ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ, ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ

Τῌ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος, Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου καὶ Προὲορτια 
τῶν Γενεθλίων τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν.

Τῇ Κ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος 
Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.

Λέουσιν, Ἰγνάτιε, δεῖπνον προὐτέθης,
Κοινωνὲ δείπνου μυστικοῦ, θάρσους λέον.
Εἰκάδι Ἰγνάτιος θάνε γαμφηλῇσι λεόντων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ , Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Φιλογονίου, 
γενομένου ἀπὸ Δικολόγου Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας.
Φιλογόνιος ἐντολεὺς λείπει βίον,
Δραμὼν ἀρίστην ἐντολῶν Θεοῦ τρίβον.

Ὁ ἅγιος νεομάρτυς Ἰωάννης ὁ καταγόμενος ἐκ τῆς νήσου Θάσου
 καὶ ἐν Κωνσταντινοπόλει μαρτυρήσας κατὰ τὸ 1652, ξίφει τελειοῦται.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ... Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ

Ο μικρός Δημήτρης Λοτσάρης περίπου 3 ετών σήμερα έχει περάσει πολλά. Του διαγνώστηκε μυελοβλάστωμα ένας πολύ επιθετικός όγκος υψηλής κακοήθειας. 

Ο γενναίος ήρωας έχει... υποβληθεί συνολικά σε 4 χειρουργεία εντός Ελλάδος (2 στην αρχή της ασθένειας και 2 μετά από υποτροπή που παρουσίασε) και σε τεραστία θεραπεία πλέον των 7 μηνών σε εξειδικευμένο εργαστήριο της Γαλλίας με πολλαπλές μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. 

Κι ενώ γύρισε στην Ελλάδα στον καθιερωμένο ελέγχο αρχές Νοέμβρη είχε αναπτυχθεί και πάλι όγκος στον εγκέφαλο.

Νέος αγώνας για την οικογένεια και τον μικρό που από τα πρώτα χρόνια της ζωής του με ηρωισμό προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Μετάβαση και πάλι στην Γαλλία για νέα θεραπεία πριν λίγες εβδομάδες.Δυστυχώς η θεραπεία που είχαν επιλέξει πριν τη μαγνητική οι γονείς δεν είναι πλέον εφικτή λόγω της ανάπτυξης του όγκου.

Ένα νέο φάρμακο για μυελοβλάστωμα σε παιδιά τέτοιας ηλικίας με καλά αποτελέσματα ίσως δώσει λύση στο πρόβλημα. Στην Γαλλία όμως ζητούν το έγγραφο Ε 112 όχι για τα έξοδα αλλά για την έγκριση του κράτους για συμμετοχή του Δημήτρη σε κλινική μελέτη.

Η γιατρός υπεύθυνη  του ογκολογικού νοσοκομείου παίδων ΕΛΠΙΔΑ απάντησε αρνητικά στο αίτημα της οικογένειας για χορήγηση του εγγράφου. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη και λόγω της ηλικίας του Δημήτρη αλλά κυρίως λόγω της αναλγησίας του κράτους όσον αφορά τη ζωή ενός μικρού παιδιού.

Αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζούμε και τι κοινωνία φτιάχνουμε με τέτοιες συμπεριφορές γιατρών-μεγαλοτσιφλικάδων που αποφασίζουν με τέτοιο τρόπο για τη ζωή ενός αγγέλου που καθημερινά περιμένει το θαύμα.

Όποιος μπορεί και θέλει να βοηθήσει ας το κάνει...με οποιονδήποτε τρόπο. Σκοπός μου είναι να ευαισθητοποιήσω ανθρώπους για την περίπτωση αυτή. Πάνω απ' όλα είναι η ζωή του παιδιού αυτού και καλώ όλους να διαμαρτυρηθούμε δυνατά γιατί αν δεν είναι σήμερα κάποιο από τα παιδιά μας σε αυτή την κατάσταση ίσως είναι αύριο, Κάνω έκκληση στον υπουργό να μεσολαβήσει προκειμένου να σωθεί μία αθώα παιδική ψυχή που δεν φταίει σε τίποτα.

Η ομάδα για τον Δημήτρη στο facebook: facebook.com/groups/193278634081044

ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΟΤΣΑΡΗΣ THΛ: 6932339138(μπαμπάς)
ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΦΕΡΑΔΟΥΡΟΥ THΛ: 6977415440(μαμά)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΕΡΑΔΟΥΡΟΣ THΛ: 6977507649(θείος)

Η αναγκαιότητα της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητού

Η Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου είναι κορυφαία έκφραση της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και το επιστέγασμα της εφαρμογής του θείου σχεδίου για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας στάθηκαν με δέος μπροστά στο απερινόητο αυτό μυστήριο και με γνώμονα τις άγιες Γραφές συνέλαβαν ύψιστες αλήθειες και και διατύπωσαν υψηλή θεολογία.
Σύμφωνα με την διδασκαλία 
της Εκκλησίας μας η σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού υπήρξε απαραίτητη. Η σωτηρία του κόσμου θα ήταν αδύνατη δι’ άλλου τρόπου, διότι ολόκληρη η δημιουργία, ζώσα και μη ζώσα, ήταν υποκείμενη στην πτώση. Οι δύο μεγάλες μοιραίες πτώσεις, η πρώτη των άυλων νοερών δυνάμεων και η δεύτερη των ανθρώπων, έφεραν όχι απλά αναστάτωση στην κτίση του Θεού, αλλά εισήγαγαν σε αυτή το κακό, ως μόνιμη κατάσταση, ως οντολογική αντίθεση στο πρόσωπο και το έργο του απόλυτα αγαθού Θεού. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, εξαιτίας της πτώσεως «η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν» (Ρωμ.8:20-22). 
Αυτό σημαίνει πως όλα τα όντα από τους άυλους αγγέλους ως τους ανθρώπους και την υλική κτίση ήταν υποκείμενα στην φθορά της πτώσεως και άρα χρειάζονταν σωτηρία και λύτρωση. «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ.5:1). Κατά συνέπεια κανένα κτιστό ον δεν θα μπορούσε να πάρει τη θέση του λυτρωτή. Αυτός θα έπρεπε να προέρχεται έξω από την δημιουργία, αδιάφθορος και απόλυτα αμέτοχος του κακού. ’ρα μόνο θείο πρόσωπο θα μπορούσε να καταστεί λυτρωτής του κόσμου.

Η θεία βουλή αποφάσισε να καταστεί λυτρωτής ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Γι’ αυτό αμέσως μετά την πτώση άρχισε να υλοποιείται το θείο σχέδιο της σωτηρίας. Αυτό προέβλεπε να υπάρξει μια μακραίωνη προετοιμασία του ανθρωπίνου γένους. Η πρόνοια του Θεού άρχισε να διαμορφώνει ιστορικές συνθήκες κατάλληλες ώστε να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στο γεγονός της εν Χριστώ αποκαταστάσεως και σωτηρίας. Δόθηκε ο Νόμος στους Ισραηλίτες ως παιδαγωγός εις Χριστόν (Γαλ.3:2), στάλθηκαν προφήτες να διαμηνύσουν το θέλημα του Θεού (Ρωμ.1:2), αναδείχθηκαν σπουδαίες προσωπικότητες (φιλόσοφοι, άρχοντες, νομοθέτες, κοινωνικοί αναμορφωτές, συγγραφείς, ποιητές, κλπ), οι οποίοι προήγαγαν το ανθρώπινο πνεύμα, επεσήμαναν την κακοδαιμονία του κόσμου και έσπειραν τον σπόρο της ανάγκης για την λύτρωσή του από αυτήν την κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το πέρασμα του χρόνου διαμορφώθηκε μέσα στις διάφορες παραδόσεις των λαών μια μυστηριώδης και ισχυρή τάση αναμονής μελλοντικού λυτρωτή, η οποία με το πέρασμα του χρόνου ολοένα και μεγάλωνε, ώστε στους άμεσους προχριστιανικούς χρόνους να έχουμε πια παγκόσμια εναγώνια προσμονή.

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, «εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμου, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράσει, ίνα την υιοθεσίαν απολαύωμεν» (Γαλ.4:4). Ο αιώνιος και ο άπειρος Θεός συγκαταβαίνει και γίνεται άνθρωπος τέλειος, «γενόμενος εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα» (Ρωμ.1:3), χωρίς να αφήσει την θεότητά του. «Νέον εξ Αδάμ παιδίον φυράματος ετέχθη Υιός και πιστοίς δέδοται» (3ο τροπ. στ΄ωδής κανόνα των Χριστουγέννων). Στο θεανδρικό θεανθρώπινο πρόσωπό Του συναντήθηκε και ενώθηκε η θεία με την ανθρώπινη φύση. Τα πριν διεστώτα, εξαιτίας της αμαρτίας, τώρα πια ενώθηκαν με οργανική και αιώνια ένωση (Εφ.2:14). Αλλά για να γίνει η ένωση αυτή προηγουμένως καθαρίστηκε, λυτρώθηκε και αγιάστηκε η ανθρώπινη φύση από τον Ενανθρωπήσαντα Λόγο, διότι δεν ήταν δυνατόν να γίνει φύση του Θεανθρώπου η πτωτική ανθρώπινη φύση. Έτσι ταυτόχρονα με την θεία Ενανθρώπηση πραγματοποιήθηκε και η λύτρωση της πεπτωκυίας φύσεώς μας στο θεναδρικό πρόσωπο του Λυτρωτή.

Η Ενανθρώπηση του Θεού είναι προϊόν της θείας αγάπης. Ο Ίδιος ο Κύριος είχε τονίσει πως «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, άλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.3:15) και συμπλήρωσε ο απόστολος Παύλος πως ο Πατήρ «του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν» (Ρωμ.8:32). Το ίδιο και ο μαθητής της αγάπης Ιωάννης επισήμανε εμφαντικά: «εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον, ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού»(Α΄Ιωάν.4:9). Η άμετρη αυτή αγάπη οδήγησε τον Λόγο στην, ασύλληπτη για τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου, θεία «κένωση». Από τα δυσθεώρητα ύψη της θείας δόξης καταδέχτηκε να κατέλθει και να ενδυθεί την ανθρώπινη φύση, να την κάνει στο εξής αιωνίως μέρος της θεανθρώπινης υπόστασής Του. Η περί θείας κενώσεως διδασκαλία αποτελεί θεμέλιο της θεολογίας του αποστόλου Παύλου. «Τούτο φρονείσθω εν υμίν ο και εν Χριστώ Ιησού, ός εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού»(Φιλπ.2:5-8). Η θεία ταπείνωση λειτούργησε ως ισχυρό αντίδοτο κατά της ανθρώπινης έπαρσης, η οποία είναι η ρίζα της αμαρτίας. Ο Αδάμ αμάρτησε και ξέπεσε διότι υπερέβη τα όρια της αυτοσυνειδησίας του και ακολουθώντας τον πατέρα της αλαζονείας, τον διάβολο, έφτασε στην δική του απατηλή αυτάρκεια και στην ανταρσία. Το γεγονός αυτό όχι μόνο τον απομάκρυνε από την πηγή της αγάπης και της συνδιαλλαγής, τον Θεό, αλλά τον περιχαράκωσε μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της νοσηρής εγωπάθειάς του, ώστε να μην μπορεί πια να απελευθερωθεί και να αποκατασταθεί. Η θεία ταπείνωση λειτούργησε καταλυτικά κατά της εωσφορικής έπαρσης. Στην θεσπέσια υμνολογία των Χριστουγέννων ψάλλουμε: «Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν ον επόιησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται΄ τούτον δε εκ Παρθένου θείας αγνής όλον ουσιούται αληθεία σαρκωθείς, ότι δεδόξασθε» (3ο τροπ. Α΄ ωδής του κανόνος των Χριστουγέννων). Η σωτηρία μας είναι έργο και χάρις του Θεού.

Η είσοδος του Θεού Λόγου στην ανθρώπινη ιστορία άλλαξε τη ροή της σταθερά καθοδικής πορείας των ανθρώπων. Η θεία Ενανθρώπησή Του είναι η ευλογημένη αρχή της μεγαλύτερης επανάστασης όλων των εποχών. Η ανατολή του νοητού Ηλίου της Δικαιοσύνης στη γη διέλυσε τα πυκνά σκοτάδια του προχριστιανικού παρελθόντος και αποδυνάμωσε όλους τους εργαζομένους των σκοτεινών έργων. Τα ανθρώπινα γεγονότα και η ιστορία έχουν πια κατευθυντήρια φορά και στόχο το μοναδικό πρόσωπο του Θεανθρώπου. Μπορεί, βεβαίως, η πορεία της αλλαγής του κόσμου να είναι αργή και οι δυνάμεις του κόσμου να αντιστέκονται, αλλά η έκβαση είναι προδιαγεγραμμένη, ο κόσμος τελικά θα χριστοποιηθεί. Ο απόστολος Παύλος ορίζει σαφέστατα την αφάνταστη ευεργεσία που προσέφερε στην ανθρωπότητα ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος με τα εξής: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ, καθώς εξελέξατο ημάς εν αυτώ προ καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν αγάπη προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού … εν ω έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των παραπτωμάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού» (Εφ.1:3-7). Η έννοια της υιοθεσίας αποδίδει καλλίτερα παντός άλλου την οργανική προσκόλλησή μας στο Θεό. Δια της πτώσεως και αποστασίας γίναμε πάροικοι και «ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας» του Θεού (Εφ.2:12). Όμως «Ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιωάν.1:14), «ίνα την υιοθεσίαν απολαύωμεν». Να μην είναι πια ο καθένας μας «δούλος, αλλ’ υιός΄ ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού»(Γαλ.4:4-7). Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία, που απολαμβάνουμε χάρις στην Θεία Ενανθρώπηση!

Το μήνυμα της Βηθλεέμ, το οποίο διαλαλήθηκε από τους αγίους αγγέλους της Γεννήσεως (Λουκ.2:14), είναι το πιο χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο άγγελμα της ιστορίας. Ήρθε Εκείνος, τον Οποίον εναγωνίως περίμενε η ανθρωπότητα δια να «σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.1:21).«Ο Πατήρ ευδόκησεν, ο Λόγος σαρξ εγέντο και η Παρθένος έτεκεν Θεόν ενανθρωπήσαντα». (2ο τροπ. των Αίνων των Χριστουγέννων). Τα αποτελέσματα του έργου Του είναι φανερά. Ο μονόδρομος, ο οποίος οδηγούσε αποκλειστικά τον άνθρωπο και ολόκληρη την πλάση στην απώλεια, έπαψε να υπάρχει για τους πιστούς του Χριστού, διότι εγκαινίασε Αυτός νέα οδό, η οποία οδηγεί στην σωτηρία, στον Θεό, που είναι το φυσικό πέρας της πορείας του ανθρώπου. Την μεγάλη και ελπιδοφόρα αυτή αλήθεια εκφράζει απόλυτα και χαρακτηριστικά ο απόστολος Παύλος ως εξής: «Αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας, την έχθραν, εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην και καταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ δια του σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ… άρα ουν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2:14-19). Ακόμα «ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτω και η χάρις βασιλεύση δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ.5:21). Τέτοιου δυσθεώρητου μεγέθους ευεργεσία αξιωθήκαμε χάρις στην οικονομία της θείας συγκαταβάσεως.

Το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ «συνενηπίασε τοις νηπίοις» για χάρη της σωτηρίας μας. «Αυτός εστι Θεός σαρκοφόρος και ημείς άνθρωποι πνευματοφόροι…΄ Αυτός ο αληθινός και φύσει Υιός του Θεού τους πάντας φορεί, ίνα οι πάντες τον ένα φορέσωμεν Θεόν» (Μ.Αθανάσιος, ΒΕΠΕΣ 33,226).«Νυν ο επουράνιος και ημίν επουρανίους εποίησεν» (Γρηγ. Νύσσης, P.G.46,681D). Αυτοί οι περιεκτικoί πατερικoί λόγοi φανερώνουν περίτρανα ολόκληρο το μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως. Αυτό είναι και το κεντρικό νόημα της μεγάλη εορτής.

Με την ποιητική γραφίδα, τέλος, του αγίου Αμφιλοχίου, επισκόπου Ικονίου (4ος αιών.), μπορούμε να υμνήσουμε κι’ εμείς την ευφρόσυνη εορτή, η οποία κατέστη απαρχή της σωτηρίας μας ως, εξής: «Ω Ημέρα (των Χριστουγέννων) μύρων αξία εν ή ανέτειλεν ημίν το άστρον εξ Ιακώβ, ο άνθρωπος ο επουράνιος ός ώφθη εξ Ισραήλ! Επεδήμησεν ημίν ο ισχυρός Θεός και ο της Δικαιοσύνης επέλαμψεν Ήλιος! Ο των θείων αρετών ηνέωκται ο θησαυρός, και το της ζωής φυτόν ανθρώποις εβλάστησε και η ανατολή εξ ύψους επέλαμψεν! Ο των ουρανίων και των επιγείων Δεσπότης εκ παρθενικών λαγόνων υπέρ κόσμου λυτρώσεως εις κόσμον φθαρτόν ελήλυθεν» (P.G 39,40B).

 

Πηγή: Συνοδοιπορία

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του μητροπολίτη Μεσσηνίας.

Αγαπητά μου παιδιά,
Στον τόπο μας που βρίσκεται σε αναμονή και αγωνία για το μέλλον, με ανθρώπους εξουθενωμένους από την αγανάκτηση, την οργή και την ανήμπορη εφιαλτική άμυνα, και ο πανικός της αβεβαιότητας στιγματίζει την καθημερινότητα της ζωής, μέσα από έναν αγώνα για απλή επιβίωση, η Εκκλησία προβάλλει την εορτή των Χριστουγέννων και μας καλεί να γιορτάσουμε και πάλι.
Στη χώρα μας, όπου η οικονομία  διέρχεται το δικό της δύσκολο δρόμο, κουρασμένη από τις συνεχείς οικονομικές και κοινωνικές μεταπτώσεις και από  την αβουλία των ξένων να δώσουν τις δόσεις των δανείων, γιορτάζουμε και πάλι τα Χριστούγεννα, τα οποία έρχονται για να μας θυμίσουν ότι προτεραιότητα πλέον έχει η ζωή και ο άνθρωπος.
Ο Χριστός γεννάται σήμερον και η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει και οι μάγοι σήμερον τα δώρα προσφέρουσι και οι ποιμένες δοξάζουσι, για να μας υπομνήσουν την ανάγκη της συνεχούς διάρκειας της ελπίδας στην ίδια τη ζωή μας, ως μία συνεχή δηλαδή παρουσία του νέου τρόπου ζωής, την οποία πολιτεύεται ο Χριστός στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Στην κούραση που προκαλεί ο αγώνας για ζωή, όπου η θλίψη και η οικονομική ύφεση χαρακτηρίζουν τα φετινά νοικοκυριά πολλών οικογενειών, αλλά και τη μιζέρια του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού η εορτή των Χριστουγέννων δίνει την ελπίδα και τη δύναμη για ζωή, γι’ αυτό μας καλεί με βεβαιότητα να εορτάσουμε τη Γέννηση του Χριστού. Τα κάλαντα ευαγγελίζονται αυτήν την μεγάλη χαρά, οι καμπάνες και οι ολόφωτες Εκκλησίες αυτή την χαρά μηνύουν. Όλα είναι γεμάτα με τη χαρά της ζωής, παραμένει όμως ακόμη αναπάντητο ένα «γιατί ... ».
Η εορτή των Χριστουγέννων δεν απαντά στο «γιατί». Το προσεγγίζει όμως με έναν άλλο τρόπο.
Προβάλλει την προτεραιότητα της ζωής, όχι τον τρόπο της απλής επιβίωσης.
Διακηρύσσει την βεβαιότητα της ελπίδας, ως μία διαδικασία δυναμική και αγωνιστική, με σκοπό τη διατήρηση και διαιώνιση της ζωής, όχι μόνο σήμερα αλλά καί  πάντα.
Ενισχύει τον άνθρωπο προκειμένου να προσφερθεί αγαπητικά και θυσιαστικά προς τον άλλον, μέσα από μία διαδικασία αυταπάρνησης, "κενωτικής" διάθεσης και προσφοράς, πνευματικής και υλικής.
Αποκαλύπτει το πραγματικό περιεχόμενο της ζωής, ως συν-βίωσης και κοινωνίας, αφού η πραγματική διάσταση της ζωής είναι οργανικά συνδεδεμένη με τον Θεόν και με τον συν-Άνθρωπο, γιατί μόνον έτσι η ζωή  καθίσταται, ως "όντως ζωή".
Γι’ αυτό τελικά είναι όλα γεμάτα με τη χαρά της ζωής και την ελπίδα της προσδοκίας. Γι’ αυτό οι ποιμένες αγραυλούν, ο αστήρ μηνύει, οι μάγοι προσφέρουν, οι άγγελοι υμνούν και οι άνθρωποι δοξολογούν :
"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης
ειρήνη και φωτίσαντι τω κόσμω".
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα, με αγάπη, δύναμη και προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο, για ένα νέο έτος 2013 γεμάτο ελπίδα και ευτυχία, ώστε να γίνει η  απαρχή της "νέας βιοτής".   
†  Ο  ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ο Μέγας Βασίλειος - Γέροντας Νεκταρίος Μουλατσιώτης

