ἀληθὴς νηστεία

Ἰωὴλ Φραγκάκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

"Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθῶν αὐτῶν"

Ὅ,τι κερδίζουμε καὶ κατορθώνουμε στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἠθική μας τελείωση, εἶναι θησαυρὸς ἀσύλητος καὶ μάλιστα προσωπικός, ἀναφαίρετος θησαυρός. Δὲν εἶναι τὰ "περὶ ἡμᾶς", ἀλλὰ "ἡμεῖς", οὐδὲ κἄν τὸ σῶμα καὶ οἱ αἰσθήσεις, ἀλλ’ ἡ ψυχή μας, ἡ πνευματικὴ ἐντὸς μας ἀξία, ἡ ὕπαρξή μας. Ἀφοῦ, λοιπόν, ὁ ἀγώνας ποὺ κάνουμε εἶναι γιὰ νὰ ζήσουμε πνευματικά, ὀφείλουμε νὰ τὸν κάνουμε σωστά. π.χ. λέγει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὴ νηστεία, νὰ τὴν κάνουμε μὲ σωστὸ τρόπο, γιατί ὅσοι νηστεύουν λάθος "ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν" (Ματθ. 6,16). Σήμερα πρὸ τῶν πυλῶν τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς θὰ θέλαμε νὰ δείξουμε κάποιες καταστάσεις ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσει ἡ νηστεία καὶ μᾶς ἀφαιροῦν τὸν πνευματικὸ μισθό.


Προυποθέσεις τῆς νηστείας

Πρῶτα πρῶτα ὑπάρχει μία λανθασμένη ἀντίληψη γιὰ τὸ θεσμὸ τῆς νηστείας. Ἡ νηστεία δὲν εἶναι μόνο ἀποχὴ ἀπὸ ὁρισμένες τροφές, ἀλλ’ εἶναι καὶ ταπείνωση, μετάνοια καὶ ἐσωτερικὴ συντριβή. Ὄχι μόνον σωματικὴ κάθαρση μὲ λιτὴ δίαιτα, μὰ καὶ ἐσωτερικὸς πνευματικὸς ἀνακαινισμός. Βεβαίως ἡ πρώτη ἐντολὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς εἶναι ἐντολὴ νηστείας, ἀπὸ συγκεκριμένη τροφὴ καὶ ἡ παράβασή της ἔφερε τὴν ἔξωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Ὁ Μωυσῆς, ὁ Κύριος, ὁ Παῦλος καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας νήστευαν. Ἡ νηστεία εἶναι τὸ μέσον κι ὄχι ὁ σκοπός. Ὁ σκοπὸς εἶναι ἡ ἐγκράτεια καὶ ἡ πνευματικὴ καλλιέργεια τοῦ ἀνθρώπου κι ὄχι ἡ αὐτοδικαίωση. Πολλοὶ πιστεύουν πὼς εἶναι ἡ πρώτη ἀρετὴ κι ἄλλοι φρονοῦν πὼς εἶναι ἕνας παρεξηγημένος θεσμός, ποὺ εἶναι ἄχρηστος γιὰ τὴν ἐποχή μας. Πολλοὶ μάλιστα τὴν εἰρωνεύονται καὶ τὴν ἐμπαίζουν. Δὲν ἐξισώνεται ἡ νηστεία μὲ τὴ δίαιτα, ποὺ εἶναι δύο διαφορετικὲς καταστάσεις.

Ἡ νηστεία πρέπει νὰ γίνεται μὲ ἀγαθὴ διάθεση κι ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ κι ὄχι γιὰ νὰ "φανῶμεν τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες" (ὅπ.π.). Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει πὼς ἐμεῖς πολλὲς φορὲς ξεπεράσαμε καὶ τοὺς ὑποκριτές. Γνωρίζω, λέγει ὁ ἅγιος, πολλοὺς ποὺ δὲ νηστεύουν, κι ἄλλους ποὺ ἐπιδεικνύονται μὲ τὴν ἄσκηση τῆς νηστείας. Ἐπίσης ξέρω κι ἀνθρώπους ποὺ ἐνῶ δὲ νηστεύουν "τὰ τῶν νηστευόντων προσωπεῖα περίκεινται", ντύνονται δηλ. τὶς μάσκες τῶν νηστευτῶν. Ὑπάρχουν κι ἄλλοι ἀκόμη πιὸ ἀσυνεπεῖς, ποὺ ἐνῶ δὲ νηστεύουν, διδάσκουν τοὺς ἄλλους γιὰ τὴ νηστεία. Ἡ ἀνθρωπαρέσκεια δὲν ἔχει θέση στὴ νηστεία. Κάνουμε νηστεία γιατί συμμετέχουμε στὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Ἀκόμη ἡ νηστεία μᾶς βοηθάει στὸν ἀγώνα ποὺ κάνουμε ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ διαβόλου. Ἡ δαιμονικὴ ἐνέργεια δὲν ἀποθρασύνεται στὸν καιρὸ τῆς νηστείας καὶ ἐπὶ πλέον "οἱ φύλακες τῆς ζωῆς ἡμῶν ἄγγελοι φιλοπονώτερον παραμένουσι τοῖς διὰ νηστείας τὴν ψυχὴν κεκαθαρμένοις", δηλ. οἱ φύλακες ἄγγελοί μας, λέγει ὁ Μ.Βασίλειος, μὲ καλύτερη διάθεση παραμένουν σὲ κείνους ποὺ καθαρίζουν τὴν ψυχή τους μὲ νηστεία. Ἀκόμη ὁ ἴδιος θὰ προσθέσει πὼς ἄγγελοι Θεοῦ καταγράφουν τοὺς νηστεύοντες "καθ’ ἑκάστην Ἐκκλησίαν". Μὲ τὴ νηστεία ἑλκυόυμε τὴ χάρη καὶ τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ. Τὸ γένος τῶν δαιμόνων δὲ σταματᾶ νὰ πειράζει τοὺς ἀνθρώπους καὶ δὲν ἐκδιώκεται "εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ" (Ματθ. 17,21).


Ἀπαραίτητη ἡ νηστεία

Τώρα ποὺ ἀχίζει τὸ στάδιο τῆς νηστείας κι ὁ νοῦς μας εἶναι στραμμένος στὸ Πάσχα, καλούμαστε νὰ νηστεύσουμε σωματικὰ καὶ ψυχικά." Λύε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας", γράφει ὁ Μ.Βασίλειος. Εἶναι ἡ νηστεία ἡ δεκάτη τοῦ χρόνου ποὺ ὀφείλουμε στὸ Θεό. Ἡ συστολὴ τοῦ ὕπνου, τῆς τροφῆς καὶ τῶν αἰσθήσεων συντρίβει τὴν καρδιὰ καὶ μᾶς κάνει νὰ πενθοῦμε γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας. Ἡ παράκληση τῶν πενθούντων εἶναι ἡ ζωντανὴ ἐπαφή μας μὲ τὸν Θεό. Τὶς ἡμέρες τῆς νηστείας πιθανῶς νὰ συναντήσουμε διάφορα ἐμπόδια, ὥστε νὰ μὴν πραγματοποιηθεῖ ἡ πνευματικὴ αὐτὴ ἄσκηση, ὅπως π.χ. ἀντεγκλήσεις μὲ τὸ περιβάλλον μας, μνησικακία ἀπὸ μέρους τῶν ἄλλων καὶ κακότητα. Μολύνονται οἱ ἡμέρες τῆς νηστείας μὲ τὰ πάθη μας. Ἂς μὴν πτοηθοῦμε. Ἂς ἀγαπήσουμε τὴ νηστεία καὶ τὴν ἐγκράτεια γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ περάσουμε μὲ εἰρήνη τὸ στάδιο τῆς Μ.

Σκορ Νέου Λυκείου: Γυμναστική – Θρησκευτικά: 6-3

Ας ξεκινήσουμε με το τι ισχύει σήμερα.

Η Γυμναστική είναι υποχρεωτικό μάθημα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και διδάσκεται συνολικά για 5 ώρες εβδομαδιαίως (2 στην Α΄, 2 στην Β΄, 1 στην Γ΄). Μάλιστα στο β΄ τετράμηνο μειώνεται στην Α΄ τάξη η Γυμναστική από 2 ώρες σε 1 (η άλλη ώρα δίνεται στο ΣΕΠ).

Τα Θρησκευτικά είναι μάθημα υποχρεωτικό σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και διδάσκεται συνολικά για 5 ώρες εβδομαδιαίως (2 στην Α΄, 2 στην Β, 1 στη Γ)

Στο σημερινό λύκειο λοιπόν το σκορ είναι ισόπαλο: Γυμναστική - Θρησκευτικά: 5-5

Στο Νέο Λύκειο τώρα...

Η Γυμναστική είναι υποχρεωτικό μάθημα σε όλες τις τάξεις του Νέου Λυκείου και διδάσκεται 2 ώρες εβδομαδιαίως και στις τρεις τάξεις. Συνολικά λοιπόν 6 ώρες υποχρεωτική Γυμναστική.

Τα Θρησκευτικά είναι υποχρεωτικό μάθημα για 2 ώρες στην Α΄ τάξη και για 1 στη Β΄ τάξη. Περιττό να σημειωθεί ότι οι 2 ώρες επιλεγόμενου μαθήματος στη Γ΄ τάξη ουσιαστικά δεν θα υπάρχουν αφού οι μαθητές θα επιλέγουν την «Εμβάθυνση» στα μαθήματα που θα δίνουν στις πανελλήνιες εξετάσεις. Συνολικά λοιπόν 3 ώρες υποχρεωτικά Θρησκευτικά στο Νέο Λύκειο.

Σκορ Νέου Λυκείου: Γυμναστική – Θρησκευτικά: 6-3
Και δύο εύλογα ερωτήματα:

1. Γιατί η Γυμναστική αυξάνεται στη Γ΄ Λυκείου από 1 ώρα σε 2 και τα Θρησκευτικά ουσιαστικά καταργούνται με τη μετατροπή τους σε επιλογής; Είναι σαν να πηγαίνει η 1 ώρα των Θρησκευτικών στη Γυμναστική. Εύκολη, δίκαιη και άμεση λύση για την Γ΄ Λυκείου η διατήρηση τουλάχιστον του μέχρι σήμερα καθεστώτος (1 ώρα Θρησκευτικά και 1 ώρα Γυμναστική).

