὐτόν. Μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ἡ Τρίτη, εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένη εἰς αὐτόν. «Αὐτόν λοιπόν τόν ἐπίγειο ἄγγελο καί τόν οὐράνιο ἄνθρωπο», γράφει ὁ Καθηγητής Ί. Φουντούλης, «ἐπαξίως τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζει τά μαρτυρούμενα ἀπό τήν Καινή διαθήκη γεγονότα τοῦ βίου του, πάλι σέ σύνδεσμο μέ τά ἀντίστοιχα γεγονότα τοῦ βίου τοῦ Σωτῆρος.Τήν σύλληψή του στίς 23 Σεπτεμβρίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τόν Εὐαγγελισμό, πού ἔγινε «τῷ μηνί τῷ κτῳ» ἀπό τήν σύλληψι τῆς Ἐλισάβετ τῆς μητρός τοῦ Προδρόμου. Τήν γέννησί του στίς 24 Ἰουνίου, ἕξ μῆνες πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα. Ἴσως καί ἡ μνήμη τοῦ θανάτου του στίς 29 Αὐγούστου δέν εἶναι ἄσχετη πρός τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ… Γιατί ὄχι μόνο τήν σύλληψι καί τήν γέννησι τοῦ Βαπτιστοῦ ἡ Ἐκκλησία συνέδεσε μέ τό ρόλο τοῦ Ἰωάννου σάν προδρόμου τῆς συλλήψεως καί τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί σ’ αὐτόν τόν θάνατό του ἔδωσε προδρομικό χαρακτήρα. Ὁ Πρόδρομος πεθαίνει μαρτυρικά πρίν ἀπό τόν Σωτήρα προμηνύοντας, τρόπον τινά, τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί πηγαίνοντας πάλι πρόδρομός Του στόν Ἅδη».

Περιγραφή τῆς εἰκόνας
Ἡ εἰκών πού θά περιγράψωμεν, εἰκονίζει τόν Ἅγιον Ἰωάννην, ὅπως τόν παρουσιάζουν τά Εὐαγγέλια καί τόν ὑμνεῖ ἡ Ἐκκλησία.
Διά τήν Ἐκκλησίαν ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής Ἰωάννης εἶναι ἄγγελος, Ἀπόστολος καί Μάρτυς.
Ὁ Ἅγιός μας εἶναι κατ’ ἀρχάς ἄγγελος διά δύο λόγους: Πρῶτον, λόγῳ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του. Ἦτο «ἄνθρωπος μέν τῇ φύσει, Ἄγγελος δέ τόν βίον».
Ἔτσι ἀνεδείχθη εἰς «ἐπίγειον ἄγγελον καί οὐράνιον ἄνθρωπον». (Βλέπ. τροπάρια τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεώς του).
Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι, δεύτερον, ἄγγελος διότι ἔφερε τό μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν ὡς ἀγγελιαφόρος τοῦ Κυρίου. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἡ εἰκών τόν παρουσιάζει ὡς ἕνα ἀσκητήν, πού φέρει πτέρυγας. «Ζωγραφίζεται δέ ὁ Ἅγιος κάτισχνος καί κεραμόχρους ἐκ τοῦ καύσωνος, φορῶν τό δέρμα τῆς καμήλου καί περιβεβλημένος ἐπάνωθεν ἱμάτιον.Ἡ κεφαλή του εἶναι λιπόσαρκος, μέ τό ὄμμα πλῆρες πίστεως καί ἐγκαρτερήσεως. Οἱ βόστρυχοι τῆς κόμης καί τοῦ γενείου του εἶναι ἀνατεταραγμένοι ἀπό τόν ἄνεμον τῆς ἐρήμου ὡς ὄφεις, Οἱ βραχίονες καί οἱ πόδες του εἶναι λεπτοί καί ἄσαρκοι ὡς τῶν πτηνῶν. Φέρει δέ πτέρυγας ὡς οἱ ἄγγελοι, κατά τήν ρῆσιν τοῦ προφήτου Μαλαχίου «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου». Τό ἱερόν τοῦτο ὄρνεον ἵσταται ἐπί ἀποτόμου βραχώδους κορυφῆς, ἐν τῷ μέσῳ φάραγγος μεταξύ δύο συντετριμμένων ὀρέων, δι’ ὧν ὑποδηλοῦται τό ἄγριον τῆς ἐρήμου» (Φ. Κόντογλου).
Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ἐκτός ἀπό ἄγγελος, εἶναι καί Ἀπόστολος. Ὅπως οἱ Ἀπόστολοι ἔτσι καί αὐτός ἔλαβεν ἀπό τόν Θεόν τήν ἐντολήν νά κηρύττη καί νά βαπτίζη τούς ἀνθρώπους. Ὅ,τι ἔπραξε καί ἐκήρυξε, τό ἔκαμε κατ’ ἐντολήν τοῦ Κυρίου, τοῦ Θεοῦ μας. Πρός αὐτόν εἶναι ἐστραμμένον τό βλέμμα τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὁ Κύριος εἰκονίζεται ἐντός ἡμικυκλίου, πού συμβολίζει τόν οὐρανόν, εἰς τό ἄνω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Μέ τήν δεξιάν Του χεῖρα εὐλογεῖ τόν Ἀπόστολόν Του καί μέ τήν ἀριστεράν κρατεῖ εἰλητάριον.
Εἰς τήν ἰδίαν στάσιν εὑρίσκεται καί ὁ Βαπτιστής. Ἡ δεξιά του χείρ εἶναι εἰς σχῆμα παρακλητικόν καί ἡ ἀριστερά του κρατεῖ εἰλητάριον, τό ὁποῖον γράφει:
«Ὁρᾷς οἷα πάσχουσιν, ὦ Θεοῦ Λόγε, οἱ πταισμάτων ἔλεγχοι τῶν βδελυκτέων. Ἔλεγχον καί γάρ μή φέρων ὁ Ἡρώδης,τέτμηκεν, ἰδού, τήν ἐμήν κάραν, Σῶτερ». δηλαδή: Βλέπεις, Κύριε, πού εἶσαι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τί ὑποφέρουν ὅσοι ἐλέγχουν τά πταίσματα τῶν βδελυρῶν. Διότι καί ὁ Ἡρώδης, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά βαστάση τόν ἔλεγχον (τῆς ἀνηθικότητός του), ἰδού, Σωτήρ μου, ἀπέκοψε τήν κεφαλήν μου.
Εἰς τήν δεξιάν γωνίαν τῆς εἰκόνος ζωγραφίζεται δρῦς, πού ἔχει μεταξύ τῶν κλάδων της μίαν ἀξίνην. Μᾶς ὑπενθυμίζει τούς ἀναφερθέντας λόγους τοῦ Βαπτιστοῦ πρός τούς Φαρισαίους καί Σαδδουκαίους: «Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ρίζαν τῶν δένδρων κεῖται…». Οἱ θρησκευτικῶς ἐντυπωσιακοί ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων καί οἱ ὅμοιοί των θά ἔχουν τήν τύχην τῶν ἄκαρπων, πού κόπτονται ὡς ἄχρηστα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εἶναι, τελευταῖον, καί ἕνας Μάρτυς. Τό βλέπομεν καί αὐτό εἰς τήν εἰκόνα. Μᾶς τό ὑπενθυμίζει ἡ ἀποτμηθεῖσα κεφαλή του, πού εἰκονίζεται ἐντός λεκάνης εἰς τό κάτω ἀριστερόν μέρος τῆς εἰκόνος. Φέρει εἰς τόν νοῦν τῶν πιστῶν τό μισητόν συμπόσιον τοῦ Ἡρώδου, πού ἔγινεν ἀφορμή νά διαπραχθῆ τό ἀνοσιούργημα τῆς ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ θεοκήρυκος Προδρόμου.
Ἡ εἰκών πού περιεγράψαμεν, εἰκονίζει τόν Τίμιον Πρόδρομον μέ τήν τριπλῆν του ἀποστολήν: τοῦ ἀγγέλου, τοῦ Ἀποστόλου καί τοῦ Μάρτυρος. Ἔτσι τόν ὑμνεῖ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός εἰς τό πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς τοῦ α’ ἤχου (29 Αγούστου):
«Τί σέ καλέσωμεν Προφήτα; Ἄγγελον, Ἀπόστολον ἤ Μάρτυρα; Ἄγγελον, ὅτι ὡς ἀσώματος διήγαγες· Ἀπόστολον, ὅτι ἐμαθήτευσας τά ἔθνη· Μάρτυρα δέ, ὅτι σοῦ ἡ κεφαλή ὑπέρ Χριστοῦ ἐτμήθη. Αὐτόν ἱκέτευε, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».
Ἀπό τό βιβλίο,
Ὁ μυστικός κόσμος τῶν Βυζαντινῶν εἰκόνων,
Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ


agios_ioannis
Ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἔχει καθοριστεῖ νὰ ἑορτάζουμε κατὰ τὴν ἑπομένη ἡμέρα τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, τὴ Σύναξη τοῦ Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ἀξιώθηκε νὰ βαπτίσει τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑπῆρξε ὁ Ὄρθρος ποὺ ἀνήγγειλε τὸν ἐρχομὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ὁ Ὄρθρος ποὺ προηγήθηκε τῆς ἀνατολῆς τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Ἔτσι τὸν ὀνομάζει ἕνας ὕμνος τῶν Θεοφανείων. «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Ὁμιλεῖ τὸ στόμα τοῦ Ἀσκητοῦ. Ὁ χαρισματικὸς ἄνθρωπος ποὺ ἀναδείχθηκε «μείζων ἐν γεννητοὶς γυναικών».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει προδρομικὰ μέσα στὴν ἔρημο τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ξαναθυμίζει τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ Ἠσαΐου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Μάρκος, ποὺ βεβαίως ἀναφέρονται στὸ μεγάλο ἐρημίτη τοῦ Ἰορδάνη. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κηρύσσει, μὲ πέντε βαρυσήμαντες λέξεις, ὅτι θὰ διδάξει ἀργότερα ὁ Ἰησοῦς: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Λίγες σὲ ἀριθμὸ οἱ λέξεις του, ἀλλὰ βαριὲς σὲ δύναμη μαρτυρίας.

Ὁ ἄγγελος τῆς ἐρήμου προετοιμάζει τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου καὶ κηρύσσει συνοπτικὰ τὶς διαστάσεις τοῦ λυτρωτικοῦ Του ἔργου. Τὸ προδρομικὸ αὐτὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη καθαγιάζεται καὶ ἐπικυρώνεται ἀπὸ τὸν ἓν Τριάδι Θεὸ στὸ γεγονὸς τῆς βαπτίσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς ἦταν ἀναμφίβολα μία ἀσκητικὴ φυσιογνωμία, «εἶχε τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερμάτινην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, ἡ δὲ τροφὴ αὐτοῦ ἣν ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον».

Αὐτὸ σημαίνει πὼς ὁ Ἰωάννης ἦταν συγχρόνως καὶ πρόδρομος, ἀλλὰ καὶ ὑπόσχεση ὅλων τῶν Ἁγίων Ἀσκητῶν τῆς χριστιανικῆς ἐρήμου. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ ὅτι τὸ βασικὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη ἦταν νὰ ἀφυπνήσει τὶς συνειδήσεις τῶν ἀκουόντων τὸ κήρυγμά του καὶ ὄχι νὰ θωπεύσει τὰ αὐτιά τους.

Τὸ κήρυγμά του, κήρυγμα μετανοίας, σκόπευε στὴν συνειδητοποίηση καὶ ἐξαγόρευση τῆς ἐνοχῆς τους, τῶν ἁμαρτιῶν τους. «Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πάσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμίται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῶ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τᾶς ἁμαρτίας αὐτῶν». Ἡ ἁμαρτία, ἡ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου τῆς ἐρήμου, εἶναι ἡ ἴδια ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ βοηθάει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀναγνωρίσει στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τὸν Μεσσία μέσα στὴν ξερὴ καὶ ἄνυδρη ἔρημο τοῦ παρόντος κόσμου.

Ἡ Ἐκκλησία μας καλεῖ στὴν σημερινὴ ἑορτὴ νὰ ἀκούσουμε τὴν «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ…» καὶ νὰ προετοιμάσουμε ὅλοι μας «τὴν ὁδὸν Κυρίου», γιὰ νὰ ἐξανθήσει ἡ ἔρημος ποὺ ζοῦμε καὶ λέγεται σύγχρονη κοινωνία καὶ ὁ καθένας μας νὰ βιώσει τὸ βαθύτερο καὶ πολυδύναμο νόημά της μὲ τὸ «ἀπελθείν» ὄχι σὲ τόπο ἔρημο, ἔξω τοῦ κόσμου, ἀλλὰ «ἀπελθεὶν εἰς ἐρημίαν τῶν παθῶν του».

