ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

Απόστολος: Β΄ Κορ. στ΄, 1 – 10

Άνθρωποι του Θεού παντού και πάντοτε

            Κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε, αγαπητοί μου, ότι το Αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, προερχόμενο από την Β΄ προς Κορινθίους επιστολή, εκτός από το λογοτεχνικό της μεγαλείο και το ποιητικό του περιεχόμενο, έχει και καθαρά προφητική διάσταση. Ο Απόστολος Παύλος γνωρίζει ότι ο καλύτερος και πιο αποδοτικός τρόπος διδαχής του Ευαγγελικού μηνύματος σε όλες τις εποχές είναι η ίδια η ζωή και η συνέπεια εκείνων που αναλαμβάνουν το έργο της κατηχήσεως και ιεραποστολής, κληρικών και λαϊκών. Γνωρίζει, όμως, καλά ότι το έργο αυτό θα τίθεται πάντα σε δοκιμασία και αμφισβήτηση λόγω της ασυνέπειας και της υποκριτικής ζωής μερικών εκ των διακόνων της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Γι’ αυτό και συνιστά οι Χριστιανοί να φέρονται διαρκώς και προς όλες τις κατευθύνσεις και όχι κατ’ επιλογήν, ως αληθινοί και γνήσιοι διάκονοι του Ιησού Χριστού.

            Ο φωτισμένος Παύλος έχει μπροστά στα μάτια του την εικόνα Χριστιανών που φορούν το ένδυμα της πίστεως μόνο μέσα στο Ναό του Θεού ή μόνο σε συγκεκριμένες στιγμές και περιόδους του Εκκλησιαστικού βίου, τονισμένες με έντονο θρησκευτικό χρωματισμό. Στην υπόλοιπη, όμως, ζωή τους μετατρέπονται σε καρικατούρες θρησκευτικής υποκρισίας, ξεχνώντας και περιφρονώντας, με τη ζωή και τα έργα τους, την Χριστιανική τους ιδιότητα. Έχει μπροστά του την εικόνα Χριστιανών που επιλέγουν τα σημεία εκείνα και τις αρχές της πίστεως που μπορούν να αντέξουν ή και να ερμηνεύσουν με την περιορισμένη λογική τους, αγνοώντας ή και διαγράφοντας ό,τι δεν είναι ευχάριστο και ευπρόσιτο. Κατασκευάζουν έναν Χριστιανισμό, δηλ. κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, έναν Χριστιανισμό όπου κυριαρχεί ο εγωισμός και η ανθρωπαρέσκεια, αλλά απουσιάζει ο Χριστός. Έχει μπροστά του την εικόνα Χριστιανών που μιλούν για αγάπη, αλλά φέρονται με μίσος και εκδικητικότητα, που νηστεύουν από τροφές, αλλά κατατρώγουν τις σάρκες των αδελφών τους, που εκθειάζουν την ταπείνωση, ενώ είναι βουτηγμένοι στην υπερηφάνεια, που κηρύττουν τις αρετές, αλλά είναι σκλάβοι των παθών και αδυναμιών τους, που γίνονται κριτές και δικαστές των άλλων, αρνούμενοι να αντικρίσουν την δική τους πνευματική ευτέλεια. «Εμφανίζεται, έτσι, στα πρόσωπά τους ένας Χριστιανισμός αδύναμος, άνευρος, αναιμικός, ανίκανος να επηρεάσει και να ζυμώσει το κοινωνικό φύραμα. Ένα άλας χωρίς αλιστική δύναμη…»[1] Ένας νοθευμένος και παραποιημένος Χριστιανισμός που λειτουργεί αποτρεπτικά για εκείνους που απεγνωσμένα αναζητούν την αλήθεια. Αλίμονο, λοιπόν, σ’ εκείνους τους Χριστιανούς που λειτουργούν με αυτόν τον εξουθενωτικό για τους άλλους ανθρώπους τρόπο και γίνονται αφορμή απομάκρυνσης από τη ζωή του Χριστού, την Εκκλησία. 

            Η Χριστιανική ζωή δεν αφορά στιγμές αλλά το σύνολο του βίου. Δεν ικανοποιεί ακίνητους θρησκευτικούς τύπους, αλλά αγγίζει την ουσία της πίστεως. Ο Χριστιανός οφείλει να ζει την ζωή της πίστεως και στην προσωπική και στην οικογενειακή και στην κοινωνική του ζωή. Να είναι φως και να προσφέρει φως. Να εκπέμπει την αλήθεια, γιατί βιώνει την αλήθεια. Να ομιλεί για τον Χριστό, επειδή ο Χριστός είναι ταυτισμένος με τη ζωή και τα έργα του. Η Χριστιανική ζωή δεν εξαντλείται, ούτε επιδεικνύεται σε συγκεκριμένους τόπους, αλλά είναι διαρκές βίωμα, στο σπίτι, στην εργασία, στον χώρο της αναψυχής. Δεν προσφέρεται με εκπτώσεις, ούτε με υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Είναι ακέραια και πλήρης και αφορά τους πάντες και τα πάντα.

            Έχουμε ευθύνη, λοιπόν, αγαπητοί μου, όλοι όσοι φέρουμε την ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού, ιδίως στην εποχή μας, όπου το πνεύμα του κόσμου ψάχνει να βρει λόγους και αφορμές για να καταδικάσει και διακωμωδήσει ατελείς συμπεριφορές, κυρίως εκείνων που έχουν μια υπεύθυνη θέση μέσα στην Εκκλησία, κληρικών και λαϊκών. Και αυτό το πράττει όχι γιατί το ίδιο βιώνει την αλήθεια ή την ειλικρίνεια, αλλά γιατί σκοπό έχει να δηλητηριάσει την συνείδηση των ανθρώπων κατά της Εκκλησίας μας και του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Ας μη δώσουμε αφορμή και ας μη ξεχνούμε ότι είμαστε άνθρωποι του Θεού παντού και πάντοτε. ΑΜΗΝ!

Αρχιμ. Ε.Ο.