Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2012

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 01-11-12.


Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.
Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιβ΄ 27 - ιγ΄ 8
ιβ΄ 27 - ιγ΄ 8
Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ι΄ 1 , 5 – 8 
Ι΄ 1 , 5 – 8
Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Συμβουλές Γέροντος σέ χριστιανούς πού ζοῦν στόν κόσμο



Η ΠΑΡΟΥΣΑ ζωή μας δόθηκε μόνο και μόνο για να δοξάζουμε το Θεό, να ευεργετούμε τον πλησίον και να αγωνιζόμαστε για την απόκτηση της Βασιλείας των ουρανών, βαδίζοντας τη «στενή» και «τεθλιμμένη» οδό που μας υποδεικνύει το Ευαγγέλιο (Ματθ. 7:14).
*
Ο αγώνας της ζωής αυτής αποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο για όσους δεν πιστεύουν στο Θεό. Για εκείνους όμως που εμπιστεύονται την ύπαρξή τους στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ελπίζουν στη δική Του πρόνοια, η παρούσα ζωή γίνεται «ζυγός χρηστός» και «φορτίον ελαφρόν» (Ματθ. 11:30).
*
Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, αν θέλετε να ευαρεστήσετε το Θεό, μην περιφρονείτε καμιάν αρετή. Γιατί μπορούμε με πολλούς τρόπους να γίνουμε ευάρεστοι στο Θεό.
*
Η ευγενική συμπεριφορά στον πλησίον, ο παρήγορος λόγος μας στον θλιμμένο, η υπεράσπιση του αδικουμένου, η αντίδρασή μας στους κακούς λογισμούς, ο αγώνας μας στην προσευχή, η υπομονή, η ευσπλαγχνία, η δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή. Αυτά είναι που αναπαύουν το Θεό και προσελκύουν στην ψυχή μας τις δική Του χάρη, η οποία μας κάνει ικανούς να ξεπερνάμε και τις πλέον ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής.
*
Επιδιώξτε τη σωτηρία σας ευαρεστώντας το Θεό πρωτίστως με την αρετή της αγάπης. Αυτό να είναι το μοναδικό σας μέλημα: το πώς θα γίνετε πλούσιοι σε αγάπη. Εκείνος που έχει αγάπη, έχει μέσα του τον ίδιο το Θεό.
*
Να ζείτε μέσα στην αγάπη του Θεού. αυτή να είναι οδηγός σας, αυτή αναπνοή σας. «Ο Θεός, αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α’ Ιω. 4:16). Με την αγάπη του Θεού η πικρή ζωή γίνεται γλυκειά και όμορφη.
*
Αν ζείτε με άλλους, διακονείστε τους πρόθυμα σαν να υπηρετείτε τον ίδιο το Θεό. Και μην απαιτείτε αγάπη για την αγάπη σας, μήτε την ευγνωμοσύνη για τις θυσίες που κάνετε, μήτε τον έπαινο για την ταπείνωσή σας.
*
Μην είστε βλοσυροί και απλησίαστοι. Συμπεριφερθείτε σαν τα άκακα παιδιά και, αν χρειαστεί, βοηθείστε πρόσχαρα τον πλησίον σας. Προσοχή, μην τον προσβάλετε έστω και με το βλέμμα σας. Να τον αγαπάτε ολόθερμα, γιατί η αξία του είναι ανεκτίμητη. Είναι μέλος του Χριστού. Γι’ αυτόν έχυσε το αίμα Του ο Κύριος.
*
«Η αγάπη», λέει ο Απόστολος, «καλύψει πλήθος αμαρτιών» (Α’ Πετρ. 4:8). Πότε θα συμβεί αυτό; Όταν εσείς γίνετε η παρηγοριά των θλιμμένων, η αναψυχή των δυστυχισμένων, ο προστάτης των φτωχών, ο κηδεμόνας των ορφανών, η ανακούφιση των ασθενών, ο χειραγωγός των πλανεμένων, ο πρόθυμος βοηθός κάθε χριστιανού. Γι’ αυτή σας την αγάπη προς τους ελάχιστους αδελφούς του Χριστού, προς τα δικά Του τίμια μέλη, ο Κύριός μας θα εξαλείψει τις αμαρτίες σας και θα σας αξιώσει να Τον βλέπετε «πρόσωπον προς πρόσωπον» (Α’ Κορ. 13:12) στην αιώνια βασιλεία Του.
*
Αποφεύγετε τα λόγια και τις πράξεις που μπορούν να σκανδαλίσουν ή να προσβάλουν τους αδελφούς σας. Τις προσβολές όμως των άλλων εσείς να τις δέχεστε σαν δώρο Θεού. Είναι το όπλο που σας προσφέρει ο ίδιος ο Κύριος για να νεκρώσετε τα πάθη που φωλιάζουν στην ψυχή σας.
*
Μην ανταποδίδετε τους ονειδισμούς ή τις θλίψεις που τυχόν σας προξενούν. Δείξτε υπομονή και μη θελήσετε ποτέ να πικράνετε κανένα. Να είστε τότε σίγουροι πως και το δικό σας όνομα θα συγκαταριθμηθεί στα ονόματα των αγίων «των γεγραμμένων εν τω βιβλίω της ζωής» (Αποκ. 21:27).
*
Να μη θυμάστε με λύπη το κακό που σας προξένησε ο αδελφός σας, για να μη θυμηθεί και ο Κύριος τις δικές σας αμαρτίες για τις οποίες σας συγχώρεσε.
*
Το κακό να το νικάτε με το καλό. Το κακό δεν διορθώνεται ποτέ με το κακό (πρβλ. Ρωμ. 12:21).
*
Πριν πείτε οτιδήποτε, σκεφθείτε μήπως με τα λόγια σας προσβάλετε το Θεό ή τον πλησίον σας.
*