Ὅμως, τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑορτάζουμε καὶ τὸ γεγονὸς τῆς μεταφορᾶς στὴν Κωνσταντινούπολη τῆς τιμίας Χειρὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ποὺ ἔγινε κατὰ τὸν ἀκόλουθο τρόπο: Ὅταν ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μετέβη στὴν πόλη Σεβαστή, στὴν ὁποία εἶχε ἐνταφιαστεῖ τὸ τίμιο λείψανο τοῦ Προδρόμου, παρέλαβε ἀπὸ τὸν τάφο τὴν δεξιὰ Χείρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου καὶ τὴν μετέφερε στὴν Ἀντιόχεια. Δία τῆς δεξιᾶς Χειρὸς τοῦ Προδρόμου γίνονταν στὴν Ἀντιόχεια πολλὰ θαύματα. Λέγεται μάλιστα ὅτι κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ Ἐπίσκοπος ἀνύψωνε καὶ τὴν τίμια Χείρα. Τὴν ὥρα τῆς ἀνυψώσεως ἄλλοτε ἐκτεινόταν καὶ ἄλλοτε συστελλόταν. Μὲ τὴν ἔκτασή της δήλωνε εὐφορία καρπῶν, ἐνῶ μὲ τὴν συστολὴ τῆς δήλωνε ἀνέχεια καὶ φτώχεια.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ πολλοὶ αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὴν πάρουν καί, κυρίως, οἱ Κωνσταντῖνος καὶ Ρωμανὸς οἱ Πορφυρογέννητοι. Ἔτσι λοιπόν, κατὰ τὴν περίοδο ποὺ διετέλεσαν αὐτοκράτορες αὐτοὶ οἱ δυό, κάποιος Διάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀντιοχέων, Ἰὼβ ὀνομαζόμενος, ἕνα βράδυ, ποὺ κατὰ τὴν παράδοση οἱ χριστιανοὶ ἐτελοῦσαν τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ, ἅρπαξε τὴν Ἁγία Χείρα τοῦ Προδρόμου καὶ τὴν μετέφερε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ὁ φιλόχριστος αὐτοκράτορας, ἀφοῦ τὴν ἀσπάστηκε μὲ πολὺ σεβασμό, τὴν τοποθέτησε στὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα. Ἡ σύναξη τῶν πιστῶν, σὲ ἀνάμνηση τοῦ γεγονότος τῆς μετακομιδῆς τῆς τιμίας Χείρας τοῦ Προδρόμου στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐτελεῖτο στὴν περιοχὴ τοῦ Φορακίου (ἢ Σφωρακίου).

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι, κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω, καὶ τοὶς ἐν ᾍδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλάγιος β’.
Τὴν σωματικήν σου παρουσίαν δεδοικώς, ὁ Ἰορδάνης φόβῳ ὑπεστρέφετο· τὴν προφητικὴν δὲ λειτουργίαν ἐκπληρῶν, ὁ  Ἰωάννης τρόμῳ ὑπεστέλλετο· τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις ἐξεπλήττοντο, ὁρῶσαί σε ἐν ῥείθροις σαρκὶ βαπτιζόμενον· καὶ πάντες οἱ ἐν τῷ σκότει κατηυγάζοντο, ἀνυμνοῦντές σε τὸν φανέντα, καὶ φωτίσαντα τὰ πάντα.

Μεγαλυνάριον.
Χειρί σου βαπτίσας, ὦ Βαπτιστά, τὸν διὰ θαλάσσης, ἀγαγόντα τὸν Ἰσραήλ, Προφητῶν ἁπάντων, ὑπέρτερος ἐδείχθης· διὸ ἀνευφημοῦμεν τὴν θείαν χάριν σου.

Σύναξις Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού 07/01/2012 Το Ευαγγέλιο Κατά Ιωάννην (α΄ 29-34)


agios_ioannis


Τῷ καιρῷ εκείνω, βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον· ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων.
Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν. Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Απόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό εκείνο, βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν νὰ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει, «Νά ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ σηκώνει τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Αὐτὸς εἶναι διὰ τὸν ὁποῖον ἐγὼ εἶπα, «Ὕστερα ἀπὸ ἐμὲ ἔρχεται κάποιος, ποὺ εἶναι ἀνώτερός μου, διότι ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ ἐμέ». Καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος δὲν τὸν ἤξερα, ἀλλὰ διὰ νὰ γίνῃ φανερὸς εἰς τὸν Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθα ἐγὼ νὰ βαπτίζω μὲ νερό».
Καὶ ὁ Ἰωάννης ἔδωσε μαρτυρίαν, καὶ εἶπε, «Εἶδα τὸ Πνεῦμα νὰ κατεβαίνῃ σὰν περιστερὰ ἀπὸ τὸν οὐρανόν καὶ ἔμεινε ἐπάνω του. Ἐγὼ δὲν τὸν ἤξερα, ἀλλ’ ἐκεῖνος ποὺ μὲ ἔστειλε νὰ βαπτίζω μὲ νερό, ἐκεῖνος μοῦ εἶπε, «Εἰς ὅποιον θὰ ἰδῇς νὰ κατεβαίνῃ τὸ Πνεῦμα καὶ νὰ μένῃ ἐπάνω του, αὐτὸς εἶναι ποὺ βαπτίζει μὲ Πνεῦμα Ἅγιον». Καὶ ἐγὼ εἶδα καὶ ἐμαρτύρησα ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ».


 πηγή

Κυριακή, Ιανουαρίου 06, 2013

Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος του Κυρίου- Γεώργιος Πατρώνος


1. Σκιαγράφηση της προσωπικότητας του Βαπτιστή
Οι Ευαγγελιστές Μάρκος και Ιωάννης, εκφραστές δύο διαφορετικών παραδόσεων, της συνοπτικής και της ιωάννειας, προτάσσουν στα Ευαγγέλια και τις διηγήσεις τους για την ιστορία της ζωής και της δημόσιας δράσης του Ιησού, τη συνάντησή του με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή (Μάρκ1,2-6· Ιωάν1,19-23). Αλλά και οι άλλοι δύο Ευαγγελιστές, Ματθαίος και Λουκάς, αναφέρονται με έμφαση στο πρόσωπο του Ιωάννη του Βαπτιστή και τον τοποθετούν ως γέφυρα για τη μετάβαση από την παιδική ηλικία του Ιησού στη δημόσια δράση του, ύστερα από τη γνωστή συνάντηση των δύο ανδρών και την πραγματοποίηση της βάπτισης στα νερά του Ιορδάνη (Ματθ3,1-6· Λουκ3,1-6).
Είναι ενδεικτικό, επίσης, ότι για την κατανόηση του προσώπου του Ιωάννη και τη σημασία του ρόλου του στην όλη υπόθεση της προπαρασκευής για την έλευση του Μεσσία Χριστού, οι τέσσερις Ευαγγελιστές αναφέρουν πολλά στοιχεία όχι μόνο για τη συνάντηση Ιησού και Ιωάννη, αλλά και για τη θαυμαστή γέννηση του δευτέρου, τον ασκητικό τρόπο ζωής του, το μεσσιανικό κήρυγμά του, το μαρτυρικό θάνατο και την εν γένει προσωπικότητά του. Ο Ιωάννης ήταν, πράγματι, μια ηγετική φυσιογνωμία με τεράστια πνευματική απήχηση στους ανθρώπους της εποχής του.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας ομιλεί, ακόμη, για την «προκαθορισμένη» μορφή της αποστολής του Ιωάννη «εκ κοιλίας μητρός» και για τα χρόνια της προετοιμασίας και προπαρασκευής του προς επίτευξη αυτού του σκοπού, όπως αναδειχθεί ένας αληθινός «πρόδρομος» του Χριστού. Γι’ αυτόν είχε προαναγγείλει ο Άγγελος πριν τη γέννησή του, ότι «έσται μέγας ενώπιον του Κυρίου» (Λουκ1,15). Ο ίδιος δε, όπως υπονοείται στα κείμενα, από μικρό παιδί είχε οδηγηθεί «εν ταις ερήμοις» και εκεί με την πάροδο του χρόνου «ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι» (Λουκ1,80). Στην έρημο ο Ιωάννης έμεινε «έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ» (Λουκ1,80) και μετά εξήλθε ως «προφήτης Υψίστου» στην περιοχή του Ιορδάνη, με σκοπό να κηρύξει μετάνοια και «ετοιμάσαι οδούς Κυρίου» (Λουκ1,76). Θαυμάσια, επομένως, γεγονότα συνόδευσαν τον Ιωάννη από την πρώτη στιγμή της σύλληψης και γέννησής του ως την τελευταία του μαρτυρικού θανάτου του, όπως θα δούμε και πιο κάτω.
Η μητέρα του Ιωάννη, η Ελισάβετ, που ήταν και συγγενής της Παρθένου Μαρίας, όπως είδαμε στο πέμπτο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού, «συνείληφεν υιόν εν γήρει αυτής» κατά θαυμαστό τρόπο (Λουκ1,36). Κατά τη συνάντηση δε εκείνη των δύο εγκύων γυναικών, όπως γράφει το κείμενο, «εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» και η Ελισάβετ «επλήσθη Πνεύματος αγίου» και απεκάλυψε μετά τον ασπασμό, ότι η Μαρία θα γίνει με την κύηση και γέννηση «η μήτηρ του Κυρίου» (Λουκ1,4344). Από την άλλη πλευρά ο πατέρας του Ιωάννη, ο Ζαχαρίας, ιερέας του Ναού την περίοδο εκείνη, βεβαιώνεται ύστερα από οραματική εμπειρία, ότι η γέννηση του υιού του θα πραγματοποιηθεί κάτω από θαυμαστές συνθήκες και «χειρ Κυρίου» θα τον συνοδεύει συνεχώς για να φέρει σε πέρας την υψηλή αποστολή του. Το όνομα δε Ιωάννης που θα πάρει, και η όλη μετέπειτα ζωή του θα είναι μια αληθινή μαρτυρία αυτής ακριβώς της θαυμαστής κλήσης του (Λουκ1, 60 εξ.).
Αυτός, λοιπόν, ο Ιωάννης, η μετέπειτα «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», σύντομα θα αναδειχθεί ένα είδος «ενσάρκου Αγγέλου» και προδρόμου για να ετοιμάσει «την οδόν Κυρίου» (πρβλ. Ησ40, 3) και «ίνα μαρτυρήση περί του φωτός» (Ιωάν1,7). Χαρακτηριστικό της «προδρομικότητάς» του αυτής θα είναι το κήρυγμα μετανοίας και το βάπτισμα ύδατος «εις άφεσιν αμαρτιών», σύμφωνα και με πρόρρηση του Ησαΐα, που λέει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Λουκ3, 3-4· Ησ40, 3-5). Με αποκορύφωση στο τέλος την ίδια τη βάπτιση του Ιησού Χριστού.
 Η εμφάνιση του Βαπτιστή ήταν ασκητική και η ζωή του εντελώς λιτή, αφού, «το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού· η δε τροφή αυτού ην ακρίδες και μέλι άγριον» (Μαθτθ3,4). Επί πλέον διέθετε τεράστια πνευματική αίγλη και επιρροή, καθ’ όσον «εξεπορεύετο προς αυτόν πάσα η Ιουδαία χώρα και οι Ιεροσολυμίται πάντες εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη ποταμώ υπ’ αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών» (Μάρκ1, 5). Όλα αυτά, καθώς και η γενικότερη χαρισματική του φύση, κατέστησαν τον Ιωάννη τη μεγαλύτερη θρησκευτική και πνευματική προσωπικότητα της εποχής του. Αυτόν τον ειδικά απεσταλμένο άνθρωπο του Θεού σεβάστηκαν βαθύτατα οι δίκαιοι και οι ταπεινοί του Ισραήλ, ταυτόχρονα όμως η παρουσία του προκαλούσε φόβο και τρόμο στους άδικους και μοιχούς.