πηγή

Γέροντας Γαβριήλ - Άγιον Όρος ( 12- 2012 )

Ευχαριστώ το φίλο μου κ. Κωνσταντίνο Κουτσοσπύρο για το ωραίο αυτό βίντεο.
πηγή

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2012

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2012

Αριθμ. Πρωτ. 260/2012

 

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

  Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω περιπόθητα,

            Δύο χιλιετίες πριν ο Θεός απεκάλυψε την απεριόριστη ευσπλαχνία Του προς τον άνθρωπο: «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τόν κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται αλλ’ έχη ζωήν αίωνιον»(Ιω. 3,16). Ο Υιός και Λόγος του Θεού κενώθηκε, πήρε τη μορφή δούλου. Γεννήθηκε ως άνθρωπος και ταπεινώθηκε ως άνθρωπος. Αποδέχθηκε την ανθρωπότητα, παρά την ετερότητα. Έγινε Εκείνος μέσω του Οποίου το γένος των ανθρώπων επανενώθηκε με τον Θεό.

            Η φιλοξενία του ανθρώπου από τον Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού αναδείχθηκε σε πρότυπο φιλοξενίας στη σχέση μας με τους άλλους. Η φιλοξενία αυτή σημαίνει κένωση του εαυτού μας και απροϋπόθετη αποδοχή των άλλων. Η φιλοξενία αυτή δεν περιορίζεται μόνο στα μέλη της δικής μας κοινότητας. Ο Ενανθρωπήσας Ιησούς μας καλεί να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς.

            Επέλεξε έναν "ξένο", τον Σαμαρείτη, για να δείξει την ανάγκη εκπλήρωσης της εντολής για την αγάπη προς τον πλησίον. Επέκτεινε τη φιλοξενία Του σε όλους όσους είχαν ανάγκη συμπόνιας. Προσέφερε φιλοξενία σε όσους είχαν σπρωχθεί στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο Ίδιος συχνά αντιμετώπισε την αδυναμία των ανθρώπων να Τον καταλάβουν. Ο Ίδιος συχνά βίωσε την απόρριψη και αναζήτησε την φιλοξενία.

 

Προσφιλέστατοι αδελφοί,

            Το παράδειγμα του Ιησού Χριστού που αγκάλιασε τους καταφρονημένους, προσέφερε φιλοξενία προς τους ξένους και αποδέχτηκε τους άλλους ας γίνει πηγή έμπνευσης για τη δική μας κοινωνική συμπεριφορά προς όσους έχουν ανάγκη φιλοξενίας. Στις μέρες μας οφείλουμε να κάνουμε πράξη την φιλοξενία όχι μόνο ως παροχή βοήθειας προς τους άλλους. Στις μέρες μας οφείλουμε να βιώνουμε την φιλοξενία ως άνοιγμα προς τους άλλους.

            Ένα άνοιγμα θεμελιωμένο στο σεβασμό της αξίας όλων των ανθρώπων αδιακρίτως. Ένα άνοιγμα βασισμένο στην ακλόνητη πίστη ότι ο Θεός μας συναντά καθημερινά στην ειρηνική και αγαπητική επαφή μας με τους συνανθρώπους μας· συνανθρώπους αγνώστους προς εμάς, φτωχούς και βασανισμένους· αλλά και συνανθρώπους εθνικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά ξένους προς εμάς.

            Η αποδοχή του άλλου είναι η απόδειξη της αληθινής φιλοξενίας. Η αποδοχή του άλλου είναι η πραγματοποίηση της εντολής "αγάπα τον πλησίον ως σεαυτόν". Η αποδοχή του άλλου μπορεί να αλλάξει τον άλλο, όπως μπορεί να αλλάξει και εμάς. 

            Αυτό είναι το μήνυμα που σας στέλνω από την Αφρική, τη γη όπου ο Θεός μας μιλά μέσω των άλλων για να μας διδάξει και να μας μεταμορφώσει· τη γη όπου ο Θεός χρησιμοποιεί εμάς για να μεταμορφώσει τους άλλους.   

Χρόνια Πολλά!

 

†Ο Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

 

Εν τη Μεγάλη Πόλει
της Αλεξανδρείας
Χριστούγεννα 2012

Ο ΝΕΟ–ΑΘΕΪΣΜΟΣ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ

Ὁ ΑΘΕΪΣΜΟΣ εἶναι γνήσιο τέκνο τοῦ λεγομένου εὐρωπαϊκοῦ «διαφωτισμοῦ», ὁ ὁποῖος ἐμφανίστηκε νὰ «λυτρώσει» τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς θρησκείας καὶ νὰ τοῦ λύσει ὅλα τὰ προβλήματα διὰ τῆς ἐπιστήμης. Ἐκφράστηκε δὲ εἴτε μὲ τὸν ἄθεο ἀστισμό, εἴτε μὲ τὸν ἄθεο μαρξισμὸ καὶ ἐφάρμοσε πρακτικὲς θηριωδίας καὶ γενοκτονίας, κυρίως κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Τὰ θύματα τοῦ ἀθεϊσμοῦ ξεπερνοῦν μόνο κατὰ τὸν 20ο αἰώνα τὰ 100.000.000! Τὰ ἀποτελέσματα ὅμως τοῦ ἀθεϊστικοῦ καταναγκασμοῦ...... νὰ γκρεμιστεῖ ἡ πίστη στὸ Θεὸ ὑπῆρξαν ἀποκαρδιωτικά. Γιʼ αὐτὸ καὶ τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ἀθεϊσμὸς ἄλλαξε προσωπεῖο, ντύθηκε τὴν προβιὰ τοῦ «νηφάλιου ἐπιστήμονα», τοῦ «ἀνεκτικοῦ», τοῦ «δημοκράτη» κλπ. Τὰ μαχαίρια, οἱ γκιλοτίνες, καὶ τὰ σοβιετικὰ «γκουλὰνγκ» ἀντικατέστησε τὸ μάρκετινγκ καὶ ἡ διαφήμιση. Σὲ χῶρες τῆς δυτικῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς δαπανῶνται ἀπὸ ἀθεϊστικὲς ἑνώσεις ὑπέρογκα ποσά, γιὰ νὰ ἀγοράζονται διαφημιστικοὶ χῶροι στὰ μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς, ὅπου μὲ διαφημίσεις τοῦ τύπου: «Πιθανότατα δὲν ὑπάρχει Θεός, ζῆσε τὴν ζωή σου» προσπαθοῦν νὰ «κατηχήσουν» τοὺς θρησκευόμενους στὴν ἀθεΐα. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ ὀνομάζεται νέο-ἀθεϊσμὸς καὶ βρίσκεται  ἐπὶ θύραις καὶ στὴ χώρα μας
Ορθόδοξος Τύπος, 16/03/2012
πηγη

Πίστη κι απιστία

Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν τα λίγα χρόνια που έχει να περάσει κάθε άνθρωπος σε τούτη τη ζωή , που φεύγει τόσο γρήγορα , αν , λοιπόν αυτή η σύντομη ζωή αξίζει τόσες  φροντίδες , τόσα εγκλήματα , τόση ραδιουργία , τόση αμαρτωλή δραστηριότητα  από μέρους εκείνων που πιστεύουνε πως τελειώνουνε όλα με το θάνατο ! Θά `λεγε κανένας πως αυτοί , που χαλάνε τον κόσμο με χίλιων ειδών τρόπους , για το καλό της ανθρωπότητας , πως κάνουνε ό,τι κάνουνε για μια ζωή δίχως τέλος ! Ο Χριστιανός δίνει κάποια σημασία σε τούτη τη ζωή , επειδή απ`αυτή τη ζωή ετοιμάζεται για την άλλη , και γιατί , ζώντας με την ελπίδα της αιώνιας ζωής , χαίρεται και τούτη την πρόσκαιρη. Ο θάνατος , γι`αυτόν , δεν είναι το σβήσιμο της ψυχής , αλλά ο πηγαιμός από τη σκληρή δοκιμασία στη μακάρια ανάπαυση. '' Αμήν , αμήν λέγω υμίν , ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων  τω πέμψαντί με , έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν '' ( Ιω. ε΄ 24 ) .

Ω τρισανόητοι , εσείς που έχετε την ιδέα πως είσαστε κι άξιοι να γίνετε οδηγοί του κόσμου ! Για λίγα χρόνια μιας ζωής , που είναι κι αυτά γεμάτα ταραχή , ανησυχία , κι απελπισία , γεμάτα πολέμους  και εγκλήματα , γι`αυτές φτιάνετε τόσες θεωρίες , γι`αυτές πνίγετε στο αίμα την ανθρωπότητα , γι`αυτές τις λίγες στιγμές την αφιονάζετε μ`ένα πλήθος όνειρα για ευτυχία , που το τέλος τους  θα είναι το τίποτα ; Αληθινά είσαστε τρελοί , και κακοί τρελοί , σατανάδες της απάτης.
Όλοι οι άνθρωποι θα περάσουμε τον θάνατο του κορμιού , που θα πάγει ο καθένας όπου τον προόρισε ο Κύριος , κατά την πίστη και κατά τα έργα του. Αυτός είναι ο πρώτος θάνατος , που είναι , για τους καλούς κατά τα λόγια του Χριστού '' μετάβασις εκ του θανάτου εις την ζωήν '' . Εκείνοι όμως που θελήσανε να γίνουνε  εχθροί του Θεού , κι  είπανε πως δεν υπάρχει , και ρίξανε τους αδελφούς τους  στον Καιάδα της απελπισίας και της απιστίας , αυτοί , παρεκτός από τον πρώτο θάνατο , θα περάσουνε και τον δεύτερο θάνατο. Ναι ! Αυτόν τον δεύτερο θάνατο , που είναι ο αληθινός θάνατος , θα τον δοκιμάσουνε όσοι δεν θα βρεθούνε γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής ( Αποκαλ. κ΄, 15 και κα΄,
8 ).

                                                                                                                 Φώτιος  Κόντογλου


                                                         ΑΣΑΛΕΥΤΟ  ΘΕΜΕΛΙΟ
πηγή

Τα σχέδια των ανόμων για την Ελλάδα, τη λεκάνη της Μεσογείου και τη Μ. Ανατολή Γιατί η Συρία και το Ιράν αποτελούν πρωταρχικό στόχο και γιατί έπεται «αραβική Άνοιξη» στην Τουρκία με επίκεντρο τους Αλεβήδες... Ποιος ο ρόλος της Ρωσίας!

• Που αποβλέπει σύμφωνα με σύγχρονο γέροντα ασκητή η λεγόμενη αραβική Άνοιξη;

 

 

Δεν σας κρύβω πως πάντα είχα την απορία να ρωτήσω το γέροντα ασκητή που ζει στο Παγγαίο Όρος να μου πει την γνώμη του για τη γενική αναμπουμπούλα και την γένει ανακατωσούρα που επικρατεί σε ολάκερο τον πλανήτη. Αλλά κάθε φορά που μιλούσαμε είχα έναν δισταγμό που προκαλείτο κυρίως από τη συμβουλή που εκείνος παλαιότερα μου είχε δώσει, να προσέχω κυρίως πως να είμαι αρεστός στον Χριστό, ώστε να με συγκαταλέξει στους φίλους του και να αποφεύγω να ερευνώ με τα μελλούμενα και το τι πρόκειται να συμβεί.

Καθώς όμως η πρόσφατη συζήτηση περιστράφηκε στην κοίμηση του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνατίου και στο δράμα και τους διωγμούς που υφίστανται καθημερινά πλέον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Συρίας από μισθοφόρους ισλαμιστές, άδραξα της ευκαιρίας να τον ρωτήσω για τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» κι περί του αν εκλαμβάνεται τούτη ως ισλαμική επέλαση, που πιθανόν να αποτελέσει μελλοντική απειλή για την Ορθοδοξία στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και στην Ελλάδα.  

«Την Ελλάδα δεν πρόκειται να την πειράξει κανείς. Αυτό να το γράφεις πάντα! Την προστατεύει ο Χριστός και η Παναγία μας. Πέραν τούτου η οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα μας, την Ιταλία, την Κύπρο, την Ισπανία, την Πορτογαλία είναι η μία πλευρά του νομίσματος μέσω του οποίου οι σιωνιστές και τα πιστά φερέφωνα αυτών θέλουν να εξαγοράσουν τον πλούτο της Μεσογείου. Την άλλη όψη του νομίσματος  αποτελεί η αραβική άνοιξη, η οποία αποσκοπεί στον πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο των χωρών που δεν ανήκουν στην «φυλακή της ευρωπαϊκής ένωσης»! Νομίζουν οι κουφιοκέφαλοι πως θα καταφέρουν να υλοποιήσουν εξ ολοκλήρου τα μοχθηρά σχέδιά τους και να ελέγξουν τον ορυκτό πλούτο της θάλασσας της Μεσογείου, ο οποίος ενεργειακά είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ αυτόν της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράκ, του Ιράν, του Αφγανιστάν και των λοιπών κρατών της περιοχής. Όλη αυτή η φασαρία λοιπόν γίνεται για να πάρουν την εξουσία και να ανασυστήσουν σε νέα σύγχρονα πλέον δεδομένα την πάλαι ποτέ ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ώστε να εμφανίσουν τον Αντίχριστο, το έδαφος του οποίου έχουν με επιμέλεια προετοιμάσει ο Πάπας και το Βατικανό από τη μια και το μιαρό Ισλάμ από την άλλη.

Γι’ αυτό οι σιωνιστές μέσω του πολιτικού μοχλού των ΗΠΑ που απόλυτα ελέγχουν γιατί είναι η πρώτη χώρα που τελεί υπό την απόλυτη εξουσία τους, ήθελαν σώνει και καλά να βάλουν την Τουρκία στην Ε.Ε.! Αν κατάφερναν να την εντάξουν θα ακολουθούσε αμέσως η ένταξη του Ισραήλ, η αίτηση του οποίου -αν δεν με απατά η μνήμη μου- εκκρεμεί εδώ και χρόνια... Όμως διαπιστώθηκε πως οι Ευρωπαίοι αν και ζουν μαζί πλέον με ισλαμιστές λαθρο-μετανάστες που εντέχνως μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη για να αλλοιώσουν την εθνικό συνεκτικό ιστό των κρατών, αν και τους έχει επιβληθεί εμμέσως η ανέγερση μουσουλμανικών τζαμιών, σαν κι αυτό που θέλουν να φτιάξουν τώρα και στην Αθήνα μας δεν ήταν έτοιμοι να δεχθούν την κουλτούρα των Τούρκων. Κι γι’ αυτό ξεκίνησε η χρηματοδότηση των τουρκικών σήριαλ από τις Βρυξέλες μέσω των οποίων επιδιώκουν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου για να τους δεχθούμε αν και Ασιάτες, ως Ευρωπαίους!

Το μυστικό όμως, που τώρα επιμελώς κρύβουν είναι πως δεν επιθυμούν πλέον να ενταχθεί η Τουρκία, ως ενιαίο κράτος στην Ε.Ε. Την χρησιμοποιούν λοιπόν τώρα που την έχουν ανάγκη εναντίον της Συρίας καλλιεργώντας της την πεποίθηση ότι θα την βοηθήσουν να επιλύσει το κουρδικό ζήτημα και επιβραβεύοντας τη στάση της θα την βάλουν στην Ε.Ε. Αλλά η αλήθεια είναι πως από τη μια δεν λησμονούν τα παραστρατήματα της έναντι του Ισραήλ και από την άλλη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τον μεγαλοϊδεατισμό της Άγκυρας, τις πρότερες συνεργασίες της με Ιράν και Δαμασκό, τις αξιώσεις που έχει στο Αιγαίο και την Κύπρο. Βέβαια θα την χρησιμοποιήσουν ως μέσο πίεσης και ως αντίβαρο αφενός μεν για να αναστείλουν τις ρωσικές βλέψεις στη Μεσόγειο και αφετέρου για να πετύχουν όσο δυνατό μεγαλύτερο όφελος έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου υποθάλποντας τον κίνδυνο απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. Αυτός είναι ο βασικός κορμός του βδελυρού σχεδίου των σιωνιστών. Εκτός όμως του βασικού αυτού κορμού και ανάλογα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις θα κρίνουν αν θα πρέπει να καλλιεργήσουν την ιδέα αυτονομίας της Κρήτης ή να ενισχύσουν τον επεκτατισμό της Αλβανίας, των Σκοπίων κ.ο.κ. Δες τι έκαναν τις δεκαετίες του 70 και του 80 στη νότια Αμερική και τι κάνουν σήμερα στον Καναδά για να κατανοήσεις τις ύπουλες μεθόδους που εφαρμόζουν»!

Και θα επιτρέψει ο Θεός γέροντα να εξελιχθούν τα πράγματα, όπως οι κύκλοι της ανομίας επιθυμούν; Και η Ορθόδοξη Ρωσία τι ρόλο θα παίξει στα παιχνίδια τούτα; Μήπως η παρέμβασή της αλλάξει τα υπάρχοντα δεδομένα και το προσδοκώμενο status quo; Γιατί είναι προφανές ότι αργά ή γρήγορα οι σιωνιστές θα επιχειρήσουν να ελέγξουν και τις ενεργειακές πηγές του Καυκάσου... Και τότε;

«Τη Ρωσία αυτοί οι κύκλοι της ανομίας, όπως είπες, θα επιχειρήσουν να την εξουδετερώσουν μέσω ενός προγράμματος αφοπλισμού. Ήδη η οικονομική ανάπτυξη που γνώρισε κατά τα χρόνια του Πούτιν τους ενοχλεί. Επί του παρόντος γνωρίζοντας τις εσωτερικές αδυναμίες της Ρωσίας αναλίσκονται σε ένα ανούσιο παιχνίδι διαπραγμάτευσης με απατηλά ανταλλάγματα. Αργότερα σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν σε μια εκστρατεία δήθεν επιβολής της ειρήνης μέσω της καταστροφής των πυρηνικών αλλά και των συμβατικών όπλων, προκειμένου να στρέψουν όλους τους λαούς εναντίον της και να την απομονώσουν με το να παρουσιάζουν τον Πούτιν, όπως τώρα τον Άσαντ ως τρομοκράτη. Μην ξεχνάτε πως στο μακαρίτη τον Καντάφι πρώτα του δημιούργησαν την εικόνα της επανόδου του στη διεθνή σκηνή και της συνεργασίας και μετά διέλυσαν την χώρα του και τον σκότωσαν.

Σκοπεύουν μετά το ξεκαθάρισμα των υποτιθέμενων γι’ αυτούς «τρομοκρατών» να δημιουργήσουν ένα διεθνή στρατό, ο οποίος θα επιβάλλει σε όλον τον πλανήτη αρχικά τον αφοπλισμό και κατόπιν θα εγγυάται την τάξη προκειμένου να καταργήσουν και να εξουδετερώσουν τους εθνικούς στρατούς. Τώρα βλέπετε έχουν πιο εξελιγμένα οπλικά συστήματα που τους κάνουν να λειτουργούν ως θεοί επί της γης και να εξαπολύουν αστραπές και βροντές σαν τον Δία... Αλλά δεν θα προλάβουν να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους. Ο Θεός μέσα από τη σπουδή που επιδεικνύουν να φθάσουν στο στόχο τους, τους αποκαλύπτει στον κόσμο και φανερώνει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο τις επιδιώξεις τους. Θα τους κάνει πολύ σύντομα να τα χαλάσουν στη μοιρασιά και ο ένας να καρφώνει τον άλλον. Έτσι θα δείτε τον τάδε ιδιοκτήτη της τράπεζας λ.χ. του Μανχάταν να καταγγέλλει τον πάλαι ποτέ συνέταιρο του ιδιοκτήτη λ.χ. της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (FED)! Ο χρυσός που συσσώρευσαν στις κρύπτες των ωκεανών θα τους τρελάνει. Κι αυτό ακριβώς το στοιχείο σηματοδοτεί την παρέμβαση του Θεού. Ο Χριστός δεν θα αργήσει να παρέμβει...

Τους αφήνει τώρα να προχωρούν εξ αιτίας της δικής μας αποστασίας. Και το τραγικό είναι ότι παραμένουμε αμετανόητοι, αποδεχόμενοι τα βελανίδια που μας πετούν για να τρεφόμαστε! Παίζουμε σαν τα παιδιά που οι γονείς τους δίνουν ένα παιχνίδι για να μην τους ενοχλούν... Και το παιχνίδι που έδωσαν σε εμάς τους Έλληνες μοιάζει λίγο πολύ με τη «μονόπωλη», το οποίο σήμερα εξελίχθηκε και μετονομάστηκε σε οικονομική κρίση! Έτσι, αυτά που ακούς από τους περισσότερους είναι για τα μνημόνια, την ανάπτυξη, τον δανεισμό, τα επιτόκια, τα χρηματιστήρια και εν γένει τα υποπροϊόντα του Μαμμωνά! Μέσα στο πνεύμα του παιχνιδιού ρίχνουμε ζαριές μη τυχόν και πετύχουμε κανένα νέο άρχοντα ικανό που με τη μορφή του σωτήρα θα μας βγάλει από τα δήθεν αδιέξοδα και θα μας οδηγήσει πάλι στα γεύματα της απόλαυσης και της ασωτίας...

Να το γράφετε με κάθε ευκαιρία, όλοι όσοι εργάζεσθε στην εφημερίδα ότι η θεία σωτήρια παρέμβαση που όλοι οι Έλληνες ενδομύχως προσδοκούμε θα επισπευσθεί μόνο μέσω της ειλικρινούς μετανοίας μας. Μόνο η ανιδιοτελής ολοκληρωτική επιστροφή μας στο Θεό, κατά το παράδειγμα του Ασώτου υιού της γνωστής παραβολής του Χριστού μας  θα τους χαλάσει τα σχέδια παγκοσμιοποίησης.

Αυτή τη μετάνοια περιμένουν τα φουσάτα των Αγίων που τελούν υπό την καθοδήγηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του ελεήμονα αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη. Τα φουσάτα αυτά είναι παντελώς έτοιμα να ελευθερώσουν την Ελλάδα και να εκδιώξουν απ’ αυτή τα δαιμόνια που την αναστατώνουν και την ταλαιπωρούν. Είναι έτοιμα να σημάνουν και πάλι τις καμπάνες της Αγίας Σοφίας για να επανέλθει στην καθημερινότητά μας ως προτεραιότητα πλέον η θυσιαστική λειτουργία του αμνού»!

Καλοί μου άνθρωποι οι διαπιστώσεις και όχι προφητικές ρήσεις του σύγχρονου γέροντα ασκητή συμβάλουν στο να κατανοήσουμε την ανάγκη της επιστροφής μας στο Θεό, έτσι ώστε να περιορίσουμε μέσω αυτής τις επιπτώσεις του επερχόμενου και μη αποφευκτού, όπως διαπιστώνεται, γενικού χαλασμού, στον οποίο οδηγεί η γενικευμένη αποστασία μας από τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό.  

Πολύ σύντομα η ελπίδα θα υπερισχύσει της μεθοδευμένης και κατασκευασμένης σήμερα γενικής ανασφάλειας που επικρατεί. «Είμαστε πολύ κοντά» υπογραμμίζει με νόημα ο γέροντας και παραπέμπει στο Ψαλτήριο για να αναγνώσουμε προσεκτικά τους ψαλμούς, προκειμένου να κατανοήσουμε πως πρέπει και με τι υλικά να οικοδομήσουμε την προσωπική μας σχέση με τον Σωτήρα Χριστό.  Γιατί όπως υποστηρίζει η θέση της Ελλάδας στα γεωπολιτικά τεκταινόμενα  και τις ραγδαίες αλλαγές εξαρτάται αποκλειστικά από την επιστροφή μας στα ευαγγελικά νάματα και τις διδαχές του Χριστού.

Η δοκιμασία τούτη, επεσήμανε πολλές φορές ο ταπεινός αυτός λευίτης, δείχνει την αγάπη του τριαδικού Θεού! Δηλώνει στην ουσία ότι ο Θεός δεν μας ξέχασε και μας περιμένει, όπως ακριβώς καρτερούσε να επιστρέψει ο άσωτος υιός του που σπαταλούσε την περιουσία του... Αναμένει να εγκαταλείψουμε την σύγχρονη ασωτία στην οποία έχουμε παγιδευτεί, που  σήμερα έχει τη μορφή της οικονομικής ευημερίας και ανάπτυξης και την καλοπέραση. Να εγκαταλείψουμε την  καλλιέργεια και τέρψη των κάθε λογής σωματικών ηδονών, τα λιλιπούτεια γεύματα της ασυδοσίας και τις κάθε λογής απολαύσεις, που συνιστούν αθέτηση με τη μορφή της λεηλασίας των όρων και των συμφωνιών που όρισε ο Θεός για τον άνθρωπο. Η οικονομική κρίση λοιπόν ουσιαστικά λογίζεται ως πρόσκληση του ουρανού να επιστρέψουμε εις οδόν σωτηρίας, όπως αναφέρουν οι Άγιοι Πατέρες μας. Και η επιστροφή μας αυτή θα δώσει την ευκαιρία στον Πατέρα να σφαγιάσει και πάλι τον μόσχο τον σιτευτό, που ερμηνεύεται ως επίλυση της πνευματικής μας πενίας, ως οριστική διαφυγή από τις παγίδες της ασωτίας που ανέκαθεν έστρωνε κατά τον ίδιο τρόπο, εδώ και αιώνες ο πονηρός, προκειμένου να παρασύρει τον άνθρωπο και να τον καταστρέψει. Να τον κάνει να μην αντικρύζει τον Παράδεισο που στέκει απέναντί του, ούτε να διακρίνει τη γέφυρα που έστρωσε με τη σταυρική θυσία και την Ανάστασή του ο Ιησούς Χριστός.

Αν λοιπόν καλοί μου Ορθόδοξοι Έλληνες χριστιανοί μου θέλουμε να ελευθερωθούμε από τη σκλαβιά που οι ίδιοι επιλέξαμε θα πρέπει άμεσα να αλλάξουμε νοοτροπία. Πρέπει αμέσως να πέσουμε στα γόνατα και να μετανοήσουμε. Οφείλουμε με οδηγό πλέον την ταπείνωση να επιζητήσουμε, όπως ο τυφλός που έκραζε για να τον ακούσει ο Ιησούς και να βρει το φως του,  το έλεος του Κυρίου, που πάντα προπορεύεται Αυτού... Και τότε ο καλός Θεός όχι μόνο θα απαγορεύσει στους κύκλους της ανομίας να σφίξουν περαιτέρω τη θηλιά στην ευλογημένη Ελλάδα μας αλλά θα τους χαλάσει ολοσχερώς τα βδελυρά σχέδια τους, όπως έκανε και κάνει αιώνες τώρα. Θα καταστρέψει το πλάνο που έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες σε μια προσπάθεια να εκδιώξουν, ως οι κακοί γεωργοί τον Κύριο από τον Αμπελώνα Του που λέγεται πλανήτης γη.  Γένοιτο!

 

Ένας Δούλος Κυρίου

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Η ιστορία που δεν θέλουν να ξέρεις: Μάχη στις Φέρες Έβρου, ύστερα από την δολοφονία Έλληνα στρατιώτη 19 ετών!!! (Ένας δόκιμος, λίγοι φαντάροι και ένας...αγροφύλακας, τσάκισαν τους Τούρκους!)

 Εικοσιέξι ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το τελευταίο επιβεβαιωμένο θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το οποίο κατέληξε στο θάνατο ενός Έλληνα στρατιώτη και τουλάχιστον 8 Τούρκων εκ των οποίων ο ένας υπολοχαγός.
Το παγερό εκείνο πρωινό της 19ης Δεκεμβρίου 1986 ο στρατιώτης ΠΖ Ζήσης Καραγώγος 


