Η πραγμάτωση της Βασιλείας του Θεου

Η δισχιλιετής ζωή της Εκκλησίας, η πνευματική Της αποστολή και η κοινωνική Της δραστηριότητα, το ιεραποστολικό και κατηχητικό Tns έργο, η ιερατική διακονία στην ενορία, ο μοναστικός τρόπος ζωής, η Ιεραρχική Tης δομή και η διοικητική Tης διάρθρωση ακόμα, η διορθόδοξη κοινωνία και ενότητα υπάρχουν και εξελίσσονται γύρω από ένα και μοναδικό γεγονός, το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς στη ζωή του κόσμου με την χάρη του Αγίου Πνεύματος: Το Μυστήριο της Θείας Εύχαριστίας και την εξ αυτού μετάδοση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού στους πιστούς. «Η σημασία και σπουδαιότης της Θείας Ευχαριστίας, ως κέντρου και κριτηρίου Tης όλης Εκκλησίας, είναι προφανής.

Η ενσυνείδητη διακοπή της μετάδοσης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, ενόψει οιασδήποτε σκοπιμότητος, με το πρόσχημα Tης οιασδήποτε προφύλαξης, συνιστά την αυτοκατάργηση της Εκκλησίας. Και μπορεί οι άνθρωποι του κόσμου να μπορούν να σκέπτονται, να συζητούν και να εισηγούνται οτιδήποτε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κρατικού σχεδιασμού, οι άνθρωποι της Εκκλησίας, όμως, οι έχοντες συνείδηση της ουσίας του Μυστηρίου, οφείλουν να αποκλείουν κάθε τέτοια συζήτηση.

Η κάθετη αυτή τοποθέτηση, επί του προκειμένου ζητήματος, δε συνιστά αδιαφορία, ούτε μπορεί να χαρακτηριστεί ως απανθρωπία. Έχει σαφές θεολογικό υπόβαθρο, το οποίο εξηγεί ότι ακριβώς συμβαίνει στη Θεία Λειτουργία και τί ακριβώς μεταδίδουμε με τη Θεία Κοινωνία.

Η Θεία Λειτουργία δεν είναι μία απεικονιστική αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, στη διάρκεια Tης οποίας  φέρνουμε στο νου μας και αποδίδουμε, θεατρικώ τω τρόπω, τα γεγονότα πού έλαβαν χώρα τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης στο υπερώο Tης Ιερουσαλήμ. Είναι η ουσιαστική, διαρκής και καθημερινή επανάληψη της θυσίας του Χριστού για να ζήσει ο κόσμος σήμερα, αλλά και στην προοπτική τns αιωνιότητος. Την ώρα της Θείας Ευχαριστίας οι διαστάσεις του χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον) συναντώνται και η Θεία Ευχαριστία γίνεται η πραγμάτωση όχι μόνο των γενομένων στο παρελθόν, αλλά και της  Βασιλείας του Θεού.

Η ως άνω θεολογική τοποθέτηση, όμως, για εκείνους πού σκέπτονται πραγματιστικά, δεν αναιρεί τους όποιους επιδημιολογικούς κινδύνους από την μετάδοση των υλικών στοιχείων της Ευχριστίας, του άρτου και του οϊνου.

Λησμονούν, όμως, ότι ουδέποτε στη διάρκεια της Εκκλησιαστικής Ιστορίας καταγράφηκε περιστατικό μετάδοσης οποιασδήποτε νόσου, διά της Θείας Κοινωνίας, είτε στους λαϊκούς πού κοινωνούν, είτε στους κληρικούς πού κοινωνούν πρώτοι και καταλύουν τελευταίοι, ασχέτως αν προηγήθηκαν πιστοί ασθενείς, πάσχοντες από απλές έως και τρομακτικές μεταδιδόμενες νόσους. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Απλούστατα, γιατί κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού κυριολεκτικά και όχι μεταφορικώς και συμβολικώς. Και πώς να συμβαίνει διαφορετικά αφού ο ίδιος ο Κύριος το επιβεβαίωσε και το δίδαξε στο Μυστικό Δείπνο, όταν, προσφέροντας στους Αγίους Αποστόλους τον άρτο και τον οίνο, είπε «Λάβετε φάγετε, τούτο μου έστι το Σώμα» και «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο έστι το Αίμα μου».

Η σαφής εντολή του Χριστού δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας και αμφισβήτησης. Το γεγονός δε ότι το Σώμα και το Αίμα Του προσφέρονται από τον Ίδιο, μετά την Σταυρική θυσία, με την μορφή υλικών στοιχείων, συνιστά μία ακόμη άπόδειξη της θείας αγάπης, φιλανθρωπίας και συγκατάβασης, καθότι διαφορετικά, θα γινόμασταν μέτοχοι όχι Ευχαριστιακής, εν Αγίω Πνεύματι, συνάξεως, αλλά κανιβαλικής τελετής.

Οι Χριστιανοί, λοιπόν, πού έχουν τέτοιους λογισμούς αμφιβολίας και ανθρώπινης αδυναμίας, πρέπει να ενισχύσουν την πίστη τους και να μην αφήνουν τον πειρασμό να τους απομακρύνει από την σωστική χάρη του Μυστηρίου.

Η κοινωνία του Άρτου και του Ποτηρίου είναι ένα θαύμα της αγάπης του Θεού. Το θαύμα αυτό επεκτείνεται σε όλη την έκταση της ζωής μας και καλύπτει τα πάντα.

πηγή: Πειραϊκή Εκκλησία, Μηνιαίο Περιοδικό Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, Έτος 19ο, Αριθμός Φύλλου 208, Οκτώβριος 2009

Πηγή : http://www.pemptousia.gr/