Βέβαια, ο ασκητικός και «μοναχικός» τρόπος ζωής του Προδρόμου, που για τον Ιουδαϊσμό δεν ήταν ποτέ κάτι το συνηθισμένο και αποδεκτό, ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή του Ιησού που κυριαρχούσε ο φαρισαϊσμός και η θρησκευτική υποκρισία, ήταν φυσικό να δημιουργήσει σε πολλούς διάφορα προβλήματα και αντιδράσεις. Ακόμη και σήμερα, αυτό το γεγονός της ασκητικότητας του Ιωάννη, έγινε αιτία να διατυπωθεί από πολλούς μελετητές της Καινής Διαθήκης η άποψη, πως πιθανώς ο Βαπτιστής να είχε κάποια άμεση σχέση και κοινωνία με τις εσχατολογικές κοινότητες των Εσσαίων της εποχής εκείνης, αφού και εκείνοι ζούσαν στην έρημο, όπως γνωρίζουμε, άγαμοι και ασκητικοί, κατά τρόπο μοναστικό και κοινοβιακό. Ανεξάρτητα, όμως, από το αν κάποτε είχε και πόση σχέση μπορεί να είχε με τις εσσαϊκές κοινότητες του Κουμράν, φαίνεται ότι ο Ιωάννης την εποχή της συνάντησής του με τον Ιησού ήταν εντελώς ελεύθερος από τέτοιους συσχετισμούς και ανεξάρτητος, με δικούς του μαθητές και οπαδούς.
Ο απόλυτα προσωπικός τρόπος ζωής του και η μορφή προετοιμασίας και δράσης του, θυμίζουν τους μεγάλους προφήτες του παρελθόντος.
2.  Η αποστολή του Βαπτιστή
     Ο Ιωάννης μέσα από τα κείμενα των Ευαγγελίων παρουσιάζεται ως ο μοναδικός «προφήτης» και «πρόδρομος» που στέλνεται από το Θεό, για να ετοιμάσει πνευματικά το λαό εν όψει της επικείμενης έλευσης του Μεσσία. Στο Δ΄ Ευαγγέλιο τονίζεται με έμφαση αυτή ακριβώς η προδρομική ιδιότητα και αποδοχή του Ιωάννη: «Εγένετο άνθρωπος, απεσταλμένος παρά Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης· ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν, ίνα μαρτυρήση περί του φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσιν δι’ αυτού. Ουκ ην εκείνος το φως, αλλ’ ίνα μαρτυρήση περί του φωτός» (Ιωάν1,6-8). Ο ίδιος, εξάλλου, ο Βαπτιστής θα πει αργότερα για τον εαυτό του, όταν κάποτε ρωτήθηκε σχετικά, ότι «εγώ ουκ ειμί ο Χριστός», αλλ’ ούτε και ο Ηλίας, ή «ο Προφήτης», που περίμεναν οι Ιουδαίοι να έρθει ειδικά γι’ αυτό το σκοπό στον κόσμο (βλ. Δευτερ.18,15). Ο ίδιος είχε την αίσθηση πως ήταν απλώς η «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», υπενθυμίζοντας με τους λόγους του και τα κηρύγματά του αυτά που οι μεγάλοι προφήτες και ιδιαίτερα ο  Ησαΐας προανήγγειλαν γι’ αυτόν και την αποστολή του (βλ. Ησ.40, 3).
Αλλά και ο Ιησούς κάποτε είχε πει κάτι παρόμοιο, δημόσια μάλιστα προς το λαό, για τον Βαπτιστή και την αποστολή του: «τί εξήλ­θατε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; αλλά τί εξήλθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ιματίοις ημφιεσμένον; ιδού οι τα μαλακά φορούντες εν τοις οίκοις των βασιλέων εισίν. Αλλά τί εξέλθατε ιδείν; ναι λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου, ούτος γαρ έστι περί ου γέγραπται· ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την όδόν σου έμπροσθέν σου. Αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάν­νου του βαπτιστού» (Ματθ11, 7-11).
Ο όρος «μείζων» δεν αναφέρεται εδώ, πιστεύουμε, στην προσωπική αγιότητα ή ακεραιότητα του χαρακτήρα του Ιωάννη και ούτε θέλει να φανερώσει κάποια ηθικής φύσεως ιδιότητα, αλλά σχετίζεται άμεσα με την υψηλή αποστολή και κλήση του να υπηρετήσει στο αιώνιο σωτηριολογικό σχέδιο του Θεού. Από κάποια άλλη άποψη, αν μπορούσε να δει τα πράγματα κανείς, θα έλεγε ότι και «ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών μείζων αυτού έστιν» (Ματθ11,11). Αυτό το μοναδικό προνόμιο, να δει με τα σωματικά του μάτια το Μεσσία και να γίνει Πρόδρομος και Βαπτιστής του, το είχε μόνο ο Ιωάννης από όλους τους μεγάλους προφήτες του παρελθόντος. Και από αυτής της απόψεως, πράγματι, ο Ιωάννης ήταν ο «μέγιστος των προφητών», έστω και αν ο «ελάχιστος» της βασιλείας θα είναι «μείζων αυτού».
Υπ’ αυτή την προοπτική, ο Ιωάννης κατανοείται ως προφήτης μοναδικός αλλά και «οριακός» ταυτόχρονα, γιατί με την παρουσία του και την αποστολή του διακρίνει αλλά και συνδέει τον κόσμο της Παλαιάς με τον κόσμο της Καινής Διαθήκης. Συνδέει δηλαδή την προφητική «γνώση» με την ιστορική εμπειρία, την προσδοκία του παρελθόντος με την εκπλήρωση του παρόντος. Στον Ιωάννη και με τον Ιωάννη γίνεται η μεγάλη μετάβαση από το παλαιό στο νέο και από το πριν στο τώρα. ΟΙωάννης είναι ο «μέγιστος» του παλαιού κόσμου αλλά και ο «ελάχιστος» του νέου (βλ. Ματθ11, 11).
Είναι η πιο μεγάλη αλλά ταυτόχρονα και η πιο «τραγική» φυσιογνωμία της ιστορίας της Καινής Διαθήκης. Στη δική του προσωπική ιστορία παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά και τόσο έντονα το εσωτερικό δράμα του πνευματικού ανθρώπου. Ο  Ιωάννης έδωσε μια «εικόνα» και τον «τύπο» αυτού του δράματος. Στη ζωή του φάνηκε κατά δραματικό τρόπο η ανάγκη μιας αποφασιστικής «διάβασης» από την απλή ανθρώπινη και ιστορική γνώση «περί του Ιησού» στην αναγνώρισή του ως «Χριστού και Κυρίου». Αυτό σήμαινε για τον Ιωάννη αποδοχή και αναγνώριση, ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας ήταν «υιός της Μαρίας» αλλά ταυτόχρονα και «Υιός του Θεού».
(Γεωργίου Π. Πατρώνου, «Η ιστορική πορεία του Ιησού», εκδ. Δόμος, σ. 211-215)