2. Στη Β΄ Λυκείου γιατί ειδικά το μάθημα των Θρησκευτικών γίνεται μονόωρο ενώ όλα τα άλλα μαθήματα είναι τουλάχιστον δίωρα (και άνω); Αυτή η μία (1) ώρα είναι το «Λύκειο ουσίας» στο οποίο οι μαθητές «εμβαθύνουν» όπως δήλωσαν σήμερα τα στελέχη του Υπουργείου; Δίκαιο, απλό και λογικό αίτημα η δίωρη διδασκαλία των Θρησκευτικών στη Β΄ Λυκείου όπως προβλέπεται και για τα άλλα μαθήματα (Ιστορία, Βιολογία ή Επιστήμη υπολογιστών, Αρχές Οικονομίας και Διοίκησης, Φυσική Αγωγή).

Η μεταστροφή στην ορθοδοξία του Γάλλου φωτογράφου Gerard Gascuel

Ο φωτογράφος Gerard Gascuel ο οποίος εργάστηκε με τον Marcel Marceau και τον Salvador Dali και νυν ιερομόναχος Γεράσιμος διηγείται πως αποφάσισε να γίνει ορθόδοξος μοναχός
«Ήμουν 33 ετών όταν ο εκδότης μου με έστειλε στην Ελλάδα για να κάνω ένα ρεπορτάζ σχετικά με τη ζωή των αγιορειτών»
Τριγυρίζοντας στα διάφορα μοναστήρια βρέθηκε σ’ένα μοναστήρι όπου έχουν την αρχαία παράδοση να διατηρούν τα οστά των κεκοιμημένων μοναχών.
«Μπήκα σ’εκείνην την κρύπτη και από τη στιγμή εκείνη η ζωή μου χωρίστηκε σε ”πριν” και ”μετά”.Όταν γύρισα πίσω βρήκα έναν Έλληνα μοναχό και τον ρώτησα ποιός τελικά είναι ο σκοπός της ζωής.Τα αγγλικά του ήταν πολύ φτωχά…Ξαφνικά ο μοναχός άρχισε να ψάλλει»
Ο π.Γεράσιμος ξαναθυμάται τις στιγμές εκείνες.Σύμφωνα με τα λεγόμενά του τη στιγμή εκείνη πήρε την απόφαση να γίνει ορθόδοξος μοναχός.
«Πήρα την απόφαση σε λίγα δευτερόλεπτα.Γύρισα στη Γαλλία,παρέδωσα το ρεπορτάζ στο περιοδικό.πούλησα ότι ακίνητα είχα και έγινα μοναχός στο Άγιον Όρος.Έμεινα πολλά χρόνια στους Άγιους Τόπους στο μοναστήρι του Αγ.Σάββα.Εκεί συνάντησα τον πνευματικό μου πατέρα και κατάλαβα ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος»
Μπόρει να έγινε μοναχός αλλά είναι ακόμη και φωτογράφος.Τώρα ζει στο ορθόδοξο μοναστήρι της γαλλικής πόλης Cevennes.

ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ - Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

Πηγή: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

«Την ίδια προβιά φορούσε προηγουμένως ένα κριάρι· κι όμως κριάρι παρέμεινε!» (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

 

Στην εποχή μας το κενόδοξο ντύσιμο των ανθρώπων είναι φαινόμενο με ιδιαίτερη έξαρση. Αυτός που δεν έχει κάτι άλλο για να καμαρώσει, καυχιέται για το ντύσιμό του. Όμως ο άνθρωπος που έχει κάτι πολυτιμότερο από τα ρούχα για να καμαρώσει, δεν γίνεται υπερήφανος. Όπως το χρυσάφι δεν βρίσκεται στην επιφάνεια της γης, έτσι και η πνευματική αξία ενός ανθρώπου δεν προβάλλεται εξωτερικά. Λέγεται πως, κάποτε, κάποιος διακεκριμένος φιλόσοφος είδε ένα νέο άνδρα που καυχιόταν για την αμφίεσή του. Τον πλησίασε λοιπόν ο φιλόσοφος και του ψιθύρισε στ’ αυτί: «Την ίδια προβιά φορούσε προηγουμένως ένα κριάρι· κι όμως κριάρι παρέμεινε!». Το να είσαι χριστιανός και να καυχιέσαι για τα ρούχα σου είναι πιο παράλογο και απ’ το να είσαι αυτοκράτορας και να υπερηφανεύεσαι για τη σκόνη κάτω απ’ τα πόδια σου. Τον άγιο Αρσένιο, όσον καιρό ήταν ενδεδυμένος χρυσοποίκιλτη φορεσιά στη βασιλική αυλή, ουδείς τον αποκαλούσε Μεγάλο! Επονομάστηκε Μέγας μόνον όταν με αυταπάρνηση παραδόθηκε απολύτως στο θέλημα του Θεού  ντυμένος με κουρέλια.

(«Πρόλογος της Οχρίδας»-Ιανουάριος, εκδ. Άθως)

Περί των τεσσάρων ειδών κοινωνίας με τον Θεό στην Ορθόδοξη Εκκλησία

 

Πατέρες και αδελφοί,
Η ένωση και κοινωνία μας με τον Θεό σε γενικότερες γραμμές γίνεται με δύο τρόπους. Με την μυστική κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου και με την πνευματική κοινωνία. Ο δεύτερος τρόπος διαιρείται εν συνεχεία σε τρεις άλλους τρόπους. Γι’ αυτό, στον παρόντα λόγο θα σας ομιλήσω γι’ αυτούς τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κοινωνήσουμε και να ενωθούμε με τον Θεό, φέροντας μαρτυρίες από την θεία Γραφή και τις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων.
1. Η πρώτη και σπουδαιότερη κοινωνία μας με τον Χριστό γίνεται με την κοινωνία του Σώματος και του Αίματός Του.
Ένας χριστιανός που δεν πιστεύει ότι το φαινόμενο ψωμί και κρασί είναι αληθώς το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας, είναι ένας αιρετικός και ξένος προς την αληθινή πίστη του Χριστού, ο οποίος λέγει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (6,55)• «Η γαρ σαρξ μου αληθώς εστί βρώσις, και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις». Ενώ ο Απόστολος Παύλος μας λέγει τα εξής: «Το ποτήριον της ευλογίας ο ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του αίματος του Χριστού εστί; Τον άρτον ον κλώμεν, ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού εστίν;» (Α’ Κορ. 10,16). Όποιος λοιπόν κοινωνεί αναξίως, γίνεται ένοχος, όπως λέγει ο ίδιος ο Απόστολος· «ος αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και του αίματος του Κυρίου» (Α’ Κορ. 11,27).
Ο χριστιανός όμως που κοινωνεί με φόβο, ευλάβεια και προετοιμασία, αξιώνεται αναρίθμητων δωρεών, στις οποίες οι σπουδαιότερες είναι οι εξής:
α) Ενώνεται με τον Χριστό κατά χάριν, διότι όπως λέγει το χωρίο: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιωάν. 6,56)
β) Συμμετέχει στην αιώνιο ζωή, όπως λέγει το χωρίο: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον (Ιωάν. 6,54).
γ) Θα αναστηθεί την ημέρα της κρίσεως, όπως λέγει το χωρίο: «Και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»
δ) Δημιουργεί κατοικία ο Χριστός μέσα στην καρδιά μας, όπως λέγουν τα χωρία: «κατοικήσαι τον Χριστόν διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Έφεσ. 3,17) και «εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι εγώ εν τω πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν. 14,20).
ε) Όποιος κοινωνεί τον Χριστό έχει Αυτόν ζώντα μέσα του «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20), και «τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, μέχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!».
στ) Προοδεύει και αυξάνεται στα πνευματικά έργα, κατά το χωρίο: «αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ος έστιν η κεφαλή, ο Χριστός» (Εφεσ. 4,15).
ζ) Καθαρίζει από αμαρτίες, αγιάζει, φωτίζει και χαρίζει την αιώνια ζωή.
η) Επιφέρει τον αγιασμό σώματος και ψυχής, εκδιώκει τις φαντασίες και καθαρίζει από τα πάθη, δίνει παρρησία προς τον Θεό, φωτισμό και ενίσχυση για την αύξηση των αρετών και την τελειότητα (6η ευχή Θ. Μεταλήψεως του αγίου Βασιλείου).
θ) Επιφέρει πνευματική χαρά, υγεία σώματος και ψυχής, κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας.
Αυτοί και άλλοι πολλοί ακόμη είναι οι πνευματικοί καρποί τους οποίους αποκτά ο πιστός που προσέρχεται συχνά και με καλή προετοιμασία στην Θεία Ευχαριστία. Αυτός που δεν προσέρχεται σ’ αυτό το Μυστήριο, ποτέ δεν θα μπορέσει να προοδεύσει στην εργασία των αρετών, διότι δεν παραμένει μέσα στον Χριστό και Εκείνος μέσα του, καθώς λέγει και ο ίδιος: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. 15,4).
2) Ο δεύτερος τρόπος κοινωνίας και ενώσεως με τον Χριστό γίνεται με την προσευχή του Ιησού.
Κατά την οποία ο νους βυθίζεται στην καρδιά και εκεί λέγει συνεχώς το: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό».
α) Η προσευχή που γίνεται με τον νου στην καρδιά έχει μεγάλη σημασία, διότι ενώνεται η ψυχή μας με τον Ιησού Χριστό και δι’ Αυτού με τον Πατέρα, διότι η μόνη οδός που οδηγεί στην ένωση με τον Πατέρα είναι ο Χριστός, όπως λέγει ο Ίδιος: «ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι’ εμού» (Ιωάν. 14,6).
β) Η καρδιακή προσευχή προσφέρει την δυνατότητα στο Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει και εργασθεί στην καρδιά μας και να ενωθούμε εμείς με το Πνεύμα. Αυτή η ένωση με την ακατάπαυστη προσευχή ομοιάζει με την νύμφη που αγαπά πάρα πολύ τον Νυμφίο Χριστό και δεν θέλει ποτέ να αποχωρισθεί απ’ Αυτόν.
3) Ο τρίτος τρόπος κοινωνίας με τον Δημιουργό Θεό μας
γίνεται με την εφαρμογή των εντολών Του και την απόκτηση των αρετών.
α) Αυτή η συγκατοίκηση με τον Ιησού φανερώνεται στην Γραφή από τον Ίδιο, όταν λέγει: «Εάν τις αγαπά με τον λόγον μου τηρήσει και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρά αυτώ ποιήσωμεν» (Ιωάν. 14, 23), ενώ σε άλλο κεφάλαιο λέγει: «εάν τας εντολάς μου τηρήσητε μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη» (Ιωάν: 15,10).
β) Ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης λέγει ότι η ομοιότητα και ένωση μας με τον Θεό επιτελείται μόνο με την εφαρμογή των θείων εντολών (Λόγος περί σωτηριώδους γνώσεως).
γ) Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, όσον αφορά την ένωση μας με τον Θεό, λέγει: «Ο λόγος του Θεού και Πατρός ευρίσκεται μυστικά σε κάθε μία από τις εντολές Του, οπότε αυτός που δέχεται τον λόγο του Θεού δέχεται τον Θεό.
δ) Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ομιλώντας για την θέωση του ανθρώπου με την εφαρμογή των εντολών του Θεού, λέγει: «Οι εντολές του Θεού παρέχουν όχι μόνο την γνώσι, αλλά και την θέωση».
4. Ο τέταρτος τρόπος κοινωνίας με τον Χριστό,
γίνεται με την ακρόαση των λόγων του Θεού.
α) Περί αυτού μας ομιλεί η Καινή Διαθήκη: «πολλοί δε των ακουσάντων τον λόγον επίστευσαν, και εγενήθη ο αριθμός των ανδρών ωσεί χιλιάδες πέντε» (Πράξ. 4,4).
β) Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι: «η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Θεού» (Ρωμ. 10,17)
γ) Εάν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι η αληθινή βρώσις και πόσις, τότε ο λόγος του Κυρίου γενόμενος δεκτός από τους πιστούς γίνεται σ’ αυτούς «πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον (Ιωάν. 4,14) και «άρτος ζωής ο εκ του ουρανού καταβάς» (Ιωάν. 6,58), ενώ κατά τον άγιο Δαμασκηνό λέγεται μάννα της αφθαρσίας και μάννα το μυστικό.
Ο Απόστολος Παύλος διά της ακοής δέχθηκε τον λόγο του Θεού, όταν προσκλήθηκε με το θείο φως στον δρόμο προς Δαμασκό και φωνή άκουσε εξ ουρανού. Η Σαμαρείτιδα διά της ακοής λαμβάνει τον λόγο του Θεού, ενώ πάλι οι Σαμαρείτες πιστεύουν και βαπτίζονται από το κήρυγμα του Αποστόλου Φιλίππου (Πράξ. 8,5 6,12) και λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα (Πράξ. 8,14,18).
Πατέρες και αδελφοί, σας έφερα μερικές από τις σπουδαιότερες μαρτυρίες της Γραφής και των Αγίων Πατέρων, οι οποίες θα μας βοηθούν στην πορεία μας για μία ακατάπαυστη ένωση με τον Νυμφίο Χριστό. Ο ιδιαίτερος και αγιότερος τόπος, όπου επιτυγχάνεται αυτή η πολύτροπος κοινωνία μας με τον Χριστό είναι η Εκκλησία μας. Εκεί όλοι οι πιστοί μας, ερχόμενοι με ευλάβεια και πίστη στις ιερές ακολουθίες, ευρίσκονται σε μία ατμόσφαιρα μυστική και κοινωνούν με τον νου, την καρδιά, την προσευχή και την συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία των δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Προπαντός η λειτουργική θυσία είναι η τέλεια έκφραση της ενώσεως με τον Κύριο μας. Η μνημόνευση ονομάτων των χριστιανών στην Προσκομιδή, και όταν αυτοί είναι μεν αμαρτωλοί αλλά μετανοημένοι, δίνει την ευλογία της κοινωνίας αοράτως των ψυχών με τον Σαρκωθέντα και Αναστάντα Κύριο, ο Οποίος παρέχει ενίοτε και την σωματική των θεραπεία.
Είθε το έλεος και οι οικτιρμοί του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο Λόγος του Θεού να έλθει και κατασκηνώσει μέσα μας με τους ανωτέρω τέσσερις τρόπους που συνοπτικά αναφέραμε.

ἡ έξομολόγηση τοῦ Φλωράκη!

Πόλεμοι, Πείνες, Αρρώστιες, Σεισμοί....... ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Πόλεμοι, Πείνες, Αρρώστιες, Σεισμοί....... ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Οι πόλεμοι, οι πείνες, οι επιδημίες και οι σεισμοί κατά τόπους κατονομάζονται από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό ως σημάδια που θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας (βλ. Ματθ. ΚΔ΄6-8, Λουκ. ΚΑ΄ 9-11). Προσέχουμε ότι ενώ πρόκειται για φαινόμενα που επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας, όμως ο Κύριος τα αναφέρει ως σημεία της εσχάτης εποχής, επισημαίνοντας ότι όλα αυτά θα αποτελούν «αρχή των ωδίνων», δηλαδή αρχή των πόνων του τοκετού, την αρχή του τέλους όπως θα λέγαμε. «Ωδίνες» ονομάζονται οι πόνοι της εγκύου, που αυξάνονται σε συχνότητα και ένταση και οδηγούν στη γέννα. Πρόκειται λοιπόν για πολέμους, πείνες, αρρώστειες, σεισμούς και θεομηνίες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αποτελούν την αρχή γεγονότων που θα κλιμακώνονται για να οδηγήσουν στην εμφάνιση του Αντιχρίστου, του «γιου της απωλείας» (Β΄Θεσ. Β΄3) και «βδελύγματος της ερημώσεως» (Ματθ. ΚΔ΄15) που θα γεννήσει ο αμαρτωλός κόσμος.

«Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων· οράτε μη θροείσθε· δεί γαρ πάντα γενέσθαι, αλλ΄ ούπω εστί το τέλος. εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους·  πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων» (Ματθ. ΚΔ΄ 6-8).

«Όταν δε ακούσητε πολέμους και ακαταστασίας, μη πτοηθήτε· δει γαρ ταύτα γενέσθαι πρώτον, αλλ΄ ουκ ευθέως το τέλος. τότε έλεγεν αυτοίς· εγερθήσεται έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους και λιμοί και λοιμοί έσονται, φόβητρά τε και σημεία απ΄ουρανού μεγάλα έσται» (Λουκ. ΚΑ΄9-11).

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΛΕΜΩΝ & ΤΑΡΑΧΩΝ

Η επανάληψη «ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων» φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί σηματοδοτεί τη σύγχρονη εποχή, τη μόνη στην ιστορία όπου η ενημέρωση μεταφέρει γεγονότα με τέτοια ταχύτητα. Πράγματι, ποιος ενδιαφερόταν κατά τους περασμένους αιώνες για μια μάχη που γινόταν σε κάποια άλλη ήπειρο και πόσοι μάθαιναν γι αυτήν; Κατά τον 20ό αιώνα για πρώτη φορά η είδηση για κάποιον πόλεμο (και για οποιαδήποτε “ακαταστασία” ή αναστάτωση κατά το κείμενο του Λουκά) αναμεταδίδεται αστραπιαία σε κάθε μήκος και πλάτος της Γης. Η αναμετάδοση τέτοιων φοβερών γεγονότων είναι πολύ συνηθισμένη σήμερα, αλλά ήταν πρωτοφανής και πολύ τρομακτική πριν από μερικές δεκαετίες και μάλιστα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι βέβαιο ότι εκείνη την εποχή των μέσων δεκαετιών του 20ου αιώνα οι άνθρωποι φοβούνταν ότι έφθασε η συντέλεια του κόσμου, ακούγοντας τα φρικτά γεγονότα του πολέμου από τα ραδιόφωνα. Μην τρομάζετε και μην πτοείστε όμως, τονίζει ο Κύριος, γιατί πρέπει όλα αυτά να γίνουν πρώτα, αλλά δεν είναι αμέσως το Τέλος. Αυτή είναι η αρχή του Τέλους.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Και ειδικότερα επεξηγεί, προφητεύοντας ότι θα ξεσηκωθεί το ένα έθνος εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο (- κράτος) κατά του άλλου. Είναι σαφές ότι ο Κύριος αναφέρεται στους Παγκόσμιους Πολέμους, τους πρώτους και μοναδικούς που παρέσυραν στη δίνη τους τόσες πολλές αντιμαχόμενες χώρες και μάλιστα από διαφορετικές ηπείρους. Υπήρξαν οι μεγαλύτεροι πόλεμοι σε θύματα και καταστροφές στην ιστορία της ανθρωπότητας.  Κατά τη διάρκειά τους οι άνθρωποι γνώρισαν την πρωτοφανή δύναμη νέων όπλων (τανκς, αεροπλάνα, υποβρύχια, ραντάρ κ.α.) μέχρι και το μαζικό χτύπημα της ατομικής βόμβας. Παράλληλα, μεγάλες πείνες και επιδημίες σάρωσαν τους λαούς. Όμως αυτός ο πρωτοφανής όλεθρος, όπως ακριβώς το αναφέρουν τα Ευαγγέλια, δεν επέφερε το τέλος του κόσμου.

Όσο κι αν η διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού επηρέασε ευεργετικά την ανθρωπότητα, ουσιαστικά λίγοι μόνον άνθρωποι ακολούθησαν πιστά τα διδάγματά του και ελάχιστοι απέκτησαν την Ειρήνη, αυτό το πολύτιμο δώρο του Αγίου Πνεύματος. Μακριά από τον αληθινό Θεό, την πηγή της Ειρήνης, οι άνθρωποι σχεδόν ποτέ δεν έπαψαν να πολεμούν.

Ωστόσο, αν ο 20ος αιώνας εκπλήρωσε τα προφητικά λόγια για πλήθος ειδήσεων πολέμου και για παγκόσμιους πολέμους, ο 21ος έχει φέρει νέα δεδομένα, εμφανίζοντας πολλές «ωδίνες» που γεννούν τη μεγάλη θλίψη των χρόνων του Αντιχρίστου.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ & ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ

Μετά τα πυρηνικά όπλα που απειλούν με ολοκληρωτική καταστροφή τον πλανήτη μας, σήμερα έχουμε περάσει πια στην εποχή του κλιματολογικού και του σεισμικού πολέμου. Στη νέα χιλιετία είναι πλέον δυνατή η διαχείρηση και ο επηρεασμός των καιρικών φαινομένων, με την πρόκληση διαταραχών, όπως πλημμύρες, καταιγίδες, τυφώνες, πυρκαγιές, υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας ή του γήινου φλοιού κ.α. που μπορούν να αξιοποιηθούν στρατιωτικά!

Έτσι, ζούμε πια γεγονότα όπως οι κυκλώνες που έπληξαν τις ΗΠΑ, στους οποίους δόθηκαν τα ρωσικά ονόματα «Κατρίνα» και «Ρίτα», υποδηλώνοντας πιθανότατα την προέλευσή τους, την ανθρωπογενή δημιουργία τους από τους Ρώσους αντιπάλους των Αμερικανών. Επίσης, είδαμε τον μεγάλο καύσωνα στη Ρωσία το καλοκαίρι του 2010 που συνοδεύτηκε από καταστροφικές πυρκαγιές, απαγόρευση στην εξαγωγή των ρωσικών σιτηρών με αντίστοιχη άνοδο της τιμής του σιταριού στη διεθνή αγορά και μεγάλα κέρδη της παραγωγής των ΗΠΑ και του Καναδά. Να θυμίσουμε και τις πρωτοφανείς καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα λίγο πριν τις εκλογές του 2007 και τα σχόλια κάποιων πολιτικών μας που τις χαρακτήριζαν ως «ασύμμετρη απειλή» που δεχόμαστε…

ΠΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ

Εξετάζοντας το σημείο της πείνας και πάλι μπορούμε να εντοπίσουμε πολλές κατά τόπους φονικές πείνες κατά τη διάρκεια της ιστορίας.  Όμως και το φαινόμενο της πείνας στον σύγχρονο κόσμο διαφέρει από τις πείνες του παρελθόντος. Η αύξηση της πείνας δηλαδή, δεν συμβαίνει πια όπως στο παρελθόν εξαιτίας της έλλειψης τροφής, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν διαθέτουν τους πόρους για να την αγοράσουν, ακόμη και όταν είναι άφθονη!  Αυτό οφείλεται στην υπερβολικά άνιση κατανομή του πλούτου και στην τραγική αδιαφορία των κατεχόντων για τους φτωχούς και πεινασμένους, καθώς επιμένουν για χάρη του κέρδους, αλλά και του ελέγχου των κοινωνιών, να οδηγούν τους λαούς στον θάνατο.

Οικονομικές πολιτικές κρατών και πολυεθνικών εταιρειών προτιμούν να πετιούνται και να θάβονται τροφές, παρά να χορτάσουν οι πεινασμένοι λαοί, προκειμένου να διατηρούν τα προϊόντα τους μεγάλη αξία στις αγορές! Έτσι, οι υψηλές τιμές των τροφίμων κάνουν την αγορά απλησίαστη για τους φτωχούς. Από την άλλη, οι τριτοκοσμικές χώρες δεν μπορούν να επωφεληθούν από τη πτώση κόστους των τροφίμων της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, που τα διακινεί άφθονα και με τόση ευκολία, επειδή έχουν υποτιμηθεί τα νομίσματά τους έναντι του δολαρίου!

Τα στοιχεία του Οργανισμού Σίτισης και Γεωργίας (FAO) δείχνουν ότι από το 2006 και μετά σημειώνεται παγκοσμίως η μεγαλύτερη αύξηση πείνας των τελευταίων δεκαετιών. Σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου το 30% των κατοίκων της Γης πάσχουν από πείνα και υποσιτισμό. Δεν είναι τυχαία προβλήματα και εύκολα θα μπορούσαν να καταπολεμηθούν. Λείπει όμως η πολιτική βούληση και το ενδιαφέρον όσων ζουν πλουσιοπάροχα για εκείνους που μαστίζονται από τη φτώχεια. 

Εδώ πρέπει να τονίσουμε το μέγεθος και της προσωπικής μας ευθύνης. Η ζωή μας σε σύγκριση με εκείνη εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γη μας, υπήρξε πλουσιοπάροχη και σπάταλη. Κι ενώ θα έπρεπε καθημερινά να οργανώνουμε αποστολές σωτηρίας για να βρεθεί λίγο νερό, τροφή, φάρμακα, στέγη και ένδυση για τόσους δυστυχείς που τα στερούνται, επιμένουμε να αδιαφορούμε, να θεωρούμε ότι δεν μας περισσεύει τίποτα και να ξοδεύουμε ακατάσχετα αποκτώντας περιττά πράγματα που έχουμε ανάγει σε ανάγκες! Η ενοχή μας είναι φοβερή για την έλλειψη της αγάπης μας, γιατί ενώ έχουμε τα μέσα για να βοηθήσουμε δεν έχουμε τη θέληση και το ενδιαφέρον…

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΙ ΙΟΙ & ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ένα διαβολικό, επικίνδυνο και θλιβερό φαινόμενο όσον αφορά τις ασθένειες: Ιοί δημιουργούνται στα επιστημονικά εργαστήρια και διοχετεύονται στο περιβάλλον, προκειμένου να πωλούνται εμβόλια από τα οποία θησαυρίζουν τεράστιες φαρμακευτικές εταιρείες και τα οποία επίσης θεωρούνται πολύ επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία!!

Τα πρόσφατα παραδείγματα της «γρίπης των πτηνών» και της «γρίπης των χοίρων» καταδεικνύουν ότι ο άνθρωπος ήδη βρέθηκε εγκλωβισμένος ανάμεσα στον κίνδυνο του ιού και τον κίνδυνο του φαρμάκου, με τον τομέα της διεθνούς ενημέρωσης να παίζει έναν αδιανόητα βρώμικο ρόλο!  Σημαντικά στοιχεία φανερώνουν ότι αυτή η διαδικασία θα οδηγήσει σε ζοφερό μέλλον, αφού οι αρρώστειες επιλέχθηκαν ως ένα από τα μέσα εξόντωσης από κάποιους «εκλεκτούς» της διεθνούς ελίτ, προκειμένου να πετύχουν μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και να ελέγξουν απόλυτα την ανθρωπότητα.

Να αναφέρουμε ότι ο 20ος αιώνας ανέπτυξε τον τομέα της γενετικής επιστήμης που ονομάζεται ευγονική και ασχολείται με τον περιορισμό της αναπαραγωγής ατόμων με βιολογικά προβλήματα και την προαγωγή άλλων με επιθυμητά κληρονομήσιμα χαρακτηριστικά. Η ευγονική εμφάνισε εφιαλτικές εφαρμογές κυρίως κατά τη χιτλερική περίοδο, εξοντώνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους για να «καθαρισθεί» η Αρία φυλή.

Παρόμοιους στόχους δυστυχώς φαίνεται ότι έχουν θέσει και σήμερα οι διεθνιστές ισχυροί, προκειμένου να «καθαριστεί» ο κόσμος από δισεκατομμύρια ανεπιθύμητους και να φθάσουμε στην κοινωνία του απόλυτου ελέγχου τους! Ο ιός του AIDS  εμφανίστηκε και εξαπλώθηκε στις αφρικανικές χώρες τη δεκαετία του ΄80, λίγα χρόνια αφότου οι ΗΠΑ χαρακτήρισαν ως κεντρικό ζήτημα εθνικής ασφαλείας τη μείωση του πληθυσμού στον Τρίτο Κόσμο (10 Δεκ. 1974).

Σήμερα, οι περισσότεροι ερευνητές έχουν απορρίψει τη θεωρία ότι το AIDS μεταδόθηκε τυχαία από τον πράσινο πίθηκο στον άνθρωπο. Αποκαλυπτικά στοιχεία ενισχύουν τους ισχυρισμούς επιστημόνων ότι ο ιός αυτός (HIV) αποτελεί εργαστηριακό κατασκεύασμα από άλλους δύο όμοιους σχεδόν γονιδιακά ιούς, που με πειράματα σε φυλακισμένους στις ΗΠΑ διοχετεύτηκε στους ανθρώπους στα τέλη της δεκαετίας του ΄70.  Αξιοσημείωτο είναι, ότι αναλογικά εξολοθρεύονται από AIDS  οι έγχρωμοι πληθυσμοί της Αφρικής και της Ασίας ενώ είναι πολύ μικρές οι απώλειες σε Β. Αμερική και Ευρώπη.

Εφιαλτικούς στόχους φημολογείται ότι εξυπηρετούν (σε πειραματικό στάδιο;) και οι γνωστοί πια ψεκασμοί (chemtrails) από αεροπλάνα χωρίς διακριτικά, ένα παγκόσμιο φαινόμενο των τελευταίων χρόνων, σαφέστατα υπαρκτό, αλλά ανεξήγητο από τους επίσημους φορείς, παρά τις συνεχείς επερωτήσεις στα Κοινοβούλια, τα video που το καταγράφουν, καθώς και τις ασθένειες που παρατηρείται να συνδέονται με αυτούς τους ψεκασμούς…

ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΣΕΙΣΜΩΝ

Στην εποχή μας ακόμα και οι σεισμοί δεν είναι πλέον πάντοτε ένα τυχαίο φυσικό φαινόμενο. Η επιστήμη έχει αναπτύξει εφαρμοσμένες και θεωρητικές μεθόδους πρόκλησης σεισμών που, όπως λέγεται, μπορεί να έχουν θετικές και αρνητικές προεκτάσεις.  Πειράματα πρόκλησης σεισμών που υποτίθεται ότι γίνονται για λόγους πρόληψης και ελέγχου της σεισμικής δραστηριότητας, είναι πιθανό να προκαλέσουν μεγάλη καταστροφή λόγω κάποιου λάθους, αλλά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλο μαζικής κλίμακας με ολέθρια αποτελέσματα για τον πλανήτη.

Ειδικότερα, προγράμματα όπως το περιβόητο αμερικανικό HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program) που αναπτύσσεται πειραματικά στην Αλάσκα εδώ και μια 20ετία, έχουν επικίνδυνες εφαρμογές, μεταξύ των οποίων και η ανάπτυξη σεισμικών όπλων.  Συγκεκριμένα, με τη σταδιακή και επιλεκτική θέρμανση ενός συγκεκριμένου τμήματος του γήινου φλοιού, προκαλείται σεισμική και ηφαιστειακή δραστηριότητα (σεισμικός πόλεμος). Ήδη τα τελευταία χρόνια εκδηλώνονται μεγάλοι σεισμοί και τσουνάμι που πλήττουν κυρίως τριτοκοσμικές χώρες, οι οποίες αναγκάζονται αμέσως να υποχωρήσουν στην εισβολή πολυεθνικών εταιρειών. Επίσης, ειδήσεις που συνήθως αποκρύπτονται ή περνούν στα «ψιλά» της ενημέρωσης, μας πληροφορούν για σεισμούς με δεκάδες χιλιάδες θύματα που πυροδοτούνται ηλεκτρομαγνητικά και παίζουν το ρόλο μιας πολεμικής ή διπλωματικής απειλής.

Επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι με ένα πολύ μεγάλο σεισμό θα μπορούσε να μετατοπιστεί η ακριβής θέση του άξονα περιστροφής της Γης, με συνέπεια τον αφανισμό της ανθρωπότητας. Θα μπορούσαμε λοιπόν να θεωρήσουμε ως σοβαρή την πιθανότητα να είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επέμβασης και με την άμεση έννοια η διασάλευση των ουρανίων δυνάμεων (Ματθ. ΚΔ΄ 29) και ο μέγας σεισμός του τέλους, που όμοιό του δεν θα έχει γνωρίσει ο κόσμος (Αποκ. ΙΣΤ΄18).

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Συμπεραίνουμε επομένως, έπειτα από τα στοιχεία που παραθέσαμε για τα νέα δεδομένα της εποχής μας, περί πολέμου, πείνας, πανδημίας και σεισμού, ότι πρόκειται για πραγματικά σημάδια που αναγγέλλουν ότι πλησιάζει η ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μας. Ο Κύριος μας ειδοποιεί ακριβώς για να τα προσέξουμε και να βρισκόμαστε σε εγρήγορση πνευματική.

Οι πόλεμοι του κλίματος που διαταράσσουν την ισορροπία της φύσης, η φοβερή πείνα των λαών στην εποχή της αφθονίας, οι νέες ασθένειες που «παράγονται», καθώς και οι σεισμοί που πυροδοτούνται, έχουν πλέον όχι μόνο ως θύμα αλλά και ως θύτη τον άνθρωπο. Οι τεχνολογικές δυνάμεις σε συνδυασμό με την αλαζονεία του σύγχρονου ανθρώπου, κάνουν πλέον κατανοητό τον ακριβή τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται στο προσεχές μέλλον μας τα δεινά και οι φυσικές καταστροφές που περιγράφει η Αγία Γραφή για το τέλος του κόσμου μας.

Να θυμίσουμε ότι όλα αυτά τα αποκαλυπτικά φαινόμενα συγκλίνουν σε μια έννοια που συναντάμε κατ’ επανάληψη στην εσχατολογία της Αγίας Γραφής: Την ΕΡΗΜΩΣΗ. (βλ. Ησαΐα ΚΔ΄1-13, 20, Δανιήλ Θ΄27, ΙΒ΄11, Ματθ. ΚΔ΄15).

Αρχιμ. Δαβίδ Τσελίκας

Περιοδικό ΕΣΥ τ.65 Νοεμ.-Δεκ. 2010

Τα σημεία των εσχάτων καιρών 

Στοιχεία για τους διωγμούς των Χριστιανών

To Λαγονήσι έγινε τάφος για τους πρώτους ιεραπόστολους

Κατά την διάρκεια ανασκαφών σε απομεινάρια εκκλησίας που έγιναν στο παγκοσμίως γνωστό Λαγονήσι της περιοχής Αλικαρνασσού -στο οποίο πας περπατώντας από την Μύνδο- βγήκαν στο φως κρανία στα οποία ήταν καρφωμένα καρφιά.
Αλικαρνασσός-Με βάση τις διαπιστώσεις του επικεφαλής των ανασκαφών καθηγητή αρχαιολογίας Μουσταφά Σαχίν, τα κρανία είναι του 3 μ.Χ. αιώνα, ανήκαν σε ιεραπόστολους 40-45 ετών, ενώ έλειπαν τα σώματα.
Στα πλαίσια των ανασκαφών με την ονομασία ¨Ανασκαφές Σωτηρίας της αρχαίας πόλης της Μύνδου¨ που γίνονται υπό την προεδρία του καθηγητή Μουσταφά Σαχίν και από τον εκπρόσωπο του υπουργείου πολιτισμού Νετσμί Ερόλ, βρέθηκαν στο Λαγονήσι 8 κρανία με καρφιά στο κεφάλι τους, τα οποία μεταφέρθηκαν για έρευνα στο τμήμα αρχαιολογίας του Μπούρντουρ με συμμετοχή ανθρωπολόγων.
ΦΡΙΚΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ
Ο καθηγητής Μουσταφά Σαχίν ξεδίπλωσε την θηριωδία , όπως αυτή αποκαλύφθηκε από τα κρανία που βρέθηκαν ανάμεσα σε απομεινάρια εκκλησίας στο Λαγονήσι. Ο καθηγητής δήλωσε τα εξής : ¨Τα κρανία είναι της Ύστερης Αρχαίας Περιόδου, ανήκουν σε άτομα που πιάστηκαν αιχμάλωτοι και σκοτώθηκαν με καρφιά στο κεφάλι, ακολούθως αποκόπηκαν από τα σώματα τους και κατά πάσα πιθανότητα αφού επιδείχτηκαν στον κόσμο προς παραδειγματισμό, θάφτηκαν. Πρόκειται για μια πρακτική σκληρότητας και φρίκης που εφαρμόστηκε κατά την ρωμαϊκή εποχή σε βάρος αυτών που προσπαθούσαν να διαδώσουν τον χριστιανισμό¨.

Θυμός και Οργή (Μέγας Αθανάσιος)

Ο θυμός διαφέρει από την οργή. Θυμός μεν είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ η οργή είναι η διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον που σε λύπησε.
Μέγας Αθανάσιος
Ο θυμός (όταν σωστά τον χειρίζεται ο άνθρωπος) είναι το νεύρο της ψυχής, διότι τονώνει στην προσπάθεια των καλών έργων
Ο θυμός που εκδηλώνεται όταν πρέπει και όπως πρέπει, ισχυροποιεί την υπομονή και την εγκράτεια. Όταν όμως ενεργεί αντίθετα προς τον ορθό λόγο, γίνεται τρέλα.
Θυμός είναι έξαψη και απότομο ξέσπασμα του πάθους, ενώ οργή είναι μόνιμη λύπη και διαρκή ορμή για την ανταπόδοση αυτών που προκάλεσαν τη λύπη (δηλαδή εν θερμό εκδίκηση).
Κανείς να μη επιτιμά με εμπάθεια τους αμαρτάνοντες. Διότι το να ελέγχει κανείς με θυμό και οργή τον συνάνθρωπό του δεν σημαίνει ότι τον ελευθερώνει από την αμαρτία, αλλ’ ότι πέφτει ο ίδιος σε σφάλματα.
Μπορεί να κατορθώσει κάποιος να μη οργίζεται, όταν πιστεύει ότι βλέπει πάντοτε με τη σκέψη του τον Θεό και τον πάντοτε παρόντα Κύριο. Διότι ποιος υπήκοος μπροστά στον άρχοντα τολμά ποτέ να κάνει κάτι που τον δυσαρεστεί;
Μέγας Βασίλειος

Μοναχός Νεκτάριος: Το αηδόνι του Αγίου Όρους

Στην αγιορείτικη σκήτη του Τιμόυ Προδρόμου έζησαν μοναχοί με διάφορα χαρίσματα. Άλλοι είχαν πύρινη προσευχή, άλλοι ήταν νηστευτές, άλλοι ασχολούνταν με την καλλιγραφία,την αγιογραφία,την ψαλτική.
Ανάμεσά τους έλαμψε ο μοναχός Νεκτάριος ο μεγάλος πρωτοψάλτης. Φέτος συμπληρώνονται 112 χρόνια από την κοίμησή του(1899).
Ο Νικολάε Κρέτσου (μετέπειτα μοναχός Νεκτάριος) γεννήθηκε στο Χούσι της Ρουμανίας το 1808. Προερχόνταν από μια πολυμελής πιστή οικογένεια ο μεγαλύτερος από τους οποίους ήταν ήδη μοναχός στη Μονή Τσιολάνου με το όνομα Αθανάσιος. Το 1840-1842 έμαθε τυπικό και ψαλτική κοντά στον επίσκοπο Σοφρώνιο. Για πολυ καιρό έψαλλε σε μια εκκλησία στο Γκαλάτσι ενώ αργότερα τον βρίσκουμε ρασοφόρο σην Μονή Τσιολάνου μαζί με τον μεγάλο του αδελφό.
Αυτά τα δύο αδέλφια είχαν τον πόθο να μονάσουν στο Άγιον Όρος. Ταξίδεψαν στην Ελλάδα και στα Ιεροσόλυμα αλλά ο ρασοφόρος τότε Νικόλαος δεν έγινε δεκτός στο Άγ.Όρος. Γύρισαν στην Ρουμανία στην φημισμένη Μονή Νεάμτς όπου ο ηγούμενος Νεονίλος τον έκανε μοναχό με το όνομα Νεκτάριος.
Στην πολυάριθμη συνοδεία των 600 μοναχών της Μονής Νεάμτς ο Νεκτάριος ήταν γνωστός ως το αηδόνι του Νεάμτς και της Μολδαβίας. Αρχιερείς και αρχιμανδρίτες, μοναχοί και δόκιμοι, πλούσιοι και φτωχοί όλοι ήθελαν να τον ακούσουν να ψάλλει.
Ο πόθος του όμως να πάει στο Άγιο Όρος δεν είχε σβήσει. Μάζι με τον αδελφό του έφυγαν για το περιβόλι της Παναγίας όπου και εγκαταστάθηκαν το 1845. Αγόρασαν ένα μικρό κελί στη Βίγλα. Μετά από 17 χρόνια ερημικής ζωής ο π.Νεκτάριος έγινε μέλος της αδελφότητας της Σκήτης Τιμίου Προδρόμου της οποίας θεωρείται συνκτήτορας.
Το διακόνημά του ήταν η ψαλτική. Αγαπούσε πολύ τις ακολουθίες και την προσευχή. Η φωνή του μπήκε στην παράδοση του Αγίου Όρους.
Σήμερα,μετά από 112 χρόνια ο μοναχός Νεκτάριος μνημονεύεται ακόμη με σεβασμό.Στον καιρό του αλλά και τώρα ο μεγάλος Ρουμάνος ψάλτης ονομάζονταν:Νέος Κουκουζέλης, ο δεύτερος Κουκουζέλης, Μουσικολογιώτατος, πρωτοψάλτης Νεκτάριος ο Αγιοπολίτης, το αηδόνι του Αγ.Όρους.
Είχε μια ασυνήθιστη φωνητική αντοχή και η φωνή του ανέβαινε τρεις οκτάβες.
Κατά την αθωνική παράδοση ο Νεκτάριος προσκαλούνταν συχνά να ψάλλει σε διάφορες πανηγύρεις. Χωρίς ίχνος υπερηφάνειας πήγαινε για να ψάλλει εις δόξαν Θεού.Όταν δεν έψελνε είχε πάντοτε τα μάτια του στραμμένα προς τα κάτω και προσευχόνταν.Ανάμεσα στους μαθητές του βρίσκουμε μοναχούς από την Σίμωνος Πέτρα,την Μ.Λαύρα,την Ιβήρων,την Αγ.Παύλου,την Προδρόμου. Στην τελευταία υπήρχε μουσικό σχολείο με 70 μαθητές-μοναχούς. Η φήμη του είχε φτάσει μακρυά και επειδή κάποιοι τον φθόνησαν λέγεται ότι προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν.
Ο μοναχός Νεκτάριος είχε μεγάλη ευλάβεια προς την Παναγία η οποία τον βοήθησε σε διάφορες δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Μια μέρα ενώ καθόνταν στο κελί του και συνέθετε ένα στιχηρό προς τιμήν της Παναγίας, ένας τρομακτικός δαίμονας με μορφή ανθρώπου τον έπιασε από τα χέρια και τα ρούχα και τον έσυρε πάνω στις πέτρες 2 χιλιόμετρα μέχρι τη θάλασσα όπου προσπαθούσε να τον πνίξει. Ο γέροντας Νεκτάριος επικαλέστηκε την Παναγία και εκείνη εμφανίστηκε με την μορφή της Προδρομίτισσας.Ο δαίμονας εξαφανίστηκε και μετά από 1 ώρα τον βρήκε ο υποτακτικός του ημιλυπόθυμο,τον πήρε στο κελί του και έγινε καλά.
Πολλές από τις μουσικές του δημιουργίες και μεταφράσεις βρίσκονται σήμερα στις βιβλιοθήκες των μονών Ξενοφώντος, Αγ.Παντελεήμονος, Γρηγορίου, Αγ.Παύλου, Τιμίου Προδρόμου, περίμενοντας την δημοσιοποιησή τους.
Arh.Ioanichie Balan-Patericul Romanesc
περιοδικό ”Candela Moldovei”

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.com/

Συνομιλία του οσίου γέροντα Ζωσιμά με φοιτητές το 1995

Ακολουθούν αποσπάσματα απομαγνητοφωνημένης συζήτησης του μακαριστού γέροντα Ζωσιμά Μοναχού († 10/8/2010) με ομάδα φοιτητών, η οποία έγινε το 1995 στο Χαλάνδρι Αθηνών.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: …Πώς θα σωθούμε; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο. Να μας πείτε κάτι, πως θα σωθούμε;
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Είναι πειρασμοί πολλοί μέσα στον κόσμο που ζούμε αλλά… τι να κάνουμε; Έχουμε εσωτερικό πόλεμο, εξωτερικό πόλεμο, πολλά προβλήματα αλλά, προσπαθούμε, ας πούμε, να αγωνισθούμε και ήρθαμε εδώ σε σας να μας δώσετε καμιά συμβουλή..
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Εγώ αυτό προβληματίζομαι συνέχεια και λέω, κάθε μέρα να δικαιολογούμε το πάθος, δεν βγαίνει τίποτα. Ο σκοπός είναι πότε θα βάλουμε αρχή να ξεπληρώσουμε, γιατί αν δεν βάλουμε αρχή, βάζουμε χρέος συνεχώς. Έτσι δεν είναι; Ο σκοπός είναι, πότε θα αρχίσουμε να βγάζουμε το χρέος. Γιατί ο Θεός δίνει μια προθεσμία σε όλους. Στον άλλο δίνει 5 χρόνια, στον άλλο δίνει 10, 15, 2 κ.λ.π… Δεν είναι αμαρτία να χάσουμε τον παράδεισο; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο. Ο σατανάς σου λέει, εδώ ήρθες να δημιουργηθείς… Φαντάσου τώρα να κάναμε τόσο αγώνα… τον μισό αγώνα να κάναμε με προσευχή, θα ήμασταν Άγιοι. Να, αυτό δεν πρέπει να φιλοσοφήσουμε και να πούμε: «Τι γίνεται τώρα; Αφού εδώ ήρθαμε να πάμε στον παράδεισο, πότε θα βάλουμε αρχή;».
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Πότε θα βάλουμε αρχή, να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι. Πότε θα φύγουμε, να δραπετεύσουμε από το σατανά. Είμαστε εκεί θεληματικός. Όχι ότι αυτός μας κρατάει. Δεν είναι έτσι. Εμείς θεληματικός είμαστε εκεί. Λοιπόν, χρειάζεται αφού είμαστε Χριστιανοί να κάνουμε ένα αγώνα. Ένα- ένα. Θα πούμε τώρα: «Πιο είναι το πάθος που με έχει κυριεύσει». Τον άλλο τον έχει ο θυμός, τον άλλο η κατάκριση. Να πούμε εκεί: «Δεν θα το αφήσω. Να δω σήμερα πόσες φορές θα πέσω». Να το έχουμε στο πρόγραμμα.
Εγώ είμαι της γνώμης, αν αρχίσω, έτσι, να το έχουμε μπροστά κάθε μέρα, να κοιτάζουμε πόσες φορές θα πέσουμε, αλλά νάμαι και σε επιφυλακή, θα δεις μέρα με την μέρα κάτι θα κάνεις και έτσι και όταν περάσει κανένας χρόνος, δύο, θα τα ξεριζώσεις…
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Θέλει να επισημαίνουμε, ας πούμε, τα λάθη που έχουμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι, που σφάλλουμε να κοιτάζουμε. Πού πέφτουμε. Πηγαίνουμε ενώ μας λέει η ψυχή μας, η συνείδηση: «Μην το κάνεις, είναι αμαρτία», και το κάνουμε. Θεληματικός το κάνουμε. Αυτό τι είναι; Έχουμε μια αδιαφορία ή από κανένα συμφέρον κ.λ.π.. Δεν σκέφτομαι ότι : «Αν με πάρει τώρα ο Θεός, που πηγαίνω;».
Γι’ αυτό δεν έχουμε μέσα μας πίστη καθόλου. Είμαστε χλιαροί. Χλιαροί Χριστιανοί. Δεν κοιτάζουμε να πούμε…. «Όλα εδώ θα μείνουν αυτά. Μέρα- νύκτα τόσο αγωνιούμε. Αυτά που είναι άχρηστα και τα κάνουμε εμείς. Την ψυχή που είναι τόσο πολύτιμη, δεν την ταΐζουμε καθόλου». Ύστερα φταίει ο σατανάς;
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Εμείς φταίμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Εμείς φταίμε. Ο σατανάς τι να σου κάνει… Εμείς έχουμε την βάπτιση, έχουμε την εξομολόγηση, έχουμε την Θεία Κοινωνία… Τρέμει όταν εμείς προσέχουμε. Βλέπεις, φοβόμαστε τον σατανά ενώ αυτός πρέπει να φοβάται εμάς γιατί έχουμε τα ωραία όπλα του Θεού και δεν κάνουμε χρήση καθόλου. Ο σατανάς, τον έκανε ο Θεός, για να τον έχουμε εμείς ένα παιχνίδι, να παίζουμε. Οι πατέρες τον λένε τον σατανά μυρμηγκολέων. Όταν έβλεπε ο σατανάς τους πατέρες γινότανε μυρμήγκι. Περνούσε τόσο πολύ από μακριά, να μην τον επιτιμήσουνε οι πατέρες να τον στείλουν εξορία. Και ένας που τον φοβόταν γινόταν λέων.
Γι’ αυτό πρέπει συνέχεια, συνέχεια, να σκεφτόμαστε πού βρίσκεται η ψυχή μας…
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Έχει κανείς καμιά απορία, να ρωτήσει τίποτα;
Συνεχίζεται…

