᾿Ανάστασις. ῾Ο νέος τρόπος ζωῆς.

Μέσα στίς δαφνοφόρες ἐκκλησίες μας καί μέ πνευματική εὐφροσύνη ἑορτάζουμε τήν ἔνδοξη ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας, τοῦ Λυτρωτοῦ καί Σωτήρα μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῾Η ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία θεωρεῖται ὡς ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ᾿Αναστάσεως, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι πιστεύει καί κηρύσσει τήν ἀνάστασι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί ζεῖ τήν ζωή τῆς ἀναστάσεως.

Αὐτός οὐσιαστικά εἶναι ὁ νέος δρόμος τόν ὁποῖο ἐγκαινίασε μέ τήν ἀνάστασί Του ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός καί γιά τόν ὁποῖο μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος στήν πρός ῾Εβραίους ἐπιστολή του·

«῎Εχοντες οὖν, ἀδελφοί, παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδον τῶν ῾Αγίων ἐν τῷ αἵματι τοῦ ᾿Ιησοῦ, ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸν πρόσφατον καὶ ζῶσαν διὰ τοῦ καταπετάσματος, τοῦτ᾿ ἔστι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ, καὶ ἱερέα μέγαν ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, προσερχώμεθα μετὰ ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληροφορίᾳ πίστεως ἐρραντισμένοι τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς, καὶ λελουμένοι τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ» (ι´, 19-22).

῎Ας δοῦμε λοιπόν αὐτόν τόν νέο τρόπο ζωῆς, τὸν ὁποῖο ἐγκαινίασε ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας·

Πιστοί στήν ᾿Ανάστασι

Τό πῶς ἀναστήθηκε ὁ Κύριος κανένας δέν γνωρίζει, κανείς δέν τό εἶδε. Οἱ ἅγιοι ᾿Απόστολοι μᾶς βεβαίωσαν, ὅτι εἶδαν ἀναστημένο τόν Κύριο. Μᾶς κήρυξαν ὅτι εἶδαν ζωντανό ᾿Εκεῖνον, ὁ ῾Οποῖος σταυρώθηκε, ἔπαθε καί ἐτάφη, τόν Διδάσκαλό τους, μετά τρεῖς ἡμέρες. Καί ἦταν σίγουροι γι’ αὐτό τό γεγονός. ᾿Ακόμη μᾶς διευκρίνησαν, ὅτι ἡ ἀνάστασις τοῦ ᾿Ιησοῦ δέν ἦταν ἀποκύημα τῆς φαντασίας τους, ὅτι δέν ἦταν τρέλλα τους, ἀλλά πραγματικό καί ἀληθινό γεγονός. Τόσο δέ πραγματικό καί ἀληθινό, ὅσο ἀληθινό καί πραγματικό εἶναι τό νά τρώγεις μέ κάποιον, τό νά περπατᾶς μαζί του, τό νά συζητᾶς, τό νά συγκινεῖσαι. ῾Η ἀνάστασις τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἔργο Θεοῦ καί δέν ἐπιδέχεται οὔτε λογική ἔρευνα, οὔτε λογική ἐπεξεργασία. ῾Η ἀνάστασις, ὅπως καί ὅλα τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, εἶναι «ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς ἀνεπίβατος».

῾Ο ἄνθρωπος τό ἀποδέχεται μέ τήν πίστι. Τό θεωρεῖ ὡς πραγματικότητα, διότι ἀφ’ ἑνός μέν εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Θεός δέν ἐξαπατᾶ τούς ἀνθρώπους μέ τεχνάσματα, καί ἀφ’ ἑτέρου διότι βεβαιώθηκε γι’ αὐτό τό γεγονός ἀπό τούς «μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως», τούς ἁγίους ᾿Αποστόλους καί ὅλους ὅσοι εἶδαν τόν ἀναστημένο ᾿Ιησοῦ Χριστό.

Βέβαια οἱ Μαθητές γιά τήν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου ἐξῆλθαν καί κήρυξαν πανταχοῦ τό χριστιανικό μήνυμα τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως. Δίδαξαν στούς λαούς τόν ἀληθινό Θεό καί τούς ἔμαθαν νά ὑπακούουν στό Εὐαγγέλιο.

Τό ἴδιο ἔργο συνεχίζει μέσα στούς αἰῶνες ἡ ᾿Εκκλησία καί καλεῖ τούς ἀνθρώπους νά προσκυνήσουν «τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν» καί νά κηρύξουν καί νά διαλαλήσουν τό μήνυμα τῆς νίκης, ὅτι «πράγματι ἀναστήθηκε ὁ Κύριος καί ἐμφανίστηκε».

῾Η νέα ζωή

῾Η ἀνάστασις τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀναμφίβολα ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο συνέβη σέ ἕνα συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο. ῾Ωστόσο οἱ διαστάσεις του ἐπεκτείνονται μέχρι τίς ἡμέρες μας καί εἰσέρχονται στήν αἰωνιότητα, ξεπερνώντας τήν ἱστορικότητα. ῾Ο ᾿Απόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος κήρυξε τήν ἀνάστασι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί μᾶς ζήτησε νά τήν ἀποδεχθοῦμε ὡς πραγματικό καί ἀληθινό γεγονός, συγχρόνως ἐπισημαίνει ὅτι «ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. στ´ 4). ῎Ετσι ἡ Παύλεια θεολογία εἰσάγει μιά νέα διάστασι τῆς ἀναστάσεως, ὅτι δηλαδή ἡ ἀνάστασις βιώνεται ἀπό μᾶς, οἱ ὁποῖοι ζοῦμε στό συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο, μέ τήν ἐνάρετη ζωή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν νέα ζωή.

Τό θέμα αὐτό διαπραγματεύεται ὁ μέγας καί λαμπρός φωστήρας τῆς Καισαρείας, ὁ Μέγας Βασίλειος, στήν ὁμιλία του τήν προτρεπτική στό ἅγιο Βάπτισμα. Γράφει·

«Μέ τόν θάνατο τῆς σάρκας συντελεῖται σέ μᾶς ἡ πνευματική ἀναγέννησι», καθώς καί ὁ Κύριος τό λέει· «᾿Εγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω» (Δευτ. λβ´, 39).

«῎Ας θανατώσουμε τό σαρκικό φρόνημα, πού δέν μπορεῖ νά ὑποταγεῖ στόν νόμο τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἰσχυροποιηθεῖ σέ μᾶς τό πνευματικό φρόνημα, μέ τό ὁποῖο φυσικά ἐπικρατεῖ ἡ ζωή καί ἡ εἰρήνη. ῎Ας ταφοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό, πού πέθανε γιά μᾶς, γιά νά ἀναστηθοῦμε μ’ αὐτόν πού μᾶς προξένησε τήν ἀνάστασι».

Μάλιστα δέ, ἐξηγεῖ ὁ Μ. Βασίλειος πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ νέκρωσις τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος καί ἡ πνευματική ἀνάστασις, ἡ ὁποία συνιστᾶ τήν νέα ζωή, λέγοντας· «Νά μάθεις, νά διδαχθεῖς τήν εὐαγγελική πολιτεία, τήν εὐθύτητα τῶν ματιῶν, τήν ἐγκράτεια τῆς γλώσσας, τήν δουλαγώγησι τῆς ὀργῆς. ῞Οταν ἀγγαρεύεσαι, νά προσθέτεις. ῞Οταν σέ ἀδικοῦν, νά μήν πᾶς στά δικαστήρια. ῞Οταν μισεῖσαι, νά ἀγαπᾶς. ῞Οταν διώκεσαι νά ὑπομένεις. ῞Οταν βλασφημεῖσαι, νά παρακαλεῖς. Νά νεκρωθεῖς γιά τήν ἁμαρτία, νά συσταυρωθεῖς μέ τόν Κύριο».

῞Οποιος λοιπόν ζεῖ μέ αὐτό τόν τρόπο ζωῆς καί ἔχει νεκρώσει μέσα του τήν ἁμαρτία, δικαιοῦται νά πανηγυρίζει καί νά ἑορτάζει τήν ἀνάστασι τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

῾Η ῾Αγία Γραφή μᾶς διαβεβαιώνει· «εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι ᾿Ιησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ» (Α´ Θεσ. δ´ 14). Στή συνέχεια αὐτῆς τῆς διαβεβαιώσεως ἔρχεται ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος νά ἐπισημάνει·

«Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β´ Κορ. η´ 1).

Αὐτός εἶναι ὁ σωστός τρόπος νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα μας, ὄχι μέ ζωή, ἡ ὁποία περιέχει τό προζύμι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πονηρίας «ἀλλ᾿ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α´ Κορ. στ´ 8)