Προτού επισκεφθείτε τον αδελφό σας, θέστε ως όρο στον εαυτό σας να διατηρήσετε και μετά την επίσκεψή σας την ίδια αγαθή διάθεση και αγάπη που τρέφετε και τώρα απέναντί του, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο θα σας υποδεχθεί εκείνος.
*
Σε κάθε προστριβή με τον πλησίον σας εξετάστε πρώτα τον εαυτό σας. Ασκώντας αυστηρή αυτοκριτική, σχεδόν πάντα θα διαπιστώνουμε πως αιτία της δυσαρέσκειας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
*
Μην προβάλλετε δικαιολογίες. Αποφεύγετε τις διενέξεις. Συμπεριφερθείτε με συγκατάβαση στον πλησίον σας, ανάλογα με το χαρακτήρα και την ηλικία του. Φανείτε με κάθε τρόπο παρήγοροι σε όλους και στον καθένα χωριστά.
*
Υπομένετε αγόγγυστα τους κακούς τρόπους του αδελφού σας, την αγανάκτησή του, την οργή του, τις απερισκεψίες του.
*
Όταν βλέπετε κάποιο αίσθημα αντιπάθειας προς τον πλησίον ν’ αγγίζει την ψυχή σας, αγωνιστείτε να το διώξετε. Υποχρεώστε τον εαυτό σας να εξυπηρετήσει και να διακονήσει με κάθε τρόπο τον συγκεκριμένο αδελφό. Πιέστε τον εαυτό σας στην εξής προσευχή: «Κύριε, σώσε το δούλο Σου (τάδε) και με τις άγιες προσευχές του ειρήνευσε και τη δική μου ψυχή». Βλέποντας ο Κύριος αυτή την καλή σας προαίρεση, όχι μόνο θα ξεριζώσει από μέσα σας την αντιπάθεια, μα και θα σκορπίσει ανάμεσά σας την αγία Του αγάπη.
*
Οι φιλονικίες ταράζουν την ψυχή και μας αποστερούν την ειρήνη. Σε κάθε φιλόνικο λογισμό αντιπαραθέστε τη γλυκειά ευχή του Ιησού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
*
Μη θίγετε με τα λόγια σας την τιμή του πλησίον. Να χρησιμοποιείτε τη γλώσσα μόνο για να δοξάζετε το Θεό και για να λέτε λόγους ψυχωφελείς στους αδελφούς σας. Αν θελήσετε να κακολογήσετε κάποιον, θυμηθείτε πρώτα τις δικές σας αμαρτίες – όλες εκείνες που κάνατε από τα νεανικά σας χρόνια μέχρι σήμερα -, κατηγορήστε τον εαυτό σας γι’ αυτές και αποφύγετε έτσι την καταλαλιά. Μην ξεχνάτε ποτέ πως η ενασχόληση με τα σφάλματα των άλλων αποτελεί σοβαρό παράπτωμα.
*
Πολεμήστε με κάθε τρόπο το πάθος του θυμού, και, με τη βοήθεια του Θεού, αυτό θα υποχωρήσει. Αν τυχόν νευριάσετε ή οργιστείτε, είναι προτιμότερο να μην πείτε τίποτε. Απομακρυνθείτε ή, αν κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, κλείστε σφιχτά τα χείλη σας για να μην πεταχθεί έξω η οργισμένη φλόγα που καίει στην ψυχή σας και αναστατώσει όλο σας το περιβάλλον. Η σιωπή και η προσευχή είναι το καλύτερο φάρμακο γι’ αυτές τις στιγμές. Όταν η φλόγα του θυμού σβήσει και η καρδιά σας γαληνέψει, τότε μόνο μπορείτε να πείτε με ασφάλεια λόγους ωφέλιμους.
*
Αν εσείς γίνατε αφορμή να πικραθεί ο αδελφός σας, χρησιμοποιήστε κάθε τρόπο για vα απαλλαγεί από τη λύπη που του δημιουργήσατε.
*
Παρατηρήστε τον εαυτό σας και θα διαπιστώσετε πως μόνο τότε είστε αναπαυμένοι με όλα, όταν υπάρχει μέσα σας η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η υπακοή, η αγάπη.
*
Η σωτηρία μας δεν βρίσκεται στην πολυλογία, αλλά στη σιωπή και στην άγρυπνη προσοχή του εαυτού μας.
*
Μην κρίνετε ποτέ τον πλησίον σας, είτε ζει ενάρετα είτε ζει αμαρτωλά. «Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πί­πτει. σταθήσεται δε. δυνατός γαρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν» (Ρωμ. 14:4).
*
Σε κάθε περίσταση παραδοθείτε στο θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το πλέον σωτήριο για σας.
*
Προσέχετε να μη δυσανασχετήσετε μπροστά σε οποιαδήποτε δυσκολία. Οι θλίψεις δεν παρουσιάζονται τυχαία στη ζωή μας, αλλά παραχωρούνται από την πρόνοια του Θεού, με σκοπό τον αγιασμό και τη σωτηρία μας. Γι’ αυτόν το σκοπό παραχωρήθηκε και στον Απόστολο Παύλο να βρεθεί μπροστά σε μύριους κινδύνους: «Κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις…» (Β’ Κορ. 11:26).
*
Γνωρίζοντας αυτή την αλήθεια, μην ασχολείστε με το ποιος και γιατί σας αδίκησε. Θυμηθείτε μόνο πως χωρίς παραχώρηση Θεού κανείς δεν θα τολμούσε να σας ακουμπήσει. Καλύτερα, λοιπόν, να ευγνωμονείτε τον Κύριο, γιατί οι δοκιμασίες που Αυτός επιτρέπει αποδεικνύουν πως είστε δικά Του παιδιά. Αυτός φροντίζει για σας και με κάθε τρόπο σας καθοδηγεί στη βασιλεία των ουρανών. «Ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός. τις γαρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ;» (Εβρ. 12:7).
*
Στις στιγμές της απελπισίας να θυμάστε πως δεν σας εγκατέλειψε ο Κύριος, αλλά μάλλον εσείς Τον λησμονήσατε.
Να τί σας συμβουλεύω για τις ώρες της μοναξιάς σας: Να επικαλείστε ακατάπαυστα το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και βιάζετε σε τούτο το έργο τον εαυτό σας, όσο κι αν αυτός δυσφορεί και αντιδρά.
*
Η καχυποψία δεν αρμόζει σε χριστιανούς, γι’ αυτό μην την αποδέχεσθε. Διάκριση μάλλον απαιτεί από μας ο Θεός και προσοχή και σύνεση. «Γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί!» (Ματθ. 10:16).
*
Να βαδίζετε πάντα τη μέση οδό. Τα άκρα σε καμιά περίπτωση δεν ωφελούν.
*
«Ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξ. 1:7). Αυτό ζήτησε ο Χριστός από τους Αποστόλους. Αυτό θέλει και από κάθε γνήσιο δούλο Του. Να μην πολυπραγμονεί δηλαδή για τα μελλοντικά (συντέλεια του κόσμου κ.ά.).
*
Σε όλη σας τη ζωή μην ξεχνάτε, πριν από κάθε σας ενέργεια, να ρωτάτε τον εαυτό σας: «Αυτό που προτίθεμαι να κάνω μήπως είναι αντίθετο στο θέλημα του Θεού; Μήπως είναι επιζήμιο για την ψυχή μου; Μήπως είναι άδικο για τον αδελφό μου;». Αν μετά από μια τέτοια αυστηρή αυτοεξέταση η συνείδησή σας δεν διαμαρτύρεται, μπορείτε ακίνδυνα να πραγματοποιήσετε την επιθυμία σας. Αν όμως η συνείδηση σας ελέγχει, συγκρατηθείτε και αποφύγετε την εκτέλεσή της.
*
Να εργάζεστε προσεκτικά και χωρίς βιασύνη. Τότε όλα σας τα έργα θα στέφονται με επιτυχία.
*
Να θεωρείτε τον εαυτό σας ως τον πλέον αμαρτωλό και «έσχατον πάντων» (Α’ Κορ. 15:8).
*
Κόσμημα και καλλονή όλων των αρετών είναι η ταπείνωση. Αυτή είναι για την ανθρώπινη ψυχή ό,τι είναι η βροχή για την ξεραμένη γη. Η αληθινή ταπείνωση έχει την αρχή της στον ταπεινό Ιησού Χριστό. «Μάθετε απ’ εμού», μας προτρέπει ο Κύριος, «ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:29).
*
Σ’ αυτή την αρετή αναπαύεται και ευαρεστείται ο Θεός. «Επί τίνα επιβλέψω;», λέει ο Ίδιος, «αλλ’ η επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου» (Ησ. 66:2).
*
Αλλά τί είναι ταπεινοφροσύνη;
Ταπεινοφροσύνη είναι το να λογαριάζεις τον εαυτό σου ως τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, το να μην προσβάλλεις, να μην εξουθενώνεις και να μην κατακρίνεις κανέναν, αλλά να βλέπεις μόνο τις δικές σου αμαρτίες. Ταπεινοφροσύνη είναι το να μην επιζητείς επαίνους, πλούτη, δόξες και τιμές, θεωρώντας εντελώς ανάξιο τον εαυτό σου για κάτι τέτοια.
Ο ταπεινός άνθρωπος υπομένει με ανδρεία τις προσβολές, τις ύβρεις, τις κατηγόριες, πιστεύοντας βαθιά πως αυτά του αξίζουν. Σε όλους συμπεριφέρεται χαρούμενα. Είναι πρόθυμος να προσφέρει με αγάπη τις υπηρεσίες του σε οποιονδήποτε. Δεν δίνει καμιά σημασία στα καλά του έργα και πολύ περισσότερο δεν κάνει λόγο γι’ αυτά αν δεν υπάρχει ανάγκη.
Μια τέτοια ταπεινοφροσύνη εύχομαι, παιδιά μου, να σας χαρίσει ο Κύριος, γιατί αυτή θα σας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και θα σας οδηγήσει στην αγάπη Εκείνου που «εταπείνωσεν εαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλ. 2:8).
*
Οι πεδιάδες που βρίσκονται χαμηλά είναι σχεδόν πάντα εύφορες και καρπερές, ενώ τα ψηλά βουνά παραμένουν συνήθως άγονα. Και τα στάχυα που στέκονται όρθια είναι άδεια, ενώ όσα γέρνουν χαμηλά είναι γεμάτα από σπόρους. Αποκτήστε λοιπόν κι εσείς καρδιά ταπεινή και θα πλουτίσετε με καρπούς πνευματικούς που θα εξασφαλίσουν τη σωτηρία σας.
*
Οι γόνιμες πεδιάδες ποτίζονται με τη βροχή που πέφτει από τον ουρανό και με τα νερά που κατεβαίνουν από τα βουνά. Παρόμοια και οι ταπεινοί άνθρωποι δέχονται από τον ουρανό πλουσιοπάροχα τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και υψώνονται πνευματικά σαν τα ψηλά βουνά. Αν λοιπόν και η δική σας ύπαρξη παραδοθεί ταπεινά στο θείο θέλημα και αποξενωθεί από την αμαρτία, τότε θα σας επισκεφθεί το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος Θεός, και θα εγκατασταθεί μόνιμα στην ψυχή σας.
*
Ανταλλάξτε την αριστοκρατική σας καταγωγή με την τιμημένη δουλεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αντισταθείτε στην καλοπέραση και τη χλιδή, και μην υπερηφανεύεστε απέναντι στους αδελφούς σας. Ενώπιον του Θεού είμαστε όλοι ίσοι. Άλλωστε ο Κύριος με τα ίδια λόγια μας καλεί όλους στην πνευματική Του τράπεζα: «Λάβετε φάγετε. τούτο εστι το σώμα μου… Πίετε εξ αυτού πάντες. τούτο γαρ εστι το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26:26-28).
