ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΜΙΑ ΠΡΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕΩΣ Ελληνορθοδοξη Κοινοτητα Απ. Βαρναβα Wood Green

«καί καθώς Μωσῆς ὕψωσε τόν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον.»          (Ἰωαν. γ΄14-15)

            Τό παρόν εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, προέρχεται ἀπό τό διάλογο τόν ὁποῖο εἶχε μέ τόν Κύριο ὁ μυστικός φίλος καί μαθητής του Νικόδημος.  Ὁ Νικόδημος προερχόταν ἀπό τήν ὁμάδα τῶν Φαρισαίων.  Γιά νά μή γνωρίζουν δέ οἱ ἄλλοι τά αἰσθήματα καί τήν τοποθέτησή του ἀπέναντι στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἔκαμε τήν ἐπίσκεψή του μέσα στή νύκτα.

            Ὁ Κύριος, μέσα στή ροή τοῦ διαλόγου καί τῆς συνομιλίας μέ τό Νικόδημο, ἔκαμε χρήση μιᾶς εἰκόνας καί ἐπεισοδίου ταυτόχρονα ἀπό τή ζωή τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, ὅταν αὐτοί μετά τήν ἔξοδο καί ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τήν σκλαβιά τῶν Φαραώ τῆς Αἰγύπτου, ἐπορεύοντο γιά σαράντα χρόνια μέσα στήν ἔρημο μέχρι νά καταλήξουν στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τή γῆ τῆς Ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ πρός τούς Ἰσραηλῖτες, τόν περιούσιο (ἀγαπητό καί ἐκλεκτό) λαό τοῦ Θεοῦ.

            Οἱ Ἰουδαῖοι ἐνώπιον τῶν δυσκολιῶν, τίς ὁποῖες ἀντιμετώπιζαν κατά τό χρόνο τῆς πορείας τους, ἄρχισαν νά δυσανασχετοῦν ἐναντίον τοῦ ἀρχηγοῦ τους Μωυσῆ  καί νά τονίζουν ὅτι προτιμοῦσαν νά παρέμεναν στήν Αἴγυπτο καί νά τρέφοντο μέ τά κρεμμύδια της παρά νά ὑφίστανται ὅλες αὐτές τίς ταλαιπωρίες.  Ἔτσι ὁ Θεός ἕνεκα τῆς ἀχαριστίας τους, ἐπέτρεψε νά παρουσιασθοῦν δηλητηριώδη φίδια, τά ὁποῖα ἀφοῦ τούς δάγκωναν, τούς θανάτωναν.  Τότε ὁ Μωυσῆς  ἐστράφη μέ ἔντονη προσευχή πρός τό Θεό καί ζήτησε νά φεισθεῖ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.  Παρά τό γεγονός ὅτι ὁ Θεός τούς ἔτρεφε μέ τό μάννα καί τά ὀρτύκια οἱ Ἰουδαῖοι μεμψιμοιροῦσαν ἐναντίον καί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Μωυσῆ.

            Τότε ὁ Θεός ὑπέδειξε στό Μωυσῆ νά προβεῖ στήν κατασκευή ἑνός χάλκινου φιδιοῦ, τό ὁποῖο τοποθέτησε ὁριζόντια καί ψηλά πάνω στό ραβδί του.  Ὅσοι ὑφίσταντο τά δαγκώματα τῶν φιδιῶν, ἀτένιζαν τό χάλκινο φίδι καί ὄχι μόνο ἐθεραπεύοντο ἀλλά γλύτωναν καί ἀπό τό θάνατο.  Τό σχῆμα τοῦτο προτύπωνε τό σταυρό τοῦ Κυρίου καί τή λύτρωση, τήν ὁποία ἡ σταύρωση προσέφερε πρός τό ἀνθρώπινο γένος.  Ὁ σταυρός, τό ξύλο τῆς κατάρας, ἀφοῦ ποτίστηκε μέ τό πανάσπιλο καί πανακήρατο αἷμα τοῦ Κυρίου ἁγιάσθηκε καί μετετράπη σέ σύμβολο χαρᾶς, νίκης καί ἀναστάσεως καί σέ πηγή ζωῆς καί ὄργανο ἁγιασμοῦ καί εὐλογίας.

            Ἔτσι ὅλοι ὅσοι θά ἀκολουθοῦσαν τήν πίστη τῆς κενώσεως καί τῆς θυσίας δέ θά ζοῦσαν πιά μέσα στήν κατάσταση τῆς παρακοῆς καί τῆς πτώσεως, ἀλλά στήν κατάσταση τῆς ὑπακοῆς καί σωτηρίας καί θά ὁδηγοῦντο στήν αἰώνια καί παραδείσια ζωή.

            Ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν κατέβηκε στή γῆ γιά νά στήσει θρόνο γιά τόν Ἑαυτό του καί νά ἐπιζητήσει ἐγκόσμιες δόξες καί χαρές.  Ἀντίθετα ἔζησε μέσα στήν ἀφάνεια, καί ὅταν διωκόταν ὑποχωροῦσε καί ἀποχωροῦσε.

            Ἅμα ὅμως ἐγκαινίασε τό ἀπολυτρωτικό καί σωτηριολογικό ἔργο του καί ἦλθε σέ σύγκρουση μέ τό κοσμικό φρόνημα καί τίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ τότε συλλαμβάνεται, δικάζεται, σταυρώνεται ὡς κακοῦργος καί θάπτεται στή γῆ.  Μετά τρεῖς ἡμέρες ὅμως παραμονῆς στόν τάφο ἀνίσταται, νικᾶ τό θάνατο, σκορπίζει παντοῦ χαρά καί αἰσιοδοξία καί χαρίζει τήν Ἀληθινή ζωή σέ ὅσους πιστεύουν καί ἀκολουθοῦν τή νέα πίστη.  Ἀμήν!