Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος: 31 Μαΐου

Με αφορμή αυτή τη μέρα καλό είναι να θυμηθούμε τι μας προκαλεί αυτή η βλαβερή συνήθεια και να μάθουμε κάποιους σημαντικούς αριθμούς. Γι’αυτό θα γίνει μια αναφορά των επιπτώσεων στην υγεία μας.
Είναι θλιβερό το γεγονός ότι έως το 2025 θα έχουν πεθάνει 100.000.000 άνθρωποι με αιτία το κάπνισμα, και ένα μεγάλο μέρος αυτών, θα είναι νέοι άνθρωποι. Υπολογίζεται ότι οι καπνιστές σε όλο το κόσμο είναι… 1.100.000.000. άνθρωποι και από αυτούς πεθαίνουν 3.500.000 το χρόνο (10.000 την ημέρα) εξαιτίας του καπνίσματος. Οι ειδικοί της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας προειδοποιούν ότι το τσιγάρο είναι εξίσου εθιστικό με την ηρωΐνη, γεγονός που καθιστά το κάπνισμα μια νόνιμη τοξικομανία. Το κάπνισμα που ξεκινά σε νεαρή ηλικία -δυστυχώς, πλέον στα σχολεία βλέπουμε να υπάρχουν δωδεκάχρονα που καπνίζουν- είναι πολύ πιο επικίνδυνο για την
υγεία για δύο λόγους: αφενός, όσο νωρίτερα ξεκινάς τόσο πιο δύσκολα το κόβεις, αφετέρου είναι πιο έντονες οι συσσωρευτικές βλάβες που προκαλούνται στον οργανισμό. Οι δύο πιο “τοξικές” ουσίες του καπνού είναι:
η νικοτίνη: που ευθύνεται για τις καρδιαγγειακές παθήσεις, πρωτίστως για τα εμφράγματα του μυοκαρδίου και
το μονοξείδιο του άνθρακα: που ευθύνεται για τα πνευμονολογικά νοσήματα (καρκίνος του πνεύμονα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, βρογχίτιδα κτλ.).
Αριθμοί που πρέπει να θυμόμαστε!

• 13,5 – 18 χρόνια ζωής κόβει το κάπνισμα σε έναν καπνιστή.
• 3πλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν πριν τα 60 έτη έχουν οι καπνιστές.
• 5πλάσιο κίνδυνο για έμφραγμα έχουν οι καπνιστές κάτω των 40 ετών, σε σύγκριση με τους μη καπνιστές σαραντάρηδες.
• 20.000 άτομα πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα από το κάπνισμα.
• 9 στους 10 θανάτους από καρκίνο του πνεύμονα αφορούν καπνιστή.
• με την εισπνοή του καπνού αυξάνεται: η αρτηριακή πίεση κατά 15 mmHg, οι καρδιακές σφίξεις και η συγκόλληση των αιμοπεταλίων, παράγοντες που ευνοούν τη θρόμβωση.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Στο έτερο μέτωπο, του αναπνευστικού συστήματος, το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα, χρόνια βρογχίτιδα, εμφύσημα και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Επίσης είναι συχνή αιτία τύφλωσης. Όσο πιο νωρίς αρχίζει κάποιος να καπνίζει και όσο περισσότερα τσιγάρα ή άλλα προϊόντα του καπνού καπνίζει, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο κίνδυνος για να καταστρέψει την όρασή του και να τυφλωθεί. Σε έρευνες που συμπεριέλαβαν 12.468 ασθενείς βρέθηκε ότι περισσότερες από 25% των περιπτώσεων εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας οφείλονται στο κάπνισμα. Σε αυτούς που σταμάτησαν να καπνίζουν ο κίνδυνος τύφλωσης μειώνεται δραστικά.
Το κάπνισμα επηρεάζει την γονιμότητα των ανδρών. Το κάπνισμα επηρεάζει το γενετικό υλικό, το DNA, των σπερματοζωαρίων. Σε άνδρες που υποφέρουν από στειρότητα και τυγχάνουν θεραπευτικής αντιμετώπισης, οι πιθανότητες επιτυχίας των μεθόδων αντιμετώπισης της στειρότητας μειώνονται στους άνδρες οι οποίοι καπνίζουν.
Εάν σε ένα ζευγάρι καπνίζουν και ο άνδρας και η γυναίκα τότε οι αρνητικές επιδράσεις για την τεκνοποίηση είναι μεγαλύτερες. Τα προβλήματα εστιάζονται τόσο σε δυσκολίες στη σύλληψη αλλά και για την ανάπτυξη του εμβρύου. Μεγάλος κίνδυνος Τερατογέννησης.Το κάπνισμα μειώνει τις πιθανότητες σύλληψης για μια γυναίκα κατά 40%, ενώ οι γυναίκες που συνεχίζουν να καπνίζουν κατά τη διάρκεια της κύησης έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να γεννήσουν ελλιποβαρές νεογνό. Επιπλέον έχει αποδειχθεί ότι το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για συγκεκριμένες εμβρυικές δυσμορφίες, όπως το λαγόχειλο και το λυκόστομα. Τέλος, το παθητικό κάπνισμα σχετίζεται με το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, τον πρόωρο τοκετό, τα αναπνευστικά νοσήματα κατά την παιδική ηλικία και την εκδήλωση παιδικού άσθματος”, σημειώνεται στην έκθεση.
Το κάπνισμα είναι η σημαντικότερη αιτία πρόκλησης του καρκίνου. Μπορεί να προληφθεί εάν σταματήσει έγκαιρα η νοσηρή αυτή συνήθεια. Πρόσφατες μελέτες όπως αυτή που παρουσιάζουμε σήμερα δείχνουν ότι οι γυναίκες που καπνίζουν κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο.
Η απώλεια της μνήμης και το κάπνισμα
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως το κάπνισμα προκαλεί Σοβαρότατη απώλεια μνήμης. Στις έρευνες αποδείχθηκε πως οι καπνιστές παρουσιάζουν έως και 20% μικρότερη λειτουργία του εγκεφάλου και απώλεια Ευφυΐας κατά το ίδιο ποσοστό!
Μια υποψία είναι ότι η επιτάχυνση της απώλειας της μνήμης που παρατηρείται στους καπνιστές, μπορεί να οφείλεται στην αύξηση της πίεσης που προκαλεί το κάπνισμα. Η αύξηση της πίεσης αλλοιώνει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Το γεγονός αυτό μπορεί να συμβάλλει σε μειωμένη προσφορά προς τον εγκέφαλο θρεπτικών ουσιών που με τη σειρά τους να προκαλούν μακροχρόνια προβλήματα στη μνήμη.
Ο εγκέφαλος των καπνιστών παρουσιάζει αλλαγές στο μεταβολισμό του, λόγω της χρόνιας στέρησης οξυγόνου που του επιφέρει το κάπνισμα.
Μία άλλη μελέτη 2.885 νέων ηλικίας 12-13 ετών, ανακάλυψε ότι διάφορες μικροαδιαθεσίες και απουσίες από το σχολείο ήταν μεγαλύτερες στους καπνιστές.
Οι άνθρωποι οι οποίοι καπνίζουν συνηθισμένα ή ελαφριά τσιγάρα στην πραγματικότητα εισπνέουν σημαντικά περισσότερη νικοτίνη και πίσσα από αυτή που αναγράφεται πάνω στα πακέτα τσιγάρων.
Άλλες επιπτώσεις είναι η κόπωση, η αθηροσκλήρωση, η πρόωρη γήρανση, η υπογονιμότητα, η σεξουαλική ανικανότητα των ανδρών. Το κάπνισμα είναι απαγορευτικό στους διαβητικούς διότι το καρδιαγγειακό τους σύστημα είναι ήδη επιβαρυμένο.
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε το κακό που προκαλεί στο περιβάλλον, κυρίως οι πυρκαγιές το καλοκαίρι.
Τα καλά νέα:

Η ζημιά που προκαλεί ο καπνός είναι αναστρέψιμη!

Όσο περισσότερο χρόνο καπνίζει ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος μη αναστρέψιμης ζημιάς στους αεραγωγούς και τους πνεύμονες. Ωστόσο, η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να μειώσει την πτώση της αναπνευστικής λειτουργίας που προκαλεί το κάπνισμα. Μία αμερικανική μελέτη έδειξε μία βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας εντός πέντε ετών στους πρώην καπνιστές ηλικίας 45-55 ετών, ενώ μία άλλη μελέτη σε περισσότερους από 5.000 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 65 ετών και άνω βρήκε ότι οι καπνιστές που σταματούν το κάπνισμα, ακόμη και μετά την ηλικία των 60, καταγράφουν καλύτερη λειτουργία των πνευμόνων και του εγκεφάλου από όσους συνεχίζουν να καπνίζουν.
Ένας πολύ σημαντικός παράγντας για τη διακοπή του καπνίσματος είναι και το υψηλό κόστος του. Αν ένας καπνιστής επί 40 χρόνια δεν κάπνιζε, θα εξοικονομούσε από 60.000 έως 180.000 ευρώ, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό.