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Προφήτης: “Ελάλουν κατά βασιλέων εν τοις μαρτυρίοις σου και ουκ ησχυνόμην”


Ο βίος του είναι μία σπουδή στην αλαζονεία της εξουσίας, στον ιερό θυμό, και στην ψυχοσωματική καθαρτική και θεωτική δύναμη του Πνεύματος.
1)Τρεφόταν με ακρίδες και μέλι άγριο , παρόμοια με τους Κλέφτες της ρωμαΐικής μας θεοκεντρικής αναρχίας, αυτό ήταν το τίμημα της Ελευθερίας τους. Ήταν έτσι ο πρώτος μοναχός. Αυτό δε καθώς ο μοναχισμός προ Χριστού θεωρείται ανύπαρκτος, ίσως ανέφικτος, και όταν υπήρχε(Ρηχαβίτες, λ.χ.) λειτουργούσε ως διαμαρτυρία στον τρυφηλό βίο ορισμένων στο Ισραήλ.
2) Το κήρυγμά του υπήρξε αρκετά αυστηρό, αν δούμε π.χ. τους χαρακτηρισμούς του προς τους Φαρισαίους και άλλους. Είναι, θα λέγαμε, σε ύφος Προφητών Παλαιάς Διαθήκης με φράσεις σκληρότατες και θυμίζει και τον Χρυσόστομο. Κάποιοι σκανδαλίσθηκαν από αυτό. Όμως, πρέπει να πούμε, ότι αυτός ο ιερός θυμός δεν ακυρώνει την σύνολη αγιοπνευματική καθαρότητα των ανδρών, αφού ο Χρυσόστομος από την μία υπήρξε άτεγκτος και άκρως ελευθεροστόμος ελεγκτής πάντων(βλ.“Άρπαξ(=καπιταλιστής κτλ., σε σημερινή μορφή) ει; Ου σιγώ”.) και από την άλλη ήταν τρυφερότατος, γλυκύτατος, γεμάτος με μία αγάπη αυτοθυσιαστική που ήταν κατάφορτη με κατάνυξη.
3)Τρίτον, δοκίμασε την αυθαιρεσία και κακία της εξουσίας στο πρόσωπο του Ηρώδη. Τον ήλεγχε εξακολουθητικά για τις πονηριές του και για αυτό, εν τέλει, τον καρατόμησε όπως τον… Σαιν -Ζυστ. Παρόμοιες καταστάσεις βίωσαν πάρα πολλοί Άγιοι, ιδιαίτερα στα χρόνια της τυραννίας του Imperium Romanum(ι.Χρυσόστομος), όπως, παρακάτω, η εικονιζόμενη Αγία, Οσ. Ξένη.
Άραγε έχουμε την παρρησία να τους μοιάσουμε κατά τι; Μην ξεχνάμε, ότι ο Μέγας Βασίλειος στον τομέα της παρρησίαςθαυμάζει τον “αναρχικό”(ο Ραφαηλίδης τον αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχαίου τέτοιου) Διογένη τον λεγόμενοΚυνικό……

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...