Αναστάσιος Μαρίνος, Το μάθημα των θρησκευτικών και το δημοκρατικόν πολίτευμα

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/12/2011

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ

Ὑπὸ τοῦ κ. Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, Δρος Ν.

Ἀντιπροέδρου τοῦ Συμβ. τῆς Ἐπικρατείας ἐ.τ.

AΠΟ τήν ἐποχὴ τῆς διαβόητης Μεταπολίτευσης ἄρχισε ἡ προσπάθεια ἀποθρησκευτικοποιήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ τὸ Σχέδιο Συντάγματος, τὸ ὁποῖον ἔδωκε στὴν δημοσιότητα τὸ1975 ὁ τότε «Ἐθνάρχης». Τὸ Σχέδιο αὐτὸ προεκάλεσε πολλὲς ἀντιδράσεις μὲ κορυφαίαν τὴν ὑπὸ τοῦ ὑπογράφοντος τὸ παρὸν κείμενον διενέργειαν ἐπιστημονικῆς ἀνακοινώσεως ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν. Διὰ τῆς ἀνακοινώσεως ἐκείνης ἐπεστήθη ἡ προσοχὴ τοῦ πολυπληθοῦς ἀκροατηρίου ἐπὶ τῶν σημείων τοῦ Συντάγματος.

α) Ὅτι εἶχεν ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὴν κεφαλίδα τοῦ Συντάγματος ἡ ἐπίκληση εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα...

β) Ὅτι εἶχε καταργηθεῖ, ὡς προσόν, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὸ Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν Θρήσκευμα καὶ ὁ ὅρκος αὐτοῦ πρὸ τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων του ἐπίσης κατὰ τὸ Ὀρθόδοξον Χριστιανικὸν Δόγμα.

γ) Ὅτι εἶχε καταργηθεῖ ὁ κατὰ τὸν ὀρθόδοξον θρησκευτικὸν τύπον ὅρκος τῶν βουλευτῶν πρὸ τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων τους καὶ

δ) Εἰς τὸ περὶ παιδείας ἄρθρον δὲν περιείχετο ἡ πρόβλεψη ὅτι ἡ παιδεία ἀποσκοπεῖ καὶ εἰς τὴν ἀνάπτυξι τῆς «θρησκευτικῆς συνειδήσεως» τῶν μαθητῶν. Ἡ δημιουργηθεῖσα κατὰ τὰ ἄνω ἀντίδραση ἀνάγκασε τὸν «Ἐθνάρχην» νὰ τροποποιήσει τὸ Σχέδιον τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖο ἰσχύει πλέον ὑπὸ τὴν σημερινήν του μορφήν.

Οἱ προσπάθειες ὅμως ἀποθρησκευτικοποιήσεως τοῦ λαοῦ μας συνεχίστηκαν αὐτὴν τὴν φορὰν ἀπὸ διαφορετικῆς πλευρᾶς ἀπὸ τὶς Κυβερνήσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ εἰδικότερα ἐγένετο προσπάθεια καταργήσεως τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ τῶν ἄλλων συναφῶν τελετουργιῶν (προσευχή, ἁγιασμός κ.λπ.). Οἱ προσπάθειες αὐτὲς ποὺ ἀπέβλεπαν στὸ νὰ ἀπογαλακτισθοῦν θρησκευτικὰ οἱ νέες γενιὲς ἀποδείκνυαν καὶ ἀποδεικνύουν -διότι συνεχίζονται μέχρι σήμερον- ὅτι ἡ ἀποθρησκευτικοποίηση τοῦ λαοῦ μας ἀποτελεῖ ἐπιδίωξη Κέντρων τοῦ ἐξωτερικοῦ. Καὶ τὰ Κέντρα αὐτὰ ἁπλῶς χρησιμοποιοῦν ὡς ὄργανά τους διαφόρους ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα καὶ νομίζουν ἀφελῶς ὅτι διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἀποδεικνύουν τὴν δημοκρατικότητά τους ἤ, τὸ χειρότερον, εἶναι καὶ αὐτοὶ συνειδητοὶ δολιοφθορεῖς τῆς θρησκευτικῆς ταυτότητος τοῦ λαοῦ μας.

Τὸ θέμα τῆς καταργήσεως τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἔφθασε τὸ 1995 εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας τὸ ΣΤ′ Τμῆμα τοῦ ὁποίου ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ ὑπογράφοντος τὸ παρὸν κείμενον ἐδέχθη μὲ τὴν ὑπ᾽ ἀριμ. 3356/1995 ὁμόφωνη ἀπόφασή του τὰ ἑξῆς ἑρμηνεύοντας τὶς διατάξεις τοῦ Συντάγματος:

α) Τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα εἶναι ὑποχρεωτικό, πρέπει νὰ διδάσκεται ἐπὶ ἱκανὸν ἀριθμὸν ὡρῶν ἑβδομαδιαίως καὶ κατὰ τὸ ὀρθόδοξον χριστιανικὸν δόγμα.

β) Ὅσοι μαθηταί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἑτερόδοξοι ἤ ἄθεοι ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ δηλώσουν διὰ τῶν γονέων των ὅτι θὰ ἀπέχουν διὰ λόγους συνειδήσεως τῆς παρακολοθήσεως τοῦ μαθήματος καὶ χωρὶς αὐτὸ νὰ ἔχει καμμίαν εἰςβάρος τους συνέπειαν π.χ. ἀπουσία κ.λπ.

γ) Ἡ ἐκδήλωση αὐτὴ δὲ προσβάλλει τὴν θρησκευτικὴ ἐλευθερίαν τῶν μαθητῶν ἤ τῶν γονέων τους καὶ

δ) Τὰ αὐτὰ ἰσχύουν καὶ γιὰ τὶς ἄλλες σχετικὲς σχολικὲς θρησκευτικὲς ἐκδηλώσεις, ὅπως προσευχή, ἁγιασμός, ἐκκλησιασμός.

Καὶ τότε ἡ Κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀντέδρασε κατ᾽ ἄλλον τρόπον. Ἐμείωσε τὶς ὧρες διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτκῶν κατὰ μίαν (1) μόνον ὥρα τὴν ἑβδομάδα. Τὸ ζήτημα ἐπανῆλθεν εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας τὸ ὁποῖο, ὑπὸ τὴν Προεδρίαν καὶ πάλιν τοῦ ὑπογράφοντος τὸ παρὸν κείμενον, καὶ ὑπὸ ηὐξημένη σύνθεση ἐδέχθη μὲ τὴν ὑπ᾽ἀριθμ. 2176/1998 ἀπόφασή του ὅ,τι εἶχε δεχθεῖ καὶ μὲ τὴν προηγουμένην απόφασή του καὶ ἐπὶ πλέον ὅτι ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν μίαν (1) μόνον ὥρα τὴν ἑβδομάδα δὲν εἶναι «ἱκανός» ἀριθμὸς ὡρῶν διδασκαλίας!

Καὶ τότε ἄρχισαν ἄλλες προσπάθειες καθ᾽ ὑπόδειξιν τοῦ Ὑπουργείου βοηθουμένου καὶ ὑπὸ τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ἐγένετο πρόταση νὰ διδάσκεται τὸ μάθημα θρησκειολογικῶς δηλαδὴ νὰ διδάσκεται μὲν κατὰ τὸ ὀρθόδοξον χριστιανικὸν δόγμα, ἀλλὰ παραλλήλως νὰ εἰσέρχονται εἰς τὴν τάξι Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάνται, Ἑβραῖοι,

Μουσουλμάνοι καὶ ἄλλων θρησκευμάτων καθηγηταί, γιὰ νὰ διδάσκουν τὰ θρησκευτικὰ σύμφωνα μὲ τὶς δικές τους θρησκεῖες. Καὶ ἡ πρόταση αὐτὴ αἰτιολογήθηκε μὲ τὴν βλακώδη σκέψη ὅτι διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ θὰ περιεσώζετο ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν κατὰ τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ δόγμα. Ἐγένετο καὶ ἄλλη ρόταση νὰ διδάσκεται ἀντὶ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τὸ μάθημα «Κράτος καὶ Θρησκεία».

Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς προσπάθειες ἀντέδρασεν ὁ ὑπογράφων τὸ παρὸν κείμενον μὲ δημοσιεύματα διὰ τοῦ Τύπου. Τὸ χειρότερον ὅμως εἶναι ὅτι δύο ἀπὸ τὶς διαβόητες Ἀνεξάρτητες Ἀρχές οἱ ὁποῖες εἶναι, ὅπως λειτουργοῦν (ὅλες), εὐθέως ἀντισυνταγματικές, ἐξέδωκαν ἀποφάσεις ἀντίθετες πρὸς τὶς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Τοῦτο συνέβη μὲ τὸν Συνήγορον τοῦ Πολίτη κ. Καμίνη καὶ μὲ τὴν Ἀρχὴ

Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ), ἡ ὁποία συνεδρίασε τὴν μίαν φορὰν ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ κ. Δαφέρμου καὶ τὴν δευτέραν φορὰν ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ κ. Γουργουράκη.