Πηγή: http://aktinologiaradiologia.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html

31 Μαΐου Συναξαριστής

Ἑρμείου Μάρτυρα, Πετρονίλης Μάρτυρος, Κρήσκεντος Μάρτυρα, Εὐσεβίου καὶ Χαραλάμπους Μαρτύρων, Μάγου Μάρτυρα, τῶν Ἁγίων πέντε Μαρτύρων ἐν Ἀσκαλώνι, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κανδίου, Κανδιανοῦ, Κανδιανέλλης καὶ Πρώτου, Λουπικίνου Ἐπισκόπου, Πασχασίου ἐκ Ρώμης, Εὐσταθίου Πατριάρχου, Φιλοθέου Μητροπολίτου, Φιλοσόφου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Βόριδος καὶ Νικολάου Μαρτύρων, Ἱεροθέου τοῦ Νέου Ἱερομάρτυρα


Ὁ Ἅγιος Ἑρμείας ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἑρμείας καταγόταν ἀπὸ τὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μάρκου Αὐρηλίου τοῦ Ἀντωνίνου (138-161 μ.Χ.). Ὑπηρετώντας ὡς στρατιώτης στὶς Ρωμαϊκὲς λεγεῶνες, κατὰ τὸ διωγμὸ ποὺ κινήθηκε τότε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, διεβλήθη καὶ αὐτὸς ὡς Χριστιανός, συνελήφθη δὲ καὶ ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ δούκα Σεβαστιανοῦ, ἐξαναγκαζόμενος νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.
 Ὁ Ἑρμείας ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ συνέτριψαν τὶς σιαγόνες, τοῦ ἔγδαραν τὸ δέρμα τοῦ προσώπου, τοῦ ἔσπασαν τοὺς ὀδόντες καὶ τὸν ἔριξαν σὲ ἀναμμένο καμίνι.
Ἀφοῦ ἐξῆλθε ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ μαρτύρια αὐτά, ποτίστηκε μὲ ἰσχυρότατο δηλητήριο. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ δοκιμασία αὐτὴ ἐξῆλθε ἀβλαβής, καὶ ἔγινε πρόξενος μεταστροφῆς πρὸς τὸν Χριστὸ τοῦ μάγου ποὺ τοῦ χορήγησε αὐτό. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ὁ μάγος ἀποκεφαλίσθηκε, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι εἰδωλολάτρες.
Ὑποβλήθηκε σὲ σειρὰ νέων βασανιστηρίων, τέθηκε ἐντὸς ζέοντος ἐλαίου καὶ τυφλώθηκε, στὴ συνέχεια δὲ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρες, ἀφοῦ κρεμάσθηκε σὲ δένδρο, τελειώθηκε διὰ ἀποκεφαλισμοῦ. Ἀξιώθηκε ἔτσι τοῦ μαρτυρικοῦ στεφάνου.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ στρατευσάμενος, τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός, γενναίως διέκοψας, τὰς παρατάξεις ἐχθρῶν. Ἑρμεία πανένδοξε· σὺ γὰρ ἐγκαρτερήσας, πολυτρόποις αἰκίαις, ἤθλησας ἐν τῷ γήρᾳ, ὡς τοῦ Λόγου ὁπλίτης· ὧ πρέσβευε Ἀθλοφόρε, σώζεσθαι ἅπαντας.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ὁμολογήσας εὐτόνως, καὶ σφοδρῶν κολάσεων, ὑπενεγκὼν τὰς ὀδύνας, ᾔσχυνας, τῶν παρανόμων τὰς ἐπινοίας· ἔδειξας, τῆς εὐσεβείας πᾶσι τὸ κράτος· διὰ τοῦτό σε Ἑρμεία, ὁ Ἀθλοθέτης Λόγος ἐδόξασε.

Μεγαλυνάριον.
Ὄπλοις ἀληθείας περιφραχθείς, κάθεῖλες τοῦ ψεύδους, Ἀθλοφόρε τὸν εὑρετήν, ἐν γήρᾳ νεάζον, ψυχῆς φρόνημα φέρων, καὶ ἤθλησας νομίμως, Ἑρμεία ἔνδοξε.




Ἡ Ἁγία Πετρονίλα ἡ Μάρτυρας

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Πετρονίλα ἔζησε τὸν 1ο ἢ 3ο αἰώνα μ.Χ. Στὸ κοιμητήριο τῆς Δομιτίλλης, στὴ Ρώμη, ὑπάρχει μία νωπογραφία, ἡ ὁποία χρονολογεῖται ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ., καὶ στὴν ὁποία ἀπεικονίζεται τὸ μαρτύριο τῆς Ἁγίας Πετρονίλης.
Ἡ Ἁγία καταγόταν ἀπὸ εὐγενὴ οἰκογένεια, ἦταν Χριστιανὴ καὶ ἀρνήθηκε νὰ νυμφευθεῖ ἕναν εὐγενή, ὀνομαζόμενο Φλάσσο, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἀφιερωθεῖ στὸ Νυμφίο της Χριστό. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη καὶ τελειώθηκε μαρτυρικά.
Ἡ παράδοση θεωρεῖ, λόγῳ τοῦ ὀνόματός της, ὅτι ἦταν θυγατέρα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἢ ἀφοσιωμένη μαθήτρια τοῦ Ἀποστόλου, ποὺ τὸν βοηθούσε στὸ ἔργο του.
Ὅμως ἡ παράδοση αὐτὴ ἀναφέρεται σὲ διάφορα βιβλία τῶν Γνωστικῶν τοῦ 6ου αἰώνος μ.Χ. καὶ οἱ περισσότεροι μελετητὲς - ἁγιολόγοι δὲν ἀποδέχονται τὴν ἄποψη αὐτή.




Ὁ Ἅγιος Κρήσκης ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κρήσκης καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σάρραρι τῆς Σαρδηνίας καὶ μαρτύρησε τὸ 130 μ.Χ., κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ (117-138 μ.Χ.).





Οἱ Ἅγιοι Εὐσέβιος καὶ Χαράλαμπος οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Εὐσέβιος καὶ Χαράλαμπος καταγόταν ἀπὸ τὴ Νικομήδεια καὶ εἶναι ἄγνωστο πότε μαρτύρησαν. Ἐπειδὴ ἦταν Χριστιανοὶ συνελήφθησαν καί, ἀρνούμενοι νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, ὑπέστησαν μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες Ρωμανό, Τελέτιο ἢ Μελέτιο καὶ Χριστίνα (τιμούνται 30 Μαΐου), τὸν ἐπὶ τῆς πυρᾶς μαρτυρικὸ θάνατο.




Ὁ Ἅγιο Μάγος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς Μάρτυς, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν γνωρίζουμε, ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἔδωσε στὸν Ἅγιο Μάρτυρα Ἑρμεία τὸ ἰσχυρὸ δηλητήριο, ἀλλὰ βλέποντας τὴν ἀληθινὴ δύναμη τῆς πίστεως στὸν Χριστό, ὁμολόγησε τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγινε Χριστιανός. Τελειώθηκε μαρτυρικὰ διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.





Οἱ Ἅγιοι πέντε Μάρτυρες ἐν Ἀσκαλώνι

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ πέντε Μάρτυρες τελειώθηκαν μαρτυρικά, ἀφοῦ τοὺς ἔσυραν κατὰ γῆς μέχρι θανάτου.




Οἱ Ἅγιοι Κάνδιος, Κανδιανός, Κανδιανέλλη καὶ Πρῶτος οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κάνδιος, Κανδιανός καὶ Κανδιανέλλη κατάγονταν ἀπὸ ἐπιφανὴ Ρωμαϊκὴ οἰκογένεια καὶ ἦσαν ἀδέλφια. Διδάσκαλος καὶ πνευματικὸς καθοδηγητής τους ἦταν ὁ Ἅγιος Πρῶτος. Ὅταν ἄρχισε, ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.), ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, πούλησαν τὰ ὑπάρχοντά τους, μοίρασαν τὰ χρήματα στοὺς φτωχοὺς καὶ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν πόλη.
Ὅμως συνελήφθησαν καὶ ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντα Δουλκιδίου.

Ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα καὶ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸν Χριστό, ἀποκεφαλίσθηκαν τὸ 304 μ.Χ.
Ἕνας εὐλαβὴς ἱερέας, ὁ Ζωίλος, περισυνέλεξε τὰ ἱερὰ λείψανα αὐτῶν καὶ τὰ ἐνταφίασε μὲ εὐλάβεια.




Ὁ Ἅγιος Λουπικίνος ὁ Ἐπίσκοπος Βερόνας

Ὁ Ἅγιος Λουπικίνος ἔζησε τὸν 5ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος Βερόνας. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.





Ὁ Ἅγιος Πασχάσιος

Ὁ Ἅγιος Πασχάσιος ἔζησε τὸν 5ο καὶ 6ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν διάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης. Συνέγραψε πολλὰ θεολογικὰ ἔργα, τὰ ὁποία ὅμως δὲν διασώθηκαν. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 512 μ.Χ. καὶ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Διάλογο, Ἐπίσκοπο Ρώμης (τιμᾶται 12 Μαρτίου).




Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος εἶναι ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς καὶ τὰ Μηναῖα. Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται στὸ Βυζαντινὸν Ἑορτολόγιον. Κατ’ αὐτό, ὁ Ἅγιος ἦταν πρωτοπρεσβύτερος τοῦ παλατιοῦ καὶ ἀνῆλθε στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸ 1019 καὶ διαδέχθηκε τὸν θανόντα Πατριάρχη Σέργιο Β’ (999-1019). Ἀφοῦ ποίμανε τὴν Ἐκκλησία θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ Νοέμβριο ἢ Δεκέμβριο τοῦ 1025.




Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ὁ Μητροπολίτης Τομπόλσκ

Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος γεννήθηκε τὸ 1650 ἀπὸ εὐγενὴ καὶ ἀριστοκρατικὴ οἰκογένεια τῆς Οὐκρανίας. Τελείωσε τὴ θεολογικὴ ἀκαδημία τοῦ Κιέβου καὶ νυμφεύθηκε. Λίγο ἀργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ γιὰ μερικὰ χρόνια διακόνησε ὡς ἐφημέριος. Ἡ πρεσβυτέρα πέθανε νωρὶς καὶ ὁ Ἅγιος ἔγινε μοναχὸς στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὅπου διακρίθηκε γιὰ τὸν ἀσκητικό του βίο, τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ τὴ  νηστεία.
Κατὰ τὰ ἔτη 1701-1702, διετέλεσε ἡγούμενος τῆς μονῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Ζβὲν στὴν ἐπαρχία Ὀρλώφ. Τὸ 1702 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος καὶ τοποθετήθηκε στὴν ἐπαρχία Σιβηρίας καὶ Τομπόλσκ. Ἡ ἐπαρχία του ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴν Ἀρκτικὴ μέχρι τὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανὸ καὶ ἀπὸ τὰ Οὐράλια ὄρη μέχρι τὴν Κίνα καὶ ἡ κύρια δραστηριότητά του ἦταν ἡ ἱεραποστολή.
 Μέσα σὲ εἴκοσι πέντε χρόνια περιόδευσε ἱεραποστολικὰ τὴ Σιβηρία, τὴν Καμτσάτκα, τὴ Μογγολία καὶ τὴ βόρεια Κίνα. Πολλὲς φορὲς δέχθηκε ἐπιθέσεις ἀπὸ εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ παρὰ τὶς πολλὲς δοκιμασίες ποτὲ δὲν κατέφυγε στὴ βία κατὰ τὴν ἐξάσκηση τοῦ ἱεραποστολικοῦ του ἔργου. Κατάφερε ἔτσι νὰ βαπτίσει περὶ τοὺς σαράντα χιλιάδες εἰδωλολάτρες.
Ὁ Ἅγιος φρόντισε γιὰ τὴ μείωση τῶν φόρων τῶν νεοβαπτιζομένων καὶ τὴν ἀνέγερση νέων ἐκκλησιῶν. Ἔτσι αὔξησε τὶς ἐνορίες τῆς Σιβηρίας ἀπὸ ἑκατὸν ἑξήντα σὲ τετρακόσιες σαράντα ὀκτώ.
Παράλληλα σὲ κάθε ἱεραποστολικὸ κλιμάκιο ἔκτισε ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς γιὰ τὰ παιδιὰ τῶν ἰθαγενῶν, δίδοντας ἔτσι ἰδιαίτερη σημασία στὴν παιδεία καὶ τὴ μόρφωση. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ζήτησε καὶ τὴ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου διὰ τῆς ἀποστολῆς μορφωμένων ἱεραποστόλων μοναχῶν καὶ βιβλίων.
Τὸ 1709 ὁ Ἅγιος ἀσθένησε καὶ ἔλαβε τὸ μεγάλο σχῆμα, ὀνομαζόμενος Θεόδωρος, στὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Τιοῦμεν, ἀλλὰ ἡ παραίτησή του ἔγινε ἀποδεκτὴ τὸ 1711, ὅταν στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα τοῦ Τομπόλσκ ἐξελέγη ὡς διάδοχός του ὁ Ἰωάννης. Τὸ 1712 ἄρχισε ἐκ νέου τὴν ἱεραποστολική του δραστηριότητα κηρύσσοντας τὸ Εὐαγγέλιο στὶς περιοχὲς τῶν ποταμῶν τοῦ Μπερέζο.
Ὅταν κοιμήθηκε ὁ Ἐπίσκοπος Ἰωάννης, τὸ 1715, ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ἐπανεξελέγη Ἐπίσκοπος τοῦ Τομπόλσκ, ὅπου καὶ παρέμεινε μέχρι τὸ 1720. Στὴ συνέχεια παραιτήθηκε, ἐπέστρεψε στὸ μοναστήρι, ὅπου συνέχισε τὸ ἱεραποστολικό του ἔργο καὶ δίδασκε γραφὴ καὶ ἀνάγνωση στὰ παιδιὰ τῶν νεοβαπτισθέντων.
Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1727 καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονή του.
Τὸ 1984 καθιερώθηκε ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων τῆς Σιβηρίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Φιλοθέου.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ, ἐπίσης, τὴν μνήμη του στὶς 10 Ἰουνίου.




Ὁ Ἅγιος Φιλόσοφος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Βόρις καὶ Νικόλαος οἱ Μάρτυρες

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλόσοφος (Νικολάγιεβιτς Ὀρνάτσκιυ) ἔζησε τὸ 19ο καὶ 20ο αἰώνα μ.Χ. Τὸ 1885 τελείωσε τὴ θεολογικὴ ἀκαδημία τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως καὶ νυμφεύθηκε τὴν Ἑλένη Ζαοζέρκοϋ. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἐργάσθηκε ποιμαντικὰ ἀναπτύσσοντας ἕνα τεράστιο φιλανθρωπικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο.
Συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν Πατριάρχη Τύχωνα καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου στάθηκε στὸ πλευρὸ τῶν τραυματισμένων στρατιωτῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους. Ὁ υἱός του Νικόλαος ὑπηρετοῦσε μὲ ἀνώτερο βαθμὸ στὸ 9ο τάγμα τοῦ Ρωσικοῦ καὶ ὁ υἱός του Βόρις εἶχε διορισθεῖ  ὡς ἀρχηγὸς τῆς 23ης ταξιαρχίας πυροβολικοῦ καὶ πολέμησε ἡρωικὰ στὸ αὐστρο-οὑγγρικὸ μέτωπο.
Μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1917, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλόσοφος συνελήφθη, στὶς 9 Αὐγούστου 1918, μαζὶ μὲ τοὺς υἱούς του ἀπὸ ἄνδρες τῆς κρατικῆς ἀσφάλειας, ποὺ τοὺς μετέφεραν στὶς φυλακὲς τῆς Κροστάνδης. Ἐκτελέσθηκαν διὰ τουφεκισμοῦ, δίδοντας ἔτσι τὴ μαρτυρία τῆς πίστεώς τους στὸν Κύριο καὶ Θεό μας.




Ὁ Ἅγιος Ἱερόθεος ὁ Νέος ὁ Ἱερομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἱερόθεος ὁ Νέος, Ἐπίσκοπος Νικόλσκ, γεννήθηκε περὶ τὸ 1891. Ἔφθασε, ὡς Ἐπίσκοπος, στὸ Νικόλσκ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων τοῦ 1923. Ἐκεῖ διακόνησε τὴν Ἐκκλησία μὲ ἔνθεο ζῆλο καὶ αὐταπάρνηση. Τὸ 1927 μετετέθη στὴν Ἐπισκοπὴ Βελίκυ Οὔστιουνγκ, κοντὰ στὴν περιοχὴ Βολογκντά.
Αὐτὴ τὴν περίοδο ἀρνήθηκε νὰ ὑπογράψει δήλωση τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου περὶ ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας στὴν κρατικὴ ἐξουσία. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ οἱ ἄνδρες τῆς μυστικῆς ἀσφαλείας, κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστῶτος, τὸν κάλεσαν γιὰ ἀνάκριση ἀρκετὲς φορές.
Τελικὰ τὸν συνέλαβαν, ἐνῶ εἶχε πάει νὰ λειτουργήσει σὲ κωμόπολη τῆς ἐπαρχίας του. Οἱ ἄνθρωποι ἔκλαιγαν καὶ φώναζαν, γιατὶ ἔνιωθαν ὅτι ἔχαναν τὸν πνευματικό τους πατέρα.
Τὸ ἀτμόπλοιο ἔφθασε σύντομα στὴν πόλη Οὔστγιουγκ. Ἐπειδὴ ἦταν ἀσθενής, τὸν ὁδήγησαν στὸ νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ ὁ Ἅγιος Ἱερόθεος κοιμήθηκε ὁσίως τὸ 1928. Ἀλλὰ ἡ μνήμη του δὲν ἐξαφανίσθηκε. Ἔγινε τὸ ἁλάτι τῆς εὐσέβειας καὶ ἐλπίδας τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ.

Ἡ Σκοπιανὴ ἐφημερίδα Време: “Ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεγκ θὰ ἀποφασίσει γιὰ τὴν τύχη τῶν Ἑλλήνων”

Στὸ ἑλβετικὸ θέρετρο τοῦ Saint Moritz στὶς 9 μὲ 12 Ἰουνίου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἐτήσια συνάντηση τῆς «Λέσχης Μπίλντερμπεγκ» καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια θέματα ποὺ θὰ συζητηθοῦν εἶναι τὸ χρέος καὶ ἡ κρίση τῆς Ἑλλάδας. Οἱ ἐτήσιες συναντήσεις τῆς ‘Λέσχης’ εἶναι ἀνεπίσημες καὶ κλειστές, τὶς ὁποῖες παρακολουθοῦν περίπου 200 σημαίνοντες προσωπικότητες τῶν μέσων ἐνημέρωσης, τῶν ἐπιχειρήσεων καὶ τῆς πολιτικῆς. Οἱ συνεδριάσεις, τῆς λέσχης πραγματοποιοῦνται κάθε χρόνο, συνήθως ἀρχὲς Ἰουνίου, σὲ διάφορα πολυτελῆ ξενοδοχεῖα καί ἑστιατόρια τῆς Εὐρώπης, τοῦ Καναδᾶ καὶ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Οἱ συνεδριάσεις εἶναι ἀπαγορευτικὲς γιὰ τὸ κοινὸ καὶ δὲν ἐκδίδεται ποτὲ ὁποιαδήποτε ἀνακοίνωση. Ἡ πρώτη συνεδρίαση τῆς ὁμάδας αὐτῆς πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὶς 29 ἕως τὶς 31 Μαΐου τοῦ 1954 στὸ ξενοδοχεῖο Bilderberg τῆς Ὀλλανδίας καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἡ ὁμάδας ἔλαβε τὸ ὄνομά της, μὲ πρωτοβουλία τοῦ Ὀλλανδοῦ Πρίγκιπα Bernhard. Ἡ συζήτηση γιὰ τὴν Ἑλλάδα θὰ γίνει σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει μεγάλη οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ κρίση καὶ ἡ κυβέρνηση ἐξετάζει σοβαρὰ τὴν περίπτωση ἑνὸς δημοψηφίσματος γιὰ τὰ νέα μέτρα λιτότητας. Δὲν ἀποκλείονται ἀλλαγὲς στὴν κυβερνητικὴ πολιτικὴ ἢ ἀκόμη καὶ πρόωρες ἐκλογές.

Σύμφωνα μὲ τὶς πηγὲς μᾶς – γράφει ἡ ἐφημερίδα- ἡ κυβέρνηση ἐξετάζει τὸ ἐνδεχόμενο ἑνὸς δημοψηφίσματος ὥστε νὰ γίνουν ἀποδεκτὰ τὰ νέα μέτρα λιτότητας γιὰ τὴν ἐξασφάλιση ἑνὸς νέου δανείου ἀπὸ τὸ ΔΝΤ καὶ τὴν ΕΕ, ὅπως....

 σημειώνουν οἱ ἑλληνικὲς ἐφημερίδες.

Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδας, Γιῶργος Παπανδρέου ἀπέτυχε νὰ ἐπιτύχει συναίνεση σχετικὰ μὲ τὸ νέο πακέτο μέτρων λιτότητας στὸ ὁποῖο περιλαμβάνονται αὐξήσεις τῶν φόρων, μείωση τῶν μισθῶν καὶ τῶν συντάξεων καθὼς καὶ πωλήσεις μεγάλων δημόσιων ἐπιχειρήσεων.

Τὰ νέα μέτρα ποὺ θεσπίστηκαν προκάλεσαν μαζικὲς διαμαρτυρίες ἀπὸ δυσαρεστημένους πολίτες.

Ὡστόσο, οἱ ἀναλυτὲς ἐκτιμοῦν ὅτι σὲ μία τέτοια κατάσταση ὁ πρωθυπουργὸς κ. Παπανδρέου θὰ μποροῦσε νὰ μετριάσει ἢ νὰ ἐγκαταλείψει τὰ νέα μέτρα λιτότητας, προκειμένου νὰ διατηρήσει τὴν πολιτικὴ στήριξή του γιὰ ἐνδεχόμενη καταφυγὴ στὶς κάλπες.

Τὸ ἐρώτημα ὅμως ποὺ μένει ἀναπάντητο εἶναι ἂν οἱ πρόωρες ἐκλογὲς θὰ μποροῦσαν νὰ δώσουν μία αὐτοδύναμη κυβέρνηση.

Μαρτυρία πρώην Μασόνου 33ου βαθμού

Ο Jim Shaw υπήρξε Μασόνος σε ηγετική θέση (33^ος βαθμός) πριν μεταστραφεί στον χριστιανισμό. Το βιβλίο ‘The DeadlyDeception’ (‘Η Θανατηφόρα Εξαπάτηση’) του TomMcKenney περιγράφει την ιστορία του. Η παρακάτω προσωπική του αφήγηση είναι από το βιβλίο ‘Προς Μία Παγκόσμια Δικτατορία’ του Gary Kah (Εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ). Στα αγγλικά ΕΔΩ.
“Αγαπητέ Φίλε,
Το να είσαι μέλος στην Μασονική Στοά σε πολλές περιπτώσεις έγινε οικογενειακή παράδοση, με τους νέους ανθρώπους να εισέρχονται στην Στοα γιατί ανήκαν σ’ αυτήν οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους. Εξ αιτίας του θαυμασμού που θρέφουν για κάποιους φίλους ή συγγενείς, οι άνθρωποί αυτοί μπαίνουν στην Στοά χωρίς δισταγμούς, σίγουροι πως το Τάγμα βασίζεται σε ευγενή ιδεώδη. Αυτή ήταν και η δική μου περίπτωση Από τότε πού ήμουν μικρό παιδί, η μητέρα μου με ενθάρρυνε να γίνω Μασόνος κάποια μέρα όπως ο θείος μου τον οποίο θαύμαζε πολύ. Η εντύπωση που είχε για τον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν πώς αποτελούσε μια λέσχη όπου καλοί άνθρωποι συναντιόντουσαν για να σχεδιάσουν την βοήθεια σ’ αυτούς που την χρειάζονται.

Όταν μεγάλωσα, νυμφεύθηκα μια υπέροχη γυναίκα πού ήταν μέλος του Ανατολικού Αστέρος και της οποίας ο πατέρας ήταν Μασόνος. Παρόλο που ο πατέρας της δεν θα μου μιλούσε ποτέ για την Στοά εν τούτοις ήμουν περήφανος γι’ αυτόν.

Περιτοιχισμένος από ανθρώπους που αγαπούσα και ήταν Μασώνοι, τελικά αποφάσισα να μπω και εγώ στην Στοά.

Κάνοντας αίτηση για την εγγραφή μου ως μέλος στην Ινδιανάπολη, δέχθηκα μια επιστολή από την Στοά εντός δύο εβδομάδων που μού έλεγε πως είχα γίνει αποδεκτός. Μού ζήτησαν να είμαι παρών στην Στοά στις 6:30 μ. σε μια συγκεκριμένη ημέρα για να εισαχθώ στον πρώτο βαθμό. Όταν ήλθε η ώρα, πήγα στην Στοά και πλήρωσα τα έξοδα για τους πρώτους τρεις βαθμούς και μετά από αυτό μου ζήτησαν να ακολουθήσω έναν άνδρα που μου είπαν πώς ήταν ο ‘Μεγάλος Θαλαμηπόλος’. Με πήρε στο ‘Δωμάτιο της Προετοιμασίας’ όπου και μου είπε να βγάλω τα ρούχα μου και να φορέσω ένα λευκό παντελόνι (σαν πυτζάμα) και ένα λευκό πανωφόρι. Σύντομα ένας άνδρας με τον τίτλο του ‘Διακόνου’ μπήκε και μου είπε να τον ακολουθήσω. Με οδήγησε σε μια πόρτα και μου έβαλε ένα επίδεσμο στα μάτια. Επίσης σήκωσε το αριστερό μπατζάκι από το παντελόνι και άνοιξε το πουκάμισό μου εκθέτοντας το αριστερό μου στήθος. Μετά κάποια συζήτηση μεταξύ του Διάκονου και του ανθρώπου εντός του δωματίου της Στοάς μου είπαν τελικά να εισέλθω. Με δεμένα τα μάτια δεν μπορούσα να δω, μπορούσα όμως με σιγουριά να αισθανθώ. Κάτι κτύπησε το αριστερό μου στήθος (πόνεσα). Μια ανθρώπινη φωνή είπε: «Τζiμ Σώου, έγινες δεκτός στην στοά αυτή, επί των οξέων σημείων του διαβήτου, ο οποίος (και με πίεσε πάλι) θα σε διδάξει να μην αποκαλύψεις ποτέ κανένα από τα μυστικά ενός Εισαχθέντος Μαθητευόμενου Μασόνου σε κανέναν άλλο εκτός και αν είναι Αδελφός Μασόνος»

“Είχα έλθει στην Στοά εκείνο το απόγευμα ελπίζοντας πως θα μού έλεγαν τι υποτίθεται πώς έπρεπε να κάνει ένας Μασόνος κατά το τέλος όμως της τελετουργίας είχα αηδιάσει. Όταν τελείωσε, ο φίλος μου μου είπε πώς ήταν κάτι που οι Μασόνοι έπρεπε να υπομείνουν, έτσι το έβγαλα από το μυαλό μου.

“Μετά ένα έτος ήμουν Μαθητευόμενος Πρεσβύτερος Διάκονος. Αυτό ήταν ένα μεγάλο άλμα για μένα αφού είχα παρακάμψει τρεις θέσεις. Είπα στο ‘Σεβαστό Διδάσκαλο’ πώς δεν ήθελα να είμαι ένας άεργος πού κάθεται σε μια καρέκλα αλλά ήθελα να υπηρετήσω την στοά και να περάσω από όλες τις θέσεις. Μπήκα επίσης στο Σκοτικό Δόγμα και έγινα ιεράρχης στην Στοά της Τελειοποιήσεις μελετώντας για Διδάσκαλος του 4ου Βαθμού.

“Την ίδια εποχή δέχτηκα την πρόσκληση από κάποιον παλιό φίλο από τον στρατό που ζήτησε από την γυναίκα μου και από εμένα να μετακομίσουμε στην Φλώριδα όπου ζούσε. Δεν ήθελα να εγκαταλείψω την δουλεία μου στο Ταχυδρομείο, αλλά ο φίλος μου είπε πώς μπορούσε να μου βρει μια θέση Δημοσίου Υπαλλήλου στην Φλώριδα. Τής γυναίκας μου της άρεσε η ιδέα να ζήσουμε εκεί. Έτσι με τους δύο να με παρακαλούν δέχτηκα τελικά να μετακομίσω. Η θέση μου στην στοά μεταφέρθηκε από την Ίνδιανάπολη (που ανήκε στην Νότια Δικαιοδοσία). Παρ’ όλο που τα τυπικά ανάμεσα στις δυο δικαιοδοσίες έχουν κάποιες διαφορές ανακάλυψα πώς οι στοές στην ουσία είναι οι ίδιες.

“Η Στοά στην Φλώριδα είχε ανάγκη από καλούς αξιωματούχους και σύντομα προωθήθηκα στην Θέση του Σεβαστού διδάσκαλου. Έπρεπε να εκλεγώ γι’ αυτό το υπούργημα, αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Στη δημόσια υπηρεσία που δούλευα είχα συναδέλφους που ανήκαν στην Στοά και υπήρχαν επίσης πάρα πολλοί αξιωματούχοι του Σκοτικού Δόγματος πού ήταν επίσης και Αξιωματούχοι της Πόλης. Στην πραγματικότητα, είχα λάβει μέρος στην μύηση του Δημάρχου της Πόλης. Συμμετείχε στην διάλεξη του Κρανίου, πού έδωσα στον 30^ο Βαθμό. Έδωσε μεγάλη προσοχή.

“Σύντομα είχα υπηρετήσει πολλές θέσεις και μου απονεμήθηκε ο βαθμός του KCCH (Knight Commander ofthe Court of Honor) [Ιππότης Διοικητής του Σώματος της Τιμής]. Κατείχα τον βαθμό αυτό για τέσσερα χρόνια όταν εισήλθα κυριολεκτικά στην σκοτεινότερη περίοδο της ζωής μου. Η όραση μου άρχισε να περιορίζεται ραγδαία καθώς δημιουργούσα καταρράκτη στον αριστερό μου οφθαλμό. Μια φίλη της συζύγου μου μου πρότεινε να επισκεφθώ έναν οφθαλμίατρο που όπως είπε ήταν πολύ καλός. Ακολούθησα την συμβουλή της. Αφού ο οφθαλμίατρος εξέτασε τα μάτια μου με πληροφόρησε πως έπρεπε να εγχειριστώ στο ένα μου μάτι, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα στο άλλο.

“Μού είπε πώς έπρεπε να με βλέπει κάθε μέρα μια εβδομάδα πριν να με εγχειρήσει εξ’ αιτίας μιας μόλυνσης στο βλέφαρο μου που έπρεπε να θεραπευθεί. Κατά την διάρκεια των επισκέψεων αυτών άρχισε να συζητά μαζί μου για τον Ιησού Χριστό και να μου διαβάζει μάλιστα κάποια αποσπάσματα από την Βίβλο. Παρ’ όλο το ότι γνώριζα πολλούς λειτουργούς και ιερείς που ήταν Μασόνοι και κυρίως με αυτούς που είχαν σχέσεις με το εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών, η οικογένειά μου με είχε εκπαιδεύσει να παραμένω μακριά από τις εκκλησίες. Ο θετός μου πατέρας μου είχε πει πως ήταν γεμάτες από υποκριτές και κανείς στο σπίτι του δεν είχε πάει σε εκκλησία. Και να ‘μαι, με έναν γιατρό που εργαζόταν πάνω στο μάτι μου και προσπαθούσε να μου διαβάσει την Βίβλο. Στην δουλεία μου άρχισα να μιλώ με λίγους ανθρώπους που γνώριζα πως είναι Χριστιανοί και μου μίλησαν για τον Ιησού. Ένας προχώρησε τόσο μακριά που είπε πως κανείς Χριστιανός δεν έπρεπε να είναι Μασόνος. Ταυτόχρονα ο γιατρός συνέχιζε να συζητά μαζί μου καθώς περιποιείτο τα μάτια μου. Προσπαθούσα να μην ακούω αλλά βαθειά μέσα μου γνώριζα πως είχε δίκιο.

“Μια ημέρα αφού επέστρεψα στην εργασία μου μετά την εγχείρηση, δέχθηκα μια επιστολή από τον Οίκο του Ναού στην Ουάσιγκτον που με πληροφορούσε πως είχα επιλεγεί να δεχτώ τον 33^ο βαθμό και έπρεπε μέσα σε μια εβδομάδα να αναφέρω στην Ουάσιγκτον εάν αποδέχομαι την τιμή αυτή. Δυο άνδρες που ανήκαν στο Σκοτικό Δόγμα και ήταν Μασόνοι 33^ου Βαθμού αποφάσισαν να έλθουν και να μοιραστούν μαζί μου αυτή την χαρμόσυνη ώρα. Θυμάμαι πώς είχα εντυπωσιαστεί από το μέγεθος και την ωραιότητα του Οίκου του Ναού. Ήταν τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τον Ναό του Σκοτικού δόγματος.

Αφού δέχθηκα τον 33^ο βαθμό, με το λευκό μου καπέλο και το δακτυλίδι κάναμε μια μεγάλη γιορτή και ήπιαμε κρασί. Ήταν όλα τόσο διασκεδαστικά. Τις ώρες όμως αυτές σκεφτόμουν κάποια αποσπάσματα από την Βίβλο που μου διάβασε ο γιατρός.

“Αμέσως μόλις γύρισα στο σπίτι δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γραμματέα του Σκοτικού Δόγματος που μού είπε να προετοιμαστώ για την λειτουργία της ερχόμενης Μεγάλης Πέμπτης πριν το Πάσχα. Πρέπει να σας πω πώς οι Στοές πάντα πραγματοποιούν έργα που γελοιοποιούν τις Χριστιανικές Ιερές Ημέρες. Τώρα που ήμουν διδάσκαλος όλων των βαθμών έπρεπε εγώ να διευθύνω την λειτουργία.

Εν τω μεταξύ η σύζυγός μου και εγώ αρχίσαμε να παρακολουθούμε τις λειτουργίες στην εκκλησία μαζί με τον οφθαλμίατρο. Με βοηθούσε να κατανοήσω την Βίβλο και δεν του άρεσε η ιδέα πως ήμουν Μασόνος. Μού είπε πως δεν πίστευε πως κατανοούσα πόσο ολέθρια ήταν η Στοά στην πραγματικότητα και με πίεσε να διαβάσω με προσοχή το ευαγγέλιο του Ιωάννη και την προς Γαλάτας επιστολή.

Τα μελέτησα και βρισκόμουν στην θέση να αποδεχθώ τον Χριστό. Για να πεισθώ όμως πλήρως έπρεπε να περάσω από το τυπικό της ίδιας της Μεγάλης Πέμπτης.

“Βρισκόμασταν όλοι στις θέσεις μας για την λειτουργία της Ροδόσταυρης Μεγάλης Πέμπτης με όλους μας ντυμένους με μαύρα φορέματα. Σηκώθηκα, χτύπησα τα χέρια μου τρεις φορές και όλοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους. Άρχισα να ομιλώ. «Αδελφοί μου, συναντηθήκαμε αυτήν την ημέρα για να τιμήσουμε την μνήμη του θανάτου του πιο σοφού και πιο τέλειου Διδασκάλου - όχι σαν εμπνευσμένου η Θείου αλλά τουλάχιστον σαν τον μεγαλύτερο όλης της ανθρωπότητας. “Στο σημείο αυτό σταμάτησα για ένα λεπτό για να σκεφθώ τι ακριβώς είχα μόλις πει. Αρνιόμουν το γεγονός πώς ο Χριστός ήταν εμπνευσμένος η Θείος, λέγοντας πώς ήταν απλώς ένας διδάσκαλος όχι ανώτερος ενός Βούδα, ενός Μωάμεθ, ενός Κουμφούκιου ή μιας άλλης θρησκευτικής μορφής. Αισθάνθηκα ένα δάκρυ να διασχίζει το πρόσωπό μου, αλλά έπρεπε να συνεχίσω. Βάδισα προς το Μενοράχ και άναψα ένα κερί.

«Ο επόμενος ομιλητής είπε τα λόγια του και άναψε ένα κερί στο Μενοράχ. Όλοι ομιλούσαν και άναβαν κεριά. Αισθανόμουν θλιμμένος και αμήχανος, αναρωτώμενος πως θα μπορέσω να συνεχίσω. Αλλά συνέχισα. Πραγματοποιούσαμε την Μαύρη Λειτουργία, πίνοντας κρασί από ένα κρανίο και τρώγοντας ένα κομμάτι ψωμί - κάνοντας έναν γύρο στο τραπέζι - λέγοντας σε κάθε άνδρα: «Λάβε, πιε και δώσε και στον διψώντα. Λάβε, φάγε και δώσε και στο πεινώντα».

Μετά όλοι επιστρέψαμε στις θέσεις μας. Όσο ήμουν όρθιος, τα γόνατα μου έτρεμαν. Γνώριζα τι σημαίνει φόβος και ποτέ δεν είχα νοιώσει έτσι από τότε που δέχθηκα πυροβολισμούς στον Στρατό.

“Σηκώθηκα και άρχισα να απαγγέλω τα τελευταία λόγια. «Τώρα ολοκληρώνουμε τις αποδόσεις τιμής σε μνήμη του θανάτου του διδασκάλου μας. ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!! ΚΛΑΨΤΕ ΓΟΕΡΑ!! ΕΦΥΓΕ!! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ!! ΘΡΗΝΗΣΤΕ!! ΟΔΥΡΘΗΤΕ!!

Τα κεριά σε κάποια στιγμή εξαντλήθηκαν. Ολοκλήρωσα την τελετουργία λέγοντας: “Τελείωσε, πρέπει να αποχωρήσουμε”.

“Βιάστηκα να πάω στα αποδυτήρια και έβγαλα το μαύρο φόρεμα μου και έβαλα τα καθημερινά μου ρούχα. Κάποιοι με πλησίασαν και με ρώτησαν αν ήμουν άρρωστος. Αμέσως απάντησα. “Ναι, πρέπει να φύγω!”

