Iεράρχης και φωσφόρος, ο μέγας μύστης Χριστού Βασίλειος.

Tι να πρωτοπεί κανείς για τον Μέγα Βασίλειο,τον ουραφονάντορα ιεράρχη της Καισαρείας?

Έζησε μόλις 49 χρόνια κι όμως έκανε τόσα στη ζωή του ,όσα πολλοί από εμάς δε θα κάναμε ακόμα κι αν ζούσαμε πολλούς αιώνες.

Το κέιμενο που ακολουθεί λέει τα πάντα για το ήθος και το φρόνημα του αγίου Βασιλείου.

Χρόνια πολλά ,καλή χρονιά σε όλους με τις ευχές του καππαδόκου αγίου μας ,ο οποίος ασφαλώς και δεν έχει καμμία σχέση με το καλοταϊσμένο κακέκτυπο made by Coca cola !

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: « Πως σκέφτηκες σύ, Βασίλειε – δεν τον ονόμασε επίσκοπο – και τολμάς να αντιστέκεσαι ενάντια στην εξουσία και να φέρεσαι μόνος συ με τόση αυθάδεια;

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Γιατί μου κάνεις τέτοια ερώτηση; Ποια είναι η απείθεια και η υπεροψία μου; Γιατί ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω.

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Γιατί δεν ακολουθείς την θρησκεία του αυτοκράτορα, ενώ όλοι πιά οι άλλοι υποτάχτηκαν και νικήθηκαν;

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Δεν είναι αρεστά αυτό στο δικό μου Βασιλιά. Ούτε ανέχομαι να προσκυνώ το Χριστό σαν κάποιο κτίσμα, όπως τον θεωρείτε σεις οι αιρετικοί, αφού εγώ είμαι κτίσμα του Θεού.

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Και μάς πώς μάς θεωρείς; Δεν είμαστε τίποτε ημείς, που διατάζουμε αυτά; Πώς λοιπόν; Δεν θεωρείς μεγάλο και τιμητικό το να ταχθής με το μέρος μας και να έχης φίλους και συντρόφους;

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ:Αναγνωρίζω και δεν αρνούμαι ότι σείς είσθε ύπαρχοι και επιφανείς, αλλά καθόλου ανώτεροι από το Θεό. Και θεωρώ σπουδαία τη φιλία σας, αλλά και ισάξια με τη φιλία των άλλων ανθρώπων που πιστεύουν. Γιατί δεν είναι επίσημος ο Χριστιανισμός από την αξία των προσώπων που ανήκουν σ΄ αυτόν, αλλά από την πίστη.

Στο σημείο αυτό ο ύπαρχος ταράχθηκε. Άναψε από το θυμό του. Σηκώθηκε από την έδρα του και με λόγια ορμητικά είπε:

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Πως λοιπόν δεν φοβάσαι την εξουσία;

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Τι θα μου συμβή; Τι πρόκειται να πάθω;

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Τι θα πάθης; Ένα από τα πολλά που έχω στην εξουσία μου.

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Ποια είναι αυτά; Πες μου τα, για να ξέρω.

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Δήμευση, εξορία, βασανιστήρια, θάνατος.

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Απείλησε τίποτε άλλο, αν υπάρχη. Γιατί κανένα απ΄ αυτά που ανέφερες, δεν μπορεί να με θίξη και να με βλάψη.

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Πως είναι δυνατόν και με ποίο τρόπο θα τα καταφέρης;

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Γιατί δήμευση περιουσίας δεν μπορεί να πάθη εκείνος που δεν έχει τίποτα, εκτός αν πάρης τα τρίχινα αυτά φτωχά ρούχα και τα λίγα βιβλία, από τα οποία αποτελείται ολόκληρη η περιουσία μου. Εξορία δεν ξέρω αφού δεν είμαι πουθενά εγκατεστημένος και ούτε αυτή τη πόλη του κατοικώ τώρα, θεωρώ δική μου, αλλά θα έχω πατρίδα μου κάθε τόπο, στον οποίο θα με ρίξουν. Και μάλλον κάθε τόπο του Θεού, όπου εγώ είμαι ξένος και πάροικος. Τα βασανιστήρια πάλι τι μπορούν να κάνουν σε άνθρωπο που δεν έχει σώμα, εκτός αν λές βάσανο την πρώτη πληγή με την οποία θα πέσει το σώμα αυτό. Μόνο της πληγής αυτής είσαι κύριος. Και ο θάνατος θα είναι για μένα ευεργεσία, γιατί θα με στείλει γρηγορότερα στο Θεό, για τον οποίο ζω και πολιτεύομαι και χάρη του οποίου νεκρώθηκα και προς τον οποίο από καιρό τώρα σπεύδω.

ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Κανείς μέχρι σήμερα δε μίλησε με τέτοιο τρόπο και με τόση μεγάλη παρρησία σε μένα τον Ύπαρχο.

Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Ίσως δε συνάντησες ποτέ ΕΠΙΣΚΟΠΟ. Γιατί αν συναντούσες πραγματικό Ιεράρχη, που ν΄ αγωνίζεται για την ορθή πίστη, με αυτό τον τρόπο θα σου απαντούσε. Ημείς Ύπαρχε, σε όλα τα άλλα ζητήματα είμαστε επιεικείς και ταπεινότεροι από κάθε άλλο άνθρωπο, γιατί τέτοια εντολή έχουμε από τον Κύριο. Και όχι μόνο σε τόση μεγάλη εξουσία, όπως η δική σου, αλλά ούτε στον τυχόντα άνθρωπο σηκώνουμε μάτια. Αλλά όπου πρόκειται για το Θεό και κινδυνεύει η πίστη, σ΄ Αυτόν μόνο αποβλέπουμε. Φωτιά και ξίφος και θηρία και νύχια που κόβουν τις σάρκες είναι για μας αυτά περισσότερο ευχαρίστηση παρά εκφοβισμός και κατάπληξη. Γι΄ αυτό βρίζε, φοβέριζε, κάνε ό,τι θέλεις, χρησιμοποίησε την εξουσία σου. Ας ακούση την απάντηση αυτή και ο Βασιλιάς. Δεν θα υποτάξης, ούτε θα με πείσης να ταχθώ με το μέρος της αιρετικής ασέβειας, έστω και αν με απειλήσης με ακόμη τρομερότερα.»

Διάλογος του Μ.Βασιλείου με τον έπαρχο Μόδεστο ο οποίος προσπάθησε να τον πείσει να γίνει αρειανιστής ,όπως ήταν και ο αυτοκράτορας Ουάλης.Tα παραπάνω ας τα διαβάσουν οι φλύαροι αρχαιόπληκτοι και οι λοιπές νεοεποχικές δυνάμεις που λένε πως ,δήθεν, η Εκκλησία του Χριστού,βασίστηκε στην κρατική εξουσία για να επικρατήσει ενώ η αλήθεια είναι ότι  από τις αρχές τής ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η Ορθόδοξη Εκκλησία διώχθηκε ακόμα και από «χριστιανούς» αυτοκράτορες.

ΠΗΓΗ:

«Ο Μ. Βασίλειος, διαχρονικόν πρότυπον του εν Χριστώ αναγεγεννημένου ανθρώπου»,Αρχιμ. Σεραφείμ Τρ. Ζαφείρη, Ε.Ε.Ε. – Αθήνα.2002

—————————————————————————————————————–

Μ.Βασίλειος :«…ο θάνατος για εμένα είναι ευεργεσία…»

«Να έχης μεγαλοσύνη στην ψυχή: είτε μικροί οι τοίχοι είτε τεράστιοι, την ίδια ανάγκη καλύπτουν. Όταν τύχη και μπώ μέσα σε ένα σπίτι ανθρώπου κακόγουστου και νεόπλουτου και ‘δώ αυτήν τη βαριά διακόσμησί του με κάθε είδους λουλούδια, καταλαβαίνω ότι αυτός δεν είναι κάτοχος κανενός πιο πολύτιμου και αξιόλογου πράγματος από όσα βλέπω. Και ότι τα άψυχα τα πράγματα τα φροντίζει, την ψυχή του όμως την αφήνει ατημέλητη.
Πές μου ποιά ανάγκη αληθινή καλύπτουν τα ασημένια κρεβάτια και τα ασημένια τραπέζια, τα φιλντισένια ανάκλιντρα και τα ασορτί καθίσματα, ώστε εξ αιτίας τους να μην φτάνει το χρήμα, να μην μοιράζεται ο πλούτος, στους φτωχούς ανθρώπους; Και μάλιστα, παρόλο που χιλιάδες απ’ αυτούς στέκονται μπροστά στις πόρτες σου και φωνάζουν κάθε λόγο στενάχωρο και κάθε φράσι αξιολύπητη;
Και εσύ να αρνήσαι την προσφορά, λέγοντας πως είναι αδύνατο να ικανοποιήσης όσους σου ζητάνε βοήθεια. Και με την γλώσσα μεν ορκίζεσαι, αλλά η παλάμη σε διαψεύδει: Κι ενώ δέν έχει στόμα, το χέρι σου σε ξεφωνίζει ψεύτη, αφού το δαχτυλίδι που φοράς μάς χτυπάει το μάτι με την λάμψι του πετραδιού του!
Αλήθεια, πόσους ανθρώπους πνιγμένους στα χρέη ένα και μόνο δαχτυλίδι σου μπορεί να τους απαλλάξη;
Πόσα σπίτια ετοιμόρροπα μπορεί να επισκευάση;
Εδώ, κι ένα σου μόνο μπαούλο ρούχα, μπορεί να ντύση τον πληθυσμό μιας πόλης, κι εσύ καταδέχεσαι να διώξης άπρακτο τον κάθε φτωχό.
Και δεν φοβάσαι την δίκαιη ανταπόδοσι από τον ουράνιο δικαστή!
Δέν ελέησες, δέν θα ελεηθής. Δέν άνοιξες την πόρτα σου, θα σε αποπέμψουν από το Ανάκτορο. Δέν έδωσες ένα κομμάτι ψωμί, θα λάβης κι έπαθλο την αιώνια ζωή; …;»

Μέγας Βασίλειος, “Ομιλία προς τους πλουτούντας“,

(Απόδοσι: Α. Σ.)

πηγή neospalamedes.blogspot.com

«Τι θα αποκριθείς στον κριτή εσύ που ντύνεις τους τοίχους και δεν ντύνεις τον άνθρωπο; Που στολίζεις τα άλογα -τότε δεν είχαν πολυτελή αυτοκίνητα αλλά πολυτελή ιππήλατα- αλλά περιφρονείς τον αδελφό σου; Που παραχώνεις τον χρυσό και καταφρονείς τον καταπιεσμένο; Που σου αρέσει να δένεσαι με χειροπέδες μόνον εάν το δέσιμο είναι από χρυσό; Δεν έδωσες, δεν θα σου δοθεί τίποτα. Δεν άνοιξες την πόρτα, θα εκδιωχθείς από το σπίτι του Θεού. Για ποιον κοπιάζεις; Για ποιον αδικείς; Δεν θα γιάνουν τα λογικά σου; Δεν θα συνέλθεις;

Δεν θα φέρεις μπρος στα μάτια σου το δικαστήριο του Χριστού. Τι θα κάμεις λοιπόν; Ποιους συνηγόρους θα πληρώσεις; Ποιους μάρτυρες θα φέρεις; Εκεί δεν υπάρχει συνήγορος, ούτε επιχειρηματολογία που θα κλέψει την αλήθεια από τον δικαστή, εκεί ο δικαστής δεν εξαπατάται… Μόνος, χωρίς φίλους, χωρίς βοηθούς, χωρίς συνήγορο. Αναπολόγητος, ντροπιασμένος, θα οδηγηθείς σκυθρωπός, κατηφής, ολομόναχος, δειλός. Και εκεί θα δεις: Τα δάκρυα του ορφανού, τους στεναγμούς της χήρας, τους πτωχούς που γρονθοκόπησες, τους υπηρέτες που τους ξέσχισες τη σάρκα, τους γείτονες που εξόργιζες. Ο πονηρός χορός των κακών σου πράξεων θα σε περιστοιχίσει.

πηγή Ελευθεροτυπία

Μέγας Βασίλειος, “Ομιλία προς τους πλουτούντας“,