Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2012

Ο Διάβολος Είναι Κουτός!


πηγή

- Γνωρίζει, Γέροντα, το ταγκαλάκι τί έχουμε στην καρδιά μας;
- Ακόμη αυτό έλειψε, να γνωρίζη και καρδιές! Μόνον ο Θεός είναι καρδιογνώστης και μόνο σε ανθρώπους του Θεού αποκαλύπτει ορισμένες φορές ο Θεός – για το καλό μας – τί έχουμε στις καρδιές μας. Το ταγκαλάκι γνωρίζει τις πονηριές και τις κακίες που φυτεύει στα δικά του όργανα δεν ξέρει τους καλούς λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ’ αυτά πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψη ο Θεός να τα καταλάβη αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μια καλωσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. Όταν όμως εκείνος βάλη σε κάποιον έναν λογισμό και του πη: «Πήγαινε να σώσης τον τάδε άνθρωπο», θα τον κεντήση συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι’ αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Αλλά και με το ότι το δέχεται ο άνθρωπος την υπερηφάνεια, δίνει δικαίωμα στον πειρασμό. Είναι πολύ λεπτά αυτά τα πράγματα! Θυμάστε το περιστατικό με τον Αββά Μακάριο; Είχε συναντήσει μια φορά τον διάβολο που επέστρεφε από την πιο κοντινή Έρημο, όπου είχε πάει, για να πειράξη τους αδελφούς, ο οποίος του είπε: «Όλοι οι αδελφοί είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου, εκτός από ένα που είναι φίλος μου και μου κάνει υπακοή και, όταν με βλέπη, στρέφεται σαν ανέμη». «Ποιος αδελφός είναι αυτός;» τον ρώτησε ο Αββάς Μακάριος. «Θεόπεμπτος είναι το όνομά του», του απάντησε εκείνος. Πηγαίνει ο Όσιος και βρίσκει τον αδελφό. Με τρόπο τον κατάφερε να του αποκαλύψη τους λογισμούς του και τον βοήθησε. Όταν ξανασυνάντησε τον διάβολο, τον ρώτησε για τους αδελφούς και εκείνος του είπε: «Όλοι είναι πολύ αγριεμένοι μαζί μου. Και το χειρότερο, και αυτός που ήταν φίλος μου, δεν ξέρω πώς έγινε και άλλαξε και τώρα είναι ο πιο αγριεμένος από όλους». Δεν ήξερε ότι πήγε ο Αββάς Μακάριος και τον έφερε σε λογαριασμό, γιατί ο Αββάς Μακάριος είχε κινηθή ταπεινά, από αγάπη , και δεν είχε το δικαίωμα ο διάβολος στον λογισμό εκείνον. Αν υπερηφανευόταν ο Αββάς Μακάριος, θα έδιωχνε την Χάρη του Θεού, οπότε θα είχε δικαίωμα ο διάβολος. Τότε θα το ήξερε, γιατί αυτός θα του είχε κεντήση την υπερηφάνεια.
- Αν πη έναν καλό λογισμό του ο άνθρωπος κάπου, μπορεί ο διάβολος να τον ακούση και να τον πειράξη μετά;
- Πώς να τον ακούση, αφού δεν έχει «διάβολο»; Άμα όμως τον πη, για να υπερηφανευθή, θα μπη στη μέση ο πειρασμός. Αν δηλαδή υπάρχη μια προδιάθεση υπερηφανείας και λέη υπερήφανα κανείς: «Θα πάω να τον σώσω αυτόν», μπαίνει ο διάβολος ενδιάμεσος και τότε αυτό το ξέρει. Ενώ, αν κινήται ταπεινά, από αγάπη, δεν το ξέρει. Χρειάζεται προσοχή. Είναι πολύ λεπτά τα πράγματα. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες ότι η πνευματική ζωή είναι «επιστήμη επιστημών».
- Πως συμβαίνει, όμως, Γέροντα, ένας μάγος να πη για τρεις κοπέλες ότι η μία θα αποκατασταθή, η άλλη θα ατυχήση και η άλλη θα μείνη ανύπανδρη, και να γίνη έτσι;
- Ο διάβολος έχει πείρα. Όπως, π.χ. ένας μηχανικός , όταν δη ένα σπίτι που κινδυνεύει να πέση, είναι σε θέση να πη πόσο θα κρατήση κ.λπ., έτσι και αυτός βλέπει κάποιον πώς βαδίζει και με την πείρα που έχει, λέει πώς θα καταλήξη.
Ο διάβολος δεν έχει εξυπνάδα είναι πολύ κουτός. Είναι όλος ένα μπέρδεμα, άκρη δεν του βρίσκεις. Κάνει και εξυπνάδες και χαζομάρες. Τα τερτίπια του είναι χονδρά. Ο Θεός οικονόμησε έτσι, για να τον καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ σκοτισμένος από υπερηφάνεια, για να μην το καταλαβαίνη. Όταν έχουμε ταπείνωση, μπορούμε να καταλάβουμε τις παγίδες του διαβόλου, γιατί με την ταπείνωση φωτίζεται ο άνθρωπος και συγγενεύει με τον Θεό. Η ταπείνωση είναι που σακατεύει τον διάβολο.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α΄
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΩΠΟ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Καζάνι που βράζει το κέντρο... Ήδη 500 κάτοικοι στους δρόμους, μαζί τους Παναγιώταρος και Μπαρμπαρούσης...!! Βίντεο!!



Πανικός 
επικρατεί 
αυτήν την 
στιγμή 
στον
Αγ. Παντελεήμονα 
στην οδό Μιχαήλ Βόδα. 
Αλλοδαποί 
έσφαξαν 
κομμωτή 
του έσπασαν
 το μαγαζί
 και την κοπάνησαν.


 
Το όνομα του άτυχου Κομμωτή ήταν Αργύρης περισσότερα 
στοιχεία δεν έχουμε ακομα για το θύμα.
 Στο σημείο έχουν σπέυσει μέλη της Χρυσής Αυγής και
 500 περίπου κάτοικοι της περιοχής. Αναμεσα τους οι 
Βουλευτές της Χρυσής Αυγής
 Παναγιώταρος και Μπαρμπαρούσσης 

Σύμφωνα με πληροφορίες των κατοίκων αναφέρουν 
πως το κομμωτήριο ήταν το τελευταίο Ελληνικό της 
περιοχής και μιλάνε για ανταγωνισμό και στο ότι οι 
Αλλοδαποί κάνουν προγκρομ στους Έλληνες, 
δηλαδή προσπαθούν να διώξουν στην περιοχή ότι είναι Ελληνικό. 
 
wradrasis.blogspot.gr

Ρατσισμός κι αντιρατσισμός Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


 Ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ λέει σε κάποιο ψαλμό του: «Με αυτούς που μισούσαν την ειρήνη ήμουν ειρηνικός».   Ο ρατσισμός αγαπάει τους φίλους του και μισεί τους εχθρούς του. Κι ο αντιρατσισμός  το ίδιο.Ο εθνικισμός επίσης αγαπάει τους φίλους του και μισεί τους εχθρούς του. Ο κουμμουνισμός το ίδιο. Όλοι αυτοί οι «ισμοί» δεν είναι παρά ιδεολογίες.  Αυτοί που τις ακολουθούν είναι άνθρωποι των μονομερών απόψεων. Με τους ομοϊδεάτες τους τα πάνε καλά. Με τους αντιπάλους τους  νιώθουν αμηχανία , αντιπάθεια ή και μίσος.  Έτσι γίνεται όταν η συμπάθεια,  η  αλληλεγγύη , η ενότητα δεν είναι ζωή, αλλά ιδέες για τη ζωή.  Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Η πίστη δεν είναι ιδέα. Είναι η ίδια η ζωή!
                        Οι ιδεολογίες  τα πάνε καλά με τους φίλους τους. Έχουν σχέδια ειρηνικά και συνάμα δεν τα πάνε καλά με τους αντιπάλους τους και τα σχέδιά τους γι΄ αυτούς είτε δεν υπάρχουν είτε δεν είναι ειρηνικά.  Η ιδεολογία του καπιταλισμού π.χ.  έχει ριζοσπαστικές ιδέες: θεωρεί ότι δεν υπάρχουν αντίπαλοι διότι όλοι δουλεύουν γι΄ αυτήν.  
                  Οι ιδεολογίες έχουν σχέδια μόνο για τους δικούς τους. Το κριτήριο για να κρίνουμε αν κάτι είναι ιδεολογία είναι αυτό: ότι στην ιδεολογία όλα υπάρχουν για την ίδια. Η διοίκηση πχ. είναι γι΄ αυτούς που την ασκούν. Το νομοθετικό σώμα υπάρχει για τον εαυτό του. Γι΄ αυτό το πιο σπουδαίο για τα μέλη του είναι να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους.  Έτσι , μιλώντας σχηματικά έχουν τα πράγματα με τις ιδεολογίες. Έτσι σκέφτονται οι ιδεολόγοι. Στον κομμουνισμό π.χ. στον οποίο η ιδεολογία παίζει σπουδαίο ρόλο, το παν είναι η γραμμή του πολιτικού κόμματος. Γιατί  το πολιτικό κόμμα εκφράζει την ιδεολογία του κομμουνισμού στην πράξη.  Με τους αντιπάλους τους όμως δεν ξέρουν πώς να φερθούν.
            Όταν ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Λαξ (1915-200ο) ήταν νεαρός φοιτητής στο Κολούμπια, ο πατέρας του έγραψε ένα γράμμα, στο οποίο τον ρωτούσε αν περνάει καλά στην Νέα Υόρκη. Ο Λαξ του
απάντησε: "Πατέρα, για να περνάς καλά στη Νέα Υόρκη, πρέπει νά  ΄σαι μουρλός."
Ο Λαξ εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη και την καριέρα του ως καθηγητή στο πανεπιστήμιο κι ήρθε στα νησιά της Ελλάδος, (Κάλυμνος και Πάτμος) όπου έζησε 40 χρόνια μέχρι το θάνατό του. 
       Πριν λίγα χρόνια γνώρισα ένα Ισπανό αξιωματικό του στρατού στη Λάρισα, τον Λούϊς.  Μια φορά ρώτησα τον Λούις αν πώς είναι η ζωή στην Ισπανία. Μου απάντησε κι αυτός το ίδιο: «Για να περνάς καλά στην Ισπανία δεν πρέπει να  ΄σαι κανονικός πολίτης».
        Ποιοι διώκονται στον πολιτισμένο κόσμο; Στην Αμερική , στην Ισπανία, στην Ελλάδα; Παντού  διώκονται οι κανονικοί πολίτες!» Με άλλα λόγια ισχύει στην Ισπανία και παντού η παροιμία « Σκότωσε τον αδερφό σου για σε πούν φιλάδελφο.»
         Στις χώρες όπου επικρατεί η ιδεολογία του ρατσισμού διώκονται τα θύματα του ρατσισμού . Ο ρατσισμός δε γεννήθηκε στην Ελλάδα. Απόδειξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν έχει  ελληνική λέξη για τον ρατσισμό.   

           Τί είναι ρατσισμός; Είναι το μίσος για τη διαφορετική ράτσα; Είχε ποτέ  ο φιλόξενος ελληνικός λαός  αισθήματα μίσους κατά των άλλων φυλών;    Εξ ορισμού  ρατσιστές   κι  αντιρατσιστές έχουν ως ιδεολογία τους το μίσος του αντιπάλου . Αυτό για τους ρατσιστές είναι βέβαιο. Διαφέρουν άραγε οι αντιρατσιστές; Είναι μήπως οι αντιρατσιστές ειρηνικοί με τους εχθρούς τους;
          Αν ρατσιστές κι αντιρατσιστές είναι ίδιοι και όμοιοι ως προς το μίσος του αντιπάλου, δηλαδή είναι καλοί με τους φίλους τους και εχθρικοί με τους εχθρούς του, τί διαφέρουν μεταξύ τους; Το ίδιο δενμισούν κι οι ρατσιστές τους εχθρούς τους;
           Θα μου πείτε μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα  αγάπης για τους εχθρούς;  - Ολόκληρο το Ευαγγέλιο, που ο κόσμος που απομακρύνθηκε από την Εκκλησία δεν το ακούει ούτε μια φορά το χρόνο είναι γεμάτο  τέτοια παραδείγματα!  

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ… ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ! (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)



Όλοι μας στη γειτονιά γνωρίζαμε το 17χρονο ψηλόλιγνο, 
συμπαθητικό αγόρι, που έκανε τις βόλτες του
 καθισμένο στο αναπηρικό καροτσάκι.
Τον Μιχάλη.
Το ευγενικό, υπομονετικό, κάπως μελαγχολικό
 αγόρι. Τώρα ό Μιχάλης έφυγε για την αιωνιότητα.
 Πήγε στην άλλη, στην αληθινή ζωή.
Ταξίδεψε με τον Χριστό, συντροφιά στους κόσμους
 της αληθείας, του φωτός, τής Ανάστασης,
 τής Βασιλείας των Ουρανών. 
Φεύγοντας άφησε στους δικούς του ένα
 συγκλονιστικό μήνυμα. Το άκουσα από το στόμα τ
ου πατέρα του: Εκείνο τον απόγευμα ήμασταν κοντά του, ή μητέρα του, ή γιαγιά του, ό θείος του,
 εγώ και δυο νοσοκόμες.
Και ενώ προηγουμένως βρισκόταν σε κώμα, άνοιξε τα μάτια του, μας κοίταξε με καθαρό 
βλέμμα και με φωνή βροντερή… (μέχρι τότε σχεδόν δεν μιλούσε και ότι έλεγε ήταν χαμηλόφωνα), 
είπε:«Είστε όλοι έτοιμοι να ακούσετε τον μεγάλο λόγο; Είστε έτοιμοι και ψύχραιμοι; 
Εγώ είμαι έτοιμος, εσείς είστε;» (Πρώτη φορά χρησιμοποιούσε τέτοια γλώσσα). 
Έκανε μικρή παύση και συνέχισε:
«Εγώ τελείωσα». (Ό θείος του έκλεγε). 
«Τελείωσα. Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία. Θα πάμε και θα έρθουμε, με τον Χριστό»
 (Ο θείος του τον αγκάλιασε). «Μη με κρατάς, μη με καθυστερείς άσε με να φύγω, ένα, δυο, 
τρία, φύγαμε, είμαι ό καλύτερος, θα ξανασυναντηθούμε. Άντε γεια σας».Και το παιδί έσβησε.
Ποιός ξέρει σε ποιους κόσμους παραδεισένιους αξιώθηκε να ξεναγηθεί από τον Σωτήρα Χριστό, 
πριν την αναχώρησή του, για να κερδίσει την μεγάλη βεβαιότητα, που ίσως δεν είχε στην ζωή του 
προηγουμένως: «Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία».
Και κλείνοντας βαθειά μέσα του την βεβαιότητα αυτή έφυγε μακάρια, διαβαίνοντας το πέρασμα 
γης ουρανού, χωρίς να έχει πλέον ανάγκη το αναπηρικό του καροτσάκι.
Ό Σωτήρας Χριστός βλέποντας τον αγώνα του ενάντια στην αρρώστια, τον πήρε κοντά Του, 
αιώνια να χαίρεται μαζί με τους αγγέλους. Άφησε πίσω στους πονεμένους γονείς του και 
στον αδελφό του την παρηγοριά αυτής τής βεβαιότητας: 
«Υπάρχει Χριστός, υπάρχει Δευτέρα Παρουσία!!!»

Ο πειρασμός είναι στο μυαλό μας Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

    
πηγή

      " Ίνα τί υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών;"
                                                                 (Ματθ. κεφ.Θ΄)


          Η ζωή του ανθρώπου, σύμφωνα με τη διδασκαλία της  Εκκλησία μας,  υπόκειται στους εξής τέσσερις νόμους ή θελήσεις ή πνεύματα  : 1)  στο νόμο  (ή θέληση ή  πνεύμα) του Θεού, 2) στο νόμο (η επιταγή) της συνειδήσεως, 3) στο  νόμο (ή φρόνημα) του σώματος και 4)  στο νόμο (η πνεύμα ή πειρασμό) της αμαρτίας.

          Όσοι έχουμε πείρα του πειρασμού γνωρίζουμε εκ πείρας τη δύναμη του πειρασμού και την αδυναμία του ανθρώπου και θαυμάζουμε τους αγίους που με τη δύναμη του Θεού κατανικούν τον πειρασμό.

         Ο άγιος Αντώνιος είδε κάποτε τις παγίδες του διαβόλου ανοιγμένες και είπε, " αλίμονο , ποιος θα σωθεί". Άκουσε τότε μέσα του μια φωνή να του λέει, "Αντώνιε, αφαίρεσε τις παγίδες του διαβόλου και ουδείς  σώζεται".

         Το ίδιο γράφει κι ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: "Δεν είναι θαύμα το να μάχεται ο άϋλος τον άϋλο. Θαύμα όμως είναι, αληθινό θαύμα, το να κατανικήση τους αϋλους εχθρούς ο υλικός άνθρωπος, μαχόμενος εναντίον τους με την εχθρική τούτη και επίβουλη ύλη, δηλαδή το σώμα. Δείχνοντας και εδώ ο αγαθός Κύριος πολλή πρόνοια για μας, εμπόδισε την αναισχυντία των γυναικών με την εντροπή σαν με χαλινάρι. Διότι αν μόνες τους έτρεχαν προς τους άρρενας, δεν θα εσώζετο κανένας."  Αλλά  οι γυναίκες  μέχρι τώρα δεν χάνουν την ντροπή! Φαντασθείτε να έρθει εποχή που οι γυναίκες θα χάσουν την ντροπή.

         Στο ίδιο κεφάλαιο ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναλύει τον πειρασμό και διακρίνει  την προσβολή, το συνδυασμό, που είναι να συζητήσεις με τον πειρασμό είτε εμπαθώς είτε απαθώς, τη συγκατάθεση που είναι η ηδονική στροφή της ψυχής προς αυτόν και την αιχμαλωσία ή την πάλη εναντίον του. Πάλη ορίζουν οι πατέρες ότι είναι η παράταξη μιας ίσης προς τον εχθρό δυνάμεως, με την οποία, ανάλογα με τη θέλησή μας, ή νικούμε ή υφιστάμεθα ήττα.

       Συζητώντας με το γερο Ρομπέρτο, στην Κάλυμνο, για διάφορα θέματα , κυρίως για την ποίηση, (ο Ρομπέρτος ήταν  ίσως ο λιγότερο γνωστός  διάσημος ποιητής στον κόσμο). Ο Ρομπέρτος μου είπε κάποτε , σε συζήτηση που είχαμε για τον σαρκικό πειρασμό, πως ο πειρασμός αυτός  παύει με το γήρας του σώματος.  Έτσι πίστευε, ο καϋμένος ο Ρομπέρτος,  γιατί τα πράγματα είναι διαφορετικά, όταν η σαρκική επιθυμία είναι στο μυαλό.

     Παραδείγματα υπάρχουν πάμπολλα στο Γεροντικό, στο βιβλίο που γράφει για τη ζωή των ασκητών στην έρημο. Κάποτε οι υποτακτικοί ρώτησαν το γέροντά τους, που θέλει να τον πάνε, κι ο γέρων που ήταν σε βαθιά γεράματα, τους είπε, ότι μπορούν να τον πάνε όπου θέλουν, φτάνει να μην υπάρχουν εκεί γυναίκες.

    Ένας άλλος πολύ γέρος, κατάκοιτος, είπε για τους πειρασμούς, όταν τον ρώτησαν, αν στην κατάσταση αυτή που βρίσκεται έχει πειρασμό κι ο γέρων απάντησε, πως ο διάβολος μεταμορφώνεται τις νύχτες σε γυμνή γυναίκα και τον πειράζει.

    Τί σημαίνει ότι ο πειρασμός είναι στο μυαλό;  Σημαίνει ότι όταν ο πειρασμός είναι στο μυαλό,  ακόμα κι όταν το σώμα είναι γηρασμένο ή άρρωστο, η σαρκική επιθυμία δεν αφήνει τον άνθρωπο να ειρηνέψει, αν δεν θεραπευτεί από τις πονηρές αναμνήσεις του.

    Πώς θεραπεύει κανείς τις αναμνήσεις του; Είναι στη δύναμή μας να πάψουμε να θυμούμαστε ό,τι μας πειράζει; Οι αναμνήσεις έρχονται στο νου με τους νόμους του συνειρμού, δηλαδή την ομοιότητα, την αναλογία, την αντίθεση. Βλέπουμε κάτι παρόμοιο με αυτό  που έχουμε στη μνήμη μας, έστω κι αν κείται μακριά, στα παιδικά μας χρόνια, κι ο νόμος του συνειρμού το ανασύρει στη μνήμη.       αναμνήσεις δεν σβήνουν   όσο τους συντηρεί το ενδιαφέρον μας. Το ερώτημα είναι πώς αδιαφορεί κανείς για κάτι που τον ενδιαφέρει; Πώς μπορεί να πάψει να τον ενδιαφέρει;

    Ο απόστολος Παύλος γράφει πως εκείνο που μισεί εκείνο πράττει. Ότι υπάρχει ένας νόμος στα μέλη του σώματός του, ο οποίος αντιστρατεύεται το νόμο του νου του, δηλαδή τη συνείδησή του.  Αυτό το νόμο ο Απόστολος τον ονομάζει νεκρό σώμα, που το κουβαλάει επάνω του. Μόνο μια θέληση πιο δυνατή μπορεί να επιβληθεί στη θέληση του σώματος.

     Ο νόμος του διαβόλου διεγείρει τη θέληση της αμαρτίας , η οποία όταν είναι πιο δυνατή από τη θέλησή μας, μας εμποδίζει να νιώσουμε την παρουσία του Θεού μέσα μας. Ο Θεός δεν μπαίνει σε μια καρδιά που δεν τον θέλει. Ο Δαβίδ γράφει, πως νιώθει τον Κύριον, να στέκεται στα δεξιά του και να τον φυλάει για να μην πέσει. Αυτό σημαίνει ότι ο Δαβίδ προσευχόταν διαρκώς και ζητούσε τη βοήθεια του Θεού.

       Ο ίδιος έγραψε τους στίχους αυτούς: "Συ, Κύριε,  φυλάξαις ημάς και διατηρήσαι ημάς. Σώσον με, Κύριε, ότι εκλέλοιπεν όσιος."  Ο  Δαβίδ παρακαλεί το Θεό, να τον σώσει, γιατί ουδείς , ούτε ο άγιος, σώζεται με τις δικές του δυνάμεις.

Όλη η Δαμασκός τίμησε τον Μάρτυρα της Ορθοδοξίας, τον πατέρα Fadi Haddad!

4 τρόποι για να μάθεις να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου - Γέροντας Νεκταρίος Μουλατσιώτης



Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη με θέμα:

"4 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ"

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012.

" ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος"


ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
Γράφει ο: π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος

    Κάπως έτσι θυμάμαι την εμπειρία από τα όμορφα παραμύθια της γιαγιάς, τις παραδοσιακές, διδακτικές ιστορίες, αλησμόνητες για την καρδιά, αξέχαστες για την θύμηση του νου, που χρόνια πριν μας γαλούχησαν, μας μεγάλωσαν με το όραμα μιας πατρίδος, που ξέρει να τιμά την ιστορία της, να ζει με γνώμονα την παράδοσή της.
   Εμπειρίες παλαιών, καταθέσεις καρδιάς απλών ανθρώπων που γεύτηκαν της κατοχής το πικρό ποτήρι, της πείνας την παράξενη γεύση, του ξεριζωμού την άδικη τιμωρία. Και με αυτά τα ακούσματα γενεές νέων ανθρώπων, τότε που η οικογένεια είχε βαθειά τις ρίζες της στην παράδοση, ανατράφηκαν με υψηλά ιδανικά, με αξίες, αγάπη προς την πατρίδα, πίστη στην Εκκλησία και σεβασμό στην ιστορία. Τότε οι παλαιοί μιλούσαν για χρόνια ματωμένα και ξεριζωμένα που κανείς δεν μπορούσε να τα διαγράψει από την ψυχή τους.
    Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, τη στιγμή που οι παλαιοί έφυγαν, οι ιστορίες της γιαγιάς από το παρελθόν αντηχούν ως κάτι το παραμυθένιο, οι εμπειρίες των πατέρων μας, απαντώνται σε παλαιά σκονισμένα ράφια, σε σκισμένα βιβλία που καλυμμένα από την τέφρα της λήθης δεν βρίσκουν πια την δύναμη να μιλήσουν, ζούμε μια παράλογη, ξένη προς την ιστορία μας κατάσταση.
    Μας καλούν να ξεχάσουμε αυτά που μάθαμε, να διαγράψουμε την ιστορική πραγματικότητα, να λησμονήσουμε αυτό που και οι λίθοι της Ελλάδος βοούν και κράζουν: «Πως εδώ που πατάτε είναι χώρα Αγίων της Πίστεως και μαρτύρων της Πατρίδος»… Αυτή τη φωνή που αντηχεί αιώνες τώρα, σήμερα διάφοροι πολιτικοί ταγοί, άρχοντες των εθνών, αυτοί οι λίγοι, οι μικροί, που καυχώνται μόνο για τον πνευματικό νανισμό τους, επιδιώκουν να την καταπνίξουν, να φιμώσουν τη φωνή της, να την κάνουν να σωπάσει. Μίλησαν για αναπροσαρμογή της ιστορίας, για κατάργηση των παρελάσεων, για αλλαγή του τρόπου εορτασμού των εθνικών μας επετείων, με απώτερο στόχο την αποϊεροποίηση του Έθνους.
    Ας λένε όμως, εμείς θα πούμε την αλήθεια. Θα υψώσουμε τη φωνή μας και θα αντισταθούμε για να περισώσουμε ότι μας απέμεινε. Θα ανακάμψουμε από την απραγία και την αδιαφορία για να προστατεύσουμε αυτό που έχουμε.
   Παρηγορητικός ο λόγος του Μακαριστού Πρωθιεράρχου Χριστοδούλου: «Κλείσε βαθειά στη καρδιά σου τα ζώπυρα της πίστης και της πατρίδος και από εκεί κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να στα πάρει.»
    Εμάς μας οδηγούν οι τάφοι των ηρώων του ’21, μας εμπνέουν τα μνήματα των αγωνιστών του ’40, μας διδάσκει η θυσία των Ελλήνων της Μικρασιατικής καταστροφής, το κλάμα και ο πόνος της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ο ένδοξος αγώνας του Μακεδονικού μετώπου, η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου, η άνευ όρων θυσία χιλιάδων ιερέων και μυριάδων Ελλήνων στον αγώνα υπέρ βωμών και εστιών.
   Κάπως έτσι λοιπόν, θέλω χρόνια μετά να θυμάμαι και να ζω την Ελλάδα. Ως μια Πατρίδα που ξέρει να ευγνωμονεί τους προγόνους της και να μιμείται τους αγώνες της.  Ως μια πατρίδα τέλος, που για να ζήσει θα πρέπει να έχει βαθειά στην καρδιά της, Χριστό και Ελλάδα.

