«Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (Ματθ. δ΄ 15 – 16).
Τα τεχνητά φώτα που δημιούργησε ο σύγχρονος άνθρωπος πρόσφεραν μια λάμψη, ίσως φαντασμαγορική, αλλά ήταν στιγμιαία και επιφανειακή. Κάλυψαν προσωρινά το εξωτερικό, το φυσικό σκοτάδι, δεν μπόρεσαν όμως να φωτίσουν εξίσου και την ψυχή του ανθρώπου, που εξακολουθεί να ζει «εν χώρα και σκιά θανάτου». Γιατί τον περιβάλλει πρώτιστα μια κρίση εσωτερική, που δεν την αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Όμως, υπάρχει και η κρίση επιβίωσης που βιώνει καθημερινά το τελευταίο διάστημα. Κρίση οικονομική. Κρίση αρχών και αξιών και που οδηγεί σε απαξίωση τη ζωή του ανθρώπου. Γιατί, όταν περιφρονείται η ανθρώπινη ζωή, μέσω των διαφόρων πολέμων, όταν στερείται ο άνθρωπος των αναγκαίων αγαθών, ή όταν στερείται, μέσω της εργασίας, μιας επιβίωσης με αξιοπρέπεια, τότε τα πλαστά φώτα, όσο κι αν λάμψουν προσωρινά, με το σβήσιμό τους πολλαπλασιάζουν το σκοτάδι και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα απελπιστική.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, προβάλλει το ερώτημα. Υπάρχει η δυνατότητα εξόδου από την κρίση; Αν ναι, τότε με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί αυτή η έξοδος; Απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα μάς δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο. Και η έξοδος από την κρίση μπορεί να γίνει μόνο δια του ΙησούΧριστού. Όπως η «Γαλιλαία των εθνών» της εποχής του είδε στο πρόσωπό του «φως μέγα», έτσι και η Γαλιλαία των εθνών της εποχής μας θα πρέπει να δει στο πρόσωπο του Ιησού αυτό το φως. Γιατί, όπως διεκήρυξε ο ίδιος, αυτός είναι «το φως του κόσμου». Σε εποχές δε που οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι ο Χριστός είναι «το φως του κόσμου» και όχι απλά «φως», τότε εξύψωσαν τα ήθη, βελτίωσαν την ποιότητα της ζωής και παρουσίασαν ένα πολιτισμό που είχε σαν θεμέλιο το Χριστό. Μιλούμε για τον χριστιανικό πολιτισμό, ή πιο ορθά τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, αφού μεγάλη ήταν και η συμβολή των αξιών του Ελληνικού πολιτισμού.
Δυστυχώς, σήμερα φτάσαμε στο σημείο, και στη δική μας πατρίδα, να «δαιμονοποιούμε» αυτό τον πολιτισμό. Στο βωμό των σκοπιμοτήτων «αποχριστιανίζουμε» τον πολιτισμό και γενικά τη ζωή μας. Κρύψαμε το φως του Χριστού κι ανάψαμε τα δικά μας κεριά. Κι αυτά τα κεριά θα σβήσουν, όπως κι εμείς, αν η πρώτη ύλη που τα συντηρεί είναι ο εαυτός μας και όχι ο Χριστός.
Είναι καιρός, λοιπόν, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε καταγωγή και στόχο. Ως χριστιανοί θα πρέπει να εννοήσουμε, αλλά και να ζήσουμε αυτό που λέει και ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και του οποίου τιμούμε τη μνήμη σήμερα, «ότι Χριστιανισμός εστι της θείας φύσεως μίμησις». Ότι χριστιανισμός είναι μίμηση της θείας φύσεως. «Αν κάποιος, λοιπόν, υποκριθεί το όνομα του Χριστού, δεν εκδηλώνει όμως στη ζωή του όσα νοούνται μαζί με το όνομα αυτό, αυτός διαψεύδει το όνομα ... με προσωπείο άψυχο που έχει φτιαχτεί με μορφή ανθρώπου. Ούτε ο Χριστός γίνεται να μην είναι δικαιοσύνη, καθαρότητα και αλήθεια και αλλοτρίωση από κάθε κακό. Ούτε ο Χριστιανός γίνεται (ο αληθινός, βέβαια, Χριστιανός) να μη δείχνει με τον εαυτό του ότι μετέχει στα ονόματα αυτά... Αν αυτοαποκαλείται κάποιος Χριστιανός, η ζωή του όμως παρουσιάζει διαστροφές, τότε θα κάνει με τη ζωή του άξια κατηγορίας ανάμεσα στους άπιστους τη θεότητα που πιστεύουμε».
