Η «ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑ»: ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Ο «ΟΛΙΓΟΣ» ΚΑΙΡΟΣ +Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος Α

Η «ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑ»:

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΙ Ο «ΟΛΙΓΟΣ» ΚΑΙΡΟΣ

+ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Η «χιλιετής» βασιλεία

Ας ερευνήσουμε την πρώτη περίοδο της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού. Είναι η περίοδος εκείνη κατά την οποία λέγει η Αποκάλυψη ότι βασιλεύει ο Χριστός, συμβασιλεύουν μαζί του οι Δίκαιοι και ο Διάβολος είναι δεσμευμένος. Αυτά βρίσκονται στο 8^οκεφάλαιο της Αποκαλύψεως στίχ. 1-10. Κατά την περίοδο λοιπόν αυτή έχουμε την δυνάμει δέσμευση του Διαβόλου για να μην πλανά τα έθνη κατά τον χρόνο της χιλιετούς βασιλείας. Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι χιλιαστές έχουν πάρει από αυτό το χωρίο την ονομασία τους, διότι ερμηνεύουν κατά λέξη το βιβλίο της Αποκαλύψεως και ομιλούν για χιλιετή Βασιλεία του Ιησού Χριστού, και μάλιστα διδάσκουν ότι αυτή η χιλιετής Βασιλεία του Κυρίου μας άρχισε το 1914 και θα ολοκληρωθεί 1000 χρόνια μετά. Για να δούμε όμως• έτσι έχουν τα πράγματα; Πότε δεσμεύεται ο διάβολος; Διότι όταν ο διάβολος δεσμεύεται όπως είπαμε αρχίζει η χιλιετής βασιλεία του Χριστού και η συμβασιλεία των Δικαίων μαζί Του. Περί της δεσμεύσεως τού Διαβόλου και της δυνάμει κρίσεώς του έχουμε αρκετά χωρία από την Καινή Διαθήκη στα οποία ομιλεί ο ίδιος ο Κύριος για ιό θέμα αυτό. Ας δούμε π.χ. το 12^οκεφ. του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου στους στίχους 28 και 29 «ει δε εγώ εν Πνεύματι Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ’ υμάς η βασιλεία του Θεού, η πως δύναταί τις εισελθείν εις την οικίαν του ισχυρού και τα σκεύη αυτού αρπάσαι, εάν μη πρώτον δήση τον ισχυρόν; και τότε την οικίαν αυτού διαρπάσει». Μία πρώτη λοιπόν μαρτυρία ότι ο διάβολος είναι δεσμευμένος ήδη από την εποχήν τού Ιησού Χριστού. Ας πάμε στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιον 10 κεφ. στ. 18. «Είπε δε προς αυτούς (ο Κύριος προς τούς εβδομήκοντα Αποστόλους)• εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα».

Ας δούμε το κατά Ιωάννην 12 κεφ. στ. 31. «Νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου, νυν ο αρχών του κόσμου τούτου εκβληθήσειαι έξω». Ποιος είναι ο αρχών τούτου του κόσμου; Ο Σατανάς ο οποίος τώρα θα εκβληθεί έξω.

Στο Ιωάννου 16 κεφ. στ. 8' ο Κύριος λέγει «ο Παράκλητος (όταν έλθει) θα ελέγξει τον κόσμο περί αμαρτίας, περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως».

Διότι ο άρχων του κόσμου τούτου κέκριται (δηλαδή έχει κριθεί). Επομένως όταν ο Κύριος είναι στη γη ο Διάβολος έχει κριθεί, έχει δεσμευθεί. Ο Κύριός μας έδωσε στους Αποστόλους Του «την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπιών και επί πάσαν την δύναμιν τού εχθρού» (Λουκ. 10, 19). Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία του Διαβόλου δεν είναι απεριόριστη, έχει ελαττωθεί έχει περιορισθεί. Οι Απόστολοι ομιλούν ότι ο Κύριος επί του Σταυρού ενίκησε τον Διάβολον και δια του Σταυρού ετέλεσε θρίαμβο. «Και απογυμνώσας —Λέγει ο Απόστολος Παύλος— (ο Ιησούς  τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ' αυτών»(Κολασ. 2, 15).

Στην προς Εβραίους επιστολή ο Απόστολος Παύλος διαβεβαιώνει «επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον» (Εβρ, 2, 14). Επομένως ο Κύριός μας με τη λυτρωτική Του θυσία επάνω στον Σταυρό μας ελευθέρωσε από το κράτος και την δύναμη του διαβόλου.

Αυτά λέγει η Αγία Γραφή, αλλά γεννώνται και ορισμένα ερωτήματα.

Πρώτον ερώτημα. Είναι τελεία και ολοκληρωτική η δέσμευση του Σατανά; Η απάντηση είναι όχι. Είπαμε ότι ο Σατανάς δυνάμει είναι δεσμευμένος κατά το 13 κεφ. στ. 30 του Ματθαίου σύμφωνα με την παραβολή των ζιζανίων που είπε ο Κύριος τα ζιζάνια θα συνυπάρχουν και θα συναυξάνονται μετά του σίτου.

Δεύτερον ερώτημα. Τα χίλια χρόνια που διαρκεί η βασιλεία του Χριστού θα πρέπει να εκληφθούν ως 1000 ημερομηνιακά χρόνια; Όχι. Διότι στην Αγία Γραφή χρησιμοποιείται ενίοτε η λέξη χρόνος ή ημέρα με διαφορετική διάρκεια απ’ αυτή που έχει στις ημέρες μας. Λέγει ο Απόστολος Πέτρος. «Μία ημέρα παρά Κυρίου ως χίλια έτη και χίλια έτη ως ημέρα μία» (Β' Πετρ. 3, 8). Στον 89ο ψαλμό γράφεται «χίλια έτη εν οφθαλμοίς Σου Κύριε ως η ημέρα η εχθές». Οι αριθμοί όταν χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή δεν εκλαμβάνονται ως ακριβείς ποσοτικώς αλλά είναι συμβολικοί. Συμβολίζουν δηλαδή το πλήθος το πολύ, ή το ολίγον, ή και το ελάχιστον.

Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα. Στο 6^οκεφ. στ. 6 του Εκκλησιαστή αναγράφεται «Και χίλια έτη αν έζησε δεν υπάγουσιν πάντες εις τον αυτόν τόπον». Τι σημαίνει εδώ «αν ζήσει 1000 χρόνια», είναι τρόπος του λέγειν δεν εννοεί 1000 χρόνια όπως τα χρόνια που υπολογίζουμε σήμερα.

Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Στο Γενέσεως 24 κεφ. στ. 60 οι αδελφοί της Ρεβέκκας της ευχήθησαν όταν την έστελναν να παντρευτεί τον Ισαάκ. «Και ευλόγησαν την Ρεβέκκαν και είπον προς αυτήν Αδελφή ημών είσαι είθε να γίνεις χιλιάδες μυριάδων», δηλαδή να φτάσεις εκατομμύρια χρόνια». Αυτό δεν μπορεί να γίνει, είναι μία ευχή που έχει συμβολικό χαρακτήρα. Τι σημαίνει όμως η συμβολική αναφορά του αριθμού 1000 προκειμένου περί της χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού; Σημαίνει ένα ούτε πολύ μεγάλο, ούτε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Είναι ο επαρκής χρόνος για να δεχθεί ο Θεός την μετάνοια των ανθρώπων. Τα 1000 χρόνια σημαίνουν το αρκετό χρονικό διάστημα όσο δηλαδή χρειάζεται για τη σωτηρία του κόσμου. Ο Κύριος ούτε θα βραδύνει, ούτε θα συντομεύσει αυτόν τον χρόνο της σωτηρίας μας. Θα έλθει στον πρέποντα καιρό όπως ήλθε και στην πρώτη παρουσία Του επί της γης. Επομένως Εκείνος είναι που θα αποφασίσει πότε θα σταματήσει τα «1000» χρόνια και πότε θα έλθει η Δεύτερη περίοδος της έβδομης ημέρας. Επομένως θα πρέπει να καταλήξωμε στο ότι τα 1000 χρόνια είναι το αρκετό εκείνο χρονικό διάστημα που εκτείνεται από την περίοδο του Κυρίου και τελειώνει λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία.

Τα χαρακτηριστικά της «χιλιετούς» βασιλείας

Ποιό θα είναι τώρα το χαρακτηριστικό των 1000 αυτών ετών. Η Συμβασιλεία των Δικαίων στον ουρανό και στη γη μαζί με τον Κύριο. Σ’ αυτήν συμβασιλεύουν οι λαβόντες μέρος εις την Πρώτην Ανάσταση. Στη ζωή του ανθρώπου —γενικά— συμβαίνουν δύο αναστάσεις και δύο θάνατοι. Η πρώτη Ανάσταση είναι η πνευματική Ανάσταση• ο πρώτος θάνατος είναι ο σωματικός θάνατος. Η δεύτερη Ανάσταση είναι η σωματική και ο δεύτερος θάνατος είναι ο πνευματικός θάνατος. Ας τα εξηγήσουμε λίγο.

Πρώτα είναι η ανάσταση η πνευματική, όταν δηλαδή δεχόμαστε και οικειοποιούμεθα το λυτρωτικό έργο του Κυρίου μας, τότε βιώνουμε την πνευματική μας ανάσταση. Αυτό συμβαίνει όσο ζούμε σ’ αυτόν τον αιώνα. Γνωρίζουμε τον Χριστό, μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, δεχόμαστε την άφεση των αμαρτιών μας και επέρχεται ανάσταση πνευματική μέσα μας. Αυτή λοιπόν είναι η πρώτη ανάσταση. Μετά από αυτήν την πρώτη ανάσταση η οποία είναι πνευματικού χαρακτήρα επακολουθεί ο πρώτος θάνατος που είναι ο θάνατος του σώματός μας όταν δηλαδή θα πεθάνουμε, όταν θα χωρισθεί η ψυχή από το σώμα μας• Αυτός είναι ο σωματικός θάνατος ο οποίος ακολουθεί.

Μετά τον σωματικό θάνατο ακολουθεί η σωματική ανάσταση. Ποια είναι αυτή; Λίγο πριν την Β' Παρουσία θα αναστηθούμε όλοι μας «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» λέμε στο σύμβολο της Πίστεως. Είναι η ανάσταση εκείνη όχι πλέον πνευματική όπως ήταν την πρώτη φορά αλλά είναι ανάσταση σωματική.

Μετά δε απ’ αυτήν την σωματική ανάσταση επακολουθεί ο πνευματικός θάνατος για εκείνους οι οποίοι θα κριθούν και θα κληρονομήσουν την κόλαση «τότε έρει και τοίς εξ ευωνύμων πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθ. 25, 41).

Το ότι στην πρώτη ανάσταση που μνημονεύουμε δεν πρόκειται περί σωματικής αλλά πνευματικής αναστάσεως υποδεικνύεται από τα χωρία της Αγ. Γραφής, τα οποία αναφερόμενα στο Βάπτισμα, ομιλούν περί αυτού ως αναστάσεως π.χ. «Συνετάφημεν αυτώ δια του Βαπτίσματος εις τον θάνατον» (Ρωμ. 6, 4). Δηλαδή με το Βάπτισμα ετάφημεν πνευματικά μαζί με τον Χριστό (τρεις φορές γίνεται η κατάδυση, τρεις ημέρες ο Κύριός μας έμεινε στον τάφο) και μετά ανασταινόμαστε όπως ο Κύριός μας Ανέστη.

Επομένως η χιλιετής Βασιλεία του Κυρίου είναι Βασιλεία προσωρινή και είναι Βασιλεία πνευματική εν αντιθέσει με την αιώνια, όπου εκεί θα είναι βασιλεία με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Τα 1000 τώρα αυτά χρόνια για τα οποία μιλήσαμε πότε τελειώνουν; Τελειώνουν με την λύση του Σατανά για να δράσει «Ολίγον καιρόν» (Αποκ. 12, 12).

Ο «Ολίγος» καιρός (Αποκ. 12, 12)

Ας συμπληρώσουμε όμως τις γνώσεις μας αναφέροντας τι η Γραφή λέγει περί του ολίγου καιρού. Αυτός ο ολίγος χρόνος είναι ο χρόνος κατά τον οποίο λύεται ο Σατανάς και δρα ο Αντίχριστος. Μέσα στην Αποκάλυψη αυτό το τμήμα χαρακτηρίζεται καιρός, καιροί και ήμισυ καιρού. Είναι στο 12ο κεφ. στ. 14 της Αποκαλύψεως. Όπως τα χίλια έτη είναι καιρός δηλωτικός της επάρκειας, έτσι και το παρόν χρονικό διάστημα όπως χαρακτηρίζεται, δηλώνει κατ' αρχήν μία σύντομη χρονική περίοδο βραχείας διαρκείας μπροστά βέβαια στα χίλια χρόνια της Βασιλείας του Χριστού. Αυτός όμως ο ολίγος καιρός διαιρείται επίσης σε τρία επιμέρους χρονικά τμήματα της δράσεως του Αντίχριστου, εκ των οποίων το τρίτο είναι και το φοβερώτερο και το πιο επικίνδυνο για τους πιστούς διότι κατά την διάρκεια αυτού του τμήματος, ο Αντίχριστος οργιάζει κυριολεκτικά εις βάρος των πιστών εις τον Θεόν ανθρώπων. Και βεβαίως αυτό το Γ' τμήμα «κολοβώνεται» δηλαδή τελειώνει απότομα διότι επεμβαίνει ο Θεός και σταματά αυτή την τρομακτική και φοβερή δύναμη του Αντίχριστου και την δραστηριοποίησή του εις βάρος των πιστών αυτό μαρτυρείται από τον Ίδιο τον Κύριό μας στο 24 κεφ. του Ευαγγελίου του Ματθαίου.

Από το βιβλίο: Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ-Β' ΕΚΔΟΣΗ -ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ 2004

πηγή