*
Τον ευρύχωρο δρόμο ξεχάστε τον πλέον! Ο εύσπλαγχνος Κύριος σας οδηγεί στη βασιλεία των ουρανών μέσα από τη στενή πύλη. Ο εύκολος δρόμος θα σας οδηγήσει στην αιώνια καταστροφή. Δεν είναι, άλλωστε, τώρα καιρός για γλέντια και πανηγύρια. Το Ευαγγέλιο μας λέει πως είναι «μακάριοι οι κλαίοντες νυν» (Λουκ. 6:21), όχι εκείνοι που γλεντούν και ξεφαντώνουν.
*
Αν ζητάτε από κάποιον κάτι, να το ζητάτε με την υπομονή της Χαναναίας (Ματθ. 15:21-28).
*
Φυλάξτε το στόμα σας από λόγια περιττά και ανώφελα. ασκηθείτε στην προσευχή του Ιησού. Εγκρατευθείτε. και ο Κύριος θα σας περιβάλλει με το ανεκτίμητο δώρο της αγάπης Του.
*
«Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (Μαρκ. 12:17). Καθώς, λοιπόν, το σώμα θα κινείται για τις αναγκαίες εργασίες, η καρδιά θα πρέπει να παραμένει ολόκληρη δοσμένη στο Θεό. Έτσι μόνο θα καταφέρουμε, μέσα σ’ αυτή τη σύγχρονη Βαβυλώνα, να μην ξεχάσουμε τον αληθινό μας προορισμό, την άνω Ιερουσαλήμ.
*
Να αγαπάτε τον Κύριο και να προσεύχεστε με τη βεβαιότητα ότι Αυτός είναι ο Πατέρας σας.
Ταπεινωθείτε μπροστά σ’ όλους τους αδελφούς σας, και ο Κύριος, ο καλός σας πατέρας, θα χαρεί για την ταπείνωσή σας και θα σας αγκαλιάσει με την αγάπη Του.
*
Αν τώρα δεν νιώθετε καμιά παρηγοριά από την προσευχή σας, να είστε σίγουροι πως ο Κύριος σας ετοιμάζει θείες παρηγορίες στο μέλλον. Συνεχίστε να προσεύχεστε ακούραστα, και σύντομα θ’ απολαύσετε τη δική Του γλυκύτητα. «Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι και εισήκουσε της δεήσεώς μου και ανήγαγέ με εκ λάκκου ταλαιπωρίας και από πηλού ιλύος και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου και ενέβαλεν εις το στόμα μου άσμα καινόν, ύμνον τω Θεώ υμών» (Ψαλμ. 39:2-4).
*
Όταν βλέπετε να σας πολιορκούν η αθυμία, η μελαγχολία, η οκνηρία και η ακηδία, τότε βιάστε την καρδιά και τα χείλη σας στο έργο της προσευχής: «Κύριε, σώσον ημάς, απολλύμεθα» (Ματθ. 8:25). Σκεφθείτε πως αυτές οι στιγμές της οκνηρίας μπορεί να είναι οι τελευταίες της ζωής σας… Σε λίγο ίσως θ’ ακολουθήσει ο θάνατος… Και μετά η Κρίση του Θεού… Αφήστε, λοιπόν, κατά μέρος τη ραθυμία και τη ραστώνη.
*
Αν δεν απαρνηθεί ο άνθρωπος το δικό του θέλημα, δεν θα μπορέσει να βάλει αρχή στο έργο της σωτηρίας του ούτε, πολύ περισσότερο, να σωθεί. Γι’ αυτό, παιδιά μου, ζητάτε από τον Κύριο να σας βοηθήσει για να κόψετε το θέλημά σας.
*
Για την ψυχική σας ωφέλεια, υποταχθείτε τελείως στα προστάγματα του ουράνιου Πατέρα μας, αγαπήστε την ησυχία και ασκηθείτε στην αδιάλειπτη προσευχή του Ιησού. Όσο ο Κύριος παραμένει στην καρδιά σας, τόσο θα αυξάνουν μέσα σας η υπομονή, η αγάπη και η ταπείνωση.
*
Το μόνο που εύχομαι για την παρούσα ζωή σ’ εσάς και στον εαυτό μου είναι η κάθαρση από τα πάθη μας. Παρακαλώ τον Κύριο να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο, προκειμένου να ξεπλυθούν οι ανομίες μας – έστω κι αν αυτό θα είναι περιφρονήσεις του κόσμου, ονειδισμοί και εξουθενώσεις, πράγματα δηλαδή που δύσκολα αποδέχεται η κοινή λογική. Στην πνευματική ζωή πρέπει να βαδίζουμε έχοντας οδηγό τις εντολές του Χριστού και όχι την ανθρώπινη λογική.
*
Ακόμα κι αν τα καλά μας έργα γίνονται στο όνομα του Θεού, δεν είναι αυτά που πρωτίστως μας σώζουν, αλλά το έλεος του Θεού. Αυτό το θείο έλεος ας σκεπάζει κι εσάς, τους φίλους μου, όλες τις ημέρες της ζωής σας. Όλοι σας, δίκαιοι και αμαρτωλοί, στον φιλεύσπλαχνο Κύριό μας Ιησού Χριστό να καταφεύγετε και σ’ Αυτόν να στηρίζετε την ελπίδα σας, γιατί αυτή «η ελπίς ου καταισχύνει» (Ρωμ. 5:5).
*
Μην περιφρονείτε τους λόγους μου και μην τους νομίζετε δυσκολοεφάρμοστους. Για τον Κύριο και με τον Κύριο, τα δύσκολα γίνονται εύκολα και τα δυσάρεστα ευχάριστα. «Ο γαρ ζυγός αυτού χρηστός και το φορτίον αυτού ελαφρόν εστί» (πρβλ. Ματθ. 11:30).
(Νεοελληνική απόδοση από το βιβλίο του Σεργίου Α. Νείλου «Τα ιερά υπό τον μόδιον». Οι συμβουλές αποδίδονται σε ανώνυμο γέροντα της περίφημης μονής της Όπτινα).
«Συμβουλές Γέροντος
σε χριστιανούς που ζουν στον κόσμο»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2010 