Όσιος Δαβίδ που ασκήτευε στην Εύβοια


                                         Όσιος Δαβίδ που ασκήτευε στην Εύβοια


Βιογραφία
Ο Όσιος Δαβίδ καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτζα, που βρισκόταν κοντά στο Ταλάντιο, τόπος παραθαλάσσιος απέναντι από την Εύβοια. Έζησε όταν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ήταν ο Ιερεμίας, περί το 1519 μ.Χ. Τον πατέρα του έλεγαν Χριστόδουλο και ήταν ιερέας, τη δε μητέρα του Θεοδώρα. Ο όσιος Δαβίδ είχε άλλον έναν αδελφό και δύο αδελφές. Από μικρός ο Όσιος έδειξε εξαίσια μορφή και έμαθε άριστα τα Ιερά γράμματα. Σε ηλικία 15 ετών υποτάχθηκε σ' έναν άγιο γέροντα, τον Ακάκιο, που τον εκπαίδευσε στις αρετές της μοναχικής πολιτείας και από τότε ο όσιος Δαβίδ κάνει μια φοβερή, σύμφωνα με τον βιογράφο του, πνευματική πορεία, διδάσκοντας την έμπρακτη αρετή και κάνοντας διάφορα θαύματα. Προείδε τον θάνατο του και απεβίωσε ειρηνικά και με μεγάλη αγιότητα την 1η Νοεμβρίου.

Βιογραφία του συνέγραψε ο μαθητής του Χριστόφορος μοναχός και Ακολουθία του ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος από την Αθήνα. Μονή του Όσιου Δαβίδ υπάρχει στην Εύβοια.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Μέγαν εύρατο, Εύβοια κλέος, τον πανένδοξον, Δαβίδ τον θείον, ως ιεράς αρετής καταγώγιον, και του Χρίστου οπαδόν αληθέστατον, και των Όσίων απάντων εφάμιλλον. Διό Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ Ἀνάργυροι καὶ Θαυματουργοί



                                                                 

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.
Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι. Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς:
«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τῇ χειρουργίᾳ, θεραπεύετε, παντοίας νόσους, σὺν Κοσμᾷ Δαμιανὲ οἱ Ἀνάργυροι· ὁ γὰρ Σωτὴρ ἰατροὺς ὑμᾶς ἔδειξεν, εἰς περιποίησιν πάντων καὶ ἴασιν· ὅθεν ῥύσασθε, παθῶν δυσαλθῶν καὶ θλίψεων, τοὺς ποθῷ τῷ ναῷ ὑμῶν προστρέχοντας.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἐκ τῆς Ἀσίας ὥσπερ δύο ἀστέρες, ἐξανατείλαντες Ἀνάργυροι θεῖοι, τῇ οἰκουμένῃ λάμπετε θαυμάτων ταῖς αὐγαῖς, νόσους μὲν ἰώμενοι, καὶ δεινὰς καχεξίας, χάριν δὲ παρέχοντες, τοῖς πιστοῖς εὐρωστίας, Δαμιανὲ θεόφρον καὶ Κοσμᾶ, χειμαζομένων, λιμένες πανεύδιοι.

Μεγαλυνάριον.
Οἷά περ θεράποντες ἰατροί, ψυχῶν καὶ σωμάτων, ἀσθενείας ὀδυνηράς, ἰάσασθε τάχος, ἀρρήτῳ ἐπισκέψει, ἡμῶν θαυματοβρύται, σοφοὶ Ἀνάργυροι.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...