Τα άδεια κουφάρια περπατούν...

Σας βλέπω στα κανάλια, να διαλύεται τα πάντα και δεν μιλώ. Σας ακούω παντού να λέτε αηδίες, προσβολές, να βλασφημείτε με έργα και λόγια, ιερά, παραδόσεις και ιστορία.

 Σας παρακολουθώ να καταστρέφετε δομές, πατρίδα και λαό.

 Σας βλέπω πως λειτουργείτε, άδεια κουφάρια με άμφια, ράσα, κοστούμια και παλτά, να ευλογείτε ανομίες, να νομολογείτε παρανοικά διατάγματα, να βλασφημείτε συνεχώς, να εκτελείτε χωρίς αιδώ, χωρίς φειδώ, χωρίς ντροπές και ενοχές.
Ηλίθιοι και άχρηστοι, οσφυοκάμπτες και παρανοϊκοί δολοφόνοι της πατρίδας μου, των Ιερών μου, της Θρησκείας μου, της Ιστορίας μου…της Ελλάδας μου.
Μέχρι που θα φτάσει η ανομία σας; 

Σε ποιο έργο σας θα αρχίσει η ντροπή σας;
Ανόητοι και πονηροί, ψηφίζετε παρανοϊκά διατάγματα, νόμους παλαβούς, σύμφωνα συμβίωσης, φόρους στον αέρα, στη σκέψη, στην αξιοπρέπεια, στην ίδια τη ζωή. Σκέπτεστε μόνο πως θα θα αρπάξετε τον μόχθο του πολίτη, τα όνειρα του νέου, την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου, σχεδιάζετε ηλεκτρονικά φακελώματα και πηδάτε στο ρυθμό που σας παίζουν, χωρίς να αναλογίζεστε ούτε ευθύνη, ούτε καθήκον, ούτε υποχρέωση, ούτε υπόσχεση, ούτε όρκους.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.
Μισαλόδοξοι κουστουμάτοι, ανεπάγγελτοι πολιτικάντηδες, βουλευτάκηδες που γυαλίζετε καρέκλες και μετράτε τα tweet σας, υπηρέτες όλοι των εχθρών του Έθνους, υπαλληλάκια που δεν κρατάγατε ούτε μήνα σε δουλειά, οσκαρικοί υποκριτές και σκηνοθέτες της τραγωδίας που λέγεται Ελλάδα.

 Ψεύτες κατ’ επάγγελμα, ερημωμένες μισαλόδοξες ψυχές που νιώθετε σπουδαίοι για όσο σας χειροκροτούν. Φωτογραφία, πόζα και ιδέα μόνο. Είστε για λίγο και περαστικοί, μια λοίμωξη στο σώμα της Πατρίδας, καρκίνος μες στην Ιστορία. Ζείτε από την προβολή και πεθαίνετε από την ανωνυμία, ανίκανοι να είστε τίποτα περισσότερο από την εφήμερη προβολή. Βαμμένα τα χέρια σας με αίμα, το πάπλωμά σας ραμμένο με τις φωνές αγωνίας χιλιάδων ανθρώπων, τα πόδια σας ποτισμένα από τα θρυμματισμένα κόκκαλα μιας πατρίδας, προβάρετε την μούρη σας με στόμφο ονομάζοντας το κλάμμα ευτυχία. Κοιτάτε αφ’ υψηλού, υπόγεια βδελύγματα μιας Ένδοξης Ιστορίας. 

Από άκρα δεξιά, έως άκρα αριστερά, χωρίζετε τον κοσμάκη σε φατρίες, σε κόμματα, σε μαντριά πουλώντας ακριβές ελπίδες, υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα, ραδιόφωνο που παίζει την ίδια μουσική που σας υπαγορεύουν ξένοι και εχθροί. Το μόνο σας έργο η καταστροφή, η διάλυση, ο θάνατος και η διαπλοκή.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Τυφλωμένοι Ιεράρχες, παπάδες που οι τρίχες σας είναι στα μυαλά, σκέψη αλεπούς στο μυαλό και θάρρος ποντικιού στη ψυχή σας, που σιωπάτε στα σπουδαία και μιλάτε στα ανούσια. Χαμογελάτε και κάνετε υποκλίσεις σε κάθε έναν που σας χαρίζει λεφτά κι ας σκοτώνει κόσμο, την Παράδοση που υπηρετείτε και την Πίστη στην οποία ορκιστήκατε! Το χέρι να σας φιλούν να νιώθετε σπουδαίοι, υποκριτές διδάσκαλοι της ταπείνωσης, της αγάπης, του σεβασμού. 

Πύλες σας έδωσε ο Χριστός να φυλάτε των Ιερών, οδηγητές σας όρισε να είστε του λαού, πολεμιστές σας όρκισε να είστε του Πονηρού.

Δίνετε τον Ιερό Σταυρό να τον κρατούν αρνητές της Πίστης, διαλύετε Παραδόσεις και Ιερά, την Τράπεζα την Αγία μολύνετε με ακηδία, πονηρία και λόγια περιττά. 

Κάνετε με τις πράξεις να κρύβονται οι Άγιοι, σιωπάτε, χαμογελάτε και αγνοείτε όταν βλασφημούν Χριστό και Παναγιά. Αφήνετε τις λίγες τις φωνές να λοιδορούνται εν χορό αρκεί να «τα έχετε καλά» με τους εχθρούς της Πίστης και του λαού, Μασόνοι που κάνετε χαρά με τη σφραγίδα του βαθμού και έχετε αρνηθεί την σφραγίδα του Σταυρού.

 Ξεχνάτε πως τα ράσα που φορείτε είναι πλυμμένα με αίμα Αγίων, Ομολογητών, Μαρτύρων και έχουν τιμηθεί από Ιστορία και το λαό. 

Δεν φοβάστε καν το Θεό που βλέπει, Κρίνει και αγανακτεί, νομίζετε οι πλάνοι, πως αιωνίως θα σιωπά. Σύντομα όμως, έρχεται και για σας, η ώρα η πικρή, η ώρα της Οργής, του Ελέγχου και της Φωτιάς.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Χαζούλικοι με μόρφωση νηπίου, μεταξεταστέοι τηλε-γαμπροί, γεμάτοι πάθη, μυστικά, ενοχές και χολή κονδυλοφόροι, γυναικωτοί και λατρεμένες χήρες, πόρνικα θηλυκά που ονομάζεστε κυρίες, όλοι υπάλληλοι – εχθροί της κοινωνίας, κάνετε χυλό του κοσμάκη το μυαλό. Για ελάχιστα αργύρια προδίδετε τα πάντα, με ένα tweet καταστρέφετε την Ελλάδα με αντίτιμο εφήμερη επιτυχία, ένα armani, ενα channel κι ένα καθρέφτη. Ερωτευμένοι με την μούρη σας, είστε οι πόρνες της εξουσίας, τα ανόητα υβρίδια της αηδίας. Παπαγαλάκια χαρωπά, εκφωνείται ραβασάκια, δίποδα ερπετοειδή που φασιστικά επιβάλλετε την γνώμη της ημέρας. Είστε ο Ιάσωνας του Ευρυπίδη, οι Γκαίμπελς της Κατοχής, ο ζητιάνος του Καρκαβίτσα. Πουλάτε βοτάνια θανάτου για χρυσό αλλά θα χετε την μοίρα του σκουπιδιού.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.
Στρυμωγμένοι οπαδοί, τιμητές που φιλούν τους ιδρωμένους κώλους αυτόκλητων σωτήρων, αντιγράφουνε την πόζα ανούσιων ειδώλων. Ηλίθιοι κι ανώριμοι ψευτόμαγκες, τεμπέλικοι κρασο-φιλόσοφοι, αναμασάτε θεωρίες και βλακείες που δεν κατανοοείτε, εγωμανείς παρτάκηδες για μια θεσούλα, ένα ρουσφετάκι, ένα ψηφαλάκι. Κλαίτε γι’ αυτά που χάνετε και χαίρεστε για αυτά που χάνει ο άλλος. Μεταφερόμενος θίασος που ξενυχτά ονειρεύοντας την αρπαχτή, όχλος άναρχος που εισπράττει αυτό που αξίζει, ασυνείδητοι εγωιστές και ανώριμοι χειροκροτητές. Πάτε εκεί που σας φυσάνε, χωρίς άποψη, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς λόγο, νου και γνώμη. Ζείτε χωρίς ιδανικά, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, ναρκομανείς της υπόκλισης, κατσίκια στον χασάπη για σφαγή, τραγουδάτε μπε από το βράδυ έως το πρωί. Έχετε γίνει πια περίγελος, σας κάνουν ότι θέλουν, λέτε ότι ακούτε και βολεύεστε με ότι σας πουλούν. Ζώα που κοιμάστε πνευματικά και ονειρεύεστε κότερα και λεφτά. Τρέφεστε με αυταπάτες και χορταίνετε με υποσχέσεις κι αν σας πουν για θυσίες, αρχές και ιδανικά, πουλάτε φιλοσοφίες και κάνετε επαναστάσεις από τον καναπέ.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. 

Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Τυφλοί εις την ψυχή, ζωντανοί μέσα σε ένα κώμα, ξοφλούν γραμμάτια βλακείας και μεταξύ τους συμφωνούν. 

Σταυρώνουν Ιδανικά, Ιστορία, Πατρίδα και Χριστό και νιώθουν ότι κάνουν το σωστό. Πλανούν οι πλανεμένοι κι άλλους, τυφλοί οδηγοί τυφλών εις τον γκρεμό.
Όλοι μας ασεβείς, εγωιστές, πονηροί, μισαλλόδοξοι αρνητές, περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού παραγγέλνοντας φραπέ. Ζητούμε τον ουρανό ολάκερο με τα μπούτια ανοιχτά, είμαστε πόρνες που πληρώνονται με το «ίσως» και το «θα». 

Γουστάρουμε λαγούς με πετραχήλια αντί για αλήθειες και Αρχές, αντικαθιστούμε τις ενοχές με προφάσεις και κουτο-πονηριές. Ψηφίζουμε τα πάντα κάθε Κυριακή, για ένα ψέμα, μια υπόσχεση, λίγη προβολή. Πιστεύουμε ακόμα σε αχυράνθρωπους προδότες αντί να δούμε πιο ψηλά, στον Χριστό, στην Παναγιά.
Θυμήσου Έλληνα τον Μακρυγιάννη, που σου ‘πε αλήθεια ιερή, ότι να βλέπουνε οι Έλληνες την ιστορία, να μπαίνουν σε φιλοτιμία τα παιδιά που χουνε αγώνες πατρικούς, έχουνε θυσία. Θυμήσου το Θεόδωρο που σε ‘δωσε Ελλάδα, που σου’ πε ότι ανάστησε πατρίδα που κεφάλι δεν θα χει άνθρωπο, αλλά τον Αιώνιο Χριστό. Θυμήσου ότι το πλήθος και οι αριθμοί δεν γράψανε ιστορία, μόνο η Πίστις και η Τιμή αυτά δώσανε ευημερία.

Σύνελθε και πέσε στα γόνατα να έρθει η Σωτηρία και πάψε να υποκλίνεσαι σε κουφάρια και στην αμαρτία.

 Έρχεται δίστομος ρομφαία και θα ναι τρομερή, στων κουφαριών τη μοίρα μην έχεις μερίδα ισομερή.

Σταύρωση είναι και τελειώνει τώρα, μετά το Θάνατο, 

                         Ανάσταση έρχεται και καθαρή Ελλάδα.

Αετός

πηγή

το είδαμε εδώ