ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ Του Παναγιώτη Τελεβάντου

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======

Οι σχισματικοί -που αυτοαποκαλούνται αποτειχισμένοι- έχουν αποδυθεί σε σκαιές επιθέσεις εναντίον όσων θεωρούν Οικουμενιστές και“σιγανταροοικουμενιστές”.

Στους “σιγαντατοοικουμενιστές” -όπως τους αποκαλούν- συμπεριλαμβάνουν τους π. Θεόδωρο Ζήση, π. Γεώργιο Μεταλληνό, π. Εφραίμ της Αριζόνας, ακόμη και τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και πάντα εχθρό και πολέμιο!

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από αυτούς όσο και από τους Εσφιγμενίτες επειδή πρόκειται για σχισματικούς που αυτοαποκαλούνται αποτειχισμένοι.

Θα αναφέρω ένα προσωπικό περιστατικό για να αντιληφθούμε όλοι τη σοβαρότητα του θέματος.

Εδώ στην Αστόρια έχουμε μια Ρωσική εκκλησία -της Αγίας Τριάδας- στην οποία τελούνται οι ακολουθίες στα Ρωσικά.

Μέχρις εδώ φυσικά ουδέν το επιλήψιμο.

Χωρίς να έχω υπόψη μου το πρόβλημα που υφίσταται με αυτούς -νόμιζα ότι πρόκειται για κοινότητα που υπάγεται στην OCA- πήγα να εκκλησιαστώ μια Κυριακή εκεί. (Αν θυμάμαι καλά ήταν η τελευταία Κυριακή του Μαρτίου). Στο ναό είδα πολύ κόσμο στο ναό και συγκινήθηκα από το ασκητικό φρόνημα των Ρώσων ομόδοξων αδελφών μας, οι οποίοι παρακολουθούν όρθιοι για πολλή ώρα τις Ακολουθίες χωρίς να ακουμπούν σε καθίσματα.

Οταν ήρθε η ώρα στάθηκα στη γραμμή να κοινωνήσω και όταν έφτασα στο Δισκοπότηρο ο ιερέας με ρώτησε αν εξομολογούμαι στους ιερείς του ναού. Του απάντησα αρνητικά και τότε επέμενε να του δώσω το όνομα του εξομολόγου μου πράγμα που έκανα, αλλά δεν τον γνώριζε. Δεν παραξενεύτηκα επειδή πρόκειται για ευλαβή μεν αλλά όχι ευρέως γνωστό κληρικό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έβαλα κακό λογισμό. Θεώρησα απλά ότι ο ιερέας ήταν πολύ ευαίσθητος σε θέματα πίστεως και δεν ήθελε να δίδει τη Θεία Κοινωνία σε πιστούς που δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. 

Αφού, λοιπόν, δεν γνώριζε τον εξομολόγο μου, για να τον καθησυχάσω και για να τον βοηθήσω να αντιληφθεί ότι προσέρχομαι στο μυστήριο της εξομολογήσεως, του ανέφερα ότι ορισμένους μήνες νωρίτερα εξομολογήθηκα στον Αγιο Νεκτάριο -το ανδρώο μοναστήρι του Γέροντα Εφραίμ- με τη βεβαιότητα ότι ήταν αδύνατο να αγνοούσε τον Γέροντα Εφραίμ. Αυτό ήταν! Μόλις άκουσε το όνομα του Γέροντα Εφραίμ μου είπε ότι δεν θα με κοινωνήσει. Παραξενεμένος περίμενα στο τέλος για να συζητήσω το θέμα μαζί του επειδή ακόμη δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι συμβαίνει. Μου εξήγησε, λοιπόν, ότι θεωρεί (άκουσον! άκουσον!) τον Γέροντα Εφραίμ οικουμενιστή -εδώ γελούν και οι κότες- και ότι δεν έχει κοινωνία μαζί του. Ούτε με την OCA ή με το Πατριαρχείο της Μόσχας. 

Μόνον με την Αγία Μαρκέλα σκόπευαν -μιλούμε για την τότε εποχή- να αποκτήσουν κοινωνία.

Η Αγία Μαρκέλα είναι το προπύργιο των σχισματικών Παλαιοημερολογιτών στην Αστόρια -και αλλού- στην Αμερική, και έχει κοινωνία με τους σχισματικούς του Κιούση, που θεωρούν άκυρα τα μυστήρια της Εκκλησίας!!! (Ακου βλασφημία!).

Επομένως ας προσέξει η ηγεσία του αντιοικουμενιστικού αγώνα με ποιους έχει νταλαβέρια. 

Δεν είναι αρκετό κάποιος να βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο εξαιτίας των οικουμενιστικών του ακροβασιών για να γίνει σύμμαχός μας.

Ούτε με τους Εσφιγμενίτες πρέπει να έχουμε να κάνουμε το παραμικρό, ούτε με τους λεγόμενους “ενισταμένους”, ούτε βεβαίως με τους σχισματικούς που αυτοαποκαλούνται αποτειχισμένοι.

Ολοι οι πιο πάνω είναι παντελώς αφερέγγυοι στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα και προκαλούν μεγάλη ζημιά. 

Ο αγώνας πρέπει να μείνει σταθερά προσηλωμένος μέσα στις συντεταγμένες που μας καθόρισαν οι Οσιος Ιουστίνος Πόποβιτς και Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, οι οποίοι με τη διδασκαλία τους εκφράζουν την εν γένει Παράδοση της Εκκλησίας, ότι ο αγώνας μας είναι εναντίον των δύο άκρων, ήτοι του Οικουμενισμού και των σχισμάτων.

Αλίμονον αν διαπράξουμε την γκάφα να δώσουμε στους Οικουμενιστές το δικαίωμα να μας παρουσιάσουν ως σχισματικούς.

Είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι ο κ. Νίκος Σωτηρόπουλος και ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας είναι "σιγανταροοικουμενιστές". Ο κ. Σωτηρόπουλος είπε στους σχισματικούς, που αυτοαποκαλούνται "αποτειχισμένοι", το αυτονόητο ότι, δηλαδή, δεν νοείται πνευματικός αγώνας χωρίς συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Γι' αυτό και οι σχισματικοί τον αποκαλούν"σιγανταροοικουμενιστή"!!! 

Και τι έπρεπε να τους πει δηλαδή; Οτι χωρίς τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία νοείται πνευματικός αγώνας; 

Μόνον αν καταργήσουμε το Ευαγγέλιο μπορεί να γίνει δεχτή αυτή η θέση.

πηγή

" Έσκουζε σαν γουρούνι, με τον αγιασμό..."

Όπως αναφέρει το Russia Today, με αυγά και αγιασμό περίμεναν την κουστωδία του Marilyn Manson ορθόδοξοι χριστιανοί ακτιβιστές εν όψει της συναυλίας του στη Μόσχα. Η συναυλία τελικά καθυστέρησε και ακυρώθηκε μετά από απειλές για βόμβα.

Ο Manson είχε ήδη αντιμετωπίσει προβλήματα κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στην Ρωσία, με μαζικές διαμαρτυρίες και ακύρωση τελικά μιας συναυλίας στη σιβηρική πόλη του Νοβοσιμπίρσκ.

Οι αντι-Manson ακτιβιστές στη Μόσχα ετοίμασαν επίσης ένα "θερμό καλωσόρισμα" για τον Μάνσον και τη μπάντα του. 

«Αφού δέχτηκε αυγά, ο Manson έτρεχε μακριά σκούζοντας σαν γουρούνι, καθώς του ρίχναμε αγιασμό. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά έκανε κύκλους», έγραψε ο ακτιβιστής Enteo.

Τελικά, η συναυλία του Manson στη Μόσχα ακυρώθηκε εντελώς. Αυτό επιβεβαιώθηκε στην επίσημη σελίδα της περιοδείας στο facebook και από τον ίδιο τον Μάνσον στο Twitter.

Σημείωση του ιστολογίου ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

(το προσυπογράφουμε):

Ο Manson, (το πραγματικό του όνομα είναι Brian Warner), το Μάνσον το «εμπνεύστηκε» από τον Τσάρλς Μανσον, τον ηθικό αυτουργό της σφαγής της ηθοποιού Σάρον Τέητ). Έχει δε δηλώσει ότι θέλει να τον θυμούνται όλοι, "ως το πρόσωπο εκείνο που τέλειωσε τον χριστιανισμό" (Spin, August 1996, p. 34),έχει βγάλει CD με τον τίτλο «AntiChrist Superstar» και άλλο με τον τίτλο "Holy Wood", όπου γελοιοποιεί τον Εσταυρωμένο, προτρέπει το ακροατήριο του να λατρεύσουν τον Σατανά, σκίζει και καίει Άγιες Γραφές δημόσια, ή τις τοποθετεί επάνω στα όργανά του και φωτογραφίζεται, καίει σταυρούς επί σκηνής ή ουρεί επάνω τους και άλλα ακατονόμαστα. Τώρα αν κάποιοι τον αποκαλούν «καλλιτέχνη» και αυτούς που του πέταξαν αυγά «σκοταδιστές», δεν μπορώ να κάνω τίποτα. 

Απλά σε αυτές τις συζητήσεις ένα είναι το ζητούμενο: 

Κάψε ένα Κοράνι δημόσια ή ούρησε πάνω σε ένα αστέρι του Δαβίδ δημόσια «λεβέντη» μου, και μετά τα λέμε.  

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

πηγή το είδαμε εδώ

Εις τους Αγίους Αναργύρους Τα τρία φάρμακα Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Πλησιάζουμε, σύμφωνα με την παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας, καθημερινά τους Αγίους μας, τιμούμε την μνήμη τους, προφέρουμε το όνομά τους και ζητάμε την πρεσβεία τους και τη μεσιτεία τους στον θρόνο του Θεού.

Σεσωσμένοι εκείνοι, αμαρτωλοί εμείς˙ μέσα στο Φως εκείνοι, στο σκοτάδι εμείς˙ γεμάτοι από ασθένειες ζητάμε από τους Αγίους μας την θεραπεία του σώματος και, σπανιότερα, την θεραπεία της ψυχής. Και οι Άγιοι, σαν φιλεύσπλαχνοι που είναι, μιμητές του ελεήμονος Θεού, μας δίνουν με απλοχεριά αυτά που έχουμε ανάγκη, μας συμπαρίστανται, μας ενισχύουν, μας θεραπεύουν. Κυρίως όμως μας συνιστούν τρία φάρμακα.

Το πρώτο φάρμακο είναι ο φόβος του Θεού.

"Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου" (Ψαλμ. 110,10), θα μας συστήσει ο ψαλμωδός της Αγίας Γραφής. Ο φόβος του Θεού προηγείται πάσης αρετής.

Για να πλησιάσουμε το Θεό,

για να υποβάλλουμε τα αιτήματά μας,

για να μας ακούσει και να μας χαρίσει αυτά που έχουμε ανάγκη,

θα πρέπει να μας διακρίνει ο φόβος, δηλαδή να αναγνωρίζουμε την παντοδυναμία Του, να Τον αποδεχόμαστε στην ζωή μας, να δεχόμαστε τις εντολές Του, να θυμόμαστε ότι είναι Κριτής ζώντων και νεκρών. Άλλωστε, για να αποκτήσει η ζωή μας αξία, θα πρέπει να βρισκόμαστε σ' αυτήν την κοινωνία με τον Θεό. "Τον Θεόν φοβού και τας εντολάς αυτού φύλασσε, ότι τούτο πας άνθρωπος" (Εκκλ. 12,13). Δεν μπορεί να βλασφημείς το όνομα του Θεού και συγχρόνως να ζητάς την θεραπεία σου, ούτε να Τον πλησιάζεις και να ζητάς το έλεος Του και συγχρόνως να ποδοπατείς τους ανθρώπους. Η ζωή σου θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε η επικοινωνία σου με τον Θεό να είναι ασφαλής και βεβαία, θα μας συστήσουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Ένα δεύτερο φάρμακο είναι η προσευχή.

"Χρήζει ουν ο άνθρωπος εν παντί προσεύχεσθε και παρακαλείν τον Θεόν", είναι η προτροπή του Οσίου Ποιμένος. Είναι αυτό το οποίο μας διαβεβαίωσε ο Χριστός: "χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". Η προσευχή δεν είναι μόνο τιμή για τον άνθρωπο, να επικοινωνεί δηλαδή με τον Παντοδύναμο Θεό, αλλά συγχρόνως προνόμιο και ευθύνη. Για να φτάνει στον θρόνο της Θείας Μεγαλωσύνης, θα πρέπει να συνοδεύεται με ταπείνωση, με απλότητα και με εμπιστοσύνη. Η προσευχή είναι αποτέλεσμα ακόμη του φόβου του Θεού. Αν δεν υπάρχει ο φόβος του Θεού δεν μπορεί η προσευχή μας να εισακουστεί από τον Θεό. Να γιατί ο Θεός πολλές φορές δεν ικανοποιεί τα αιτήματά μας, γιατί απλούστατα δεν διαθέτουμε ούτε φόβο Θεού, ούτε ευλάβεια.

Και το τρίτο φάρμακο είναι η αγάπη μας προς τον πλησίον.

Αγάπη ο Θεός, θέλει και εμείς να γίνουμε άνθρωποι αυτής της αγάπης. "Χριστός ο Κύριος τοις σύμπασι και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα έργα αυτού." (Ψαλμ. 144,9). Δίνει ο Θεός τα ελέη Του και σκορπά την αγάπη Του σε όλα τα δημιουργήματα. Αν ο άνθρωπος δεν διαθέτει αυτήν την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, δεν μπορεί ούτε να μιλά για τον Θεό, ούτε και να ζητά την ικανοποίηση των αιτημάτων του. Αν δεν αποκτήσει "σπλάχνα οικτιρμών" και αν στο πρόσωπο του πλησίον δεν δει το πρόσωπο του Θεού, δεν θα Το δει ούτε στην Βασιλεία των Ουρανών.

Αυτά τα τρία φάρμακα, τα τόσο ισχυρά για την αμαρτωλή εποχή μας και την αποστασία, την αφοβία και την ασπλαχνία που κυριεύει όλους μας, μάς τα χαρίζουν οι Άγιοι Ανάργυροι, των οποίων την μνήμη εορτάζουμε. Διέθεταν φόβο Θεού, χρησιμοποιούσαν την προσευχή, αγαπούσαν ειλικρινά και χωρίς συμφέρον τον συνάνθρωπο. Γι' αυτό και ο Θεός τους χάρισε το χάρισμα της θαυματουργίας.

Άγιοι του Θεού, πρεσβεύσατε υπέρ ημών.

 πηγή 

Άγιοι Ανάργυροι Oι άγιοι των φτωχών

Άγιοι Ανάργυροι (+ 1 Ιουλίου)

Στην Εκκλησία μας έχουμε πολλές περιπτώσεις αγίων που έκαναν κανόνα της ζωής τους και εφάρμοσαν στην πράξη το Κυριακό λόγιο «ασθενούντας θεραπεύετε…δωρεάν ελάβετε δωρεάν δότε» (Ματθ. 10,8). Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της στάσης ζωής αποτελούν αναμφίβολα οι Άγιοι Ανάργυροι, που ονομάστηκαν έτσι επειδή προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους συνανθρώπους τους χωρίς να λαμβάνουν χρηματική αμοιβή (αργύριον) για το έργο τους.

Υπάρχουν πολλοί άγιοι που έλαβαν αυτόν το χαρακτηρισμό (Κοσμάς και Δαμιανός, Κύρος και Ιωάννης, Παντελεήμων και Ερμόλαος, Σαμψών και Διομήδης). Στην εκκλησιαστική τάξη τιμώνται, επιπροσθέτως, με την έβδομη κατά σειρά μερίδα κατά την Ακολουθία της Προσκομιδής.

Ειδικά με τα ονόματα Κοσμάς και Δαμιανός η εκκλησιαστική παράδοση γνωρίζει τρία ζεύγη Αγίων Αναργύρων. Κατά την 1^η Ιουλίου, συγκεκριμένα, τιμώνται οι άγιοι που κατάγονται από τη Ρώμη. Αυτοί έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Καρίνου (283-284) και ήταν ονομαστοί γιατροί, οι οποίοι το μόνο που ζητούσαν ως αμοιβή, ήταν η πίστη στον αληθινό Θεό. Ο φθόνος όμως των ειδωλολατρών και των συναδέλφων τους για τις επιτυχίες τους, τούς οδήγησε με κατηγορίες στο βασιλιά με την κατηγορία της μαγείας. Στην ανάκριση και τις απειλές που ακολούθησαν, δεν απαρνήθηκαν την πίστη τους και μάλιστα γιάτρεψαν και τον ίδιο το βασιλιά.

Η εκκλησιαστική παράδοση θέλει τον τελευταίο να μεταστρέφεται στο Χριστιανισμό μαζί με την οικογένειά του και να τους αφήνει ελεύθερους. Όμως ο εθνικός κατήγορός τους επιζητούσε την εξόντωσή τους. Έτσι, τους ζήτησε να ανεβούν μαζί του σε μια ορεινή περιοχή, για να μαζέψουν βότανα και εκεί τους θανάτωσε με λιθοβολισμό.

Ας ευχηθούμε, σε μια εποχή που μαζί με τα υπόλοιπα αγαθά έχει περιέλθει και η ανθρώπινη υγεία σε άκρατη εμπορευματοποίηση, το παράδειγμά τους να εμπνεύσει τους επαγγελματίες που σχετίζονται με τον ανθρώπινο πόνο, ώστε να προσφέρουν το έργο τους με αλληλεγγύη και αλτρουισμό, προς θείαν ευαρέσκειαν. Προσέτι δε, στις συνθήκες της σημερινής κρίσεως, οι άγιοι να πρεσβεύουν να πολλαπλασιαστούν αυτοί που εργάζονται ανιδιοτελώς για την περίθαλψη των οικονομικά ασθενών ομάδων του πληθυσμού και φροντίζουν τους αναξιοπαθούντες αδελφούς μας.

Άγιος Κωνσταντίνος ο Θαυματουργός και οι συν αυτώ

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Θαυματουργός είναι αγνωστος στους Συναξαριστές, αλλά γνωστός σαν μάρτυρας, που μαρτύρησε στην Κύπρο.

Όταν κατά τον 12ο αιώνα μ.Χ. επέστρεφε από τους Αγίους Τόπους, εγκαταστάθηκε σε κάποια Μονή της Κύπρου μαζί με άλλους 300 προσκυνητές (Αλαμανοί). Αυτός όμως, μαζί με άλλους τρεις μοναχούς, θανατώθηκε από τον Σαβίνο, εξωμότη, διοικητή του νησιού, για την πίστη του στον Χριστό. Την πληροφορία αυτή μας τη δίδει ο Κωνστατίνος Σάθας. Όμως υπάρχει κι η άποψη, πως αυτή την εποχή δεν υπήρξε τέτοιος διοικητής στη Κύπρο. Μάλλον φαίνεται πως πρόκειται για δύο Κωνσταντίνους αγίους. Απ' αυτούς ο ένας πρέπει να έζησε την εποχή του Σαβίνου (3ος και 4ος αιώνας μ.Χ.) κι είναι ο μεγαλομάρτυρας κι ο άλλος όσιος από τους 300, που έζησε τον 12 αιώνα μ. Χ.

Όσιος Πέτρος του Πατρικίου εν τοις Ευάνδρου

Δόξαν λιπών γης και τα της γης ηδέα, Θανών μετέσχεν Oυρανού δόξης Πέτρος.

Βιογραφία Ο Όσιος Πέτρος, έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου και Ειρήνης (780 μ.Χ.). Ο πατέρας του ονομαζόταν Κωνσταντίνος και ήταν Πατρίκιος και στρατηγός του βασιλιά. Έτσι ο Πέτρος είχε την ευχέρεια και σπούδασε φιλοσοφία και άλλες επιστήμες, στις καλύτερες σχολές. Έπειτα παντρεύτηκε, και μετά το θάνατο του πατέρα του, έγινε Δομέστικος των σχολών και Πατρίκιος. Τότε βασιλιάς, ήταν ο Νικηφόρος Α'. Σε κάποια όμως αποτυχημένη εκστρατεία κατά των Βουλγάρων, ο Πέτρος μαζί με άλλους 50 άρχοντες συνελήφθη. Κατόπιν λέγεται, ότι του παρουσιάστηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής (βλέπε 26 Σεπτεμβρίου), τον ελευθέρωσε και τον συνόδεψε μέχρι την πατρίδα του. Αλλά ο Πέτρος καταφρόνησε τα του κόσμου, ανέβηκε στον Όλυμπο και έγινε μοναχός κοντά στον όσιο Ιωαννίκιο. Μετά 34 χρόνια, και όταν πέθανε ο άγιος γέροντάς του, επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη (847 μ.Χ.). Εκεί, κοντά στο Ναό του Ευάνδρου που είχε κτίσει ο ίδιος, έκανε μία μικρή καλύβα. Μέσα σ' αυτήν την καλύβα, έζησε οκτώ χρόνια ασκητικά και θεάρεστα. Ο Όσιος Πέτρος πέθανε ειρηνικά το έτος 854 μ.Χ.

Άγιοι Εικοσιπέντε Μάρτυρες οι εν Νικομηδεία

Aριθμός ανδρών ηνθρακωμένων κύκλος, Tο πεντάκις γαρ πέντε, δήλον ως κύκλος.

Βιογραφία Οι Άγιοι Εικοσιπέντε Μάρτυρες οι εν Νικομηδεία μαρτύρησαν δια πυρός. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του σημειώνει για το δίστιχο: «Aνάμεσα εις τους αριθμούς, δύω ονομάζονται κύκλοι, ο πέντε και ο έξ. Eπειδή καθώς ο κύκλος αρχίζει από το κέντρον και τελειόνοι πάλιν εις το αυτό κέντρον. Tοιουτοτρόπως και οι δύω αυτοί αριθμοί, εφ’ εαυτούς πολλαπλασιαζόμενοι, από τον αυτόν αριθμόν αρχινούν και εις τον αυτόν πάλιν τελειόνουν, τόσον εις τας δεκάδας, όσον και εις τας εκατοντάδας και χιλιάδας και μιλιόνια, και όρα πώς τούτο είναι αληθές. Λέγομεν γαρ, πέντε οι πέντε, εικοσιπέντε. Kαι πάλιν πέντε οι εικοσιπέντε, εκατόν εικοσιπέντε. Πέντε δε οι εκατόν εικοσιπέντε, γίνονται εξακόσιοι εικοσιπέντε, και καθεξής. Oμοίως και ο έξ έτζι προβαίνει, έξ γαρ οι έξ, τριανταέξ. Kαι πάλιν έξ οι τριανταέξ, διακόσια δεκαέξ, και καθεξής».

Όσιος Βασίλειος κτήτορας της Μονής Βαθέος Ρύακος

Ώφθης αληθώς Bασίλειος πράγματι, Ως βασιλεύσας των παθών των αλόγων.

Βιογραφία Ο όσιος αυτός καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου (901 - 959 μ.Χ.), γιου του Λέοντα του Φιλοσόφου και της Ζωής. Έκτισε τη Μονή του Βαθέος Ρύακος στη Βιθυνική κωμόπολη Τρίγλια και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια αλλά και για την παιδεία και τον ζήλο να εξυπηρετεί την πίστη και την Εκκλησία. Έτσι, στη Μονή που ίδρυσε, υπήρξε και διδάσκαλος των προσερχόμενων ευσεβών νέων, από τους οποίους πολλοί αναδείχτηκαν στη διδασκαλία του λάου και την άριστη διοίκηση άλλων μοναστηριών.

Ὁ Ἅγιος Μαυρίκιος

Μᾶλλον εἶναι ὁ ἴδιος μ᾿ αὐτὸν τῆς 27ης Δεκεμβρίου, βλέπε βιογραφία του τὴν ἡμέρα αὐτή. (Ἐδῶ ὁρισμένοι Συναξαριστὲς ἀναφέρουν καὶ τὴν μνήμη κάποιας Ἁγίας Ἀπολλωνίας. Τέτοιο ὄνομα ὅμως δὲν βρίσκουμε πουθενά).

Όσιος Λέων ο ερημίτης

Oυ σαρκί πεισθείς πριν θανείν Eύα Λέων, Ως πρώτος Aδάμ γυμνός ων ουκ ησχύνου.

Βιογραφία Ο Όσιος Λέων ήταν ασκητής, που ζούσε γυμνός λόγω αυστηρής ασκήσεως. Απεβίωσε ειρηνικά.

Συναξαριστής της 1ης Ιουλίου

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς οἱ Ἀνάργυροι

 

Ἦταν ἀδέρφια καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Σπούδασαν καὶ οἱ δυὸ τὴν ἰατρικὴ καὶ ἐξάσκησαν αὐτὴ ὄχι σὰν ἐπικερδὲς ἐπάγγελμα, ἀλλὰ σὰν φιλανθρωπικὴ διακονία. Χρήματα δὲν δέχονταν, οὔτε ἀπὸ φτωχό, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀπὸ πλούσιο. Κυρίως, ἔτρεχαν καὶ πρόσφεραν πρόθυμα τὶς ὑπηρεσίες τους στοὺς φτωχούς, παρὰ στοὺς πλουσίους, διότι, ὅπως ἔλεγαν, μία καλύβα ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα παλάτι.

Ἀλλὰ καὶ ὅταν θεράπευαν κάποιον ἀσθενῆ πλούσιο καὶ αὐτὸς μὲ τὴν βία τοὺς ἀνάγκαζε νὰ δεχθοῦν ἀμοιβή, αὐτοὶ τοῦ σημείωναν τὸ ὄνομα ἑνὸς φτωχοῦ ἀσθενοῦς καὶ τὸν προέτρεπαν σ᾿ αὐτὸν νὰ δώσει τὴν ἀμοιβή τους.

Ὁ Θεός, μάλιστα, εὐλόγησε τὴν ἰατρική τους καὶ μὲ θαυματουργικὴ δύναμη. Αὐτό, ὅμως, κίνησε τὸ φθόνο τῶν ἄλλων γιατρῶν, μὲ πρῶτο τὸ δάσκαλό τους, ποὺ τοὺς μισοῦσε ἐπιπλέον, διότι αὐτοὶ ἦταν χριστιανοί.

Κάποια μέρα, λοιπόν, ἐνῷ μάζευαν θεραπευτικὰ βότανα, τοὺς δολοφόνησαν, ἀφοῦ τοὺς ἔσπρωξαν μὲ ὁρμὴ στὸν γκρεμό. Φάνηκε, ἔτσι, ἡ καταστρεπτικὴ ἰδιοτέλεια τῶν συναδέλφων τους, καὶ ἀντίθετα πόση «φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον», φιλαδελφία ἐλεύθερη ἀπὸ κάθε προσποίηση καὶ ὑποκρισία, καλλιεργοῦσαν οἱ δυὸ Ἅγιοι Ἀνάργυροι.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’
Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβατε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.

Ἕτερον ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖοι θεράποντες, καὶ ἰατῆρες βροτῶν, ἀνάργυρον βλύζετε, τὴν θεραπείαν ἡμῖν, Ἀνάργυροι ἔνδοξοι· ὅθεν τοὺς προσιόντας, τῇ σεπτῇ ὑμῶν σκέπῃ, ῥύσασθε νοσημάτων, καὶ παθῶν ἀνιάτων, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανέ, Ῥώμης βλαστήματα.

Κοντάκιον
Ἦχος β’.
Οἱ τὴν χάριν λαβόντες τῶν ἰαμάτων, ἐφαπλοῦτε τὴν ῥῶσιν τοῖς ἐν ἀνάγκαις, ἰατροὶ θαυματουργοὶ ἔνδοξοι· ἀλλὰ τῇ ὑμῶν ἐπισκέψει, καὶ τῶν πολεμίων τὰ θράση κατευνάσατε, τὸν κόσμον ἰώμενοι ἐν τοῖς θαύμασι.

Μεγαλυνάριον
Ἴασιν σωμάτων ῥῶσιν ψυχῶν, Κοσμᾶ θεοφόρε, σὺν τῷ θείῳ Δαμιανῷ, νείματε ὑψόθεν, ἀΰλῳ χειρουργίᾳ, τοῖς κατατρυχομένης, ποικίλοις πάθεσι.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Πέτρος τοῦ Πατρικίου ἐν τοῖς Εὐάνδρου

Ὁ Ὅσιος Πέτρος, ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης (780). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Κωνσταντῖνος καὶ ἦταν Πατρίκιος καὶ στρατηγὸς τοῦ βασιλιᾶ. Ἔτσι ὁ Πέτρος εἶχε τὴν εὐχέρεια καὶ σπούδασε φιλοσοφία καὶ ἄλλες ἐπιστῆμες, στὶς καλύτερες σχολές. Ἔπειτα παντρεύτηκε, καὶ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ πατέρα του, ἔγινε Δομέστικος τῶν σχολῶν καὶ Πατρίκιος.

Τότε βασιλιᾶς ἦταν ὁ Νικηφόρος Α´. Σὲ κάποια ὅμως ἀποτυχημένη ἐκστρατεία κατὰ τῶν Βουλγάρων, ὁ Πέτρος μαζὶ μὲ ἄλλους 50 ἄρχοντες συνελήφθη. Κατόπιν λέγεται, ὅτι τοῦ παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, τὸν ἐλευθέρωσε καὶ τὸν συνόδεψε μέχρι τὴν πατρίδα του.

Ἀλλ᾿ ὁ Πέτρος καταφρόνησε τὰ τοῦ κόσμου, ἀνέβηκε στὸν Ὄλυμπο καὶ ἔγινε μοναχὸς κοντὰ στὸν ὅσιο Ἰωαννίκιο. Μετὰ 34 χρόνια, καὶ ὅταν πέθανε ὁ ἅγιος γέροντάς του, ἐπανῆλθε στὴν Κωνσταντινούπολη (847).

Ἐκεῖ, κοντὰ στὸ Ναὸ τοῦ Εὐάνδρου ποὺ εἶχε κτίσει ὁ ἴδιος, ἔκανε μία μικρὴ καλύβα. Μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν καλύβα, ἔζησε ὀκτὼ χρόνια ἀσκητικὰ καὶ θεάρεστα. Πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 854.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι 2000 Μάρτυρες

Ὅλοι μαρτύρησαν διὰ ξίφους.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Μαυρίκιος

Μᾶλλον εἶναι ὁ ἴδιος μ᾿ αὐτὸν τῆς 27ης Δεκεμβρίου, βλέπε βιογραφία του τὴν ἡμέρα αὐτή. (Ἐδῶ ὁρισμένοι Συναξαριστὲς ἀναφέρουν καὶ τὴν μνήμη κάποιας Ἁγίας Ἀπολλωνίας. Τέτοιο ὄνομα ὅμως δὲν βρίσκουμε πουθενά).


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι 25 Μάρτυρες οἱ ἐν Νικομηδείᾳ

Ὅλοι μαρτύρησαν διὰ πυρός.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος, κτήτορας τῆς Μονῆς Βαθέος Ρύακος

Ὁ Ὅσιος αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Κωνσταντίνου τοῦ Πορφυρογέννητου (901-959), γιοῦ τοῦ Λέοντα τοῦ Φιλοσόφου καὶ τῆς Ζωῆς.

Ἔκτισε τὴν Μονὴ τοῦ Βαθέος Ρύακος στὴ Βιθυνικὴ κωμόπολη Τρίγλια καὶ διακρινόταν ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐσέβεια ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν παιδεία καὶ τὸν ζῆλο νὰ ἐξυπηρετεῖ τὴν πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἔτσι, στὴ Μονὴ ποὺ ἵδρυσε, ὑπῆρξε καὶ διδάσκαλος τῶν προσερχόμενων εὐσεβῶν νέων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους πολλοὶ ἀναδείχτηκαν στὴ διδασκαλία τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἄριστη διοίκηση ἄλλων μοναστηριῶν.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Θαυματουργὸς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

 

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές, ἀλλὰ γνωστὸς σὰν μάρτυρας, ποὺ μαρτύρησε στὴν Κύπρο. Ὅταν κατὰ τὸν 12ο αἰῶνα (;) ἐπέστρεφε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους, ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια Μονὴ τῆς Κύπρου μαζὶ μὲ ἄλλους 300 προσκυνητές.

Αὐτὸς ὅμως, μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς μοναχούς, θανατώθηκε ἀπὸ τὸν Σαβίνο, διοικητὴ τοῦ νησιοῦ, γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστό.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Λέων ὁ ἐρημίτης

Ἦταν ἀσκητής, ποὺ ζοῦσε γυμνὸς λόγω αὐστηρῆς ἀσκήσεως. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Leonorus (Οὐαλλός)

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΚΟΣΜΑ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΥ

Τῌ Α' ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΙΟΥΛΙΟΥ

Μνήμη
 τῶν Ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, 
τῶν ἐν Ῥώμῃ μαρτυρησάντων.

Τῇ Α' τοῦ αὐτοῦ μηνός,

 Μνήμη 
τῶν Ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ,
 τῶν ἐν Ῥώμῃ τελειωθέντων.

Βολαῖς ἀδελφοὺς οὐ διέσπων οἱ λίθοι,
Ὡς εἰς ἕν, ἄμφω συμπεπηγότας λίθον.
Πρώτῃ Ἰουλίοιο λίθοισιν Ἀνάργυροι ἤθλουν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 
Μνήμη 
τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου,
 τοῦ συστησαμένου τὴν Μονὴν τοῦ Βαθέος Ῥύακος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, 
Μνήμη 
τοῦ Ὁσίου Πέτρου, 
πατρικίου γενομένου ἐν τοῖς Εὐάνδρου.

Ὁ ὅσιος Λέων ὁ ἐρημίτης, γυμνὸς διάγων, 
ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Οἱ ἅγιοι δισχίλιοι μάρτυρες
 ξίφει τελειοῦνται.

Οἱ ἅγιοι εἴκοσι πέντε μάρτυρες οἱ ἐν Νικομηδείᾳ 
πυρὶ τελειοῦνται.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις,
 ὁ Θεός, 
ἐλέησον ἡμᾶς.
 Ἀμήν.

Τα Αρχικά του Θεού

Όλη η φύση μιλά και τραγουδά και είναι μελωδική.  Όλα τα πράγματα ψιθυρίζουν, στενάζουν, γογγύζουν κελαηδούν, σφυρίζουν, μουγκρίζουν, ουρλιάζουν, βρυχώνται, κλαυθμηρίζουν, στριγκλίζουν, θρηνούν ή παραπονιούνται. 

Η φωνή του γρύλου, του τριζονιού και του βατράχου, το κροτάλισμα των σκίουρων καθώς καλεί το ένα το άλλο και όλοι οι ήχοι των ζώων είναι μια προσευχή.  

Αυτό είναι και η ανθρώπινη φωνή. Να γιατί οι μοναχοί είναι στην ενατένισή τους σιωπηλοί. Έχουν αφιερώσει τις φωνές τους να τραγουδούν μόνο εν χορώ, διότι έχουν κατανοήσει πως η φωνή είναι μία προσευχή. 

Όλη η φύση απαρτίζεται από σύμβολα που μας μιλούν για το Θεό.  Η κτίση είναι γραμμένη με τη δική Του γραμματοσειρά και κάθε σύμβολό της έχει νόημα.  

Η τροχιά των μετεωριτών στον ουρανό, το μονοπάτι που στο πέρασμά τους χαράζουν πάνω στην άμμο τα μαλάκια, οι σχηματισμοί των αποδημητικών πουλιών, τα φθινοπωρινά δειλινά, το διάβα του ήλιου μέσα από τον ζωδιακό κύκλο, οι κύκλοι της ζωής του κέδρου που είναι εγκάρσια χαραγμένοι στον κορμό του και σημαδεύουν τις εποχές της άνοιξης και του χειμώνα, οι ακανόνιστες αιχμές που η αστραπή διαγράφει στον ουρανό και οι κορδέλες των ποταμών στις αεροφωτογραφίες – όλα είναι σημεία που κουβαλούν ένα μήνυμα για όσους μπορούν να διαβάσουν.  

Οι άνθρωποι που συγκινούνται κοιτάζοντας αυτά τα σημεία αλλά δεν τα κατανοούν, επειδή δεν γνωρίζουν πως όλη η φύση είναι γραμμένη γι’ αυτούς, είναι σαν τη χωριατοπούλα που της αρέσει να κοιτάζει την καλλίγραμμη γραφή στην επιστολή που έφτασε στα χέρα της, αλλά επειδή δεν ξέρει ανάγνωση, δεν γνωρίζει πως αυτά τα σημάδια πάνω στο χαρτί είναι το ερωτικό γράμμα του αυτοκράτορα προς εκείνη.

Και εμείς είμαστε τα σημάδια του Θεού.  Καθένας μας φέρει το γραφικό Του χαρακτήρα και ολόκληρη η ύπαρξή μας είναι μήνυμα από το Θεό.  Έχουμε γραφεί στη φύση (που ολάκερη μιλά για το Θεό)  σαν λέξεις ιδιαίτερα σημαντικές.  Είμαστε κατ’ εικόνα Θεού.

Ernesto Cardenal  το είδαμε εδώ

Η ταπεινοφροσύνη του Μωυσή, τύπος για όλους τους πιστούς. Read more: Γνωριμία με την ορθόδοξη πίστη: Η ταπεινοφροσύνη του Μωυσή, τύπος για όλους τους πιστούς.

«Γιατί γνωρίζετε και γνωρίζετε καλά τις ιερές Γραφές, αγαπητοί, και έχετε εγκύψει στα λόγια του Θεού. Προς ανάμνηση λοιπόν γράφουμε αυτά.

Όταν λοιπόν ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος και έκανε σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες με νηστεία και ταπείνωση, του είπε ο Θεός· «Μωυσή, Μωυσή, κατέβα το γρηγορότερο από εδώ, γιατί παρανόμησε ο λαός σου τον οποίο απελευθέρωσες από τη γη της Αιγύπτου· παραστράτησαν από το δρόμο που τους διέταξες, κατασκεύασαν για τους εαυτούς τους είδωλα χωνευτά». Και είπε προς αυτόν· «Ελάλησα προς σε μία και δύο φορές λέγοντας· είδα το λαό αυτό και να, είναι σκληροτράχηλος· άφησέ με να τους εξολοθρεύσω και να εξαλείψω το όνομά τους κάτω από τον ουρανό και να κάνω εσένα αρχηγό έθνους μεγάλου και θαυμαστού και πολύ μεγαλύτερου από αυτό». Και είπε ο Μωυσής· «Καθόλου, Κύριε, συγχώρεσε την αμαρτία στο λαό αυτό ή αλλιώς εξαφάνισε και εμένα από το βιβλίο των ζωντανών» (Έξοδος 32:7-8. Δευτερονόμιο 9:12-14. Έξοδος 32:32).