Καλύπτουν τα σκάνδαλα χτυπώντας το Άγιο Όρος

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ κ.ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ
Υπόθεση Βατοπαιδίου, οι πολιτικοί στο απυρόβλητο και τα  μη πολιτικά πρόσωπα στο στόχαστρο… Αν και μέχρι στιγμής, από τη δικαστική έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν έχει προκύψει χρηματισμός  αλλά ούτε και ζημιά του δημοσίου στην υπόθεση, ο υπουργός δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης με επιστολή που έστειλε σήμερα στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγο κ. Τέντε ζήτησε εξηγήσεις για την ατιμωρησία μη πολιτικών προσώπων που φέρονται να ενεπλάκησαν στις υποθέσεις Βατοπαιδίου, Siemens, τηλεφωνικών υποκλοπών, ομολόγων, «Ασπίδος-Πρόνοιας» και των γιατρών της DePuy.
Κύριε Καστανίδη, η  αίσθηση ατιμωρησίας που έχει αποκομίσει η κοινωνία δεν αντιμετωπίζετε με επιθέσεις στους δικαστές και με παρεμβάσεις στο έργο τους, ούτε ζητώντας τιμωρία για τα μη πολιτικά πρόσωπα για τα οποία,τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δεν έχει προκύψει ενοχοποιητικό στοιχείο. Η δικαίωση της πολιτικής … δεν έρχεται μέσα από επικοινωνιακές παρεμβάσεις αμαυρώνοντας ιστορικούς τόπους και πρόσωπα.
Όσον αφορά την υπόθεση Βατοπαιδίου, που ξεκίνησε το  1991 μεταξύ δημοσίου και νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου που είναι η  Μονή, όχι μόνο δεν εντοπίστηκε ζημία εις βάρος το δημοσίου αλλά δεν υπάρχει αδίκημα ούτε δικαστική υπόθεση, είχε πάει στο αρχείο πολλές φορές, μεταξύ των οποίων το 2005 και το 2007 . Και το κόμμα σας την επανέφερε το 2008 για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη,έτσι καταφέρατε και πήρατε ξανά την εξουσία!
κ. Καστανίδη, χτυπώντας τους μοναχούς και την κοιτίδα της Ορθοδοξίας μας,το ΄Αγιο ΄Ορος, δεν θα καλύψετε τις μίζες εκατομμυρίων ευρώ που εντοπίστηκαν από τα πορίσματα για την αγορά των τεσσάρων υποβρυχίων και της Siemens.
κ.Υπουργέ της δικαιοσύνης,η κοινωνία ζητά παραδειγματική τιμωρία όσων ζημίωσαν το Ελληνικό δημόσιο εισπράτωντας εκατομμύρια ευρώ ως μίζες για να αγοράσουν ένα υποβρύχιο ή ένα βαγόνι του ηλετρικού.. Και οι ΄΄Κύριοι΄΄ που τα έβαλαν στις τσέπες τους σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι παρακολουθώντας με.. αγωνία ποιοι θα μπουν στην φυλακή για τα σκάνδαλα που εκείνοι έφεραν εις πέρας..
Εξηγήσεις να ζητήσετε από τους συναδέλφους σας πρώην υπουργούς που ράβετε νόμους στα μέτρα σας ..και όχι να παρεμβαίνετε στη δικαιοσύνη για την ατιμωρησία μη πολιτικών προσώπων .Διότι,ως γνωστών, οταν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ!!!
Η δημοσιογραφική ομάδα του agioritikovima.gr

Πηγή: agioritikovima.gr

Ο κενός τοίχος

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.
Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.
Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι’ αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.
Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.
Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, ευχόταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται τον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.
Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της η νοσοκόμα βρήκε στο δωμάτιο τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο άλλος άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του για να σηκωθεί και να ρίξει μια ματιά έξω. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.
Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !
Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: «Πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραφε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος»;
Και η νοσοκόμα του απάντησε: «Ω θεέ μου… δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει».

Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης: «Η παρουσία του Θεού στην ζωή μας»

Μπορείτε να ακούσετε μία πολύ ωραία ομιλία του Γέροντος Μωυσή του Αγιορείτου με τίτλο «Η παρουσία του Θεού στην ζωή μας», που έκανε στο Κυπριακό Πολιτιστικό Κέντρο Βιέννης στις 22 Ιανουαρίου 2011. Στο τέλος ακολουθούν απαντήσεις του π. Μωυσή σε ερωτήσεις των ακροατών.Moisis_Vienna

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ
ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Κωνσταντίνος Σκόκος
(1854-1929)

Η πυγμή του νόμου

Πας ρωμιός θέλει γερή
τη γροθιά ο νόμος να 'χει,
και να πέφτει αλύπητα
όχι...στη δική του ράχη!

Θαυμαστό μύρο σε λείψανα μαρτύρων

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ανάβλυσαν μύρο τα λείψανα των μαρτύρων-θυμάτων της κομμουνιστικής θηριωδίας!! Στις 19 Μαρτίου 2009,στο θέατρο Λουτσεάφαρουλ του Ιασίου της Ρουμανίας,παρουσία μερικών εκατοντάδων χριστιανών είχε γινει μια ομιλία με τελικό σκοπό να ξεκινησει μια καμπανια για να μαζευθούν υπογραφές υπέρ της αγιοποιησης των μάρτυρων των κομμουνιστικών φυλακών, από τη Ρουμανική Ιερά Σύνοδο(η οποία, σε αντίθεση με τους Ρώσους αρνείται να το κάνει,για πολιτικούς λόγους) Στο τέλος της ομιλίας οι παρευρισκόμενοι προσκλήθηκαν να προσκυνήσουν ένα λειψανάκι κάποιου από τους μάρτυρες-ομολογητές του Αιουντ.Ξαφνικά άρχισε να αναβλύζει από αυτό μύρο!

Στις 19 Μαρτίου 2010,επαναλήφθηκε η συνάντηση στο ίδιο μέρος,στο θέατρο Λουτσεάφαρουλ του Ιασίου.Στο τέλος όταν πήγαν να προσκυνήσουν τα ίδια λειψανα,άρχισε να τρέχει πάλι μύρο! Τα λειψανάκια αυτα έχουν βρεθεί στους ομαδικούς τάφους οπου οι κομμουνιστές έριχναν τα θύματά τους,τους κρατουμένους των τρομερών φυλακών του Αιουντ.Εκεί ο π.ΙουστίνοςΔιαβάστε εδώ και Εδώ έχει φτιάξει προς τιμήν τους και ένα μνημείο .Τα λειψανάκια τα μοιράζει ως ευλογία σε ιερείς και όπου αυτός κρίνει ότι πρέπει. Φέτος για τρίτη χρονιά στις 19 Μαρτίου έγινε στο ίδιο μέρος η συνάντηση με πολλούς ομιλητές.Μόλις τελείωσαν όλοι οι ομιλητές και οι περίπου χίλιοι παρευρισκόμενοι άρχισαν να προσέρχονται για να προσκυνήσουν τα λείψανα αυτά άρχισαν και πάλι να μυροβλύζουν.Φέτος μάλιστα ήταν δύο λειψανοθήκες!!

Ας είναι οι άγιοι αυτοί μάρτυρες ένα παράδειγμα για εμάς τους χριστιανούς των έσχατων καιρών. Ίσως να είναι ένα σημάδι από το Θεό

Στο 2,24,16 βλέπετε τις 2 λειψανοθήκες κατα την διάρκεια των ομιλιών

Το ειδεχθές προσωπείο μας...

LinkWithin

                   
«H πείνα της άγιας νηστείας ανοίγει άλλους ορίζοντες στην ψυχή, αποκαλύπτει κρυμμένες αλήθειες, ξεσκεπάζει σημαντικό μέρος από το καλά φτιασιδωμένο προσωπείο μας»

Αυτά μού είπε πριν λίγες μέρες ένας παλιός φίλος με τον οποίο βρεθήκαμε τυχαία μετά από πολύ καιρό, προσθέτοντας πως «τρόμαξε από αυτό που είδε στον εαυτό του» στη διάρκεια της ασιτίας και αποσίας των τριών πρώτων ημερών της Μ.Τεσσαρακοστής ....

Ο Άγιος Σέργιος , η Θεοτόκος οι Χαιρετισμοί και η εξομολόγησις

Το όνομα ενός μεγάλου ασκητού που έζησε κοντά στον ποταμό Νούρμα της Ρωσίας ήταν Σέργιος. Όλα αυτά τα χρόνια νήστευε αυστηρά. Ξηροφαγία για πέντε μέρες με λίγο νερό, και το Σαββατοκύριακο λαδερό, ακόμα και το Πάσχα.
Το Σαρανταήμερο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τελείως άσιτος. Είχε καταπλήξει τότε τον κόσμο με το πλήθος των αρετών του, ιδίως με την απέραντη καλοσύνη του και το ταπεινό του φρόνημα.
Η φήμη του είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Ρωσία, φήμη αγίου και θαυματουργού, οι δε συναξαριστές και βιογράφοι του μας αναφέρουν ότι συχνά συλλειτουργούσε με αγγέλους όπως κάποτε ο Άγιος Σπυρίδων και αργότερα πολλοί ακόμα άγιοι. Είχε δε πλήθος από ουράνιες αποκαλύψεις και καταπληκτικές ενέργειες της Θείας Χάριτος και ιδιαιτέρως μάλιστα από την Υπεραγία Θεοτόκο.
Αρχίζω μ’ αυτή την ιστορία, αυτού του Αγίου διότι ο Άγιος αυτός έχει άμεση σχέση με τους Χαιρετισμούς. Έτσι ο Άγιος Φώτιος, μητροπολίτης Κιέβου, τον εγκατέστησε ηγούμενο στο μεγάλο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος. Ο Άγιος εκοιμήθη οσιακώς, στις 7 Οκτωβρίου του 1413.
Ύστερα από πολλά πολλά πολλά χρόνια, που είχε πλέον ξεχαστεί το άγιον πέρασμά του, εμφανίστηκε ξαφνικά ένα βράδυ στον ύπνο ενός απλού και ταπεινού μοναχού, και ο μοναχός τον ρώτησε :
-Ποιος είσαι;
- Είμαι ο αμαρτωλός Σέργιος που παλαιότερα εδώ ήμουν ηγούμενος. Να πεις λοιπόν στον τωρινό ηγούμενο ν’ ανοίξει τον τάφο μου.
Πράγματι υπήκουσε ο ηγούμενος και άνοιξαν τον τάφο του, και από τότε το σκήνωμά του έγινε μια τεράστια πηγή Θείας Χάριτος και πλήθος θαυμάτων. Ο Θεός δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, θέλησε να δοξάσει τον δούλον του, εδώ στη γή, τότε που ο κόσμος πλέον τον είχε ξεχάσει.
Το χαρακτηριστικό του Αγίου ήταν ότι υπεραγαπούσε την Παναγία μας και της ήταν πάντοτε υπήκουος μέχρι θανάτου. Και αυτό το διδάχτηκε στην πράξη εδώ στο Άγιον Όρος. Διότι από το Αγιορείτικο περιβόλι του Άθωνος, ξεκίνησε την ασκητική του ζωή ο Άγιος Σέργιος, για να συνεχίσει στη Ρωσία κοντά στον ποταμό Νούρμα, μέχρις ότου και εκοιμήθη οσιακώς.
Ένα άλλο πράγμα που είναι εξίσου θαυμαστό, και έχει άμεση σχέση με το σημερινό μας κήρυγμα, ήταν ότι ο Άγιος, όλη την ημέρα, όποια και αν ήταν η εργασία του, όποιο και αν ήταν το διακόνημά του, όπου και αν ευρίσκετο, συνεχώς, εψιθύριζε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, από την αρχή μέχρι το τέλος. Και πάλι από την αρχή, και πάλι από την αρχή, αμέτρητες, εκατοντάδες, χιλιάδες φορές, ίσως και εκατομμύρια σε ολόκληρη τη ζωή του. Γι’ αυτό και είχε τόση ευλογία και τόση χάρη, και τόση προστασία και τόσα θαυματουργικά χαρίσματα από την Υπεραγία Θεοτόκο. Άλλωστε αυτή ήταν που κατά μαρτυρία όσων βρισκόταν στην κοίμησή του, ήταν Αυτή η οποία κατέβηκε εν μέσω δορυφορούντων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, Χερουβείμ και Σεραφείμ και παρέλαβε την αγία και οσία ψυχή του.

Και μείς οι δούλοι, οι δόλιοι, οι κακομοίρηδες, οι δυστυχισμένοι, οι αμαρτωλοί δε λέμε τους Χαιρετισμούς ούτε μια φορά την ημέρα. Ούτε μία στάση. Και όχι μόνον δε λέμε, αλλά ούτε και μια προσευχή της προκοπής δεν κάνουμε, και πολλές φορές ούτε και αυτόν τον Σταυρό μας. Απορώ πως μας ανέχεται ακόμα ο Θεός. Γιατί δε ρίχνει κεραυνούς και φωτιά εξ ουρανού για να μας κάψει όλους. Γιατί; Φαίνεται λοιπόν πως τον συγκρατεί από την δικαία του αυτή οργή η γλυκειά μας Παναγία, η ουράνια μητέρα μας, η μεσίτρια και προστασία πάντων των χριστιανών, παρόλο που εμείς οι Νεοέλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί, βρίζουμε μικροί και μεγάλοι, άντρες γυναίκες και παιδιά το πανάγιο και τιμιώτατο όνομά Της. Κάθε μέρα, και πρωί και μεσημέρι και βράδυ, και νύχτα, και για την πιο ακόμα ασήμαντη αφορμή. Θα μας κάψει ο Θεός. Θα μας εγκαταλείψει ο Θεός. Θα εγκαταλείψει την πατρίδα και την Ελλάδα μας, διότι βρίζουμε τα Θεία, και το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και για άλλα πολλά, πολλά πολλά αμαρτήματα.
Ένα άλλο πράγμα που μου έκαμε εντύπωση από τον Άγιο, ήτανε όταν φανερώθηκε στον μοναχό, πώς φανερώθηκε, πώς ονοματίστηκε. Τι του είπε; Είπε ότι είμαι ο Άγιος Σέργιος; Όχι. Είπε ότι είμαι ο αμαρτωλός Σέργιος, ο αμαρτωλός. Και το τονίζω αυτό, για να δούμε το πόσο πολύ διαφέρουμε όλοι εμείς, οι δήθεν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όταν πηγαίνουμε να εξομολογηθούμε. Όταν δεν πηγαίνουμε, νομίζουμε τον εαυτό μας δίκαιο και Άγιο, και μόνο το φωτοστέφανο μας λείπει απ’ το κεφάλι. Και όταν πηγαίνουμε όμως, πηγαίνουμε χωρίς την πρέπουσα συναίσθηση ότι είμαστε αμαρτωλοί. Με λάθη και πτώσεις. Με αδυναμίες και πάθη. Με πονηριές και κακίες. Με ψευτιές και κατακρίσεις. Με νεύρα και θυμούς. Με διαβολοστέλματα, με κατάρες και λόγια άλλα πολλά πικρά. Και πολλές φορές, με αμαρτίες που κινούνται στο χώρο της επιθυμίας, των αισθήσεων, της γλώσσας και των λογισμών. Πρέπει να στεκόμαστε απέναντι στον οποιοδήποτε εξομολόγο, όσο αμαρτωλός και αν είναι αυτός, εφόσον φοράει πετραχήλι, θα πάμε συντετριμμένοι, και να του πούμε «Πάτερ μου είμαι αμαρτωλός, δεν ξέρω πώς να στο πω, πώς να στο περιγράψω, αλλά νοιώθω βαθιά μέσα στο είναι μου, μέσα στην ψυχή μου, μέσα στην καρδιά μου, μέσα στο στήθος μου ότι είμαι αμαρτωλός. Ντρέπομαι να κοιτάξω τις εικόνες. Ντρέπομαι ακόμα να κοιτάξω και σένα, ντρέπομαι όλους τους συνανθρώπους που με περιβάλλουν. Ντρέπομαι την γυναίκα μου, ντρέπομαι τον άντρα μου, ντρέπομαι τα παιδιά μου, τους ντρέπομαι όλους. Είμαι αμαρτωλός και το νοιώθω αυτό. Πολύ βαθειά μέσα μου, γι’ αυτόν και γι’ αυτόν τον λόγον. Και εξηγεί πέντε λόγους. Φτάνουν οι πέντε λόγοι όταν αυτοί είναι συντετριμμένοι και βγαλμένοι μέσα από την ψυχή μας. Και τότε αμέσως μετά την συγχωρητική ευχή, όπως τουλάχιστον ορισμένοι από σας το ομολογείτε, γίνεται πιο λευκός και από το χιόνι. Πιο λαμπερός και από τον ήλιο. Πιο ελαφρός και από τα πούπουλα. Γίνεται άγγελος και πετά στους ουρανούς. Στην εξομολόγηση λοιπόν, ξεκινάμε πάντοτε από το ότι φταίμε εμείς. Και φταίω μόνον εγώ. Όλα τα κακά ξεκινούν από τις δικές μου παραλείψεις, από τις δικές μου υποχωρήσεις και αδυναμίες. Από τα δικά μου λάθη. Εγώ είμαι αμαρτωλός. Εγώ και μόνον». Δεν λέμε ότι οι άλλοι δεν κάνουν, αλλά δεν εξομολογούμεθα για τους άλλους, εξομολογούμεθα για τον εαυτόν μας. Και αναφέρουμε με συντομία στην εξομολόγηση, τις πέντε αυτές δέκα πτώσεις που έχουμε και έτσι λοιπόν δικαιώνεται ο άνθρωπος συγχωρείται και γίνεται πάλι πραγματικό παιδί του Θεού. Τα παράπονα, οι δικαιολογίες, οι μεταθέσεις της ευθύνης στους άλλους και ότι φταίνε μόνον οι άλλοι και μόνον οι άλλοι, αυτά δεν είναι εξομολόγησις. Όταν όμως, λέω όταν, όταν, υπάρχει χρόνος στον πνευματικό, στον εξομολόγο, χρόνος, τότε ασφαλώς, θα πούμε για τα προβλήματα των παιδιών μας, για κληρονομικά, για αρρώστιες, για τόσα άλλα βάσανα που καταταλαιπωρούν τη ζωή μας, από ανεργίες, από χρέη, από μαγείες, από διαζύγια, από ναρκωτικά και από χίλια δυό άλλα κακά. Βέβαια αυτά μας κάνουν πολλές φορές να αγανακτούμε και να απελπιζόμαστε και να αμαρτάνουμε. Πάντως ο χρόνος, προσέξτε τι λέω, ο χρόνος των ιερέων εξομολόγων είναι πολύ περιορισμένος, γιατί οι εξομολογούμενοι τώρα τελευταία έχουν αυξηθεί πάρα πολύ. Και η υγεία των περισσοτέρων κλονίζεται και βαρύνεται, όπως και η δική μου. Πάντως είναι βεβαιωμένο ότι υπάρχουν αρρώστιες και στεναχώριες, μεγάλες, βαριές και ασήκωτες, που όντως οι χριστιανοί έχουν ανάγκη μεγάλης παρηγοριάς και συμπαραστάσεως. Τα δράματα μερικές φορές είναι τόσο τραγικά, που όντως έχουν ανάγκη μεγάλης κατανοήσεως και φροντίδος και αγάπης. Όταν όμως δεν υπάρχει χρόνος απ’ τον κληρικό, θα πρέπει να δείξουμε κατανόηση και να ριχτούμε στην προσευχή με πολλή νηστεία, ιδιαιτέρως δε προς την Υπεραγία Θεοτόκον, διαβάζοντας προσευχές και παρακλήσεις και αν είναι δυνατόν και όλη τη νύχτα, για να μπορέσουμε να έχουμε την θεϊκή παρηγοριά, εκείνη, που ενώ θέλει ο πνευματικός να μας τη δώσει, δεν μπορεί να μας την προσφέρει γιατί ο χρόνος του είναι λίγος και μηδαμινός.
Χριστιανοί μου, το συμπέρασμα από όσα είπαμε μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι
- πρώτον ότι πρέπει να αποκτήσουμε πραγματική αίσθηση ότι είμαστε αμαρτωλοί μέχρι τα κόκαλά μας.
- Δεύτερον με αυτή τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος και των δακρύων να εξομολογούμεθα με συντομία εκείνα που μας βαραίνουν και που είναι παραβάσεις του Θείου Νόμου και του Θείου θελήματος. Και
- τρίτον για τις βαριές στεναχώριες της ζωής, όπως και για τα άλλα πολυποίκιλα προβλήματά μας, θα καταφεύγουμε στις προσευχές και στις παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, για βοήθεια, για χάρη, για ευλογία, για την λύση όλων των θλίψεων και όλων των στεναχωριών της ζωής μας.

Σας ανέφερα την προπερασμένη Κυριακή, πως κατάφερε μια μητέρα με τον πατέρα και τα έξι της παιδιά, με τελεία νηστεία για ένα οκταήμερο πως έσωσε το παιδί της …