Δευτέρα, Οκτωβρίου 31, 2011

Το υποταχτικό λιοντάρι

Στη βαθιά έρημο της Θηβαίδας, τα παλιά χρόνια, ζούσαν πολλοί ασκητές. Άνθρωποι νέοι, ακόμα και παιδιά, που πήγαιναν εκεί και γερνούσαν στην προσευχή. Ψυχές, που διψούσαν τον Θεό και ζούσαν τη χαρά της παρουσίας Του από τούτη τη ζωή.Ο νεαρός καλόγερος, στεγνωμένος απ’ τον ήλιο της ερήμου, με κομμένη την ανάσα, χτύπησε την πορτούλα του κελιού. Άνοιξε μετά από κάμποσα λεπτά και πρόβαλε το ψαρό κεφάλι του μοναχού Γεράσιμου. -Έλα μέσα παιδί μου, είπε.Το καλογέρι μπήκε και κάθισε χαμηλά σε μια πέτρα. Ο Γέροντας του έδωσε νερό.-Τι ζητάς τον ρώτησε.-Να γίνω μοναχός .
-Η πρώτη μοναχική αρετή ποια είναι
-Η υπακοή.
-Ναι. Και πώς θα τη μάθεις
-Ακολουθώντας σε.
-Πριν μ’ ακολουθήσεις, παρακολούθησε έναν υποταχτικό, που έχω εδώ. Έρχεται στο μεσονυχτικό, στέκει έξω από την πόρτα μου και προσεύχεται μαζί μου.
Ο γέροντας Γεράσιμος χαμογέλασε αινιγματικά κι έδωσε ένα παξιμάδι στο νεαρό καλόγερο.
Τα μεσάνυχτα, πριν ν’ αρχίσουν οι δυο καλόγεροι μαζί την ακολουθία, ο Γεράσιμος άνοιξε το παραθυράκι της πόρτας και είπε στο καλογέρι:
-Έλα να δεις
Εκείνος πλησίασε κι είδε στο φως του φεγγαριού να’ ρχεται ένα λιοντάρι με αργό μεγαλόπρεπο βήμα, να σκύβει το κεφάλι μπρος στην πόρτα κι έπειτα να κάθεται. Το καλογέρι εθαύμασε.

Το πρωί όταν σηκώθηκαν από τον μικρό τους ύπνο, το λιοντάρι είχε φύγει. Ο γέροντας φόρτωσε τις στάμνες στο γαϊδουράκι και πήγε στο ποτάμι να φέρει νερό. Σαν γύρισε, σφύριξε και αμέσως παρουσιάστηκε το λιοντάρι πίσω από τους βράχους. Πλησίασε, έσκυψε το κεφάλι πάλι μπρος στον γέροντα.
-Άντε στο διακόνημα σου, είπε ο γέροντας Γεράσιμος.
Μπρος το γαϊδούρι , πίσω το λιοντάρι, απομακρύνθηκαν. Το καλογέρι τρόμαξε.
-Τι κάνεις γέροντα! Θα το φάει το γαϊδούρι!
Μη φοβάσαι παιδί μου, θα δεις.
Το μεσημέρι, γύρισε το γαϊδουράκι με τη συνοδεία του λιονταριού. Έσκυψε ο Λέων το κεφάλι, πήρε την ευλογία του γέροντα κι έφυγε.
-Τέλειωσε το διακόνημα του και πάει να ζητήσει την τροφή του.
Ο μικρός καλόγερος εθαύμασε πάλι. Είδε από τη μια το υπάκουο λιοντάρι κι από την άλλη τον ταπεινό γέροντα και κατάλαβε: Ο γέροντας Γεράσιμος υπάκουε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και τ’ άγρια θηρία υπάκουαν στον ίδιο. Ο πιστός και ταπεινός, που ζει με προσευχή, δε φοβάται τίποτα και ταυτόχρονα αγαπάει και δεν μπορεί να κάνει κακό σε κανένα και σε τίποτα. Τα ζώα το καταλαβαίνουν και τον σέβονται.
Μια μέρα όμως, γύρισε το λιοντάρι απ’ τη βοσκή χωρίς το γαϊδούρι. Ο γέροντας έμεινε σκεφτικός. Ο μικρός καλόγερος είπε:
-Είδες γέροντα Δεν έπρεπε να εμπιστεύεσαι το θηρίο.
Κι ο γέροντας προς το λιοντάρι:
-Αφού θυμήθηκες τ’ άγρια ένστικτα σου κι έφαγες το ζώο, θα κάνεις στο εξής τη δική του εργασία.
Και στ’ αλήθεια, από τότε, το λιοντάρι φορτωνόταν τις στάμνες και κουβαλούσε το νερό. Ύστερα ο γέροντας το έδιωχνε να πάει να κυνηγήσει και να ξεκουραστεί. Μα πάντα μέσα του ρωτούσε: «Τάχα το’ φαγε το γαϊδούρι ή κάτι άλλο του συνέβη » Και πραγματικά, ο Λέων είχε μόνο πέσει στο αμάρτημα της τεμπελιάς. Κοιμήθηκε κείνο το πρωινό κι άφησε αφύλακτο το ζώο. Πέρασαν έμποροι-τυχοδιώκτες, είδαν το γαϊδουράκι και το έκλεψαν.
Μια μέρα λοιπόν, ξαναπέρασαν από το ίδιο μέρος. Το γαϊδουράκι έσερνε και δυο καμήλες, που είχαν δέσει στο σαμάρι του. Ο Λέων το αναγνώρισε. Όρμησε κατά πάνω στους εμπόρους κι αυτοί το έβαλαν στα πόδια. Το λιοντάρι έπιασε με τα δόντια το σκοινί και οδήγησε το γαϊδούρι με τις δύο καμήλες στο κελί του γέροντα. Κατάπληκτος, ο νεαρός καλόγερος είδε το θηρίο να χτυπάει με το πόδι την πόρτα του κελιού. Βγήκε τέλος ο γέροντας.
-Να λοιπόν που άδικα σε κατηγορήσαμε, είπε. Σωστό δεν είναι πια να σε κρατούμε μακριά από τις συνήθειες σου και τους δικούς σου τόπους. Πήγαινε και να έρχεσαι μια φορά τη βδομάδα να παίρνεις ευλογία.
Το χάιδεψε, το ευλόγησε, εκείνο έσκυψε το κεφάλι κι έφυγε. Ερχόταν από τότε μια φορά τη βδομάδα. Πέρασαν χρόνια. Ο γέροντας Γεράσιμος άσπρισε. Ο μικρός καλόγερος μεγάλωσε στην πνευματική και τη σωματική ηλικία. Ο κόσμος ερχόταν να πάρει συμβουλή από το μεγάλο γέροντα. Μια νύχτα Δε σηκώθηκε από το ψαθί του για την ακολουθία.
-Τι έχεις γέροντα ρώτησε ο άλλος καλόγερος.
-Ήρθε η ώρα μου, παιδί μου. Προσευχήσου για μένα.
Έκανε το μεσονυχτικό ο καλόγερος, άρχισε τον Όρθρο και σαν έφτασε στη Δοξολογία, το πρόσωπο του γέροντα άστραψε και η ψυχή του έφυγε στον ουρανό. Ο καλόγερος τον εδιάβασε και τον έθαψε.
-Καλή αντάμωση γέροντα, είπε πριν τον σκεπάσει το χώμα.
Εκείνο ακριβώς το πρωί, ήρθε κι ο Λέων για την ευλογία του.
-Αχ λέων, μας άφησε ο γέροντας, του είπε και προχώρησε προς τον τάφο λέγοντας στο ζώο:
-Να εδώ, εδώ είναι.
Το λιοντάρι κοίταξε. Πήγε προς το κελί, οσμίστηκε την πόρτα. Πήγε στο λαχανόκηπο. Ήρθε μετά στον τάφο. Έσκυψε, οσμίστηκε πάλι κι άρχισε να βγάζει μικρά κλαψιάρικα μουγκρητά. Τέλος, σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω, μούγκρισε δυνατά και με το τέλος της κραυγής, άφησε και την πνοή και σωριάστηκε νεκρό στον τάφο.
Έτσι, στις 4 Μαρτίου, τέλειωσαν τη ζωή τους ο όσιος Γεράσιμος, «ο εν Ιορδάνη» και το υποταχτικό λιοντάρι του.
(Από το βιβλίο «Τα Παράθυρα του Χρόνου» της Άννας Μαρίνη, Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ, Δ’ Έκδοση , Οκτώβριος 1997
misha.pblogs.gr

Συνέντευξη μὲ τὴν μοναχὴ Φωτεινὴ ,μία ἐρημίτισσα τῶν καιρῶν μας

(Ἡ μοναχὴ Φωτεινὴ ζεῖ στὸ δάσος τοῦ Νέαμτς κοντὰ στὴ σπηλιὰ τῆς Ἅγ. Θεοδώρας τῆς Σίχλα σὲ μία καλύβα ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια. Τὸ κατὰ κόσμο ὄνομά της ἦταν Φλοαρέα Μπουζίνκου, ἦταν παντρεμένη, χώρισε καὶ ἔχει ἕνα παιδί. Ἔγραψε καὶ δημοσίευσε ποιήματα καὶ διηγήματα, ἐργάστηκε, ἀλλὰ πάντα ἀκολουθοῦσε τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὶς στενοχώριες της ψάχνοντάς Τον στὰ μοναστήρια, στὶς ἀκολουθίες καὶ στὸ λόγο τῶν πνευματικῶν. Ἔγινε μοναχὴ ὅταν ἡ Ἅγ. Θεοδώρα τῆς Σίχλα τὴν θεράπευσε ἀπὸ τὸν καρκίνο κατὰ τρόπο θαυμαστὸ. Ἐδῶ στὰ βουνὰ τῆς Σίχλα βρῆκε τὴ πολυπόθητη γι’ αὐτὴ ἡσυχία σὲ μία καλύβα. Σίγουρα ἐδῶ στὴν ἐρημιὰ οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δοκιμασίες εἶναι μεγάλες καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς μιλάει ἡ ἀδελφὴ Φωτεινὴ μὲ πολὺ ταπεινοφροσύνη)

-Πῶς εἶναι νὰ ζεῖ κανεὶς στὴν ἔρημο ἀδερφὴ Φωτεινὴ σὲ σχέση μὲ τὴ ζωὴ στὸ κόσμο; Ἐπειδὴ λένε γιὰ αὐτοὺς ποὺ διαλέγουν νὰ ζήσουν στὴν ἐρημιὰ ὅτι εἶναι τρελοὶ(μοναχὴ Φωτεινή ) – Σᾶς λέγω σίγουρα ὅτι ἂν γεννιόμουν ξανὰ κατευθείαν στὴν ἡσυχία θὰ πήγαινα. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ «ἡσυχίας» καὶ «κόσμου», ἀκόμη καὶ μεταξὺ μοναστηριοῦ καὶ τῆς ἡσυχίας τῆς ἐρήμου. Σίγουρα οἱ πειρασμοὶ εἶναι πιὸ μεγάλοι στὴν ἔρημο ἀλλὰ ἡ χαρὰ ποὺ δίνει ὁ Κύριος δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τίποτα ἐγκόσμιο. Ἂν ἀπὸ τὴ ἔρημο χρειαστεῖ νὰ βγεῖς στὸν κόσμο (ὅπως καμιὰ φορὰ εἶναι ἀνάγκη νὰ κάνω ἐγὼ ) αἰσθάνεσαι ὅτι μπαίνεις στοὺς «τρελλοὺς» ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι λένε γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀποτραβιοῦνται στὴν ἐρημιά….ἀλλὰ δὲ θέλω νὰ προσβάλω κανέναν.

-Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐδῶ σὲ αὐτὴ τὴ καλύβα εἶστε στὸ προθάλαμο τοῦ Παραδείσου;
-Ἐγὼ χαίρομαι γιὰ ὅ,τι μοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς ἐπειδὴ αἰσθάνομαι ὅτι μὲ ἀγαπάει ἡ Παναγία, ἀλλιῶς δὲ θὰ ἄντεχα στοὺς πειρασμοὺς τῆς ἐρήμου χωρὶς τὴ βοήθεια τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ Χριστοῦ ….ἐπειδὴ ὁ ἐχθρὸς εἶναι πεισματώδης καὶ ἐπιθετικὸς ἰδίως πρὸς ἐκείνους ποὺ φέρουν τὸ ζυγὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀποτραβήχτηκαν στὴν ἡσυχία
-Μοναχὴ Φωτεινὴ γνωρίζω μοναχοὺς καὶ μοναχὲς ποὺ θέλουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ μοναστήρι καὶ νὰ πᾶνε στὴ ἔρημο σὲ μιὰ μικρὴ καλύβα στὸ δάσος, νὰ εἶναι μὲ τὸ Χριστὸ, μόνοι, αὐτοὶ καὶ ὁ Χριστός, ὅσο καὶ νὰ ὑπέφερουν. Σὲ αὐτοὺς θὰ ἤθελα ἀπὸ τὴ πεῖρα σας νὰ πεῖτε τί πειρασμοὶ τοὺς περιμένουν
-Ναί, μπορῶ νὰ πῶ, ἀφοῦ σίγουρα πολλοὶ μοναχοὶ εἶναι ἤδη οἰκεῖοι μὲ τὶς παγίδες καὶ τὶς πονηρίες τοῦ ἐχθροῦ. Ἀλλὰ δὲ ξέρω νὰ δώσω συμβουλὲς· ἡ ἁγιοσύνη τους πρέπει νὰ δώσει σὲ μένα. Ἂν αἰσθάνονται λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἀνάγκη, ἀφοῦ ἔχουν μείνει στὸ μοναστήρι τουλάχιστον 10 χρόνια (σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες) θὰ πρέπει νὰ ἔχουν πρῶτα ἀπὸ ὅλα τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ τους.
-Μετὰ τὸ 1989 κυρίως βγαίνουν στὸ δάσος κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲ τὰ πᾶνε καλὰ μὲ τοὺς νόμους καὶ ἂν δοῦν κάποιο μοναχὸ σὲ κάποιο καλυβάκι τὸν ληστεύουν. Αὐτοὶ δὲ ξέρουν τί εἶναι ἐρημίτης, μοναχὸς, ὅτι διάλεξε νὰ ζήσει στὴ φτώχεια καὶ ὅτι δὲν ἔχουν τί νὰ κλέψουν.
-Ἦρθαν καὶ σὲ μένα δὲ πολυβρῆκαν κάτι νὰ κλέψουν, ἀλλὰ εἶχα μία ὑποτακτικὴ ἡ ὁποία φοβήθηκε καὶ ἔφυγε, δὲν ἄντεξε. Ἤ τὴ νύχτα ὅταν κάνεις τὴν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου συμβαίνει νὰ αἰσθάνεσαι τὸν διάβολο νὰ περνάει ἀπὸ κοντά σου καὶ νὰ ἀφήνει μιὰ μυρωδιὰ ψοφιμιοῦ, κάτι τρομερὸ καὶ νὰ χρειάζεται νὰ ἀνοίξεις τὴ πόρτα καὶ τὸ παράθυρο τῆς καλύβας γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ συνεχίσεις τὴ προσευχὴ
-Ἐμφανίζεται αὐτὴ ἡ μυρωδιὰ χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἡ «πηγὴ» αὐτῆς τῆς μυρωδιᾶς;
-Ναὶ σίγουρα στὸ δάσος δὲν ὑπάρχουν τέτοιες μυρωδιές. Ἀλλὰ εἶναι καλὸ αὐτὸ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στὸ σατανὰ νὰ σὲ πειράξει γιὰ νὰ Τὸν πλησιάσεις πιὸ πολύ, ἐπειδὴ ἴσως δὲν ἔκανες ὅλο τὸ κανόνα καὶ γιὰ αὐτὸ ἔχεις πειρασμοὺς, ὅπως ἐγὼ ἡ ἀνάξια, ὅπου δὲν προσεύχομαι ὅσο πρέπει καὶ στενοχωρῶ τὸ Θεό. Ἄλλη φορὰ ἐνῶ προσευχόμουν ἦρθε κάποιος καὶ μοῦ ξερίζωσε ὑδρορροὲς ἀπὸ τὸ τοῖχο τῆς καλύβας (ἂν καὶ ἔξω δὲν ἦταν κανεὶς), ἐγὼ τὰ ἔβαλα στὴ θέση τους καὶ συνέχισα τὴ προσευχή, ἀλλὰ ἔχασα ἀρκετὸ χρόνο γιὰ τὴν ἐπιδιόρθωση. Συνέχισα νὰ διαβάζω τὸ ψαλτήρι καὶ πάλι ἄκουσα τὶς ὑδρορροὲς νὰ πέφτουν…τὶς ἐπιδιόρθωσα καὶ συνέχισα τὴ προσευχή μου.
Τί εἶναι πιὸ δύσκολο στὴν ἔρημο ἀδερφὴ Φωτεινή;
-Αὐτὸ ποὺ εἶναι δύσκολο εἶναι ἡ πάλη μὲ τοὺς λογισμοὺς. Εἶναι δύσκολη αὐτὴ ἡ πάλη ἐπειδὴ ὁ ἐχθρός σοῦ δίνει σκέψεις ὅπου οὔτε ποὺ ὑποπτεύεσαι πὼς μπορεῖ νὰ γεννήσει τὸ μυαλό σου. Γιὰ παράδειγμα : «τί γυρεύεις ἐδῶ ;», «γιατί ἦρθες ἐδῶ;», «ἄλλη δουλειὰ δὲν ἔχεις;», «δὲν μποροῦσες νὰ μείνεις στὸν κόσμο;»
Γιὰ αὐτὸ εἶναι καλὸ νὰ μὴν ἐπισκέπτονται συγγενεῖς ἐπειδὴ τὸν ἀναστατώνουν, ἴσως κάποια μοναχὴ ἢ μοναχὸς γιὰ νὰ φέρει λίγο φαγητό. Εἶναι καλὸ ὅμως τὸν ἐρημίτη νὰ μὴν τὸν ἐπισκέπτεται κόσμος. Ἐμένα ὁ πνευματικός μου δὲ μοῦ ἐπιτρέπει νὰ δέχομαι κόσμο καὶ ἄλλωστε γιατί νὰ ἔρθει κάποιος σὲ ἐμένα, τί συμβουλὲς νὰ τοῦ δώσω… ἐγὼ εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος… προσεύχομαι γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως κάνει ἡ ἐκκλησία μας.
http://anemonpnon-magdalini.blogspot.com

Ἀπὸ ἠθοποιός, μοναχός!

Πρὶν ἀκολουθήσει τὰ Θεία καὶ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ ὁ Ρούσσης Στογιάννης συμμετεῖχε σὲ μεγάλες παραστάσεις τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου ἀλλὰ καὶ σὲ παραγωγὲς τῆς Κάρμεν Ρουγγέρη, ἔχοντας ὅλοι νὰ λένε ἕναν καλὸ λόγο γιὰ ἐκεῖνον. Ὁ ἀδελφός της πρωταγωνίστριας Δήμητρας Στογιάννη ἀποφάσισε νὰ ἀκολουθήσει τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ πρῶτα χειροτονήθηκε διάκονος στὴ Μονὴ Πετράκη καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Νεκτάριος. Ὁ 38χρονος ἱερέας, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ περιβάλλον του, πρὶν ἀποφασίσει νὰ ἀκολουθήσει τὸν πνευματικὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, στήριζε φτωχοὺς καὶ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη.

Κάποιοι μάλιστα τὸν χαρακτήριζαν «ἄγγελο», ὄχι μόνο λόγω τῆς ἐξωτερικῆς του ἐμφάνιση, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν καλή του καρδιά, ἀφοῦ συνεχῶς ἔκανε καλὲς πράξεις τὶς ὁποῖες μόνο οἱ πολὺ στενοί του ἄνθρωποι γνώριζαν.Καὶ αὐτὸ βέβαια ἦταν ἔμφυτο μέσα του, μία καὶ ἀπὸ μικρὸς βοηθοῦσε τοὺς...

ἀδύναμους μὲ τὸν τρόπο του καὶ ἤθελε πάντα τὸ καλὸ καὶ τὸ δίκαιο γιὰ ὅλους.

Ὁ Ρούσσης Στογιάννης μεταφέρει πλέον τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ ἁπλότητα καὶ πειθώ. Πρὶν ἀποφασίσει νὰ περάσει στὸν χῶρο τοῦ μοναχισμοῦ διακονοῦσε γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα στὸν Ἅγιο Δημήτριο Λουμπαδιάρη.

espressonews.gr

Πρόσφατο θαῦμα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου

«Χαίρετε!

Θὰ ἤθελα νὰ μοιραστῶ μαζί σας μία ἐμπειρία, ποὺ βίωσα πρὶν μερικοὺς μῆνες, γιὰ τὴ θαυματουργικὴ παρέμβαση τοῦ π. Πορφυρίου στὴ θεραπεία τῆς μητέρας μου.

Στὸ ἐπισυναπτόμενο ἀρχεῖο περιγράφω τί συνέβη. Τὸ κείμενο αὐτό, ἂν θέλετε, μπορεῖτε νὰ τὸ δημοσιεύσετε.

Μὲ ἐκτίμηση Γιώτα Κ.

Εἶναι τόσο δύσκολο νὰ συνειδητοποιήσεις τὸ θαῦμα στὴ ζωή σου. Καὶ ἴσως ἀκόμη δυσκολοτερο, νὰ μεταφέρεις τὴ συγκίνηση καὶ τὴ χαρά σου… νὰ καταγράψεις μὲ λόγια, ἕνα γεγονὸς ἀσύλληπτο γιὰ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ. Θὰ προσπαθήσω στὶς πολὺ «στεγνὲς» λέξεις ποὺ ἀκολουθοῦν, νὰ χωρέσω αὐτὰ ποὺ βίωσα. Ἀπαραίτητη ὅμως εἶναι μία μικρὴ εἰσαγωγή: Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἀναγνωρίζω τὴν ἀνθρώπινη προσπάθεια καὶ σέβομαι τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Εἶμαι ἄνθρωπος χωρὶς στέρεη πίστη καὶ χωρὶς ἐνεργὴ θρησκευτικὴ ζωή. Μέσα μου ὑπάρχουν ἀντιδράσεις σὲ ὅλες τὶς μορφὲς τῆς ἐξουσίας, κυρίως δὲ στὴ θρησκευτική.

Δυσκολεύομαι νὰ δεχτῶ κανόνες. Ὅποτε ὅμως ἔχω διαβάσει γιὰ τὸ βίο καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ γέροντα Πορφυρίου, νιώθω τὴν καρδιά μου νὰ γλυκαίνει, νὰ ἠρεμεῖ. Θὰ ἤθελα πολὺ νὰ τὸν εἶχα γνωρίσει. Ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχω πάντα μαζί μου ἕνα εἰκονάκι, μία φωτογραφία τοῦ γλυκοῦ μου αὐτοῦ γέροντα καὶ δὲν τὴν ἀποχωρίζομαι ποτέ. Καὶ στὶς δύσκολες στιγμές, ὅποτε ἡ ἐγωπάθειά μου τὸ ἐπιτρέπει, τοῦ μιλῶ, προσεύχομαι. Ἡ γλυκύτητά του γίνεται ἡ γέφυρα γιὰ νὰ γνωρίσω τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Τὰ γεγονότα

Εἶναι λίγες μέρες μετὰ τὰ Χριστούγεννα τοῦ 2010. Ἡ μητέρα μου, Ἀθηνᾶ Κ., καρδιοπαθὴς ἐδῶ καὶ 3 πλέον χρόνια, μὲ βηματοδότη καὶ 2 στέντ, εἰσήχθη γιὰ...

ἄλλη μία φορὰ στὴν καρδιολογικὴ κλινικὴ γνωστοῦ νοσοκομείου τῆς Ἀθήνας, ἔχοντας ἔντονη ταχυκαρδία καὶ ὑψηλὴ πίεση.

Στὴ συγκεκριμένη κλινικὴ εἶχε πολλὲς φορὲς νοσηλευθεῖ κατὰ τὸ παρελθόν. Οἱ γιατροὶ ἀντιμετώπισαν τὴν κατάσταση φαρμακευτικά, προκειμένου νὰ ρυθμίσουν τὴν καρδιακή της λειτουργία. Μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες νοσηλείας, παρουσίαζε σαφῶς ἔντονη βελτίωση. Ἦταν 2/1/11 καὶ πήγαινα νὰ τὴν ἐπισκεφτῶ.

Μπαίνοντας στὸ διάδρομό της καρδιολογικῆς πτέρυγας, βλέπω τοὺς γιατροὺς νὰ τρέχουν στὸ δωμάτιο ποὺ νοσηλευόταν. Ἡ μητέρα μου μόλις εἶχε πάθει κοιλιακὴ μαρμαρυγή. Δὲν ξέρω πόση ὥρα πέρασε βλέποντας τοὺς γιατροὺς νὰ τρέχουν καὶ νὰ προσπαθοῦν ξανὰ καὶ ξανὰ νὰ ἐπαναφέρουν τὸν ρυθμὸ τῆς καρδιᾶς της.

Τὸ κατάφεραν μετὰ ἀπὸ ἀρκετὲς προσπάθειες ἠλεκτρικῆς διέγερσης (ἀπινίδωσης) καὶ μεταφέρθηκε ἐσπευσμένα στὴν ἐντατικὴ κλινική του νοσοκομείου, ὅπου καὶ διασωληνώθηκε. Ἡ γιατρὸς μὲ ἐνημέρωσε ὅτι εἶναι πολὺ δύσκολη ἡ κατάσταση καὶ ὅτι παίζονται ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα: μπορεῖ νὰ συμβεῖ τὸ μοιραῖο ἢ νὰ παραμείνει σὲ κωματώδη κατάσταση.

Ἂν ποτὲ συνερχόταν, δὲν ξέραμε σὲ τί κατάσταση θὰ ἦταν. Ἦταν πολὺ πιθανὸ νὰ ἔχει ὑποστεῖ βλάβη ὁ ἐγκέφαλος καὶ νὰ μὴν εἶναι σὲ θέση νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ περιβάλλον. Ἐλάχιστες οἱ πιθανότητες γιὰ αἴσια ἔκβαση. Τὸ σημαντικὸ γιὰ τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἦταν νὰ σταθεροποιηθεῖ ἡ κατάστασή της καὶ νὰ μὴν ὑπάρξει περαιτέρω ἐπιδείνωση.

Τὸ χειρότερο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τῆς συμβεῖ, θὰ ἦταν νὰ πέσει σὲ ἠλεκτρικὴ θύελλα (μία πολὺ ἐπικίνδυνη κατάσταση κατὰ τὴν ὁποία ἡ καρδιὰ πλήττεται ἀπὸ ἔντονη καὶ χαοτικὴ ἠλεκτρικὴ δραστηριότητα). Ἔπρεπε νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς συγγενεῖς καὶ γενικὰ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο.

Εἶναι πολὺ σκληρὸ νὰ βλέπεις τὸν ἄνθρωπό σου σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση. Διασωληνωμένο, νὰ μὴν ἐπικοινωνεῖ, νὰ μὴν νιώθεις ζεστασιὰ στὸ σῶμα του καὶ τὶς ἰατρικὲς προβλέψεις νὰ εἶναι δυσοίωνες. Μόνη μου ἐλπίδα ὁ Θεός… Ζήτησα ἄδεια ἀπὸ τὸ προσωπικό της ἐντατικῆς νὰ μοῦ ἐπιτρέψουν νὰ βάλω τὸ εἰκονάκι τοῦ πατρὸς Πορφυρίου στὸ προσκέφαλο τῆς μητέρας μου.

Ἡ ἀντίδρασή τους ἦταν… « Καὶ δὲν τὸ βάζεις… ὅ,τι καὶ νὰ βάλεις τώρα…». Μὲ τὴ σκέψη πὼς θὰ εἶναι δίπλα της, γαλήνευε κάπως ἡ ψυχή μου. Δίπλα στὸ κρύο σῶμα τῆς μητέρας μου ἦταν τώρα ἡ ζεστὴ ματιὰ τοῦ γέροντα Πορφυρίου.

Παρὰ τὶς ἰατρικὲς προσπάθειες καὶ τὶς ἀγωνιώδεις προσευχὲς συγγενῶν καὶ φίλων, ἡ ὑγεία τῆς μητέρας μου δὲν παρουσίαζε καμμία βελτίωση. Παρέμεινε διασωληνωμένη γιὰ 5 ὁλόκληρες ἡμέρες.

Καμία ἐπικοινωνία μὲ τὸ περιβάλλον, καμμία θετικὴ ἀνταπόκριση. Καμμία δυνατότητα ἀποσωλήνωσης. Στὶς 7/1/11 πέφτει σὲ ἠλεκτρικὴ θύελλα… ὅ,τι χειρότερο μποροῦσε νὰ συμβεῖ. Οἱ γιατροὶ τῆς ἐντατικῆς μας πληροφόρησαν ὅτι πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς συγγενεῖς. Οὐσιαστικὰ πιὰ δὲν ἔβλεπαν στὴν περίπτωσή της «φῶς».

Στὸ ἄκουσμα τῶν δυσάρεστων νέων δὲν εἶχα ποὺ ἀλλοῦ νὰ στραφῶ. Νὰ εἶχα μία φωτογραφία, μία εἰκόνα τοῦ Γέροντα ἐκείνη τὴ στιγμή! Νὰ τὸν κοιτῶ καὶ νὰ ἀνοίγει ἡ καρδιά μου, νὰ λυγίσει ὁ ἐγωισμός μου, νὰ παραγκωνισθοῦν τὰ «γιατί», νὰ μπορέσω νὰ προσευχηθῶ…

Πῆγα στὴν ἐκκλησία τοῦ νοσοκομείου. Ἐκεῖ συνάντησα τὴ διακόνισσα, τὴ γλυκειὰ Δήμητρα. Τῆς ἐξήγησα ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ μένα νὰ προσευχηθῶ κι ὅτι χρειάζομαι κάποια εἰκόνα τοῦ πατρὸς Πορφυρίου. Καθὼς ὅμως δὲν εἶναι ἐπίσημα ἅγιος, δὲν ὑπῆρχε εἰκόνα του. Αἴφνης θυμήθηκα ὅτι στὸ συγκεκριμένο ἐκκλησάκι ὑπάρχει βιβλιοθήκη, στὴν ὁποία παλαιότερα εἶχα δεῖ ἕνα βιβλίο γιὰ τὸν γέροντα Πορφύριο.

Τῆς ζήτησα νὰ μοῦ ἀνοίξει τὴ βιβλιοθήκη. Ἅρπαξα μὲ λαχτάρα τὸ βιβλίο. Ἄφησα τὸ βλέμμα μου νὰ καρφωθεῖ σὲ μία φωτογραφία του. Ἡ ψυχή μου λυγισμένη ἀπὸ τὴν ἀγωνία καὶ τὸν πόνο ἱκέτευσε γιὰ τὴν μητέρα μου. Νὰ ἀντέξει ἡ καρδιά της, νὰ τῆς δοθεῖ κι ἄλλος χρόνος ζωῆς. Ἐναπέθεσα ὅλη μου τὴν ἐλπίδα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἱκέτευσα γιὰ τὸ ἔλεός Του.

Ἦταν 1.30 τὸ μεσημέρι καὶ μέχρι τὶς 5.30 τὸ ἀπόγευμα ?ὅπου εἶναι τὸ ἐπισκεπτήριο γιὰ τοὺς συγγενεῖς, δὲν εἶχα κάτι ἄλλο νὰ κάνω.

Κοντὰ στὸ Νοσοκομεῖο αὐτὸ βρισκόταν ἕνα σπίτι γιὰ ἐνοικίαση, τοῦ ὁποίου οἱ ἰδιοκτῆτες εἶναι γνωστοί μου. Εἶχαν ἀπὸ καιρὸ ζητήσει νὰ βγάλω φωτογραφίες τοῦ σπιτιοῦ γιὰ νὰ ἀναρτηθεῖ ἀγγελία ἐνοικίασης στὸ διαδίκτυο. Πῆγα λοιπὸν ἐκεῖ νὰ ξεχαστῶ γιὰ λίγο. Δὲν ἀνέφερα σὲ κανέναν τὴ σκηνὴ αὐτὴ στὴν ἐκκλησία καὶ οὔτε γνώριζαν τὴ σχέση μου μὲ τὸν γέροντα Πορφύριο.

Στὸ σπίτι μόλις εἶχε ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἀνακαίνιση τοῦ χώρου καὶ τὰ δωμάτια ἦταν ἕτοιμα γιὰ τὴ φωτογράφηση καὶ ἄδεια, ἐκτὸς ἀπὸ 2-3 ἐργαλεῖα ποὺ χρησιμοποιήθηκαν γιὰ μικροεπισκευές. Τὰ μάζεψα γιὰ νὰ μὴ φαίνονται στὴ φωτογράφηση καὶ ἄνοιξα τὴν ντουλάπα τοῦ δωματίου γιὰ νὰ τὰ κρύψω ἐκεῖ. Στὴν τελείως ἄδεια αὐτὴ ντουλάπα καὶ στὸ ράφι ποὺ πῆγα νὰ ἀκουμπήσω τὰ ἐργαλεῖα, μὲ περίμενε μία ἔκπληξη:

Μία χάρτινη εἰκόνα τοῦ γέροντα Πορφυρίου!

Τὴν πῆρα στὰ χέρια μου καὶ τὴν κοίταζα σὰν χαμένη. Ἀκριβῶς ἐκείνη τὴ στιγμὴ χτυπᾶ τὸ κινητό μου. Ἦταν ἡ ἀδελφή μου ποὺ εἶχε παραμείνει στὸ νοσοκομεῖο. Μόλις εἶχε βγεῖ ὁ γιατρὸς τῆς ἐντατικῆς καὶ τὴν ἐνημέρωσε ὅτι ἡ μητέρα μου εἶχε συνέλθει, εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς ἠλεκτρικῆς θύελλας!

Δὲν ὑπάρχουν λόγια νὰ χωρέσουν τὸ δέος, τὴν εὐγνωμοσύνη καὶ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐκείνη τὴ στιγμὴ στὴ ζωή μου. Οἱ ἰδιοκτῆτες τοῦ σπιτιοῦ ἀπόρησαν. Πρώτη φορὰ ἔβλεπαν αὐτὴ τὴν εἰκόνα.

Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα ἡ μητέρα μου ἄρχισε νὰ παρουσιάζει βελτίωση. Τὶς ἀμέσως ἑπόμενες μέρες ἔγινε ἡ ἀποσωλήνωση καὶ ἐν συνέχεια βγῆκε ἀπὸ τὴν ἐντατική. Ἐπικοινωνοῦσε κανονικὰ μὲ τὸ περιβάλλον, ὁ ἐγκέφαλος δὲν ὑπέστη βλάβη παρὰ τὰ παραπάνω ἔντονα ἐπεισόδια.

Ὁ ὑπεύθυνός της ἐντατικῆς χαρακτήρισε «πολὺ θαῦμα» τόσο τὸ γεγονὸς ὅτι ἔζησε, καθὼς καὶ τὴν ξαφνικὴ βελτίωση τῆς ὑγείας τῆς μητέρας μου. Χαρακτηριστικὰ – ἀναφερόμενος στὸ ἰατρικὸ προσωπικὸ – εἶπε «Ἐμεῖς, τὴν εἴχαμε ξεγράψει!».

Λίγες μέρες μετὰ ἐπισκέφθηκα τὸ Ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μήλεσι γιὰ νὰ προσκυνήσω στὸ κελλὶ τοῦ Γέροντα Πορφυρίου. Πλησίασα τὴ γερόντισσα ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα συνομιλοῦσε μὲ μία κυρία. Τῆς εἶπα μὲ δύο λόγια τί συνέβη καὶ πὼς μὲ τὸ θαῦμα τοῦ γέροντα Πορφυρίου ἡ μητέρα μου ζεῖ. Ἔκπληκτη ἡ κυρία ποὺ ἦταν δίπλα στὴ γερόντισσα εἶπε «Εἶμαι γιατρὸς σὲ αὐτὸ τὸ νοσοκομεῖο»!

Ἐπίλογος

Ἔχουν περάσει ἀπὸ τότε 7 μῆνες. Ἡ μητέρα μου ζεῖ καὶ βασιλεύει…

Ὅσο γιὰ μένα, φέρνοντας ξανὰ στὸ μυαλό μου ὅλη αὐτὴ τὴν ἐμπειρία, στὴν προσπάθειά μου νὰ σᾶς τὴ μεταφέρω πρὸς δόξα καὶ τιμὴ τοῦ πατρὸς Πορφυρίου, ἐλπίζω καὶ εὔχομαι αὐτὸ τὸ θαῦμα νὰ μὴν «θαφτεῖ» μέσα μου.

Νὰ μοῦ θυμίζει διαρκῶς πόσο ζωντανὴ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας καὶ πόσο δυνατὴ εἶναι ἡ παρουσία Χριστοῦ στὴ ζωή μας. Ἐλπίζω νὰ συντελεστεῖ ἕνα ἀκόμα μεγαλύτερο θαῦμα στὴ ζωή μου: αὐτὸ τῆς μετάνοιάς μου καὶ τῆς ἐνεργοὺς συμμετοχῆς μου στὴν θρησκευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Πίστης μας.

Γέροντα Πορφύριε, σὲ εὐχαριστῶ!»

Γιώτα Κ.

http://www.porphyrios.net/?p=1572

hristospanagia3.blogspot.com

Ο χαμένος αυτοέλεγχος του κ.Μπεγλίτη.Άρθρο Υποστράτηγου

•Του Υποστρατήγου ε.α. Κώστα Λουκόπουλου

Τα τηλεοπτικά πλάνα με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Μπεγλίτη να συγκρατείται από άνδρες της προσωπικής του φρουράς την στιγμή που ανοίγει διάλογο και προσπαθεί να αντιπαρατεθεί δυναμικά στις μάζες που τον αποδοκιμάζουν στο προαύλιο χώρο του Ναού του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη μόνο λύπη, ανησυχία και απογοήτευση μπορούν να προκαλέσουν. Αν δεν ήταν δίπλα στον κ. Μπεγλίτη ο Ανώτερος Διοικητής Φρουράς Θεσσαλονίκης Αντιστράτηγος Κωσταράκος (με το άγχος και την απορία να αποτυπώνεται στο πρόσωπο του) κάποιοι άλλοι Στρατιωτικοί και 2-3 Στρατονόμοι, ένας ξένος που δεν γνωρίζει τα πρόσωπα και την πολιτική επικαιρότητα στην Ελλάδα το τελευταίο πράγμα που θα υπέθετε είναι ότι αυτός ο άνθρωπος αυτός είναι Υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην διπλωμάτης. Δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ διότι το προαναφερθέν συμβάν μετά από 2 ημέρες υπερκαλύφθηκε από τα θλιβερά γεγονότα που κατέληξαν στην ματαίωση της Στρατιωτικής Παρέλασης και υπάρχει ήδη ένα ευρύ φάσμα αναλύσεων και σχολιασμών για όλα αυτά.

Το θέμα είναι αν ένας Υπουργός Εθνικής Άμυνας οποίος χάνει τόσο εύκολα την ψυχραιμία του και προβαίνει σε ποδοσφαιρικού τύπου αντεγκλήσεις μπορεί να είναι επαρκής για ένα τόσο ευαίσθητο και ιδιαίτερο Υπουργείο ! Επίσης δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι την επομένη των γεγονότων έκανε δηλώσεις πολιτικού - κομματικού χαρακτήρα μέσα σε στρατιωτικό χώρο, στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων,( κατά παράδοση και έθιμο χώρος ο οποίος δεν χρησιμοποιείται για τέτοιου είδους δηλώσεις) αποδίδοντας σε αυτούς που τον αποδοκίμασαν παραθρησκευτική και παραστρατιωτική ιδιότητα. Αλήθεια στην δημοκρατική Ελλάδα του 2011 υπάρχει κάτι τέτοιο ; Το ακούσαμε και αυτό !

Είναι κυρίαρχη πια η εντύπωση ότι όντως ο κ.Μπεγλίτης δεν έχει καταλάβει το βάρος της θέσης και τις ευθύνες που πηγάζουν απ΄ αυτή όπως έχει επισημανθεί από τον γράφοντα και από άλλους αναλυτές και δημοσιογράφους.

Τόσο στην δεδομένη περίπτωση όσο και από το βήμα του Κοινοβουλίου την 30 Σεπτεμβρίου 2011 όταν χρησιμοποίησε φρασεολογία της δικτατορίας για τους αποστράτους που εισήλθαν στο προαύλιο του Υπουργείου έδειξε έλλειψη αυτοελέγχου και απώλεια ψυχραιμίας. Δύο βασικά χαρακτηριστικά ενός σώφρονος πολιτικού και ιδιαίτερα ενός Ηγέτη. Πολύ δε περισσότερο, για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας μιας χώρας, με αυξημένη «τρωτότητα» καθόσον βρίσκεται σε περιδίνηση λόγω της σοβαρής οικονομικής κρίσης και της οποίας το ευρύτερο γεωστρατηγικό περιβάλλον παραμένει ασταθές ενέχοντας πολυποίκιλους κινδύνους.

Αν δεν το γνωρίζει ο κ. Μπεγλίτης θα είναι καλό κάποιος από τους στενούς συνεργάτες του και δεν αναφερόμαστε σε αποσπασμένους διοικητικούς υπαλλήλους του ΥΠΕΞ αλλά στους εναπομείναντες στρατιωτικούς, να του επισημάνει ότι οι υφιστάμενοι στρατιωτικοί του αξιολογούνται μεταξύ άλλων και στο πως ενεργούν κάτω από συνθήκες πιέσεως. Ας κάνει και ο ίδιος λοιπόν μία σχετική αυτοαξιολόγηση σε αυτό τον τομέα γιατί για τους άλλους υποθέτουμε ότι έχει κάνει! Μετά τα παραπάνω εύλογο είναι το ερώτημα για το πως θα αντιδράσει σε συνθήκες μίας κρίσεως και πώς ο ίδιος θα διαχειρισθεί αυτή την κρίση αφού τα δείγματα γραφής του κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Κάντε λοιπόν κύριε Υπουργέ την αυτοκριτική σας γιατί είναι συστατικό αξιοπρέπειας και όχι αδυναμίας Μπορείτε να αποφύγετε άλλες ατυχείς καταστάσεις (για να χρησιμοποιήσω την φρασεολογία σας). Μπορεί κάποιος να χάσει μια μάχη, αλλά η αυτοκριτική τον βοηθάει να μην χάσει τον πόλεμο , όπως επισήμανε και σε σχετικό του άρθρο ο κ. Γ. Μαυρωτάς στο διαδύκτιο.

Ο Υποστράτηγος ε.α. Κώστας Λουκόπουλος είναι πρώην Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ και έχει υπηρετήσει σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στο εσωτερικό και στο ΝΑΤΟ.

"Δεν είστε εντολοδόχος της κυβέρνησης κ.Πρόεδρε".Άρθρο-σοκ Ναυάρχου.

.

Του ΣΗΦΗ ΜΑΝΟΥΣΟΓΙΑΝΝΑΚΗ
ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΣ ΠΝ ε.α

Δυο μέρες πριν η Ελλάδα συρόταν από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις σε μια δέσμευση οικονομική και πολιτική τουλάχιστον εικοσαετούς προοπτικής. Νίκη παρουσίασε η Ελληνική κυβέρνηση ότι σε δέκα χρόνια θα ευρεθούμε στα οικονομικά επίπεδα που ήμασταν το 2009. Όμως εξ αιτίας της οικονομικής μας κατάστασης το 2009 συρθήκαμε σαν λαός ως εδώ με δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα που μας έχουν ρίξει στη δυστυχία.

Είναι καιρός τώρα, που ο Ελληνικός λαός, έχει δείξει την αγανάκτηση και την περιφρόνηση του στο υπάρχον συντεχνιακό κράτος που οικοδόμησαν οι πολιτικοί από την μεταπολίτευση και μετά. Πολλές φορές η αγανάκτηση αυτή εναντίον των πολιτικών έχει καταγραφεί όχι μόνον φραστικά αλλά και με έργα (ξυλοδαρμοί και εκσφενδόνιση αυγών και γιαουρτιών).

Καιρό τώρα σαν τελευταία ελπίδα, αφού το κυβερνών πολιτικό κόμμα δεν συγκινείται αναμένει μια πολιτική πρωτοβουλία (παραίτηση) από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα οδηγούσε σε εκλογές και θα έδιδε προοπτική και ανακούφιση στον λαό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως υπέρτατη αρχή της πολιτείας πρέπει να εξασφαλίζει την ενότητα και την συνοχή του κοινωνικού ιστού.

Είδαμε όμως στα γεγονότα της Θεσσαλονίκης τον κ. Παπούλια να κάνει δηλώσεις οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν ταιριάζουν με τον θεσμό τον οποίο υπηρετεί. Το απολογητικό του ύφος για την πατριωτική και δημοκρατική του στάση μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο τον υποβάθμισε σε επίπεδο μέτριου πολιτικού αφού προσέδωσε προσωπική χροιά. Έτσι ο ίδιος ξέχασε τον θεσμό του ανωτάτου άρχοντα και προκάλεσε αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να γίνει. Να αμφισβητούνται άμεσα το ήθος και η πολιτική του -ανοικτά- είτε με υπολογισμό της ηλικίας του με βάση το βιογραφικό και να τίθενται ερωτηματικά για το πότε ανέπτυξε την αντιστασιακή του δράση κατά την κατοχή, είτε με δημοσίευση φωτογραφιών με παρέες στη θάλασσα που παραπέμπουν σε θλιβερή δεκαετία του παρελθόντος.

Θα έπρεπε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει καταλάβει την αγωνία του τόπου και να στεκόταν εκεί δίνοντας στην συνείδηση του κόσμου την ελπίδα και την ομόνοια έστω και αν “κάποιοι” όπως λέει η κυβέρνηση προκάλεσαν τα γεγονότα. Αντίθετα φάνηκε να λειτουργεί ως εντολοδόχος μιας κυβέρνησης που έχει καταστεί τελείως αναξιόπιστη και μισητή στον κόσμο κατά την διετή πορεία της.

Ξεκίνα από την αρχή και όχι από το τέλος...

“O κόσμος είναι ανάλατος και άγευστος”, λες εσύ φίλε μου. Και εκατό φορές μου το επαναλαμβάνεις πώς ο κόσμος είναι ανάλατος κι εκατό φορές εξεγείρεσαι ενάντια σ’ αυτόν τον ανάλατο κόσμο. Και καμαρώνεις με την επανάσταση και απειλείς να ανατρέψεις τον κόσμο. Ξεκίνα από την αρχή και όχι από το τέλος, φίλε μου. Εξεγέρσου πρώτα ενάντια στον εαυτό σου, ενάντια στη δική σου έλλειψη αλατιού.

“Οι άνθρωποι είναι σκοταδιστές και δολοφόνοι”, λες εσύ φίλε μου. Κι εκατό φορές εξεγείρεσαι ενάντια στην αμαρτία των άλλων ανθρώπων. Όμως, εξεγέρσου πρώτα ενάντια στον εαυτό σου, για να μπορέσεις μετά, με περισσότερη δύναμη και με περισσότερο δίκιο να εξεγείρεσαι ενάντια στους άλλους, και για να μπορέσω κι εγώ να πιστέψω στην επιτυχία της δικής σου επανάστασης.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ασίζη και Βόλος: παράλληλα οικουμενιστικά πανηγύρια

Ταυτόχρονη φανέρωση του φαναριώτικου οικουμενισμού σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο έγινε τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου. Την ώρα που ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμπροσευχόταν στην Ασίζη με τον Πάπα, κάθε είδους Προτεστάντες, Μονοφυσίτες και αλλοθρήσκους, στον Βόλο βραβευόταν ένας από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες του φαναριώτικου οικουμενισμού, ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας). Ο Μητροπολίτης Περγάμου είναι πρόεδρος των σημαντικότερων επιτροπών ποικιλώνυμων διαλόγων που διεξάγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τις «αδελφές εκκλησίες» των Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών, μάλλον ειπείν των αιρετικών Λατίνων και Προτεσταντών. Μαζεύτηκαν λοιπόν στη γνωστή πατρομάχο Ακαδημία του Βόλου όλοι οι γνωστοί νεωτεριστές και οικουμενιστές κληρικοί και θεολόγοι σε μια εκδήλωση βράβευσης του Μητροπολίτη Περγάμου...

Εκεί ο οικείος Μητροπολίτης, πρωτεργάτης της λειτουργικής «αναγέννησης» και κηπουρός του αμπελώνα της «μεταπατερικής θεολογίας» και ο άλλος Μητροπολίτης καθηγητής που με ευκολία διασπά την Αδιαίρετη Εκκλησία στα δύο και πάλι την ενώνει για να αποφύγει τον περαιτέρω συνοδικό έλεγχο των εκκλησιολογικών του απόψεων. Εκεί και ο εισηγητής του σύγχρονου θρησκειολογικού και σε κάθε περίπτωση μη κατηχητικού μαθήματος των Θρησκευτικών. Εκεί και οι θεσσαλονικείς καθηγητές που κατάφεραν εντός ολίγων ετών να μετατρέψουν τη Θεολογική Σχολή της συμπρωτεύουσας σε οικουμενιστικό αγρό.
Την ίδια στιγμή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μυρίζοντας ακόμη λιβάνι αγιορείτικο, λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψή του στον Άθωνα, έσπευδε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Πάπα. Εκεί στην Ασίζη συμπροσευχήθηκε με παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες, εβραίους, βουδιστές και παντός είδους πιστούς και απίστους, σε ποιον θεό άραγε; Και έτσι ανέμιξε την ευωδία του αγιορείτικου λιβανιού με τους καπνούς των διαθρησκειακών τελετών τις οποίες παρακολουθούσε προσεκτικά.
Φανάρι – Βόλος – Ασίζη είναι δυστυχώς τόσο κοντά. Απέχουν όμως χιλιόμετρα από την ασκητική πατερική Ορθοδοξία!

πηγή

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 - ΤΟ 2ο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!

ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΟΧΙ" ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΡΟΧΘΕΣ

________Γιορτάσαμε προχθές το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, το μεγάλο "ΟΧΙ!" που είπε ο αείμνηστος Κυβερνήτης της Ελλάδος της εποχής εκείνης Ιωάννης Μεταξάς, εξ ονόματος του Ελληνικού Λαού.
________Γιορτάσαμε όμως την λαμπρότερη εθνική επέτειεο των νεωτέρων χρόνων ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ! Ο κ. Παπανδρέου προτίμησε να συμμετάσχη σε συνεδριακή εκδήλωση του Αραβικού κόσμου, με την ονομασία "Αραβική Άνοιξη" που έλαβε χώρα στην Κύπρο! Θεωρούμε τη στάση του κ. Πρωθυπουργού σαν περιφρόνηση πρός τους 'Ηρωες της εποποιΐας του 1940. Πρός τους επιζώντες ¨Ηρωες και πρός τούς νεκρούς, που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Το σημειώνουμε και το στιγματίζουμε!

________Προχθές λοιπόν συνέβη κάτι το συγκλονιστικό! Ο Ελληνικός Λαός, ο πάντοτε ευκολόπιστος καί χιλιοπροδομένος, είχε την ευκαιρία να βροντοφωντάξει ένα νέο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!

ΟΧΙ, στη νέα Γερμανική κατοχή!

ΟΧΙ, στην υποτέλεια!

ΟΧΙ, στην έσχατη φτώχεια, στην οποία οδηγείται η Χώρα μας!

ΟΧΙ, στήν "σωστική" εποπτεία των Ξένων Επιτηρητών μας οι οποίοι ήλθαν και άρχισαν ήδη να εγκαθίστανται στα Υπουργεία!

ΟΧΙ! στο ξεπούλημα της Ελληνικής Γης, που είναι ποτισμένη με το αίμα αγίων και ηρώων, ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και ΗΡΩΩΝ της ΠΑΤΡΙΔΟΣ!

ΟΧΙ!, στο ξεπούλημα των χρυσαφικών και των τιμαλφών της Πατρίδος μας!

Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει!

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΠΟ

"Απώλεια εθνικής κυριαρχίας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ...Η Δημοκρατία στήνεται στο απόσπασμα", γράφει το περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (τ. 105-20/10/2011)
"Ξεπούλημα των πάντων, πλήν του Παρθενώνα", έγραψε ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ( 29.09.2011),
"Κυβέρνηση Βερολίνου", με ουσιαστικούς Υπουργούς τους Επιτρόπου, έγραψε ΤΟ ΠΑΡΟΝ (30.10.2011)
"Ιδού η Χώρα σας, κυρία Μέρκελ...", αντιγράφουμε και πάλι απο το πρωτοσέλιδο της ίδιας εφημερίδος.
"Έρχονατι 80-100 μόνιμοι ελεγκτές", ΄΄εγραψε ΤΟ ΒΗΜΑ ( 30.10.2011).
"Το ηττηθέν Γ' Ραϊχ παίρνει τη ρεβάνς διά του Δ' Ράϊχ", διαβάσαμε σε άρθρο του κ. Κωνστ. Νικολάου, ΤΟ ΠΑΡΟΝ (30.10.2011).
"Η Χώρα και η Δημοκρατία στον "γύψο", διαβάσαμε επίσης σε άρθρο του κ. Μενέλαου Γκίβαλου (ενθ ανωτ.)
"Φαινόμενα διάλυσης.Τριγμοι σε θεσμούς, οικονομία, κυβέρνηση", έγραψε και ΤΟ ΒΗΜΑ (30.10.2011)

_________Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω δημοσιευμάτων είναι ένα καί μοναδικό:

ΟΧΙ, στη νέα Γερμανική κατοχή!

_________Οι διαμαρτυρόμενοι προχθές διεμαρτύροντο κατά της πολιτικής Εξουσίας! Ήσαν οι ίδιοι εκείνοι "αγανακτισμένοι" Έλληνες, οι οποίοι προ μηνός κατέκλυζαν την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα! Ήσαν ΟΛΟΙ οι "μή βολεμμένοι" Έλληνες, οι οποίοι από τη μια άκρη της Ελλάδος έως την άλλη συγκροτούν τήν παράταξη των απογοητευμένων από τό πολιτικό Σύστημα. Οι οποίοι καί συνεχίζουν να απογοητεύωνται! Είναι όσοι έχασαν τη δουλειά τους, όσοι νοιώθουν εξαντλημένοι από τήν αβάστακτη φορολογία, όσοι πηγαίνουν πια στα συσσίτια της Εκκλησίας ή των Δήμων για ένα πιάτο φαγητό, όσοι ψάχνουν τώρα στα σκουπίδια για να βρούν κάτι φαγώσιμο, είναι όσοι χάνουν το σπίτι τους, επειδή - άνεργοι πια- δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις των, είναι όσοι σπεύδουν στα ενεχυροδανειστήρια για να πωλήσουν τά τιμαλφή τους, γενικώς είναι αυτοί οι οποίοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΕΛΠΙΔΑ! Όλοι αυτοί είναι και γαλάζιοι και πράσινοι και κόκκινοι! Προέρχονται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Ενωμένοι πια όλοι μαζί, χωρίς πολιτικά χρώματα και ιδεολογίες, καθώς ανήκουν από τήν άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά, δίδουν την υστάτη μάχη, πρίν αναλάβουν άλλου είδους επαναστατική δράση! "Έβαλαν λουκέτο 1.100 βενζινάδικα" διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ (16.10.2011). "Αδειάζουν ιδιωτικοί οίκοι ευγηρίας λόγω κρίσης¨, διαβάσαμε στο ΒΗΜΑ (15.10.2011).

__________Αυτή τήν απλή αλήθεια φαίνεται πως δεν κατώρθωσαν ή δέν θέλησαν να την συλλάβουν οι άνθρωποι της Εξουσίας! Απέδωσαν τίς εκδηλώσεις της γενικής κατακραυγής σε οπαδούς, που θέλουν να καταργήσουν τις εθνικές παρελάσεις. Κατηγόρησαν τους οπαδούς του Ολυμπιακού! Είπαν επίσης για κάποιες μειοψηφίες, για ακραία στοιχεία καί άλλα φαιδρά και ασυνάρτητα πράγματα! Από τήν άλλη υπερετόνισαν την ασεβή συμπεριφορά πρός τόν Πρόεδρον της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια! Και βεβαίως ήταν άδικη η επίθεση στον κ. Παπούλια! Αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να παραβλέπει τήν αγωνία του Ελληνικού Λαού καί να επικυρώνει τις αντισυνταγματικές Αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων. Η εισβολή της "Τρόϊκας" στην Ελλάδα με αποφασιστικές κυβερνητικές αρμοδιότητες, κατά το άρθρο 120 & 3 του Συντάγματος, θεωρείται "Σφετερισμός Εξουσίας". Το περίφημο "Μνημόνιο" δέν έτυχε της εγκρίσεως από 180 Μέλη της Βουλής! Ολα αυτά βαρύνουν τόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Δεν είναι Προδότης, αδρανής όμως είναι και παραείναι! Ο κ. Χορστ Ράϊχενμπαχ δεν μπορεί να είναι ο άτυπός μεν, πλήν όμως ουσιαστικός Πρωθυπουργός της Ελλάδος!
___________Ο προσφάτως εκδημήσας πολιτικός καί τέως Υπουργός Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης μας έστειλε μήνυμα από τόν τάφο του: "Σαλπάρω σήμερα για τον άλλο κόσμο. Αυτό που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Νά' στε όλοι καλά" (Το Παρόν, 16.10.2011). Ας τα ακούσει λοιπόν και ο Εξοχώτατος Κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
__________Ας ξαναγυρίσουμε τώρα στίς διαμαρτυρίες της 28ης Οκτωβρίου 2011. Η αντίδραση του Ελληνικού Λαού στις 28 Οκτωβρίου 2011 ήταν ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ! Αυτή τήν απλή αλήθεια φαίνεται πως δεν κατώρθωσαν ή δέν θέλησαν να την συλλάβουν οι άνθρωποι της Εξουσίας! Είδαν τό δένδρο καί έχασαν τό δάσος! Με πρόσχημα την προσβολή πρός τόν Ανώτατο Άρχοντα του Πολιτεύματος πρσπάθησαν να στρεβλώσουν τά γεγονότα και να μεταθέσουν τό κέντρο του βάρους από τό πρόβλημα. ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΠΙΑ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΑΣ! Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΛΕΙ ΠΙΑ ΥΠΟ ΞΕΝΙΚΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ!

Αυτό ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕΙ ο Ελληνικός Λαός. Γι αυτό καί βροντοφώναξε το μεγάλο ΔΕΥΤΕΡΟ "ΟΧΙ"! Το "ΟΧΙ" της 28ης Οκτωβρίου2011!

_________Περίμενα κάποιος εκ των εκκλησιαστικών Ταγών να σταθή με το μέρος των ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! Επειδή όμως επικρατεί άκρα του τάφου σιγή η ελαχιστότης μου απεφάσισε να λάβει μια θέση. Να υπογραμμίσει καί να μεταφράσει τήν κραυγή των Ελλήνων, που είναι όχι μόνον κραυγή πόνου και ανησυχίας για το αύριο, αλλά και κραυγή απογνώσεως! "Η Ελληνική Κοινωνία στα πρόθυρα της έκρηξης", έγραψε η εφημερίδα 'Η ΑΞΙΑ" (16.10.2011)

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Εξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ, καί

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών καί πάσης Ελλάδος, Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί μου, της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκαννήσου, Ταπεινά παρακαλώ, δώστε μεγάλη προσοχή στό προχθεσινό ξέσπασμα του Ελληνικού Λαού! Μελετήστε το βαθειά με τους Συμβούλους και τους Συνεργάτες Σας! Και δώστε ένα Μήνυμα στο Λαό μας, ότι "ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΗΦΘΗ"! Αλλοιώς η συνέχεια προμηνύεται ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ!

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ!

Θα είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ και για την ΕΛΛΑΔΑ και για τους ΕΛΛΗΝΕΣ!

____________Τώρα πιά μας "κράζουν" και οι ξένοι! Χαρακτηρίζει τον κ Πρωθυπουργό ως "ιπτάμενο Δικτάτορα" Δήτε το παρακάτω Video. Το Video επικαλείται τις καταγγελίες του Βουλευτού κ. Πάνου Καμμένου και τις σχολιάζει. Δεν αποδεχόμεθα τους βαρείς χαρακτηρισμούς κατά του Πρωθυπουργού μας. Αλλά όταν τέτοια βαρειά λόγια λέγωνται μέσα στη Βουλή, δεν μπορείς να τα απορρίψεις ασυζητητί.

Με αίσθημα εθνικής ευθύνης
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ και ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον, 31η Οκτωβρίου 2011

Παρουσιφωνημένο τό κείμενο των υποτίτλων του παραπάνω Video από το οποίο έχουμε αφαιρέσει υβριτικές\εκφράσεις για τον Πρωθυπουργό. Θα επαναλάβουμε κι εδώ, ότι ούτε αποδεχόμαστε, ούτε προσυπογράφουμε τα λεγόμενα. Απλώς τα παρουσιάζουμε για να διαπισ΄τωσει ο Έλληνας το γεγονός, ότι τώρα πια μας "κράζουν" και οι ξένοι.

MAX KAISER

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ,ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ,Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ...

Δημοσιογράφος: Είμαστε υπό την κατοχή των τραπεζών, από την δομή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος . Κατηγορίες για εσχάτη προδοσία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο: Ο κύριος Καμμένος ισχυρίσθηκε ότι ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου είναι ένοχος για εσχάτη προδοσία και ότι μέλη του στενού κύκλου του πρωθυπουργού είναι πίσω από την πώληση CDS (ασφαλίστρων κινδύνου χρεωκοπίας) αξίας 1,3 δις ευρώ! Περίπου τον Δεκέμβριο του 2009, δηλαδή λίγο μετά την εκλογή του Παπανδρέου, οπότε αυτά τα CDS αξίας 1,3 δις ευρώ τώρα αξίζουν 27 δις ευρώ! Αυτά θα έφταναν να πληρώσει η Ελλάδα πολλά από τα χρέη της ή έστω να καλύψει τις δανειακές τις υποχρεώσεις για τα επόμενα δύο χρόνια, χωρίς να προσφύγει στο ΔΝΤ. Αλλά, όχι!!!

Προφανώς ο Γιώργος Παπανδρέου, πούλησε 1,3 δις των CDS τα οποία το ΤΤ (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) είχε αγοράσει του προηγούμενους μήνες. Τα πούλησε σε μια ομάδα φίλων για 40 εκατ. δολλάρια κέρδος! Τώρα αυτοί η ομάδα ολιγαρχικών κάθονται πάνω σε 27 δις δολλάρια που ο Γιώργος Παπανδρέου τους έδωσε!

Μax Kaiser: Πολύ σωστά. Είναι μια ξεκάθαρη υπόθεση τυραννίας και προδοσίας. Γι’ αυτό λέμε σ’ αυτήν την εκπομπή ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα… Δεν ξέρω πως θα γίνει… Πηγαίνοντας στο κοινοβούλιο ή όπου αλλού βρίσκεται ......και τον τραβάς έξω και τον ξεφορτώνεσαι. Είναι ένοχος για εσχάτη προδοσία. ΈΧΕΙ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ΤΥΡΑΝΝΙΑ… Τι θα κάνετε γι’ αυτό; Θα συνεχίσετε να πίνετε ούζο όπως κάνετε πάντα; Αλλά ξέχασα είστε και σεις κομμάτι αυτής της Ντίζνεϊλαντ. Το ξέχασα!

Δημοσιογράφος: Λοιπόν, πούλησε τα CDS στους επενδυτές τον Δεκέμβριο 2009. Την ίδια στιγμή που πήγαινε στο ΔΝΤ και τους έλεγε ότι χρειάζονται 110 δις δάνειο. Πούλησε σ’ αυτούς τους ανθρώπους την ίδια στιγμή που γνώριζε ότι η Ελλάδα ήταν έτοιμη να χρεοκοπήσει και ότι αυτά τα CDS θ’ άξιζαν αυτόματα πολύ περισσότερα χρήματα. Και την ίδια στιγμή δήλωνε στον Τύπο ότι υπάρχουν κερδοσκόποι που σορτάρουν χρήμα και αυτό είναι πολύ κακό. Και την ίδια στιγμή η Τράπεζα της Ελλάδας, περιέργως, αποφάσισε να αλλάξει το νομικό καθεστώτος όταν σορτάρουν κυβερνητικά ομόλογα από 3 μέρες σε 10 ημέρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μειώσει τις απώλειες αυτών που σορτάρανε γυμνά CDS και έτσι να μπορέσουν να έχουν περισσότερο χρονικό διάστημα να τζογάρουν ενάντια στο χρέος μειώνοντας την αξία των Ελληνικών ομολόγων, διασφαλίζοντας έτσι τυχών απώλειες ενώ ταυτόχρονα θα εκτόξευαν τις τιμές των CDS.

Μax Kaiser: Ο Παπανδρέου ήταν μπλεγμένος σε 3 υποθέσεις κατά την διάρκεια αυτής της οικονομικής τρομοκρατίας που τώρα οδηγεί στην απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος.

Δημοσιογράφος: Μιλάμε για οικονομικό πόλεμο που θα έκανε και τον στρατηγό Πάτον χαρούμενο… θα ήταν εντυπωσιασμένος από αυτόν. Κάλυψαν όλες τις πλευρές και κάποιος που γνώριζε έβγαλε 25 δις δολάρια.

Max Kaiser: Η Ελλάδα δεν είναι χρεοκοπημένη. Το ΔΝΤ είναι χρεοκοπημένο, ο Παπανδρέου είναι χρεοκοπημένος. .........

Δημοσιογράφος: Είναι 27 δις και ο λαός της Ελλάδος πρέπει να απαιτήσει αυτά τα χρήματα πίσω. Εδώ τα θύματα του απατεώνα Berny Merdoff μπόρεσαν και αποζημιώθηκαν παίρνοντας τα χρήματά τους πίσω… Γιατί λοιπόν να μην κάνει το ίδιο και ο Ελληνικός λαός; Να πει, δώστε μας πίσω αυτά τα 27 δις δολάρια, είναι δικά μας. Πουλήθηκαν σε εσάς με απατεωνίστικο τρόπο.

Max Kaiser: Τους χρωστάνε 27 δις δολάρια και ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ξέρει που είναι τα χρήματα.. ........

Είναι άλλος ένας απ’ αυτούς τους «Flight by night» Ιπτάμενους δικτάτορες… έρχεται διαλύει, ..........

ΑΛΛΟ ΕΝΑ VIDEO

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

Ο Γέροντας Παΐσιος είχε ερωτηθεί πολλές φορές για το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης...

«Η ΕΟΚ είναι το κράτος του Ισραήλ. Λίγα όμως είναι τα ψωμιά της». «Στην Ιταλία θα παρουσιαστεί ένας νέος Μουσολίνι, στη Γερμανία ένας νέος Χίτλερ και η ΕΟΚ θα διαλυθεί..

Η ΕΟΚ δεν έχει καμία σχέση με την Αμερική. Η Αμερική μοιάζει με έναν αργαλειό, που αφομοιώνει τα κουρέλια, ενώ στην ΕΟΚ υπάρχουν αντιτιθέμενα και διαπλεκόμενα συμφέροντα».

«Τα χρόνια μας είναι δύσκολα και θα χρειαστεί να ταλαιπωρηθούμε, ίσως και να μαρτυρήσουμε στη διάρκεια της μπόρας που θα ξεσπάσει. Μόνο με πνευματική ζωή μπορεί να τα βγάλει κανείς πέρα. Αυτά τα δύσκολα χρόνια είμαι μία ευλογία, γιατί μας αναγκάζουν να ζήσουμε πιο κοντά στον Χριστό. Ο πόλεμος δεν είναι με όπλα, αλλά πνευματικός, με τον Αντίχριστο».

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr

Λάθος σε ομιλία Γ.Παπανδρέου ή έχουμε θέμα ... ανεξάρτητης Κρήτης;

Και μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα από τον Δεκέμβριο του 2008, ήρθε και το «κερασάκι στην τούρτα». Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στην διάσκεψη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που πραγματοποιείται στον Αγ. Νικόλαο Λασιθίου, με αντικείμενο τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο μετά την Αραβική Άνοιξη, έδωσε υπόσταση σε μία φημολογία που οργιάζει τα τελευταία δύο χρόνια σε πολλά διπλωματικά σαλόνια των Αθηνών: Ότι επίκειται δημοψήφισμα στο νησί με θέμα την ανεξαρτησία της … Κρήτης!

Έτσι ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην Κρήτη ως να επρόκειτο για … ανεξάρτητο κράτος ή για επικείμενο ανεξάρτητο κράτος!

Οι παριστάμενοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους σήμερα όταν ο Γ.Παπανδρέου δήλωσε ότι «Η Κρήτη θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Έχει ιστορικούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο και επιθυμεί να τους διευρύνει και να τους ενισχύσει».

Κατ’αρχήν ένα άμεσο ερώτημα είναι πότε απέκτησε η Κρήτη «ιστορικούς δεσμούς με τους Άραβες»; Η μοναδική περίοδος της ιστορίας που η Κρήτη είχε σχέσεις με τους Άραβες ήταν στα τέλη του 10ου αιώνα μ.Χ., αν δεν κάνουμε λάθος που είχε καταληφθεί από τους Σαρακηνούς, οι οποίοι την χρησιμοποιούσαν ως πειρατικό ορμητήριο.

Από εκεί και πέρα πως θα διαδραματίσει «σημαντικό ρόλο» η Κρήτη στον αραβικό κόσμο και ακόμα περισσότερο πως θα τους ενισχύσει;. «Σημαντικό ρόλο» σε κράτη ή σε ομάδες κρατών αναπτύσσουν άλλα κράτη, όχι επαρχίες κρατών. Έχει η Κρήτη υπουργείο Εξωτερικών και πολιτική επί του αραβικού κόσμου;

Μια διατύπωση π.χ. «Η Ελλάδα θέλει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον αραβικό κόσμο και η Κρήτη ως εγγύτερη ελληνική περιοχή έχει να παίξει το δικό της ρόλο» είναι αυτή που δεν θα άφηνε ούτε ψίγμα για παρεξηγήσεις.

Ή δεν είναι απλές παρεξηγήσεις; Μία εβδομάδα πριν σε εκδήλωση πρεσβείας δυτικού κράτους ξένος διπλωματικός υπάλληλος μιλώντας σε στέλεχος του defencenet.gr και σε έναν ακόμα δημοσιογράφο είπε ότι «Έρχονται δραματικές εξελίξεις στη χώρα. Όπως π.χ. θέμα ανεξαρτησίας της Κρήτης το 2012»!

Και τα σημερινά του Γ.Παπανδρέου έρχονται κατόπιν της γνωστής διαφήμισης της Vodafone που είχε βάλει ύπουλα πίσω από τον πρωταγωνιστή σε περίοπτη θέση την σημαία της … Κρητικής Πολιτείας του 1896! Συν τον αγώνα του Γ.Παπανδρέου για να "διευρυνθεί" το αντικείμενο των δημοψηφισμάτων.

Αλλά και του ενημερωτικού σημείωματος που περιλαμβάνει του αμερικανικού υπουργείου Εμπορίου, γνωστό ως FAQ (Frequently Asked Questions), όπου οι Αμερικανοί συμπεριλαμβάνουν τη λίστα των χωρών που κάνουν δεκτές αυτές τις προσωρινές δηλώσεις εκτελωνισμού προϊόντων και ανάμεσα σε 90 αναγραφόμενες χώρες υπάρχει και η αναφορά στην... Κρήτη ως ανεξάρτητο κράτος!

Μην ξεχνάμε ότι και η υπόθεση με τα Σκόπια και το Μακεδονικό κάπως έτσι ξεκίνησε…

Ημερολόγιο ενός εμβρύου

5 Οκτωβρίου: Σήμερα, η ζωή μου ξεκίνησε. Ακόμα, δεν το γνωρίζουν οι γονείς μου. Είμαι τόσο μικρή όσο το κουκούτσι ενός μήλου. Όπως καταλάβατε, θα είμαι κοριτσάκι με ίσια μαύρα μαλλιά και καστανά μάτια. Θ’ αγαπώ τα λουλούδια και τη μουσική.

19 Οκτωβρίου: Μεγάλωσα λίγο, αλλά είμαι πολύ μικρή για να κάνω κάτι μόνη μου. Η μαμά μου, κάνει σχεδόν τα πάντα για μένα. Με ταΐζει με τις καλύτερες τροφές μέσα από το αίμα της, παρ’ όλο που δεν γνωρίζει ότι υπάρχω κάτω από την καρδιά της. Είναι τόσο καλή!

25 Οκτωβρίου: Τι ακούω; Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά. Όσο ζω, θα χτυπά ασταμάτητα. Άλλες φορές θα χτυπά πιο γρήγορα αν είμαι χαρούμενη, ή πιο αργά αν είμαι ήρεμη. Μετά από πολλά χρόνια θα κουραστεί, θα σταματήσει, και θα πεθάνω. Έχουμε καιρό μέχρι τότε.

2 Νοεμβρίου: Κάθε μέρα μεγαλώνω και λίγο. Τα χέρια μου και τα πόδια μου αρχίζουν να παίρνουν μορφή. Θα πρέπει να περιμένω πολύ καιρό μέχρι να μπορέσουν τα πόδια μου να με πάνε στα απλωμένα χέρια της μαμάς μου. Πολύς χρόνος θα περάσει πριν τα χέρια μου αγκαλιάσουν τον μπαμπά μου.

07 Νοεμβρίου: Το στόμα μου ξεκινάει να ανοίγει. Τι ωραία! Σ’ ένα χρόνο θα γελάω και αργότερα θα μιλάω. Η πρώτη λέξη που θα πω είναι μαμά. Η μαμά σίγουρα τότε θα είναι τόσο περήφανη για μένα!

15 Νοεμβρίου: Μικρά δάκτυλα άρχισαν να σχηματίζονται στα χέρια μου. Κάποια μέρα θα χαϊδεύω τα μαλλιά της μαμάς μου. Είμαι σίγουρη ότι θα της αρέσει αυτό. Θα της δείχνω έτσι την αγάπη μου.

20 Νοεμβρίου: Σήμερα ο γιατρός είπε στην μαμά μου ότι ζω κάτω από την καρδιά της. Πόσο ευτυχισμένη θα αισθάνεται!! Είσαι ευτυχισμένη μαμά;

25 Νοεμβρίου: Η μαμά και ο μπαμπάς, μάλλον συζητούν ποιο όνομα θα μου δώσουν. Θέλουν να με βγάλουν Αλέξανδρο. Δεν γνωρίζουν ότι είμαι κορίτσι.

10 Δεκεμβρίου: Τα μαλλιά μου άρχισαν να μεγαλώνουν. Αναρωτιέμαι: πώς να είναι τα μαλλιά της μαμάς; Σίγουρα πανέμορφα. Μάλλον και τα δικά μου θα μοιάζουν με της μαμάς.

13 Δεκεμβρίου: Σχεδόν βλέπω. Είναι πολύ σκοτεινά εδώ. Όταν η μαμά με γεννήσει, θα δω φως, θα δω λουλούδια, θα δω πολλά πράγματα. Αυτό όμως που θέλω να δω περισσότερο απ’ όλα είναι η μαμά μου. Πώς μοιάζεις μαμά; Σ’ αγαπώ τόσο πολύ!

24 Δεκεμβρίου: Αναρωτιέμαι εάν η μαμά μπορεί να ακούσει το χτύπημα της ζωντανής καρδιάς μου. Κάποια παιδιά γεννιούνται άρρωστα και χρειάζεται να επέμβει ο γιατρός. Η καρδιά μου όμως χτυπάει δυνατά και σταθερά…τουπ-τουπ, τουπ-τουπ, τουπ-τουπ. Μαμά, έχεις ένα υγιέστατο κοριτσάκι!

28 Δεκεμβρίου: Σήμερα, η μητέρα μου, με σκότωσε!

Συναξαριστής 31 Οκτωβρίου

Οἱ Ἅγιοι Στάχυς, Ἀπελλῆς, Ἀμπλίας, Οὐρβανός, Νάρκισσος καὶ Ἀριστόβουλος οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς 70

Καὶ οἱ ἕξι ἀνῆκαν στοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, καὶ ὅλοι τους ὑπῆρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις». Δηλαδὴ εὐωδιὰ Χριστοῦ, εὐχάριστη στὸ Θεό, καὶ εὐωδιὰ μεταξὺ τῶν σωζόμενων ποὺ ἄκουγαν ἀπ᾿ αὐτοὺς τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.

Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Ὁ Ἀμπλίας ἔγινε ἐπίσκοπος Ὀδυσσουπόλεως καὶ ὁ Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δυὸ γκρέμιζαν τὰ εἴδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά.

Ὁ Νάρκισσος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ὁποία δίδασκε μὲ ζῆλο, ἐξήγειρε τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του μαρτυρικά.

Ὁ Ἀριστόβουλος, καὶ αὐτὸς ὑπῆρξε ἐπίσκοπος καὶ πέθανε εἰρηνικά, κηρύττοντας μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του τὸ Χριστό.
(Γιὰ τὸν Ἀριστόβουλο βλέπε σχετικῶς καὶ τὴν 15η Μαρτίου).

Ἀπολυτίκιον Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κιθάραν του Πνεύματος την έξάχορδον, τήν μελωδήσασαν κόσμω τας υπέρ νουν δωρεάς, ως έκφάντορας Χριστού άνευφημήσωμεν, Στάχυν Άμπλίαν Άπελλήν συν Ναρκίσσω, Ούρβανόν, και Άριστόβουλον άμα' ως γαρ Απόστολοι θείοι, χάριν αίτούνται ταις ψυχαίς ημών.

Κοντάκιον.
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Εἰς τὰ τοῦ κόσμου δράμοντες πληρώματα, θεογνωσίας τὸν λόγον ἐσπείρατε, καὶ στάχυν πολυχουν δρεψάμενοι, Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων προσήξατε, Ἀπόστολοι Χριστοῦ παναοίδιμοι.

Ὁ Ἅγιος Ἐπίμαχος ὁ Αἰγύπτιος

Ἦταν ἐκ πόλεως Πηλουσίου τῆς Αἰγύπτου καὶ διέπρεψε μεταξὺ τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ὁποίους τόσο πολλοὺς καὶ λαμπροὺς μεγάλωσε ἡ Αἴγυπτος κατὰ τοὺς σκληροὺς διωγμοὺς τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἐπίμαχος μοίρασε τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς καὶ κατέφυγε ἀρχικὰ στὴν ἔρημο, ὅπου ἔκανε ἄσκηση στὴν τελειότερη πνευματικὴ ζωή. Ἀλλ᾿ ἔπειτα, κατὰ τὴν ἔκρηξη τοῦ διωγμοῦ, ἀποφάσισε νὰ πάει στὴν Ἀλεξάνδρεια, γιὰ νὰ συμμετέχει ἀπὸ κοντὰ στὴ σκληρὴ καὶ φλογερὴ πάλη.

Καὶ σὲ πρώτη φάση, ἐνίσχυε μὲ τὰ θερμὰ καὶ τολμηρὰ λόγια του τοὺς μάρτυρες, τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου. Γι᾿ αὐτὸ τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν φυλάκισαν. Κατόπιν τοῦ ἔσχισαν τὶς σάρκες μὲ σιδερένια νύχια καὶ τέλος τὸν θανάτωσαν μὲ ξίφος. Τὸ λείψανό του παρέλαβαν εὐσεβεῖς χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν μὲ μεγάλη εὐλάβεια.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ως γενναίος οπλίτης του Σωτήρος Επίμαχε, τω εχθρώ στερρώς συνεπλάκης, συμμαχία της πίστεως, και τούτον ετροπώσω Αθλητά, βασάνους πολυτρόπους υποστάς, δια τούτο ως του Λόγου σε κοινωνόν, τιμώμεν άνακράζοντες· δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Μνήμη ἀνωνύμου ὁμολογητοῦ

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (361) καὶ ἦταν γιὸς ἱερέα τῶν εἰδώλων.

Στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ τὸν ἔφερε κάποια εὐσεβὴς χριστιανὴ Διακόνισσα, ποὺ ἦταν φίλη τῆς μητέρας του.

Ὁ νέος αὐτὸς στὴν ἀρχή, ὅταν τὸ ἔμαθε ὁ πατέρας του, ὑπέστη ἀπ᾿ αὐτὸν σκληρὰ βασανιστήρια. Διὰ θαύματος ὅμως σώθηκε καὶ ὅταν πέθανε ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης, κατόρθωσε νὰ φέρει στὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ τὸν γέροντα πατέρα του, καθὼς καὶ πολλοὺς εἰδωλολάτρες νέους.

Ἀφοῦ στὴ συνέχεια ἔζησε ἀνώτερη πνευματικὴ ζωή, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

(Τὸ περιστατικὸ εἶναι παρμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία τοῦ Θεοδώρητου).

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἐπίσκοπος Μυγδονίας

Ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας τῆς Μυγδονίας, ποὺ ὀνομάζεται καὶ Νίσιβις καὶ βρίσκεται μεταξὺ τῶν ποταμῶν Τίγρη καὶ Εὐφράτη. Μετεῖχε στὴ Σύνοδο τῆς Νίκαιας καὶ μετὰ τὴν λήξη τῆς Συνόδου πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου παρέστη στὴν κηδεία τοῦ Πατριάρχη Μητροφάνη τοῦ Α´.

Ὁ Ἰάκωβος ἔγραψε καὶ βιβλίο ψυχωφελέστατο, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀναφέρει ὁ ἐπίσκοπος Θεοδώρητος.

Οἱ Ἅγιοι Στέφανος, Βαρνάβας, Τρόφιμος, Δορυμέδων, Κοσμᾶς, Δαμιανός, Σάββας, Βάσης, Ἀβράμιος «καὶ τῆς συνοδείας αὐτῶν»

Δὲν βρίσκουμε τίποτε σχετικό με τὴ ζωὴ καὶ τὸ μαρτύριό τους.

Τὸ ἅγιο παιδί

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸ θανάτωσαν σπάζοντας τὸ κεφάλι του μὲ ὀγκόλιθο.

Οἱ Ἁγίες δώδεκα κόρες

Μαρτύρησαν, ἀφοῦ τὶς κρέμασαν στὴ μέση μίας στοᾶς.

Οἱ Ἅγιοι Σέλευκος καὶ Στρατονίκη οἱ σύζυγοι

Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἑνώθηκαν μὲ τὰ δεσμὰ τοῦ γάμου. Ἦταν γνήσιο χριστιανικὸ ζευγάρι, ποὺ μὲ τόση τελειότητα παρουσιάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἔφεσιους Ἐπιστολήν του. Ἦταν μία ψυχὴ καὶ μία καρδιά.

Ἀλλὰ ὅταν κλήθηκαν νὰ διαλέξουν μεταξὺ τῆς ζωῆς τους καὶ τῆς πίστης τους, δὲν δίστασαν οὔτε στιγμή. Γιὰ νὰ μείνουν ἑνωμένοι, ἔπρεπε νὰ δεχτοῦν τὸν θάνατο γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ἔτσι ἔπεσαν ἱερὰ σφάγια, γιὰ νὰ ἀνατείλουν περίλαμπροι τὴν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως.

Ὁ Ἅγιος Γορδιανός

Μαρτύρησε διὰ ξίφους. (Μᾶλλον πρόκειται γιὰ τὸν μάρτυρα Γορδιανό, ποὺ μαρτύρησε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἐπίμαχο, βλέπε σχετικῶς τὴν 9η Μαΐου).

Ὁ Ἅγιος Ἐπίμαχος ὁ Ῥωμαῖος

Μαρτύρησε διὰ ἀποκεφαλισμοῦ, μαζὶ μὲ τὸν πιὸ πάνω Ἅγιο Γορδιανό, ὅταν τοὺς συνέλαβε ὁ ἄρχοντας τοῦ τόπου καὶ αὐτοὶ ὁμολόγησαν μὲ θάῤῥος τὴν χριστιανική τους πίστη. (Εἶναι ἐπανάληψη μνήμης ἀπὸ τὴν 9η Μαΐου).

Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Μάρτυρες «οἱ ἐν Μελιτινῇ»

Μαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς συνέτριψαν τὰ σκέλη.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὴν Χίο ὁ Νεομάρτυρας

Γεννήθηκε στὶς Καρυαῖς τῆς Χίου ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς χριστιανούς, τὸν Πέτρο καὶ τὴν Σταματοῦ. Ἀνατράφηκε ὀρφανὸς χωρὶς πατέρα καὶ ἔγινε ὑπόδειγμα χρηστοῦ καὶ ἐνάρετου νέου.

Σὲ ἡλικία 20 χρονῶν πῆγε στὴ Μαγνησία, ὅπου ἐργαζόταν σὰν οἰκοδόμος. Σὲ κάποια στιγμὴ ὅμως, ὁ Νικόλαος, ἄγνωστο γιὰ ποιὸ λόγο, τρελάθηκε. Οἱ Τοῦρκοι ἐκμεταλλευόμενοι τὴν κατάστασή του θέλησαν νὰ τὸν ἐξισλαμίσουν. Τελικὰ ὅμως δὲν τὰ κατάφεραν καὶ οἱ συμπατριῶτες του τὸν συνόδεψαν καὶ πάλι στὴ Χίο.

Ἐκεῖ οἱ Τοῦρκοι τὸν ἕντυσαν μὲ τούρκικα ῥοῦχα καὶ τὸν ὀνόμασαν Μεχμέτ.

Κάποτε τὸν συνάντησε ἕνας ἀρχιμανδρίτης, ποὺ ὀνομαζόταν Κύριλλος καὶ πῆρε τὸ Νικόλαο στὸν ναὸ τοῦ Σωτῆρος στὸ Παλαιόκαστρο. Ἐκεῖ μὲ τὴν θεία δύναμη, ἀποκαταστάθηκε ἡ ὑγεία του καὶ ἀπὸ τότε ζοῦσε αὐστηρὴ χριστιανικὴ ζωή.

Γιὰ τὴ ζωή του αὐτὴ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, φυλακίστηκε καὶ βασανίστηκε μὲ τὸν πιὸ βάρβαρο τρόπο. Ἐπειδὴ ὅμως ἐπέδειξε ἀκεραιότητα στὴν πίστη του, οἱ δήμιοί του ἔκοψαν σιγὰ-σιγὰ (δηλαδὴ περισσότερο μαρτυρικά) τὸ κεφάλι στὶς 31 Ὀκτωβρίου 1754, στὴ θέση Βουνάκι τῆς Χίου καὶ ὥρα ἕκτη. Τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου ῥίχτηκε ἀπὸ τοὺς δήμιους στὴ θάλασσα.

Ἀπολυτίκιο.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς Χίου ἀγλάισμα, καὶ Ἀθλητῶν μιμητής, ἐδείχθης Νικόλαε, ὁμολογήσας Χριστόν, τυράννων ἐνώπιον ὅθεν τῶν σῶν αἱμάτων, οἱ κρουνοὶ Ἀθλοφόρε, δρόσος ὤφθησαν θεία, τὴ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐντεῦθεν πανευχαρίστως, μέλπει τοὺς ἄθλους σου.

Ἐγκαίνια τοῦ Πατριάρχου Εὐκτηρίων

Μᾶλλον γιὰ ἐγκαίνια ναοῦ πρόκειται, κατὰ τὸν Πατμιακὸ Κώδικα.

Οἱ Ὅσιοι Σπυρίδων καὶ Νικόδημος «οἱ ἐν τῷ Σπηλαίῳ» (Ρῶσοι)

Εγκαταλελειμμένες μανάδες στις ελληνικές φυλακές

Έχουν και οι φυλακισμένες ως τρομοκράτισσες μανάδες ανάγκες και δικαιώματα – Έκκληση

ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορετικές πολιτικές απόψεις που έχουμε για την κρατική ή ατομική τρομοκρατία, δεν μπορούμε να αποτελούν άλλοθι, ώστε να μη δούμε, να μην εξετάσουμε, να μη προσευχηθούμε και εν τέλει να μη δράσουμε για τα δικαιώματα μιας κατηγορούμενης ως τρομοκράτισσας. Ειδικά όταν βρίσκεται στις φυλακές (Κορυδαλλού) μαζί με το παιδάκι της…

Νομίζω ότι, κάθε της παράπονο ή καταγγελία που έχει βάση – ειδικά για το μικρό παιδί της – οφείλει να κινητοποιήσει τους ανθρώπους του πνεύματος και του Πνεύματος… Και φυσικά τους επιφορτισμένους ειδικά ή μη της Ιεραρχίας και της Ι. Μητρόπολης Πειραιά. Ακούει κανείς εκεί στο «κέντρο» ή στο «απόκεντρο»; Η αντιγραφή έγινε από το «Ποντίκι»*.

Καταγγελία της Πόλας Ρούπα, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα

Επιστολή- καταγγελία για τις συνθήκες κράτησής της έστειλε στο “Π” η Πόλα Ρούπα, η οποία παραμένει φυλακισμένη για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα.

Η επιστολή έχει ως εξής:

“Μέσα στο χρονικό διάστημα που βρίσκομαι φυλακισμένη εγώ και το παιδί μου, έρχομαι επανειλημμένα αντιμέτωπη με αναρίθμητους κινδύνους που απειλούν όχι μόνο την υγεία και την ψυχολογική ισορροπία του παιδιού μου, αλλά απειλούν και την ίδια του τη ζωή.

Ύστερα από δεκαεφτά μήνες στις ελληνικές φυλακές με απόλυτη βεβαιότητα καταλήγω στο συμπέρασμα πως όχι μόνο δεν υπάρχουν υποδομές κατάλληλες για κράτηση γυναικών με παιδιά, αλλά οι συγκεκριμένοι χώροι κράτησης και οι συνθήκες διαβίωσης πρωταρχικώς στη Θήβα αλλά και στις φυλακές του Κορυδαλλού, είναι παντελώς ακατάλληλες για παιδιά, είναι καταστροφικές για την ψυχολογική και πνευματική τους ανάπτυξη, είναι καταστροφικές για την υγεία τους και απειλούν την ίδια τους τη ζωή.

Οι συνεχείς προσπάθειες που καταβάλλω όλο αυτό το διάστημα να βελτιωθούν αυτές οι συνθήκες, ναι μεν έχουν επιφέρει κάποια μικρά αποτελέσματα, όμως αυτά δεν επαρκούν καθόλου για να ακυρώσουν τους κινδύνους που συνεχώς απειλούν τα παιδιά, οι οποίοι κίνδυνοι είναι γνωστοί όχι μόνο στις υπηρεσίες και των δύο φυλακών (στη Θήβα η υπηρεσία στο σύνολό της, από τους υπαλλήλους ως τη διευθύντρια, κρατούν προκλητικά αδιάφορη στάση μπροστά στα προβλήματα και τις διαμαρτυρίες των γυναικών), αλλά είναι σίγουρα γνωστοί και στους πολιτικούς τους προϊστάμενους, οι οποίοι καλύπτουν και εξωραΐζουν δημοσίως αυτή την κατάσταση.

Πριν μπω στην αναλυτική καταγραφή των ζητημάτων αυτών και την αναφορά παραδειγμάτων και περιστατικών, δηλώνω από την αρχή πως η μόνη διέξοδος που υπάρχει για να πάψει να απειλείται η υγεία και η ζωή του παιδιού μου, για να μπορεί να μεγαλώσει με ασφάλεια, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα και προβλήματα υγείας, είναι να σταματήσει εδώ και τώρα η παραμονή του στη φυλακή.

Γι’ αυτό και εξ’ αρχής δηλώνω πως είναι απολύτως αναγκαία η αποφυλάκισή μου προκειμένου να εξασφαλίσω ότι το παιδί μου θα ζήσει και θα γίνει ένας υγιής σωματικά και ψυχικά άνθρωπος.

Πρωταρχικός, σοβαρότερος αλλά και διαρκής κίνδυνος για τα παιδιά είναι η συνεχής έκθεσή τους σε σοβαρές και ανίατες πολλές φορές ;ασθένειες, καθώς είναι υποχρεωμένα αυτά και οι μητέρες τους να συμβιώνουν σε κοινούς χώρους με γυναίκες που έχουν προσβληθεί από λοιμώδεις αρρώστιες όπως ηπατίτιδα, aids κπλ. Όταν δε μιλάμε για συμβίωση, εννοούμε τη χρησιμοποίηση κοινών χώρων (κουζίνες, ψυγεία, παιδότοποι αλλά και τη διαμονή σε κοινούς θαλάμους (όπως έγινε με την περίπτωσή μου ) και σε κοινά κελιά.

Στις φυλακές Κορυδαλλού που κρατούμαι από τον Ιούνιο του 2010 εγώ και το παιδί μου έχουμε ζήσει στον ίδιο θάλαμο με τρεις γυναίκες με ηπατίτιδα, μία εκ των τριών είχε και aids, με ένα παιδί που έπασχε από τον ιό Η1Ν1, μία με ψώρα. Αυτές είναι οι περιπτώσεις που εγώ γνωρίζω και για τις οποίες η υπηρεσία αρνιόταν να με ενημερώσει αρχικά. Μόνο κατόπιν δικής μου πίεσης παραδέχονταν ότι υπήρχαν στο θάλαμο μαζί μου γυναίκες με τις συγκεκριμένες παθήσεις. Μόνη εξαίρεση η περίπτωση της ψώρας για την οποία κινητοποιήθηκε η υπηρεσία και η παιδίατρος της φυλακής για να δώσουν κάποιες οδηγίες για την προστασία των υπολοίπων γυναικών και των παιδιών στο θάλαμο. Εξαιτίας όμως αυτής της περίπτωσης με την ψώρα, η οποία είναι εξαιρετικά μεταδοτική και απαιτεί 4-6 εβδομάδες για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει άλλο κρούσμα, υποχρεώθηκα να αποχωριστώ το μόλις 7 μηνών παιδί μου για περισσότερο από ενάμισι μήνα (συνολικά για δύο μήνες), γεγονός που είχε σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχολογία του για αρκετό διάστημα. Να επισημάνω πως όλοι οι παιδοψυχολόγοι μηδενός εξαιρουμένου, επισημαίνουν τους κινδύνους από την απομάκρυνση των μωρών και των μικρών παιδιών από τις μητέρες τους, ιδιαίτερα στον πρώτο αλλά και στο δεύτερο χρόνο της ζωής τους. Ακόμα και τα διαστήματα που υποχρεώνομαι να αποχωρίζομαι το παιδί μου δεν γνωρίζω τι μακροχρόνιες επιπτώσεις μπορεί να έχουν στην ψυχολογία του, ιδιαίτερα αυτά που είναι μεγάλα διαστήματα όπως αυτό που προανέφερα.

Σχετικά με τις υπόλοιπες περιπτώσεις πιο συγκεκριμένα αναφέρω:

Η περίπτωση με τον ιό Η1Ν1 αφορούσε μωρό 8 μηνών που είχε έρθει στον Κορυδαλλό από τη Θήβα για εξετάσεις στο νοσοκομείο αφού ήταν άρρωστο. Χωρίς να προηγηθεί καμία διάγνωση, τοποθετήθηκε το μωρό και η μητέρα του στον ίδιο θάλαμο που μένω εγώ και το τότε 5 μηνών παιδί μου. Περιττό να επισημάνω πως σ’ αυτή την ηλικία τα μωρά δεν έχουν αναπτύξει ακόμα αντισώματα και πιθανή προσβολή του από τον ιό θα μπορούσε ακόμα και να το σκοτώσει. Όταν η γυναίκα και το παιδί επέστρεψαν με τη διάγνωση από το νοσοκομείο στη φυλακή, τοποθετήθηκαν σε διπλανό με μένα κελία και χωρίς να μπει κανείς στον κόπο από την υπηρεσία να ενημερώσει εμένα και όσες διέμεναν μαζί με το άρρωστο παιδί στο θάλαμο ούτε φυσικά να διερευνήσει μήπως κάποιο άλλο παιδί ή γυναίκα είχε αρρωστήσει. Απλώς συμβούλεψαν τη γυναίκα να μην βγαίνει από το κελί και … να μην πει τίποτα στις υπόλοιπες για την αρρώστια του παιδιού. Η πληροφόρησή μου για το γεγονός ότι το παιδί είχε τον ιό Η1Ν1 έγινε αργότερα από άλλη κρατούμενη των φυλακών της Θήβας.

Τις επόμενες από αυτό το περιστατικό εβδομάδες ένα άλλο κρούσμα του ίδιου ιού υπήρξε σε μωρό κρατούμενης και η ματαίωση της τοποθέτησής της στο θάλαμο όπου κρατούμαι έγινε κατόπιν διαμαρτυρίας άλλης κρατούμενης από τη Θήβα, η οποία και γνώριζε το περιστατικό γιατί είχε μόλις επιστρέψει από το ίδιο νοσοκομείο και ήθελε να προστατέψει εμένα και το παιδί μου. Σε μια άλλη περίπτωση, έγκυος με προβλήματα κύησης ζήτησε άλλη γυναίκα για βοήθεια από την υπηρεσία. Η κρατούμενη που της στάλθηκε έπασχε από ηπατίτιδα, γεγονός που η υπηρεσία γνώριζε αλλά… ξέχασε να ελέγξει. Η επισήμανση του προβλήματος έγινε από εμένα που έτυχε να το γνωρίζω και η κρατούμενη απομακρύνθηκε. Τον Δεκέμβριο του 2010 συλλαμβάνεται και μεταφέρεται έγκυος στο θάλαμο, η οποία διέμεινε μαζί με εμένα, το παιδί μου καθώς και άλλες κρατούμενες και παιδιά για 4 μήνες. Η συγκεκριμένη κρατούμενη έπασχε από ηπατίτιδα C και δεν της είχε γίνει καμία εξέταση από τη φυλακή. Η διάγνωση έγινε στο νοσοκομείο όπου γέννησε και ενώ η υπηρεσία της φυλακής κατά την επιστροφή της την απομόνωσε, αρνήθηκε να μας ενημερώσει για το περιστατικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν εξαγριωτικό το γεγονός ότι όχι μόνο συμβίωνα εγώ, το παιδί μου και άλλες κρατούμενες και παιδιά με μια γυναίκα που έπασχε από ηπατίτιδα C στον ίδιο θάλαμο για 4 μήνες, όχι μόνο «αμέλησαν» να της κάνουν τις εξετάσεις αυτές που είναι βασικές για κάθε έγκυο αλλά και όταν «ανακάλυψαν» το πρόβλημα, φρόντισαν να το κουκουλώσουν λέγοντας ψέματα όλοι για το λόγο που είχε η συγκεκριμένη κρατούμενη μεταφερθεί στην απομόνωση. Τελικά, ενημερώθηκα από την ίδια για το πρόβλημα και, φυσικά, προχώρησα άμεσα σε έντονες διαμαρτυρίες και αναφορές στη διεύθυνση της φυλακής αλλά και στους υπαλλήλους για το γεγονός και για την απόκρυψή του. Ύστερα από αυτό προχώρησα σε εξετάσεις εγώ και το παιδί μου ενώ παρότρυνα και άλλες συγκρατούμενές μου να κάνουν το ίδιο. Τις ίδιες εξετάσεις υποχρεώθηκα να επαναλάβω λίγους μήνες αργότερα αφού τα περιστατικά δεν σταμάτησαν, όπως με είχαν διαβεβαιώσει από την υπηρεσία της φυλακής. Το παραπάνω κρούσμα ηπατίτιδας διαπιστώθηκε στις 26 Απριλίου του 2011. Η συγκεκριμένη κρατούμενη, φυσικά, μεταφέρθηκε ύστερα από λίγες ημέρες παραμονής της στην ειδική πτέρυγα (Γ) του Κορυδαλλού όπου κρατούνται γυναίκες με νόσους όπως ηπατίτιδα, AIDS, κλπ., στις φυλακές της Θήβας και τοποθετήθηκε μαζί με τις υπόλοιπες έγκυες και μωρομάνες , χωρίς να τους γίνει καμία ενημέρωση για τη νόσο που είχε η κρατούμενη. Η ενημέρωσή τους έγινε από εμένα.

Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 5 Αυγούστου 2011 και ενώ περιμένω το παιδί μου να επιστρέψει στη φυλακή, μαθαίνω πως άλλη μια έγκυος που γύρισε από το νοσοκομείο και που πριν διέμενε μαζί μου στον ίδιο θάλαμο, πήγε στην απομόνωση. Βέβαια κανένας από την υπηρεσία δεν απάντησε στην ερώτησή μου από τι έπασχε και απομονώθηκε. Τελικά επικοινώνησα με το διευθυντή των φυλακών ο οποίος και έμαθε ότι η συγκεκριμένη κρατούμενη έπασχε από ηπατίτιδα C. Όμως, έπασχε επίσης και από AIDS το οποίο δεν μου ανακοινώθηκε αλλά το έμαθα μόνη μου λίγες ημέρες αργότερα. Το ίδιο διάστημα στο θάλαμό μου διέμενε άλλη μία έγκυος με ηπατίτιδα C η οποία είχε κάνει εξέταση, ήταν γνωστό ότι έπασχε από αυτή τη νόσο στην υπηρεσία, που όμως «ξέχασε» να κοιτάξει το φάκελό της όταν αυτή μεταφέρθηκε στο θάλαμο. Ο έλεγχος έγινε ξανά ύστερα από δική μου παρότρυνση και τελικά, και αυτή η κρατούμενη απομακρύνθηκε.

Τα τελευταία αυτά δύο περιστατικά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς είχαν προηγηθεί αρκετά (σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα που δεν έμαθα ποτέ) ενώ είχαν ακουστεί αρκετές φορές οι διαβεβαιώσεις της υπηρεσίας ότι «δεν θα ξανασυμβεί».

Ύστερα από την αποκάλυψη των δύο τελευταίων περιστατικών η αντίδρασή μου φυσικά ήταν έντονη και ο διευθυντής των φυλακών Κορυδαλλού με διαβεβαίωσε πως δεν θα μπαίνει από εδώ και στο εξής στο θάλαμο καμία κρατούμενη και κανένα παιδί που δεν θα έχει πρόσφατα εξεταστεί για λοιμώδεις ασθένειες. Είναι πάντως δεδομένο πως αν δεν υπήρχε αντίδραση από τη μεριά μου, αν κανένας δεν έθετε το ζήτημα, θα εξακολουθούσε αυτή η τακτική να τοποθετούνται στον ίδιο θάλαμο υγιείς και άρρωστες μαζί, γυναίκες και παιδιά. Η υπηρεσία των φυλακών στο μεγαλύτερο μέρος της τώρα πια αναγνωρίζει το πρόβλημα – αφού αναδείχτηκε από εμένα - ενώ οι όποιες ενστάσεις από αυτή επικεντρώνονται στην απουσία υποδομών στις φυλακές και σχεδίου αντιμετώπισης τέτοιων ζητημάτων. Οι προσπάθειες επίλυσης των ζητημάτων αυτών που επικεντρώνονται στην απαγόρευση από τον διευθυντή της τοποθέτησης στον ίδιο θάλαμο με εμένα γυναικών και παιδιών που δεν έχουν εξεταστεί όπως προανέφερα έγινε ύστερα από τις δικές μου αντιδράσεις και την πίεση που άσκησα στην υπηρεσία. Γνωρίζω επίσης, πως έχει γίνει αναφορά στο υπουργείο τόσο του αρχιφύλακα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, όσο και του διευθυντή για την απουσία χώρων κράτησης άρρωστων γυναικών.

Παρόλο που είναι υποχρεωμένη η φυλακή να παρέχει στις κρατούμενες κάθε είδους ιατρική φροντίδα που χρειάζεται και να μην τους αρνείται να εξετάζονται και να εμβολιάζονται για λοιμώδεις ασθένειες (εξ άλλου οι φυλακισμένες – οι είναι ομάδες υψηλού κινδύνου αφού ζουν σε περιορισμένο χώρο πολλά άτομα με διαφόρων ειδών μεταδοτικές παθήσεις), υπάρχουν ακόμα και γιατροί οι οποίοι αρνούνται να πραγματοποιήσουν τις εξετάσεις αυτές.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχει, όπως προανέφερα, ρητή διαβεβαίωση του διευθυντή πως δεν θα έρθει ξανά κρατούμενη χωρίς εξετάσεις στο συγκεκριμένο χώρο που κρατούμαι εγώ και το παιδί μου, η εντολή αυτή έχει παραβιαστεί ήδη από κάποιες υπαλλήλους και άτομα χωρίς να έχουν εξεταστεί για λοιμώδεις ασθένειες έχουν ήδη τοποθετηθεί στο θάλαμο ή σε διπλανό κελί. Να σημειώσω πως ο θάλαμος και ο διάδρομος μπροστά από αυτόν είναι οι μόνοι χώροι της φυλακής την καθαριότητα των οποίων επιμελούμαι εγώ η ίδια, προσπαθώ να κρατήσω μακριά άτομα που δεν είναι βεβαιωμένα υγιή και είναι το μόνο πεδίο στο στενό χώρο της φυλακής που το παιδί μου μπορεί σχετικά άφοβα να κινείται. Επισημαίνω πως το 13 μηνών παιδί μου είναι αυτό που βιώνει πιο σκληρά από οποιονδήποτε άλλο τον εγκλεισμό, καθώς είμαι υποχρεωμένη λόγω των άπειρων κινδύνων να τον κρατώ συνεχώς υπό έλεγχο, να μην τον αφήνω ελεύθερο να παίξει, να περπατήσει, να έρθει σε οποιαδήποτε επαφή με πατώματα και επιφάνειες της φυλακής καθώς οι πιθανότητες μόλυνσης είναι μεγάλες. Εξ άλλου ο μοναδικός χώρος που έχει απομείνει για τον προαυλισμό του παιδιού μου είναι το προαύλιο της Β΄ πτέρυγας όπου προαυλίζομαι μαζί με άλλες γυναίκες. Και αυτό γιατί τα μόνα ερεθίσματα που μπορεί να δέχεται το παιδί μου στον αυστηρά απομονωμένο χώρο της φυλακής είναι οι άνθρωπο που ζουν στο εσωτερικό της. Η απομόνωσή του στο θάλαμο – σύσταση που μου έχουν κάνει κάποιες υπάλληλοι προκειμένου να «προφυλάξω» το παιδί – θα εξασφαλίσει την ψυχολογική του εξόντωση. Φυσικά και δεν επιτρέπω σε κανέναν να το αγγίζει και ο προαυλισμός μας περιορίζεται στην οπτική επαφή και συνομιλία με τις άλλες κρατούμενες ενώ δεν του επιτρέπω να κινείται ελεύθερα στο προαύλιο, αφού αυτό εγκυμονεί κινδύνους για αυτό.

Τελικά, οι επιλογές μου είναι οι εξής: Ή να αφήσω «ελεύθερο» το παιδί μου να κινείται στη φυλακή, γεγονός που μπορεί να επιφέρει τη φυσική του εξόντωση, ή να το περιορίσω πλήρως στο θάλαμο γεγονός που θα εξασφαλίσω με μαθηματική ακρίβεια την ψυχολογική του εξόντωση.

Υπενθυμίζω πως εγώ η ίδια ζήτησα πριν από ένα χρόνο τη μεταγωγή μου στις φυλακές Κορυδαλλού από τις φυλακές της Θήβας όπου αρχικά με κρατούσαν. Οι λόγοι της μεταγωγής που ζήτησα ήταν οι συνθήκες κράτησης στη Θήβα οι οποίες είναι ακόμα πιο ακατάλληλες και επικίνδυνες από αυτές του Κορυδαλλού, όπως επίσης και το γεγονός ότι ήθελα το παιδί μου να βρίσκεται κοντά στον πατέρα του προκειμένου να μπορεί να το επισκέπτεται και να μπορέσουν να αναπτύξουν μια υποτυπώδη σχέση πατέρα-παιδιού.

Πρωταρχικός λόγος που διεκδίκησαν τη μεταγωγή μου στον Κορυδαλλό, ήταν η απουσία ιατρικής φροντίδας και μέριμνας στη φυλακή. Τότε δεν υπήρχε καν παιδίατρος. Σήμερα υπάρχει παιδίατρος που επισκέπτεται τη φυλακή, όμως η αντιμετώπιση των ιατρικών προβλημάτων που αφορούν τα παιδιά από την υπηρεσία εξακολουθεί να είναι απαράδεκτη. Μόνο κατά το χρονικό διάστημα που κρατήθηκα στις φυλακές της Θήβας, έζησα αρκετά περιστατικά άρρωστων παιδιών που δεν τα έβγαζαν για να εξεταστούν σε νοσοκομείο. Το εγκληματικό σε αυτή τη φυλακή δεν είναι μόνο ότι απουσιάζουν οι γιατροί (κάποιες τακτικές επισκέψεις γιατρών μια φορά την εβδομάδα ή και λιγότερο, δεν θεωρείται ιατρική κάλυψη για ένα χώρο εγκλεισμού εκατοντάδων γυναικών και δεκάδων παιδιών), αλλά και ότι οι ίδιες οι υπάλληλοι της φυλακής αναλαμβάνουν το ρόλο του γιατρού, κάνοντας διαγνώσεις απέναντι σε περιπτώσεις ασθενών κρατουμένων και παιδιών ! Οι περισσότερες , φυσικά, από αυτές τις διαγνώσεις καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχει ασθένεια» ή ότι «δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για να μεταφερθεί κάποιο άρρωστο άτομο σε νοσοκομείο για εξέταση».

Είναι πραγματικά εξοργιστικό να βλέπεις μωρό να ψήνεται στον πυρετό για πολλές ημέρες, η μάνα του να παρακαλεί να κάνουν κάτι και να μην γίνεται τίποτα. Είναι φανερό πως στις φυλακές της Θήβας οι υπάλληλοι έχουν ρητή εντολή, είτε από τη διεύθυνση είτε από το ίδιο το Υπουργείο, ότι πρέπει να αποφεύγουν τις μεταγωγές σε νοσοκομεία.

Συνεχίζω να παρακολουθώ στενά την κατάσταση στις συγκεκριμένες φυλακές αφού εκεί ζουν παιδιά και με αφορά ιδιαίτερα. Η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά επιδεινώνεται όλο και περισσότερο. Χαρακτηριστικά αναφέρω την περίπτωση μωρού που κατά το μπάνιο του ήπιε, κατά λάθος φυσικά, νερό με σαπούνι και παρά λίγο να χάσει τη ζωή του. Η απουσία εφημερεύοντα γιατρού στη φυλακή θα μπορούσε να κοστίσει την ίδια τη ζωή του παιδιού, όμως η διεύθυνση όχι μόνο δεν ασχολήθηκε με αυτή την εγκληματική «παράλειψη», αλλά έκανε αναφορά στη μητέρα για το γεγονός, προκειμένου να καλύψει τις δικές της ευθύνες.

Η περίπτωση μητέρας με παιδί που αντιμετωπίζει σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα είναι μία από τις πλέον κρίσιμες περιπτώσεις. Το παιδί αυτό που γεννήθηκε στη φυλακή, παθαίνει συχνά κρίσεις που απειλούν τη ζωή του. Η διαδικασία μεταφοράς του – όπως και των υπολοίπων παιδιών – σε νοσοκομείο είναι η εξής: Πρώτα πάνε στο νοσοκομείο της Λιβαδειάς ή της Θήβας το οποίο αντιστοιχεί περισσότερο σε κέντρο υγείας και όχι σε νοσοκομείο. Οι δυνατότητες και των δύο νοσοκομείων είναι περιορισμένες ενώ παιδίατρο διαθέτει μόνο αυτό της Θήβας. Αφού πάντα τα νοσοκομεία αυτά διαπιστώνουν πως είναι αναρμόδια να αντιμετωπίσουν ακόμα και μέτριας σοβαρότητας περιστατικά, το άρρωστο μωρό επιστρέφει στη φυλακή και μετά από κάποιες ώρες μεταφέρεται πάντα στο ΠΑΙΔΩΝ στην Αθήνα. Ο χρόνος αυτός που χάνεται είναι πολύτιμος και σε πολλές περιπτώσεις απειλεί τη ζωή του άρρωστου παιδιού. Επανερχόμενη στο τελευταίο παράδειγμα αναφέρω πως η ζωή του συγκεκριμένου παιδιού απειλείται συνεχώς, τόσο με την απουσία ουσιαστικής ιατρικής φροντίδας και παρακολούθησης όσο και από τις καθυστερήσεις στις μεταφορές του σε νοσοκομείο.

Ένα άλλο παράδειγμα που επίσης έθεσε σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή παιδιού 9 μηνών ήταν η αδιαφορία της διεύθυνσης για το γεγονός ότι το παιδί αυτό εκδήλωσε κρίση άσθματος κάνοντας συνεχώς εμετούς με αποτέλεσμα να αφυδατωθεί. Αν η συγκεκριμένη κρατούμενη δεν είχε κάποιον άνθρωπο εκτός φυλακής να αναλάβει το παιδί, το παιδί θα κινδύνευε να χάσει τη ζωή του. Τελικά το παιδί κρατήθηκε για μέρες σε νοσοκομείο όπου το μετέφερε η μητέρα της κρατούμενης και διασωληνώθηκε με ορούς προκειμένου να επανέλθει από την προχωρημένη αφυδάτωση. Είναι ενδεικτικό της εγκληματικής τακτικής που ακολουθούν υπαλληλικό προσωπικό, διεύθυνση και κοινωνική υπηρεσία στη φυλακή της Θήβας το γεγονός ότι πιέζουν συστηματικά τη συγκεκριμένη κρατούμενη χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα να διώξει το παιδί της, προκειμένου να μην κρατάνε παιδί με άσθμα στο παράρτημα και να μην είναι υποχρεωμένοι να του παρέχουν την ιατρική φροντίδα που χρειάζεται. Και αναφέρομαι σε ένα παιδί που το πρόβλημά του έχει οξυνθεί επικίνδυνα λόγω των απαράδεκτων συνθηκών κράτησης στις φυλακές της Θήβας.

Όσον αφορά το ζήτημα των λοιμωδών ασθενειών όπως της ηπατίτιδας, στις φυλακές της Θήβας δεν ασχολείται κανείς. Είναι συνήθης τακτική η εισαγωγή στη φυλακή αλλά και στο παράρτημα όπου κρατούνται μωρομάνες, γυναικών χωρίς να έχουν προηγηθεί καθόλου εξετάσεις. Η περίπτωση της εγκύου με ηπατίτιδα C και AIDS που έμενε μαζί μου στον ίδιο θάλαμο και που ανέφερα στην αρχή του κειμένου μου, ήρθε από το παράρτημα της Θήβας. Η περίπτωση της εγκύου που γέννησε, είχε ηπατίτιδα C και έμενε μαζί μου επί τέσσερις μήνες στον ίδιο θάλαμο χωρίς να έχει προηγηθεί εξέταση, μεταφέρθηκε μετά στο παράρτημα της Θήβας. Το ίδιο ίσχυε και για την Τρίτη κρατούμενη, επίσης έγκυο και με ηπατίτιδα C που έμενε στο θάλαμό μου και η οποία, εκτός των άλλων, αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα καθώς κατηγορείται ότι σκότωσε το παιδί της.

Επειδή η αντίδραση της υπηρεσίας των φυλακών της Θήβας στις διαμαρτυρίες των γυναικών για την κοινή διαβίωση υγιών και ασθενών κρατουμένων είναι μόνο ο καθησυχασμός ότι δεν κινδυνεύουν, να επισημανθεί πως σε ένα ασφυκτικό περιορισμένο χώρο όπως το παράρτημα, όπου πολλά παιδιά τρέχουν, παίζουν, χτυπούν, δαγκώνουν (πρόκειται όπως θα εξηγήσω παρακάτω για παιδιά τα περισσότερα από τα οποία είναι ιδιαίτερα επιθετικά λόγω του εγκλεισμού και αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα), το να ισχυρίζεται κάποιος ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή τους, όπως και των μητέρων τους, είναι συνειδητή έκθεση της υγείας και της ζωής τους σε διαρκή κίνδυνο, είναι έγκλημα.

Όταν οι γυναίκες που κρατούνται στο παράρτημα της Θήβας διεκδίκησαν να κάνουν εξετάσεις για την ηπατίτιδα, AIDS κλπ, η υπηρεσία το αρνήθηκε. Τότε οι κρατούμενες επικοινώνησαν μαζί μου επιδιώκοντας να σταλεί ένα γραπτό μήνυμα από τη διεύθυνση των φυλακών Κορυδαλλού ότι απαιτείται να έχουν εξεταστεί πρόσφατα όσες γυναίκες και παιδιά μεταφέρονται στο θάλαμο που κρατούμαι. Ενημερωτικά να πω πως ο θάλαμος όπου κρατούμαι είναι χώρος κράτησης για όσες έγκυες, μωρομάνες, ανήλικες έρχονται από τη Θήβα για νοσοκομείο, δικαστήρια, κλπ., και φυσικά, για όσες χρήζουν καθημερινής ιατρικής παρακολούθησης όπως οι έγκυες από 7 μηνών και μέχρι τον τοκετό. Αυτό αποδεικνύει το πόσο γελοίος είναι ο ισχυρισμός ότι οι υποδομές για τις μωρομάνες και τις έγκυες είναι στη Θήβα, ισχυρισμό που ακούω συχνά και που είναι εντελώς εξοργιστικός. Αν υπήρχαν οι υποδομές στη φυλακή της Θήβας τότε για ποιό λόγο όλες οι κρατούμενες του παραρτήματος που χρειάζονται ιατρική φροντίδα καταλήγουν στον Κορυδαλλό;

Ο διευθυντής των φυλακών Κορυδαλλού έστειλε την απόφαση για μη παραμονή στο χώρο που κρατούμαι ατόμων που δεν έχουν εξεταστεί πρόσφατα και αυτό εξανάγκασε τους υπαλλήλους της Θήβας να δεχτούν μόλις 4 γυναίκες για να κάνουν εξετάσεις. Όταν μία κρατούμενη είπε να εξεταστούν και οι υπόλοιπες η αρμόδια υπάλληλος ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούν να σπαταλούν σε τέτοια ζητήματα τα χρήματα του κράτους.

Όσον αφορά στον εμβολιασμό των παιδιών αυτός είναι σχεδόν ανύπαρκτος (από τα πέντε εμβόλια που πρέπει να κάνει ένα παιδί, θα πραγματοποιηθεί ένα) και είναι – και θα παραμείνει – άγνωστο αν και με ποιό τρόπο έχουν προσβληθεί παιδιά στη συγκεκριμένη φυλακή με σοβαρές ασθένειες. Όπως, επίσης, είναι αμέτρητα τα περιστατικά άρρωστων παιδιών που ποτέ δεν τους έγινε διάγνωση και που πέρασαν πολλές ημέρες, ακόμα και εβδομάδες, με πυρετούς, διάρροιες, εμετούς χωρίς ιατρική εξέταση. Τα περισσότερα αν όχι όλα τα παιδιά που ζουν στη Θήβα, κυρίως αυτά που γεννήθηκαν και έζησαν στον πρώτο χρόνο της ζωής τους φυλακισμένα, παρουσιάζουν μεγάλη νοσηρότητα. Πολλά, μαθαίνω, πως είναι σχεδόν μονίμως άρρωστα. Τα κρούσματα με σοβαρά συμπτώματα όπως υψηλό πυρετό που επιμένει για πολλές ημέρες, εμετούς που φτάνουν ως την αφυδάτωση, διάρροιες για ημέρες, κλπ., είναι συνήθη στα παιδιά της Θήβας και η αντιμετώπιση από την υπηρεσία είναι η εγκληματική αδιαφορία.

Μόνο για τον μήνα Ιούνιο του 2011 γνωρίζω 6 περιστατικά με πολύ σοβαρά συμπτώματα όπως αυτά που προανέφερα, που δεν βγήκαν στο νοσοκομείο. Δύο από αυτά, στις 21και 22 Ιουνίου με εμετό, διάρροια και πυρετό δεν τα έβγαλαν γιατί δεν είχαν βενζίνη!

Πιστεύω πως είναι θέμα καθαρής τύχης που δεν έχει πεθάνει ακόμα κάποιο παιδί στις φυλακές της Θήβας. Και πιστεύω πως το να διευθύνεις και να γνωρίζεις χωρίς να αντιδράς μια τέτοια κατάσταση είναι εγκληματικό. Αν κάποιος κρατάει στα χέρια του τις ζωές τόσων παιδιών όπως η διευθύντρια στις φυλακές της Θήβας και μπορεί να δηλώνει ανίκανη να βγάλει στο νοσοκομείο άρρωστο παιδί γιατί δεν έχει βενζίνη το αυτοκίνητο και αυτό δεν την οδηγεί στην παραίτηση, τότε μιλάμε για συνειδητό έγκλημα και όχι για αμέλεια.

Τα παιδιά αυτά και οι μητέρες τους έχουν πεταχτεί στην κυριολεξία σε μία φυλακή – σκουπιδότοπο και η ζωή τους κρέμεται στην κυριολεξία από μια κλωστή. Τα όποια παράπονα και οι διαμαρτυρίες από τις κρατούμενες, οι οποίες διαμαρτυρίες τις περισσότερες φορές επικεντρώνονται στα ζητήματα υγείας και νοσηλείας των παιδιών τους, αντιμετωπίζονται με κυνική αδιαφορία τόσο από τις υπαλλήλους και τους αρχιφύλακες όσο και από τη διευθύντρια. Η τελευταία δε πρόταση σε κάθε απάντηση που δίνει η υπηρεσία στα ζητήματα κράτησης που θέτουν οι κρατούμενες είναι: Αυτές είναι οι συνθήκες. Αν σας αρέσουν. Αν δεν σας αρέσουν υπάρχουν και τα ιδρύματα ["Ν": για να πάνε τα παιδιά].

Ο ισχυρισμός ότι τα παιδιά δεν είναι κρατούμενοι αλλά φιλοξενούνται, είναι αβάσιμος και υποβαθμίζει το πρόβλημα του εγκλεισμού των παιδιών. Εγκλεισμού που γίνεται υποχρεωτικός αφού οι μητέρες τους δεν έχουν που να τα αφήσουν, όπως ισχύει και με μένα. Αφού λοιπόν οι μητέρες είναι κρατούμενες και είναι υποχρεωμένες να έχουν τα παιδιά τους μαζί τους άρα και τα παιδιά τους είναι κρατούμενοι επίσης. Εξ άλλου θα έπρεπε ιδίως στις περιπτώσεις των παιδιών, οι συνθήκες κράτησης να είναι οι κατάλληλες ώστε να μπορούν να έχουν μια σχετικά καλή καθημερινότητα και να μην υποχρεώνονται τελικά οι μητέρες τους να τα αποχωρίζονται για λόγους που αφορούν στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης που ισχύουν. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το ζητούμενο. Δηλαδή ο έμμεσος εκβιασμός από την υπηρεσία των φυλακών της Θήβας που μέσω της άρνησης να βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης εξαναγκάζει τις κρατούμενες να διώχνουν μακριά τα παιδιά τους.

Όπως επίσης είναι απαράδεκτο να έχουν οι μητέρες το περιθώριο να κρατούν μαζί τους τα παιδιά τους μόνο ως τα τρία τους χρόνια στη φυλακή, γεγονός που οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία και ισορροπία αλλά και στη σωματική υγεία του παιδιού αρχικά, αλλά και της μητέρας. Πρόκειται για ένα βασανιστήριο που γίνεται με την επιβολή του νόμου και που πρέπει να αλλάξει όπως και οι συνθήκες κράτησης. Αυτός ο αποχωρισμός είναι ένας εφιάλτης για κάθε μητέρα με παιδί στη φυλακή και η ανατροπή αυτού του μέτρου είναι επιτακτική ανάγκη για κάθε κρατούμενη.

