ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ(ΑΣΩΤΟΥ): «Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ µετανοούντι». υπό του π. Άγγελου Σπυρόπουλου

π. Αγγέλου Σπυρόπουλου,εφημερίου ΙΝ αγίου Ανδρέου Αιγίου

Αγλάισμα των παραβολών και ατίμητο κειμήλιο του Ευαγγελικού θησαυρού ονόμασαν, 

αγαπητοί μου αδελφοί, οι πατέρες τη παραβολή του Ασώτου υιού. Γιατί μέσα από

 αυτή την παραβολή ζωγραφίζεται από το «θείο καλλιτέχνη», η απέραντη και

 ανυπέρβλητη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, το κάθε άνθρωπο.

Φαίνεται όλο το ύψος της αγάπης του Θεού, που δεν αγαπά μόνο τους δικαίους, τους

 ενάρετους και τους εκλεκτούς, αλλά η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει όλους τους

 ανθρώπους με μεγαλύτερη θέρμη και με ειλικρινέστερο πόνο ακόμη και τον 

χειρότερο αμαρτωλό, εξάλλου ο Χριστός είπε «ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους

 αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοια».
Έτσι λοιπόν, συνεχίζει η παραβολή να μας λέγει: «είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού και

 ευσπλαγχνίσθη και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν»,

 δηλαδή, ο γεμάτος αγάπη πατέρας, όταν είδε από μακριά τον αγνώριστο και σε

 κακά χάλια γιό του, έτρεξε, τον αγκάλιασε και τον κατεφίλησε. Αγνώριστος ήταν 

κι όμως η αγάπη του πατέρα τον γνώρισε και τον αποκατέστησε στη πρώτη δόξα.
Όταν βρισκόταν στο σπίτι τού πατέρα ο μικρότερος γιος, είχε άφθονα όλα τ΄

 αγαθά και ήταν χαρούμενος και ευτυχισμένος, γιατί είχε ακόμη την φροντίδα

 και την στοργή του πατέρα του.
Όμως, από απερισκεψία, θεωρεί την υπακοή στο πατέρα σαν αιχμαλωσία 

και σκλαβιά, παρακινούμενος μάλλον και από τους «φίλους» ζητάει την ελευθερία

 του, να χαρεί τα νιάτα του μακριά από την επίβλεψη του πατέρα του.
Και αφού ζήτησε την προβλεπόμενη περιουσία έφυγε και πήγε «σε χώραν μακράν» 

όπου εκεί κατασπατάλησε όλη την περιουσία του σε πονηρές διασκεδάσεις και 

σε κτηνώδεις απολαύσεις.
Φυσικό και επόμενο ήταν με την τόσο σπάταλη ζωή που έκανε να χάσει όλη την 

περιουσία του, να δυστυχήσει και να κινδυνέψει να πεθάνει από την πείνα, εάν

 δεν βρισκόταν κάποιος να τον μαζέψει και να τον προσλάβει ως χοιροβοσκό.

 Και όχι μόνο αυτό, αλλά, προσπαθούσε να χορτάσει με την τροφή που έδινε

 στους χοίρους.
Σε αυτό το σημείο επαληθεύονται τα λόγια του Χριστού μας που λέγει:

 «έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι».
Ο πλούσιος γιος, τώρα χοιροβοσκός!!! Η σκέψη αυτή τον συντάρασσε, τον

 επανέφερε όμως στα λογικά του και αποφασίζει λέγοντας: «πόσοι μίσθιοι 

του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ λιμώ απόλλυμαι! Αναστάς 

πορεύσομαι προς τον πατέρα μου…» δηλαδή πόσοι μισθωτοί του πατέρα 

μου έχουν άφθονο και περισσεύοντα τον άρτο, ενώ εγώ κινδυνεύω να

 πεθάνω από την πείνα. Ταπεινώνεται και αμέσως παίρνει τον δρόμο 

του γυρισμού. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα της μετανοίας του με τον λογισμό,

 την σκέψη. Προχωρεί με σκυμμένο το κεφάλι, ξυπόλητος, βρώμικος,

 δυστυχισμένος και αγνώριστος από τις κακουχίες.
Σαν πλησίαζε, όμως, στο πατρικό του σπίτι, ο πατέρας τον είδε από

 μακριά, και αμέσως έτρεξε τον αγκάλιασε.

Ο άσωτος γιος κάνει το δεύτερο βήμα δηλαδή κάνει το λογισμό, τη σκέψη πράξη

 και ζητά από τον πατέρα του την πλήρη συγχώρεση λέγοντάς του: "ήμαρτον εις 

τον ουρανόν και ενώπιόν σου. Ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου. Ποίησόν με ως

 ένα των μισθίων σου».
Η αγάπη του πατέρα δέχεται την πραγματική συγνώμη του ασώτου, και αμέσως,

πρόσταξε τους δούλους να του φέρουν τα καλύτερα ρούχα, τα καλύτερα 

υποδήματα, το δακτυλίδι του, και να σφάξουν τον «μόσχο τον σιτευτόν» ώστε

 να γιορτάσουν την επιστροφή του γιού του, διότι «νεκρός ην και ανάζησε,

 και απολωλώς ην και ευρέθη».
Μια εικόνα απείρου κάλους, θεϊκής αγάπης, και πάλι μου έρχονται τα 

θεία λόγια στη σκέψη: «Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί

 ενί αμαρτωλώ µετανοούντι».
Πόσοι όμως άνθρωποι, αγαπητοί μου αδελφοί, σε κάθε εποχή, πόσο μάλλον

 σήμερα, μοιάζουν με τον Άσωτο της παραβολής; Πόσοι σπαταλούν την 

περιουσία τους, τα νιάτα τους και φθείρουν την υγεία τους σε αμαρτωλές 

διασκεδάσεις; Πόσες οικογένειες έχουν καταστραφεί από την ασωτία είτε

 των ανδρών είτε των γυναικών; Τόσα διαβάζουμε καθημερινά στις εφημερίδες

 για ειδεχθή εγκλήματα τα οποία είναι αποτέλεσμα της ασωτίας και της

 ανηθικότητας!!!
Οι κοινωνία μας είναι γεμάτη από άσωτους, κάθε ηλικίας,

 κάθε φύλου, κάθε τάξεως.
Ο άσωτος της παραβολής όμως, κάποτε μετανόησε και γύρισε

 στο πατέρα του.
Ποια ευλογία Θεού θα ήταν και ευτυχία της κοινωνίας, εάν όλοι οι 

άσωτοι, κάθε εποχής, ακολουθούσαν το παράδειγμα του νεώτερου γιού

 της παραβολής δηλαδή στην επιστροφή του στο πατρικό σπίτι!
Η αγάπη του Θεού και πατέρα μας είναι πολύ μεγάλη για κάθε 

αμαρτωλό άνθρωπο.
Η αγκαλιά Του, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι πάντα ανοικτή και περιμένει

 την επιστροφή όλων μας, διότι η μακροθυμία Του ανέχεται και υπομένει.

Το μόνο που ζητεί, είναι τη μετάνοιά μας, όπως αυτή του Άσωτου υιού που

 είπε στον πατέρα του «ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου. Ουκέτι 

ειμί άξιος κληθήναι υιός σου. Ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου».

Έτσι αδελφοί μου είναι ευκαιρία τώρα που προετοιμαζόμαστε για το Θείο Πάθος

 να γυρίσουμε και εμείς ως ο Άσωτος και να ζητήσουμε από τον Θεό πατέρα την

 συγχώρεση ώστε να ακούσουμε και εμείς το «νεκρός ην και ανάζησε, 

και απολωλώς ην και ευρέθη». Αμήν.

IEΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΙΓΙΟΥ