Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος, Δεν είναι ο Χριστός Εβραίος;

;

ΔΕΝ ΕΙΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ;

Γράφει ὁ κ. Νικόλαος ᾿Ιω. Σωτηρόπουλος, Θεολόγος – Φιλόλογος

Στὸν «Ο.Τ.» τῆς 25ης Μαρτίου δημοσιεύθηκε ἐπιστολὴ τοῦ κ. Δημητρίου Χειλάκη, ὑποστρατήγου τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Αστυνομίας ἐ.ἀ., κατοίκου Ἁγίας Παρασκευῆς ᾿Αττικῆς. ῾Η ἐπιστολὴ φέρει τὸν τίτλο «῾Ο Χριστὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος».

Ἀφορμὴ γιὰ νὰ γράψῃ τὴν ἐπιστολὴ ἔλαβεν ὁ κ. Χειλάκης ἀπὸ δήλωσι τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. ᾿Ιγνατίου ὅτι «῾Ο Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε῾Εβραῖος». Αὐτὴ τὴ δήλωσι ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος ἔκανε ἀντιδικώντας πρὸς τὸν μαχητικὸ Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, κατηγορώντας αὐτὸν γιὰ ρατσισμὸ καὶ ἀντισημιτισμό, κατηγορία τελείως ἄδικη, διότι ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς δὲν εἶνε ἐ ναντίον τῶν ῾Εβραίων, ἀλλ᾿ ἐναντίον τοῦ Σιωνισμοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ ὑποτάξῃ ὅλα τὰ ἔθνη στὸ ᾿Ισραήλ. Κατὰ τὸν κ. Χειλάκη ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος, εἶνε δὲ βαρειὰ καὶ βάναυση ὕβρις καὶ βλασ -φημία τὸ νὰ θεωρῆται ὁ Χριστὸς῾Εβραῖος.

῾Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος εἶνε μέγας οἰκουμενιστής, ἔχει ἐξωφρενικὲς θρησκευτικὲς ἀντιλήψεις, καὶ ὀρθῶς ἐλέγχεται γι᾿αὐτό. ᾿Αλλ᾿ ἡ δήλωσί του ὅτι «῾Ο Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε ῾Εβραῖος», δὲν εἶνε ἐ σφαλμένη καὶ ἀσεβής, ὅπως νομίζει ὁ κ. Χειλάκης ἀπὸ ἀγάπη βεβαίως πρὸς τὸ Χριστό, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄγνοια τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Γράφει ὁ κ. Χειλάκης· «῾Ο Κύ ριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς θὰ ἦτο Εβραῖος, ἐὰν εἶχε γεννηθῆ ἀπὸ πατέρα ῾Εβραῖο. Τὸ γένος δὲν καθορίζεται ἀπὸ τὴ μητέρα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν πατέρα. ῾Η γυνὴ τίκτει καὶ ὁ ἀνὴρ γεννᾷ». Γράφει ἐπίσης γιὰ τὸ Χριστό· «Δὲν γεννήθηκε ἀπὸ πατέρα γιὰ νὰ εἶνε ῾Εβραῖος… ᾿Ετέχθη ἐκ τῆς Θεοτόκου καὶ δὲν ἐγεννήθη. ῾Η γυνὴ τίκτει, δὲν γεννᾷ».

Εἶνε ἐσφαλμένη ἡ γνώμη, ὅτι ἡ γυναίκα «τίκτει» καὶ δὲν «γεννᾷ» καὶ ἄρα ὁ Χριστὸς «ἐτέχθη… καὶ δὲν ἐγεννήθη»! Στὸ ᾿Ιωάν. ιστ´ 21 βλέπουμε, ὅτι γιὰ τὴ γυναίκα δὲν χρησιμοποιεῖται μόνο τὸ «τίκτω», ἀλλὰ καὶ τὸ «γεννῶ». Λέγει ὁ Κύριος· «῾Η γυνή, ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει… ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως». Στὸ Ματθ. α´ 16 περιέχεται· «᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ιωσήφ, τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη ᾿Ιησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός». Καὶ στὸ Ματθ. α´ 18 γίνεται λόγος γιὰ γέννησι τοῦ Χριστοῦ· «Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν». Συνεπῶς εἶνε ὀρθὸ καὶ τὸ νὰ λέγωμε, ὅτι ἡ Παρθένος «ἔτεκε» καὶ τὸ νὰ λέγωμε, ὅτι «ἐγέννησε». Γι᾿ αὐτὸ ἡ ᾿Εκκλησία ὀνομάζει τὴν Παρθένον καὶ «Θεοτόκον» καὶ «Θεογεννήτριαν». ᾿Επίσης ἡ ᾿Εκκλησία ὁμιλεῖ γιὰ δύο γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ, τὴν προαιωνίαν ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ τὴν ἐν χρόνῳ ἐκ τῆς Παρθένου.

῎Αλλωστε καὶ ὁ κ. Χειλάκης, ἐνῷ λέγει, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν γεννήθηκε, ἀλλ᾿ ἐτέχθη, ἐπανειλημμένως ὁμιλεῖ γιὰ γέννησι τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος δὲν εἶνε ὕβρις καὶ βλασφημία νὰ λέγωμε ὅτι εἶνε ῾Εβραῖος. Κατὰ τὴν῾Αγία Γραφὴ ὁ Χριστὸς εἶνε «σπέρμα» ᾿Αβραὰμ καὶ «υἱὸς» Δαβίδ, ἀπόγονος δηλαδὴ τοῦ ᾿Αβραὰμ καὶ τοῦ Δαβίδ (Γαλ. γ´ 16, Ματθ. α´ 1 κ.ἄ.). ᾿Αλ λὰ πῶς ὁ Χριστὸς θὰ ἦταν ἀπόγονος τῶν ῾Εβραίων ᾿Αβραὰμ καὶ Δαβίδ, ἂν δὲν ἦταν καὶ αὐτὸς ῾Εβραῖος; ᾿Επίσης, ποῖο νόημα θὰ εἶχεν ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ, ἂν ὁ Χριστὸς δὲν εἶχεν ῾Εβραίους προγόνους; ῾Ο μνήστωρ ᾿Ιωσὴφ δὲν εἶχε βεβαίως συζυγικὲς σχέσεις μὲ τὴν Παρθένο. ᾿Αλλ᾿ ἐπειδὴ ἡ μνηστεία κατὰ τὸ ᾿Ισραηλιτικὸ δίκαιο ἰσοδυναμοῦσε μὲ γάμο, γι᾿αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο τὸν ᾿Ιωσὴφ ὀνομάζει «ἄνδρα» τῆς Παρθένου καὶ τὴν Παρθένο «γυναίκα» τοῦ Ιωσήφ. ᾿Επίσης τὸν ᾿Ιωσὴφ ὀνομάζει «γονέα» καὶ «πατέρα» τοῦ Ιησοῦ (Ματθ. α´ 16, 20, Λουκ. β´ 41,48). Συν επῶς κατὰ τὸν ᾿Ισραηλτικὸ νόμο οἱ πρόγονοι τοῦ ᾿Ιωσὴφ εἶνε καὶ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ.

᾿Εὰν ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος δὲν ἦταν ῾Εβραῖος, μὲ ἄλλη λέξι ᾿Ισραηλίτης, πῶς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁμιλώντας γιὰ τοὺς ὁμοεθνεῖς του ᾿Ισραηλῖτες, θὰ ἔλεγεν, «ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα»; Ἀναφέρουμε δύο ἀκόμη χωρία, ὅπου σαφῶς φαίνεται ἡ ἑβραϊκὴ καταγωγὴ τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνθρώπου. ῾Ο Χριστὸς ὡς ἱερεὺς δὲν ἀνήκει στὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ, ὅπως οἱ ἱερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ κατὰ τὸ ῾Εβρ. ζ´ 13 «ἑτέρας φυλῆς μετέσχηκεν», τῆς φυλῆς τοῦ ᾿Ιούδα, μιᾶς ἀπὸ τὶς δώδεκα φυλὲς τοῦ ᾿Ισραήλ, τῆς ἐνδοξότερης. Κατὰ τὸν ἑπόμενο στίχ. 14«πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ ᾿Ιούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡ μῶν».

᾿Αφοῦ δὲ ὁ Κύριος «μετέσχηκε», μετέσχε, τῆς φυλῆς τοῦ ᾿Ιούδα, καὶ κατὰ τὴν ἄλλη ἔκφρασι ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ ᾿Ιούδα «ἀνατέταλκεν», ἀνέτειλε, προῆλθε, δὲν εἶνε ὁλοφάνερο, ὅτι εἶνε ᾿Ισραηλίτης, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ ᾿Ιούδα;

Οἱ ῾Εβραῖοι λέγονται καὶ ᾿Ιουδαῖοι. Κατὰ δὲ τὸ ᾿Ιωάν. δ´ 9, ὅταν ὁ ᾿Ιησοῦς ζήτησε ἀπὸ τὴ Σαμαρείτιδα νερὸ γιὰ νὰ πιῇ, ἐπειδὴ οἱ ᾿Ιουδαῖοι δὲν εἶχαν καλὲς σχέσεις μὲ τοὺς Σαμαρεῖτες, ἡ Σαμαρεῖτις εἶπε· «Πῶς σύ, ᾿Ιουδαῖος ὤν, παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος;». Πῶς σύ, ἐνῷ εἶσαι Ιουδαῖος, ζητεῖς νὰ πιῇς ἀπὸ μένα, ἡ ὁποία εἶμαι γυναίκα Σαμαρεῖτις;

῾Η Σαμαρεῖτις μίλησε στὸν ᾿Ιησοῦ ὡς ᾿Ιουδαῖο (βλέπε καὶ στίχ. 20). Καὶ ὁ ἴδιος δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς μίλησε ὡς ᾿Ιουδαῖος λέγοντας στὴ Σαμαρείτιδα· «῾Υμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστί» (στίχ. 22). Σεῖς (οἱ Σαμαρεῖτες) λατρεύετε αὐτό, ποὺ δὲν ξέρετε, ἐμεῖς (οἱ ᾿Ιουδαῖοι) λατρεύουμε αὐτό, ποὺ ξέρουμε, γι᾿αὐτὸ ἡ σωτηρία προ έρχεται ἀπὸ τοὺς ᾿Ιουδαίους.

᾿Απεδείχθη ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς κατὰ τὴν ἀνθρωπίνη φύσι του εἶνε ῾Εβραῖος. ῾Ο Θεὸς εὐλόγησε τοὺς῾Εβραίους μὲ μεγάλες εὐλογίες. ῾Η δὲ μεγαλύτερη εὐλογία εἶνε αὐτή, ὅτι ἀπὸ τὸ ῾Εβραϊκὸ ῎Εθνος προῆλθεν ὁ Μεσσίας. ᾿Αλλ᾿ ἐπειδὴ οἱ ῾Εβραῖοι σταύρωσαν τὸ Μεσσία, τὸν ῎Ανθρωπό τους καὶ Κύριό τους, καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχουν σ᾿ αὐτοὺς φανατικώτατοι Σιωνισταί, γι᾿αὐτὸ στοὺς Χριστιανοὺς τὸ ὄνομα ῾Ε βραῖοι δὲν ἀκούεται εὐχάριστα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ κ. Χειλάκης,πιστὸς καὶ εὐσεβὴς ἄνθρωπος, ἔφθασε στὴν ὑπερβολὴ νὰ γράψῃ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος.

᾿Εν τούτοις ὅμως οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἶνε ἐναντίον τῶν ῾Εβραίων, ἀλλ᾿ ἐναντίον τοῦ Σιωνισμοῦ. Οἱ Χριστιανοὶ ἀγαποῦν τοὺς ῾Εβραίους, καὶ εὔχονται τὸ συντομώτερο νὰ εἰσέλθουν καὶ αὐτοὶ στὸ Χριστιανισμὸ καὶ νὰ εὐλογηθοῦν πάλι.

«Ορθόδοξος Τύπος», 15/04/2011