«Ειρήνη πάσι»


πηγή


«Εις Άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.)
(Ένας είναι Άγιος, ένας είναι Κύριος, ο Ιησούς Χριστός για τη δόξα του Πατέρα.)


Τρεις φορές στη θεία Λειτουργία, πριν από κάθε επίσημη στιγμή, ακούμε το «Ειρήνη πάσι». Πρώτα, όταν είναι για να αναγνωσθεί το θείο Ευαγγέλιο· ύστερα, όταν είναι να λεχθεί το «Πιστεύω…» και να αρχίσει η αναφορά· και τελευταία τώρα, όταν είναι για να κοινωνήσουν οι πιστοί. Επάνω σ’ αυτό τον ιερότατο λόγο, που πάντα συνοδεύεται με τη γνωστή κίνηση και ευλογία της δεξιάς του ιερέα, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει· “Όλα τα καλά στη ζωή των ανθρώπων τα φέρνει η ειρήνη” η ειρήνη των ανθρώπων προς  το Θεό  και  προς   αλλήλους. Ο Ιερέας επαναλαμβάνει την ευλογία του Κυρίου «ειρήνην την οικείαν αφιέντος και διδόντος και εκφωνούντος» κι εμείς «ήρεμον τον νουν πάντες σχώμεν».Όταν ερχόμαστε για να κοινωνήσουμε, ο Χρίστος μας δίνει την ειρήνη του, κι εμείς  λοιπόν ας εχωμε ήρεμο το νου και γαληνεμένη την ψυχή μας.
*
Μετά το «Αμήν», που ο χορός απαντά στην εκφώνηση «Ότι σου έστιν…» ο λειτουργός ιερέας εμφανίζεται στην ωραία πύλη και ευλογεί το λαό· «Ειρήνη πάσι», ειρήνη σε όλους. Το στόμα λέει τα λόγια και το δεξί χέρι, με μια κίνηση μοναδική και αποκλειστικά Ιερατική, με τα δάκτυλα σε σχήμα, που δείχνει τα αρχικά γράμματα του ονόματος «Ιησούς Χριστός», κάνει το σημείο του σταυρού επάνω από τη σύναξη των πιστών. Ο λαός ανταποδίνει την ευλογία με την ευχή· «Και τω πνεύματί σου»· την ειρήνη του Χριστού μας δίνεις, την ειρήνη του Χριστού κι εμείς ευχόμαστε σε σένα. Κι αμέσως ο λειτουργός προσθέτει· «Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν», ας σκύψουμε τα κεφάλια μας στον Κύριο. Και οι πιστοί βάζουν ο καθένας κάτω το κεφάλι, με όλους τους κοσμικούς λογισμούς και ταπεινώνουν την καρδιά τους μπροστά στο Θεό, για να δεχθούν τη χάρη, για την οποία τώρα εύχεται και παρακαλεί ο λειτουργάς.
Ο χορός των ψαλτών απαντά· «Σοι, Κύριε», κι ο ερέας λέει χαμηλόφωνα τη ευχή·« Σε ευχαριστούμε, αόρατε Βασιλέα, που με την  αμέτρητη δύναμή σου δημιούργησες τα πάντα και με το πλήθος της αγάπης σου τα έφερες όλα από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Εσύ λοιπόν, Δέσποτα, ρίξε από τον ουρανό τη ματιά σου σ’ αυτούς, που τώρα έχουν σκύψει σε σένα τα κεφάλια τους· γιατί δεν έσκυψαν σε άνθρωπο, άλλα σε σένα το μεγάλο Θεό.»
Ο λειτουργός συνεχίζει την ευχή κι έρχεται τώρα να κάνει πιο συγκεκριμένα τα αιτήματά του· «Συ ουν, Δέσποτα, τα προκείμενα πάσιν ημίν εις αγαθόν εξομάλισον, κατά την εκάστου ιδίαν χρείαν· τοις πλέουσι σύμπλευσον τοις οδοιπορούσι συνόδευσον τους νοσούντας ίασαι, ο Ιατρός των ψυχών και των  σωμάτων ημών». Εσύ λοιπόν, Δέσποτα, όλους εμάς τώρα βοήθησέ μας στο καλό, και σε ό,τι ο καθένας έχει ανάγκη· ταξίδεψε μαζί μ’ εκείνους, που ταξιδεύουν στη θάλασσα· περπάτησε μαζί μ’ εκείνους, που περπατάνε στη στεριά· κάνε καλά τους αρρώστους, εσύ που είσαι ο γιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας. Και σε ψηλότερο τώρα τόνο ο λειτουργός λέει την εκφώνηση· «Χάριτι και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων», Με τη χάρη και την ευσπλαχνία και τη φιλανθρωπία του μονογενή σου Υιού, με τον οποίο είσαι δοξασμένος μαζί με το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό σου Πνεύμα, τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες. Ο λαός, όπως πάντα, απαντά· «Αμήν».
*
Για μια τελευταία φορά δεν ξεχνάμε να παρακαλέσουμε για τις ειδικές περιστάσεις, που βρίσκονται κάποιοι απόντες αδελφοί μας, Αλλά το βλέπουμε πως τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο θείο μυστήριο της ζωής, στο σώμα και το αίμα του Κυρίου. Σαν και να κάνουν λοιπόν ο λειτουργός κι όλη η σύναξη ένα άλμα, κι αφήνοντας πίσω τα καθημερινά ζητάνε τα αιώνια. Η ευχή, που θα πει τώρα ο λειτουργός, είναι η τρίτη ευχή στη θεία Λειτουργία, που γίνεται προς τον Ιησού Χριστό· η πρώτη είναι η ευχή του Ευαγγελίου, η δεύτερη είναι η ευχή του Χειρουβικού, και η τρίτη είναι τώρα. Αυτή η ευχή μας δίνει την εσωτερική αίσθηση της άμεσης παρουσίας του Ιησού Χριστού. Εδώ μπροστά στα μάτια του ο λειτουργός Ιερέας βλέπει τον Αμνό του Θεού και απευθύνει τα λόγια της ευχής.