Η προσφορά του φωτός είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι και η πρόσκληση για αποδοχή αυτού του φωτός. Η παρουσία του Κυρίου στη γη αυτούς τους στόχους θέλει να εξυπηρετήσει. Να φωτίσει και να δώσει τη δυνατότητα εξόδου του ανθρώπου από το σκοτάδι της αμαρτίας. Το πρώτο προσφέρεται σαν δώρο. Το δεύτερο είναι και ένα είδος κατάκτησης, γιατί χρειάζεται η προσωπική συμβολή του ανθρώπου. Ο Ιησούς αποκαλύπτει το δρόμο, προσφέρει τα μέσα, αλλά τον τελικό λόγο τον αφήνει στον άνθρωπο που τον αξιοποιεί μέσα από τη σωστή χρήση της ελευθερίας του.
Το φως «ανέτειλεν». Δεν αναζήτησαν οι άνθρωποι το φως, αλλά προσφέρθηκε σ’ αυτούς σαν δώρο από το Θεό. Αυτού του φωτός καλείται να γίνει κοινωνός – μέτοχος ο άνθρωπος. Πώς και γιατί; Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Ιησούς στο τέλος του σημερινού Ευαγγελίου: «Μετανοείτε. Ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών». Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού. Η βασιλεία του Θεού είναι φως, όμως ο κόσμος της αμαρτίας είναι σκοτεινός. Για τούτο χρειάζεται εθελούσια έξοδος του ανθρώπου προς το φως μέσα από τη μετάνοια.
Και μετάνοια δε σημαίνει απλά έκφραση λύπης για το κακό που έκανα, αλλά ριζική εσωτερική αλλαγή και διόρθωση. Σημαίνει την επιστροφή μου ως ανθρώπου στην αρχική μου μορφή ως εικόνας του Θεού με πορεία προς το «καθ’ ομοίωσιν». Μετάνοια σημαίνει αποστροφή του κακού και συνειδητή εφαρμογή του καλού. Μετάνοια σημαίνει δημιουργία μέσα μας της αίσθησης ότι «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι» (Λουκ. ιζ΄ 21). Όταν βασιλεύει Εκείνος στις καρδιές μας, τότε ζούμε στη γη με την προοπτική της αιώνιας ζωής.
Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Τι γίνεται σε προσωπικό επίπεδο; Ενώ παρακαλούμε στην Κυριακή προσευχή (Πάτερ ημών) με το «ελθέτω η βασιλεία σου» τι κάνουμε στην καθημερινή ζωή, τόσο τη δική μας, όσο και του περιβάλλοντός μας για να έλθει και να επεκταθεί η βασιλεία του Θεού; Κατά το σημερινό «Απόστολο» «στον καθένα μας δόθηκε χάρισμα σύμφωνα με το μέτρο που δωρίζει ο Χριστός». Στόχος «να καταλήξουμε στην ενότητα που δίνει η πίστη κι η βαθιά γνώση του Υιού του Θεού». Με τον τρόπο αυτό «θα γίνουμε ώριμοι και θα φτάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός».
Αυτό είναι το τέλειο, το ιδανικό. Όμως, πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρισκόμαστε από αυτό το τέλειο. Η «Γαλιλαία των εθνών» της εποχής του Ιησού βρισκόταν στο σκοτάδι από άγνοια. Εμείς όμως εν γνώσει, συνειδητά εγκαταλείψαμε το Θεό και τον αντικαταστήσαμε με σύγχρονους θεούς, με αποτέλεσμα να ζούμε χωρίς ελπίδα και ως «άθεοι εν τω κόσμω» (Εφεσ.β΄ 12). Βαρύς ο χαρακτηρισμός του Αποστόλου Παύλου αλλά και ωμή πραγματικότητα. Γιατί ζούμε χωρίς αγάπη. Μισούμε χωρίς να ξέρουμε το λόγο, αφού αυτό το μίσος το προσφέρουμε με αφθονία με τη στέρηση των αγαθών, ή και της ίδιας της ζωής. Ο Χριστός δεν υπήρξε φως του κόσμου μόνο της εποχής του. Με το «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» ξεπερνά τα όρια του χρόνου και γίνεται διαχρονικός, αιώνιος. Ας το επιβεβαιώσουμε αυτό κι εμείς ως Χριστιανοί με τον τρόπο της ζωής μας. Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης- Μητρόπολη Πάφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά