Ο Διάβολος Είναι Κουτός!

πηγή

- Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι τί έχουμε στην καρδιά μας;

- Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζη και καρδιές! Μόνον ο Θεός είναι καρδιογνώστης και μόνο σε ανθρώπους του Θεού αποκαλύπτει ορισμένες φορές ο Θεός – για το καλό μας – τί έχουμε στις καρδιές μας. Το ταγκαλάκι γνωρίζει τις πονηριές και τις κακίες που φυτεύει στα δικά του όργανα δεν ξέρει τους καλούς λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ’ αυτά πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψη ο Θεός να τα καταλάβη αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μια καλωσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. Όταν όμως εκείνος βάλη σε κάποιον έναν λογισμό και του πη: «Πήγαινε να σώσης τον τάδε άνθρωπο», θα τον κεντήση συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι’ αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Αλλά και με το ότι το δέχεται ο άνθρωπος την υπερηφάνεια, δίνει δικαίωμα στον πειρασμό. Είναι πολύ λεπτά αυτά τα πράγματα! Θυμάστε το περιστατικό με τον Αββά Μακάριο; Είχε συναντήσει μια φορά τον διάβολο που επέστρεφε από την πιο κοντινή Έρημο, όπου είχε πάει, για να πειράξη τους αδελφούς, ο οποίος του είπε: «Όλοι οι αδελφοί είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου, εκτός από ένα που είναι φίλος μου και μου κάνει υπακοή και, όταν με βλέπη, στρέφεται σαν ανέμη». «Ποιος αδελφός είναι αυτός;» τον ρώτησε ο Αββάς Μακάριος. «Θεόπεμπτος είναι το όνομά του», του απάντησε εκείνος. Πηγαίνει ο Όσιος και βρίσκει τον αδελφό. Με τρόπο τον κατάφερε να του αποκαλύψη τους λογισμούς του και τον βοήθησε. Όταν ξανασυνάντησε τον διάβολο, τον ρώτησε για τους αδελφούς και εκείνος του είπε: «Όλοι είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου. Και το χειρότερο, και αυτός που ήταν φίλος μου, δεν ξέρω πώς έγινε και άλλαξε και τώρα είναι ο πιο αγριεμένος από όλους». Δεν ήξερε ότι πήγε ο Αββάς Μακάριος και τον έφερε σε λογαριασμό, γιατί ο Αββάς Μακάριος είχε κινηθή ταπεινά, από αγάπη , και δεν είχε το δικαίωμα ο διάβολος στον λογισμό εκείνον. Αν υπερηφανευόταν ο Αββάς Μακάριος, θα έδιωχνε την Χάρη του Θεού, οπότε θα είχε δικαίωμα ο διάβολος. Τότε θα το ήξερε, γιατί αυτός θα του είχε κεντήση την υπερηφάνεια.

- Αν πη έναν καλό λογισμό του ο άνθρωπος κάπου, μπορεί ο διάβολος να τον ακούση και να τον πειράξη μετά;

- Πώς να τον ακούση, αφού δεν έχει «διάβολο»; Άμα όμως τον πη, για να υπερηφανευθή, θα μπη στη μέση ο πειρασμός. Αν δηλαδή υπάρχη μια προδιάθεση υπερηφανείας και λέη υπερήφανα κανείς: «Θα πάω να τον σώσω αυτόν», μπαίνει ο διάβολος ενδιάμεσος και τότε αυτό το ξέρει. Ενώ, αν κινήται ταπεινά, από αγάπη, δεν το ξέρει. Χρειάζεται προσοχή. Είναι πολύ λεπτά τα πράγματα. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες ότι η πνευματική ζωή είναι «επιστήμη επιστημών».

- Πως συμβαίνει, όμως, Γέροντα, ένας μάγος να πη για τρεις κοπέλες ότι η μία θα αποκατασταθή, η άλλη θα ατυχήση και η άλλη θα μείνη ανύπανδρη, και να γίνη έτσι;

- Ο διάβολος έχει πείρα. Όπως, π.χ. ένας μηχανικός , όταν δη ένα σπίτι που κινδυνεύει να πέση, είναι σε θέση να πη πόσο θα κρατήση κ.λπ., έτσι και αυτός βλέπει κάποιον πώς βαδίζει και με την πείρα που έχει, λέει πώς θα καταλήξη.

Ο διάβολος δεν έχει εξυπνάδα είναι πολύ κουτός. Είναι όλος ένα μπέρδεμα, άκρη δεν του βρίσκεις. Κάνει και εξυπνάδες και χαζομάρες. Τα τερτίπια του είναι χονδρά. Ο Θεός οικονόμησε έτσι, για να τον καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ σκοτισμένος από υπερηφάνεια, για να μην το καταλαβαίνη. Όταν έχουμε ταπείνωση, μπορούμε να καταλάβουμε τις παγίδες του διαβόλου, γιατί με την ταπείνωση φωτίζεται ο άνθρωπος και συγγενεύει με τον Θεό. Η ταπείνωση είναι που σακατεύει τον διάβολο.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Α΄

ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΩΠΟ»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Καζάνι που βράζει το κέντρο... Ήδη 500 κάτοικοι στους δρόμους, μαζί τους Παναγιώταρος και Μπαρμπαρούσης...!! Βίντεο!!

Πανικός 

επικρατεί 

αυτήν την 

στιγμή 

στον
Αγ. Παντελεήμονα 

στην οδό Μιχαήλ Βόδα. 

Αλλοδαποί 

έσφαξαν 

κομμωτή 

του έσπασαν

 το μαγαζί

 και την κοπάνησαν.

 
Το όνομα του άτυχου Κομμωτή ήταν Αργύρης περισσότερα 

στοιχεία δεν έχουμε ακομα για το θύμα.

 Στο σημείο έχουν σπέυσει μέλη της Χρυσής Αυγής και

 500 περίπου κάτοικοι της περιοχής. Αναμεσα τους οι 

Βουλευτές της Χρυσής Αυγής
 Παναγιώταρος και Μπαρμπαρούσσης 
Σύμφωνα με πληροφορίες των κατοίκων αναφέρουν 

πως το κομμωτήριο ήταν το τελευταίο Ελληνικό της 

περιοχής και μιλάνε για ανταγωνισμό και στο ότι οι 

Αλλοδαποί κάνουν προγκρομ στους Έλληνες, 

δηλαδή προσπαθούν να διώξουν στην περιοχή ότι είναι Ελληνικό. 

 
wradrasis.blogspot.gr

Ρατσισμός κι αντιρατσισμός Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

 Ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ λέει σε κάποιο ψαλμό του: «Με αυτούς που μισούσαν την ειρήνη ήμουν ειρηνικός».   Ο ρατσισμός αγαπάει τους φίλους του και μισεί τους εχθρούς του. Κι ο αντιρατσισμός  το ίδιο.Ο εθνικισμός επίσης αγαπάει τους φίλους του και μισεί τους εχθρούς του. Ο κουμμουνισμός το ίδιο. Όλοι αυτοί οι «ισμοί» δεν είναι παρά ιδεολογίες.  Αυτοί που τις ακολουθούν είναι άνθρωποι των μονομερών απόψεων. Με τους ομοϊδεάτες τους τα πάνε καλά. Με τους αντιπάλους τους  νιώθουν αμηχανία , αντιπάθεια ή και μίσος.  Έτσι γίνεται όταν η συμπάθεια,  η  αλληλεγγύη , η ενότητα δεν είναι ζωή, αλλά ιδέες για τη ζωή.  Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Η πίστη δεν είναι ιδέα. Είναι η ίδια η ζωή!

                        Οι ιδεολογίες  τα πάνε καλά με τους φίλους τους. Έχουν σχέδια ειρηνικά και συνάμα δεν τα πάνε καλά με τους αντιπάλους τους και τα σχέδιά τους γι΄ αυτούς είτε δεν υπάρχουν είτε δεν είναι ειρηνικά.  Η ιδεολογία του καπιταλισμού π.χ.  έχει ριζοσπαστικές ιδέες: θεωρεί ότι δεν υπάρχουν αντίπαλοι διότι όλοι δουλεύουν γι΄ αυτήν.  

                  Οι ιδεολογίες έχουν σχέδια μόνο για τους δικούς τους. Το κριτήριο για να κρίνουμε αν κάτι είναι ιδεολογία είναι αυτό: ότι στην ιδεολογία όλα υπάρχουν για την ίδια. Η διοίκηση πχ. είναι γι΄ αυτούς που την ασκούν. Το νομοθετικό σώμα υπάρχει για τον εαυτό του. Γι΄ αυτό το πιο σπουδαίο για τα μέλη του είναι να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους.  Έτσι , μιλώντας σχηματικά έχουν τα πράγματα με τις ιδεολογίες. Έτσι σκέφτονται οι ιδεολόγοι. Στον κομμουνισμό π.χ. στον οποίο η ιδεολογία παίζει σπουδαίο ρόλο, το παν είναι η γραμμή του πολιτικού κόμματος. Γιατί  το πολιτικό κόμμα εκφράζει την ιδεολογία του κομμουνισμού στην πράξη.  Με τους αντιπάλους τους όμως δεν ξέρουν πώς να φερθούν.

            Όταν ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Λαξ (1915-200ο) ήταν νεαρός φοιτητής στο Κολούμπια, ο πατέρας του έγραψε ένα γράμμα, στο οποίο τον ρωτούσε αν περνάει καλά στην Νέα Υόρκη. Ο Λαξ του

απάντησε: "Πατέρα, για να περνάς καλά στη Νέα Υόρκη, πρέπει νά  ΄σαι μουρλός."

Ο Λαξ εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη και την καριέρα του ως καθηγητή στο πανεπιστήμιο κι ήρθε στα νησιά της Ελλάδος, (Κάλυμνος και Πάτμος) όπου έζησε 40 χρόνια μέχρι το θάνατό του. 

       Πριν λίγα χρόνια γνώρισα ένα Ισπανό αξιωματικό του στρατού στη Λάρισα, τον Λούϊς.  Μια φορά ρώτησα τον Λούις αν πώς είναι η ζωή στην Ισπανία. Μου απάντησε κι αυτός το ίδιο: «Για να περνάς καλά στην Ισπανία δεν πρέπει να  ΄σαι κανονικός πολίτης».

        Ποιοι διώκονται στον πολιτισμένο κόσμο; Στην Αμερική , στην Ισπανία, στην Ελλάδα; Παντού  διώκονται οι κανονικοί πολίτες!» Με άλλα λόγια ισχύει στην Ισπανία και παντού η παροιμία « Σκότωσε τον αδερφό σου για σε πούν φιλάδελφο.»

         Στις χώρες όπου επικρατεί η ιδεολογία του ρατσισμού διώκονται τα θύματα του ρατσισμού . Ο ρατσισμός δε γεννήθηκε στην Ελλάδα. Απόδειξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν έχει  ελληνική λέξη για τον ρατσισμό.   

           Τί είναι ρατσισμός; Είναι το μίσος για τη διαφορετική ράτσα; Είχε ποτέ  ο φιλόξενος ελληνικός λαός  αισθήματα μίσους κατά των άλλων φυλών;    Εξ ορισμού  ρατσιστές   κι  αντιρατσιστές έχουν ως ιδεολογία τους το μίσος του αντιπάλου . Αυτό για τους ρατσιστές είναι βέβαιο. Διαφέρουν άραγε οι αντιρατσιστές; Είναι μήπως οι αντιρατσιστές ειρηνικοί με τους εχθρούς τους;

          Αν ρατσιστές κι αντιρατσιστές είναι ίδιοι και όμοιοι ως προς το μίσος του αντιπάλου, δηλαδή είναι καλοί με τους φίλους τους και εχθρικοί με τους εχθρούς του, τί διαφέρουν μεταξύ τους; Το ίδιο δενμισούν κι οι ρατσιστές τους εχθρούς τους;

           Θα μου πείτε μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα  αγάπης για τους εχθρούς;  - Ολόκληρο το Ευαγγέλιο, που ο κόσμος που απομακρύνθηκε από την Εκκλησία δεν το ακούει ούτε μια φορά το χρόνο είναι γεμάτο  τέτοια παραδείγματα!  

πηγή

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ… ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ! (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Όλοι μας στη γειτονιά γνωρίζαμε το 17χρονο ψηλόλιγνο, 

συμπαθητικό αγόρι, που έκανε τις βόλτες του

 καθισμένο στο αναπηρικό καροτσάκι.
Τον Μιχάλη.
Το ευγενικό, υπομονετικό, κάπως μελαγχολικό

 αγόρι. Τώρα ό Μιχάλης έφυγε για την αιωνιότητα.

 Πήγε στην άλλη, στην αληθινή ζωή.
Ταξίδεψε με τον Χριστό, συντροφιά στους κόσμους

 της αληθείας, του φωτός, τής Ανάστασης,

 τής Βασιλείας των Ουρανών. 

Φεύγοντας άφησε στους δικούς του ένα

 συγκλονιστικό μήνυμα. Το άκουσα από το στόμα τ

ου πατέρα του: Εκείνο τον απόγευμα ήμασταν κοντά του, ή μητέρα του, ή γιαγιά του, ό θείος του,

 εγώ και δυο νοσοκόμες.
Και ενώ προηγουμένως βρισκόταν σε κώμα, άνοιξε τα μάτια του, μας κοίταξε με καθαρό 

βλέμμα και με φωνή βροντερή… (μέχρι τότε σχεδόν δεν μιλούσε και ότι έλεγε ήταν χαμηλόφωνα), 

είπε:«Είστε όλοι έτοιμοι να ακούσετε τον μεγάλο λόγο; Είστε έτοιμοι και ψύχραιμοι; 

Εγώ είμαι έτοιμος, εσείς είστε;» (Πρώτη φορά χρησιμοποιούσε τέτοια γλώσσα). 

Έκανε μικρή παύση και συνέχισε:
«Εγώ τελείωσα». (Ό θείος του έκλεγε). 

«Τελείωσα. Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία. Θα πάμε και θα έρθουμε, με τον Χριστό»

 (Ο θείος του τον αγκάλιασε). «Μη με κρατάς, μη με καθυστερείς άσε με να φύγω, ένα, δυο, 

τρία, φύγαμε, είμαι ό καλύτερος, θα ξανασυναντηθούμε. Άντε γεια σας».Και το παιδί έσβησε.

Ποιός ξέρει σε ποιους κόσμους παραδεισένιους αξιώθηκε να ξεναγηθεί από τον Σωτήρα Χριστό, 

πριν την αναχώρησή του, για να κερδίσει την μεγάλη βεβαιότητα, που ίσως δεν είχε στην ζωή του 

προηγουμένως: «Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία».
Και κλείνοντας βαθειά μέσα του την βεβαιότητα αυτή έφυγε μακάρια, διαβαίνοντας το πέρασμα 

γης ουρανού, χωρίς να έχει πλέον ανάγκη το αναπηρικό του καροτσάκι.
Ό Σωτήρας Χριστός βλέποντας τον αγώνα του ενάντια στην αρρώστια, τον πήρε κοντά Του, 

αιώνια να χαίρεται μαζί με τους αγγέλους. Άφησε πίσω στους πονεμένους γονείς του και 

στον αδελφό του την παρηγοριά αυτής τής βεβαιότητας: 

«Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία!!!»

πηγή

Ο πειρασμός είναι στο μυαλό μας Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

    
πηγή

      " Ίνα τί υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών;"
                                                                 (Ματθ. κεφ.Θ΄)


          Η ζωή του ανθρώπου, σύμφωνα με τη διδασκαλία της  Εκκλησία μας,  υπόκειται στους εξής τέσσερις νόμους ή θελήσεις ή πνεύματα  : 1)  στο νόμο  (ή θέληση ή  πνεύμα) του Θεού, 2) στο νόμο (η επιταγή) της συνειδήσεως, 3) στο  νόμο (ή φρόνημα) του σώματος και 4)  στο νόμο (η πνεύμα ή πειρασμό) της αμαρτίας.

          Όσοι έχουμε πείρα του πειρασμού γνωρίζουμε εκ πείρας τη δύναμη του πειρασμού και την αδυναμία του ανθρώπου και θαυμάζουμε τους αγίους που με τη δύναμη του Θεού κατανικούν τον πειρασμό.

         Ο άγιος Αντώνιος είδε κάποτε τις παγίδες του διαβόλου ανοιγμένες και είπε, " αλίμονο , ποιος θα σωθεί". Άκουσε τότε μέσα του μια φωνή να του λέει, "Αντώνιε, αφαίρεσε τις παγίδες του διαβόλου και ουδείς  σώζεται".

         Το ίδιο γράφει κι ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: "Δεν είναι θαύμα το να μάχεται ο άϋλος τον άϋλο. Θαύμα όμως είναι, αληθινό θαύμα, το να κατανικήση τους αϋλους εχθρούς ο υλικός άνθρωπος, μαχόμενος εναντίον τους με την εχθρική τούτη και επίβουλη ύλη, δηλαδή το σώμα. Δείχνοντας και εδώ ο αγαθός Κύριος πολλή πρόνοια για μας, εμπόδισε την αναισχυντία των γυναικών με την εντροπή σαν με χαλινάρι. Διότι αν μόνες τους έτρεχαν προς τους άρρενας, δεν θα εσώζετο κανένας."  Αλλά  οι γυναίκες  μέχρι τώρα δεν χάνουν την ντροπή! Φαντασθείτε να έρθει εποχή που οι γυναίκες θα χάσουν την ντροπή.

         Στο ίδιο κεφάλαιο ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναλύει τον πειρασμό και διακρίνει  την προσβολή, το συνδυασμό, που είναι να συζητήσεις με τον πειρασμό είτε εμπαθώς είτε απαθώς, τη συγκατάθεση που είναι η ηδονική στροφή της ψυχής προς αυτόν και την αιχμαλωσία ή την πάλη εναντίον του. Πάλη ορίζουν οι πατέρες ότι είναι η παράταξη μιας ίσης προς τον εχθρό δυνάμεως, με την οποία, ανάλογα με τη θέλησή μας, ή νικούμε ή υφιστάμεθα ήττα.

       Συζητώντας με το γερο Ρομπέρτο, στην Κάλυμνο, για διάφορα θέματα , κυρίως για την ποίηση, (ο Ρομπέρτος ήταν  ίσως ο λιγότερο γνωστός  διάσημος ποιητής στον κόσμο). Ο Ρομπέρτος μου είπε κάποτε , σε συζήτηση που είχαμε για τον σαρκικό πειρασμό, πως ο πειρασμός αυτός  παύει με το γήρας του σώματος.  Έτσι πίστευε, ο καϋμένος ο Ρομπέρτος,  γιατί τα πράγματα είναι διαφορετικά, όταν η σαρκική επιθυμία είναι στο μυαλό.

     Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα στο Γεροντικό, στο βιβλίο που γράφει για τη ζωή των ασκητών στην έρημο. Κάποτε οι υποτακτικοί ρώτησαν το γέροντά τους, που θέλει να τον πάνε, κι ο γέρων που ήταν σε βαθιά γεράματα, τους είπε, ότι μπορούν να τον πάνε όπου θέλουν, φτάνει να μην υπάρχουν εκεί γυναίκες.

    Ένας άλλος πολύ γέρος, κατάκοιτος, είπε για τους πειρασμούς, όταν τον ρώτησαν, αν στην κατάσταση αυτή που βρίσκεται έχει πειρασμό κι ο γέρων απάντησε, πως ο διάβολος μεταμορφώνεται τις νύχτες σε γυμνή γυναίκα και τον πειράζει.

    Τί σημαίνει ότι ο πειρασμός είναι στο μυαλό;  Σημαίνει ότι όταν ο πειρασμός είναι στο μυαλό,  ακόμα κι όταν το σώμα είναι γηρασμένο ή άρρωστο, η σαρκική επιθυμία δεν αφήνει τον άνθρωπο να ειρηνέψει, αν δεν θεραπευτεί από τις πονηρές αναμνήσεις του.

    Πώς θεραπεύει κανείς τις αναμνήσεις του; Είναι στη δύναμή μας να πάψουμε να θυμούμαστε ό,τι μας πειράζει; Οι αναμνήσεις έρχονται στο νου με τους νόμους του συνειρμού, δηλαδή την ομοιότητα, την αναλογία, την αντίθεση. Βλέπουμε κάτι παρόμοιο με αυτό  που έχουμε στη μνήμη μας, έστω κι αν κείται μακριά, στα παιδικά μας χρόνια, κι ο νόμος του συνειρμού το ανασύρει στη μνήμη.       αναμνήσεις δεν σβήνουν   όσο τους συντηρεί το ενδιαφέρον μας. Το ερώτημα είναι πώς αδιαφορεί κανείς για κάτι που τον ενδιαφέρει; Πώς μπορεί να πάψει να τον ενδιαφέρει;

    Ο απόστολος Παύλος γράφει πως εκείνο που μισεί εκείνο πράττει. Ότι υπάρχει ένας νόμος στα μέλη του σώματός του, ο οποίος αντιστρατεύεται το νόμο του νου του, δηλαδή τη συνείδησή του.  Αυτό το νόμο ο Απόστολος τον ονομάζει νεκρό σώμα, που το κουβαλάει επάνω του. Μόνο μια θέληση πιο δυνατή μπορεί να επιβληθεί στη θέληση του σώματος.

     Ο νόμος του διαβόλου διεγείρει τη θέληση της αμαρτίας , η οποία όταν είναι πιο δυνατή από τη θέλησή μας, μας εμποδίζει να νιώσουμε την παρουσία του Θεού μέσα μας. Ο Θεός δεν μπαίνει σε μια καρδιά που δεν τον θέλει. Ο Δαβίδ γράφει, πως νιώθει τον Κύριον, να στέκεται στα δεξιά του και να τον φυλάει για να μην πέσει. Αυτό σημαίνει ότι ο Δαβίδ προσευχόταν διαρκώς και ζητούσε τη βοήθεια του Θεού.

       Ο ίδιος έγραψε τους στίχους αυτούς: "Συ, Κύριε,  φυλάξαις ημάς και διατηρήσαι ημάς. Σώσον με, Κύριε, ότι εκλέλοιπεν όσιος."  Ο  Δαβίδ παρακαλεί το Θεό, να τον σώσει, γιατί ουδείς , ούτε ο άγιος, σώζεται με τις δικές του δυνάμεις.

Όλη η Δαμασκός τίμησε τον Μάρτυρα της Ορθοδοξίας, τον πατέρα Fadi Haddad!

 πηγή

4 τρόποι για να μάθεις να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου - Γέροντας Νεκταρίος Μουλατσιώτης

Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη με θέμα:

"4 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ"

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012.

 πηγή

" ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος"

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

Γράφει ο: π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος

    Κάπως έτσι θυμάμαι την εμπειρία από τα όμορφα παραμύθια της γιαγιάς, τις παραδοσιακές, διδακτικές ιστορίες, αλησμόνητες για την καρδιά, αξέχαστες για την θύμηση του νου, που χρόνια πριν μας γαλούχησαν, μας μεγάλωσαν με το όραμα μιας πατρίδος, που ξέρει να τιμά την ιστορία της, να ζει με γνώμονα την παράδοσή της.

   Εμπειρίες παλαιών, καταθέσεις καρδιάς απλών ανθρώπων που γεύτηκαν της κατοχής το πικρό ποτήρι, της πείνας την παράξενη γεύση, του ξεριζωμού την άδικη τιμωρία. Και με αυτά τα ακούσματα γενεές νέων ανθρώπων, τότε που η οικογένεια είχε βαθειά τις ρίζες της στην παράδοση, ανατράφηκαν με υψηλά ιδανικά, με αξίες, αγάπη προς την πατρίδα, πίστη στην Εκκλησία και σεβασμό στην ιστορία. Τότε οι παλαιοί μιλούσαν για χρόνια ματωμένα και ξεριζωμένα που κανείς δεν μπορούσε να τα διαγράψει από την ψυχή τους.

    Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, τη στιγμή που οι παλαιοί έφυγαν, οι ιστορίες της γιαγιάς από το παρελθόν αντηχούν ως κάτι το παραμυθένιο, οι εμπειρίες των πατέρων μας, απαντώνται σε παλαιά σκονισμένα ράφια, σε σκισμένα βιβλία που καλυμμένα από την τέφρα της λήθης δεν βρίσκουν πια την δύναμη να μιλήσουν, ζούμε μια παράλογη, ξένη προς την ιστορία μας κατάσταση.

    Μας καλούν να ξεχάσουμε αυτά που μάθαμε, να διαγράψουμε την ιστορική πραγματικότητα, να λησμονήσουμε αυτό που και οι λίθοι της Ελλάδος βοούν και κράζουν: «Πως εδώ που πατάτε είναι χώρα Αγίων της Πίστεως και μαρτύρων της Πατρίδος»… Αυτή τη φωνή που αντηχεί αιώνες τώρα, σήμερα διάφοροι πολιτικοί ταγοί, άρχοντες των εθνών, αυτοί οι λίγοι, οι μικροί, που καυχώνται μόνο για τον πνευματικό νανισμό τους, επιδιώκουν να την καταπνίξουν, να φιμώσουν τη φωνή της, να την κάνουν να σωπάσει. Μίλησαν για αναπροσαρμογή της ιστορίας, για κατάργηση των παρελάσεων, για αλλαγή του τρόπου εορτασμού των εθνικών μας επετείων, με απώτερο στόχο την αποϊεροποίηση του Έθνους.

    Ας λένε όμως, εμείς θα πούμε την αλήθεια. Θα υψώσουμε τη φωνή μας και θα αντισταθούμε για να περισώσουμε ότι μας απέμεινε. Θα ανακάμψουμε από την απραγία και την αδιαφορία για να προστατεύσουμε αυτό που έχουμε.

   Παρηγορητικός ο λόγος του Μακαριστού Πρωθιεράρχου Χριστοδούλου: «Κλείσε βαθειά στη καρδιά σου τα ζώπυρα της πίστης και της πατρίδος και από εκεί κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να στα πάρει.»

    Εμάς μας οδηγούν οι τάφοι των ηρώων του ’21, μας εμπνέουν τα μνήματα των αγωνιστών του ’40, μας διδάσκει η θυσία των Ελλήνων της Μικρασιατικής καταστροφής, το κλάμα και ο πόνος της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ο ένδοξος αγώνας του Μακεδονικού μετώπου, η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου, η άνευ όρων θυσία χιλιάδων ιερέων και μυριάδων Ελλήνων στον αγώνα υπέρ βωμών και εστιών.

   Κάπως έτσι λοιπόν, θέλω χρόνια μετά να θυμάμαι και να ζω την Ελλάδα. Ως μια Πατρίδα που ξέρει να ευγνωμονεί τους προγόνους της και να μιμείται τους αγώνες της.  Ως μια πατρίδα τέλος, που για να ζήσει θα πρέπει να έχει βαθειά στην καρδιά της, Χριστό και Ελλάδα.

πηγή

Όσιος Δαβίδ που ασκήτευε στην Εύβοια

                                         

Βιογραφία Ο Όσιος Δαβίδ καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτζα, που βρισκόταν κοντά στο Ταλάντιο, τόπος παραθαλάσσιος απέναντι από την Εύβοια. Έζησε όταν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ήταν ο Ιερεμίας, περί το 1519 μ.Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Χριστόδουλο και ήταν ιερέας, τη δε μητέρα του Θεοδώρα. Ο όσιος Δαβίδ είχε άλλον έναν αδελφό και δύο αδελφές. Από μικρός ο Όσιος έδειξε εξαίσια μορφή και έμαθε άριστα τα Ιερά γράμματα. Σε ηλικία 15 ετών υποτάχθηκε σ' έναν άγιο γέροντα, τον Ακάκιο, που τον εκπαίδευσε στις αρετές της μοναχικής πολιτείας και από τότε ο όσιος Δαβίδ κάνει μια φοβερή, σύμφωνα με τον βιογράφο του, πνευματική πορεία, διδάσκοντας την έμπρακτη αρετή και κάνοντας διάφορα θαύματα. Προείδε τον θάνατο του και απεβίωσε ειρηνικά και με μεγάλη αγιότητα την 1η Νοεμβρίου. Βιογραφία του συνέγραψε ο μαθητής του Χριστόφορος μοναχός και Ακολουθία του ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος από την Αθήνα. Μονή του Όσιου Δαβίδ υπάρχει στην Εύβοια.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ήχος γ'. Θείας πίστεως. Μέγαν εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χρίστου οπαδόν αληθέστατον, και των Όσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ Ἀνάργυροι καὶ Θαυματουργοί

                                                                 

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.

Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι. Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς:

«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.

Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τῇ χειρουργίᾳ, θεραπεύετε, παντοίας νόσους, σὺν Κοσμᾷ Δαμιανὲ οἱ Ἀνάργυροι· ὁ γὰρ Σωτὴρ ἰατροὺς ὑμᾶς ἔδειξεν, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ ἴασιν· ὅθεν ῥύσασθε, παθῶν δυσαλθῶν καὶ θλίψεων, τοὺς ποθῷ τῷ ναῷ ὑμῶν προστρέχοντας.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἐκ τῆς Ἀσίας ὥσπερ δύο ἀστέρες, ἐξανατείλαντες Ἀνάργυροι θεῖοι, τῇ οἰκουμένῃ λάμπετε θαυμάτων ταῖς αὐγαῖς, νόσους μὲν ἰώμενοι, καὶ δεινὰς καχεξίας, χάριν δὲ παρέχοντες, τοῖς πιστοῖς εὐρωστίας, Δαμιανὲ θεόφρον καὶ Κοσμᾶ, χειμαζομένων, λιμένες πανεύδιοι.

Μεγαλυνάριον.
Οἷά περ θεράποντες ἰατροί, ψυχῶν καὶ σωμάτων, ἀσθενείας ὀδυνηράς, ἰάσασθε τάχος, ἀρρήτῳ ἐπισκέψει, ἡμῶν θαυματοβρύται, σοφοὶ Ἀνάργυροι.

Τυπικόν μηνός Νοεμβρίου 2012

ΜΗΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

ἔχων ἡμέρας τριάκοντα

῾Η ἡμέρα ἔχει ὥρας 10 καὶ ἡ νὺξ ὥρας 14

1. Πέμπτη. Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν ἀναργύρων καὶ τῆς μητρὸς αὐτῶν Θεοδότης (τῶν ἐκ Μικρᾶς ᾿Ασίας). Δαυὶδ ὁσί­ου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ (ιϛ΄ αἰ.), ᾿Ιακώβου ἱερομάρτ. τοῦ ἐν Αἰτωλίᾳ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.

῾Η ἀκολουθία τῶν ἁγίων Ἀναργύρων ψάλλεται μετὰ τῆς Παρα­κλητικῆς «κατὰ τὴν τοῦ Μηναίου διάταξιν» (Τ.Μ.Ε. 1η Νοεμ. §1), ἤ τοι εἰς μὲν τὸν ἑσπερινὸν ἄνευ εἰσόδου, εἰς δὲ τὸν ὄρ­θρον ἄνευ καταβασιῶν καὶ ἄνευ δοξολογίας μεγάλης· εἰς τὴν λειτουργίαν ᾿Απόστολος: τῶν ἁγίων, Νοεμ. 1ῃ, «῾Υμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 27-ιγ΄ 8)· Εὐαγγέλιον: ἡμέ­ρας, Πέμ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 47-ιβ΄ 1)· κοινωνικὸν «Εἰς μνη­­μό­συνον».

Σημειώσεις. 1. Πρὸς περισσοτέραν τιμὴν τῶν ἁγίων εἴθισται εἰς ὡρισμένους ναοὺς μετὰ τοὺς αἴνους τοῦ Μηναίου νὰ ψάλλεται δοξο­λογία μεγάλη, ὁπότε καταλιμπάνονται τὰ ἀπόστιχα· εἰς δὲ τὴν λειτουρ­γίαν κοντάκιον «Προστασία»· Εὐαγγέλιον: τῶν ἁγίων, 1ης Νοεμ., «Προσ­καλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς» (Μτθ. ι΄ 1, 5-8).

2. Ἔνθα ἰδιαιτέρως τιμῶνται οἱ ἅγιοι, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἰδιαιτέρα ἀ­κολου­θία αὐτῶν, εἴθισται νὰ συμπληρώνεται εἰς τὸν ὄρθρον ἡ ἀκολουθία τοῦ Μη­ναίου μὲ τὰ καθίσματα τῆς 1ης Ἰουλίου, ὁπότε γίνεται εἴσοδος εἰς τὸν ἑσπερινόν, ψάλλονται δὲ καὶ καταβασίαι «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου» εἰς τὸν ὄρθρον.

3. Ἔνθα τιμᾶται ὁ ὅσιος Δαυίδ (ἢ ὁ ἱερομάρτυς Ἰάκωβος), ἡ ἀκολου­θία αὐτοῦ ψάλλεται ἐξ ἰδιαιτέρας φυλλάδος, ἡ δὲ τοῦ Μηναίου καταλιμ­πά­νεται.

2. Παρασκευή. ᾿Ακινδύνου, Πηγασίου, ᾿Αφθονίου, ᾿Ελπι­δο­­φόρου καὶ ᾿Ανεμποδίστου μαρτύρων (†341-345). Θεοδώ­ρου, Λάμπρου καὶ ἀγνώστου, τῶν ἐν ᾿Αγρινίῳ νεομαρτύρων († 1786).

Διὰ τὰς ἐν καθημερινῇ ἀκολουθίας μετὰ Παρακλητικῆς βλέ­πε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις (§§1-32). ᾿Α­πόστολος: ἡμέρας, Παρ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κολασ. δ΄ 10-18)· Εὐ­αγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιβ΄ 2-12).

3. Σάββατον. ᾿Ακεψιμᾶ, ᾿Ιωσήφ, ᾿Αειθαλᾶ μαρτύρων (δ΄ αἰ.)· ἀνα­κο­μιδὴ τῶν λειψάνων Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου. Γε­ωργίου νέου ἱερομάρτυρος τοῦ Νεαπολίτου (†1797).

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου ψάλλεται μὲ «Θεὸς Κύριος» (βλέπε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις §§31-44). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Σαβ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ε΄ 1-10)· Εὐ­­αγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 1-6).

4. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΒ΄ (Ε΄ ΛΟΥΚΑ). ᾿Ιωαννικίου ὁσίου τοῦ μεγά­λου (†846), Νι­κάν­­δρου καὶ ῾Ερμαίου ἱερομαρτύρων. ᾿Ιω­άν­νου Βατάτζη τοῦ βασι­λέως καὶ ἐλεήμονος. ῏Ηχος πλ. α΄, ἑωθινὸν ια΄.

Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκια «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε», Δόξα, «῾Ως τῶν αἰχμαλώτων»·κοντάκιον «Τῇ ὑπερμάχῳ καὶ τα­χείᾳ».

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. ῾Ο προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 4 καὶ τοῦ Μη­ναί­ου 6, Δόξα, τοῦ ὁσίου«᾿Ανδρειοφρόνως τελέσας», Καὶ νῦν, «᾿Εν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, τοῦ Μηναίου «Τῷ τοῦ Χριστοῦ ἔρωτι», Καὶ νῦν, «῾Ο ποιητὴς καί λυτρωτής μου» (Παρακλητική, ἦχος πλ. β΄, Σαββάτῳ ἑσπέρας).

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Τὸν συνάναρχον Λόγον», Δόξα, «Ταῖς τῶν δακρύων σου», Καὶ νῦν, «῾Ο δι᾿ ἡμᾶς γεννηθείς».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμὸν ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ τριαδικὰ«῎Αξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου.

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύ­ριος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ ἄμωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα, τῆς α΄ στι­χολογίας μὲ θεοτο­κίον «Χαῖρε, πύλη Κυρίου», καὶ τὰ τῆς β΄ στι­χολογίας μὲ τὸ θεοτοκίον αὐτῶν. Εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀνα­βαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (ια΄) μετὰ τῆς συνήθους τάξεως αὐ­τοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος καὶ οἱ δύο τοῦ Μηναίου· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς τὰ μεσῴδια καθίσματα τοῦ Μηναίου· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ ἀναστά­σιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου καὶ τὸ συναξάριον.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου»· «Τὴν τι­μι­ω­τέραν», «Ἅπας γηγενής».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ ια΄ ἀναστάσιμον «Με­τὰ τὴν θείαν ἔγερσιν» καὶ τὰ τοῦ Μηναίου.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 8, Δόξα, τὸ ια΄ ἑωθινὸν «Φα­νερῶν ἑαυτόν», Καὶ νῦν,«῾Υπερευλογημένη». Δοξολογί­α μεγάλη, «Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνή­ματος» (ἢ «Σή­μερον σωτη­ρία»).

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα [ἢ τὰ τυπικὰ μετὰ μακα­ρισμῶν] (βλέπε ἔμπροσθεν, γεν. τυπ. διατάξεις §§64-66).

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Τὸν συνάναρχον Λό­γον», τὸ τοῦ ὁσίου καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Προ­στασία».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος: Κυρ. κβ΄ ἐπιστ., «῎Ιδετε πη­λί­κοις ὑμῖν γράμ­μα­σιν» (Γαλ. ϛ΄ 11-18)· Εὐαγγέλιον Κυρ. ε΄ Λουκᾶ, «῎Ανθρωπός τις ἦν πλού­σι­ος» (Λκ. ιϛ΄ 19-31).

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Αἰνεῖτε». Καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας.

5. Δευτέρα. Γαλακτίωνος καὶ ᾿Επιστήμης τῶν μαρ­τύ­ρων (γ΄ αἰ.). ῾Ερμᾶ καὶ Λίνου ἐκ τῶν 70 (α΄ αἰ.).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. α΄ 1-5)· Εὐ­αγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. η΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιβ΄ 13-15, 22-31).

6. Τρίτη. Παύλου ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως ὁμο­λο­γητοῦ (†350). Λουκᾶ ὁσίου (†800-820), Λε­ονάρδου ὁσίου.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τρ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. α΄ 6-10)· Εὐαγ­γέλιον: ἡμέρας, Τρ. η΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιβ΄ 42-48).

7. Τετάρτη. Τῶν ἐν Μελιτινῇ 33 μαρτύρων (γ΄ αἰ.), Λα­ζά­ρου ὁσίου τοῦ ἐν τῷ Γαλησίῳ ὄρει (†1053).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τετ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. β΄ 1-8)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Τετ. η΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιβ΄ 48-59).

8. Πέμπτη. † Σύναξις τῶν ἀρχι­στρα­­τήγων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ τῶν λοιπῶν ἀσωμάτων δυνά­μεων.

῾Η ἀκολουθία ψάλλεται ἄνευ Παρακλητικῆς, κατὰ τὴν διάταξιν τοῦ Μηναίου (τυπικὸν 8ης Νοεμβρίου §§1-3). Τὰ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελα εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Οἱ στίχοι τῶν ἀ­πο­στίχων τοῦ ἑσπερι­νοῦ· «Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα» καὶ «Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον· Κύριε ὁ Θεός μου, ἐμε­γα­λύνθης σφόδρα». Τὸ ἀπολυτίκιον τῶν ἀρχαγγέλων εἰς μὲν τὸν ἑσπερινὸν καὶ μετὰ τὴν μεγ. δοξολογίαν ἅπαξ, εἰς δὲ τὸ «Θεὸς Κύριος» δίς (μετὰ τοῦ Δόξα), καὶ τὸ θεοτοκίον.

Εἰς τὸν ὄρθρον Εὐαγγέλιον τῶν ἀγγέλων, Δευτ. α΄ ἑβδ. Ματθ., «῾Ορᾶτε μὴ κα­τα­φρονήσητε» (Μτθ. ιη΄ 10-20). Κα­νό­νες, ὁ μικρὸς παρακλητικὸς τῆς Θεοτόκου μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ οἱ δύο τῶν ταξιαρχῶν μετὰ στίχου «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν». Καταβασίαι οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου».

Εἴδησις. Οἱ εἱρμοὶ τοῦ κανόνος τῆς ἑορτῆς τῶν εἰσοδίων τῆς Θεο­τό­κου «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου», ψαλλόμενοι μέχρι τῆς 20ῆς τοῦ μηνὸς ὡς κα­ταβασίαι, διαφέρουν τῶν συνήθων κατὰ τὰ ἑξῆς σημεῖα:

᾿ῼδὴ α΄ «...καὶ ᾄσω γηθόμενος ταύτης τὴν εἴσοδον».

᾿ῼδὴ γ΄ «...πνευματικόν, στερέωσον· κἂν τῇ σεπτῇ εἰσόδῳ σου στε­φά­νων δόξης ἀξίωσον».

᾿ῼδὴ ε΄ «᾿Εξέστη τὰ σύμπαντα ἐν τῇ σεπτῇ εἰσόδῳ σου· σὺ γάρ, ἀπει­ρόγαμε παρθένε, ἔνδον εἰσῆλθες ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ, ὥς περ καθα­ρώ­τατος ναός, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσί σε τὴν εἰρήνην βραβεύουσα».

᾿ῼδὴ θ΄ «...φύσις γεραίρουσα τὰ ἱερὰ εἰσόδια τῆς θεομήτορος...»

Εἰς τὴν λειτουργίαν, κοντάκιον «῾Ο καθαρώτατος ναός». ᾿Απόστολος: τῶν ἀσωμάτων, 8 Νοεμ., «Εἰ ὁ δι᾿ ἀγ­γέ­λων λα­ληθεὶς λόγος» (῾Εβρ. β΄ 2-10)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, «῾Ο ἀκού­ων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει» (Λκ. ι΄ 16-21). Κοινωνικὸν «῾Ο ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα· ἀλληλούια».

9. Παρασκευή. ᾿Ονησιφόρου μάρτυρος (γ΄-δ΄ αἰ.), Ματρώ­νης ὁσίας. Θεοκτίστης τῆς Λεσβίας (†889), Νεκταρίου Πεν­τα­πό­λεως τοῦ ἐν Αἰ­γί­νῃ (†1920).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. β΄ 14-20)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. η΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιγ΄ 31-35).

Σημείωσις. Ἔνθα τιμᾶται ἡ ἁγία Θεοκτίστη ἢ ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἡ ἀκολουθία τοῦ τιμωμένου ἁγίου θὰ ψαλῇ ἐξ ἰδιαιτέρας φυλλάδος συμ­φώ­νως μὲ τὴν τυπικὴν διάταξιν αὐτῆς.

Εἴδησις. ᾿Απὸ σήμερον μέχρι τῆς 20ῆς Νοεμβρίου, ἐὰν ἑορ­τά­ζε­ται ἅγιος, ψάλλονται μὲν καταβασίαι «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου» μὲ τὴν χα­ρα­κτη­ριστικὴν κατάληξιν «ταύτης τὴν εἴσοδον» (βλέπε εἴδησιν εἰς τὴν 8ην Νοεμβρίου), εἰς δὲ τὴν λειτουργίαν ὡς ἐπισφραγιστικὸν τὸ κοντάκιον «῾Ο καθαρώτατος να­ός».

10. Σάββατον. ᾿Ολυμπᾶ, Τερ­τίου κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α΄ αἰ.)· ᾿Ο­ρέ­στου μάρ­τ. τοῦ Τυανέως (†304). Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ Καπ­πα­δόκου (†1924).

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου μὲ ἀλληλούια εἰς τὸν ὄρθρον (βλέ­πε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις §§45-51) καὶ τὰ 8 νεκρώσιμα εὐλο­γητάρια. Κοντάκια τοῦ Σαββάτου. ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Σαβ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. η΄ 1-5)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. η΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 37-43).

11. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ (Η΄ ΛΟΥΚΑ). Μηνᾶ (†304), Βί­κτω­ρος (β΄ αἰ.) καὶ Βικεν­τίου διακό­νου (†304) μαρτύρων, Θεοδώ­ρου ὁσ. τοῦ Στου­δίτου. ῏Ηχος πλ. β΄· ἑωθινὸν α΄.

Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκιον «᾿Απόστολοι, μάρτυρες», Δόξα, «Μνή­σθητι, Κύριε»· κοντάκιον«῾Ως ἀπαρχάς».

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. ῾Ο προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 6, τοῦ Μηναίου προσόμοια 3 «Πάθος, Μηνᾶ, ἐκμιμούμενος» κ.λπ. εἰς 4, Δόξα, «Πάλιν ἡμῖν ἡ ἐτήσιος μνήμη», Καὶ νῦν, «Τίς μὴ μακαρίσει σε».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, «Τὸν ἀριστέα τοῦ Χρι­στοῦ» (ζήτει ἐν τῷ Μηναίῳ, δοξαστικὸν εἰς τὸν στίχον τῶν αἴνων), Καὶ νῦν, «Ἰδοὺ πεπλήρωται» (Παρακλητ., ἦχος α΄, Σαβ. ἑσπέρας).

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «᾿Αγγελικαὶ δυνάμεις», Δόξα, «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε», Καὶ νῦν, «Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον».

Κατὰ τὸ Τ.Μ.Ε. (11 Νοεμ. §2), «ἡ τοῦ ὁσίου ἀκολουθία ψάλλεται ἐν τοῖς ἀποδείπνοις».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμὸν ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ τριαδικὰ«῎Αξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου.

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύ­ριος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ ἄμωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα, τῆς α΄ στι­χολογίας μὲ θεοτο­κί­ον «῾Ο τὴν εὐλογημένην», καὶ τὰ τῆς β΄ στι­χολογίας μὲ τὸ θεοτοκίον αὐτῶν. Εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀνα­βαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (α΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τά­ξε­ως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τῶν μαρτύρων· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ μάρτυρος «Ἡ τὸ πρὶν ἀγνω­σίας», Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ κάτωθι ὅμοιον θεοτοκίον (μεσῴδιον τῆς 9ης Νοεμ.)·

Χαριστήριον αἶνον χρεωστικῶς, ὡς ἡ χήρα ἐκείνη δύο λε­πτά, προσφέρω σοι δέσποινα, ὑπὲρ πασῶν τῶν χαρίτων σου· σὺ γὰρ ὤφθης σκέπη, ὁμοῦ καὶ βοήθεια, πειρασμῶν καὶ θλίψεων ἀεί με ἐξαίρουσα· ὅθεν ὡς ἐκ μέσου, φλογιζούσης καμίνου, ῥυσθεὶς τῶν θλιβόντων με, ἐκ καρδίας κραυγάζω σοί· Θεοτόκε βοήθει μοι, πρε­σβεύουσα τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δοθήναί μοι· σὲ γὰρ ἔχω ἐλπίδα, ὁ ἀνάξιος δοῦλός σου.