Καὶ φθάσαμε στὶς ἡμέρες μας κατὰ τὶς ὁποῖες:

α) Ἡ Ὑπουργὸς διὰ Βίου Μάθησης κ. Διαμαντοπούλου ἐπανέρχεται ἐπὶ τοῦ θέματος προσπαθώντας νὰ ὑποβαθμίσει τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.

β) Τὸ κόμμα τῶν Οἰκολόγων Πράσινων ζητᾶ καὶ αὐτὸ τὸν πλήρη θρησκευτικὸ ἀποχρωματισμὸ τῆς Ἑλληνικῆς ἐκπαιδεύσεως.

γ) Ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων ἀπηγόρευσε νὰ τελεῖται προσευχὴ στὶς παιδικὲς κατασκηνώσεις τοῦ Δήμου Ἀθηναίων στὸν Ἅγιον Ἀνδρέα, τὶς ὁποῖες διοργανώνει ὁ Δῆμος δηλαδή Ν.Π.Δ.Δ. καὶ οἱ ὁποῖες, ὡς ἐκ τούτου, ἀποτελοῦν συνέχειαν τῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν παιδιῶν

καὶ δ), Ὁ βουλευτὴς τῆς Δημοκρατικῆς Ἀριστερᾶς κ. Γρηγ. Ψαριανὸς ἀπηύθυνεν ἐπερώτησιν εἰς τὴν Ὑπουργὸν διὰ Βίου Μάθησης διὰ ποῖον λόγον ἐπιτρέπει τὴν τέλεση ἁγιασμοῦ εἰς τὰ σχολεῖα κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς σχολικῆς περιόδου μετατρέποντας ἔτσι «τὴν πολυπολιτισμικὴν καὶ ἀνεξίθρησκον κοινωνία μας εἰς θεοκρατικὸν καθεστώς»! Στὴν ἐπερώτησιν αὐτὴν ἀντέδρασεν ὁ ὑπογράφων μέ τὸ παρὸν κείμενον διὰ τοῦ Τύπου (Βλ. «ΕΣΤΙΑ» τῆς 21.10.2011).

Καὶ κάτι τελευταῖον,ἀλλὰ ἀξιοσημείωτον: Τὸ Β′ Τμῆμα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης μὲ τὴν ἀπὸ 3.11.2009 ἀπόφασήν του διέταξε τὴν Ἰταλικὴ Κυβέρνηση νὰ ἀφαιρέση τὶς εἰκόνες ἀπὸ τὶς αἴθουσες διδασκαλίας τῶν ἰταλικῶν σχολείων, διότι ἡ παρουσία τους παραβιάζει τὸν χαρακτήρα τοῦ ἰταλικοῦ Κράτους ὡς κοσμικοῦ. Αὐτὸ ἦταν. Μόλις ἔγινε γνωστὴ στὴν Ἑλλάδα ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ξεσηκώθηκαν ὅλοι οἱ «δημοκράτες» καὶ ζήτησαν νὰ ἰσχύσει τὸ ἴδιο καὶ ἐδῶ. Δὲν πέρασε ὅμως πολὺ καιρὸς καὶ ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου, κατόπιν προσφυγῆς τῆς ἰταλικῆς Κυβερνήσεως, ὑπέρ τῆς ὁποίας εἶχε παρέμβει καὶ ἡ Ἑλλάς, ἀνέτρεψε τὴν ἀπόφαση τοῦ Β′ Τμήματος αὐτοῦ καὶ ἔκρινεν ὅτι ἡ ἰταλικὴ Κυβέρνηση μπορεῖ νὰ ἀναρτήσει ἐκ νέου τὶς εἰκόνες, διότι ἡ παρουσία αὐτῶν δὲν παραβιάζει τὴν Σύμβαση τῆς Ρώμης.

Νομίζω ὅτι εἶναι καιρὸς κάποιος νὰ ἐπιστήση σὲ ὅλους αὐτοὺς (Ὑπουργὸν διὰ Βίου Μάθησης, Ἀνεξάρτητες Ἀρχές, Δήμαρχον Ἀθηναίων, βουλευτὰς κ.λπ.) ὅτι μὲ τὴν πολεμικὴ τὴν ὁποίαν ἀσκοῦν κατὰ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν παραβιάζουν εὐθέως τὶς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καὶ ἄρα προσβάλλουν τὸ δημοκρατικόν πολίτευμα τῆς χώρας.