«Πρόσχες, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός η­μών, εξ αγίου κατοικητηρίου σου και από θρόνου δόξης της βασιλείας σου και ελθέ εις το αγιάσαι ημάς, ο άνω τω Πατρί συγκαθήμενος και ώδε ημίν αοράτως συνών και καταξίωσαν τη κρα­ταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν του αχράντου σώματός σου και του τιμίου σου αίματος, και δι’ η­μών παντί τω λαώ». Πρόσεξέ μας, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μας, από το άγιο κατοικητήριό σου κι από τον ένδοξο θρόνο της βασιλείας σου, κι έλα να μας αγιάσεις· εσύ που κάθεσαι μαζί με τον Πατέρα στους ουρανούς και αόρατος είσαι έδώ μαζί μας· και κάνε μας άξιους για να μας μεταδώσεις με το παντοδύναμο χέρι σου το άχραντο σώμα σου και το τίμιο αίμα σου, και με τα χέρια τα δικά μας σ’ όλο το λαό. Ο Ιησούς Χριστός είναι παρών. Ο άρτος και ο οίνος δεν είναι τα σύμβολα του θείου σώματος και αίματος, αλλά το σώμα και το αίμα του Αρνίου, που σφαγιάσθηκε και η σφαγή του συνεχίζεται αναίμακτα για τη σωτηρία του κόσμου.
Επάνω από την αγία Τράπεζα και κάτω από την Πλατυτέρα εικονίζεται πάντα η θεία Λειτουργία, την ώρα που ο αιώνιος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός μεταδίδει, όπως και στο μυστικό δείπνο, το σώμα και το αίμα του στους Αποστόλους. Είναι η ίδια εικόνα, που μας δίνουν τα λόγια της ευχής· «τη κραταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν του αχράντου σώματός σου και του τιμίου αίματος». Ο μέγας και αιώνιος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός κοινωνεί τους ιερείς, και με τα χέρια των ιερέων κοινωνεί το λαό. Όργανο του Θεού είναι ο Ιερέας και υπηρέτης του λαού. Υπηρετώντας λοιπόν και τώρα, στο τέλος της ευχής, κρατώντας στα χέρια του υψωμένο τον άγιο Άρτο, ο ιερέας φωνάζει σε υψηλό τόνο· «Πρόσχωμεν! Τα Άγια τοις αγίοις». Ας προσέξουμε! Τα άγια είναι για τους αγίους. Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσο­λύμων να πως εξηγεί την ιερατική αυτή εκφώνηση· «Άγια τα προκείμενα, επειδή δέχτηκαν την επιφοίτηση  του Αγίου Πνεύματος· άγιοι και εμείς, επειδή αξιωθήκαμε να δεχθούμε το Άγιο  Πνεύμα. Τα Άγια λοιπόν είναι κατάλληλα για τους αγίους». Το Άγιο Πνεύμα στην ώρα της μεταβολής επιφοιτά επάνω σ’ όλη τη σύναξη και στα δώρα της θυσίας. Αλλά εδώ πρέπει να ακούσουμε σε μετάφραση και τα λόγια του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. «Ο ιερέας στέκοντας ψηλά στο ιερό Βήμα με δυνατή φωνή, που γεννάει φόβο, με υψωμένο το χέρι, φανερός σε όλους, μέσα σ’ εκείνη τη βαθειά ησυχία φωνάζει·  ”Τα άγια τοις αγίοις”. Έτσι άλλους καλεί για να κοινωνήσουν και σε άλλους απαγορεύει· όχι με το χέρι, αλλά με τη γλώσσα, που έχει πιότερη δύναμη από το χέρι…».
*
Στην εκφώνηση του ιερέα ο λαός απαντά και ομολογεί· «Εις Άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν». Ένας είναι Άγιος, ένας είναι Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, για τη δόξα του Θεού Πατέρα. Αμήν. Τα ίδια λόγια για τον Ιησού Χριστό διαβάζουμε στην προς Φιλιππησίους επιστολή του αποστόλου Παύλου. Και τα ίδια ακούμε στη Δοξολογία του Όρθρου.
«Ότι συ ει μόνος Άγιος, συ ει μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.» Και βλέπουμε πόσο κοντά είναι η λατρεία της Εκκλησίας προς την αγία Γραφή· μάλλον δε πρέπει να πούμε πως εδώ τώρα η αγία Γραφή είναι κοντά στη θεία Λειτουργία. Γιατί πολλά κομμάτια στις επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι λειτουργικοί ύμνοι της πρώτης Εκκλησίας, όπως το «Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός»· είναι το τέλος ενός ολόκληρου ύμνου για τον Ιησού Χριστό, που ο Απόστολος τον παραθέτει στην επιστολή του, κι εμείς τον ακούμε σαν μακρινή ηχώ της λατρείας της αρχέγονης Εκκλησίας. Με το «Ειρήνη πάσι» αρχίζει το κομμάτι της θείας Λειτουργίας, που προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε σήμερα, και τελειώνει στο «Πρόσχωμεν! Τα άγια τοις αγίοις». Κι εμείς, έτοιμοι για να κοινωνήσουμε, ομολογούμε σαν σε μια τελευταία εξομολόγηση μπροστά στο άγιο Ποτήριο ότι «Εις Άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός». Αμήν.

(Επισκ. +Διονυσίου Λ. Ψαριανού, Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, «Η Θεία Λειτουργία», εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 385-392)

ΝΕΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ «CORPUS CHRISTI», ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!


ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΚΕΙ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ!


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ
 


ΣΤΙΣ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ, ΚΑΙ ΩΡΑ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ‘ΧΥΤΗΡΙΟ’, ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ (5 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ), ΟΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ CORPUS CHRISTI ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ. 


Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΚΕΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.



ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΚΑΙ ΩΡΑ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ.



Να έρθουν και οι «αγαπολόγοι» Δεσποτάδες που εγκαλούν τους αγωνιστές διαδηλωτές! 



Ας αφήσουν για λίγο τις...δημόσιες σχέσεις, δεν χάλασε ο κόσμος!



Να τσακιστούν και να έρθουν τα εξωνημένα γιουσουφάκια των βοθροκάναλων, που δεν έδειξαν δευτερόλεπτο από τους άγριους ξυλοδαρμούς ηλικιωμένων από τα Ματ, την προηγούμενη Πέμπτη!


Και κυρίως: 

Να έρθουν ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και κομματικής τοποθέτησης! 

Δευτέρα Παρουσία - Αντίχριστος του Αγίου Εφραίμ του Σύρου




Αγίου Εφραίμ του Σύρου
Κατά τον καιρόν δε εκείνον, όταν έλθη ο Δράκων, 
δεν υπάρχει άνεσις επί της γής, αλλά θλίψις μεγάλη,
 ταραχή και σύγχυσις, θάνατοι και πείνα εις πάντα 
τα πέρατα, διότι θα γίνουν κατά τόπους λιμοί, σεισμοί
 και θάνατοι διάφοροι επί της γής. 
Γενναία θα είναι η ψυχή, η οποία θα δυνηθή να κρατήση
 εαυτήν απηλλαγμένην από τα σκάνδαλα αυτά.
 Διότι εάν ευρεθή άνθρωπος ν' αδιαφορή ολίγον, εύκολα
 πολιορκείται και γίνεται αιχμάλωτος του Δράκοντος του
 πονηρού και δολίου, και ο τιούτος ευρίσκεται 
ασυγχώρητος εις την κρισιν, διότι επίστευσεν εις τον
 Τύραννον εκουσίως. Πολλών προσευχών και δακρύων
 έχομεν ανάγκην, αγαπητοί, δια να ευρεθώμεν ακλόνητοι 
εις τους πειρασμούς, διότι πολλά είναι τα φαντάσματα, 
τα οποία γίνονται από το θηρίον. Επειδή είναι 
Θεόμαχον θέλει όλοι ν' απωλεσθούν. 
Τοιούτον τρόπον μεταχειρίζεται ο Τύραννος, 
ώστε όλοι να βαστάζουν την σφραγίδα του Θηρίου, 
όταν θα έλθη να απατήση τα σύμπαντα.

Προσέχετε, αδελφοί μου, την υπερβολήν του Θηρίου, διότι 
μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα πονηρίας. 
Άρχεται από την γαστέρα, ίνα όταν τις μη έχων φαγητά, 
αναγκασθή να λάβη την σφραγίδα εκείνου, όχι ως έτυχεν
 εις πάν μέρος του σώματος, αλλ' εις την δεξιά χείρα και 
εις το μέτωπον, δια να μη έχη εξουσίαν ο άνθρωπος να κάμη 
με αυτήν το σημείον του σταυρού, μήτε πάλιν εις το μέτωπον 
να σημειώση το άγιον όνομα του Κυρίου. 
Διότι γνωριζει ο άθλιος, ότι όταν ο Σταυρός του Κυρίου
 σφραγισθή επί του ανθρώπου λύει πάσαν την δύναμιν 
του Εχθρού, και δι΄αυτό σφραγίζει την δεξιάν 
του ανθρώπου. Εάν κάποιος δεν σφραγίζεται με την σφραγίδα 
εκείνου, δεν γίνεται αιχμάλωτος εις τα φαντάσματα εκείνου,
 ούτε ο Κύριος απομακρύνεται απ΄ αυτού, αλλά τον φωτίζει 
και τον σύρει προς εαυτόν.
 Πρέπει να εννοήσωμεν, αδελφοί, μετά πάσης ακριβείας, 
ότι τά φαντάσματα του Εχθρού είναι αποτρόπαια. 
Ο δε Κύριος ημών έρχεται με γαλήνην διά να αποκρούση
 δι ημάς τα τεχνάσματα του Θηρίου...
Επειδή ο Σωτήρ, θέλων να σώση το ανθρώπινον γένος, ετέχθη 
εκ Παρθένου, και εν σχήματι ανθρώπου επάτησε τον εχθρόν 
με την αγίαν δύναμιν της Θεότητος Αυτού, ηθέλησε και αυτός 
να αναλάβη το σχήμα της αυτού παρουσίας διά 
να μας απατήση. Ο δε Κύριος ημών θα έλθη εις την γην 
εν νεφέλαις φωτειναίς, ως αστραπή φοβερά, ο δε
 Εχθρός δεν θα έλθη τοιουτοτρόπως, διότι είναι αποστάτης. 
Γεννάται μεν ακριβώς εκ κόρης μιαράς, αλλά δεν σαρκούται
 τοιουτοτρόπως. Θα έλθη δε ο Παμμίαρος με το εξής σχήμα,
 ως κλέπτης, διά να απατήση τα σύμπαντα. 
Θα είναι ταπεινός, ήσυχος, θα μισή την αδικίαν,
 θα αποστρέφεται είδωλα, θα προτιμά την ευσέβειαν, 
αγαθός φιλόπτωχος, ευειδής καθ' υπερβολήν, ευκατάστατος,
 ιλαρός εις όλους, θα τιμά πολύ το γένος των Ιουδαίων, 
διότι αυτοί προσμένουν την έλευσιν εκείνου. 
Μεταξύ δε όλων αυτών, θα εκτελή σημεία και τέρατα, 
φόβητρα με πολλήν εξουσίαν, θα προσπαθή δολίως να 
αρέση εις όλους, διά να αγαπηθή ταχέως από πολλούς,
 θα εξαπατά τον κόσμον υπό το πρόσχημα της ευταξίας, 
έως ου βασιλεύση.

Όταν λοιπόν ίδουν λαοί πολλοί και δήμοι τοιαύτας αρετάς
 και δυνάμεις, ενούνται όλοι συγχρόνος με μίαν γνώμην
 και με χαράν μεγάλην κηρύσσουν αυτόν βασιλέα, λέγοντες
 μεταξύ των. Μήπως άρα ευρίσκεται άνθρωπος άλλος τόσον 
αγαθός και δίκαιος; Ανορθούται δε ευθέως η βασιλεία εκείνου,
 και θα πατάξη μεθ υμών τρείς βασιλείς μεγάλους. 
Επειτα υψούται η καρδία του και θα εμέση ο Δράκων 
την πικρότητά του. Ταράσσων δεν την οικουμένην κινεί 
τα πέρατα, θλίβει τα σύμπαντα και μιαίνει τας ψυχάς. 
Όχι πλέον ως ευλαβής, αλλά πολύ αυστηρός εις όλα, 
απότομος, οργίλος,θυμώδης, ακατάστατος, φοβερός, 
αηδής, μισητός, βδελυκτός, ανήμερος, αλάστωρ, αναιδής, 
και προσπαθών να εμβάλη εις τον βόθρον της ασεβείας 
όλον το ανθρώπινον γένος. Πληθύνει σημεία ψευδώς
 και όχι αληθώς, και ενώ παρίσταται πολύς λαός και ευφημεί 
αυτόν, βάλλει φωνήν ισχυράν, ώστε να σαλευθή ο τόπος,
 επί του οποίου ίστανται οι όχλοι, λέγων.
Γνωρίσατε όλοι
 οι λαοι την δύναμίν μου και την εξουσίαν, μεταθέτει όρη 
και ανάγει νήσους από την θάλασσαν με πλάνην και φαντασίαν,
 και ενώ πλανά τον κόσμον και φαντάζει τα σύμπαντα, 
πολλοί θα δοξάζουν και θα πιστεύουν αυτόν ως Θεόν ισχυρόν...

Πολλοί δε των αγίων, όσοι τότε θα ευρεθούν εις την έλευσιν
 του μιαρού, χύνουν ποταμηδόν τα δάκρυα μετά στεναγμών
 προς τον Θεόν τον Άγιον, διά να λυτρωθούν από τον Δράκοντα, 
και φεύγουν μετά μεγάλης σπουδής εις τας ερήμους και 
κρύπτονται εις τα όρη και τα σπήλαια μετά φόβου, και 
πασπαλίζουν χώμα και στάκτην εις τας κεφαλάς , 
παρακαλούντες νύκτα και ημέραν μετά πολλής ταπεινώσεως. 
Και ο Άγιος Θεός θέλει χαρίσει αυτό εις αυτούς, δηλαδή οδηγεί 
αυτούς η χάρις εις ωρισμένους τόπους και σώζονται 
κρυπτόμενοι εις τας οπάς και τα σπήλαια μη βλέποντες τα σημέια
 και τα φόβητρα του Αντιχρίστου. 
Η έλευσις δε αυτού γίνεται γνωστή εις τους έχοντας τον νούν 
προσηλωμένον εις τα άνω, εις δε τους έχοντας τον νουν εις βιωτικά
 πράγματα και ποθούντας τα γήινα, δεν θα γίνη φανερόν αυτό. 
Διότι όποιος είναι δεδεμένος πάντοτε εις βιωτικά πράγματα, και 
αν ακούση απιστεί και βδελύσσεται τον λέγοντα. 
Οι δε άγιοι θέλουν ενδυναμωθή, διότι πάντοτε απέρριψαν
 την μέριμναν του βίου αυτού.