“Την επόμενη ημέρα έγραψα γράμματα στην Γαλάζια Στοά, στο Ιεροφυλάκιο, και στο Σκοτικό Δόγμα λέγοντας πώς είχα παρακολουθήσει την τελευταία συνάντηση. Τώρα ήμουν Χριστιανός και δεν θα επέστρεφα πίσω. Αυτό έγινε πριν 25 χρόνια. Ποτέ δεν μετάνιωσα για την απόφασή μου αυτή.

“Κατά την διάρκεια των 19 ετών ως Μασόνος , παρέστην μάρτυς και έλαβα μέρος σε πολλά ενοχλητικά γεγονότα, αλλά ο πλέον σημαντικός λόγος που με οδήγησε να εγκαταλείψω το Τάγμα ήταν το γεγονός πώς ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ο μόνος που λατρευόταν. Το Σκοτικό Δόγμα σέβεται πολλούς θεούς και διδάσκει πολλές θρησκείες, αλλά ποτέ δεν επιτρέπεται το Ευλογημένο Όνομα του Ιησού Χριστού.

Δεν επιτρέπεται ούτε να ολοκληρώσουμε μια προσευχή στο όνομα του Ιησού αλλά χρησιμοποιούμε μια αόριστη αναφορά στον Θεό, ο οποίος θα μπορούσε να σημαίνει οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Οι διδασκαλίες της Καμπάλα, της Ζέντ Αβέστα, και των Γνωστικών χρησιμοποιούνται μαζί με την αστρολογία και τις διδασκαλίες των ψεύτικων Αρχαίων θεών όπως ο Όσιρις, η Σεμίραμις, η Ίσις και ο Κρίσνα. Οι Χιντού Θεοί Βράχμα, Βισνού και Σίβα θεωρούνται επίσης θεοί,

Όποτε όμως ονομάζετο ο Χριστός γινόταν μόνο με την μορφή της γελοιοποίησης.
“Για τους λόγους αυτούς εγκατέλειψα το Μασονικό Τάγμα. Εάν σήμερα είσαι Μασόνος, σου ζητώ από τα βάθη της καρδιάς μου να πράξεις αναλόγως. Είναι το μόνο σωστό πράγμα που μπορείς να κάνεις.
“Με Χριστιανική αγάπη,
Τζίμ Σώου (Jim Shaw)
Silver Springs, Florida

Εκατοντάδες Ορθόδοξοι πιστοί διαδήλωσαν έξω από την Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη στο Αμμάν της Ιορδανίας για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές του Θεόφιλου

Εκατοντάδες άραβες ορθόδοξοι διαδήλωσαν έξω από την Ελληνική ορθόδοξη Μητρόπολη στο Αμμάν της ιορδανίας για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές του Θεόφιλου. Στην διαδήλωση ομιλητές ήταν εκπρόσωπος του Ορθόδοξου Κεντρικού Συμβουλίου της Ιορδανία και της Παλαιστίνης δ. Ραούφ Abu Jaber, και ο αντιπρόεδρος της Ορθόδοξης κοινότητας στην Ιορδανία, και στην Παλαιστίνη δ. Μαρουάν Τουμπάσι.



Ο ομιλητές ζήτησαν από την ιορδανική κυβέρνηση την εφαρμογή του νόμου αριθ. (27) για το έτος 1958, έτσι ώστε οι Ορθόδοξοι Άραβες να έχουν το δικαίωμα να διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους (δηλ των εκκλησιών κοινοτήτων) και να σταματήσει η πώλησείς και εκμίσθωσείς από το Ελλήνικο Ορθοδόξο Πατριαρχείο προς το κράτος του Ισραήλ. Επίσης, τόνισαν στις δήλωσεις τους , την ανάγκη θέσπισης σχεδίων επιχειρησιακών αναπτύξεν για την εξυπηρέτηση του λαού της ενορίας, και «και να μην σατιρίζετε η αραβική ταυτότητα".
Επίσης δήλωσαν ότι από το πατριαρχείο γίνετε συστηματική διάκριση προς τους άραβες και ζήτησαν επίσης περισσότερους άραβες επισκόπους περρισότερες μονές με άραβες μοναχούς και εξάλλου είπαν ότι ήταν μια προεκλογική δέσμευση του Κ. Θεοφίλου πριν τις εκλογές» Βεβαίως ο κ. Θεόφιλος δεν πραγματοποίησε καμία από τις συμφωνίες που υποσχέθηκε τις μόνες συμφωνίες που πραγματοποιεί είναι με το κράτος του ισραήλ..
Επίσης τονίστηκε στους διαδηλωτές η απόρριψή από τον συνεχή έλεγχο του ελληνικού Πατριαρχείου, καθώς και η ανάγκη για τοπική προσαρμογή.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡΣ

Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου

 

«Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα περιφρονούσαν ή μισούσαν την ¬
Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι’ αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν».
«Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή τον. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα»
«Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν. Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.
Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.
Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.
Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.
Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία. Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δυό εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.
Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.
Του είπα να τα δώσουν όλα στους φτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα.
Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθεί με τα εδώ, όχι τα Άνω. Γι’ αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τους είχαν προτείνει».
«Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Δεν λέω, όταν έχεις δυό χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του. Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό. Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα.. Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων».
«Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες».
(Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο

Η επιτυχία

 

Η επιτυχία στη ζωή είναι σταθερά αίτημα του ανθρώπου, σ’ οποιαδήποτε βαθμίδα της κοινωνίας κι αν στέκεται. Το πρώτο όνειρο που φροντίζουν να ξυπνήσουν μέσα στην ψυχή του παιδιού οι γονείς, είναι το όνειρο της επιτυχίας. Και είναι νόμιμο το όνειρο και δίκαιο το πάθος, που αυλακώνει την ύπαρξή μας αδιάκοπα.
Χρειάζεται να πετύχεις στη ζωή γιατί μονάχα τότε αισθάνεσαι βαθιά και ουσιαστικά εναρμονισμένος με τον κόσμο. Όταν πετυχαίνεις, τότε δε φοβάσαι. Νιώθεις να πηγάζει από τα βάθη σου σταθερά μια πολύμορφη δύναμη που σου παρέχει το δικαίωμα να πατάς σίγουρα στον τόπο σου, ν’ αντικρίζεις κατάματα τους ανθρώπους, να ζεις μ’ έναν αέρα γαλήνης τις μέρες σου.
Όταν αισθάνεσαι αποτυχημένος, θαρρείς πως η ζωή σε απωθεί, πώς ο κόσμος σ’ εχθρεύεται. Σπάζουν οι ιστοί εκείνοι, οι μυστηριώδεις και σπουδαιότατοι, που κάνουν βέβαιη και μόνιμη τη σχέση σου με τους άλλους. Η δυσπιστία και η ηττοπάθεια, η απαισιοδοξία και ο φθόνος σου θερίζουν την καρδιά και της κατατρώγουν κάθε γενναιοφροσύνη και κάθε πάθος αγάπης.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν πρέπει ο άνθρωπος να φροντίζει να πετύχει στη ζωή του. Στο ενδεχόμενο αυτό δώσαμε απόκριση καταφατική. Το πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει η γρηγορούσα συνείδηση είναι ποιό νόημα έχει γι’ αυτήν η επιτυχία. Γιατί καθημερινά έχουμε να κάνουμε στους καιρούς μας μ’ ανθρώπους μανιακούς της επιτυχίας, αλλά η επιτυχία αυτή σπάνια βλέπουμε να έχει ηθικό βάρος και πνευματική σημασία. Μας καταπλήσσει αλλά δεν μας φωτίζει.
Μας αναγκάζει να τη λογαριάζουμε αλλά δεν ελκύει την εκτίμησή μας. Γιατί πρόκειται για επιτυχία που ο θάνατος αφανίζει και που πριν απ’ αυτόν, αλλεπάλληλες συμφορές επιβουλεύονται και ταράζουν.
Κι όμως, στους καιρούς αυτούς που τα φαινόμενα λογαριάζονται περισσότερο από την ουσία των πραγμάτων, η επιτυχία πρέπει αναμφισβήτητα να φαίνεται. Κι όχι μονάχα αυτό, πρέπει να έχει την κοινωνική αναγνώριση κι επισφράγιση. Η κοινωνία πρέπει να εκδηλώσει την ευαρέσκειά της, να προσφέρει αξιώματα και τίτλους, ν’ ανοίξει η άρχουσα τάξη τα σαλόνια της για να τον επιβραβεύσει μ’ επαίνους και κολακείες. Και πίσω απ όλα αυτά, να ρεύσει το χρήμα άφθονο και να στεφανώσει με άνεση υλική τον πετυχημένο. Αυτό το απλό, το αισθητό, το βάρβαρο γεγονός, το ζωώδες, αυτό πια λέγεται για τους ανθρώπους της εποχής μας «επιτυχία».
Η επιτυχία αυτή δεν έχει ηθικές προϋποθέσεις. Το αντίκρυσμά της είναι μονάχα κοινωνικό. Τόσο, που δίκαια θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι επιτυχία δεν μπορεί να υπάρξει για τον άνθρωπο αν δεν υπάρχει κοινωνία, αν ο άνθρωπος δεν ζει μέσα στην κοινωνία. Δεν ενδιαφέρει, και ουσιαστικά η κοινωνία μας σπανιότατα εξετάζει, αν η επιτυχία αυτή κατακτήθηκε με μέσα. επαίσχυντα, με τρόπους πονηρούς και ρυπαρούς, με κινηθείς ανήθικες. Για την κοινωνία και κυρίως για μια κοινωνία σαπισμένη, που δεν ξέρει και δεν θέλει ν’ αμυνθεί όπως γενόταν άλλοτε, η επιτυχία δημιουργεί δίκαιο. Ο πετυχημένος δικαιώνεται έστω κι αν πέρασε πάνω από πτώματα. Γιατί μια κοινωνία, όπως η σημερινή, σε κατάπτωση, δεν ερευνά ποτέ τις αφορμές, τα κίνητρα, τα μέσα. Την ενδιαφέρουν τ’ αποτελέσματα. Και η επιτυχία στη ζωή είναι ένα αποτέλεσμα.
Εντελώς διαφορετικά τοποθετείται το θέμα για την ηθική συνείδηση. Εκείνη εξετάζει όχι τόσο τ’ αποτελέσματα όσο τα κίνητρα. Όχι τα φαινόμενα αλλά τα υπάρχοντα εντός του ανθρώπου. Και η ηθική συνείδηση γνωρίζει καλά, -γιατί τα προβλήματά της τα ζει εμπειρικά κι όχι ουδέτερα, παρατηρώντας τα,- γνωρίζει, λοιπόν, πως επιτυχία στη ζωή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν ο άνθρωπος δεν ανεβεί ο ίδιος μέσα του, αν μπροστά στον ίδιο του τον εαυτό δεν πετύχει.
Μια τέτοιου είδους επιτυχία δημιουργεί στον καθένα άλλα, κολοσσιαία προβλήματα που πρέπει ζώντας να τα λύσει. Γιατί αυτή η ζωή είναι αληθινή ζωή, αυτός ο αγώνας είναι αγώνας καίριος για την ύπαρξη. Και ο αγώνας αυτός γίνεται για να μπορέσει ο άνθρωπος να ελευθερωθεί από το φόβο και την ανάγκη, να γίνει αληθινός, δηλαδή, άνθρωπος. Αν αυτός ο αγώνας δε φτάσει σε αίσιο τέρμα, ούτε τίτλοι, ούτε αξιώματα, ούτε δάφνινα στεφάνια μπορούν να κρύψουν και να ωραΐσουν την αποτυχία του ανθρώπου στο βίο του. Γιατί η επιτυχία ξεκινά από την ήρεμη συνείδηση πως πραγματοποίησες το χρέος σου όπου κι αν σου δόθηκε η ευκαιρία, πως δεν απίστησες στα ηθικά καλέσματα που τα πράγματα τα ίδια και τα γεγονότα σου απηύθυναν, πως δεν αδίκησες, αλλά πάλεψες ν’ αγαπήσεις όλους, και πάνω στην πάλη αυτή σ’ αγάπησε ο Θεός και σένα και τον αγώνα σου.
Αν ο Θεός δεν σφραγίσει -ο Θεός που είσαι πλάσμα Του- με την συγκατάνευσή Του την επιτυχία σου, επιτυχία δεν υπάρχει. Αυτή η επιτυχία σε υψώνει μέσα σου, σε ολοκληρώνει και σου εξασφαλίζει τη θέα των αιωνίων. Άνθρωποι που δέθηκαν χειροπόδαρα με επιτυχίες εγκόσμιες και που δεν μπόρεσαν να δουν τα αποτυπώματα του Αιώνιου Θεού στη ζωή, που δεν αποκάλυψαν πεθαίνοντας την ψυχή τους και τη συγκλονιστική της συγγένεια με τον Θεό, δεν μπορεί νάναι άνθρωποι επιτυχημένοι,
Η επιτυχία είναι δώρημα ουράνιο.
(Κ. Ε. Τσιρόπουλος, «Δοκίμια ευθύνης»)

Τι είναι η πίστις;(Μεγ.Βασιλείου)

)

Πίστη είναι ή χωρίς αμφιβολία αποδοχή των όσων ακούσαμε να κηρύττονται με τη χά­ρη του Θεού, καθώς καί ή τέλεια βεβαιότης ότι αυτά είναι αληθινά. Αυτήν την πίστη έδειξε ό Αβραάμ, περί του οποίου μαρτυρεί ή Άγια Γραφή ότι «δεν άμφιταλαντεύθηκε για την εκπλήρωση της επαγγελίας του Θεού, αλλά αντίθετα ή πίστη του δυνάμωσε καί δόξασε το Θεό. Ήταν τελείως βέβαιος πώς ό Θεός πού του έδωσε την επαγγελία έχει καί τη δύναμη να την εκπληρώσει» (Ρωμ.4, 20-21).

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, «ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ»

Νεομάρτυς επίσκοπος Δαμασκηνός:«Η αλήθεια της εκκλησίας αντιστέκεται στο μυστικό ψέμα του Αντιχρίστου»

Ο νεομάρτυς επίσκοπος π.Δαμασκηνός, έλεγε: «"Οταν θα έλθει ό Αντί­χριστος, δεν θα συμφωνήσουν όλοι με την ιδεολογία του. Οι Πα­τέρες έλεγαν ότι ή σφραγίδα του δεν θα είναι αποκλειστικά στο μέτωπο. Μπορεί να είναι και στο χέρι. Αυτός πού θα τη δεχθεί στο μέτωπο, θα μοιράζεται με τον Αντίχριστο τον τρόπο της σκέ­ψεως του και αυτός πού θα τη δεχθεί στο δεξί χέρι, θ' αναγνω­ρίζει το δίκαιο των πράξεων του. Οι άνθρωποι θέλοντας να προ­στατεύσουν την Εκκλησία -την ίδια τους τη ζωή- θα είναι έτοι­μοι να κάνουν φρικτές θυσίες. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει αυτό. Την Εκκλησία τη φρουρεί ό Κύριος. Αυτό πού προαναφέραμε, γίνεται μόνο και μόνο για να έχουμε εμείς τη δυνατότητα να δοΰμε τον άλλον άνθρωπο, έτσι όπως τον έβλεπε ό Κύριος! Ή αλήθεια της Εκκλησίας, αντιστέκεται στο μυστικό ψέμα του Αντίχριστου».Ως χριστιανοί ευχαριστούμε τον Κύριο, για όλα τα θαυμάσια πού γίνονται στην Εκκλησία μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε τα λόγια του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ: «Μόνο ή νηστεία και ή προσευχή, χωριστά, δεν σημαίνουν τίποτα. "Ολα στην Εκκλησία μας, είναι απλώς υλικά για οικοδομή. Είναι τούβλα, με τα όποια μπορούμε να φτιάξουμε φυλακή για την ψυχή μας, ενώ μπορούμε να φτιάξουμε βασιλικό ανάκτορο! Όποιονδήποτε κανόνα και αν τηρήσουμε, δεν θά φτάσουμε στη σωτηρία της ψυχής μας, μό­νο μ' αυτό αποκλειστικά». Ό άγιος επίσκοπος Ιγνάτιος Μπριντσιανίνωφ, έχει πεί: «Εμάς μπορεί να μας τραβήξει οτιδήποτε-και ή ομορφιά της Θ.Λειτουργίας και το να υπηρετούμε έναν υψηλό σκοπό. Μ' αυτά όμως όλα, υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε το πιο βασικό. Ό Κύριος δεν μας άφησε κάποιο σύστημα, εκτός από τις εντολές Του. Και ή κυριότερη εντολή, είναι της αγάπης προς όλους και ιδιαιτέρως προς τους εχθρούς. "Οσο πιο κοντά θά είμαστε στο τέλος, οι άνθρωποι θα γίνονται πιο ψυχροί και σκλη­ροί. Με την άνθιση της ανομίας, ψύχεται ή αγάπη. Το βασικό για τον χριστιανό είναι ή αγάπη. Γι' αυτό εμείς πρέπει ν' απα­ντούμε με αγάπη στην ψυχρότητα και σκληρότητα του κόσμου αύτοϋ». Αυτή είναι ή ειδοποιός διαφορά πού ξεχωρίζει τον συ­νειδητό ορθόδοξο άπ' τον κόσμο 

Ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ τόσο πολλοὶ ἄνθρωποι ἀποτυχαίνουν στὴ ζωὴ

Ρώτησαν ἕνα φημισμένο ψυχολόγο νὰ πεῖ ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ τόσο πολλοὶ ἄνθρωποι ἀποτυχαίνουν στὴ ζωή. Ἐκεῖνος ἀνάφερε 9 λόγους ποὺ ἀξίζει τὸν κόπο νὰ τοὺς διαβάσετε: 1. Τὸ νὰ βρίσκουν σφάλματα στοὺς ἄλλους χωρὶς ποτὲ νὰ προσπαθοῦν νὰ δοῦν τὰ δικά τους. 2. Τὸ νὰ προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερη ἐργασία. 3. Τὸ νὰ συκοφαντοῦν ἐκείνους ποὺ δὲ χωνεύουν. 4. Τὸ νὰ ἀναβάλλουν γιὰ αὔριο ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἤδη κάνει ἀντιπροχθές. 5. Τὸ νὰ μιλοῦν φιλικὰ στοὺς ἄλλους ὅταν βρίσκονται μπροστά τους καὶ νὰ τοὺς τὴ φέρνουν πισώπλατα ὅταν ἐκεῖνοι γυρίσουν. 6. Τὸ νὰ ἔχουν λανθασμένη ἀντίληψη ὅτι μποροῦν νὰ θερίσουν ἐκεῖ ὅπου δὲν ἔσπειραν. 7. Τὸ νὰ προδίδουν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐμπιστεύτηκαν. 8. Τὸ νὰ πιστεύουν πὼς τὰ ξέρουν ὅλα καὶ νὰ μὴ δέχονται τὴ γνώμη τῶν ἄλλων. 9. Τὸ νὰ ξοδεύουν πολὺ χρόνο γιὰ νὰ δείχνουν τὰ ἀδύνατα σημεῖα τῶν ἄλλων καὶ πολὺ λίγο χρόνο γιὰ νὰ διορθώνουν τὰ δικά τους.Ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς παραπάνω 9 λόγους καταδικάζεται σὲ κάποιο σημεῖο τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ σὰν ἁμαρτία. Ὁ Θεός, ὁ μόνος τέλειος ψυχολόγος, θέλει τὸ καλύτερο γιὰ σένα.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου

==============

Η θεωρία των λεγομένων «Αβρααμικών θρησκειών» αρχικά πρωτοδιατυπώθηκε από τον Γάλλο Ισλαμολόγο και μυστικιστή, τον Louis Massignon (1883-1962). Σύμφωνα με τον πυρήνα της εν λόγω θεωρίας οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός και Ισλάμ έχουν:

α) κοινό πατέρα τον Αβραάμ,

β) κοινή αφετηρία και αναφορά, την πίστη τού πατριάρχη Αβραάμ στον ένα Θεό, και

γ) το κοινό καθήκον τού πιστού να υπακούει στο θέλημα τού Θεού.