Πόση μεγάλη αγάπη, πόση τελειότητα ανυπέρβλητη. Με παρρησία ομιλεί ο δούλος προς τον Κύριο, ζητεί συγχώρεση για το πλήθος, ενώ για τον εαυτό του έχει την αξίωση να εξαλειφθεί μαζί τους.

Ποιος από ανάμεσά σας είναι γενναίος; Ποιος είναι εύσπλαχνος; Ποιος είναι πληροφορημένος με αγάπη; Ας είπει· Εάν για μένα έγινε η στάση και η διαμάχη και τα σχίσματα, παραχωρώ τη θέση μου, και απέρχομαι όπου θελήσετε, και θα κάνω εκείνα που διατάσσονται από το πλήθος· μόνο το ποίμνιο του Χριστού να ειρηνεύει με τους κανονικά εγκατεστημένους πρεσβυτέρους. Εκείνος που θα έκανε αυτό, θα περιβαλλόταν μεγάλη δόξα εν Χριστώ, και κάθε τόπος θα δέχονταν αυτόν. «Γιατί του Κυρίου είναι όλη η γη και το πλήρωμα αυτής» (Ψαλμός 23:1). Αυτά έκαναν και θα κάνουν, όλοι όσοι πολιτεύονται σύμφωνα με την αμεταμέλητη πολιτεία του Θεού».

(Απόσπασμα από την επιστολή του αγίου Κλήμη Ρώμης «Προς Κορινθίους», Αποστολικοί Πατέρες, Α΄τόμος, σελ. 97-99).

 πηγή

Μάθε με να προσεύχομαι

Αγίου Φιλαρέτου Μόσχας 
Κύριε, δεν ξέρω τι να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον Εσύ γνωρίζεις τι μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου. Κύριέ μου, δώσε στο δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να σού ζητιανέψω ούτε απαλλαγή από πάθη, ούτε αρετές, ούτε απόλαυση χάριτος, παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοιχτή απέναντί Σου. Συ βλέπεις τις ανάγκες που εγώ δε βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε, ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα. Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου. Μάθε με να προσεύχομαι. Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι. Αμήν… 
πηγή

...ΑΓΙΟΛΑΓΝΕΙΑ... Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Δυστυχώς η λογική των γηπέδων έχει προσβάλει και την Εκκλησία. 

Εσχάτως δε, παρατηρούμε την αλλοτρίωση στο θέμα των αγίων που τείνει σε μια ιδιότυπη ...λαγνεία.

'Οταν φτάνουμε στο σημείο εφημερίδες και περιοδικά και άλλα τινα να διαφημίζουν τον γέροντα Παϊσιο "εν όψει της αγιοποίησής του", αντιλαβάνεται κανείς την αλλοίωση των κριτηρίων. Λαϊκό, βλέπε λαϊκίστικο θέ(α)μα. 

Οι δε "ευσεβείς" κάθε μέρα ζητούν και από ένα άγιο! Δεν τους φτάνει το "περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων" και προσπαθούν να εκβιάζουν καταστάσεις με διάφορες μεθόδους, προκειμένου να γίνει η αγιοκατάταξη των "δικών τους" γερόντων. 

Η Εκκλησία προχώρησε πρόσφατα στην διακήρυξη της αγιότητος του μακαριστού Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου και αμέσως ζητάνε τον επόμενο άγιο: τον γέροντα Παϊσιο, τον αρχιμ. Φιλόθεο Ζερβάκο, τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, μέχρι και τον Αυγουστίνο Καντιώτη κ.α.

Κι αυτοί να γίνουν, την επομένη θα ζητούν κι άλλους. Επιδιώκουν μια "βιομηχανία" αγίων, αν είναι δυνατόν! Και μετά τους φταίει το Βατικανό, που κάνει την ίδια δουλειά στο θέμα της αγιοποίησης.

Φοβούμαι ότι οι σύγχρονοι άγιοι είναι ...θύματα οπαδών, που τους εμφανίζουν όπως εκείνοι επιθυμούν και κατά τις ευτελείς επιδιώξεις τους. Ενώ ο άγιος δεν προβάλλει τον εαυτό του, οι αγιολάγνοι (το αντίθετο το φιλάγιου) προβάλλουν τον εαυτό τους στον άγιο που διαφημίζουν. Έτσι, ο άγιος υπάρχει γι' αυτούς κι όχι εκείνοι για τον άγιο. 

Χαρακτηριστικά του αγίου είναι η πίστη, η ταπείνωση, η υπομονή, η αγάπη, η συγχωρητικότητα, η ανοχή, η ελεημοσύνη. Τώρα, προβάλλονται ως χαρακτηριστικά - από τους αγιολάγνους ταλιμπάν - η "καταγγελία" της αμαρτίας, ο έλεγχος των "ασεβών", το "αντιπαπικό" φρόνημα, η εθνικοφροσύνη και μια νοσηρή θαυματολαγνεία. 

Τα κριτήρια της αγιότητας στην Ορθόδοξη Εκκλησία μοιάζει να έχουν χαθεί οριστικά... 

Ελπίζουμε, όμως, πάντα ότι τον τελευταίο λόγο έχει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.

πηγή

Εορτή των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Ιουλίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.

Τα δίδυμα αδέρφια Κοσμάς και Δαμιανός, οι οποίοι έζησαν την εποχή που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.

Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τους αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό.

Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τους Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του. Αμέσως τότε οι Άγιοι την θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό.

Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστευσαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ' αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τους έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.

Αργότερα όμως, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλο που τούς είχε μάθει την ιατρική επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι' αυτό τον λόγο τους ανέβασε σε κάποιο όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και εκεί τους επιτέθηκε με πέτρες και τους θανάτωσε.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. δ'.
Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.