.jpg)
Θέλουμε άθεα ή ένθεα γράμματα;
Στην εποχή των μεγάλων αμφισβητήσεων και της απαρνήσεως του Θεού, ως η μόνη και Δημιουργική δύναμη του Κόσμου, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα ένθεα και όχι «άθεα γράμματα», που έλεγε ο Παπουλάκος!.. Ίσως γιατί «Οι Παπουλάκηδες του Ελληνισμού», για τους οποίους ετοιμάζουμε ειδικό βιβλίο, έλεγαν και διεκήρυτταν συνεχώς: «Από τους διαβασμένους θα σας έρθει το κακό», όπως μας θυμίζουν το γεγονός, πολλά νέα παιδιά, που καλλιεργούν την ορθοφροσύνη και τον «ένθεο λόγο» σε πολλά εκπαιδευτικά σχολεία της Ελλάδος!..
.jpg)
ΜΙΑ παλιά συνήθεια της εποχής του Παπουλάκου, αλλά και σήμερα, ήταν πολλοί γέροντες η γερόντισσες, για διάφορους προσωπικούς ή συνειδησιακούς λόγους, να γίνονται μοναχοί (Παπουλάκηδες ή Καλόγριες). Ένας εξ αυτών ήταν και ο παππούς της μητέρας μου Κανέλλας Ζαφειροπούλου - Σακκέτου, ο περίφημος στην περιοχή «Χατζηαράπης», που πέθανε ως καλόγηρος στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στη Βάχλια, παρά το γεγονός ότι είχε οικογένεια και παιδιά. «Παπουλάκη» ή «Παπουλάκο» τον φώναζαν κι αυτόν!..
Βεβαίως, για μοναχούς «παπουλάκηδες» κάνουν λόγο πολλοί ιστορικοί, όπως γράφουμε σε ειδικό κεφάλαιο στο βιβλίο μας για τον Παπουλάκο, όπως για παράδειγμα, ο Θεόδωρος Ρηγόπουλος, γραμματεύς των Κολοκοτρωναίων και του Νικηταρά, ο Μπάμπης Άννινος, ο Κωστής Μπαστιάς, ο Κώστας Σαρδελής, με τον οποίον κάναμε και εκπομπές στην τηλεόραση, ο Δημήτρης Τσάκωνας, ο Ανδρέας Νασιόπουλος, ο π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ο Αθανάσιος Καψιώτης, και τόσοι άλλοι. Οι περισσότεροι τον τιμούν και μάλιστα με δέοντα σεβασμό, κάποιοι άλλοι, όμως, τον ειρωνεύονται, όπως για παράδειγμα ο Μπάμπης Άννινος, που έγραψε πολλά εις βάρος του μεγάλου αυτού προφήτη του Μοριά.
Όμως, «η τάσις προς το ειρωνεύεσθαι και κακολογείν είναι ένδειξις κακής ανατροφής», έλεγαν οι πρόγονοί μας. Και ίσως αυτό να το αγνοούσε ο Μπάμπης Άννινος, που δεν θέλησε να εγκύψει περισσότερο στο έργο ενός Παπουλάκου, παρά το γεγονός ότι ήταν σύγχρονός του και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος υποστηρίζει ότι: «Ο λαός του συμπαραστάθηκε. Η εξουσία τον κατεδίωξε».
Ήταν απαίδευτος ο Παπουλάκος, λέει ο Μπάμπης Άννινος!.. Αγράμματος, δηλαδή!..
Μα τόσοι και τόσοι άγιοι δεν ήσαν απαίδευτοι και αγράμματοι; Το «Αγιολόγιον της Ορθοδοξίας» μας είναι γεμάτο από παρόμοιους ανθρώπους! Είχαν, όμως, το χάρισμα του Θεού να επικοινωνούν με τον κόσμο και να τον διδάσκουν με τα θεία λόγια της Αγίας Γραφής, το «Βαγγέλιο», που λέγανε οι φτωχοί κι αγράμματοι πατεράδες μας!…
Κι αφού έτσι είχαν τα πράγματα και ήταν τόσο απαίδευτος κι αγράμματος ο Παπουλάκος, γιατί τόσοι και τόσοι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας του αφιέρωσαν ολόκληρες ακολουθίες, παρακλητικούς κανόνες και τόσους ωραίους ύμνους; Μήπως διότι η σοφία αυτού του απλοϊκού γέροντα ξεπερνούσε σε βαθμό ευφυΐας ορισμένους «γραμματιζούμενους» της εποχής εκείνης, που έσπερναν παντού τα λεγόμενα «άθεα γράμματα»;
«Χάρις εν σοι εδόθη κλεινέ, του διηγείσθαι μεγαλεία του πλαστού σου, παρά τους σοφούς ποιούντος, Γεννησαρέτ αλιείς, και μωρά του κόσμου προεκλέξαντος, στομώσαι σοφούς της γης, δυνατούς αφοπλίσασθαι, και πάντας όσοι την τε πίστιν διώκουσι, και την αίρεσιν εισηγούνται οι πάντολμοι. Όθεν και συ κατήσχυνας, στομώσαι τους άθεα γράμματα φέροντας ώδε, εν τη κοιτίδι του πνεύματος, και μη εδραιώσαι εν καρδίαις του λαού σου τα ιερά αυτά»!
Αλλά δεν πειράζει!… «Από τους διαβασμένους θα σας έρθει το κακό», έλεγε ένας άλλος Παπουλάκος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που πέθανε λίγα χρόνια πριν γεννηθεί ο Παπουλάκος του Μοριά. Κι αυτό το βλέπουμε σήμερα!.. Το νιώθουμε!… Το βιώνουμε!.. Το ζούμε με όσα μας «διδάσκουν» οι λεγόμενοι «διαβασμένοι», «διανοούμενοι» και «μορφωμένοι»!..
Δυστυχώς έχει εξαντληθεί το βιβλίο μας για τον Παπουλάκο, κάτι που μας ζητάει συνεχώς ο κόσμος και που μας αναγκάζει να σκεφτούμε την άμεση επανέκδοσή του. Ας θυμηθούμε, όμως, τι έλεγε στον πρόλογο του βιβλίου μας ο γνωστός μοναχός π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, που μνημονεύει τα λεγόμενα «άθεα γράμματα»:
«…Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει τον αναλογικό συσχετισμό που παραθέτει ο συγγραφέας, παραβάλλοντας την κηρυγματική δράση το Παπουλάκου για τα «άθεα γράμματα» με τις άθεες διαθέσεις πολλών επιστημόνων και εκπροσώπων της νεοελληνικής διανόησης, που πολλές φορές στάθηκαν και στέκονται φορείς διχασμού του χριστεπώνυμου πλήθους, αλλά και πληγές για την εθνική μας κληρονομιά, συνείδηση και παιδεία. Εξίσου αξιόλογη είναι και η παραβολή των ηθών της εποχής μας με τις σχετικές προφητείες του αγίου.
Η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής αλλά και παγκόσμιας πραγματικότητας, με τον ξεπεσμό των αξιών, τη φθορά των ηθών, την «ποιότητα ζωής» ενός τεχνολογικού πολιτισμού στερημένου από πνευματική ανάσα, που καθημερινά διογκώνει τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και τον οδηγεί σε αδιέξοδα, έρχονται να επαληθεύσουν το κήρυγμα του αγράμματου Παπουλάκου και να καταδείξουν την οξύτατη διορατικότητα και προορατικότητά του…».
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ!
Θεέ μου!.. Πόσο δίκιο είχε ο Παπουλάκος!...
Ακόμη περισσότερο όταν αυτά τα γεγονότα γινόντουσαν σε μία εποχή που ενώ ο κόσμος ήταν πιστός στον Χριστό, η επίσημη πολιτεία γκρέμιζε τα «βλαπτικά» μοναστήρια και άρπαζε ακόμη και τα καντήλια, όπως γράφει και ο Κωστής Μπαστιάς μέσα στο δικό του βιβλίο για τον Παπουλάκο.
Πολύ φοβάμαι, ότι η εποχή των Βαυαρών θα ξαναγυρίσει πιο ωμή και πιο ανάλγητη απέναντι στην Εκκλησία, η οποία θα δεχθεί ένα νέο κύμα επιθέσεων για τον «ξεκληρισμό» και την «παράδοση άνευ όρων» της εκκλησιαστικής περιουσίας σε κάποιους άλλους «αφεντάδες». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός η απαξίωσή της μέσω πολλών ΜΜΕ και διαφόρων σχολιαστών και αρνησίθρησκων αρθρογράφων. Εκτός κι αν ορισμένοι λησμονούν τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του μεγάλου αυτού Προφήτη του Γένους μας, που έλεγε για τους ιερωμένους τα εξής:
«Να προσέχετε, αδελφοί μου, οι κοσμικοί και μη κατηγορήτε τους παπάδες σας, να μη τους υβρίζετε και να μη τους παραμελήτε, διότι βάνετε φωτιά και καίεσθε • διότι οι παπάδες είναι ανώτεροι και από τους Αγγέλους και από τους βασιλείς. Εγώ, αδελφοί μου, η γνώμη μου έτσι με λέγει να κάμω. Εάν απαντώ ένα παπά και ένα βασιλέα, με φαίνεται εύλογον τον παπά να βάλω να καθήση υψηλότερα από τον βασιλέα • και εάν απαντήσω ένα παπά και έναν άγγελον, πρώτα θα χαιρετήσω τον παπά και έπειτα τον άγγελον. Διότι, αδελφοί μου, είναι ανώτερος και από την αγίαν Τράπεζαν, ανώτερος και από το άγιον Ποτήριον • διότι το άγιον Ποτήριον είναι άψυχον, μα ο ιερεύς μεταλαμβάνει τα Άχραντα Μυστήρια καθ’ εκάστην ημέραν, το τίμιον σώμα και αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού. Εγώ, αδελφοί μου, δεν έχω καμμίαν κατηγορίαν να κάμω των παπάδων, διότι είναι παπάδες και έχουν τον Χριστόν οπού τους παιδεύει και ό,τι σφάλμα κάμουν οι παπάδες, έχει ο Χριστός μας ράβδον σιδηράν δι’ αυτούς…».
Τουλάχιστον αυτά, που τους είπαμε σήμερα, τους έπεισαν;
