Η Ανάστασις του Χριστού εγγύησις του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

Η Ανάστασις του Χριστού εγγύησις

του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη



Οι νεκροί θ’ αναστηθούν.
Δεν μπορεί να γίνη διαφορετικά.
Αφού αναστήθηκε ο Χριστός, θ’ αναστηθούν και όλοι οι νεκροί.
Αφού αναστήθηκε η Κεφαλή, θ’ αναστηθή και το σώμα.

● Η Ανάστασις του Χριστού άνοιξε το δρόμο της αναστάσεως όλων των ανθρώπων.

● Η Ανάστασις είναι πολύτεκνη.
Από τότε, που γέννησε τον πρώτο της Υιό, τον Ιησού Χριστό, είναι επόμενο να μας γεννήση όλους.
Και θα μας γεννήση.
Αφού ο Χριστός είναι «πρωτότοκος εκ των νεκρών» (Κολοσ.α΄18).

● Πιστεύεις ότι αναστήθηκε ο Χριστός;
Τότε πιστεύεις, ότι στη σύναξι της Αναστάσεως θα βρίσκωνται και όλοι οι νεκροί (οι κεκοιμημένοι). «Ει πιστεύομεν, ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτῶ»(Α΄Θεσ. δ΄14).

Μιλώντας για τον Ιησού Χριστό χρησιμοποιεί ο Παύλος το ρήμα«απέθανε», ενώ για τους ανθρώπους χρησιμοποιεί το ρήμα«εκοιμήθησαν».
Γιατί;

● Το υπερβατικό για τον Ιησού είναι ο θάνατος.

Θεός ο Ιησούς.
Ο Θεός δεν πεθαίνει ποτέ.
Έγινε άνθρωπος ο Θεός, και ως άνθρωπος υπέστη αυτό, που ως Θεός δεν μπορεί να υποστῆ.
Ο θάνατος του Ιησού είναι η υπέρβασις της αγάπης του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου.

● Το υπερβατικό για τον άνθρωπο είναι η ανάστασις.

Ο άνθρωπος ήταν φυσικό να πεθαίνη.
Για να ζήση ο άνθρωπος υπέστη το σταυρικό θάνατο ο Θεάνθρωπος.
Ο θάνατός Του η ζωή μας!

● Χρησιμοποιεί επίσης ο Παύλος το ρήμα «απέθανε» για τον Ιησού, για να φανή, ότι όντως σωματικώς πέθανε, νεκρώθηκε.
Δεν ήταν φαινομενικός ο θάνατός Του, αλλά πραγματικός.

Και για άλλο λόγο, για να τονιστή περισσότερο το «ανέστη».
Ό,τι πεθαίνει, αυτό και ανασταίνεται.

● Στην περίπτωσι του Κυρίου, η ανάστασίς Του δεν ήταν μόνο δική Του ανάστασις.
Ήταν καρποφόρος ανάστασις.
«Πάντας συνανέστησε».

Μιλώντας ο ίδιος για την ανάγκη να πεθάνη, προκειμένου ν’ αναστηθή και να συναναστηθούν μαζί Του οι άνθρωποι, λέει: «Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει∙ εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει». (Ιωάν.ιβ΄24).

Πιστεύουμε στον θάνατό Του

και στην Ανάστασί Του;

Το πρόβλημα είναι αν πιστεύουμε στο θάνατο και στην Ανάστασι του Ιησού. «Ει πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη…».

Στο περίφημο κεφάλαιο της αναστάσεως, το 15^ο της πρώτης προς Κορινθίους Επιστολής, την πίστι στην ανάστασι του Ιησού παρουσιάζει στα αλλεπάλληλα επιχειρήματά του ο απόστολος Παύλος ως προϋπόθεσι, αλλά και ως απόδειξι της δικής μας αναστάσεως.

Όποιος δεν πιστεύει, ότι θ’αναστηθούν από τα μνήματα οι νεκροί, αυτός δεν πιστεύει και στην Ανάστασι του Χριστού, αφού ο Χριστός «απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Α΄Κορ.ιε΄20).

● Εφ’ όσον λοιπόν, πιστεύουμε, ότι αναστήθηκε ο Χριστός, άρα πιστεύουμε, ότι και οι άνθρωποί μας, που κοιμήθηκαν (πέθαναν), θα ξυπνήσουν.
Η δύναμις, που ενήργησε την ανάστασι του Κυρίου, η ίδια θα ενεργήση και την ανάστασι όλων των κεκοιμημένων. «Ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού άξει συν αυτῶ».

● Όπως χτυπά η καμπάνα για τη σύναξί μας στο Ναό, για την ευχαριστιακή σύναξι, έτσι θα χτυπήση και η καμπάνα της Αναστάσεως.
Όλοι οι πιστοί, που έζησαν συν Χριστῶ και έφυγαν εν Χριστῶ, θα συναχθούν στον αχειροποίητο Ναό της επουράνιας δόξας.

Θα συναχθούν όχι για πρώτη φορά, αφού οι ψυχές τους, «λελυτρωμένες», ήδη από την ώρα που ανεχώρησαν, βρίσκονται «συν πάσι τοις αγίοις».
Θα συναχθούν με άλλο τρόπο.
Πώς;

● Όταν πηγαίνουν οι πιστοί για τη λατρευτική σύναξι, ιδίως της Κυριακής, φοράνε «τα καλά τους», τα γιορτινά τους.
Στην ουράνια σύναξι, για την οποία μιλάει ο απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Θεσσαλονικείς, θα συναχθούν όλοι οι δίκαιοι με… τα γιορτινά τους.
Θα φοράνε τη νέα στολή, που θα τους έχη υφάνει η Ανάστασις (Α΄Κορ.ιε΄53).

Και όλα αυτά θα συμβούν «διά του Ιησού».
Τι σημαίνει «διά του Ιησού»;
Δύο μπορεί να σημαίνη:

● Το ένα: Οι χριστιανοί κοιμούνται, πεθαίνουν, «διά του Ιησού» (Α΄Θεσ.δ΄14), δηλαδή, με την πίστι του Ιησού.
Πιστεύουν ακράδαντα, ότι δεν σβήνουν με το θάνατο, αλλ’ ότι θα ζουν τη ζωή την αθάνατη.

● Το άλλο: Ο Θεός θα τους οδηγήση, μαζί με τον Ιησού Χριστό, στην ένδοξη και αιώνια ζωή.
Εν ονόματι της αναστάσεως και της δόξας του Ιησού, θ’ αναστηθούν και θα δοξαστούν και οι κοιμηθέντες.

Το «Χριστός Ανέστη» δεν ψάλλεται μόνο όσες φορές ορίζει το τυπικό της Εκκλησίας.
Ψάλλεται εκατομμύρια φορές.
Κάθε φορά, που ένας αμαρτωλός μετανοεί, οι άγγελοι ψάλλουν∙

«Χριστός Ανέστη»! (Λουκ.ιε΄7.10).

Και θα ψαλῆ αναρίθμητες φορές την ημέρα της κοινής αναστάσεως.
Ειδικός άγγελος θα επισκέπτεται κάθε νεκρό κεκοιμημένο, με μια ουράνια προσταγή και με ένα θεσπέσιο ύμνο:

● Η προσταγή: «Ανάστα, δεύρο έξω, ακολούθησέ με»!

● Ο ύμνος: «Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τα δεσμά».