Ἀφ᾿ ϛ΄ ᾠδῆς τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου καὶ τὸ συναξάριον τοῦ Μηναίου.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου... ταύτης τὴν εἴσοδον»· «Τὴν τιμιωτέραν», «῞Απας γηγενής... τὰ ἱερὰ εἰσόδια».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ α΄ ἀναστάσιμον «Τοῖς μαθηταῖς συνέλθωμεν», τῶν μαρτύρων «Τοὺς οὐρα­νοὺς ἀστέρες» καὶ τὸ θεοτοκίον «᾿Εν σοί, πανάχραντε».

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ τῶν ἁγίων ἕτερα 3 «Τοῖς τριβόλοις κεντούμενος»κ.λπ. εἰς 4 (τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπόστιχα μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν εἰς τὰ δύο τελευταῖα), Δόξα, τὸ α΄ ἑωθινὸν «Εἰς τὸ ὄρος», Καὶ νῦν, «῾Υπερευλογημένη». Δο­ξολογία μεγάλη,«Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνή­ματος» (ἢ «Σή­μερον σωτηρία»).

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα [ἢ τὰ τυπικὰ μετὰ μα­κα­­ρισμῶν] (βλέπε ἔμπροσθεν, γεν. τυπ. διατάξεις §§64-66).

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «᾿Αγγελικαὶ δυνάμεις», «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Ο κα­θα­ρώτατος ναός».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος τῶν μαρτύρων, Κυρ. ιε΄ ἐπιστ., «῾Ο Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι» (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)· Εὐαγγέλιον Κυρ. η΄ Λουκᾶ, «Νομικός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ» (Λκ. ι΄ 25-37).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «Ἄξιον ἐστίν».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Αἰνεῖτε»· «Εἴδομεν τὸ φῶς», καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας ὡς συνήθως.

12. Δευτέρα. ᾿Ιωάννου τοῦ ἐλεήμονος, πατριάρχου ᾿Αλε­ξαν­δρείας (†616-620)· Νείλου ὁσίου τοῦ μυροβλύτου (ε΄ αἰ.).

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον (20ῆς νοεμ.). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. β΄ 20-γ΄ 8)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιδ΄ 1, 12-15).

13. Τρίτη. † ᾿Ιωάννου ἀρχιεπι­σκόπου Κωνσταν­τι­νουπό­λε­ως τοῦ Χρυσοστόμου (†407).

῾Η ἀκολουθία ἑορτάσιμος οὖσα ψάλλεται ἄνευ Πα­ρα­κλη­τικῆς, ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ, ἀλλὰ τὰ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελα εἰς τὸ μεσο­νυκτικόν. Τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου εἰς μὲν τὸν ἑ­σπε­ρινὸν καὶ μετὰ τὴν μεγάλην δοξο­λογίαν ἅπαξ, εἰς δὲ τὸ «Θεὸς Κύριος» δίς (μετὰ τοῦ Δόξα), καὶ τὸ θεοτοκίον. Εὐαγγέλιον ὄρθρου: τοῦ ἱεράρχου, ζήτει τῇ 13ῃ Νοεμ., «᾿Αμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν» (᾿Ιω. ι΄ 1-9). Καταβασίαι οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου... ταύτης τὴν εἴσοδον» (βλέπε εἴδησιν 8ης Νοεμ.). Εἰς τὴν λειτουργίαν, μετὰ τὴν εἴσοδον, ἀπολυτίκια «῾Η τοῦ στό­ματός σου» καὶ τὸ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Ο κα­θαρώτατος ναός». ᾿Απόστολος: τοῦ ἱε­ράρ­χου, 13 Νοεμ., «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς» (῾Εβρ. ζ΄ 26-η΄ 2)· Εὐ­αγ­γέλιον: ὁμοίως,«᾿Εγώ εἰμι ἡ θύρα» (᾿Ιω. ι΄ 9-16). Κοινω­νικὸν «Εἰς μνη­μόσυνον».

14. Τετάρτη. † Φιλίππου τοῦ ἀπο­στό­λου ἐκ τῶν ιβ΄ (α΄ αἰ.). Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Θεσ­σα­λο­νίκης τοῦ Παλαμᾶ (†1340), Κωνσταντί­νου νεομάρτυρος τοῦ ῾Υδραίου (†1800).

῾Η ἀκολουθία ψάλλεται μετὰ Παρακλητικῆς κατὰ τὴν ἐν τῷ Μη­ναίῳ διάταξιν (Τ.Μ.Ε. 14 Νοεμ. §1), ἤ τοι ἄνευ εἰσόδου εἰς τὸν ἑσπερινὸν καὶ ἄνευ καταβασιῶν εἰς τὸν ὄρθρον, ἀλλὰ μετὰ δοξο­λογίας μεγάλης. Τὸ ἀπολυτίκιον «᾿Απόστολε ἅγιε Φίλιππε» ἐν τῷ ἑσπερινῷ καὶ ἐν τέλει τοῦ ὄρθρου ἅπαξ (ἀλλ᾿ εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» δὶς μετὰ τοῦ Δόξα), Δόξα, Καὶ νῦν, «Σὲ τὴν μεσιτεύσασαν». Εἰς τὴν λειτουργίαν, μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια τοῦ ἀπο­στό­λου καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Ο κα­θαρώτατος ναός». Προ­κεί­μενον καὶ ἀλληλουιάριον ἀπο­στο­λικά· ᾿Απόστολος τοῦ ἀπο­στό­λου, Κυρ. ι΄ ἐπιστ., «῾Ο Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους» (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)· Εὐαγγέλιον ὁ­μοί­ως, Κυρ. α΄ νηστ., «᾿Ηθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν» (᾿Ιω. α΄ 44-52). Κοινωνικὸν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».

15. Πέμπτη. Γουρία, Σαμωνᾶ (†299-306) καὶ ᾿Αβίβου (†222) μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν.

῎Αρχεται ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων.

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον (20ῆς νοεμ.). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Πέμ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. δ΄ 18-ε΄ 10)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιϛ΄ 1-9).

Εἴδησις. ᾿Απὸ σήμερον ἄρχεται ἡ τεσσαρακοστὴ πρὸ τῶν Χρι­στου­γέννων, εἰς ἣν ἐπιτρέπεται, ἐκτὸς Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, μέχρι μὲν τῆς 17ης Δεκεμβρίου κατάλυσις ἰχθύος, ἀπὸ δὲ τῆς 18ης ἕως τῆς 24ης Δεκεμβρίου κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου· βλέπε σχετικῶς καὶ Πηδάλιον, ᾿Αθῆναι 1982, ὑποσ. εἰς ἑρμηνείαν ξθ΄ κανόνος τῶν ἁγ. ἀποστόλων, σελ. 93-94, περὶ τὸ τέλος τῆς ὁποίας σημειοῦται: «Πρέπει δὲ νὰ φυλάττουν ταύτας (τὰς νηστείας) ὄχι μὲ ξηροφαγίαν καθὼς τὴν μεγάλην μ΄, ἀλλὰ μὲ οἰνέλαιον καὶ ἰχθυοφαγίαν, ἔξω μόνον τῶν Τετράδων καὶ Παρασκευῶν, ὅπου τυγχάνουν ἀναμεταξὺ εἰς τὰς νηστείας αὐτάς, καὶ ἔξω τῆς νηστείας τοῦ Αὐγούστου, κατὰ τὴν ὁποίαν ἅπαξ μόνον, ἐν τῇ ἑορτῇ τῆς Με­τα­μορ­φώσεως, ἰχθύος μεταλαμβάνομεν».

16. Παρασκευή. ᾿Αποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ματ­θαίου.

῾Η ἐν τῷ Μηναίῳ ἀκολουθία τοῦ ἀποστόλου, ὡς στερου­μένη καθισμάτων τῶν στιχολογιῶν τοῦ ὄρθρου, εἶναι ἡμι­ε­ορ­τάσιμος καὶ ψάλλεται κατὰ τὴν διάταξιν τοῦ Μηναίου, ἤ τοι ἄνευ εἰσόδου εἰς τὸν ἑσπερινὸν καὶ ἄνευ καταβασιῶν εἰς τὸν ὄρθρον, ἀλλὰ μετὰ τῶν στιχηρῶν τοῦ ἀποστόλου εἰς τοὺς αἴ­νους καὶ δοξολογίας μεγάλης. Εἰς τὴν λειτουργίαν κον­τά­κιον «῾Ο καθαρώτατος ναός». ᾿Απόστολος: εὐαγγελιστοῦ, Τρ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Λέγει ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων» (῾Ρωμ. ι΄ 11-ια΄ 2)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Σαβ. ε΄ ἑβδ. Ματθ., «Παράγων ὁ ᾿Ιη­σοῦς εἶδεν ἄνθρωπον καθήμε­νον ἐπὶ τὸ τελώνιον» (Μτθ. θ΄ 9-13). Κοινωνικὸν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».

17. Σάββατον. Γρηγορίου ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας († 270). Γεν­να­δίου ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (†471).

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου ψάλλεται μὲ «Θεὸς Κύριος» (βλέπε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις §§31-44). Κοντάκιον τοῦ Σαββάτου. ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Σαβ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ια΄ 1-6)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Σαβ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 57-62).

18. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ (Θ΄ ΛΟΥΚΑ). Πλάτωνος μεγαλομάρ­τυ­ρος. (†306). ῾Ρωμανοῦ μάρ­τυ­ρος (†308), Ζακχαίου διακό­νου (†307), ᾿Αναστασίου νε­ο­μάρτ. ἐκ Παραμυθίας (†1743). ῏Ηχος βαρύς, ἑωθινὸν β΄.

Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκιον «᾿Εν προσευχαῖς γρηγορῶν»· κον­τά­κιον «Θαυμάτων πολλῶν».

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. ῾Ο προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 6 καὶ τοῦ Μη­ναί­ου τὰ 3 πρῶτα προσόμοια«Πλήρης γενναίου φρονήμα­τος» κ.λπ. εἰς 4, Δόξα, «Φοβερὰ καὶ παράδοξα», Καὶ νῦν, «Μή­τηρ μὲν ἐγνώσθης».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον αὐ­­τῶν «῾Υπὸ τὴν σήν, δέσποινα».

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Κατέλυσας τῷ σταυρῷ σου», Δόξα, «Ὁ μάρ­τυς σου, Κύ­ριε», Καὶ νῦν, «Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμὸν ὁ τριαδικὸς κα­νὼν τοῦ ἤχου, τὰ τριαδικὰ«῎Αξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου.

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύρι­ος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια ὡς προεγράφησαν. [Τὸ Ψαλ­τήριον καὶ ὁ ἄμωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα, τῆς α΄ στι­χολογίας μὲ θεοτο­κίον «῾Ως τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως», καὶ τὰ τῆς β΄ στι­χολογίας μὲ τὸ θεοτοκίον αὐτῶν. Εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀνα­βαθ­μοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (β΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τά­ξε­ως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τοῦ Μηναίου· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς τὰ μεσῴδια καθίσματα τοῦ Μηναίου καὶ τὸ θεοτοκίον· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου καὶ τὸ συναξά­ρι­ον.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου... ταύτης τὴν εἴσο­δον» (βλ. 8 Νοεμ.)· «Τὴν τιμιωτέραν», «Ἅπας γη­γε­νής... τὰ ἱερὰ εἰσόδια».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ β΄ ἀναστάσιμον «Τὸν λίθον θεωρήσασαι», καὶ τὰ τοῦ Μηναίου.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 8, Δόξα, τὸ β΄ ἑωθινὸν «Με­τὰ μύρων», Καὶ νῦν,«῾Υπερευλογημένη». Δοξολογία με­γά­λη, «᾿Ανα­στὰς ἐκ τοῦ μνή­ματος» (ἢ «Σή­μερον σωτηρία»).

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα [ἢ τὰ τυπικὰ μετὰ μα­κα­ρισμῶν] (βλέπε ἔμπροσθεν, γεν. τυπ. διατάξεις §§64-66).

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Κατέλυσας», «Ὁ μάρτυς σου, Κύριε» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Ο καθαρώτατος ναός».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος: Κυρ. κδ΄ ἐπιστ., «Χριστός ἐ­στιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (᾿Εφεσ. β΄ 14-22)· Εὐαγγέλιον: Κυρ. θ΄ Λου­κᾶ, «᾿Ανθρώπου τινὸς πλουσίου» (Λκ. ιβ΄ 16-21).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «Ἄξιον ἐστίν».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Αἰνεῖτε»· «Εἴδομεν τὸ φῶς», καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας ὡς συνήθως.

19. Δευτέρα. ᾿Αβδιοὺ προφήτου (θ΄ π.Χ. αἰ.), Βαρλαὰμ μάρ­τυρος (†304). ῾Ηλιοδώρου (†272) καὶ Εὐφημίας μαρ­τύ­ρων.

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον (20ῆς νοεμ.). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Θεσ. α΄ 1-10)· Εὐ­αγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιζ΄ 20-25).

20. Τρίτη. Προεόρτια τῶν εἰσο­δίων τῆς Θεοτόκου· Γρη­γορίου Δεκαπολίτου (†816) ὁσίου, Πρό­κλου Κων/πόλεως (†447).

Σχολαζούσης ἀπὸ σήμερον μέχρι τῆς 25ης τοῦ μηνὸς τῆς Παρα­κλητικῆς, ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ. Εἰς τὴν λει­τουρ­γίαν κοντάκιον «Εὐφροσύνης σήμερον»· ᾿Από­στο­λος: ἡμέρας, Τρ. κε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Θεσ. α΄ 10-β΄ 2)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἡμέρας, Τρ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιζ΄ 26-37, ιη΄ 8).

21. Τετάρτη. † ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕ­Ο­ΤΟ­ΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ (τυπικὸν 21ης Νοεμβρίου §§ 5-7).

Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκιον «Χαρὰν προμνηστεύεται»· κον­τά­κιον «Εὐφροσύνης σήμερον ἡ οἰκουμένη».

῾Η ἀκολουθία ψάλλεται κατὰ τὴν διάταξιν τοῦ Μηναίου.

Εἰς τὸν ἑσπερινὸν ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ· τὰ διὰ τὴν λιτὴν στι­χηρὰ εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Ἀπόλυσις «Χριστὸς ὁ ἀλη­θινός... ταῖς πρε­σβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου αὐτοῦ μη­τρός, ἧς τὰ Εἰσόδια ἑορτάζομεν...»

Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸν ὄρθρον [τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ πο­λύελεος «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου»], καταβασίαι «Χρι­στὸς γεννᾶται». Ἡ θ΄ ᾠδὴ ἀμφοτέρων τῶν κανόνων μετὰ τῶν με­γα­λυναρίων καὶ ὁ εἱρμὸς «[Μεγάλυνον, ψυχή μου...] Μυστή­ριον ξένον». Μετὰ τὴν μεγ. δοξολογίαν «Σήμερον τῆς εὐδο­κί­ας» ἅπαξ.

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα τῆς ἑορτῆς ὡς ἐν τῷ Μη­ναί­ῳ.

ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστός».

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ μόνον τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς καὶ τὸ κοντάκιον «῾Ο καθαρώτατος ναός». Τρισάγιον.

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος: τῆς ἑορτῆς, 21 Νοεμ., «Εἶχεν ἡ πρώτη σκηνή» (῾Εβρ. θ΄ 1-7)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, 8 Σεπτ., «Εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς κώμην τινά» (Λκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «῎Αγγελοι τὴν εἴσοδον... ῾Ως ἐμψύχῳ Θεοῦ».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Ποτήριον σωτηρίου»· «Εἴδομεν τὸ φῶς».

Ἐν τῇ τραπέζῃ κατάλυσις ἰχθύος.

Εἰδήσεις. 1. ᾿Απὸ σήμερον ἕως τῆς 24ης Δεκεμβρίου, ἐὰν ἑορτάζεται ἅγιος, ψάλλονται καταβασίαι «Χριστὸς γεννᾶται».

2. Τῇ 22ᾳ καὶ τῇ 24ῃ Νοεμβρίου τῶν κανόνων τοῦ Μηναίου εἰς τὸν ὄρθρον προτάσσεται ὁ α΄ κανὼν τῆς ἑορτῆς, τῇ δὲ 23ῃ ὁ β΄ κανών.

3. ᾿Απὸ σήμερον μέχρι τῆς 25ης Νοεμβρίου σχολάζει ἡ παρακλητική (πλὴν Κυριακῆς), εἰς δὲ τὴν θ. λειτουργίαν ἀντίφωνα καὶ κοντάκιον τὰ τῆς ἑορτῆς.

22. Πέμπτη. ᾿Αρχίππου, Φιλήμονος, ᾿Ονησίμου ἀπο­στό­λων· Κι­κιλίας μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῇ (†230). Κλήμεντος καὶ Σισι­νίου ἱε­ρο­μαρτύρων.

Εἰς πάσας τὰς μεθεόρτους καθημερινὰς ἡ ἀκολουθία ψάλ­λεται μόνον ἐκ τοῦ Μηναίου (ὅρα ἔμπροσθεν, γεν. τυπικὰς δι­ατάξεις §§52-63). ᾿Απόστολος: ἀποστόλων, 22 Νοεμ. (Φιλήμ. 1-25)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιη΄ 31-34).

23. Παρασκευή. ᾿Αμφιλοχίου ἐπισκόπου ᾿Ικονίου (†394), Γρη­γο­ρίου ᾿Ακραγαντίνων. Σισινίου ὁμολογητοῦ (γ΄ αἰ.).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. κε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Θεσ. γ΄ 6-18)· Εὐ­αγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιθ΄ 12-28).

24. Σάββατον. Κλήμεντος ἐπισκόπου ῾Ρώμης (†101), Πέ­τρου ἐπι­σκόπου ᾿Αλεξανδρείας (†311).

᾿Απόστολος: ἱερομαρτύρων (Φιλιπ. γ΄ 20-δ΄ 3)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ι΄ 19-21).

25. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΕ΄ (ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ). † ᾿Απόδοσις τῶν Εἰσ­ο­δίων, Αἰκατερίνης τῆς μεγα­λο­μάρ­τυρος (†313)· Μερκου­ρίου μεγα­λο­μάρ­τυρος. ῏Ηχος πλ. δ΄, ἑωθινὸν γ΄ (Τυπικὸν 25ης Νο­εμ­βρίου §§17-19).

Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκια «Σήμερον τῆς εὐδοκίας», Δόξα, «῾Ο Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν»·κοντάκιον «῾Ο καθαρώτατος ναός».

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. ῾Ο προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 4, τῆς ἑορτῆς 3 καὶ τῆς ἁγίας ἕτερα 3, Δόξα, τῆς ἑορτῆς «Μετὰ τὸ τεχθῆναί σε», Καὶ νῦν, «῾Ο βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας^*.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, τῆς ἁγίας «Βίον ἄυ­λον», Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς«Σήμερον τὰ στίφη τῶν πιστῶν».

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «᾿Εξ ὕψους κατῆλθες», Δόξα «Τὴν πανεύ­φη­μον νύμφην», Καὶ νῦν,«Σήμερον τῆς εὐδοκίας».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κα­νὼν τοῦ ἤχου, τὰ διὰ τὴν λιτὴν στιχηρὰ ἰδιόμελα τῆς ἁγίας (ἐὰν ὑπάρχουν ἐν τῷ Μηναίῳ)· τὰ τριαδικὰ «῎Αξιον ἐστί», τρισ­άγιον κ.λπ. καὶ ἀπο­λυτίκιον «Σήμερον τῆς εὐδοκίας».

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύ­ρι­ος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια. [Tὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ ἄ­μωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα τῶν δύο στιχολογιῶν, ἀλλ᾿ ἀντὶ θεοτοκίων ἀνὰ ἓν τῆς ἑορτῆς «Δικαίων ὁ καρπὸς» καὶ «Πρὸ συλλήψεως, ἁγνή»· εἶτα εὐθὺς τὰ εὐλογητάρια. Ἡ αἴ­τη­σις, ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθ­μοὶ καὶ τὸ προ­κείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (γ΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τάξε­ως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος μετὰ τῶν εἱρμῶν, ὁ α΄ τῆς ἑ­ορ­τῆς (21 Νοεμ.) ἄνευ εἱρμῶν, καὶ ὁ τῆς ἁγίας· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς [τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τῆς ἑορτῆς χῦμα καὶ ψάλλομεν] τὸ με­σῴ­διον τῆς ἁγίας κάθισμα «Τὴν σοφίαν τὴν ὄντως» καὶ εὐ­θὺς Δόξα, Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς«῾Η ἀμίαντος ἀμνάς»· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου καὶ τὸ συναξάριον.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «Χριστὸς γεννᾶται»· στιχολο­γοῦ­μεν δὲ «Τὴν τιμιωτέραν» καὶ εἶτα τὴν θ΄ ᾠδὴν τοῦ α΄ κα­νό­νος τῆς ἑορτῆς (21 Νοεμ.) μετὰ τῶν ἀντιστοίχων μεγαλυναρίων (ὁ εἱρμὸς δίς, εἰς δὲ τὰ δύο τελευταῖα τροπάρια Δόξα, Καὶ νῦν)· ἐν τέλει ὁ εἱρμὸς«[Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν...] Μυστήριον ξένον».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ γ΄ ἀναστάσιμον «῞Ο­τι Χριστὸς ἐγήγερται», τὸ τῆς ἁγίας καὶ τὸ τῆς ἑορτῆς.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ τῆς ἁγίας προσόμοια 3 «Μνήμην τὴν πανίερον»κ.λπ. εἰς 4 –εἰς στίχους τὰ δύο τε­λευ­ταῖα «῾Υπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου», «Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου»–, Δόξα, «Σήμερον τῷ ναῷ προσά­γεται», Καὶ νῦν, «῾Υπερευ­λο­γημέ­νη». Δοξο­λο­γία μεγάλη, «᾿Αναστὰς ἐκ τοῦ μνή­ματος» (ἢ «Σή­μερον σωτηρία»).

Εἰς τὴν λειτουργίαν. ᾿Αντίφωνα τῆς ἑορτῆς (βλέπε εἰς τὸ μηναῖον) μετ᾿ ἐφυμνίου εἰς τὸ β΄ «Σῶσον ἡμᾶς... ὁ ἀναστάς».

ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... Σῶσον ἡμᾶς... ὁ ἀνα­στάς».

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «᾿Εξ ὕψους κατῆλθες», «Σήμερον τῆς εὐδοκίας», «Τὴν πανεύφημον νύμφην», καὶ κον­τάκιον «῾Ο καθαρώτατος ναός».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. Προκείμενον καὶ ἀλληλουιάριον τῆς ἑ­ορ­τῆς (διὰ τὴν ἀπόδοσιν αὐτῆς)· ᾿Απόστολος: τῆς ἁγίας, Πέμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν» (Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5)· Εὐ­αγ­γέλιον: Κυρ. ιγ΄ Λουκᾶ, «῎Αρχων τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων» (Λκ. ιη΄ 18-27).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «῎Αγγελοι τὴν εἴσοδον... ῾Ως ἐμψύχῳ Θεοῦ».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Ποτήριον σωτηρίου»· «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω» καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας.

Εἴδησις. ᾿Απὸ αὔριον μέχρι τῆς 19ης Δεκεμβρίου ἐπανέρχεται ἡ χρῆσις τῆς Παρακλητικῆς· ἐὰν δὲ ἑορτάζεται ἅγιος, εἰς τὴν θ. λει­τουρ­γίαν μέχρι τῆς 24ης Δεκεμ­βρίου ψάλλεται ἐπισφραγιστικὸν κοντάκιον τὸ «῾Η παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον».

26. Δευτέρα. ᾿Αλυπίου ὁσίου († ζ΄ αἰ.), Νίκωνος τοῦ με­τα­­νοεῖτε. Στυλιανοῦ Παφλαγόνος, Γεωργίου νεομάρτυρος τοῦ Χιοπολίτου (†1807).

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον. ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κϛ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. α΄ 1-7)· Εὐ­­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιθ΄ 37-44).

27. Τρίτη. ᾿Ιακώβου μεγαλομάρ­τυ­ρος τοῦ Πέρσου (†421).

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον. ᾿Απόστολος: ἡ­μέρας, Τρ. κϛ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. α΄ 8-14)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἡμέ­ρας, Τρ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιθ΄ 45-48).

28. Τετάρτη. Στεφάνου ὁσίου τοῦ νέου ὁμολογητοῦ (†767), Εἰ­ρη­νάρχου μάρτυρος (†303). Τῶν πεντεκαίδεκα μαρ­τύ­ρων τῶν ἐν Τιβεριουπόλει μαρ­τυ­ρη­σάν­των (πολιού­χων Κιλ­κίς).

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον. ᾿Απόστολος: ἡ­μέρας, Τετ. κϛ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. α΄ 18-20, β΄ 8-15)· Εὐαγ­γέ­λιον: ἡμέρας, Τετ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κ΄ 1-8).

29. Πέμπτη. Παραμόνου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 370 μαρτύρων (†250)· Διονυσίου ἐπι­σκόπου Κορίνθου ἱερομάρτυρος.

Κοντάκιον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ προεόρτιον. ᾿Απόστολος: ἡ­μέρας, Πέμ. κϛ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. γ΄ 1-13)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέ­ρας, Πέμ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κ΄ 9-18).

30. Παρασκευή. ᾿Ανδρέου ἀποστόλου τοῦ Πρωτοκλήτου (†62), πολιούχου Πατρῶν. Φρουμεντίου ἐπισκόπου ᾿Ινδίας (Αἰ­θιοπίας) (†380), ᾿Αλεξάνδρου Μη­θύ­μνης. (Τυπικὸν 30ῆς Νοεμ. §§1-3.)

Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἀποστόλου ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ, ἀλλὰ τὰ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελα εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Τὸ ἀπολυτίκιον εἰς μὲν τὸν ἑσπερινὸν καὶ μετὰ τὴν μεγ. δοξολογίαν ἅπαξ, εἰς δὲ τὸ «Θεὸς Κύριος» δίς (μετὰ τοῦ Δόξα), καὶ θεοτοκίον «Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπόκρυφον». Κανόνες οἱ ἐν τῷ Μηναίῳ. Κα­τα­βασίαι «Χριστὸς γεννᾶται»· «Τὴν τιμιωτέραν» καὶ ὁ εἱρμὸς«[Μεγάλυνον, ψυχή μου...] Μυστήριον ξένον». Τὰ λοιπὰ ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.

Εἰς τὴν λειτουργίαν, μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια «῾Ως τῶν ἀποστόλων» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Η παρθένος σή­μερον τὸν προαιώνιον Λόγον». ᾿Απόστολος: τοῦ Πρω­το­κλή­του, Κυρ. ι΄ ἐπιστ., «῾Ο Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους» (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, 30 Νοεμ., «Εἱστήκει ὁ ᾿Ιω­άν­νης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο» (᾿Ιω. α΄ 35-52). Κοι­νω­νικὸν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».