Όμως από τον Απρίλιο του 2010 που βρίσκομαι στη φυλακή, κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ ότι το ζήτημα των συνθηκών κράτησης είναι ένα άλυτο ουσιαστικά πρόβλημα, πως όποιες προσπάθειες και αν γίνουν είναι σταγόνες στον ωκεανό και πως η ζωή και η ψυχολογία των παιδιών σε αυτές απειλείται από χίλιους κινδύνους. Η μη δυνατότητα να παρέχονται όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες κράτησης, θα πρέπει να αναγνωριστεί και να κλείσουν οι φυλακές κράτησης εγκύων και γυναικών με ανήλικα παιδιά. Αφού δεν μπορούν να κρατούν σε συνθήκες που σέβονται την υγεία, την ψυχική ισορροπία και την αξιοπρέπεια των παιδιών αλλά και των μητέρων, ας τις αφήσουν να φύγουν. Είναι σίγουρα γνωστές οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης για τις μητέρες και τα παιδιά τους στο αρμόδιο υπουργείο, αφού έχουν πραγματοποιηθεί και αρκετές επισκέψεις από τους πολιτικούς προϊστάμενους της υπηρεσίας των φυλακών.

Εγώ προσωπικά έχω αναφέρει στον ειδικό γραμματέα του αρμόδιου υπουργείου, υπεύθυνο για ζητήματα στις φυλακές Μ. Σκανδάμη ο οποίος με είχε επισκεφθεί στις φυλακές Κορυδαλλού πριν από ένα χρόνο για να συζητήσουμε τη μεταγωγή μου στον Κορυδαλλό, σειρά προβλημάτων της φυλακής της Θήβας, αντικρούοντας τα επιχειρήματα του ότι εκεί υπάρχουν οι υποδομές για μωρομάνες. Όσον αφορά το ζήτημα που του έθεσα ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες κράτησης για παιδιά και ότι έγκυες και μωρομάνες δεν πρέπει να φυλακίζονται, δεν πήρα απάντηση.

Γραπτή αναφορά έχω κάνει επίσης για τα ίδια ζητήματα στο υπουργείο και τη διεύθυνση των φυλακών Κορυδαλλού, το Νοέμβριο του 2010. Η αναφορά μου αυτή έγινε επ’ αφορμή τις καταγγελίες μου αναφορικά με τις χυδαίες μεθόδους έρευνας των μωρών και των παιδιών κατά την είσοδο τους στη φυλακή της Θήβας, μέθοδο που επιδίωκε η προηγούμενη διεύθυνση της φυλακής του Κορυδαλλού να επιβάλλει και για το δικό μου παιδί. Οι μέθοδοι αυτές είναι πρακτική εφαρμογή της φασιστικής νοοτροπίας που κυριαρχεί στις φυλακές, όπου εξευτελιστικοί έλεγχοι επιβάλλονται στις κρατούμενες, βασισμένοι στη λογική της συλλογικής ευθύνης ώστε να τιμωρούνται όλες ανεξαιρέτως για απόπειρες εισόδου αντικειμένων – κυρίως ναρκωτικών – στις φυλακές.

Η επιβολή άκρως προσβλητικών για την ψυχική υγεία πρακτικών έρευνας σε μωρά και μικρά παιδιά με πρόσχημα την απόπειρα χρησιμοποίησης κάποιου παιδιού από τη μητέρα του για να εισάγει ναρκωτικά στη φυλακή, επεκτείνει την τιμωρία της συλλογικής ευθύνης και στα παιδιά. Και αυτή η νοοτροπία – όπως είχα γράψει τότε στην αναλυτική αναφορά μου – συναντάται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η πρακτική αυτή της έρευνας παιδιών περιλαμβάνει γδύσιμο του παιδιού σε τραπέζι της έρευνας (χειμώνα – καλοκαίρι), πέταγμα της πάνας και άνοιγμα του στόματος του παιδιού με τη βία. Τα παιδιά, βέβαια, αντιδρούν, κλαίνε, παθαίνουν κρίσεις. Όμως η έρευνα πρέπει να ολοκληρωθεί. Το ίδιο γίνεται και σε νεογέννητα που εισέρχονται από το νοσοκομείο μετά τον τοκετό στη φυλακή.

Τη φασιστική αυτή νοοτροπία σεβόταν και ασπαζόταν ο προηγούμενος διευθυντής των φυλακών Κορυδαλλού, την οποία εγώ φυσικά πολέμησα ώστε να μην επιβληθεί μια τέτοια πρακτική στο παιδί μου και τα κατάφερα. Εννοείται πως απέναντι σε ό,τι απειλεί το παιδί μου και την ψυχική και σωματική του υγεία, απέναντι σε κάθε φασιστική πρακτική των φυλακών, απέναντι σε κάθε είδους απειλή, εγώ στέκομαι και θα στέκομαι απέναντι, είμαι και θα είμαι αμείλικτη, δεν πρόκειται να κάνω ούτε μισό βήμα πίσω και θα διεκδικώ πάντα με κάθε μέσο και κόστος το δικαίωμα του παιδιού μου να έχει όσα αντιστοιχούν σε οποιοδήποτε παιδί και να μην το προσβάλλει κανένας και με οποιονδήποτε τρόπο.

Η αδιαφορία είναι δεδομένη και οι καταστροφικές συνέπειες των ακατάλληλων συνθηκών κράτησης στην ανάπτυξη και υγεία των παιδιών συνιστά ένα έγκλημα για το οποίο βασικοί υπεύθυνοι είναι οι αρμόδιοι υπουργοί. Οι απειλές που υπάρχουν μέσα στις φυλακές για τα παιδιά, για το παιδί μου, είναι τόσο πολλές που ο εγκλεισμός των μητέρων, ο δικός μου εγκλεισμός, αποτελεί τη μεγαλύτερη μορφή καθημερινής τρομοκρατίας για μια μητέρα. Πρόκειται για μια διαπίστωση που έχω διατυπώσει στον ίδιο το διευθυντή των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού όταν έμαθα ότι συμβίωνα στον ίδιο θάλαμο με δύο γυναίκες ταυτόχρονα, η μια εκ των οποίων είχε ηπατίτιδα C και η άλλη την ίδια μορφή ηπατίτιδας και AIDS. Και πιστεύω πως ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσω ότι το παιδί μου όχι απλώς θα έχει σωστές συνθήκες διαβίωσης, αλλά θα είμαι σίγουρη ότι θα επιβιώσει, θα είναι να τερματιστεί εδώ και τώρα η κράτηση μου στις φυλακές.

Το ζήτημα των προβλημάτων υγείας και της έλλειψης ουσιαστικής αντιμετώπισης τους, δεν είναι το μόνο πρόβλημα στις ελληνικές φυλακές όπου κρατούνται μητέρες με παιδιά. Ο χώρος της φυλακής της Θήβας, αυτός που υποτίθεται διαθέτει τους κατάλληλους χώρους για παιδιά, είναι παντελώς ακατάλληλος. Πρόκειται για μικρό χώρο, με πολύ περιορισμένους για παιδιά κοινόχρηστους και με προαύλιο ακατάλληλο για τη συγκεκριμένη χρήση. Το προαύλιο που αποτελείται από τσιμέντο στο μεγαλύτερο μέρος του και το ένα τμήμα του αποτελείται από χώμα, δεν διαθέτει ούτε ένα δέντρο. Το μόνο αντικείμενο που θυμίζει ότι εκεί προαυλίζονται μικρά παιδιά είναι μια τσουλήθρα. Δεν υπάρχει υπόστεγο, τα παιδιά είναι εκτεθειμένα συνεχώς στον ήλιο και τις καιρικές συνθήκες, το καλοκαίρι ο προαυλισμός που πραγματοποιείται έως τις 18.00 είναι αδύνατος. Τα παιχνίδια όπως και μια υποτυπώδης δημιουργική απασχόληση για τα παιδιά είναι ανύπαρκτη. Οι μητέρες, αγράμματες στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν το πρόβλημα. Όσον αφορά τις μωρομάνες και τα παιδιά, οι συνθήκες κράτησης όχι μόνο δεν βελτιώνονται, αλλά χειροτερεύουν, γεγονός που επιβεβαιώνεται από το ότι στις φυλακές Κορυδαλλού όπου κρατούνταν μέχρι το 2008 οπότε άρχισαν να λειτουργούν οι φυλακές της Θήβας, εκτός από το σαφώς καλύτερο περιβάλλον, την παρουσία γιατρού και την κάλυψη των ιατροφαρμακευτικών αναγκών τους, υπήρχε και παιδικός σταθμός με ειδικό που απασχολούσε τα παιδιά. Στη Θήβα τέτοιος παιδικός σταθμός εννοείται πως δεν υπάρχει, όπως και δεν έχει υπάρξει καμία προσπάθεια για να βρεθεί κάποιος νηπιαγωγός που να απασχολεί έστω και για λίγες ώρες στο χώρο του παραρτήματος, με δημιουργικό τρόπο τα παιδιά.

Τα παιδιά τελικά, λόγω του περιορισμένου χώρου, της εγκατάλειψης, της βίας του εγκλεισμού, της έλλειψης ερεθισμάτων, της απουσίας δημιουργικών δραστηριοτήτων, γίνονται γρήγορα επιθετικά και επικίνδυνα για τον ίδιο τους τον εαυτό και για τα διπλανά παιδιά. Στην ουσία μετατρέπονται από τους πρώτους μήνες της ζωής τους σε προβληματικά παιδιά και μετά τον ένα χρόνο, σε αγρίμια. Τα μικρότερα κινδυνεύουν πάντα από τα μεγαλύτερα τα οποία τους επιτίθενται με κάθε τρόπο. Όλα παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία θα μπορούσε να διαπιστώσει ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής της παιδοψυχολογίας. Τρομάζουν με το παραμικρό, φοβούνται, επιτίθενται, έχουν νευρική ανορεξία. Η διαμονή των παιδιών στις φυλακές της Θήβας «με τις υποδομές» εξασφαλίζει τη σίγουρη ψυχική διαταραχή των παιδιών από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Ακόμη και το ζήτημα του χώρου και των κελιών που υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν μια άνετη διαμονή για τις μωρομάνες είναι ψέμα. Όπως κυνικά μου είχε διαμηνύσει κάποια υπαρχιφύλακας στη Θήβα, όταν θα γυρνούσα από τον Κορυδαλλό στο κελί μου μπορεί να έβρισκα άλλες δύο γυναίκες με τις οποίες θα ήμουν υποχρεωμένη να συμβιώσω. Στα κελιά αυτά, περίπου 10 τμ, σήμερα διαμένουν δύο γυναίκες, γεγονός που σημαίνει ότι δεν χωρούν κρεβάτια για τα παιδιά και ότι αυτά κοιμούνται στο ίδιο μονό κρεβάτι με τις μητέρες τους. Η εχθρική στάση της συγκεκριμένης υπαρχιφύλακα απέναντί μου, πιστεύω πως είναι η πάγια και δεδομένη στάση της πλειοψηφίας του υπαλληλικού προσωπικού της συγκεκριμένης φυλακής, που δείχνει διάθεση εκδικητική απέναντι στις κρατούμενες.

Η συγκεκριμένη φυλακή εξ άλλου είναι διαπιστωμένα από τις σκληρότερες φυλακές. Το χωροταξικό επίπεδο, τα προαύλια-μπετόν και η προσεχτική και μελετημένη απουσία ερεθισμάτων από το φυσικό περιβάλλον για την όραση, την όσφρηση, την ακοή των κρατουμένων, ακόμα και των παιδιών, στις φυλακές της Θήβας συνθέτουν ένα χώρο βασανιστηρίων αφού επιδίωξη του εγκλεισμού σε αυτόν είναι η καταστολή των αισθήσεων. Η παραπάνω επιδίωξη αποτελεί μια παράμετρο του «σωφρονιστικού» σχεδίου που στοχεύει να τσακίσει την ψυχολογία των κρατουμένων. Όσον αφορά τα παιδιά ισχύει το ίδιο πράγμα και αυτό κάνει ακόμα πιο εγκληματική την ύπαρξη της συγκεκριμένης φυλακής.

Το γεγονός ότι όλες οι σύγχρονες φυλακές χτίζονται εκτός της αστικής ζώνης, αφορά στη λογική της περιθωριοποίησης αλλά και της κοινωνικής εξόντωσης των κρατουμένων. Και παρά το γεγονός ότι χτίζονται σε ύπαιθρο, η φροντίδα να μην περνά η φύση στους τοίχους των φυλακών είναι μια παράμετρος της καταστολής, μια παράμετρος στην προσπάθεια σύνθλιψης της προσωπικότητας των κρατουμένων.

Οι ακόμα πιο ευάλωτες προσωπικότητες των παιδιών καταστρέφονται ακόμα πιο γρήγορα. Και αυτό δεν πιστεύω πως γίνεται εν αγνοία των υπηρεσιών στις φυλακές και των πολιτικών τους προϊσταμένων.

Όσον αφορά τους αυστηρούς περιορισμούς και ελέγχους στη φυλακή της Θήβας, σε αυτούς η υπηρεσία και το κράτος δεν είναι καθόλου φειδωλοί. Κάμερες είναι τοποθετημένες παντού και σε παρακολουθούν – και τα παιδιά φυσικά – από τη στιγμή που βγαίνεις από το κελί. Οι απαγορεύσεις σε πράγματα με γελοία προσχήματα είναι άπειροι και καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή σε αυτήν. Απαγορεύονται καθαριστικά με χλώριο, αντισηπτικά και άλλα στοιχειώδη υλικά για την υγιεινή. Απαγορεύεται η μεταφορά στη φυλακή πραγμάτων για τα παιδιά όπως παιχνίδια, κρεβάτια, στρώματα, καρότσια, στράτες, κλπ. Οι κρατούμενες είναι υποχρεωμένες να περιμένουν την υπηρεσία να φέρει μεταχειρισμένα παιχνίδια από δωρεές, όπως και καρότσια, στράτες, κλπ. Αυτό όμως συμβαίνει σπάνια ενώ πολλά από αυτά είναι πολύ βρώμικα για να τα χρησιμοποιήσεις για το παιδί σου. Οι κρατούμενες μετά από διαμαρτυρίες κατάφεραν – όσες φυσικά διαθέτουν χρήματα – να αγοράζουν κάποια παιχνίδια από το σούπερ μάρκετ.

Ενδεικτικό της βαθιάς περιφρόνησης και της χυδαίας αντιμετώπισης των κρατουμένων στις φυλακές της Θήβας από τις υπαλλήλους είναι το γεγονός ότι όποτε έφερνε η υπηρεσία τέτοια παιχνίδια ή ρούχα, τα πετούσε στο πάτωμα, προκαλώντας τις γυναίκες να σπρώχνονται διεκδικώντας κάτι καλό, ενώ οι υπάλληλοι τις κορόιδευαν. Αυτή η πρακτική συνεχίζεται έως σήμερα. Είναι εξ άλλου μέσα στη «φιλοσοφία» όλων των φυλακών η προώθηση της εξατομίκευσης. Ο καθένας είναι μόνος του απέναντι στην εξουσία, η αλληλεγγύη μεταξύ κρατουμένων υπονομεύεται συστηματικά και η φράση «ο καθένας να κοιτάει την πάρτη του» είναι η πλέον συνηθισμένη. Η διαμόρφωση ενός κλίματος ζούγκλας στις φυλακές όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των εγκλείστων ισχύει κατά γράμμα και στους χώρους κράτησης παιδιών, γεγονός που ωθεί τα παιδιά να διαμορφώνουν εξαιρετικά βίαιους και αντικοινωνικούς χαρακτήρες.

Η αναλυτική αναφορά μου στις συνθήκες κράτησης παιδιών στη Θήβα γίνεται για να γίνει κατανοητό το πόσο ακατάλληλο είναι αυτό το περιβάλλον για παιδιά, πόσο αδιαχώριστο είναι οτιδήποτε συμβαίνει στο παράρτημα από τη συνολική νοοτροπία της φυλακής που προωθεί η διεύθυνση και το υπουργείο. Και πως εγώ προσωπικά δεν πρόκειται ποτέ να δεχτώ να μεταφερθώ σε εκείνο το χώρο με το παιδί μου, αφού πιστεύω βαθιά πως οι συγκεκριμένες συνθήκες δεν βελτιώνονται. Τα παιδιά και οι μητέρες τους αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια και απέναντι σε αυτή την αντίληψη και θέση εγώ θα στέκομαι πάντα αμετακίνητος εχθρός.

Για πρώτη φορά βίωσα την έντονη τρομοκρατία της φυλακής όταν, έγκυος τότε έξι μηνών, και πριν περάσω την πύλη των φυλακών, έμαθα ότι μεταφέρομαι στις φυλακές της Θήβας, αφού γνώριζα από πριν πολύ καλά το τεράστιο πρόβλημα μόλυνσης του ποταμού Ασωπού και όλου του υδροφόρου ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής από τη βαριά βιομηχανία και τη ρίψη των αποβλήτων τους στον ποταμό. Ήταν δεδομένο για εμένα πως, αφού ολόκληρη η περιοχή είναι μολυσμένη σύμφωνα με δημοσιευμένες έρευνες και μετρήσεις, θα είναι μολυσμένο και το νερό που υδρεύεται η φυλακή αφού δεν έχει συνδεθεί ως σήμερα με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ.

Στις φυλακές Κορυδαλλού δεν υπάρχει το πρόβλημα του μολυσμένου νερού – τουλάχιστο όχι σε βαθμό πολύ επικίνδυνο – όμως υπάρχει στο χώρο που κρατούμαι το πρόβλημα του καθαρού αέρα, αφού τα σκουπίδια συλλέγονται και κρατούνται από όλη τη φυλακή στον προαύλιο χώρο που «βλέπει» ο θάλαμος που μένω. Για πολλούς μήνες το ζήτημα των σκουπιδιών και της δυσοσμίας που για μέρες γινόταν αφόρητη παρουσιαζόταν ως άλυτο σε εμένα που το έθετα από την υπηρεσία. Για το θέμα αυτό είχα κάνει αναφορές σε όλους στη φυλακή (από τον αρχιφύλακα, έως το διευθυντή και την εισαγγελέα) και όλοι μου έλεγαν πως δεν γίνεται τίποτα. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να καταφεύγω στο σφράγισμα των παραθύρων του θαλάμου, γεγονός που απέτρεπε φυσικά, το σωστό εξαερισμό του χώρου. Καθώς το πρόβλημα μεγάλωνε, αφού τα σκουπίδια παρέμεναν για μία εβδομάδα συγκεντρωμένα έξω από τα παράθυρά μας σε κάδους που δεν είχαν καθαριστεί ποτέ, αποφάσισα να προβώ σε πιο δραστικές μεθόδους. Αφού λοιπόν, δεν είχα δυνατότητα εξαερισμού του χώρου μου από τα παράθυρα, εμπόδιζα το κλείσιμο της φυλακής ώστε να έχω αέρα από την πόρτα. Αυτό κινητοποίησε σε δύο φάσεις την υπηρεσία που τελικά άλλαξε τους παλιούς κάδους, τους μετέφερε κάποια μέτρα πιο μακριά ώστε να μην είναι κάτω από τα παράθυρά μας και κατάφερε να έρχεται ο δήμος για να τα παίρνει δύο φορές την εβδομάδα και όχι μία όπως γινόταν πριν. Να προσθέσω πως εκτός από το «αναρρωτήριο», όπως λέγεται ο θάλαμος που κρατούμαι, στον προαύλιο χώρο με τα σκουπίδια «βλέπουν» και τα μαγειρεία της φυλακής.

Η διατροφή του παιδιού μου στις φυλακές Κορυδαλλού γινόταν μέχρι τον 11ο μήνα της ζωής του αποκλειστικά με δικά μου έξοδα, αφού ο προηγούμενος διευθυντής μου είχε αρνηθεί ρητά να αγοράζει η υπηρεσία γάλα, δηλώνοντας πως δεν είναι υποχρεωμένη η φυλακή να ταΐζει το παιδί μου και πως αν δεν μου αρέσει να πάω στη Θήβα. Εννοείται πως αυτή η αντιμετώπιση σήμαινε νέες αντιδράσεις από την μεριά μου. Τελικά, σήμερα η υπηρεσία συμμετέχει κατά ένα μέρος στην τροφοδοσία με γάλα του παιδιού μου.

Πρόσφατα διαπίστωσα τον προβληματικό τρόπο της τροφοδοσίας των φυλακών από το σούπερ μάρκετ που η φυλακή είχε κάνει σύμβαση με αποτέλεσμα οι κρατούμενες να παραλαμβάνουμε αλλοιωμένα τα τρόφιμα που αγοράζαμε με δικά μας έξοδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκαλούνται ανεξήγητες σε μένα μέχρι πρότινος διάρροιες στο παιδί μου αλλά και σε εμένα, τόσο στο διάστημα που θήλαζα και που έμμεσα τρεφόταν από εμένα, όσο και κατά το διάστημα που άρχισε να τρέφεται με αγελαδινό γάλα αγορασμένο από το σούπερ μάρκετ.