βρήκε τραγικό θάνατο στον Έβρο κτυπημένος άνανδρα από τα πυρά των Τούρκων στρατιωτών.
Πρόκειται για ένα αιματηρό επεισόδιο που λίγοι γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι σήμερα θυμούνται. Το επεισόδιο αυτό που ξεκίνησε με τη δολοφονία του Ζήση Καραγώγου γρήγορα εξελίχθηκε σε μάχη..... η οποία διήρκησε σχεδόν μέχρι το απόγευμα(!) και λίγο έλλειψε στο να οδηγήσει τις δύο χώρες σε ένα νέο πόλεμο.
Ο 19 χρονος Ζ. Καραγώγος είχε τοποθετηθεί αρχικά στο 534 Τάγμα Προκαλύψεως με έδρα το Πέπλο Φερών και γρήγορα ανέλαβε υπηρεσία σκοπού σε ένα από τα φυλάκια προκαλύψεως του τάγματος που τότε υπαγόταν στην 12η Μεραρχία Αλεξανδρούπολης σήμερα 31η Μ/Κ Ταξιαρχία.
Τούρκος στρατιώτης ο οποίος είχε είχε σκοπιά σε απέναντι φυλάκιο ζήτησε τσιγάρο από τον Καταγώγο.
Μόλις ο Καραγώγος φτάνει κοντά στον Τούρκο στρατιώτη δύο τουλάχιστον ριπές από την τουρκική πλευρά τον κτυπούν κατάστηθα και ο Έλληνας στρατιώτης πέφτει νεκρός στο έδαφος.
Η ώρα είναι 11:30 το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου του 1986.
Ο άλλος Έλληνας σκοπός ο οποίος είχε και αυτός υπηρεσία σε διπλανή σκοπιά ακούγοντας τους πυροβολισμούς τρέχει για να δει τι συμβαίνει. Σε λίγο διαπιστώνει ότι ο συνάδελφός του κείτεται νεκρός παρατηρώντας ταυτόχρονα μια ομάδα Τούρκων στρατιωτών –πιθανότατα η ίδια που είχε σκοτώσει τον Καταγώγο- να προσπαθεί να σύρει τη σορό του Έλληνα στρατιώτη προς την τουρκική πλευρά.
Στο θέαμα αυτό ο άλλος σκοπός ανοίγει πυρ εναντίον της τουρκικής περιπόλου με αποτέλεσμα αυτή να υποχωρήσει ανταλλάσσοντας όμως πυρά με τον Έλληνα στρατιώτη, ο οποίος για; κάποιο διάστημα μαχόταν εντελώς μόνος του εναντίον τουλάχιστον 5 Τούρκων.
Ο δόκιμος Έλληνας Αξιωματικός υπεύθυνος του κεντρικού φυλακίου ακούει τους πυροβολισμούς και αμέσως συντάσσει τμήμα 20 στρατιωτών οι οποίοι σπεύδουν στην περιοχή.
Στο σημείο αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει ο αγροφύλακας ο οποίος βρισκόταν κοντά στην περιοχή όπου αφού πρώτα ειδοποιεί τον δόκιμο για τα τεκταινόμενα οδηγεί την ομάδα στο σημείο της μάχης.
Ξεκινά νέα μάχη αυτή τη φορά με μεγαλύτερες δυνάμεις τόσο από πλευράς Ελλήνων όσο και Τούρκων οι οποίοι ενισχύουν και αυτοί τις δυνάμεις τους, με τον αγροφύλακα να λαμβάνει μέρος και αυτός.
Σύντομα οι Τούρκοι μετρούν δύο νεκρούς από τα πυρά των Ελλήνων στρατιωτών (ένας υπολοχαγός και ένας στρατιώτης) - άλλες πηγές μιλούν για 8 νεκρούς Τούρκους- αλλά δεν κατορθώνουν να κλέψουν τη σορό του Καράγώγου, ώστε να τη σύρουν προς το μέρος τους για να επικαλεστούν αργότερα ότι αυτός ευθύνεται που μπήκε σε τουρκικό έδαφος.
Νέες ενισχύσεις από του Τούρκους με λόχο δύναμης 70 ανδρών και βαρέα όπλα και νέα προσπάθεια με δύναμη 30 ανδρών. Πρόκειται για κανονική μάχη. Η διοίκηση του 534 τάγματος ζητά ενισχύσεις και τις πρώτες απογευματινές ώρες ουλαμός πέντε αρμάτων μάχης M 48 A5 της 3ης Επιλαρχίας Αναγνωρίσεως φορτώνεται με πυρομαχικά κατευθυνόμενος προς την περιοχή της συνεχών μαχών.
Δε χρειάζεται όμως αν επέμβει. Κάπου εκεί οι ηγεσίες των υπουργείων Εξωτερικών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (Κάρολος Παπούλιας τότε ο Έλληνας ΥΠΕΞ) συμφωνούν για την κατάπαυση του πυρός.
Τη μνήμη του στρατιώτη Ζήση Καραγώγου, τίμησαν το περασμένο Σάββατο το πρωί η 31η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, φίλοι και συγγενείς του. Παράλληλα, έγινε μετονομασία του παρατηρητηρίου Τσιρώζη σε Καραγώγου ως τιμή για τον στρατιώτη που θυσιάστηκε για την Πατρίδα.

πηγή

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ... ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ Του ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ

Το Άγιον Όρος, ο Άθως, είναι τόπος κατοικίας χιλιάδων μοναχών, Κοινοβιατών, Ησυχαστών, Κελλιωτών και Ερημιτών, τόπος αγίων και ασκητών, συνύπαρξη ανθρώπων και Θεού μ' έναν και μόνον προορισμό...

Mέσα από τον προσωπικό τους αγώνα, την άσκηση και την προσευχή να συναντήσουν κάποτε τον Θεό στη ζωή τους, να μιλήσουν μαζί Του, να ζήσουν για πάντα μαζί Του.

Ο Άθως είναι μια εξέχουσα Μοναστική Πολιτεία με μακραίωνη παράδοση. Η υπερχιλιετής ζωή του έχει διαμορφώσει τη φυσιογνωμία του σημερινού Μοναχισμού με μορφές τόσες και τέτοιες που να βρίσκει ανάπαυση και σιγουριά κάθε τύπος ανθρώπου, που σκέπτεται λογικά και προβληματίζεται για τη σωτηρία του και για σωτηρία των συνανθρώπων του και όλου του κόσμου. 

Η ιερότητα και η μοναδικότητα του τόπου απαιτεί αυτόν τον προβληματισμό και προκαλεί απορία και περιέργεια που συχνά διαπιστώνει κανείς στους εκατοντάδες επισκέπτες του καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Έτσι από το επίθετο που είναι τόσο χαρακτηριστικό ή μάλλον μοναδικό -Άγιον Όρος- διαισθάνεται ο καλοπροαίρετος επισκέπτης την ιερότητα του χώρου, αλλά προπαντός την ιερότητα της μορφής, της παραμονής και διαβίωσης αυτών των προσώπων που επέλεξαν ως κύριο μέλημα και μελέτη τους «τον Θεόν των Πατέρων ημών».

Είναι σε όλους γνωστές οι τόσο συναρπαστικές και εντυπωσιακές διηγήσεις των επισκεπτών αυτού του ιερού χώρου, που από περιηγητές η επισκέπτες γρήγορα μεταβάλλονται σε προσκυνητές αναδυόμενοι και αυτοί στο έργο, αρκετά προτότυπο και εντυπωσιακό, που είναι «το κυνήγι του Θεού».

Κι αφού το έργο είναι ιερό, ασφαλώς και η όλη μορφή της ζωής είναι δομημένη με ιερότητα, που εκπηγάζει μέσα από την ιστορία του, τη διδασκαλία του, την αγιότητα του. «Επόμενοι τοις αγίοις πατράσιν» βρίσκομε μια ζωή όχι απλά καλά δομημένη, αλλά και καθ  όλα ιεροπρεπή και λειτουργική, δηλαδή αποτελεσματική. Αυτό ματρυρείται από τις διαπιστώσεις των πρσοσκυνητών, που κι οι ίδιοι απορούν, πώς αντέχουν τις νηστείες, τις αγρυπνίες, τις οδοιπορίες και τόσα άλλα άγνωστα και πρωτόγνωρα σ' αυτούς.

Δεν πιστεύουν στα μάτια τους ούτε κάνουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού βρίσκουν έναν αδιαμφισβήτητο και επιβεβλημένο τρόπο και μορφή ζωής. Δεν έχουν παρά να αποδεχτούν, να σκύψουν, να ταπεινωθούν και να κουρασθούν, αν θέλουν να καταλάβουν το μυστικό της κρυμμένης στο μαύρο ράσο μοναχικής ζωής, που σκεπάζει από πάνω μέχρι κάτω την ανθρώπινη ασθένεια κι ατέλεια, αλλά συγχρόνως μαρτυρεί συνοχή, ενότητα, σεβασμό, οντότητα και υπερβατικότητα. Δεν είναι όλα μαύρα, αλλά ταπεινά, απέριττα, όπως όλοι οι μονοχίτωνες που φέρουν το ένδυμα της μετανοίας και τιμής.

Αλήθεια, πόσες διακρίσεις και τιμές έχουμε επιτύχει στη ζωή μας η πόσα επιδιώκουμε και ξεχάσαμε μια τιμή υψηλή, ανεκτίμητη, υπέρτιμη, αθάνατη, και αναφαίρετη: νάσαι «υιός και κληρονόμος» του Θεού. Υιός του Θεού, όχι κατά φύση, που ήταν ένας «ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού», ο οποίος είχε «την τιμήν» να γίνει άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος να γίνεται υιός «κατά χάριν» του Ουρανίου Πατέρα και Θεού. Αυτά όλα τα συναισθήματα που κατακλύζουν τους επισκέπτες-προσκυνητές του Άθω, τι άλλο είναι παρά Θεού βρεφοπρεπή σκιρτήματα μιας νέας γέννησης και αναγέννησης του ανθρώπου που θέλει να γνωρίσει τον Θεό;

Τι άλλα συναισθήματα για τη Χριστού Γέννα από τοκετό θεογνωσίας να γεννηθούν μέσα μας, αφού αυτό μας έλειπε μέχρι σήμερα; Όλα τα άλλα καθημερινά και ασφυκτικά τ' απολαμβάνει ο άνθρωπος ζώντας σε κάθε βήμα όχι τη γέννηση αλλά το θάνατο του, που άλλοι επιδιώκουν, συσκέπτονται και αποφασίζουν γι' αυτόν χωρίς αυτόν. Πώς λοιπόν να μην επιδιώξει «το Άγιον Όρος» της καρδιάς του για να κλεισθεί για λίγο εκεί;

Να ξεφύγει απ' τήν αυτονομημένη καθημερινότητα, το κυνηγητό των άλλων και όχι του Θεού, να τυλιχθεί στις σκέψεις του, στον προβληματισμό του, να βρει σπάργανα τις όποιες πράξεις του, να περισώσει έστω σπαργανούμενη την αξιοπρέπειά του, την ιερότητά του; Αυτό είναι έργο πρώτης γέννησης, ανάνηψης πνευματικής για να έλθει άνωθεν η αναγέννηση, η ευλογία και η συγκατάβαση.

Αυτές τις σκέψεις αναπόφευκτα συναντά κανείς στο Άγιον Όρος που παραμένει τόπος κατοικίας προσώπων ιερών που αγωνίζονται και προσπαθούν την υπέρβαση, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.Στο Άγιον Όρος που είναι θεσμός ιερός και πράξη και ζωή υπερχιλιετής, διαχρονική, υπέρχρονη, όπως είναι η Εκκλησία του Χριστού.

Γι' αυτό κάθε διαβάτης, που γίνεται προσκυνητής σ' αυτή τη ζωή και περιμένει να βιώσει προσωπικά τη Γέννα του Χριστού, προσπαθεί την υπέρβαση για να γνωρίσει την συγκατάβαση του Θεού. Εμείς θέλουμε οι άλλοι να μας καταλαβαίνουν, οι άλλοι να υποχωρούν, οι άλλοι να ενεργούν για μας κι όχι εμείς για τους άλλους. Τότε τα προβλήματα αυξάνονται, μπερδεύονται, αυτονομούνται γιατί όλα είναι για τον εαυτό μας και τίποτα για τους άλλους. Σήμερα απορούμε και διερωτώμαστε όχι για ποιό λόγο εμείς δεν αγαπούμε τους άλλους, ακόμα και τους εχθρούς μας, αλλά για ποιό λόγο οι άλλοι ενδιαφέρονται από αγάπη για μας, όπως γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος σε λόγο του περί αγάπης.

Χριστούγεννα σημαίνει συγκατάβαση του Θεού προς τον πληγωμένο από την αμαρτία άνθρωπο, σημαίνει συμπόνοια και συμπάθεια. Αυτό γίνεται μετά βεβαιότητας μέχρι σήμερα στο Άγιον Όρος. Όχι μονάχα γιατί οι Αγιορείτες Πατέρες φιλοξενούν χιλιάδες προσκυνητές κάθε χρόνο εντελώς δωρεάν, αλλά γιατί, όπως έλεγε κάποιος Ιερομόναχος πνευματικός: «Δεν ξέρω τι να πω στους μορφωμένους. Έρχονται κι εξομολογούνται σε μένα τον αγράμματο. Κι εγώ τι να τους πω; Ο,τι με φωτίσει ο Θεός. Κλαίνε αυτοί, κλαίω κι εγώ. Γελούν αυτοί γελώ κι εγώ». Μα αυτό λέει κι ο Απόστολος Παύλος: «Να κλαίετε μετά κλαιόντων και να χαίρετε μετά χαιρόντων (Ρωμ. 12,15)», δηλαδή να μετέχετε στη χαρά όσων χαίρονται και στη λύπη όσων λυπούνται.

Είναι άπειρα και συγκινητικά τα παραδείγματα ανθρώπων που εξομολογήθηκαν για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος. Δεν μπορούν να περιγράψουν πόσο όμορφα αισθάνονται, πόσο ανάλαφρα, πόσο δυνατά.

Διερωτώνται: «πού ήταν αυτή η ομορφιά κρυμμένη; Γιατί έπρεπε να πάθω όλα αυτά για να ρθω εδώ, να βρω αυτό που κανείς δεν μούπε, δε με δίδαξε, κι ύστερα από τόσα χρόνια;» Κι ένας άλλος επισκέπτης έλεγε:«Νομίζω ότι στο Άγιον Όρος τα βλέπει όλα ο Θεός» «Συγκαταβαίνων ο σωτήρ τω γένει των ανθρώπων» ψάλλουμε τώρα τις άγιες μέρες. 

Τι άλλο είναι λοιπόν από συγκατάβαση η συμπόνοια των Πατέρων και Μοναχών. Και μήπως αυτή η πτυχή της ζωής είναι άγνωστη στην ενδοκοσμικότητα των καιρών μας; Κι όπως έλεγε κάποιος σήμερα «ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, αλλά δεν υπάρχει κατεύθυνση. Υπάρχει πόνος αλλά δεν υπάρχει συμπόνοια».

Ο Θεός ήταν αυτός που στο πρόσωπο του Χριστού συμφιλίωσε τον κόσμο μαζί Του, χωρίς να καταλογίζει στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους «...Ότι ο Θεός ην εν Χριστώ, κόσμον καταλάσσων εν εαυτώ μη λογιζόμενος αυτοίς τα παραπτώματα αυτών...» (Β' Κορ. 5,19). Ύστερα από την υπέρβαση της χρονικότητας του ανθρώπου και των ενεργειών του με την αίσθηση της θεϊκής συγκαταβάσεως στη ζωή του, ο πιστός στο Άγιον Όρος αντιλαμβάνεται μέσα από τις συνεχείς καθόλο το εικοσιτετράωρο πολύωρες ασματικές ακολουθίες ότι οι λειτουργίες του πιστού κόσμου μεταποιούνται «τη του Κυρίου παρουσία».

Η υπερβατικότητα του χώρου και του χρόνου καταργεί το δυσδιάκριτο του περελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, γιατί προσφέρεται η δυνατότητα προσωπικής προσεγγίσεως σε αλήθειες υπερβατικές και αιώνιες, αφού η αισθητική, η λογοτεχνική, η ποιητική, η κατανυκτική απαγγελία των ψαλλομένων ύμνων δίδουν τη δυνατότητα βαθύτατης βιωματικής προσεγγίσεως στις υπαρξιακές ανάγκές μας. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος για πρώτη φορά με τη Γέννηση του Χριστού αντιλαμβάνεται τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας ως συνέπεια και ακολουθία της σαρκώσεως.

Ο Θεός και πατέρας δεν είναι πλέον κάτι το αφηρημένο και πέραν του κόσμου, αλλά εντός του κόσμου, «σαρξ εκ της σαρκός μου», ψηλαφούμενος, σπαργανούμενος, προστατευόμενος, παραγενόμενος ανάμεσά μας «Δια γαρ τούτο παραγέγονε εν δούλου μορφή ου φάσμασιν ημάς εκδειματούμενος» (Ακολουθία Μικρού Αγιασμού).

Η ένωση αυτή του ακτίστου Θεού με τον κτιστό άνθρωπο γίνεται εφικτή με τη σάρκωση του Θεού Λόγου. Η θέωση του ανθρώπου διασφαλίζει τον αγιασμό της φύσεώς μας, που και αυτή τώρα έχει τις συνέπειες της τόσο στον ίδιο τον εαυτό της, όσο και σ' όλο τον κόσμο, στην υλική κτίση που ανήκει στο Θεό. Ο άνθρωπος, δηλαδή, αποτελεί σύνθεση ύλης και πνεύματος, σώματος και σάρκας αισθητικής και ψυχής νοητής. Έτσι δια της προσλήψεως επέρχεται η θεραπεία, η σωτηρία, ο αγιασμός του νοητού κάι αισθητού στοιχείου μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, «το γαρ απρόσληπτον και αθεράπευτον» κατά τον Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο.

Συνεπώς, στο Άγιο Όρος, με τη διαχρονική συγκατάβαση Θεού και ανθρώπων, οι μοναχοί που εγκαταβιούν εκεί γνωρίζουν καλά όχι μόνο την αξία του Θεού αλλά και την αξία του ανθρώπου.Καθένας μας είναι ζωντανή εικόνα «του Θεού του αοράτου» και έχει πολύτιμη και ανεκτίμητη αξία για τον Χριστό. Ίσως κάποτε «εις καιρόν ευπρόσδεκτον και εις ημέραν σωτηρίας» κάτω από την πίεση προσωπικών περιπλανήσεων να συναντήσουμε τον Ι. Χριστό και να γίνουμε κι εμείς «φως εκ φωτός». Να ζήσουμε μια πραγματική επιφάνεια και Θεοφάνεια Χριστού μέσα στο γνόφο της αγνωσίας του Αγίου Όρους.

Αξίζει τέλος να παρατηρήσουμε ότι στον τόπο μας, στην Κρήτη ολόκληρη, το όνομα Εμμανουήλ είναι το πλέον διαδεδομένο, το πιο συχνά επαναλαμβανόμενο, το πιο προσφιλές και σε προσφιλή μας πρόσωπα αποδιδόμενο όνομα. «Γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης» τραγουδούν ακόμη και τα παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μέσα μας η πίστη στον Εμμανουήλ που ερμηνεύεται «μεθ' ημων ο Θεός». Μαζί μ' Αυτόν επιτυγχάνεται η μεταμόρφωση του κτιστού κόσμου σε κόσμο που δεν καταστρέφει τον κόσμο και η μεταμόρφωση του ανθρώπου χωρίς να καταστρέφεται το ανθρώπινο πρόσωπο. Κτιστό και άκτιστο, χώρος και χρόνος, φυσικό και υπερφυσικό, κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν διχοτομούνται, ούτε καταργούνται, αλλά προσλαμβάνονται και αξιοποιούνται «τη του Κυρίου παρουσία». Αυτός ο Κύριος μάς διαβεβαιώνει ότι «τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί».

Ας προσεγγίσουμε λοιπόν το Άγιον Όρος ως ευκαιρία πνευματικής αναγέννησης με ταπείνωση και επίγνωση ότι η ανθρώπινη μορφή ζωής και γνώσης είναι ανεπαρκής μπροστά στα μεγάλα, διαχρονικά και αιώνια μηνύματα του Ουρανού. Ας απελευθερωθούμε από την απολυταρχία του ανθρωπίνου λόγου, τον ορθολογισμό και την κοσμικότητα, που κατεξουσιάζουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Ας ψηλασίσουμε το μυστήριο με πίστη, όχι ως ερευνητές, αλλ' ως προσκυνητές του νεογέννητου Βρέφους. Νήπιοι στην ανθρώπινη λογική, νήπιοι στην ανθρώπινη γνώση, νήπιοι στην κακία, νήπιοι εμείς μπροστά στο νηπιάσαντα για μας Χριστό.
πηγή

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΛΑΡΙΩΝ: «ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

Συνέντευξη στη Στέλλα Μεϊμάρη

Λίγες μόλις ημέρες πριν τη Γέννηση του Θεανθρώπου, ο Γέροντας Ιλαρίων από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους μιλάει αποκλειστικά στο «Αγιορείτικο Βήμα» για τη μοναχική ζωή στο «περιβόλι της Παναγιάς», τη φορολόγηση της Αθωνικής Πολιτείας, αλλά και την οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα, προτείνοντας τη μία και μοναδική λύση από το αδιέξοδο...





Ποια ήταν η καθοριστική εκείνη στιγμή στη ζωή σας που αποφασίσατε ότι θέλετε να αφήσετε τα εγκόσμια και να ακολουθήσετε τη μοναχική ζωή στο Άγιον  Όρος;

Αν μπορεί κάποιος να ονομάσει καθοριστική στιγμή της ζωής του όταν αποφασίσει να ακολουθήσει κάποιο τρόπο ζωής, τότε αυτή η στιγμή είναι η ταύτιση του θελήματος του Θεού με το ίδιον του ανθρώπου. Και σίγουρα δεν είναι αδικία το να καλέσει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο σε διαφορετικό τρόπο ζωής, γιατί «ου πάντες διδάσκαλοι, μη πάντες προφήτες, μη πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων…». Αλλά σε όλους πνέει το ίδιο Άγιο πνεύμα. Επομένως, κάθε άνθρωπος καλείται να ζήσει τον Θεό στη Βασιλεία των Ουρανών. Και αυτό μπορεί να το κατορθώσει μόνο τηρώντας τις εντολές Του, δηλαδή μιμούμενος την ανθρώπινη ζωή του Χριστού.
Θεωρείτε ότι μέσα από την αναχώρηση βρίσκει κανείς καλύτερα το Θεό;

Η μοναχική ζωή είναι ζωή τελειότητας, ζωή προσευχής και θυσίας για τον συνάνθρωπο, για τον πλησίον. Ο άνθρωπος με την προσευχή συναντά ολοένα και περισσότερο το Θεό. Ο τελειότερος τρόπος ζωής  είναι να δείχνουμε «ειρήνη σε όλους τους κακοπροαίρετους». Θα πρέπει να λέμε στην προσευχή μας: «Στη ζυγαριά της δικαιοσύνης Σου, Κύριε, μην υπολογίσεις τα μαρτύρια που τραβήξαμε και ας μην καταγραφούν σαν απαίτηση αποζημιώσεως στο κατηγορητήριο εναντίον των βασανιστών μας. Αντίθετα, υπολόγισε τα όλα αυτά υπέρ συγχωρήσεως των αμαρτιών των εχθρών μας. Και δώσε να μείνουμε στη μνήμη τους όχι ως εφιάλτες ή θύματα, αλλά ως εκείνοι που τους βοήθησαν να ξεπεράσουν τα κρίματα τους». Αυτό τον τρόπο ζωής μας τον υπέδειξε ο ίδιος ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο, «ιδού αναβαίνουμε εις Ιεροσόλυμα», μέχρι και της σταυρικής θυσίας Του πάνω στο σταυρό... «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Επομένως, αυτή είναι η μόνη οδός που πρέπει να ακολουθήσουμε, ο τρόπος που πρέπει να ζούμε, να σκεφτόμαστε. Άρα, η αναχώρηση δεν σημαίνει απομόνωση, αλλά τον τελειότερο τρόπο ζωής που μας δόθηκε η εντολή να ζήσουμε.

Πως είναι η ζωή ενός μοναχού στο «περιβόλι της Παναγιάς»;

Η ζωή του μοναχού είναι ένα τρίγωνο, δηλαδή διακονία – εκκλησία - τράπεζα. Όταν λέμε διακονήματα εννοούμε τις διάφορες εργασίες που ασχολείται κάθε μοναχός, άλλος αγιογραφεί, άλλος κάνει θυμίαμα, άλλος εργόχειρο κτλ. Στο τέλος της ημέρας, κάθε μοναχός αποσύρεται στο κελί του, ξεκουράζεται, διαβάζει, κάνει τον «μοναχικό του κανόνα» και προσεύχεται για όλο τον κόσμο. Υπάρχει ο κοινοβιακός τρόπος ζωής, δηλαδή η μοναχική ζωή σε μοναστήρια, ο σκητιωτικός στις σκήτες και τέλος, ο κελιωτικός ή αναχωρητικός, στον οποίο οι μοναχοί ζουν πιο απομονωμένα. Η σκήτη η δικιά μας, η «Νέα Σκήτη» έχει ιδρυθεί περίπου το 1743 και ανήκει στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου. Καλείται «ιδιόρρυθμη» και αποτελείται από 30 καλύβες, όπου κάθε μία έχει το δικό της Ναό.  Βεβαίως, υπάρχει και το λεγόμενο «Κυριακό», όπου μαζευόμαστε τις Κυριακές, εορτές και αγρυπνίες, καθώς και ο ξενώνας για τους επισκέπτες. Κάθε καλύβη αναλαμβάνει με τη σειρά της ανά έτος τη διακονία στο «Κυριακό» και ο εκάστοτε υπεύθυνος του ονομάζεται «Δικαίος». Εδώ μόνασαν άγιοι άνθρωποι, όπως ο Άγιος Παχώμιος ο νεομάρτυρας, ο Άγιος Ευθύμιος, ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο Άγιος Ιλαρίων ο Ίβηρ και πολλοί άλλοι.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια υπερπροβολή προφητειών γνωστών Άγιων Γερόντων του Αγίου Όρους. Ποια είναι η άποψη σας;

Υπάρχει όντως μια σύγχρονη τάση αγιοποίησης Γερόντων, προορατικών-διορατικών χαρισμάτων και εν γένει προφητειών. Για μένα όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. «Εάν έχω γνώση και ερμηνεύω όλα τα μυστήρια, να προφητεύω, να γιατρεύω, εάν ακόμα δώσω το σώμα μου να καυστεί, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτα δεν ωφελούμαι», λέει ο Απόστολος Παύλος. Τους προορατικούς και διορατικούς Γέροντες δεν πρέπει να τους πλησιάζουμε με σκοπό το χάρισμα τους, δηλαδή να μας προβλέψουν ή να διαβλέψουν το μέλλον, αλλά λόγω της επιθυμίας μας να  τους μοιάσουμε, να αγγίξει η αγάπη τους την καρδιά μας και με τη χάρη που έχουν να μας βοηθήσουν να «ζήσουμε τον Θεό». Προσωπικά, πέρα από τους γνωστούς ενάρετους Γέροντες που όλοι γνωρίζετε και δεν θέλω να ονομάσω, γιατί νομίζω ότι έτσι εκμεταλλεύομαι την γνωριμία μου μαζί τους, γνώρισα και πολλούς «άγνωστους» Γέροντες που κανείς δεν τους υπολογίζει, αλλά μίλησαν στην ψυχή μου, είδα το Πνεύμα το Άγιον να αναπαύεται στην καρδιά τους, είδα την αγάπη την τέλεια να είναι ενσαρκωμένη πάνω τους.

Η χώρα μας βιώνει μια πολύ δύσκολη κατάσταση με την οικονομική κρίση, τις τόσες αυτοκτονίες συμπολιτών μας, την απελπισία, την ανέχεια, την απογοήτευση από κάθε πολιτική εξουσία. Ποια πιστεύετε ότι είναι η μόνη λύση από το αδιέξοδο; Και τι θα συμβουλεύατε τους συνανθρώπους μας, ώστε να μην απελπίζονται;

Ζούμε πράγματι σε μια εποχή δύσκολη, σε καιρούς, θα έλεγε κανείς, αποκαλυπτικούς. Όμως, δεν είναι άγνωστα αυτά σε εμάς. Αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία, θα βρούμε ίσως και χειρότερες καταστάσεις. Θα μπορούσε κάποιος να πει ακόμα και ότι ζούμε στους καιρούς πριν έρθει ο Χριστός. «Και έτσι ο Θεός έστειλε τον Υιόν Του και λύτρωσε τον κόσμο, του έδωσε την ελπίδα, έδωσε νόημα στη ζωή του, του χάρισε την περίσσια ζωή». Επομένως η μόνη λύση στη σημερινή κατάσταση μας είναι να πιστέψει ο άνθρωπος ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο λυτρωτής και δημιουργός όλου του κόσμου, αυτός που φροντίζει για όλους και για όλα. Διότι εάν δεν πιστέψουμε αυτά, τότε «αποθανούμεν εν ταις αμαρτίαις μας».  Ο Κύριος μας το είπε ξεκάθαρα, «ζητείτε πρώτον τη Βασιλεία των Ουρανών» και τα υπόλοιπα θα τα φροντίσει Εκείνος. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τη ζωή μας, τα προβλήματα μας, στα χέρια Του. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε ταπεινά, όπως η Χαναναία, ο τελώνης, ο ληστής, ο Πέτρος, είναι να πιστέψουμε και να πούμε «μνήσθητι μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία σου» και «ναι, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε». Η πίστη μας είναι ζωντανή και ο Θεός μας είναι «Θεός ζώντων και όχι νεκρών». Εμείς δεν έχουμε πλάσει ένα Θεό, αλλά ο Θεός έπλασε εμάς. Ας πιστέψουμε και τότε όλα θα αλλάξουν. Ο Κύριος θα στείλει κάποιον να μας εξάγει από «λάκκου κατωτάτου» και τότε θα έρθει η χαρά της ανεσπέρου αναστάσεως στη ζωή μας, γιατί μετά το σταυρό πάντα έρχεται η Ανάσταση και «γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος».

Μαθαίνουμε ότι έχουν αρχίσει οι πρώτες κατασχέσεις ακινήτων Μονών του Αγίου όρους που δεν μπορούν να πληρώσουν το «χαράτσι» που επιβάλλει η κυβέρνηση. Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να εξαιρεθεί το Άγιο Όρος της φορολόγησης;

Το Άγιο Όρος ποτέ δεν αρνήθηκε να φορολογηθεί, αλλά δίκαια. Αυτό που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση είναι άδικη φορολόγηση. Το Άγιο Όρος, εκτός από έσοδα, έχει και πολλά έξοδα που δεν φαίνονται, καθώς λειτουργεί ως ένα «Ίδρυμα» που φιλοξενεί καθημερινά και έχει τη μέριμνα εκατοντάδων επισκεπτών. Το Άγιο Όρος, λοιπόν, δεν αρνείται να συνεισφέρει στο βαθμό που μπορεί, παρότι είναι πρόσωπο δημοσίου δικαίου, όπως και πολλά αντίστοιχα της κυβέρνησης που δεν φορολογούνται. Φυσικά εγώ δεν είμαι αρμόδιος αυτών των πραγμάτων, η διοίκηση του Αγίου Όρους τα γνωρίζει πολύ καλύτερα.

Και ένα μήνυμα σας εν όψει των εορτών στους αναγνώστες μας;
Αυτές τις μέρες οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουμε την αγάπη, την ειρήνη και την ομόνοια. Η μοναδική λύση τόσο για τα υλικά, όσο και για τα πνευματικά μας προβλήματα, είναι να είμαστε όλοι μονιασμένοι και όχι ο καθένας μας να κοιτάει μόνο τον εαυτό του και την «καρέκλα» του. Μόνο έτσι, και την κρίση θα ξεπεράσουμε, και την πατρίδα μας θα βοηθήσουμε, αλλά και θα γίνουμε πολύ καλύτεροι άνθρωποι, βιώνοντας το πραγματικό νόημα της γέννησης του Θεανθρώπου.
πηγή