Ανάλογη προβληματική σχετικά με την ομολογία της πίστης στον Αβραάμ και την αντίληψη, ότι οι Μουσουλμάνοι προσεύχονται μαζί με τους χριστιανούς στον ένα Θεό θα υιοθετηθεί επισήμως από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κατά τη Β' Βατικάνεια Σύνοδο.

Στα πλαίσια της διαθρησκειακής προβληματικής η εν λόγω θεωρία προτείνεται και καλλιεργείται με σκοπό την υπέρβαση της ιστορικής αντιπαλότητας και της θρησκευτικής βίας, με την υποτιθέμενη ανάδειξη της κοινής προέλευσης και των κοινών στοιχείων τούτων των θρησκειών.

Οι τρεις αυτές θρησκείες, σύμφωνα με τον Karl Josef Kuschel, έναν σημαντικό εκφραστή της, είναι αδέλφια ως προς την πίστη στον Θεό τού Αβραάμ. Έμφαση δίνεται στον ένα Θεό, στην υπερβατικότητά του και στη διάκρισή του από τον κόσμο. Μπορεί να γίνει αποδεκτός ο ισχυρισμός ότι και οι τρεις θρησκείες είναι αδέλφια ως προς την πίστη στον ένα και τον αυτόν Θεό; Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, ιδιαιτέρως όσον αφορά στο σκέλος της σχέσης Χριστιανισμού και Ισλάμ, αναμφισβήτητα όχι.

Ο ιερός Πατέρας γνώρισε το Ισλάμ κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους το 1354, διαλέχθηκε τρεις φορές με εκπροσώπους του, ομολόγησε και διατύπωσε με σαφήνεια την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, επισήμανε το ριζικώς διαφορετικό περιεχόμενο και τον τρόπο κατανόησης του Θεού που υπάρχει μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, όπως επίσης και τον διαφορετικό τρόπο κατανόησης του προσώπου του Χριστού. Τονίζει με σαφήνεια σχετικά με τις θεολογικές αφετηριακές προϋποθέσεις τού Ισλάμ: «Τον δε Μεχουμέτ (σ. Σ. τον Μωάμεθ) ούτε παρά των προφητών ευρίσκομεν μαρτυρούμενον ούτε τι ξένον ειργασμένον και αξιόλογον προς πίστιν ενάγον. Διά τούτο ου πιστεύομεν αυτώ ουδέ τω παρ' αυτού βιβλίω».

Με αφορμή μάλιστα τις ισλαμικές αντιλήψεις περί Χριστού επισημαίνει στο ποίμνιο του: «Προσέχετε μη ευρεθήτε όπως αυτοί εδώ, που, ενώ τον τεχθέντα από την παρθένο τον ονομάζουν Λόγο του Θεού και πνοή του και Χριστό, δηλαδή Θεάνθρωπο, έπειτα τον αποφεύγουν φρενοβλαβώς και τον αθετούν σαν να μη είναι Θεός». Υπογράμμιζε στις συζητήσεις του ότι κατά τη χριστιανική πίστη το «ένας Θεός» είναι αλληλένδετο, αδιάσπαστο και με το «Τριαδικός». «Εν γουν τα τρία και τα τρία εν».

Ο χριστιανός ομιλεί πάντοτε σχετικά με το μυστήριο του Θεού για «Τριάδα εν Μονάδι, Μονάδα εν Τριάδι και Μονάδα άμα και Τριάδα», πράγμα αδιανόητο για το Ισλάμ, όπως φυσικά και για τον Ιουδαϊσμό. «Ουκούν ο Θεός τρία, και τα τρία ταύτα εις έστι Θεός και δημιουργός».

Ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς δεν παρέλειψε επίσης να αναδείξει στις συζητήσεις του με τους Μουσουλμάνους ότι και τα κοινά εξωτερικά στοιχεία που υπάρχουν (π.χ. προσευχή, ελεημοσύνη) έχουν διαφορετική θεολογική αφετηρία και δεν προϋποθέτουν απλώς μία κοινή μονοθεϊστική εκδοχή του Θεού.

Η επιχειρηματολογία τού ιερού Πατέρα βεβαίως δεν εξαντλείται στα όσα ενδεικτικώς επισημάναμε, πλην όμως είναι ικανά, νομίζουμε, να δείξουν τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Χριστιανικών, Ισλαμικών αλλά και των Ιουδαϊκών αντιλήψεων κατ' επέκταση. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το γεγονός ότι η απόλυτη πιστότητα του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά στα δεδομένα της εν Χριστώ Ιησού θείας Αποκαλύψεως, δεν τον οδηγεί σε αβαρίες περί την πίστη παρά τις ταλαιπωρίες της αιχμαλωσίας του.

Ταυτοχρόνως όμως τον οδηγεί να κατανοήσει με χριστολογική προοπτική και αυτή τη θέση ενός αλλόδοξου συνομιλητή του «ότι θα έλθει κάποτε καιρός που θα συμφωνήσουμε μεταξύ μας», αναφέροντας: «Συνεθέμην γαρ μνησθείς της του αποστόλου φωνής, ότι επί τω ονόματι Ιησού Χριστού παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός, τούτο δ' έσται πάντως εν τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

ΑΝ ΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΝ ΤΗΡΕΙΣ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Του Άγ. Ιγνάτιου Μπριαντσανίνωφ

============

Αν τηρείς τις εντολές του Κυρίου, με τρόπο θαυμαστό θα δεις τον Κύριο μέσα σου, όπως Τον έβλεπε ο απόστολος Παύλος και όπως ζητούσε να Τον βλέπουν και οι άλλοι χριστιανοί, θεωρώντας πως όσοι δεν το είχαν κατορθώσει, δεν είχαν φτάσει στην κατάσταση που έπρεπε ως χριστιανοί.

Αν ζεις ζωή αμαρτωλή, αν ικανοποιείσαι με τα πάθη σου και συνάμα νομίζεις ότι αγαπάς τον Χριστό, ο αιώνιος μαθητής του Κυρίου, αυτός που στο Μυστικό Δείπνο έγειρε στο στήθος Του, θα σου καταλογίσει πλάνη και θα σε διαψεύσει.

Γράφει: «Όποιος λέει, "τον γνώρισα”, δεν τηρεί όμως τις εντολές Του, είναι ψεύτης - δεν λέει την αλήθεια. Όποιος, απεναντίας, υπακούει στον λόγο Του, αυτός ασφαλώς αγαπά τον Θεό μ’ όλη του την καρδιά.

Σεραφείμ "Θα σταθούμε στα πόδια μας, αν θυμόμαστε τους ήρωες"

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις της 558^ης επετείου της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας.

Οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε συνεργασία με την Αντιδημαρχεία Πολιτισμού του Δήμου Καστοριάς και τη συμμετοχή της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας «ο Άγιος Μηνάς» και του Συλλόγου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως «Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης».

Αφού τελέσθηκε ο Εσπερινός στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Καστοριάς, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, στη συνέχεια εψάλλει το μνημόσυνο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των Πεσόντων κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση από τη χορωδία των Ιεροψαλτών και της σχολής Βυζαντινής μουσικής, υπό τη διεύθυνση του χοράρχη Γεωργίου Αποστολίδη, ερμηνεύοντας ύμνους της Αλώσεως και θρηνώδη άσματα με τα οποία έζησε και μεγάλωσε ο λαός μας.

Στο λόγο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας, προέτρεψε το εκκλησίασμα να θυμάται αυτές τις ιστορικές μέρες, αφού εμείς είμαστε οι απόγονοι των μεγάλων μαρτύρων και ηρώων της πίστεως και του έθνους μας.

Ο κ. Σεραφείμ επανέλαβε έναν λόγο του αείμνηστου Καθηγητή του Πανεπιστημίου των Αθηνών Νικόλαου Τωμαδάκη για την άλωση της Πόλης λέγοντας πως «Η πόλις εάλω! Αλλοίμονο όμως αν την αφήσουμε να αλωθεί και εντός μας».

"Ας μην αφήσουμε να σβήσει στην ψυχή των παιδιών μας η μνήμη των ηρώων και των αγωνιστών μας και ας διατηρήσουμε τη φλόγα αναμμένη", συνέχισε ο Σεβασμιώτατος.

"Μόνο αν τους θυμόμαστε θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Μόνο τότε θα έχουμε ορθό το ανάστημά μας και δεν θα συρόμαστε από όσους μας παρουσιάζονται ως σωτήρες. Εμείς εδώ, Σωτήρα έχουμε μόνο το Χριστό", κατέληξε ο κ. Σεραφείμ.

Διαβάστηκε