Εννοείται πως όλο το διάστημα του θηλασμού απέφευγα εντελώς το φαγητό της φυλακής για λόγους ασφαλείας. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι να είναι ιδιαίτερα ακριβή η διαβίωση η δική μου και του παιδιού μου στις φυλακές, αφού δεν παρέχεται στο παιδί μου επαρκής και κατάλληλη τροφή και ούτε σε εμένα. Το γεγονός με τα αλλοιωμένα τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ αφορούν προηγούμενη σύμβαση της φυλακής την οποία έχω καταγγείλει, όμως επειδή αφορά παρελθόντα χρόνο (πληροφορήθηκα την εκτός ψυγείων μεταφορά ευπαθών προϊόντων αφού σταμάτησε η σύμβαση αυτή και άλλαξε ο τροφοδότης) δεν μπορώ να προβώ σε μήνυση.

Άλλα ζητήματα που αφορούν τόσο εμένα όσο και τις υπόλοιπες κρατούμενες είναι το ζήτημα των φαρμάκων και των ελλείψεων σε αυτά, η μη ποιοτική διατροφή και οι μικρές μερίδες, οι συνεχείς περικοπές στο φαγητό και το γάλα. Όλα τα παραπάνω έχουν επίπτωση στην οικονομική κατάσταση των κρατουμένων ενώ όποια δεν έχει οικονομικούς πόρους βρίσκεται σε πραγματικά δεινή θέση. Είναι χαρακτηριστικό της φτώχειας που επικρατεί στις φυλακές το γεγονός ότι υπάρχουν κρατούμενες που ψάχνουν στα σκουπίδια για μια γόπα τσιγάρου! Επειδή όμως κάποιες από τις κρατούμενες κινητοποιηθήκαμε, καταφέρνουμε να καλύπτουμε ένα μέρος από τις ανάγκες για τσιγάρα των άπορων γυναικών, αφού η ύπαρξη δίπλα μας, στον ίδιο χώρο τέτοιων φαινομένων εξαθλίωσης, προσβάλλουν και εμάς τις ίδιες.

Η υπηρεσία δεν καλύπτει ούτε τις βασικές ανάγκες για είδη πρώτης ανάγκης των άπορων γυναικών ενώ, με βάση τον ίδιο το σωφρονιστικό κώδικα είναι υποχρεωμένη να καλύπτει τα είδη υγιεινής και τις πρώτες ανάγκες (σαπούνι, χαρτί υγείας κλπ.) όλων των κρατουμένων. Η απάντηση της κοινωνικής υπηρεσίας όταν θέτω το ζήτημα της έλλειψης αυτών των πραγμάτων, είναι πως δεν υπάρχουν κονδύλια, τα είδη πρώτης ανάγκης καλύπτονται από «φιλανθρωπίες» και οι «φιλάνθρωποι» που έχουν πληγεί από την κρίση, κόβουν τις δωρεές! Αυτό που τους διαμήνυα εγώ ήταν πως είναι απαράδεκτο να επαφίεται η κάλυψη των αναγκών των κρατουμένων σε «φιλάνθρωπους» και να μην υπάρχουν κρατικά κονδύλια γι’ αυτές τις ανάγκες. Επίσης, τους έχω διαμηνύσει, όπως έχουμε κάνει και σε συλλογικές αναφορές μας οι κρατούμενες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, πως αν δεν έχουν τα κονδύλια και τα μέσα να μας συντηρούν και να μας παρέχουν ό,τι χρειάζεται, να ανοίξουν τις πόρτες να φύγουμε.

Οι συνεχείς περικοπές στα κονδύλια έχουν επιπτώσεις στην καθαριότητα της φυλακής καθώς τα καθαριστικά δεν υπάρχουν πάντα.

Το θέμα της υγιεινής επιβαρύνει και η κατεστραμμένη κεντρική αποχέτευση της Β΄ πτέρυγας που δημιουργεί αφόρητη δυσοσμία και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για όλες μας και του παιδιού μου συμπεριλαμβανομένου που κινείται στο προαύλιο αυτό.

Τέλος αναφέρω την απαράδεκτή συμπεριφορά από κάποιες υπαλλήλους της φυλακής, ιδιαίτερα κατά το παρελθόν. Είχα βρεθεί μπροστά σε πολλές περιπτώσεις προσβολής κρατουμένης από υπάλληλο, όμως η εικόνα υπαλλήλου να φωνάζει και να προσβάλει μητέρα, με το παιδί στην αγκαλιά να έχει τρομοκρατηθεί, είναι η πιο απαράδεκτη. Φυσικά έχω αντιδράσει έντονα απέναντι σε συγκεκριμένες υπαλλήλους για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους σε κρατούμενες, γεγονός που έχει συμβάλει στη βελτίωση, ως ένα βαθμό, του φαινομένου.

Ένα άλλο σημαντικό και μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου στη φυλακή ήταν η εγκυμοσύνη και η γέννα μου ως κρατούμενη. Η εγκυμοσύνη μου παρουσίασε επιπλοκή και γι’ αυτό χρειαζόμουν ιδιαίτερη παρακολούθηση και ιατρική μέριμνα για να την ολοκληρώσω χωρίς να δημιουργήσω προβλήματα στο μωρό. Φυσικά και η αντιμετώπιση της κατάστασής μου δεν ήταν η κατάλληλη στη Θήβα και από τον γιατρό της φυλακής γεγονός που είχα καταγγείλει με δημοσίευση κειμένου μου σε εβδομαδιαία εφημερίδα. Στο ίδιο κείμενο είχα καταγγείλει και την αντιμετώπισή μου από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το οποίο καθυστερούσε συστηματικά κάθε επείγουσα μεταφορά μου στο νοσοκομείο λόγω των «αυξημένων μέτρων ασφαλείας». Για τους ίδιους λόγους είχε καθυστερήσει επικίνδυνα και η μεταγωγή μου σε νοσοκομείο από τη φυλακή της Θήβας για προγραμματισμένο έλεγχο με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η διάγνωση της συγκεκριμένης επιπλοκής.

Τελικά ήταν οι γιατροί ενός συγκεκριμένου νοσοκομείου που με ανέλαβαν και εφάρμοσαν μια αποτελεσματική μέθοδο αντιμετώπισης του προβλήματος. Η μέριμνα η δική μου και του στενού μου περιβάλλοντος να φροντίσει ώστε να με αναλάβει χειρουργός με υψηλή εξειδίκευση από το συγκεκριμένο νοσοκομείο, μου έσωσε τη ζωή κατά τον τοκετό, αφού είχα άλλη πολύ σοβαρή επιπλοκή από την οποία οι περισσότερες γυναίκες καταλήγουν με ανεπανόρθωτη οργανική βλάβη, με αφαίρεση οργάνου (μήτρας) ή ακόμα και να πεθάνουν. Αν αφηνόμουν να έχω τη συνήθη αντιμετώπιση που έχουν όλες οι έγκυες κρατούμενες, οι οποίες καταλήγουν για να γεννήσουν στο εφημερεύον νοσοκομείο από οποιονδήποτε μαιευτήρα, σήμερα το πιο πιθανό είναι ότι θα ήμουν με ένα χρόνιο πρόβλημα ή ακόμα και νεκρή.

Δεν είναι λίγες εξ άλλου οι κρατούμενες που έχουν επιπλοκές από τη γέννα τους, ιδίως αν αυτή γίνεται με καισαρική. Είναι σημαντικό επίσης να αναφερθεί η απαράδεκτη πρακτική των ένοπλων φρουρών που συνοδεύουν στο νοσοκομείο τις έγκυες κρατούμενες και οι οποίοι επιδιώκουν πάντα να εισέρχονται και στο χώρο του τοκετού. Μόνο η απαγόρευση των γιατρών ορισμένων νοσοκομείων αποτρέπει αυτή την πρακτική. Έτσι, πολλές γυναίκες, ίσως οι περισσότερες, είναι υποχρεωμένες να γεννούν μπροστά στα μάτια ανδρών αστυνομικών που τις παρακολουθούν ασταμάτητα. Εννοείται πως πρόκειται για μια πρακτική διαστροφική, αφού δεν υφίσταται φυσικά κανένα ζήτημα κινδύνου για απόδραση από μια κρατούμενη που βρίσκεται σε αίθουσα τοκετού και γεννά.

Δεν αρκεί λοιπόν το γεγονός ότι είναι φυλακισμένες, ότι γεννούν χωρίς τους δικούς τους ανθρώπους και έχουν μπροστά τους την επιστροφή με ένα μωρό στη φυλακή, προστίθεται στο όλο πρόβλημα και τα διεστραμμένα αστυνομικά όργανα που απαιτούν να παρευρίσκονται μπροστά στη γέννα, μετατρέποντας έτσι το γεγονός σε πραγματικό βασανιστήριο, σε μια άκρως τραυματική εμπειρία για τις κρατούμενες, που τις προσβάλλει αφόρητα και τις τραυματίζει ανεπανόρθωτα.

Φυσικά εγώ, έδωσα μάχη προκειμένου να μην έχω αστυνομικούς στη γέννα και τις εξετάσεις μου. Όπως, επίσης, έδωσα μάχη για να καταφέρω να έχω φροντίδα συγγενικών μου προσώπων, γεγονός που ήταν απολύτως αναγκαίο αφού έκανα καισαρική και την οποία φροντίδα ο επικεφαλής της εξωτερικής φρουράς των φυλακών Κορυδαλλού μου είχε αρνηθεί. Το ζήτημα έληξε με παρέμβαση του υπουργείου αφού παραλίγο να ματαιωθεί το χειρουργείο.

Το παραπάνω κείμενο αφορά μια έκθεση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μωρομάνες και τα παιδιά τους και μόνο εν συντομία και σχεδόν επιγραμματικά αναφέρομαι στις γενικότερες συνθήκες κράτησης. Το χρονικό διάστημα που βρίσκομαι στη φυλακή εγώ και το παιδί μου είναι υπεραρκετό για να έχω μια σφαιρική άποψη για τον εγκλεισμό και για την τρομοκρατία των καθημερινών κινδύνων. Είναι υπεραρκετό για να μου γίνει πεποίθηση πως ο εγκλεισμός στις φυλακές εγκύων και παιδιών είναι έγκλημα. Είναι όμως ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα, και από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του συστήματος, το γεγονός ότι παιδιά φυλακίζονται υπό αυτές τις επικίνδυνες για την υγεία και την ίδια τους τη ζωή συνθήκες.

Έγινε, πιστεύω, κατανοητό πως η παραμονή μου στις ελληνικές φυλακές δεν ήταν παθητική και πως αντέδρασα και αγωνίστηκα με πολλούς τρόπους προκειμένου να διασφαλίσω τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης πρωταρχικά για το παιδί μου αλλά και για μένα όπως και τις υπόλοιπες κρατούμενες.

Όμως απέναντι σ’ ένα σύστημα που στον πυρήνα του βρίσκεται η εκδίκηση, η τιμωρία, η σύνθλιψη των κρατουμένων, είναι δεδομένο πως όποιες αλλαγές και αν καταφέρνεις, ακόμα και αν αυτό αφορά στις αλλαγές συμπεριφορών και αντιμετώπισης των κρατουμένων από την υπηρεσία, αυτές θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα καθώς το σύστημα των φυλακών έχει τη φυσική ροπή να επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση και να έρχονται στην επιφάνεια τα πραγματικά του χαρακτηριστικά που πηγάζουν από την εξουσιαστική και καταπιεστική του φύση.

Αυτό όμως που καθιστά μάταιη την οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών κράτησης στις φυλακές είναι η ραγδαία επιδείνωση και το επικείμενο αδιέξοδο στη δημοσιονομική κατάσταση του ελληνικού κράτους καθώς είναι γνωστό στον καθένα πλέον από συνεχείς ανακοινώσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων πως η ελληνική οικονομία θα καταρρεύσει και μάλιστα στο άμεσο μέλλον. Η μερική στάση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας από το κράτος είναι ήδη γεγονός και επιβαρύνει κάθε μέρα περισσότερο τον προϋπολογισμό των φυλακών. Όπως μας διαβεβαιώνουν οι υπάλληλοι και όπως διαπιστώνουμε, φυσικά, και από μόνες μας, αφού κάθε μέρα κόβονται φαγητά, φάρμακα και η ποιότητα της διατροφής συνεχώς γίνεται χειρότερη, οι δαπάνες για τις φυλακές μειώνονται κάθε μέρα και περισσότερο. Πολλές κρατούμενες με σοβαρά προβλήματα υγείας δεν παίρνουν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Άλλες δεν λαμβάνουν καμία αγωγή. Σε λίγο, μας διαμηνύουν από την υπηρεσία, δεν θα υπάρχει ούτε DEPON.

Η συνθήκη αυτή καθιστά την παραμονή στις φυλακές επικίνδυνη για τη ζωή των περισσότερων. Για τα παιδιά τα πράγματα είναι ακόμα πιο σοβαρά και είναι απαράδεκτη κάθε απόπειρα υποβάθμισης των κινδύνων. Πλέον δεν μιλάμε για επικίνδυνο εγκλεισμό για την υγεία και την ανάπτυξή τους. Μιλάμε για μια συνειδητή πολιτική που κατατείνει στη φυσική τους εξόντωση. Με βάση τα όσα κατέθεσα παραπάνω και λαμβάνοντας υπόψη την αναπόφευκτη επιδείνωση των συνθηκών κράτησης σε όλες τις φυλακές, δηλώνω πως μόνο η αποφυλάκιση η δική μου και η διακοπή της παράλληλης και αναπόφευκτης αιχμαλωσίας του παιδιού μου μπορεί να διασφαλίσει ότι θα ζήσει και θα γίνει ένας υγιής και ψυχικά ισορροπημένος άνθρωπος. Η απόφαση για παράταση της φυλάκισής μου και συνεπώς της ζωής του παιδιού μου στη φυλακή θα είναι μια καταδίκη και γι αυτό θα είναι μια συνειδητή εγκληματική πράξη.

Φυλακή Κορυδαλλού, 26 Σεπτεμβρίου 2011

Πόλα Ρούπα”

*ΠΗΓΗ: ΤΡΙΤΗ, 04 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011, Το Ποντίκι

***

Σχετικό είναι και το παρακάτω άρθρο, που αναδημοσιεύουμε από την Ομάδα Γυναικών "Αγάζηλος". Το post είναι από τις 6 Μάρτη 2010. Αν κάποιος γνωρίζει τις εξελίξεις, ας μας ενημερώσει.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΛΕΩΝΑ: ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ

Για τις γυναικείες φυλακές Ελεώνα έχουμε να σας πούμε νέα καλά και κακά. Τα καλά νέα είναι ότι το αίτημα της κοινωνικής τους υπηρεσίας για αποστολή βιβλίων, είχε σαν αποτέλεσμα να ληφθούν 8.000 βιβλία! Έτσι είναι σίγουρο ότι δεν χρειάζονται άλλα.

Τα κακά νέα έχουν να κάνουν με την υπόθεση για την οποία αγωνίστηκε η Κατερίνα Γκουλιώνη και οι άλλες κρατούμενες, που μετά τον περίεργο θάνατο της Κατερίνας εξεγέρθηκαν. Δείτε απόσπασμα από σχετική επιστολή της Κατερίνας:

«Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»: Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να ’μαι το τελευταίο σκουπίδι. Μετά … με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο…»

Το αίτημα της Κατερίνας Γκουλιώνη ήταν να αντικατασταθεί αυτή η εξευτελιστική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια διαδικασία, από εξέταση με υπερηχογράφο. Το αίτημα αυτό συμβάδιζε με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που θεωρεί παράνομη την κολπική εξέταση. Μετά το θάνατό της, οι κρατούμενες εξεγέρθηκαν καθώς η διευθύντρια των φυλακών αρνήθηκε να συνομιλήσει για το θέμα με εκπροσώπους της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Όπως έγραψε η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»,

«Σε νίκη μετά θάνατον της κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη φαίνεται να καταλήγει η χθεσινή κινητοποίηση των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα Θηβών. Κύριο αίτημα της κινητοποίησης ήταν η κατάργηση της κολπικής εξέτασης στις κρατούμενες. Σύμφωνα με διαβεβαιώσεις του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης κ. Αθ. Ανδρεουλάκου που έσπευσε επιτόπου μόλις εκδηλώθηκε η εξέγερση, η κολπική εξέταση στην οποία υποβάλλονται οι κρατούμενες από ανειδίκευτο προσωπικό μετά την οποιαδήποτε μεταγωγή τους, προκειμένου να διαπιστωθεί αν μεταφέρουν ναρκωτικά, θα αντικατασταθεί από υπερηχογράφημα.»

Χαρήκατε; Άδικα χαρήκατε… Το άρθρο εκείνο δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009, και μέχρι προχθές, την Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010, δεν έχει έρθει στις φυλακές Ελεώνα κανένας υπερηχογράφος, αλλά η εξευτελιστική και παράνομη εξέταση συνεχίζεται. Τώρα η Κοινωνική Υπηρεσία αναζητά δωρητές, που θα δώσουν στις φυλακές υπερηχογράφο, και η κατάληξη της προσπάθειας είνα αβέβαιη… Όσο για τις κούφιες κρατικές υποσχέσεις που διαβάσατε στο άρθρο, προστέθηκαν στις αμέτρητες άλλες απραγματοποίητες υποσχέσεις από πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς. Αν θέλετε να δείτε μήπως μπορείτε να βοηθήσετε με κάποιο τρόπο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Κοινωνική Υπηρεσία των φυλακών στα τηλέφωνα: 22620-73028 και 22620-73024 μέχρι τις 1 μ.μ.

Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για το θέμα του υπερηχογράφου, μπορείτε να βοηθήσετε με άλλο τρόπο τις κρατούμενες στις φυλακές Ελεώνα. Λειτουργεί εκεί ένα Φιλόπτωχο Ταμείο από το οποίο δίνονται ενισχύσεις σε άπορες κρατούμενες, και αγοράζονται γι’ αυτές τηλεκάρτες κ.α. απαραίτητα είδη τα οποία δεν μπορούν να αγοράσουν από μόνες τους. Μπορείτε λοιπόν να πάτε στα ΕΛΤΑ της περιοχής σας και να στείλετε με ταχυδρομική επιταγή το ποσό που θέλετε στη διεύθυνση: Φιλόπτωχο ταμείο φυλακών Ελεώνα,Ταχ. Δ/νση: Ελεώνας Θηβών – 32200. Το τηλέφωνο των φυλακών είναι 22620-89803, και το Fax: 22620-73030. Σας συνιστούμε πάντως να επικοινωνείτε με τα τηλέφωνα της Κοινωνικής Υπηρεσίας, που γράψαμε πιο πάνω.


Αν και πολλοί που θα διαβάσουν αυτό το post ίσως είναι άθεοι ή ετερόδοξοι, δε μπορώ να μην ανεβάσω αυτή την εικόνα, έστω και για να εμπνεύσω όποια ψυχή εμπνέεται από κάτι παρόμοιο. Είναι ένα παιδί που γεννήθηκε στη φυλακή, όπου εκτελέστηκαν οι γονείς του, ανατράφηκε από θετή μητέρα και κατέληξε άγιος, αφού καταδιώχθηκε από τις τότε κρατικές αρχές, όχι για εγκλήματα, αλλά για τη χριστιανική πίστη του. Στο διάστημα της καταδίωξής του έζησε στα δάση σε τέλεια επικοινωνία με τα θηρία και τα ελάφια. Πρόκειται για τον άγιο Μάμα. Το παράδειγμά του σημαίνει κάτι για τα παιδιά των γυναικών από τη φυλακή. Άρθρο γι' αυτόν εδώ.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ "Ο ΟΝΗΣΙΜΟΣ"

Ελληνικά και Ορθόδοξα

Δευτέρα, Οκτωβρίου 31, 2011

Το υποταχτικό λιοντάρι

Συνέντευξη μὲ τὴν μοναχὴ Φωτεινὴ ,μία ἐρημίτισσα τῶν καιρῶν μας

Ἀπὸ ἠθοποιός, μοναχός!

Πρόσφατο θαῦμα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου

Ο χαμένος αυτοέλεγχος του κ.Μπεγλίτη.Άρθρο Υποστράτηγου

"Δεν είστε εντολοδόχος της κυβέρνησης κ.Πρόεδρε".Άρθρο-σοκ Ναυάρχου.

.

Ξεκίνα από την αρχή και όχι από το τέλος...

Ασίζη και Βόλος: παράλληλα οικουμενιστικά πανηγύρια

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 - ΤΟ 2ο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011 - ΤΟ 2ο ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!

MAX KAISER

Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ,ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ,Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ...

Λάθος σε ομιλία Γ.Παπανδρέου ή έχουμε θέμα ... ανεξάρτητης Κρήτης;

Ημερολόγιο ενός εμβρύου

Συναξαριστής 31 Οκτωβρίου

Εγκαταλελειμμένες μανάδες στις ελληνικές φυλακές

Έχουν και οι φυλακισμένες ως τρομοκράτισσες μανάδες ανάγκες και δικαιώματα – Έκκληση

ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΛΕΩΝΑ: ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ

Feedjit