Όλο το "σκηνικό" παρακολουθεί η mother superior (κυριολεκτικά) της Μονής η οποία και παρεμβαίνοντας διατάσει μία εκ των υπο(στα)(τακ)τικών της να πάει στο φαρμακείο της μονής και να φέρει φάρμακο για τον Σεβ. λέγοντας: "Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την μονή μας Σεβασμιώτατε"! Όπερ και εγένετο!
Όσοι από τους παρευρισκομένους "καταλάβαιναν", τρόμαξαν· όσοι ευχαριστήθηκαν, το εξέφρασαν· η ίδια αυτάρεσκα "ταπεινολογώντας", ανοητολογούσε φανερώνοντας πόσο... ευτυχισμένη με την κατάσταση της μονής της ήταν!!!
Το όλο μοναστήρι βέβαια (κτιριακά και οργανωτικά καθώς και από πλευράς "ενοίκων") έδειχνε προκλητικά, και μάλλον προβάλοντας, την άνεση και τον πλούτο του. Ο Ιωσήφ Βολοκολάμσκ "ἐν ὅλη αὐτοῦ τῇ δόξῃ". Ατυχώς μερικοί "Νείλος Σόρσκι" αρχιερείς που παρευρίσκοντο δεν αντέδρασαν (ως φιλοξενούμενοι;) ούτε στην κουφόνοια της ηγουμένης ούτε στον πλούτο του μοναστηριού.
Σε ένα ιδιωτικό πηγαδάκι που επακολούθησε (του οποίου υπήρξα ηθελημένως ωτακουστής όντας τότε διάκονος) τέθεικε και πάλι το θέμα του πλούτου. Η αντιμετώπιση του από τον Χριστό και τους πατέρες της Εκκλησίας.
Νοείται Χριστιανός και πλούσιος; Μπορείς δίνοντας τον "δεύτερο χιτώνα" να πλουτίσεις; Νοείται για τον Χριστιανό "αποταμίευση"; Φροντίδα και προσκόλληση, πόσο σχετίζονται;
Ελεήμονες είναι οι πλούσιοι; Η αγάπη-ελεημοσύνη είναι αρετή-επιλογή ή διαδικασία εξασφάλισης του Παραδείσου; Μας εκφράζει ή "αναγκαζόμαστε"; Και περαιτέρω: Είναι νοητά τα "χρήματα" για τον μοναχό; Για το μοναστήρι; Είχε δίκιο ο Ιωσήφ Βολοκολάμσκ (παντοδύναμα μοναστήρια) ή ο Νείλος Σόρσκι (οι φτωχοί του Χριστού οι δεχόμενοι και όχι δίδοντες ελεημοσύνη!). Αυτά και άλλα τέθηκαν στη συζήτηση τότε!
Η τοποθέτηση που κυριάρχησε ήταν:
Τελεία και παύλα. Ο πλούτος είναι πειρασμός από τους χειρότερους αν μη ο χειρότερος αν δεν υπήρχε η υποκρισία. Ο Χριστός στηλιτεύει όχι τους αμαρτωλούς αλλά τους υποκριτές και τους πλούσιους. Τους υποκριτές γιατί δεν είναι δυνατόν να θεραπευτούν αφού ποτέ δεν δείχνουν τί τέλος πάντων είναι και θέλουν και τους πλούσιους γιατί έχουν αλλάξει Θεό και λατρεύουν τον Μαμμωνά (Για τους Σύρους Μαμμωνάς: ο Θεός του πλούτου, από τον οποίο πήρε και ο πλούτος (χρήματα) την επωνυμία μαμμωνάς)!!
Πάνω σ' αυτή την βάση στηρίχθηκε η Εκκλησία στα δύο χιλιάδες χρόνια της ζωής της. Ατυχώς όμως η Ιστορία έχει και άλλες σελίδες που δεν περιγράφουν την ισχύ του ευαγγελικού λόγου της Εκκλησίας γιατί οι εποχιακοί εκφραστές της (Αρχιερείς-μονάχοι) "έριχναν νερό στο κρασί της" κάνοντας θεολογίαν επικίνδυνη, αναζητώντας τους τρόπους κτήσεως των χρημάτων και την χρήση τους λες και δεν τα ήξερε αυτά ως κριτήρια ο Χριστός για να τα εισαγάγει! Ακόμα και σήμερα και σε εφημερίδες (Καθημερινή 28/9/2008) μοναχοί αμπελοφιλοσοφούν ότι "ο Χριστός δεν μας θέλει επαίτες" λες και το θέμα είναι διλημματική επιλογή: επαίτης ή ζάπλουτος. Το δε γνωστό γαϊτανάκι: δεν είναι δικά μας, είναι της μονής, πάει και έρχεται.
Ας μην αυταπατώμεθα! Σε αυτόν που τα διαχειρίζεται ανήκουν τα χρήματα. Κανείς δεν πρόκειται να τα συναποκομίσει πεθαίνοντας. Ούτε ο Ωνάσης τα πήρε μαζί του. Τέτοιου είδους θεολογίες είναι εκ του πειράζοντος όταν δεν θέλουμε να αποδεχθούμε και να, συνειδητοποιήσουμε ότι ο πλούτος μας διαβρώνει ακόμα και αν κάνουμε την τελειότερη διαχείριση του. Η αυταρέσκεια της παντοδυναμίας ("όλα στο χέρι μας") είναι μιά "κούφωση" της ψυχής που προκειμένου να διατηρηθεί και να συνέχιση να ισχύει (..."η παντοδυναμία") ο άνθρωπος δεν ορρωδεί προ ουδενός!
Φυσικά χρειάζεται μια ευλογοφανής πρόφαση και αιτιολόγηση. Έχουμε έξοδα, έχουμε φιλοξενία, έχουμε συντηρήσεις, μας λένε. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Αυτά και άλλα πολλά ίσως χρειάζονται. Όμως παραμένει αιώνια βάση και αρχή, εκτός φυσικά από τον λόγο του Χριστού που ατυχώς τον "στρογγυλεύουμε" και ούτε κατά διάνοιαν δεχόμαστε ότι μπορεί να είμαστε με τον Μαμμωνά, υπάρχει, ειδικά για τους μοναχούς, η πατερική βάση που προσδιορίζει ότι: "Οὐ δυνήση πτωχός γενέσθαι τῷ πνεύματι πρίν πτωχός γένῃ τῷ σώματι".
Μετά από αυτό πρέπει να ψάξει καθένας μας σε τι βάση θα "χτίσει" τον μακαρισμό ή την... μακαριότητα του.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά